Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Krystyna Nowak, Sędziowie NSA Marian Jaździński, Jerzy Rypina (spr.), Protokolant Agata Milewska, po rozpoznaniu w dniu 24 marca 2005 r. na rozprawie w Izbie Finansowej w Wydziale II skargi kasacyjnej Anity F. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 26.01.2004 r. sygn. akt I SA/Wr 2974/03 w sprawie ze skargi Anity F. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. /Ośrodek Zamiejscowy w J./ z dnia 6.10.2003 r., (...) w przedmiocie oddalenie wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia skargi i odrzucenia skargi w sprawie ustalenia zryczałtowanego podatku dochodowego od osób fizycznych od dochodów nie znajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach oddala skargę kasacyjną.

Zaskarżonym postanowieniem z dnia 26 stycznia 2004 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu oddalił wniosek Anity F. o przywrócenie terminu do wniesienia skargi na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. Ośrodek Zamiejscowy w J. z dnia 6 października 2003 r. i odrzucił skargę.

W uzasadnieniu postanowienia Sąd stwierdził, iż w rozpoznawanej sprawie nie istniały przeszkody, by osoba zatrudniona w kancelarii doradcy podatkowego pełnomocnika Anity F. nadała bezpośrednio skargę na poczcie, a przynajmniej telefonicznie doradca podatkowy pełnomocnik strony winien był przypomnieć personelowi kancelarii o konieczności wysłania wcześniej sporządzonej skargi w ustawowym terminie. Sąd również przywołał tezę jednego z wyroków Naczelnego Sądu Administracyjnego Ośrodka Zamiejscowego w Poznaniu z dnia 10 marca 1998 r. I SA/Po 865/97, w której Sąd stwierdził, iż zwolnienie lekarskie nie jest potwierdzeniem braku winy zainteresowanego w uchybieniu terminu, bowiem nie wyklucza ono możliwości dokonania czynności procesowej przez stronę lub inną osobę. Z tych względów, Sąd powołując się na art. 86 par. 1 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi nie uwzględnił wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia skargi. Oddalenie wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia skargi w ocenie Sądu uzasadniało odrzucenie skargi na mocy art. 58 par. 2 i 3 cyt. ustawy.

W skardze kasacyjnej skarżąca Anita F. zarzuciła postanowieniu naruszenie art. 58 par. 1 pkt 2, art. 86 i 87 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi przez błędną wykładnię w postaci przyjęcia, że choroba pełnomocnika nie stanowi przyczyny przywrócenia terminu do wniesienia skargi, co doprowadziło do jej bezpodstawnego odrzucenia.

Wniosła o uchylenie w całości skarżonego postanowienia i przywrócenie terminu do wniesienia skargi do Sądu.

W uzasadnieniu autor skargi kasacyjnej przeprowadził wywód, który prowadzi do wniosku, iż uchybienie przez pełnomocnika terminu do wniesienia skargi nastąpiło bez jego winy, a tym samym skutkujące przywróceniem terminu do wniesienia skargi.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Skarga kasacyjna jest bezzasadna.

W świetle art. 183 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270/ Naczelny Sąd Administracyjny rozpoznaje sprawę w granicach skargi kasacyjnej i bierze pod rozwagę jedynie nieważność postępowania. Oznacza to jego związanie zarzutami i wnioskami skargi kasacyjnej, które mogą dotyczyć wyłącznie ocenianego orzeczenia. Sąd nie może więc samodzielnie konkretyzować zarzutów skargi kasacyjnej ani uściślać bądź w inny sposób ich korygować /por. wyrok NSA z dnia 30 marca 2004 r. GSK 10/04 - Monitor Prawniczy 2004 nr 9 str. 392/.

Kontrola kasacyjna dokonywana przez Naczelny Sąd Administracyjny obejmuje stosowanie prawa procesowego i materialnego. W rozpatrywanej sprawie autor skargi kasacyjnej oparł zarzuty na naruszeniu przepisów procesowych, tj. art. 58 par. 1 pkt 2, art. 86 i art. 87 ustawy p.p.s.a. przez przyjęcie, że choroba pełnomocnika oraz niewykonanie obowiązków pracownika kancelarii pełnomocnika - nie stanowi przyczyny przywrócenia terminu do wniesienia skargi i w konsekwencji jej odrzucenia. Wniósł o przywrócenie terminu do wniesienia skargi, zaś w uzasadnieniu kwestionuje dokonaną przez Sąd ocenę stanu faktycznego.

Wskazana w skardze kasacyjnej podstawa uzasadnia twierdzenie, iż autor skargi w rzeczywistości złożył zażalenie na postanowienie sądu I instancji o przywrócenie terminu do wniesienia skargi, o którym mowa w art. 86 par. 1-3 ustawy p.p.s.a. nie zaś skargę kasacyjną od postanowienia o odrzuceniu skargi.

Potwierdza powyższą tezę uzasadnienie skargi kasacyjnej, w której jej autor w sposób szczegółowy analizuje stan faktyczny sprawy w celu wykazania, iż uchybienie terminu do wniesienia skargi nastąpiło bez jego winy.

Wobec braku usprawiedliwionych podstaw, skarga kasacyjna podlegała oddaleniu stosownie do art. 184 ustawy p.p.s.a.