Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Maria Grabowska, Sędziowie Sędzia WSA Artur Adamiec (spr.), Sędzia WSA Mirosław Surma, Protokolant Joanna Nowak, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 12 listopada 2013r. sprawy ze skargi J. P. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 5 sierpnia 2013 r. znak: [...] w przedmiocie kary pieniężnej za wykonywanie transportu drogowego z naruszeniem warunków określonych w zezwoleniu I. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję organu I instancji; II. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu do chwili uprawomocnienia się wyroku; III. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego na rzecz J. P. kwotę 100 (sto) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

II SA/Ke 855/13

Uzasadnienie

Decyzją z [...] znak: [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze w K. po rozpatrzeniu odwołania J. P. utrzymało w mocy decyzję Marszałka Województwa znak: [...] z dnia [...]. nakładającą na J. P. karę pieniężną w kwocie 500 zł za wykonywanie transportu drogowego osób z naruszeniem warunków określonych w zezwoleniu dotyczących godzin przyjazdu i odjazdu.

W uzasadnieniu SKO podało, że w decyzji pierwszoinstancyjnej wydanej na podstawie art. 93 ust. 1 ustawy z dnia 06 września 200Ir. o transporcie drogowym (tekst jednolity Dz. U. z 2012r. poz.1265) (dalej jako ustawa) wskazano, że w dniu 18.01.2013r. w godzinach od 8.30 do 9.00 dokonano kontroli zgodności wykonywanych usług w krajowym transporcie drogowym osób z zezwoleniem nr [...] posiadanym przez Pana [...] na linii komunikacyjnej F. –P. przez C. Kontrolowano kurs z godziny 8.45 z miejscowości F. do miejscowości P.. Podczas czynności kontrolnych polegających na obserwacji ustalono, że o godzinie 8.45 nie został wykonany kurs relacji F. - P., który zgodnie z zezwoleniem i rozkładem jazdy winien rozpocząć się o godz. 8.45 w miejscowości F. I (przystanek początkowy). W związku z tym organ stwierdził wykonywanie transportu drogowego osób z naruszeniem warunków określonych w zezwoleniu dotyczących godzin odjazdu i przyjazdu, tj. z naruszeniem art. 18b ust.2 pkt 2.2.2 ustawy o transporcie drogowym.

W odwołaniu od decyzji J. P. zarzucił naruszenie prawa materialnego, tj. art. 74 i art. 89b ustawy o transporcie drogowym poprzez nie respektowaniu tych przepisów przez uprawnionych do kontroli inspektorów Marszałka Województwa. Stwierdził, że w przedmiotowej sprawie decyzja została wydana w oparciu o protokół z kontroli, której nie było. W związku z tym ów protokół jest bez wartości. Ponadto czynności kontrolne, stosownie do art. 89b ustawy winny być przeprowadzone w jego obecności, lub obecności pełnomocnika, czego nie dopełniono w niniejszej sprawie. Dodał, że pracownicy organu swoją decyzję oparli jedynie na obserwacji. Wskazał także, że podnoszony w decyzji art. 18b ust. 2 pkt ustawy nie może być zastosowany do kontroli, gdyż pracownicy organu nie badali kwestii wyposażenia przystanków autobusowych w informację o rozkładzie jazdy, lecz stwierdzili nie wykonanie kursu.

Rozpatrując sprawę Samorządowe Kolegium Odwoławcze w K. decyzją z dnia [...]. znak: [...], utrzymało w mocy decyzję Marszałka Województwa znak: [...] z dnia [...]. nakładającą na J. P. karę pieniężną w kwocie 500 zł..

W uzasadnieniu zaskarżonej decyzji organ powołał treść art. 92a ust. 1 oraz załącznika nr 3 Lp. 2.2.2. do ustawy.

