Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Andrzej Irla (spr.) Sędziowie : Sędzia WSA Kazimierz Bandarzewski Sędzia WSA Mariusz Kotulski Protokolant : Teresa Jamróz po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 6 września 2013 r. sprawy ze skargi A. S. na bezczynność Burmistrza Gminy [...] w przedmiocie odmowy udostępnienia informacji publicznej I. zobowiązuje Burmistrza Gminy [...] do podjęcia czynności lub wydania aktu administracyjnego w terminie 14 dni w sprawie z wniosku skarżącego z dnia 10 maja 2013r .; II. stwierdza, że bezczynność nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa; III. zasądza od Burmistrza Gminy [...] na rzecz skarżącego A. S. kwotę 100 zł (sto złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Skarżący A. S. w skardze kierowanej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie domagał się zobowiązania Burmistrza Gminy do rozpoznania wniosku z dnia 10.05.2013 r. oraz zasądzenia kosztów postępowania sądowego. W uzasadnieniu skargi wskazał, że wskazany wyżej wniosek z dnia 10.05.2013 r. dotyczył podania przez Burmistrza Gminy:

1. wykazu pracowników, którzy są autorami artykułu "Ekspert od inwestycji" opublikowanego 21.01.2012 r. na stronie www.nw.com.pl i www.wisnicz24.pl;

2. wykazu osób, które jako redakcja administratora, są autorami artykułu "Kto wiatr sieje, ten zbiera burze" zamieszczonego 26.03.2013 r. na portalu Wiśnicz.24.pl;

3. nazwiska osoby, która dokonuje wpisów podpisując się jako "admin" na portalu Wisnicz24.pl

Skarżący wskazał, iż w odpowiedzi na złożony do organu wniosek otrzymał informację, iż pytanie o autora komunikatów i informacji kierowanych w imieniu gminy przez pracowników nie stanowi informacji o sprawach publicznych. Nadto wskazał, iż uzyskał stanowisko Burmistrza, iż nie posiada on danych identyfikujących autora wpisów umieszczanych na portalu internetowym należącym do Gminy. Dodatkowo zaznaczył, że Burmistrz winien odpowiedzieć, kto konkretnie przygotowuje teksty, które są publikowane na oficjalnej stronie Urzędu Miasta i Gminy, tj. kto formułuje oficjalne komunikaty w imieniu gminy.

W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie. Uzasadniając swój wniosek, Burmistrz Gminy podkreślił, że żądane przez skarżącego informacje nie stanowią informacji publicznej, bowiem nie odnoszą się do działalności organów władzy publicznej oraz osób pełniących funkcje publiczne. W sytuacji, gdy żądana informacja nie jest informacją publiczną, organ do którego skierowano wniosek, winien jedynie pisemnie poinformować wnioskodawcę o tym fakcie. Burmistrz wskazał, że strona internetowa www.nw.com.pl jest stroną prowadzoną przez Urząd Miejski, informującą o Gminie, natomiast portal Wiśnicz24.pl. - jest forum dyskusyjnym. Na rozprawie w dniu 6.09.2013 r. pełnomocnik strony przeciwnej wyjaśnił, że obydwie wymienione przez skarżącego strony internetowe są stronami Urzędu Gminy, opłacanymi przez Gminę.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie zważył, co następuje:

Skarga jest zasadna i podlega uwzględnieniu.

Przedmiotem sporu w kontrolowanej sprawie było ustalenie, czy żądane przez skarżącego A. S. informacje, których udostępnienia domagał się we wniosku z dnia 10.05.2013 r. stanowią informację publiczną, podlegającą regulacjom zawartym w ustawie z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. Nr 112, póz. 1198 ze zm.; dalej ustawa powoływana jako u.d.i.p. lub "ustawa"). Wskazać należy, iż żądanie skarżącego dotyczyło podania wykazu pracowników, zatrudnionych przez Gminę przy redagowaniu portali internetowych (www.nw.coin.pl oraz www.wisnicz24.pl), a będących autorami interesujących skarżącego publikacji. Nadto, skarżący był zainteresowany uzyskaniem informacji na temat osoby pełniącej funkcję administratora portalu www.wisnicz24.pl.

W pierwszej kolejności należy jednak wskazać, że stosownie do art. 2 ust. l u.d.i.p. możliwość wystąpienia z wnioskiem o udzielnie informacji publicznej przysługuje, co do zasady każdemu, bez wykazania interesu prawnego lub faktycznego. Uznać zatem należało, że skarżącemu przysługuje przymiot osoby uprawnionej do uzyskania informacji publicznej. Stosownie zaś do art. 4 ust. l pkt l ustawy, obowiązane do udostępniania informacji publicznej są organy władzy publicznej. Nie ulega wątpliwości, że do organów tych bezsprzecznie należy Burmistrz Gminy, będący organem wykonawczym jednostki samorządu terytorialnego.

