Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Paweł Janusz Lewkowicz (spr.), Sędziowie sędzia WSA Małgorzata Anna Dziemianowicz,, sędzia WSA Jacek Pruszyński, , po rozpoznaniu w Wydziale I na posiedzeniu niejawnym w dniu 19 września 2017 r. w trybie uproszczonym sprawy ze skargi J. K. na bezczynność Naczelnika Urzędu Skarbowego w Z. w przedmiocie postępowania w zakresie przedłużenia terminu zwrotu podatku VAT za miesiąc październik 2015 roku 1. stwierdza bezczynność Naczelnika Urzędu Skarbowego w Z. w zakresie zwrotu nadwyżki podatku od towarów i usług naliczonego nad należnym za październik 2015 r., 2. stwierdza, że bezczynność Naczelnika Urzędu Skarbowego w Z. miała miejsce z rażącym naruszeniem prawa, 3. zobowiązuje Naczelnika Urzędu Skarbowego w Z. do dokonania zwrotu nadwyżki podatku od towarów i usług naliczonego nad należnym w terminie 7 dni od uprawomocnienia się wyroku, 4. wymierza Naczelnikowi Urzędu Skarbowego w Z. grzywnę w wysokości 5000 (pięciu tysięcy) złotych, 5. zasądza od Naczelnika Urzędu Skarbowego w Z. na rzecz skarżącego J. K. kwotę 580 (pięćset osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

J. K. (dalej również jako Skarżący) wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku skargę na bezczynność Naczelnika Urzędu Skarbowego w Z. w postępowaniu w zakresie przedłużenia terminu zwrotu podatku VAT za październik 2015 r.

Z nadesłanych akt sprawy wynika, że w dniu [...] listopada 2015 r. Skarżący złożył do Urzędu Skarbowego w Z. deklarację VAT-7 za październik 2015 r., wykazując w niej kwotę podatku VAT do zwrotu na rachunek bankowy w wysokości 320.000 zł w terminie 25 dni.

Rozliczenie podatnika zostało poddane weryfikacji w ramach kontroli podatkowej, która została wszczęta w dniu [...] listopada 2015 r. w trybie art. 284 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. 2015 r., poz. 613 ze zm. - dalej: "o.p.").

Postanowieniem z dnia [...] listopada 2015 r. nr [...] Naczelnik Urzędu Skarbowego w Z. przedłużył termin zwrotu kwoty nadwyżki podatku naliczonego nad należnym za październik 2015 r. do czasu zakończenia weryfikacji rozliczenia podatnika dokonywanego w ramach kontroli podatkowej, gdyż zasadność zwrotu wymagała jego zdaniem dodatkowej weryfikacji. Postanowienie to nie zostało zaskarżone.

Kolejnym postanowieniem z dnia [...] grudnia 2016 r. nr [...] Naczelnik Urzędu Skarbowego w Z. uzupełnił ww. postanowienie z dnia .. listopada 2015 r. o wskazanie daty przedłużenia zwrotu podatku VAT do dnia [...] maja 2017 r. Postanowienie uzupełniające nie weszło do obrotu prawnego ze względu na brak bezpiecznego podpisu elektronicznego weryfikowanego za pomocą ważnego kwalifikowanego certyfikatu lub podpisu potwierdzonego profilem zaufanym (postanowienie Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w B. z dnia [...] marca 2017 r. nr [...] stwierdzającym niedopuszczalność zażalenia na postanowienie uzupełniające; decyzja Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w B. z dnia [...] czerwca 2017 r. nr [...] odmawiająca wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności postanowienia uzupełniającego.

Kontrola podatkowa w zakresie zasadności zwrotu podatku naliczonego nad należnym w podatku od towarów i usług za okres od [...] października 2015 r. do [...] października 2015 r. zakończyła się doręczeniem Skarżącemu w dniu [...] marca 2017 r. protokołu kontroli.

W dniu [...] marca 2017 r. strona skarżąca złożyła zastrzeżenia do protokołu kontroli podatkowej, a organ w dniu [...] marca 2017 r. poinformował stronę o ich nieuwzględnieniu w całości.

