Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Alicja Palus Sędziowie Sędzia WSA Ireneusz Dukiel Sędzia WSA Władysław Kulon (sprawozdawca) Protokolant Daria Burdzyńska po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 8 lipca 2014 r. sprawy ze skargi A.P. na decyzję D. Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego we W. z dnia [...]r. nr [...] w przedmiocie odmowy wprowadzenia zmiany wpisu w operacie ewidencji gruntów i budynków oddala skargę.

D. Wojewódzki Inspektor Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego zaskarżoną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we W. decyzją z dnia [...] r., nr[...], w której podstawie prawnej wskazano art. 138 § 1 pkt 1 Kodeksu postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2013 r., poz. 267) - (dalej k.p.a.) oraz art. 7b ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. Prawo geodezyjne i kartograficzne (Dz. U. z 2010 r., nr 193, poz. 1287 ze zm.), po rozpatrzeniu odwołania A.P. od decyzji Prezydenta Miasta J.G. z dnia [...] r., nr [...] w przedmiocie odmowy wprowadzenia zmiany wpisu w operacie ewidencji gruntów i budynków utrzymał w mocy rozstrzygnięcie organu I instancji.

Z akt administracyjnych przedłożonych Sądowi wynika następujący stan faktyczny i prawny rozpoznanej opisaną na wstępie decyzją.

A.P. wnioskiem z dnia 8 marca 2012 r. wystąpił do Prezydenta Miasta J.G. o zmianę wpisu w ewidencji dla nieruchomości oznaczonej geodezyjnie jako działka nr [...] AM [...] o pow. 0,1268 ha, położonej w obrębie ewidencyjnym [...] Gmina Miejska J.G., oznaczonej w k.w. nr[...]. Wniosek poparto prawomocnym postanowieniem Sądu Rejonowego w J. G. z dnia [...] r. (sygn. akt[...]) oraz opinią biegłego sądowego z dnia 10 sierpnia 2011 r., stanowiącej integralną część postanowienia. Prezydent Miasta J.G. rozpoznał wniosek decyzją z dnia [...] r., nr[...] , którą odmówiono dokonania zmiany w jednostce rejestru. U podstaw rozstrzygnięcia legł art. 22 ust. 1 ustawy z Prawo geodezyjne i kartograficzne i § 47 ust. 3 rozporządzenia Ministra Rozwoju Regionalnego i Budownictwa z dnia 29 marca 2001 r. w sprawie ewidencji gruntów i budynków (Dz. U. z 2001 r., Nr 38, poz. 454, ze zm.). W oparciu o wskazane normatywy organ decyzyjny przyjął, iż w istocie w sprawie mowa jest o podziale do korzystania, co nie jest przedmiotem zmian w operacie gruntów.

D. Wojewódzki Inspektor Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego po rozpoznaniu odwołania jakie złożył wnioskodawca decyzją z dnia [...] r. nr [...] utrzymał w mocy rozstrzygnięcie organu I instancji. Organ odwoławczy podzielając stanowisko organu I instancji wskazał, iż wobec braku podstaw do wprowadzenia żądanych wpisów do operatu gruntów i budynków wniosek nie mógł zostać uwzględniony.

Rozstrzygnięcie D. Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego oprotestowano skargą do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, który wyrokiem z dnia 19 października 2012 r. (sygn. akt II SA/Wr 527/12) skargę oddalił. Odwołując się do poglądów prezentowanych przez Sąd Najwyższy oraz doktrynę Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu uznał, iż w sprawie doszło do podziału do korzystania wspólnej nieruchomości, co nie daje podstaw w oparciu o przepisy prawa materialnego do dokonania zmiany w ewidencji gruntów. Dokonanie podziału quoad usum nie oznacza zniesienia współwłasności, współwłaściciele pozostają w stosunku współwłasności, a dokonany podział rzeczy wspólnej nie oznacza likwidacji współwłasności.

