Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Tamara Dziełakowska (spr.) Sędziowie Sędzia NSA Mirosław Wincenciak Sędzia del. WSA Ewa Kręcichwost – Durchowska po rozpoznaniu w dniu 8 października 2019 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Powiatowego Lekarza Weterynarii w S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 6 czerwca 2018 r. sygn. akt IV SAB/Po 28/18 w sprawie ze skargi Stowarzyszenia [...] w J. na bezczynność Powiatowego Lekarza Weterynarii w S. w przedmiocie udostępnienia informacji publicznej oddala skargę kasacyjną.

Wyrokiem z 6 czerwca 2018 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu (sygn. akt IV SAB/Po 28/18) po rozpoznaniu sprawy ze skargi Stowarzyszenia [...] w J. (zwanego dalej Stowarzyszeniem) na bezczynność Powiatowego Lekarza Weterynarii w S. w przedmiocie udostępnienia informacji publicznej:

1. umorzył postępowanie w zakresie zobowiązania organu do rozpoznania wniosku Stowarzyszenia z 14 listopada 2017 r.;

2. stwierdził, że organ dopuścił się bezczynności;

3. stwierdził, że bezczynność organu nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa;

4. oddalił skargę w pozostałym zakresie;

5. zasądził od organu na rzecz strony skarżącej zwrot kosztów postępowania.

W uzasadnieniu powyższego wyroku Sąd pierwszej instancji, przywołując argumentację skargi, wskazał, że Stowarzyszenie od kilku lat uczestniczy w badaniu problemu bezdomności zwierząt w jego wymiarze publicznym oraz prowadzi monitoring działalności schronisk dla bezdomnych zwierząt, osób zajmujących się wyłapywaniem bezdomnych zwierząt oraz polityki gmin i urzędów. W związku z tym, 14 listopada 2017 r. złożyło drogą elektroniczną do Powiatowego Lekarza Weterynarii w S. wniosek o udostępnienie informacji publicznej w zakresie treści i postaci raportu z wizytacji schroniska dla zwierząt w K. za 2016 rok. Doręczenie wniosku zostało potwierdzone Urzędowym Poświadczeniem Przedłożenia. Adresat nie zrealizował wniosku w terminie. Ponieważ organ przejawiał obstrukcję w udostępnianiu informacji publicznej Stowarzyszenie wniosło o zrekompensowanie jej straty, jaką poniosło i przyznanie od organu sumy pieniężnej,

W odpowiedzi na skargę Powiatowy Lekarz Weterynarii wniósł o umorzenie postępowania oraz nieobciążanie go grzywną bądź sumą pieniężną.

Rozpoznając powyższą skargę na bezczynność, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu uznał, że zasługuje ona na uwzględnienie.

Przesądzając na wstępie, że żądana informacja jest informacją publiczną, a adresat wniosku należy do kręgu podmiotów zobowiązanych do udzielania takich informacji, Sąd pierwszej instancji wskazał na sposoby (tryby) udzielania informacji publicznej opisane w ustawie z 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (tekst jedn. Dz. U. z 2016 r. poz. 1764 ze zm.). Następnie podał, że skarżący wysłał przedmiotowy wniosek za pośrednictwem poczty elektronicznej 14 listopada 2017 r. i w świetle art. 46 § 10 i art. 63 § 1 K.p.a., wniosek został wniesiony prawidłowo, skoro do skargi załączono wydruk Urzędowego Poświadczenia Przedłożenia z ePUAP. Nie mogło natomiast odnieść żadnego skutku zdaniem Sądu załączenie do odpowiedzi na skargę wyłącznie prośby do operatora Elektronicznej Platformy Usług Administracji Publicznej o wyjaśnienie sprawy dotyczącej przesłania wniosku przez Stowarzyszenie, gdyż wniosek nie wpłynął do Elektronicznej Skrzynki Podawczej, a do dnia wydania wyroku, a nawet sporządzenia uzasadnienia, organ nie nadesłał odpowiedzi od ww. operatora ani nie uprawdopodobnił swojego stwierdzenia, że nie otrzymał wniosku Stowarzyszenia. W tej sytuacji wniosek z 14 listopada 2017 r. Sąd potraktował jako wniesiony skutecznie. Organ z kolei udzielił odpowiedzi pismem z 28 marca 2018 r., a więc z uchybieniem terminu. Tym samym w dniu wniesienia skargi organ pozostawał w bezczynności. Ponieważ stan ten ustał po wniesieniu skargi, ale przed jej rozpoznaniem i rozstrzygnięciem przez Sąd, to postępowanie sądowoadministracyjne w części obejmującej zobowiązanie do dokonania czynności podlegało umorzeniu na podstawie art. 161 § 1 pkt 3 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 ze zm. – zwanej dalej P.p.s.a.).