W dniu [...] kwietnia 2017 r. Skarżący złożył, na podstawie art. 141 o.p.,

do Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w B. ponaglenie na niezałatwienie przez Naczelnika Urzędu Skarbowego w Z. sprawy w terminie, w którym zarzucił, iż organ podatkowy bezprawnie i bezpodstawnie, pomimo zakończenia kontroli podatkowej, nie dokonał zwrotu podatku VAT za października 2015 r. w kwocie 320.000 zł, wykazanej w deklaracji VAT-7 za ten miesiąc i wniósł o niezwłoczne dokonanie tego zwrotu.

Postanowieniem z dnia [...] maja 2017 r. nr [...], Dyrektor Izby Administracji Skarbowej w B. uznał ponaglenie za nieuzasadnione.

W skardze na bezczynność wywiedzionej do tut. Sądu pełnomocnik Skarżącego wniósł o: 1) zobowiązanie Naczelnika Urzędu Skarbowego w Z. do dokonania zwrotu podatku za październik 2015 r. w kwocie 320.000 zł;

2) stwierdzenie, że Naczelnik Urzędu Skarbowego w Z. w postępowaniu

w zakresie zwrotu podatku VAT za październik 2015 r. dopuścił się bezczynności

i orzeczenie w związku z tym, iż przedmiotowa bezczynność miała miejsce

z rażącym naruszeniem prawa; 3) zasądzenie od strony przeciwnej na rzecz strony skarżącej kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych; 4) wymierzenie Naczelnikowi Urzędu Skarbowego w Z. grzywny w maksymalnej wysokości określonej w art. 154 § 6 ustawy z dnia

30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U.

z 2017 r. poz. 1369 – dalej: "p.p.s.a.").

Skarżący zarzucił, że bezczynność Naczelnika Urzędu Skarbowego

w Z. trwa od dnia [...] marca 2017 r. i polega ona na niedokonaniu zwrotu podatku VAT za październik 2015 r. ze względu na:

1) brak podstaw prawnych do wstrzymania zwrotu podatku VAT

po zakończeniu kontroli podatkowej w dniu [...] lutego 2017 r., gdyż przepis art. 87 ust. 2 ustawy o VAT dotyczy możliwości przedłużenia terminu zwrotu do czasu weryfikacji rozliczenia podatnika w ramach czynności sprawdzających, kontroli podatkowej bądź postępowania podatkowego;

2) niewydanie decyzji zabezpieczającej przyszłe zobowiązania podatkowe

w trybie art. 33 § 1 i § 2 pkt 3 o.p., a obejmującej kwotę zwrotu podatku VAT za październik 2015 r.;

3) niedoręczenie Skarżącemu jako stronie postępowania postanowienia z dnia [...] grudnia 2016 r., które w związku z tym nie weszło do obiegu prawnego.

W odpowiedzi na skargę Naczelnik Urzędu Skarbowego w Z. wniósł o jej odrzucenie, ewentualnie oddalenie.

Organ zarzucił brak skutecznego umocowania pełnomocnika do złożenia skargi. Odnosząc się z kolei do zarzutów złożonej skargi uznał, że nie zasługują na uwzględnienie. Wskazał, że pomimo zakończenia kontroli podatkowej weryfikacja rozliczenia podatnika nie została zakończona i w przypadku niezłożenia przez niego korekty deklaracji w całości uwzględniającej ujawnione nieprawidłowości będzie skutkowało to wszczęciem postępowania podatkowego. W ocenie organu nie można twierdzić, że ma obowiązek zwrócić podatek z uwagi na doręczenie stronie protokołu kontroli pomimo, że nie upłynął jeszcze termin do wszczęcia postępowania podatkowego, o którym mowa w art. 165b § 1 o.p.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku zważył, co następuje.

Skarga zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 3 § 2 pkt 8 p.p.s.a., kontrola działalności administracji publicznej przez sądy administracyjne obejmuje orzekanie w sprawach skarg na bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania w przypadkach określonych w pkt 1-4 lub przewlekłe prowadzenie postępowania w przypadku określonym w pkt 4a.

