Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie: Przewodniczący: Sędzia WSA Andrzej Góraj po rozpoznaniu w dniu 31 marca 2016 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy z wniosku A. Z. w przedmiocie wymierzenia grzywny Prezesowi Narodowego Funduszu Zdrowia w W. za nieprzekazanie w ustawowym terminie skargi z dnia 03 grudnia 2014 r. na decyzję Prezesa Narodowego Funduszu Zdrowia w W. z dnia [...] października 2014 r. nr [...] w przedmiocie odmowy udostępnienia informacji publicznej (zarejestrowanej pod sygn. akt II SA/Wa 1796/15) wraz z aktami sprawy i odpowiedzią na skargę postanawia 1) wymierzyć Prezesowi Narodowego Funduszu Zdrowia w W. grzywnę w wysokości 1000 zł (słownie: tysiąc złotych); 2) zasądzić od Prezesa Narodowego Funduszu Zdrowia w W. na rzecz wnioskodawcy – A. Z., kwotę 457 zł (słownie: czterysta pięćdziesiąt siedem złotych), tytułem zwrotu kosztów postępowania; 3) dopuścić Stowarzyszenie [...] z siedzibą w W. do udziału w postępowaniu sądowym w charakterze uczestnika postępowania.

Pismem z dnia 28 stycznia 2015 r. A. Z. zwrócił się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z wnioskiem o wymierzenie Prezesowi Narodowego Funduszu Zdrowia w W. grzywny w trybie art. 55 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.) – dalej: ppsa, za nieprzekazanie w ustawowym terminie skargi z dnia 03 grudnia 2014 r. na decyzję Prezesa Narodowego Funduszu Zdrowia w W. z dnia [...] października 2014 r. nr [...] w przedmiocie odmowy udostępnienia informacji publicznej (zarejestrowanej pod sygn. akt II SA/Wa 1796/15) wraz z aktami sprawy i odpowiedzią na skargę.

Pismem z dnia 27 marca 2015 r. Prezes Narodowego Funduszu Zdrowia w W. udzielił odpowiedzi na ww. wniosek. Organ wyjaśnił, że przedmiotowa skarga nie wpłynęła do Centrali Narodowego Funduszu Zdrowia.

Pismem z dnia 05 maja 2015 r. wnioskodawca wyjaśnił, że skarga z 03 grudnia 2014 r. była kierowana do Centrali Narodowego Funduszu Zdrowia w W. za pośrednictwem platformy EPUAP, natomiast na Urzędowym Poświadczeniu Przedłożenia jako adresat dokumentu widnieje [...] Oddział Wojewódzki Narodowego Funduszu Zdrowia z siedzibą w R. Do przedmiotowego pisma wnioskodawca dołączył kserokopię skargi z 03 grudnia 2014 r. oraz Urzędowe Poświadczenie Przedłożenia skargi.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie postanowieniem z dnia 03 czerwca 2015 r. sygn. akt II SO/Wa 134/15 oddalił wniosek A. Z. o wymierzenie grzywny Prezesowi Narodowego Funduszu Zdrowia w W. za nieprzekazanie w ustawowym terminie skargi z dnia 03 grudnia 2014 r. wraz z aktami sprawy i odpowiedzią na skargę. Sąd uznał, że brak jest dokumentu wskazującego na prawidłowe skierowanie skargi z dnia 03 grudnia 2014 r. do organu.

Pismem z dnia 30 czerwca 2015 r. A. Z. wniósł zażalenie na ww. postanowienie WSA w Warszawie. A. Z. podniósł, że skargę skierował do NFZ w W., jednak w wyniku niewłaściwego ustawienia parametrów skrzynek odbiorczych (nieprawidłowość leżąca po stronie organu, na którą skarżący nie miał wpływu) skarga zamiast do Centrali NFZ trafiła do Oddziału NFZ w R.

Pismem z dnia 02 listopada 2015 r. wnioskodawca uzupełnił zażalenie, załączając do ww. pisma notatkę służbową Naczelnika Wydziału Informatyki [...] Oddziału Wojewódzkiego NFZ z siedzibą w R. z dnia 01 października 2015 r., z której wynika, że eksploatacja portalu EPUAP wykazała, że w systemie EPUAP znajdują się błędy i nieprawidłowości powodujące niespójność i nieczytelność dla użytkowników np. dostarczanie korespondencji do innego odbiorcy niż oczekuje nadawca.

Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu przedmiotowego zażalenia postanowieniem z dnia 05 listopada 2015 r. sygn. akt I OZ 1414/15 uchylił zaskarżone postanowienie, uznając, że stan faktyczny, na podstawie którego orzekał Sąd I instancji, nie był dostatecznie kompletnie przez niego wyjaśniony.