Jednocześnie, stosownie do art. 149 § 1 pkt 3 P.p.s.a. Sąd stwierdził, że organ dopuścił się zarzucanej mu bezczynności (pkt 2 wyroku), która nie miała jednak miejsca z rażącym naruszeniem prawa (pkt 3). Na taką ocenę miały wpływ następujące okoliczności: od dnia otrzymania wniosku do dnia udzielenia odpowiedzi upłynęły cztery miesiące, zaś odpowiedź została udzielona jeszcze na etapie sporządzania odpowiedzi na skargę, przed przekazaniem Sądowi skargi razem z odpowiedzią na skargę i aktami sprawy. Z tych samych powodów, Sąd odmówił przyznania od organu na rzecz skarżącego sumy pieniężnej z art. 149 § 2 P.p.s.a., oddalając skargę w pozostałym zakresie (pkt 4). Sąd zaznaczył, że wziął pod uwagę także to, że wnioskowana informacja została jeszcze przed wysłaniem zapytania o udzielenie informacji publicznej, udostępniona do wglądu w Biuletynie Informacji Publicznej. W takiej sytuacji obowiązkiem organu było poinformowanie wnioskodawcy o wcześniejszym udostępnieniu informacji. O kosztach postępowania orzeczono z kolei na podstawie art. 200 i art. 205 § 2 P.p.s.a.

Skargę kasacyjną od powyższego wyroku złożył Powiatowy Lekarz Weterynarii w S., zaskarżając go w części, tj. w zakresie pkt 2, 3 i 5 oraz zarzucając mu naruszenie "art. 145 § 1 pkt 1 lit. A", tj. naruszenie przepisów prawa materialnego, a mianowicie art. 7 ust. 1 u.d.i.p., art. 10 ust. 1 u.d.i.p. oraz art. 11 u.d.i.p. poprzez błędną interpretację i przyjęcie, że organ poprzez udostępnienie żądanej informacji na stronie internetowej nie uwolnił się od obowiązku udostępnienia tej informacji na wniosek, a co za tym idzie popadł w stan bezczynności w załatwieniu wniosku Stowarzyszenia.

Mając powyższe na uwadze, organ wniósł o uchylenie wyroku w zaskarżonej części i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania, ewentualnie o zmianę zaskarżonego wyroku i oddalenie w całości skargi Stowarzyszenia, zasądzenie na "rzecz skarżącego" kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu kasacyjnym według norm przepisanych. Nadto organ zrzekł rozprawy.

W uzasadnieniu skargi kasacyjnej podkreślono, że żądana informacja została udostępniona na stronie internetowej i to przed złożeniem wniosku przez Stowarzyszenie. To zaś, że organ nie poinformował o tym fakcie Stowarzyszenia nie może mieć wpływu, że doszło do bezczynności.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Skarga kasacyjna nie zawiera usprawiedliwionych podstaw.

Na wstępie należy wskazać, że stosownie do art. 182 § 2 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz. U. z 2018 r., poz. 1302 ze zm.): "Naczelny Sąd Administracyjny rozpoznaje skargę kasacyjną na posiedzeniu niejawnym, gdy strona, która ją wniosła, zrzekła się rozprawy, a pozostałe strony, w terminie czternastu dni od dnia doręczenia skargi kasacyjnej, nie zażądały przeprowadzenia rozprawy. Na posiedzeniu niejawnym Naczelny Sąd Administracyjny orzeka w składzie jednego sędziego, a w przypadkach, o których mowa w § 2, w składzie trzech sędziów" (art. 182 § 3 P.p.s.a.). Ponieważ w rozpoznawanej sprawie organ zrzekł się rozprawy, a strona przeciwna nie zgłosiła żądania jej przeprowadzenia, Sąd rozpoznał sprawę na posiedzeniu niejawnym.

