Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi Wydział III w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Krzysztof Szczygielski Sędziowie Sędzia NSA Teresa Rutkowska (spr.) Sędzia NSA Janusz Nowacki Protokolant Tomasz Porczyński po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 26 maja 2010 r. sprawy ze skargi J. M. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w S. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie cofnięcia uprawnień do kierowania pojazdami 1. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Starosty [...] z dnia [...], nr [...]; 2. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w S. na rzecz J. M. kwotę 200 (dwieście) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania; 3. orzeka, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu do dnia uprawomocnienia się niniejszego wyroku.

III SA/Łd 194/10

U Z A S A D N I E N I E

Zaskarżoną decyzją z dnia [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze w S., po rozpatrzeniu odwołania J. M. od decyzji Starosty P. z dnia [...] cofającej mu uprawnienia kategorii B do prowadzenia pojazdów silnikowych, utrzymało w mocy zaskarżoną decyzję.

W podstawie prawnej decyzji Kolegium wskazało art. 138 § 1 pkt 1 k.p.a. oraz art. 140 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. – Prawo o ruchu drogowym ( tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 108, poz. 908 ze zm.).

Organ odwoławczy ustalił, że decyzją z dnia 30 grudnia 2009 r. Naczelnik Wydziału Komunikacji, Transportu i Dróg Starostwa Powiatowego w P., działając z upoważnienia Starosty P., cofnął J. M. uprawnienia kategorii B, Nr [...], nr druku [...] do prowadzenia pojazdów silnikowych wydane dnia 2 listopada 2009 r. Przyczyną cofnięcia uprawnień było istnienie przeciwwskazań zdrowotnych do kierowania pojazdami silnikowymi, do których jest wymagane posiadanie prawa jazdy kategorii B i B1. W odwołaniu, w ocenie organu, J. M. nie podniósł żadnych konkretnych zarzutów, kwestionując jedynie orzeczenie lekarskie, w oparciu o które cofnięto mu uprawnienia. Kolegium wskazało, że w orzeczeniu lekarskim nr [...] z dnia [...] uprawniony do badań lekarskich osób kierujących pojazdami lekarz WOMP w Katowicach stwierdził, że istnieją przeciwwskazania zdrowotne do kierowania przez J. M. pojazdami silnikowymi, do których wymagane jest posiadania prawa jazdy kategorii B i B1. Po otrzymaniu tego orzeczenia obowiązkiem Starosty P. było cofnięcie uprawnień kategorii wymienionych przez lekarza, co wynika z art. 140 ust. 1 pkt 1 ustawy Prawo ruchu drogowym. Kolegium zaznaczyło, że nie może ustosunkować się do zarzutów dotyczących sposobu przeprowadzenia badania, gdyż nie należy to kompetencji organu administracji. Skarżący miał możliwość odwołania do właściwego podmiotu za pośrednictwem lekarza, ale z uprawnień tych nie skorzystał.

Z załączonych akt administracyjnych wynika, że w dniu 9 listopada 2009 r. lekarz Wojewódzkiego Ośrodka Medycyny Pracy w K. w wyniku badania lekarskiego przeprowadzonego na podstawie art. 122 ust. 1 pkt 1 ustawy Prawo o ruchu drogowym stwierdził u J. M. istnienie przeciwwskazań zdrowotnych do kierowania pojazdami silnikowymi, do których wymagane jest posiadanie prawa jazdy kategorii B i B1. ( orzeczenie nr 3236/2009 ). Drugie orzeczenie z tej samej daty nr [...], po przeprowadzeniu badania na podstawie art. 122 ust. 1 pkt 2 ustawy Prawo o ruchu drogowym, stwierdzało istnienie przeciwwskazań do kierowania pojazdami , do których potrzeba prawa jazdy kat T, B+E, C,C1, C+E,C1+E.

Orzeczenia lekarskie wpłynęły do Starostwa Powiatowego 17 listopada 2009 r.