Wskazał, że zasadniczym dowodem przesadzającym o odpowiedzialności J. P. za wykonywanie transportu drogowego osób z naruszeniem warunków określonych w zezwoleniu dotyczącym godzin odjazdu jest protokół z kontroli. Z protokołu tego wynika, że w dniu w dniu 18.01.2013r. w godzinach od 8.30 do 9.00 dokonano kontroli zgodności wykonywanych usług w krajowym transporcie drogowym osób z zezwoleniem nr [...] posiadanym przez J. P. na linii komunikacyjnej F. - P. przez Cz.. Podczas czynności kontrolnych polegających na obserwacji ustalono, że o godzinie 8.45 nie został wykonany kurs relacji F. - P., który zgodnie z zezwoleniem i rozkładem jazdy winien rozpocząć się o godz. 8.45 w miejscowości F. I (przystanek początkowy), tj. naruszone zostały warunki zezwolenia dotyczące godzin przyjazdu i odjazdu. Wskazał, że zagadnienie nałożenia kary pieniężnej na przewoźnika za naruszenie warunków określonych w zezwoleniu, na podstawie protokołu kontroli polegającej na obserwacji było ostatnio przedmiotem analizy dokonanej przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach, w wyroku z dnia 20.03.2013r. sygn. akt II SA/Ke 124/13.

Stwierdzono za w/w wyrokiem, że protokół z kontroli przeprowadzonej na warunkach i w trybie określonym w ustawie korzysta z uprzywilejowanej i kwalifikowanej mocy dowodowej ale wówczas gdy kontrola była przeprowadzona w sposób, o jakim mowa w zacytowanych już wyżej przepisach ustawy, a więc przede wszystkim w obecności kontrolowanego, któremu doręcza się kopię sporządzonego protokołu, do którego może on wnieść zastrzeżenia (art. 74 ust.3 i 4 ustawy). Stwierdzono, że w stanie faktycznym sprawy nie mamy do czynienia z kontrolą w wyżej przedstawionym znaczeniu. Jak wynika bowiem z akt sprawy, czynności pracowników Urzędu Marszałkowskiego w K. w dniu 18.01.2013r. polegały na obserwacji miejsca, w którym znajduje się zgodnie z rozkładem jazdy przystanek początkowy kursu wykonywanego przez pojazd należący do przewoźnika. W trakcie tych czynności nie był obecny kontrolowany, z tego też względu sporządzony protokół nie zawiera jego podpisu. Wprawdzie protokół sporządzony został wedle wzoru określonego w załączniku Nr 1 do rozporządzenia z 2 września 2009r. (dotyczącego kontroli drogowej), jednak za taki uznany być nie może - ze wskazanych wyżej przyczyn. Tym samym nie może korzystać z kwalifikowanej mocy dowodowej, o jakiej mowa w § 4 ust.1 tego rozporządzenia (tak w wyroku WSA w Kielcach z dnia 20.03.2013r. sygn. akt II SA/Ke 124/13).

Organ wskazał, że wyniki obserwacji przeprowadzonej przez pracowników organu - w tym przypadku Urzędu Marszałkowskiego w K. stanowią zatem oświadczenie ich wiedzy, winny zostać oceniane i poddane analizie w świetle całego zgromadzonego materiału dowodowego, wedle zasad określonych w art. 7, 77 § 1 oraz 80 Kpa.

SKO podkreśliło, że oświadczenie to nie było kwestionowane przez J. P., który w toku postępowania wskazywał, że faktycznie kontrolowany kurs został wykonany, lecz kierowca nie zatrzymywał się na przystankach, z których zostały zerwane rozkłady jazdy, nie chcąc naruszać art. 18b ust. 2 pkt 2 ustawy. Organ zatem uznał, że pracownicy organu udowodnili jednakże, że kurs z godz. 8.45 z miejscowości F. się nie rozpoczął, a kierowca w swoim oświadczeniu potwierdza, że nie zatrzymywał się na wszystkich przystankach wymienionych w rozkładzie jazdy. Uznać należy, iż okoliczność wykonania przedmiotowego kursu z pominięciem przystanku początkowego nie jest sporna między stronami, a zatem jest udowodniona. Mimo zatem, iż znajdujący się w aktach dokument nie stanowi protokołu z kontroli przeprowadzonej w trybie i na zasadach określonych w ustawie i nie korzysta ze szczególnej mocy dowodowej, to jednak ustalenia w nim zawarte zostały w toku postępowania i w odwołaniu potwierdzone przez stronę, w związku z czym fakt wykonanie przedmiotowego kursu z naruszeniem warunków określonych w zezwoleniu dotyczących godzin przyjazdu i odjazdu uznać należy za bezsporny.