Z bezczynnością organu mamy do czynienia wówczas, gdy w prawnie ustalonym terminie organ administracji publicznej nie podejmuje żadnych czynności lub wprawdzie prowadzi postępowanie w sprawie, ale mimo istnienia ustawowego obowiązku, nie kończy go wydaniem w terminie decyzji, postanowienia lub innego aktu lub też nie podejmuje przewidzianej prawem czynności. Bezczynność organu, czyli niekorzystanie z kompetencji, którą ze względu na zaistnienie wymaganych przez prawo okoliczności organ jest obowiązany wykorzystać, stanowi specyficzny przejaw nielegalności zachowań administracji publicznej (por. M. Miłosz, Bezczynność organu administracji publicznej w postępowaniu administracyjnym, Warszawa 2012 r., s. 92). Tak rozumiana bezczynność oznacza naruszenie prawa obywatela do dobrej administracji, które wynika z treści art. 41 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej (Dz. Urz. UE. z 2007 r. nr C 303 s. 1). Jednym

z jego fundamentalnych elementów jest prawo do rozpoznania sprawy w rozsądnym terminie.

Rozpoznając skargę na bezczynność Sąd kontroluje, analizując okoliczności faktyczne sprawy, czy w sprawie zaistniał stan bezczynności, tzn. czy organ zrealizował swoje obowiązki, wynikające z przepisów prawa, w tym przypadku

z art. 87 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U, z 2017 r. poz. 1221 – dalej: "u.p.t.u."), który stanowi, że w przypadku, gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

Jednocześnie istotne jest, że stosownie do treści art. 87 ust. 2 u.p.t.u. zwrot różnicy podatku, z zastrzeżeniem ust. 6, następuje w terminie 60 dni od dnia złożenia rozliczenia przez podatnika na rachunek bankowy podatnika w banku mającym siedzibę na terytorium kraju albo na rachunek podatnika w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, której jest członkiem, wskazany w zgłoszeniu identyfikacyjnym, o którym mowa w odrębnych przepisach, lub na wskazany przez podatnika rachunek banku mającego siedzibę na terytorium kraju lub na rachunek spółdzielczej kasy oszczędnościowo-kredytowej, jako zabezpieczenie udzielanego przez ten bank lub przez tę kasę kredytu, na podstawie złożonego przez podatnika do naczelnika urzędu skarbowego, w terminie do złożenia deklaracji podatkowej, pisemnego, nieodwołalnego upoważnienia organu podatkowego, potwierdzonego przez bank lub spółdzielczą kasę oszczędnościowo-kredytową udzielających kredytu, do przekazania tego zwrotu. Jeżeli zasadność zwrotu wymaga dodatkowego zweryfikowania, naczelnik urzędu skarbowego może przedłużyć ten termin do czasu zakończenia weryfikacji rozliczenia podatnika dokonywanej w ramach czynności sprawdzających, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej lub postępowania podatkowego. Jeżeli przeprowadzone przez organ czynności wykażą zasadność zwrotu, o którym mowa w zdaniu poprzednim, urząd skarbowy wypłaca należną kwotę wraz z odsetkami w wysokości odpowiadającej opłacie prolongacyjnej stosowanej w przypadku odroczenia płatności podatku lub jego rozłożenia na raty.

Z powyższego wynika, że regulacja dotycząca zwrotu różnicy podatku nie wyraża bezwzględnego obowiązku zwrotu we wskazanym terminie. Jeżeli bowiem zasadność zwrotu wymaga dodatkowego zweryfikowania naczelnik urzędu skarbowego może przedłużyć ten termin do czasu zakończenia weryfikacji rozliczenia podatnika dokonywanego w ramach czynności sprawdzających, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej lub postępowania podatkowego.