Pismem z dnia 3 grudnia 2009 r. organ I instancji na podstawie "art. § 1 k.p.a." zawiadomił skarżącego o wszczęciu z urzędu postępowania w sprawie cofnięcia uprawnień kat.B, i uprawnieniach wynikających z art. 10 k.p.a. Następnie w dniu 30 grudnia 2009 r. Starosta P. wydał decyzję cofającą J. M. uprawnienia kategorii B wydane 2.11.2009 r. i zażądał zwrotu dokumentu prawa jazdy.

W skardze skierowanej do WSA w Łodzi J. M. zaskarżył decyzję SKO w S. w całości i zarzucał jej błąd w ustaleniach faktycznych. Wnosił o zmianę decyzji i pozostawienie mu uprawnień kategorii B, T.C.E, które nie brały udziału w wypadku.

Z obszernego uzasadnienia skargi wynika, że cofnięcie uprawnień do kierowania pojazdami kat. B skarżący wiąże z wypadkiem, który spowodował w czasie pracy 22 marca 2004 r. Uważa, że od czasu tego zdarzenia jest szykanowany przez różne osoby. Za spowodowanie wypadku został skazany wyrokiem Sądu Rejonowego w W. II Wydział Karny. W związku z tym zdarzeniem toczą się również postępowania cywilne m.in. ciąży na nim obowiązek zapłaty kwoty ponad 30000 zł na rzecz Ubezpieczeniowego Funduszu Gwarancyjnego . Do skargi załączono kserokopie niektórych dokumentów dotyczących tych postępowań, a także kserokopię orzeczenia lekarskiego Nr [...] z dnia [...] wydanego przez lekarza uprawnionego z Działoszyna stwierdzającego brak u J. M. przeciwwskazań zdrowotnych do kierowania pojazdami silnikowymi, do których potrzeba prawa jazdy kat. B,T,B+E . Badanie przeprowadzono na podstawie art. 122 ust. 1 pkt 1 ustawy Prawo o ruchu drogowym.

Na rozprawie w dniu 26 maja 2010 r. skarżący popierał skargę i wnosił o zwrot kosztów postępowania. Wyjaśnił, że po wypadku w 2004 r. nie utracił uprawnień do kierowania pojazdami kat. B . Od orzeczeń lekarskich z [...] nie wnosił odwołania, bo uznał to za daremne.

W odpowiedzi na skargę SKO wnosiło o jej oddalenie, podtrzymując argumenty zawarte w uzasadnieniu swojej decyzji.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi zważył, co następuje:

W myśl art. 1 § 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. – Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269 ze zm.) kontrola działalności administracji publicznej przez sądy administracyjne sprawowana jest pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej.

W myśl art. 145 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz.1270 ze zm.) [dalej p.p.s.a.] Sąd uwzględniając skargę na decyzję lub postanowienie:

1/ uchyla decyzje lub postanowienie w całości lub w części jeżeli stwierdzi:

a/ naruszenie prawa materialnego, które miało wpływ na wynik sprawy;

b/ naruszenie prawa dające podstawę do wznowienia postępowania administracyjnego;

c/ inne naruszenie przepisów postępowania, jeżeli mogło ono mieć istotny wpływ na wynik sprawy;

2/ stwierdza nieważność decyzji lub postanowienia w całości lub w części, jeżeli zachodzą przyczyny określone w art. 156 kodeksu postępowania administracyjnego lub innych przepisach;

3/ stwierdza wydanie decyzji lub postanowienia z naruszeniem prawa, jeżeli zachodzą przyczyny określone w kodeksie postępowania administracyjnego lub innych przepisach.

Wyjaśnić również należy, że stosownie do art. 134 § 1 ustawy p.p.s.a., sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy nie będąc jednak związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W rozpatrywanej sprawie skargę należało uwzględnić, ale z innych przyczyn niż zostały w niej wskazane. Przedmiotem skargi jest decyzja Samorządowego Kolegium Odwoławczego w S. utrzymująca w mocy decyzję Starosty P. cofającą skarżącemu uprawnienia kategorii B do kierowania pojazdami.