Skargę na decyzję organu II instancji do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach wniósł J. P.. Zarzucając naruszenie przepisów Kpa oraz ustawy z dnia 6 września 2001r. o transporcie drogowym wniósł o uchylenie zaskarżonej decyzji w całości i zasądzenie kosztów postępowania.

W uzasadnieniu skargi wskazywał, że sporządzony na potrzeby rozpatrywanej sprawy protokół nie spełnia ustawowych kryteriów i doszło do naruszenia art.74 w/w ustawy. Podnosił, że działania inspektorów na które powołał się organ nie mogą być uznane za kontrolę, ponieważ nie zostały spełnione warunki dotyczące jej przeprowadzenia. Stwierdził także, że przeprowadzone czynności ponieważ nie spełniają warunków określonych w art.89b ustawy o transporcie drogowym nie uzasadniają nałożenia kary pieniężnej. Wskazywał także, że wbrew twierdzeniu organu oświadczenie kierowcy nie potwierdza przyjętych przez organ. Kierujący stwierdził bowiem, że nie zatrzymywał się na przystankach na których nie było rozkładu a organ nie ustalił, czy sytuacja taka nie dotyczyła także przystanku początkowego, który zdaniem skarżącego jest na trasie przejazdu.

W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie powtarzając argumentację zawartą w zaskarżonej decyzji.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył co następuje.

Skarga jest zasadna.

Jak wynika z uzasadnienia zaskarżonej decyzji, materialno-prawną podstawą rozstrzygnięcia był art. 92a ust.1 ustawy w zw. z zał. nr 3 Lp.2.2.2. Z treści powołanych przepisów wynika, że podmiot wykonujący przewóz drogowy lub inne czynności związane z tym przewozem

z naruszeniem obowiązków lub warunków przewozu drogowego, podlega karze pieniężnej w wysokości od 50 zł do 10.000 zł. Wykaz tych naruszeń lub warunków oraz wysokości kar za poszczególne naruszenia określone zostały w załączniku nr 3 do ustawy (art. 92a ust.6) , który pod poz. 2.2.2. przewiduje karę pieniężną w kwocie 500zł za naruszenie polegające na wykonywaniu przewozu regularnego z naruszeniem warunków określonych w zezwoleniu, zaświadczeniu na wykonywanie publicznego transportu zbiorowego albo potwierdzeniu zgłoszenia przewozu w publicznym transporcie zbiorowym dotyczących godzin odjazdu i przyjazdu.

Podstawę do nałożenia przedmiotowej kary zdaniem organu stanowiły ustalenia, że w dniu 18.01.2013r. w godzinach od 8.30 do 9.00 dokonano kontroli zgodności wykonywanych usług w krajowym transporcie drogowym osób z zezwoleniem nr 0001603 posiadanym przez J. P. na linii komunikacyjnej F. -P. przez C.. Kontrolowano kurs z godziny 8.45 z miejscowości F. do miejscowości P.. Podczas czynności kontrolnych polegających na obserwacji ustalono, że o godzinie 8.45 nie został wykonany kurs relacji F. - P., który zgodnie z zezwoleniem i rozkładem jazdy winien rozpocząć się o godz. 8.45 w miejscowości F. I (przystanek początkowy). Na podstawie przeprowadzonej obserwacji sporządzono protokół kontroli [...]. wskazując jako podstawę jej przeprowadzenia art. 74 ust.1 i art. 89 ust.1 ustawy.

Zgodnie z art.74 ustawy z przeprowadzonych czynności kontrolnych inspektor sporządza protokół kontroli. Protokół podpisują inspektor i kontrolowany. Odmowę podpisania protokołu przez kontrolowanego kontrolujący odnotowuje w protokole kontroli i podaje jej przyczynę. Oryginał protokołu kontroli zatrzymuje kontrolujący, a kopię doręcza się kontrolowanemu kierowcy, przedsiębiorcy lub podmiotowi wykonującemu przewóz drogowy. Do protokołu kontroli kontrolowany może wnieść zastrzeżenia.