Jak wynika z akt sprawy II SA/Wa 1798/15 skarga A. Z. na decyzję Prezesa Narodowego Funduszu Zdrowia w W. z dnia [...] października

2014 r. nr [...] w przedmiocie odmowy udostępnienia informacji publicznej wpłynęła do WSA w Warszawie wraz z aktami sprawy i odpowiedzią na skargę

– w dniu 26 października 2015 r. (26 października 2015 r. - data wpływu na Biuro Podawcze WSA w Warszawie).

Przedmiotowa skarga wpłynęła w dniu 10 września 2015 r. do [...] Oddziału Wojewódzkiego Narodowego Funduszu Zdrowia z siedzibą w R. (10 września 2015 r. - data wpływu do [...] Oddziału Wojewódzkiego Narodowego Funduszu Zdrowia z siedzibą w R.).

[...] Oddział Wojewódzki Narodowego Funduszu Zdrowia z siedzibą w R. przekazał przedmiotową skargę w dniu 22 września 2015 r. do Prezesa Narodowego Funduszu Zdrowia w W. (22 września 2015 r. – data stempla pocztowego na kopercie zawierającej skargę).

Przedmiotowa skarga wpłynęła w dniu 25 września 2015 r. do Centrali Narodowego Funduszu Zdrowia w W. (25 września 2015 r. – data wpływu do Centralnej Kancelarii NFZ).

Prezes NFZ w Warszawie pismem z dnia 22 października 2015 r. udzielił odpowiedzi na ww. skargę, którą wraz ze skargą oraz aktami sprawy przekazał w dniu 22 października 2015 r. do WSA w Warszawie (22 października 2015 r. - data stempla pocztowego na kopercie zawierającej skargę, odpowiedź na skargę oraz akta administracyjne).

Przedmiotowa skarga po wpływie w dniu 26 października 2015 r. do WSA w Warszawie została zarejestrowana w dniu 28 października 2015 r. pod sygn. akt

II SA/Wa 1796/15.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

W myśl art. 54 § 1 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skargę do sądu administracyjnego wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi. Organ, o którym mowa w § 1, przekazuje skargę sądowi wraz z aktami sprawy i odpowiedzią na skargę w terminie trzydziestu dni od dnia jej wniesienia (art. 54 § 2).

Stosownie do treści art. 55 § 1 ppsa, w razie niezastosowania się do obowiązków, o których mowa w art. 54 § 2, sąd na wniosek skarżącego może orzec o wymierzeniu organowi grzywny w wysokości określonej w art. 154 § 6, tj. do wysokości dziesięciokrotnego przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego w gospodarce narodowej w roku poprzednim, ogłoszonego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego na podstawie odrębnych przepisów. Postanowienie może być wydane na posiedzeniu niejawnym.

Zgodnie z art. 1 w zw. z art. 3 § 3 ww. ustawy, sądy administracyjne są zobowiązane do stosowania środków określonych również w przepisach szczególnych. Taką właśnie szczególną regulację postępowania przed sądami administracyjnymi wprowadza ustawa z dnia 06 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (t. j. Dz. U. z 2015 r., poz. 2058 ze zm.). Stosownie do treści art. 21 pkt 1 ww. ustawy, do skarg rozpatrywanych w postępowaniach o udostępnienie informacji publicznej stosuje się przepisy ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, z tym że przekazanie akt i odpowiedzi na skargę następuje w terminie 15 dni od dnia otrzymania skargi.

Jak wynika z akt sprawy II SA/Wa 1796/15, pismem z dnia 03 grudnia 2014 r. A. Z. wniósł - za pośrednictwem platformy EPUAP - skargę na decyzję Prezesa Narodowego Funduszu Zdrowia w W. z dnia [...] października 2014 r. nr [...] w przedmiocie odmowy udostępnienia informacji publicznej.

W związku z tym, że w systemie EPUAP znajdowały się błędy i nieprawidłowości powodujące niespójność i nieczytelność dla użytkowników np. dostarczanie korespondencji do innego odbiorcy niż oczekuje nadawca (patrz: notatka służbowa Naczelnika Wydziału Informatyki [...] Oddziału Wojewódzkiego NFZ z siedzibą w R. z dnia 01 października 2015 r. – karta nr 75 akt sądowych sprawy II SO/Wa 178/15), skarga zamiast do Centrali NFZ trafiła do Oddziału NFZ w R.