Zgodnie z art. 140 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym ( tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 108 poz. 908 ze zm.) decyzję o cofnięciu uprawnienia do kierowania pojazdem silnikowym wydaje starosta w razie stwierdzenia na podstawie orzeczenia lekarskiego istnienia przeciwwskazań zdrowotnych do kierowania pojazdem. Szczegółowe warunki i tryb kierowania na badania lekarskie i ich przeprowadzania w celu stwierdzenia istnienia lub braku przeciwwskazań zdrowotnych do kierowania pojazdami silnikowymi oraz kierowania tramwajami, a także wydawania takich orzeczeń lekarskich, zakres badań lekarskich, odwoływanie się od orzeczeń lekarskich , kwalifikacje lekarzy przeprowadzających badania oraz sposób postępowania z dokumentacją związaną z tego rodzaju badaniami lekarskimi reguluje rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 7 stycznia 2004 r. w sprawie badań lekarskich kierowców i osób ubiegających się o uprawnienia do kierowania pojazdami (Dz. U. Nr 2, poz.15) wydane na podstawie delegacji zawartej w art. 123 ustawy Prawo o ruchu drogowym.

Równocześnie wskazać należy na regulacje zawarte w art.. 122 ust. 1 tej ustawy, a w szczególności pkt 1,2 i 4 tego przepisu.

W myśl art. 122 ust. 1 badaniu lekarskiemu przeprowadzanemu w celu stwierdzenia istnienia lub braku przeciwwskazań zdrowotnych do kierowania pojazdem podlega :

1/ osoba ubiegająca się o wydanie prawa jazdy;

2/ osoba ubiegająca się o przywrócenie uprawnienia do kierowania pojazdem cofniętego ze względu na stan zdrowia;

/..../

4/ kierujący pojazdem skierowany decyzją starosty w przypadkach nasuwających zastrzeżenia co do stanu zdrowia;

/.../

Osoby wskazane w pkt 1 i 2 cyt przepisu zgłaszają się na badanie lekarskie bez skierowania, o czym stanowi wprost § 2 ust. 1 wskazanego wyżej rozporządzenia, natomiast osoba, co do której stanu zdrowia istnieją zastrzeżenia (pkt 4), jest kierowana przez starostę na tego rodzaju badania. Jak stanowi § 2 ust. 5 rozporządzenia starosta może również skierować na badanie lekarskie osobę, co do której powziął wiarygodną informację o zastrzeżeniach w stanie zdrowia tej osoby, mogących powodować niezdolność do prowadzenia pojazdów.

W rozpatrywanej sprawie J. M., posiadając uprawnienia do kierowania pojazdami kat B (prawo jazdy wydane w dniu 2 listopada 2009 r. k – 53 akt sądowych), w dniu 9 listopada 2009 r. sam zgłosił się do WOMP w K. na badania lekarskie celem odzyskania pozostałych uprawnień do kierowania pojazdami, cofniętych mu ze względu na stan zdrowia. Wynika to z treści orzeczeń lekarskich z dnia [...] ( badania przeprowadzone na podstawie art. 122 ust. 1 pkt 1 i art. 122 ust. 1 pkt 2 ustawy Prawo o ruchu drogowym). Badania były więc przeprowadzane w postępowaniu prowadzonym na wniosek skarżącego. Orzeczenia lekarskie, zgodnie z § 11 ust. 2 rozporządzenia w sprawie badań lekarskich kierowców /.../ przesłane zostały do Starosty P. w dniu 17 listopada 2009 r.

Powiadomienie Starosty P. o treści orzeczenia lekarskiego nr [...] stanowiło podstawę wszczęcia z urzędu w dniu 3 grudnia 2009 r. nowego postępowania w sprawie cofnięcia skarżącemu posiadanego do tej pory prawa jazdy kategorii B.

