Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Przewodniczący: sędzia WSA Renata Owczarzak Sędziowie: sędzia WSA Jerzy Bortkiewicz (spr.) sędzia WSA Joanna Janiszewska-Ziołek Protokolant sekretarz sądowy Kamila Wesołowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 11 czerwca 2019 r. sprawy ze skargi J. K. na bezczynność Burmistrza M. C. w przedmiocie udostępnienia informacji publicznej 1. zobowiązuje Burmistrza M. C. do rozpatrzenia wniosku skarżącego J. K. o udostępnienie informacji publicznej z dnia [...] stycznia 2019 roku, w terminie 14 dni od dnia doręczenia prawomocnego wyroku wraz z aktami sprawy, 2. stwierdza, że organ dopuścił się bezczynności, która nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa, 3. oddala skargę w pozostałej części, 4. zasądza od Burmistrza M. C. na rzecz skarżącego kwotę [...](sto) złotych tytułem kosztów postępowania sądowego.

Wnioskiem z [...] stycznia 2019 r. J. K. (skarżący) zwrócił się do Gminy Miasta C. o udostępnienie informacji publicznej – przekazanie w wersji elektronicznej (skan) wszystkich decyzji administracyjnych o podziale działki nr [...] w C. oraz wszystkich decyzji administracyjnych związanych z powstaniem działek [...] leżących w obrębie [...] w C..

W odpowiedzi na powyższe działający z upoważnienia Burmistrza Miasta C. Sekretarz Miasta poinformował skarżącego, że odpis decyzji administracyjnej, podobnie jak akta administracyjne sprawy, nie stanowi informacji publicznej i dostęp do nich reguluje art. 73 i 74 k.p.a.

Pismem z dnia [...] lutego 2019 r. J. K. zaskarżył bezczynność Burmistrza Miasta C. w zakresie udostępnienia informacji publicznej i wniósł o zobowiązanie organu do udzielenia żądanej informacji, stwierdzenie, że bezczynność miała miejsce z rażącym naruszeniem prawa, wymierzenie organowi grzywny oraz zasądzenie kosztów postępowania.

W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie, podtrzymując dotychczasowe stanowisko w sprawie.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy zważył, co następuje:

Skarga zasługuje na uwzględnienie.

W świetle art. 3 § 2 pkt 8 i 9 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przez sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 1302, dalej powoływanej jako "p.p.s.a.") w zw. z art. 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (t.j. Dz. U. z 2018 r., poz. 2107) sądowa kontrola administracji publicznej, dokonywana w oparciu o kryterium legalności, obejmuje m.in. orzekanie przez sądy administracyjne w sprawach skarg na bezczynność. Pojęcie bezczynności wiąże się z sytuacją, gdy organ będąc właściwym i zobowiązanym do załatwienia sprawy, nie czyni tego w terminie określonym przepisami prawa.

W kontrolowanej sprawie skarżący domagał się udostępnienia informacji w trybie ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (t.j. Dz. U. z 2018 r., poz. 1330 – dalej "u.d.i.p."). Ustawa ta reguluje zarówno zakres podmiotowy i przedmiotowy jej stosowania., jak i procedurę i tryb udostępniania informacji publicznej.

W sprawie nie wzbudził wątpliwości Sądu zakres podmiotowy zastosowania u.d.i.p. Zgodnie z art. 4 ust. 1 pkt 1 u.d.i.p. obowiązane do udostępnienia informacji publicznej są władze publiczne oraz inne podmioty wykonujące zadania publiczne, w szczególności organy władzy publicznej. W świetle powyższego bezspornie Burmistrz Miasta C. jest podmiotem zobowiązanym do udostępnienia informacji publicznej.

Oceniając aspekt przedmiotowy tzn. czy żądana informacja stanowi informację publiczną wskazać należy, że pojęcie informacji publicznej określone jest w art. 1 ust. 1 ustawy, zgodnie z którym informacją publiczną jest każda informacja o sprawach publicznych. Katalog rodzajów informacji publicznej, został przykładowo wymieniony w art. 6 ust. 1 u.d.i.p. Z analizy wskazanych przepisów wynika ogólny wniosek, że informacją publiczną będzie każda wiadomość wytworzona lub odnoszona do władz publicznych, a także wytworzona lub odnoszona do innych podmiotów wykonujących funkcje publiczne w zakresie wykonywania przez nie zadań władzy publicznej i gospodarowania mieniem komunalnym lub mieniem Skarbu Państwa.

Z przepisów art. 6 ust. 1 pkt 4 lit. a tiret pierwsze u.d.i.p. wynika, że udostępnieniu podlega informacja publiczna, w szczególności o danych publicznych, w tym treść i postać dokumentów urzędowych, w szczególności treść aktów administracyjnych i innych rozstrzygnięć. Decyzja administracyjna, jako akt administracyjny jest zatem informacją publiczną i zacytowany przepis nie pozostawia w ocenie Sądu wątpliwości w tym przedmiocie (por. wyroki NSA: z dnia 14 czerwca 2012 r., sygn. akt I OSK 609/12, LEX nr 1247188 oraz z dnia 16 kwietnia 2010 r., sygn. akt I OSK 83/10, dostępne na stronie orzeczenia.nsa.gov.pl).