Natomiast art.89 ust.1 ustawy wskazuje osoby uprawnione do dokonania kontroli dokumentów, o jakich mowa w art. 87, oraz warunków w nim określonych (ust.1), przy czym w pkt 7 ustawodawca wymienił upoważnionych pracowników właściwego organu, o którym mowa w art. 18 ust.1 – w odniesieniu do przewozów regularnych i specjalnych, czyli organu wydającego zezwolenie na wykonywanie tych przewozów,

- wyjątków od zasady określonej w ust.1 (ust.2),

- kontroli drogowych (ust.3),

- zaopatrzenia osób uprawnionych do kontroli zapisów urządzenia rejestrującego samoczynnie prędkość jazdy, czas jazdy i czas postoju, obowiązkowe przerwy w pracy i czas odpoczynku (ust.4),

- delegacji ustawowej dla ministra właściwego do spraw transportu do wydania rozporządzenia wykonawczego (ust.5).

Poza sporem w niniejszej sprawie jest, że zezwolenie na wykonywanie regularnych przewozów osób w krajowym transporcie drogowym dla skarżącego wydał Marszałek Województwa (art. 18 ust.1 pkt 1f) i upoważnieni pracownicy tego właśnie organu uprawnieni są do przeprowadzenia kontroli, o jakiej mowa w art. 89 ustawy.

Kluczową dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy jest natomiast kwestia w jaki sposób należy ocenić przeprowadzoną czynność obserwacji i sporządzony na jej podstawie protokół kontroli, który jak wskazał organ jest "zasadniczym dowodem przesądzającym o odpowiedzialności Pana J. P.". W tym zakresie w pełni należy zaakceptować i powtórzyć stanowisko zawarte w wyroku WSA w Kielcach z dnia 20 marca 2013 roku w sprawie II SA/Ke 124/13. Podkreślić i powtórzyć zatem należy, że zgodnie z art. 89 ust.1 pkt 7 w zw. z art. 89 ust.2 ustawy upoważnieni pracownicy organu, który wydał zezwolenie na wykonywanie przewozów regularnych i regularnych specjalnych, uprawnieni są do kontroli dokumentów, o których mowa w art. 87, oraz warunków w nich określonych, za wyjątkiem jednak kontroli zapisów urządzenia rejestrującego samoczynnie prędkość jazdy, czas jazdy i czas postoju, obowiązkowe przerwy i czas odpoczynku oraz zaświadczenia, o którym mowa w art. 31 ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o czasie pracy kierowców. Jednocześnie art. 89a ust.4 ustawy stanowi, że pracownicy ci mogą dokonywać kontroli ww. dokumentów na warunkach i w trybie określonych w ustawie, a więc na zasadach zawartych w rozdziale 10, gdyż przepisy rozdziału 9 dotyczą Inspekcji Transportu Drogowego i kontroli dokonywanych przez inspektorów tej służby. Stosownie zaś do art. 89b ust.1, 2 i 3 rozpoczęcie kontroli przez uprawnionych, o których mowa w art. 89a ust.3 i 4 (a więc także przez pracowników organu, który wydał zezwolenie na wykonywanie przewozów regularnych i regularnych specjalnych), następuje po okazaniu legitymacji służbowej, oraz doręczeniu upoważnienia do przeprowadzenia kontroli. Ponadto kontrolujący ma obowiązek zapoznać kontrolowanego z jego prawami i obowiązkami wynikającymi z ustawy,a czynności kontrolne wykonuje w obecności kontrolowanego albo osoby przez niego upoważnionej.

Sporządzony w sprawie protokół kontroli odpowiada wzorowi, jaki prawodawca zamieścił w załączniku Nr 1 do rozporządzenia Ministra Infrastruktury z 2 września 2009r. w sprawie kontroli przewozu drogowego (Dz.U.2009.145.1184), wydanego w oparciu o delegację ustawową zawartą w art. 98 ust. 5 pkt 2-4 ustawy. Jak wynika z § 3 ust.1 pkt 1 tego rozporządzenia, z przeprowadzonych czynności kontrolnych kontrolujący sporządza protokół kontroli, w przypadku kontroli drogowej – według wzoru określonego w załączniku nr 1 do rozporządzenia.