Oceniając opisany powyżej wniosek, stwierdzić należy, że trafny jest pogląd skarżącego A. S., iż żądane przez niego informacje, stanowią informację publiczną. Podkreślić bowiem trzeba, że zgodnie z art. l ust. l u.d.i.p. każda informacja o sprawach publicznych stanowi informację publiczną w rozumieniu ustawy i podlega udostępnieniu i ponownemu wykorzystywaniu na zasadach i w trybie w niej określonych. Katalog rodzajów informacji publicznej, został przykładowo wymieniony w art. 6 ust. l u.d.i.p. Z analizy wskazanych przepisów wynika ogólny wniosek, że informacją publiczną będzie każda wiadomość wytworzona lub odnoszona do władz publicznych, a także wytworzona lub odnoszona do innych podmiotów wykonujących funkcje publiczne w zakresie wykonywania przez nie zadań władzy publicznej i gospodarowania mieniem komunalnym lub mieniem Skarbu Państwa. Przy wykładni przepisów powołanej ustawy należy mieć także na uwadze konstytucyjne prawo dostępu obywatela do wiadomości na temat funkcjonowania organów władzy publicznej (art. 61 Konstytucji RP). W orzecznictwie sądowoadministracyjnym wskazuje się, że wykaz osób zatrudnionych w organach władzy publicznej, jest informacją publiczną (por. np. wyrok WSA w Opolu z dnia 8.03.2011 r. sygn. akt II SA/Op 3/2011; LexPolonica nr: 3937843). Przyjmuje się także, iż informację publiczną stanowić będzie, np. informacja o numerach telefonów służbowych pracowników urzędu oraz adresach poczty elektronicznej wraz z przypisaniem ich do poszczególnych komórek organizacyjnych oraz do stanowisk (por. np. wyrok WSA w Warszawie z dnia 18 kwietnia 2012 r. II SAB/WA 22/12; wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 30.05.2012 r.; sygn. akt II SA/Wr 36/12). Mając na uwadze powyższe, należy na gruncie analizowanej sprawy wskazać, że będzie stanowić informację publiczną wykaz osób (pracowników urzędu gminy) zatrudnionych na określonym stanowisku (redaktora portalu internetowego) odpowiedzialnych za tworzenie i umieszczanie, na żądanie pracodawcy, określonej treści materiałów (artykułów). Zauważyć bowiem należy, że skoro osoby te wyznaczone zostały do realizacji zadań informacyjnych gminy, mających na celu przekazanie lokalnej społeczności konkretnych treści, będących stanowiskiem organu w określonej sprawie, a jednocześnie osoby te są zatrudnione przez ten urząd, to nie ulega wątpliwości, iż wykaz tych osób stanowić będzie informację publiczną. Stosownie bowiem do art. 6 ust. l pkt 2 u.d.i.p. udostępnieniu podlega informacja publiczna, w szczególności o podmiotach, o których mowa w art. 4 ust. l (organach władzy publicznej), w tym o ich organizacji (lit. b przepisu) oraz organach i osobach sprawujących w nich funkcje i ich kompetencjach (lit. d przepisu). Nie było zatem podstaw do podzielenia stanowiska organu, iż żądana przez skarżącego informacja, nie jest informacją publiczną. Informacją tą, jak wskazano, będzie informacja o osobach wykonujących na rzecz organu określone zadania, w tym informacyjne. Wskazać należy, że powyższe rozważania odnoszą się do osób odpowiedzialnych i redagujących zarówno portal www.nw.com.pl, jak również portal www.wisnicz24.pl. Ocena ta wynika z przyznanego przez stronę przeciwną faktu, iż oba portale internetowe są stronami Urzędu Gminy, finansowanymi ze środków tej gminy (k. 28 a.s.).

W tym stanie rzeczy sąd, na podstawie art. 149 § l ustawy z dnia 30.08.2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.jedn.: Dz. U. z 2012 r., póz. 270 ze zni.; dalej ustawa powoływana jako p.p.s.a.), zobowiązał Burmistrza Gminy do podjęcia czynności lub wydania aktu administracyjnego w terminie 14 dni w sprawie z wniosku A. S. z dnia 10.05.2013 r. (punkt I sentencji wyroku). W pkt II sentencji, sąd, na podstawie art. art. 149 § l stwierdził, że bezczynność nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa. Stanowisko to wynika z faktu, iż po złożeniu przez skarżącego wniosku o udostępnienie informacji publicznej, organ podjął stosowne czynności w tej sprawie, informując wnioskodawcę (w piśmie z dnia 24.05.2013 r.) o swoim stanowisku. Zmierzał w ten sposób organ do załatwienia sprawy wywołanej wnioskiem skarżącego. O kosztach orzeczono na zasadzie art. 200 p.p.s.a.