[...] Oddział Wojewódzki Narodowego Funduszu Zdrowia z siedzibą w R. przekazał ww. skargę w dniu 22 września 2015 r. do Prezesa Narodowego Funduszu Zdrowia w W. (22 września 2015 r. – data stempla pocztowego na kopercie zawierającej skargę).

Skarga wpłynęła w dniu 25 września 2015 r. do Centrali Narodowego Funduszu Zdrowia w W. (25 września 2015 r. – data wpływu do Centralnej Kancelarii NFZ).

Prezes NFZ w W. pismem z dnia 22 października 2015 r. udzielił odpowiedzi na ww. skargę, którą wraz ze skargą oraz aktami sprawy przekazał w dniu 22 października 2015 r. do WSA w Warszawie (22 października 2015 r. - data stempla pocztowego na kopercie zawierającej skargę, odpowiedź na skargę oraz akta administracyjne).

Przedmiotowa skarga po wpływie w dniu 26 października 2015 r. do WSA w Warszawie została zarejestrowana w dniu 28 października 2015 r. pod sygn. akt II SA/Wa 1796/15.

Z zestawienia daty otrzymania przez organ (Prezesa NFZ w W.) skargi – 25 września 2015 r., z datą przekazania skargi wraz z aktami sprawy i odpowiedzią na skargę Sądowi – 22 października 2015 r., wynika, że termin 15-dniowy, o którym mowa w art. 21 pkt 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej, upłynął z dniem 12 października 2015 r.

W ocenie Sądu opóźnienie w przekazaniu skargi, odpowiedzi na skargę i akt sprawy uzasadnia wymierzenie organowi grzywny w przedmiotowej sprawie.

Wskazać należy, iż skarga A. Z. rozpatrywana jest w postępowaniu o udostępnienie informacji publicznej, które jest trybem szczególnym i zawiera bardziej restrykcyjne unormowania co do terminu przekazania skargi sądowi.

Wykonanie obowiązków określonych w art. 54 § 2 ppsa w związku z art. 21 pkt 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej, wymaga przekazania sądowi skargi wraz z aktami i z odpowiedzią na skargę w terminie 15 dni.

Wymierzenie organowi grzywny uzależnione jest od spełnienia dwóch warunków: stwierdzenia uchybienia przez organ ustawowemu terminowi do przekazania sądowi skargi wraz z aktami sprawy i odpowiedzią na skargę, bez względu na przyczyny oraz złożenie stosownego wniosku przez stronę.

Bezspornym jest, że organ, którego decyzja jest przedmiotem skargi, przekazał skargę, odpowiedź na skargę z aktami sprawy z uchybieniem terminu, a skarżący złożył stosowny wniosek. Powyższe oznacza, że wystąpiły przesłanki do orzeczenia o wymierzeniu organowi grzywny.

Podnieść należy, iż okoliczności, które spowodowały nieprzekazanie skargi sądowi oraz okres tego uchybienia pozostają bez znaczenia w sprawie samego wymierzenia grzywny. Mogą one mieć jedynie wpływ na wysokość grzywny, gdyż sądowi orzekającemu w przedmiocie wymierzenia grzywny ustawodawca pozostawił swobodny zakres ustalenia jej wysokości, tj. do wysokości dziesięciokrotnego przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego w gospodarce narodowej w roku poprzednim, ogłoszonego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego na podstawie odrębnych przepisów (art. 55 § 1 w zw. z art. 154 § 6 ppsa). Powyższy przepis pozwala bowiem na wymierzenie grzywny w wysokości adekwatnej do stopnia niewypełnienia przez organ obowiązku przesłania skargi wraz z aktami sprawy i odpowiedzią na skargę w terminie, z uwzględnieniem okresu, w jakim organ pozostawał w zwłoce oraz okoliczności faktycznych, które legły u podstaw uchybienia przez organ temu obowiązkowi (patrz: postanowienie NSA z dnia 09 maja 2012 r. sygn. akt I OZ 314/12, Centralna Baza Orzeczeń i Informacji o Sprawach).

Mając powyższe na uwadze, Sąd uznał, że wniosek A. Z. jest uzasadniony i wymierzył grzywnę w wysokości 1000 złotych.

Sąd wymierzając grzywnę wziął pod uwagę zarówno okoliczności sprawy, jak i okres zwłoki organu w przekazaniu skargi wraz z aktami sprawy i odpowiedzią na skargę oraz to, że organ ostatecznie wykonał przewidziany w ustawie obowiązek.

Z tych względów, na podstawie art. 55 § 1 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie orzekł, jak w pkt 1 sentencji postanowienia.