Wskazać należy jedynie, że informacja publiczna w postaci decyzji administracyjnej może być udostępniona po uwzględnieniu ograniczeń, o których mowa w art. 5 ustawy o dostępie do informacji publicznej. Odnosząc się do argumentów przedstawionych przez organ w odpowiedzi na skargę co do tego, że decyzja administracyjna wydana w indywidualnej sprawie nie jest informacją publiczną, stwierdzić należy, że przeczy temu brzmienie art. 6 ust. 4 lit. a u.d.i.p., a ponadto decyzja taka traci charakter indywidualny poprzez usunięcie z niej danych chronionych ustawą o ochronie danych osobowych. Jak stwierdził to Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 16 kwietnia 2010 r., sygn. akt I OSK 83/10, a z czym należy się zgodzić, tak spreparowana kserokopia decyzji administracyjnej staje się ważną informacją o sposobie działania organu administracji oraz o treści i formie podejmowanych przez ten organ rozstrzygnięć (wyrok dostępny na stronie orzeczenia.nsa.gov.pl).

Warto też w tym miejscu podkreślić, że w orzecznictwie sądów administracyjnych i w doktrynie pojęcie informacji publicznej jest rozumiane bardzo szeroko, co wiąże się z upowszechnieniem zasady transparentności życia publicznego i podwyższenia świadomości prawnej społeczeństwa. Prezentowane jest stanowisko, zgodnie z którym informacją publiczną będzie treść dokumentów wytworzonych przez organy władzy publicznej i podmioty niebędące organami administracji publicznej, treść wystąpień, opinii i ocen przez nie dokonywanych, niezależnie do jakiego podmiotu są one kierowane i jakiej sprawy dotyczą. Informację publiczną stanowi więc treść wszelkiego rodzaju dokumentów odnoszących się do organu władzy publicznej, związanych z nim, bądź w jakikolwiek sposób dotyczących tego organu. Informację publiczną stanowi zarówno treść dokumentów bezpośrednio przez organ wytworzonych, jak i tych, których używa się przy realizacji przewidzianych prawem zadań (także tych, które tylko w części dotyczą działalności organu), nawet, gdy nie pochodzą wprost od niego (vide: wyrok WSA w Warszawie z dnia 28 stycznia 2009 r., sygn. akt II SA/Wa 1542/08, wyrok WSA w Warszawie z dnia 16 lipca 2008 r., sygn. akt II SA/Wa 721/0, wyrok NSA z dnia 12 grudnia 2006 r., sygn. akt I OSK 123/06; dostępne na stronie orzeczenia.nsa.gov.pl).

Reasumując stwierdzić należy, że Burmistrz Miasta C. pozostawał bezczynny wobec wniosku skarżącego z dnia [...] stycznia 2019 r. r., ponieważ jako organ zobowiązany do udzielenia informacji publicznej, będący w jej posiadaniu - w zakresie decyzji administracyjnych dotyczących podziału działki nr [...], obręb [...] w C. oraz decyzji związanych z powstaniem działek nr ewid.[...], obręb [...] w C. - powinien był jej udzielić - w sytuacji braku przeszkód natury faktycznej lub prawnej ku temu - w trybie wyznaczonym w art. 13 ustawy o dostępie do informacji publicznej, czego do dnia wyrokowania w tej sprawie przez Sąd, nie uczynił.

Mając na uwadze powyższe orzeczono na podstawie art. 149 § 1 p.p.s.a., jak w pkt 1 sentencji wyroku. Sąd uznał ponadto, że w rozpatrywanej sprawie bezczynność organu nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa (pkt 2 sentencji wyroku), albowiem organ odpowiedział na wniosek skarżącego i to bezzwłocznie (pismo z [...] stycznia 2019 r.), przy czym uznanie wniosku za nie tyczący się informacji publicznej, skutkujące stwierdzoną w niniejszym wyroku bezczynnością w zakresie udostępnienia informacji publicznej, nie było wynikiem złej woli organu ale błędnej wykładni przepisów u.d.i.p. Z tego samego powodu Sąd nie znalazł podstaw do wymierzenia organowi grzywny na podstawie art. 149 § 2 p.p.s.a. i dlatego w tym zakresie skargę oddalił (pkt 3 sentencji). O kosztach postępowania orzeczono na podstawie art. 200 p.p.s.a. (pkt 4 sentencji).

Ponownie rozpoznając wniosek skarżącego z dnia [...] stycznia 2019 r. organ zobowiązany będzie wziąć pod uwagę wskazania Sądu zawarte w niniejszym uzasadnieniu.