W tej sytuacji orzeczenie to stanowiło dla organu jedynie informację, że istnieją zastrzeżenia co do stanu zdrowia J. M., które uzasadniają wszczęcie postępowania z urzędu i skierowanie go na badania lekarskie celem wyjaśnienia, czy istnieją przeciwwskazania zdrowotne posiadania przez niego prawa jazdy kat B. Orzeczenie WOMP w K. wydane [...], przez wszczęciem postępowania nie mogło być natomiast jedyną podstawą do wydania decyzji cofającej posiadane przez skarżącego uprawnienia kat.B. Starosta, biorąc pod uwagę, że skarżący w dniu [...] uzyskał orzeczenie lekarskie nr [...] lekarza uprawnionego do badań kierowców stwierdzające bezterminowo brak przeciwwskazań zdrowotnych do kierowania pojazdami silnikowymi, do których wymagane jest posiadanie prawa jazdy kat B,T,B+E ( k-28 akt sądowych), a zatem w odstępie krótszym niż miesiąc wydane zostały zupełnie odmienne orzeczenia, winien skierować stronę na stosowne badania lekarskie, zgodnie z trybem postępowania określonym w ustawie Prawo o ruchu drogowym i wskazanym wyżej rozporządzeniu, a następnie w oparciu o tak przeprowadzone badania dopiero prowadzić postępowanie o cofnięcie stronie prawa jazdy.

Oparcie zaskarżonej decyzji oraz decyzji ją poprzedzającej o treść orzeczenia lekarskiego wydanego wprawdzie przez lekarza uprawnionego, ale w innej sprawie narusza przepisy regulujące sposób postępowania w sprawach o cofnięcie stronie uprawnienia do kierowania pojazdami i pozbawia ją możliwości wniesienia tym postępowaniu odwołania od niekorzystnego dla niej orzeczenia, co narusza jej słuszny interes. Oznacza to, że postępowaniu będącym przedmiotem oceny dokonywanej przez Wojewódzki Sąd Administracyjny doszło do naruszenia zasady praworządności wyrażonej w art. 7 k.p.a. Ponadto nieprzeprowadzenie w tym postępowaniu badania lekarskiego J. M. oznacza , że nie został w sprawie zebrany, a następnie rozpatrzony cały materiał dowodowy, a więc doszło także do naruszenia art. 77 § 1 i art. 80 k.p.a. Taki pogląd ,jak wyżej przedstawiony, wyraził w zbliżonym stanie faktycznym Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 9 stycznia 2009 r. sygn. I OSK 43/08 ( niepublikowany).

Należy także zauważyć, że wszczynając z urzędu postępowanie w sprawie organ nie wskazał podstawy prawnej wszczęcia tego postępowania podając w zawiadomieniu " art. § 1 k.p.a". , zamiast art. 61 § 1 k.p.a. w zw. z art. 122 ust. 1 pkt 4 ustawy Prawo o ruchu drogowym. Nie są także kompletne nadesłane akta administracyjne. Brak w nich dokumentu potwierdzającego jakie uprawnienia aktualnie posiadał skarżący i na jakiej podstawie w dniu 2 listopada 2009 r. wydano mu dokument prawa jazdy, a cofnięcia tych uprawnień dotyczyło postępowanie. Powyższe uchybienia winny być także uzupełnione przy ponownym rozpatrywaniu sprawy.

Reasumując, wskazane wyżej naruszenia przepisów postępowania, które mogły mieć wpływ na wynik sprawy, uzasadniały uchylenie zaskarżonej decyzji i poprzedzającej ją decyzji Starosty P. na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit.c) w zw. z art. 135 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Na uwzględnienie skargi nie miały natomiast wpływu pozostałe podnoszone przez skarżącego zarzuty.

O kosztach postępowania Sąd orzekł na podstawie art. 200 p.p.s.a., a na podstawie art. 152 p.p.s.a., wobec uwzględnienia skargi określił, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu do dnia uprawomocnienia się wyroku.

A. B.