W rozpatrywanym przypadku organ w dniu [...] listopada 2015 r. wszczął wobec Skarżącego kontrolę podatkową, mającą zweryfikować zasadność zwrotu nadwyżki podatku naliczonego nad należnym za miesiąc październik 2015 r. Jednocześnie organ skorzystał z kompetencji jakie daje mu przepis art. 87 ust. 2 u.p.t.u. i w postanowieniu z dnia [...] listopada 2015 r. przedłużył termin zwrotu kwoty nadwyżki podatku naliczonego nad należnym za październik 2015 r. do czasu zakończenia weryfikacji rozliczenia podatnika dokonywanego w ramach ww. kontroli podatkowej. Wymienione postanowienie stanowi punkt odniesienia w wyjaśnieniu, czy Naczelnik Urzędu Skarbowego w Z. pozostał w zarzucanej mu przez stronę skarżącą bezczynności. Jak bowiem wynika z nadesłanych akt, kolejne postanowienie uzupełniające ww. postanowienie o termin zwrotu VAT: "do dnia [...] maja 2017 r.", nie weszło do obrotu prawnego, czego ani Skarżący, ani też organ nie kwestionują. Jednocześnie istotna jest okoliczność, że wspomniane postępowanie kontrolne zostało zakończone, a protokół kontroli doręczono Skarżącemu w dniu [...] marca 2017 r.

Rozstrzygając, czy w sprawie tej organ pozostawał w bezczynności należy podkreślić, że przepis art. 87 ust. 2 u.p.t.u. zakreśla ramy postępowania organu podatkowego, w jakich odbywać ma się badanie zasadności zwrotu podatku. Ustawodawca wskazuje na czynności sprawdzające, kontrolę podatkową, kontrolę celno-skarbową lub postępowanie podatkowe. W związku z tym działania podejmowane przez organy podatkowe wobec podatnika mogą przyjąć tylko

i wyłącznie opisane wyżej formy. Wynika to wyraźnie z treści art. 87 ust. 2, zgodnie

z którym organ może przedłużyć termin zwrotu "do czasu zakończenia weryfikacji rozliczenia podatnika dokonywanego" w ramach wskazanych postępowań. Skoro weryfikacja w ramach wskazanych postępowań ma być "dokonywana" oznacza to, że postanowienie o przedłużeniu terminu zwrotu może być wydane odpowiednio w toku czynności sprawdzających, kontroli podatkowej, postępowania podatkowego, bądź w toku postępowania kontrolnego (por. wyrok NSA z dnia 27 marca 2015 r. sygn. I FSK 373/14, CBOSA). Przedłużenie terminu zwrotu podatku następuje nie tyle do czasu zakończenia weryfikacji rozliczenia podatnika, ile do czasu zakończenia tej weryfikacji dokonywanej w ramach postępowań wymienionych w powołanym przepisie. Jeśli weryfikacja rozliczenia następowałaby poza wymienionymi postępowaniami, nie mogłaby być podstawą przedłużenia terminu zwrotu podatku na podstawie ww. art. 87 ust. 2. Przedłużenie terminu zwrotu podatku musi więc wiązać się z konkretną procedurą postępowania weryfikacyjnego (zob. wyrok WSA

w Białymstoku z dnia 6 czerwca 2017 r. sygn. I SA/Bk 280/17). Jak wskazał NSA

w wyroku z dnia 11 lutego 2015 r. sygn. I FSK 621/14, za interpretacją tą przemawiają także argumenty wynikające z wykładni systemowej i celowościowej powyższego przepisu. Wskazane w art. 87 ust. 2 postępowania, w ramach których nastąpić ma weryfikacja realizowane są na podstawie odmiennych przepisów, inne są zasady ich wszczęcia, inne kompetencje organów, inny zakres kontroli, a przede wszystkim inaczej regulowane są terminy ich realizacji. Skoro zatem każde

z postępowań wymienionych w art. 87 ust. 2 jest odrębnie regulowane, a wybór procedury weryfikacji determinuje również podstawę prawną wydania postanowienia o przedłużeniu terminu zwrotu oraz tryb zaskarżenia takiego rozstrzygnięcia wpływając w ten sposób zarówno na kompetencje organu, jak i na ochronę prawną przysługującą podatnikowi, należy uznać, że zmiana postępowania, w ramach którego następuje weryfikacja rozliczenia podatnika wymaga wydania nowego postanowienia o przedłużeniu terminu zwrotu VAT. Z powyższych regulacji wynika,

iż ustawodawca przewiduje w ustawie określone terminy zwrotu, a organ podatkowy ma prawo do przedłużenia terminu zwrotu podatku, ale tylko terminu, który w dacie przedłużenia terminu jeszcze nie upłynął. Upływ terminu przesądza bowiem

