Wyrokiem z dnia 13 lutego 2018 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu oddalił skargę R.I. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej we Wrocławiu z dnia 23 sierpnia 2017 r. w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2007r.
Od powyższego wyroku skargę kasacyjną wniósł pełnomocnik skarżącego, jednocześnie składając wniosek o wstrzymanie wykonania w całości decyzji Dyrektora Izby Administracji Skarbowej we Wrocławiu oraz decyzji Naczelnika [...] Urzędu Celno-Skarbowego w W. z dnia 29 maja 2017 r.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Wniosek nie zasługiwał na uwzględnienie, toteż należało go oddalić.
Instytucja wstrzymania wykonania zaskarżonego aktu lub czynności przez sąd, będąca formą tymczasowej ochrony sądowej udzielanej stronie postępowania, stanowi wyjątek od zasady wyrażonej w art. 61 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 z późn. zm., dalej: p.p.s.a.), zgodnie z którą wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania zaskarżonego aktu. Stosownie do art. 61 § 3 p.p.s.a. sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania aktu lub czynności, o których mowa w § 1, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.
Obowiązek wnikliwego uzasadnienia wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu spoczywa na stronie skarżącej, która winna przekonać sąd o zasadności zastosowania ochrony tymczasowej wynikającej z zastosowania art. 61 § 3 p.p.s.a. Nie jest przy tym wystarczającym złożenie samego wniosku. Aby wniosek mógł być uwzględniony, strona obowiązana jest wskazać konkretne zagrożenia płynące z wykonania decyzji. Sąd musi bowiem dysponować wiarygodnie wykazanymi faktami, które pozwolą mu na zastosowanie przedmiotowej instytucji, która – co należy podkreślić – stanowi wyjątek od zasady wykonalności zaskarżonych decyzji. Brak uzasadnienia takiego wniosku nie jest brakiem, którego uzupełnienia winien żądać sąd.
W niniejszej sprawie Skarżący nie zawarł we wniosku jakiegokolwiek uzasadnienia, ani nie poparł swego żądania dokumentami, obrazującymi jego sytuację majątkową. Nie wskazał zatem żadnych okoliczności mogących świadczyć o wystąpieniu przesłanek określonych w art. 61 § 3 P.p.s.a.
Mając na uwadze powyższe, Naczelny Sąd Administracyjny w oparciu o art. 61 § 3 w zw. z art. 193 P.p.s.a. postanowił wniosek jako bezzasadny oddalić.