Wyjaśnić należy, że pismem z dnia 03 czerwca 2015 r. pełnomocnik wnioskodawcy – r. pr. D. S. wniósł o zwrot kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego, od organu na rzecz wnioskodawcy. Następnie pismem z dnia 04 stycznia 2016 r. A. Z. wystąpił o zasądzenie kosztów postępowania, w tym kosztów postępowania zażaleniowego.

Zgodnie z treścią art. 200 ppsa, w razie uwzględnienia skargi przez sąd pierwszej instancji przysługuje skarżącemu od organu, który wydał zaskarżony akt lub podjął zaskarżoną czynność albo dopuścił się bezczynności, zwrot kosztów postępowania niezbędnych do celowego dochodzenia praw.

Do wniosku stosuje się odpowiednio przepisy o skardze, jeżeli ustawa nie stanowi inaczej (art. 64 § 3 ppsa).

W myśl art. 205 § 2 ppsa, do niezbędnych kosztów postępowania strony reprezentowanej przez adwokata lub radcę prawnego zalicza się ich wynagrodzenie, jednak nie wyższe niż stawki opłat określone w odrębnych przepisach i wydatki jednego adwokata lub radcy prawnego, koszty sądowe oraz koszty nakazanego przez sąd osobistego stawiennictwa strony.

Koszty sądowe obejmują opłaty sądowe i zwrot wydatków (art. 211 ppsa).

Opłatami sądowymi są wpis i opłata kancelaryjna (art. 212 § 1 ppsa)

Natomiast stosownie do treści art. 209 ppsa, wniosek strony o zwrot kosztów sąd rozstrzyga w każdym orzeczeniu uwzględniającym skargę oraz w orzeczeniu, o którym mowa w art. 201, art. 203 i art. 204.

Zgodnie z treścią § 14 ust. 2 pkt 1 lit. c rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz. U. z 2002 r. Nr 163, poz. 1349 ze zm.), stawki minimalne wynoszą w postępowaniu przed sądami administracyjnymi w pierwszej instancji w innej sprawie niż wymieniona w ust. 2 pkt 1 lit. a i b - 240 zł.

Z treści art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 16 listopada 2006 r. o opłacie skarbowej (Dz. U. z 2006 r. Nr 225, poz. 1635 ze zm.), wynika zaś, że opłacie skarbowej podlega złożenie dokumentu stwierdzającego udzielenie pełnomocnictwa lub prokury albo jego odpisu, wypisu lub kopii - w sprawie z zakresu administracji publicznej lub w postępowaniu sądowym, która wynosi 17 zł.

Z art. 200 ppsa wynika, że skarżącemu przysługuje wyłącznie zwrot kosztów postępowania niezbędnych do celowego dochodzenia praw. Koszty niezbędne zostały wymienione w art. 205 ppsa, natomiast o tym, czy koszty są celowe z punktu widzenia dochodzenia przez skarżącego jego praw decyduje wyłącznie sąd orzekający w oparciu o całokształt okoliczności sprawy.

Mając powyższe na względzie zasądzono na rzecz wnioskodawcy od organu kwotę 100 zł tytułem zwrotu uiszczonego wpisu od wniosku, kwotę 100 zł tytułem zwrotu wpisu od zażalenia, kwotę 240 zł tytułem zwrotu opłaty za czynności radców prawnych oraz kwotę 17 zł tytułem zwrotu uiszczonej opłaty od pełnomocnictwa, co łącznie stanowi kwotę 457 zł.

W związku z powyższym, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie na podstawie art. 200, art. 205 § 2 w zw. z art. 64 § 3 ww. ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, orzekł jak w pkt 2 sentencji postanowienia.

Dodatkowo wyjaśnić należy pismem z dnia 02 września 2015 r. Stowarzyszenie [...] z siedzibą w W., działając na postawie art. 33 § 2 ppsa, wystąpiło do WSA w Warszawie z wnioskiem o dopuszczenie do udziału w postępowaniu sądowym w charakterze uczestnika postępowania w przedmiotowej sprawie, argumentując powyższe tym, że rozpoznawana sprawa dotyczy zakresu statutowej działalności Stowarzyszenia, którą jest nadzór obywatelski nad realizacją art. 61 Konstytucji RP i ustawy o dostępie do informacji publicznej. W ocenie Sądu, wskazana przez wnioskującego okoliczność uzasadnia dopuszczenia do udziału w charakterze uczestnika postępowania w rozpoznawanej sprawie.

W związku z powyższym Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie na podstawie art. 33 § 2 ustawy – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, orzekł jak w pkt 3 sentencji postanowienia.