o obowiązku zwrotu podatku, niezależnie od tego, czy zasadność zwrotu wymagała dodatkowego zweryfikowania rozliczenia podatnika, czy też nie. O ile zatem procedura dodatkowej weryfikacji zasadności zwrotu podatku jest dopuszczalna, a jej celem jest przede wszystkim ochrona interesów budżetowych, które mogły ucierpieć wskutek prób wyłudzenia nienależnych nadwyżek podatku naliczonego nad należnym, to nie może być ona stosowana w sposób, który prowadziłby

do systematycznego podważania prawa do odliczenia VAT. Istotą postanowienia

o przedłużeniu terminu zwrotu jest poinformowanie podatnika o wydłużeniu terminu do dokonania zwrotu i postanowienie to ma charakter gwarancyjny (por. wyrok NSA

z dnia 17 marca 2015 r. sygn. I FSK 272/14).

Uwzględniając powyższe orzekający w tej sprawie Sąd doszedł

do przekonania, że Naczelnik Urzędu Skarbowego w Z., nie dokonując żądanego przez Skarżącego zwrotu różnicy podatku od towarów i usług za październik 2015 r. – pozostaje w bezczynności. Kontrola podatkowa została zakończona. Wobec tego zakończono weryfikację rozliczenia podatnika za październik 2015 r., dokonaną w ramach postępowania wymienionego w art. 87 ust. 2 u.p.t.u. Bez znaczenia pozostaje okoliczność, że rozliczenie podatnika będzie podlegało dalszej weryfikacji w sytuacji, gdy tenże nie uwzględni ujawnionych w protokole kontroli nieprawidłowości i nie złoży stosownej korekty deklaracji VAT-7. Organ postanowił w dniu [...] listopada 2015 r., że przedłużenie terminu zwrotu Skarżącemu kwoty nadwyżki podatku naliczonego nad należnym za październik 2015 r. nastąpi do czasu zakończenia weryfikacji rozliczenia podatnika dokonywanego w ramach kontroli podatkowej. Upływ tego terminu (zakończenie kontroli podatkowej wszczętej [...] listopada 2015 r.) przesądza o obowiązku zwrotu podatku. Z akt sprawy nie wynika, aby organ przed upływem terminu wskazanego w postanowieniu z dnia [...] listopada 2015 r. wydał kolejne postanowienie w sprawie przedłużenia terminu zwrotu różnicy tego podatku.

Stosownie do treści art. 149 § 1 p.p.s.a. Sąd, uwzględniając skargę na bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania przez organy w sprawach określonych w art. 3 § 2 pkt 1-4 albo na przewlekłe prowadzenie postępowania

w sprawach określonych w art. 3 § 2 pkt 4a:

1) zobowiązuje organ do wydania w określonym terminie aktu, interpretacji albo do dokonania czynności;

2) zobowiązuje organ do stwierdzenia albo uznania uprawnienia lub obowiązku wynikających z przepisów prawa;

3) stwierdza, że organ dopuścił się bezczynności lub przewlekłego prowadzenia postępowania.

Zgodnie z art. 149 § 1a p.p.s.a., jednocześnie sąd stwierdza, czy bezczynność organu lub przewlekłe prowadzenie postępowania przez organ miały miejsce

z rażącym naruszeniem prawa.

W przypadku, o którym mowa w § 1, Sąd może ponadto orzec z urzędu albo na wniosek strony o wymierzeniu organowi grzywny w wysokości określonej

w art. 154 § 6 lub przyznać od organu na rzecz skarżącego sumę pieniężną do wysokości połowy kwoty określonej w art. 154 § 6 (zob. art. 149 § 2 p.p.s.a.).

Grzywnę wymierza się do wysokości dziesięciokrotnego przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego w gospodarce narodowej w roku poprzednim, ogłaszanego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego na podstawie odrębnych przepisów (art. 154 § 6 p.p.s.a.).

Nie dokonując zwrotu podatku, a obowiązek ten zaktualizował się od dnia zakończenia kontroli podatkowej i doręczenia stronie protokołu kontroli, tj. od 2 marca 2017 r., organ pozostaje w bezczynności, która zdaniem Sądu ma rażący charakter. Nie istniała podstawa prawna dalszego odmawiania Skarżącemu zwrotu podatku.