Zgodnie z przepisami zawartymi zarówno w rozdziale 9 jak i 10 ustawy, wszelkie kontrole przeprowadzone czy to przez inspektorów Inspekcji Transportu Drogowego czy przez osoby uprawnione wymienione w art. 89 ust.1, odbywają się zawsze w obecności kontrolowanego, po okazaniu legitymacji służbowej bądź stosownego upoważnienia (art. 55 ust.1 pkt 1a i 1b, art. 70 ust.1, 1a oraz ust.4. art. 85 ust.1 i 3), a wyrazem obecności osoby kontrolowanej przy przeprowadzaniu kontroli jest protokół, podpisywany zarówno przez kontrolujących jak i kontrolowanego. Odmowę podpisania protokołu przez kontrolowanego kontrolujący odnotowuje w protokole podając jej przyczynę (art. 74 ust.1 i 2). Podpisy kontrolowanego w protokole kontroli przewidują także wzory określone w załącznikach Nr 1 i 2 do rozporządzenia z 2 września 2009r. w sprawie kontroli przewozu drogowego, dotyczące kontroli przeprowadzanych przez osoby wymienione w art. 89 ust.1 ustawy.

Tak więc podstawowym i zasadniczym elementem kontroli przeprowadzanej w trybie i na zasadach określonych w ustawie jest obecność kontrolowanego podczas czynności kontrolnych. Tylko taka kontrola może stanowić podstawę do sporządzenia protokołu, o jakim mowa w art. 74 ust.1 i 2 ustawy oraz w § 3 ust.1 rozporządzenia z 2 września 2009r.

Przeprowadzenie kontroli na warunkach i w trybie określonych w ustawie jest niezwykle istotnym elementem nadzoru nad prawidłowym wykonywaniem działalności w zakresie transportu i przewozu drogowego w rozumieniu art. 1 ustawy. Protokołowi sporządzonemu z czynności kontrolnych prawodawca nadał bowiem szczególne znaczenie dowodowe określone w art. 75 (w przypadku kontroli przeprowadzonej przez inspektorów Inspekcji Transportu Drogowego) oraz w art. 90 ustawy.

Zgodnie zaś z § 4 ust.1 rozporządzenia z 2 września 2009r. stwierdzone w toku kontroli, naruszenia uzasadniające nałożenie kary pieniężnej, kontrolujący zamieszcza w protokole kontroli, który stanowi podstawę do wydania decyzji administracyjnej o nałożeniu kary pieniężnej.

Z powyższych przepisów wynika zatem, że protokół z kontroli przeprowadzonej na warunkach i w trybie określonych w ustawie korzysta z uprzywilejowanej i kwalifikowanej mocy dowodowej. Aby jednak tak określoną wartość dowodową mógł nadać mu właściwy organ, kontrola musi być przeprowadzona w sposób, o jakim mowa w zacytowanych już wyżej przepisach ustawy, a więc przede wszystkim w obecności kontrolowanego, któremu doręcza się kopię sporządzonego protokołu, do którego może on wnieść zastrzeżenia (art. 74 ust.3 i 4 ustawy). Nie przez przypadek obecność kontrolowanego w trakcie czynności kontrolnych stanowi niezbędny warunek tak określonej przez ustawodawcę mocy dowodowej protokołu z przeprowadzonej kontroli, bo przede wszystkim poświadcza sam fakt, że kontrola się odbyła oraz, że przeprowadziły ją uprawnione do tego osoby posiadające specjalne kwalifikacje. Dla oceny zaistnienia naruszenia ma także znaczenie zachowanie kontrolowanego w trakcie czynności kontrolnych, a więc składane wówczas "na gorąco" wyjaśnienia czy też wniesione zastrzeżenia, które utrwalane są w tym właśnie protokole. Kontrola przeprowadzona w obecności kontrolowanego zapewnia ponadto zachowanie podstawowych standardów proceduralnych w zakresie poszanowania prawa strony do wypowiedzenia się na temat okoliczności wpływających w sposób istotny na jej sytuację prawną, tym bardziej, że wyniki kontroli są podstawowym źródłem dowodowym, w oparciu o które organ czyni ustalenia co do naruszenia przez kontrolowany podmiot obowiązków lub warunków przewozu drogowego. Dlatego w zdecydowanej większości przypadków protokół z kontroli przeprowadzonej w zgodzie z przepisami ustawy wyczerpuje w zasadzie konieczność przeprowadzenia przez organ innych dowodów, w szczególności na okoliczność samego faktu odbycia kontroli oraz jej przebiegu.