Oceniając wniesioną skargę kasacyjną w granicach określonych treścią art. 183 § 1 P.p.s.a. i nie dostrzegając przy tym przypadków nieważności postępowania wymienionych w § 2 tej ustawy, stwierdzić trzeba, że w stanie faktycznym niniejszej sprawy organ udostępnił żądaną we wniosku z 14 listopada 2017 r. informację po wniesieniu skargi, ale przed jej rozpoznaniem przez Wojewódzki Sąd Administracyjny. Spornym pozostaje natomiast to, czy wcześniejsze ujawnienie tej informacji na stronie internetowej organu zwalniało go od obowiązku udzielania odpowiedzi na wniosek o ujawnienie informacji publicznej. Zaznaczyć przy tym trzeba, że z akt sprawy nie wynika, jak przyjął to Sąd pierwszej instancji, że informacja taka została umieszczona w Biuletynie Informacji Publicznej. Zarówno bowiem w odpowiedzi na skargę jak i rozpoznawanej skardze kasacyjnej Powiatowy Lekarz Weterynarii w S. stwierdzał, że nastąpiło to na stronie internetowej. Tym samym ustalenie Sądu pierwszej instancji, że "wnioskowana informacja została, jeszcze przed wysłaniem zapytania o udzielenie informacji publicznej, udostępniona do wglądu w Biuletynie Informacji Publicznej", jako nieprzystające do okoliczności niniejszej sprawy, było błędne. Podkreślić trzeba za organem administracyjnym, że w stanie faktycznym sprawy, informacja taka została umieszczona, ale na stronie internetowej. Ujawniona wada Sądu pierwszej instancji nie miała natomiast wpływu na wynik sprawy, bowiem organ administracyjny pozostawał w bezczynności, jak słusznie stwierdzono w zaskarżonym wyroku.

Zauważyć trzeba, że zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy z 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej jednym ze sposobów udostępnienia informacji publicznych jest ich ogłoszenie w Biuletynie Informacji Publicznej. Z kolei w świetle art. 10 ust. 1 ww. ustawy: "Informacja publiczna, która nie została udostępniona w tym Biuletynie lub centralnym repozytorium jest udostępniana na wniosek". Z przepisów tych wynika zatem, że tylko informacje publiczne opublikowane w Biuletynie Informacji Publicznej uważa się za udostępnione, zaś wszystkie inne informacje, w tym w szczególności wymienione w art. 6 ustawy są udostępniane na wniosek bez względu na to czy funkcjonują w obiegu publicznym, na stronach internetowych podmiotów zobowiązanych do udostępniania informacji publicznych, a także czy dostęp do tych informacji, tj. do internetu, domagający się ich udostępnienia ma łatwy czy też utrudniony. Takie stanowisko nie budzi również wątpliwości w orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego (por. wyroki z 19 lipca 2019 r. sygn. akt I OSK 253/18, 23 lipca 2017 r. sygn. akt I OSK 1375/15, 28 stycznia 2015 r. sygn. akt I OSK 547/14; z 23 września 2014 r. sygn. akt I OSK 34/14; z 21 czerwca 2012 r. sygn. akt I OSK 770/12 – orzeczenia dostępne w Centralnej Bazie Orzeczeń Sądów Administracyjnych pod adresem internetowym: orzeczenia.nsa.gov.pl).

Z przyczyn powyżej wskazanych niezasadny okazał być przedstawiony w skardze kasacyjnej zarzut naruszenia "art. 145 § 1 pkt 1 lit. a" w związku z art. 7 ust. 1, art. 10 ust. 1 i art. 11 art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy z 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej. Stwierdzić również trzeba, że pomimo objęcia zakresem zaskarżenia punktu 3 wyroku kwestia oceny, czy bezczynność miała miejsce z rażącym naruszeniem prawa z uwagi na brak stosownego zarzutu i zasadę z art. 134 § 2 P.p.s.a., pozostawała poza oceną Sądu drugiej instancji.

W tym stanie sprawy, Naczelny Sąd Administracyjny na podstawie art. 184 w związku z art. 182 § 2 P.p.s.a. oddalił skargę kasacyjną.