Do problemu z zachowaniem ciągłości terminu zwrotu nadwyżki podatku naliczonego nad należnym, gdyby zachodzić miała potrzeba kolejnego jego wydłużenia odniósł się Naczelny Sąd Administracyjny w uchwale z dnia [...] października 2016 r. sygn. I FPS 2/16. Wskazał, że ustalenie - przy pierwszym przedłużeniu – daty, do której wydłużono termin zwrotu, biorąc pod uwagę rodzaj trwającej weryfikacji, nie wymaga - do czasu upływu wydłużonego terminu - kolejnego jego przedłużenia na skutek zmiany tylko trybu weryfikacji. Jeśli natomiast trwanie danej procedury weryfikacyjnej będzie miało wykroczyć poza tak wyznaczony termin, wówczas zajdzie potrzeba - przed jego upływem - dalszego przedłużenia na podstawie przepisów właściwych dla tego rodzaju weryfikacji, z której powodu to przedłużenie jest realizowane.

Prezentowana interpretacja art. 87 ust. 2 u.p.t.u. była organom doskonale znana już od 2016 r. Dowodem tego jest próba uzupełnienia w niniejszej sprawie postanowienia wydłużającego termin zwrotu różnicy podatku do konkretnie oznaczonej daty. Postanowienie uzupełniające z dnia 29 grudnia 2016 r. nie weszło jednak do obrotu prawnego ze względu na brak bezpiecznego podpisu elektronicznego weryfikowanego za pomocą ważnego kwalifikowanego certyfikatu lub podpisu potwierdzonego profilem zaufanym.

Wobec powyższego Sąd uznał, że naruszenie prawa w rozpatrywanym przypadku miało oczywisty charakter. Od dnia zakończenia kontroli podatkowej organ nie podjął żadnych czynności, czy to zmierzających formalnie do dalszej weryfikacji rozliczenia podatnika w stosownej procedurze, czy też do dokonania żądanego przez niego już od 2015 r. zwrotu różnicy podatku. Wobec przedstawionych okoliczności nastąpiło oczywiste i bezprawne wydłużenie terminu zwrotu Skarżącemu kwoty nadwyżki podatku naliczonego nad należnym za październik 2015 r.

W ocenie Sądu w niniejszej sprawie istnieje potrzeba zastosowania środka dyscyplinująco-represyjnego, jakim jest wymierzenie grzywny. Przedstawione okoliczności sprawy uzasadniają obawę, że bez dodatkowych sankcji organ nadal nie będzie respektować obowiązków wynikających z przepisów prawa. Wysokość orzeczonej grzywny mieści się w granicach wyznaczonych przepisem art. 154 § 6 p.p.s.a. Na jej wysokość rzutował w głównej mierze okres bezczynności oraz stwierdzenie, że miała miejsce z rażącym naruszeniem prawa.

Końcowo, odnosząc się do wniosku organu zawartego w odpowiedzi na skargę, Sąd nie znajduje podstaw do odrzucenia skargi. Skarga nie zawiera braków formalnych obligujących do formalnego załatwienia tej sprawy. W szczególności – wbrew stanowisku organu - skargę złożył prawidłowo umocowany pełnomocnik. Skarżący upoważnił doradcę podatkowego do reprezentowania w postępowaniu przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym w Białymstoku, w tym (podkreślenie Sądu) do sporządzenia, podpisania i wniesienia skargi na postanowienie Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w B. z dnia [...] maja 2017 r. nr [...], uznające ponaglenie na niezałatwienie sprawy w terminie za nieuzasadnione. Powyższe oznacza, że pełnomocnik miał kompetencję do reprezentowania Skarżącego i skutecznie wniósł skargę do Sądu na bezczynność organu, w sprawie, w której mimo ponaglenia strona nie doczekała się pożądanego przez nią zachowania organu podatkowego.

Mając powyższe na uwadze orzeczono jak w sentencji na podstawie art. 149 § 1, § 1a i § 2 p.p.s.a. w zw. z art. 119 pkt 4 i art. 120 p.p.s.a. O kosztach postępowania orzeczono w myśl art. 200 w zw. z art. 205 § 2 i 4 p.p.s.a.