W ocenie Sądu w stanie faktycznym sprawy nie mamy do czynienia z kontrolą w wyżej przedstawionym znaczeniu, co przyznaje także organ w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji. W trakcie czynności pracowników Urzędu Marszałkowskiego w K. był obecny kontrolowany, z tego też względu sporządzony protokół nie zawiera jego podpisu. Tym samym sporządzony protokół nie może korzystać z kwalifikowanej mocy dowodowej, o jakiej mowa w § 4 ust.1 tego rozporządzenia. Tym samym wyniki obserwacji przeprowadzonej przez pracowników organu stanowią oświadczenie ich wiedzy, oceniane i poddane analizie w świetle całego zgromadzonego materiału dowodowego, wedle zasad określonych w art. 7, 77 § 1 oraz 80 kpa. Jednakże oświadczenia te zawarte są jedynie w sporządzonym protokole. Z jego treści nie wynika nawet kto przeprowadzał przedmiotową obserwację. Bo o ile z treści pieczątki wynika, że jednym z inspektorów był G. Ś. o tyle personalia drugiego z inspektorów nie są wskazane, a na dokumencie widnieje jedynie jego podpis.

Podkreślić należy, że wbrew twierdzeniom organu spostrzeżenia z obserwacji zawarte w "Protokole kontroli" nie zostały przez skarżącego w całości przyznane i zaakceptowane. Z twierdzeń kierującego pojazdem wynika natomiast, że odbył on kontrolowany kurs lecz nie zatrzymywał się na przystankach, z których zerwane były rozkładu jazdy. Z powyższych twierdzeń nie sposób wywnioskować, że słowa te potwierdzają przyjęte przez organ ustalenia faktyczne.

Wbrew pojawiającym się w uzasadnieniu decyzji stwierdzeniom organ rozpoznał sprawę tak, że nie sposób uniknąć oceny, że de facto postępował tak jakby miała miejsce kontrola w rozumieniu przepisów ustawy oraz rozporządzenia z 2 września 2009r. Miało to taki skutek, że zaniechano przeprowadzenia postępowania wyjaśniającego. W ten sposób doszło do naruszenia art. 7, 77 § 1 oraz art. 80 kpa. Nie przesłuchano pracowników Urzędu Marszałkowskiego w K. dokonujących obserwacji w dniu 18 stycznia 2013 r., ani też kierowcy, którego pisemne oświadczenie znajduje się w aktach. Zdaniem Sądu czynności te winny być przeprowadzone zważywszy, że "protokół kontroli" jak i pisemne oświadczenie kierowcy, stanowią równorzędne środki dowodowe, podlegające weryfikacji i ocenie. Przeprowadzenie tego rodzaju dowodów o charakterze osobowym było w stanie sprawy niewątpliwie wskazane, tym bardziej, że istotne dla rozstrzygnięcia sprawy okoliczności, w tym sam fakt obserwacji (kontroli) był między stronami sporny.

Z tych przyczyn Wojewódzki Sąd Administracyjny uchylił zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję organu I instancji uznając, że oba organy naruszyły prawo procesowe, tj. wskazane już wyżej przepisy kpa, w sposób mogący mieć istotny wpływ na wynik sprawy (art. 145 § 1 pkt 1c p.p.s.a.).

Orzeczenie zawarte w pkt II wyroku oparto o art. 152 p.p.s.a., zaś w pkt III – o art. 200 p.p.s.a. Na zasądzone koszty składa się uiszczony wpis od skargi w kwocie 100 zł.

Przy ponownym rozpoznaniu sprawy organ przeprowadzi postępowanie dowodowe mając na względzie przedstawione w uzasadnieniu niniejszego wyroku uwagi, a następnie dokona oceny wszystkich zgromadzonych dowodów i wynik tej oceny przedstawi w motywach podjętej decyzji zgodnie z art. 107 § 3 kpa