Wnioskiem z dnia 3 września 2013 r. A. P. wystąpił do Prezydenta Miasta J.G. z analogicznym wnioskiem żądając wprowadzenia zmian w operacie ewidencji gruntów dla przedmiotowej nieruchomości. Organ I instancji w dniu [...] r. wydał decyzję nr[...], którą przyjmując w podstawie prawnej art. 105 § 1 k.p.a. umorzył postępowanie w sprawie jako bezprzedmiotowe. Uzasadniając rozstrzygnięcie organ decyzyjny podał, iż złożony wniosek jak i wniosek A.P. z dnia [...] r. są identyczne, zaś samo żądanie strony jest tożsame ze sprawą już rozstrzygniętą, zakończoną prawomocnym wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu (sygn. akt II SA/Wr 527/12) z dnia 19 października 2012 r. tj: w sprawie występują te same podmioty, dotyczy ona tego samego przedmiotu i tego samego stanu prawnego w niezmienionym stanie faktycznym sprawy. W tych okolicznościach organ uznał, że jest jego obowiązkiem umorzenie wszczętego po raz kolejny postępowania ze względu na jego bezprzedmiotowość w sytuacji, gdy w obrocie prawnym znajduje się wydana wcześniej ostateczna decyzja rozstrzygająca sprawę, stad też przy zaistnieniu powyższych przesłanek orzeczono o umorzeniu postępowania.

Wnioskodawca nie zgodził się z zapadłym rozstrzygnięciem i wniósł odwołanie, zaś D. Wojewódzki Inspektor Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego decyzją z dnia [...] r., nr [...] uchylił zaskarżoną decyzję w całości i przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia przez organ I instancji.

Organ odwoławczy nie podzielił słuszności stanowiska zaprezentowanego w decyzji podległego mu instancyjnie organu negując ziszczenie się przesłanki bezprzedmiotowości postępowania jako podstawy do umorzenia postępowania. Poczyniono wywód prawny dotyczący bezprzedmiotowości rozumianej jako brak któregoś z elementów materialnego stosunku prawnego, a wobec tego niemożliwości wydania decyzji załatwiającej sprawę przez rozstrzygnięcie co do jej istoty. W oprotestowanej decyzji organ odwoławczy stwierdził uchybienia proceduralne polegające na naruszeniu art. 105 § 1 k.p.a. na skutek błędnego jego zastosowania. D. Wojewódzki Inspektor Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego stwierdził, że organ prowadzący ewidencję gruntów i budynków, po szczegółowym zbadaniu sprawy, mając na uwadze § 47 ust. 3 rozporządzenia w sprawie ewidencji gruntów i budynków, powinien zakończyć postępowanie administracyjne wydając decyzję uwzględniającą żądanie strony albo odmówić wprowadzenia wnioskowanych przez stronę zmian. W uzasadnieniu rozstrzygnięcia, organ z kolei powinien wyjaśnić stan faktyczny i prawny sprawy. Poczyniono również uwagę, że zgodnie z art. 107 § 3 k.p.a. uzasadnienie faktyczne decyzji powinno zawierać wskazanie faktów, które organ uznał za udowodnione, dowodów, na których się oparł, oraz przyczyn, z powodu których innym dowodom odmówiono wiarygodności i mocy dowodowej, zaś uzasadnienie prawne - wyjaśnienie podstawy prawnej decyzji, z przytoczeniem przepisów prawa.

Po powrocie sprawy do organu I instancji Prezydent Miasta J. G. w dniu [...] r. wydał decyzję nr[...], którą odmówił wprowadzenia zmiany wpisu w operacie ewidencji gruntów i budynków polegającej na uwidocznieniu podziału do korzystania dla nieruchomości oznaczonej geodezyjnie jako działka nr[...], AM [...], obr.[...], położonej przy ul. N.[...], opisanej w księdze wieczystej nr[...]. Na uzasadnienie decyzji organ przytoczył zapis art. 20 ustawy Prawo geodezyjne i kartograficzne wskazujący zakres ewidencji gruntów i budynków, by następnie podać, że podział do korzystania oznacza określenie sposobu współposiadania i korzystania z rzeczy wspólnej przysługującego każdemu ze współwłaścicieli, z kolei dokonanie tego rodzaju podziału oznacza wyłącznie wewnętrzne "zorganizowanie" sposobu korzystania (przy współposiadaniu samoistnym) z rzeczy wspólnej i w żadnym razie nie oznacza zniesienia współwłasności. Nadto organ I instancji ocenił, że podział do korzystania nie skutkuje wydzieleniem nowych działek o określonych granicach i powierzchni, które zgodnie z § 62 rozporządzenia Ministra Rozwoju Regionalnego i Budownictwa z dnia 29 marca 2001r. w sprawie ewidencji gruntów i budynków oblicza się na podstawie współrzędnych punktów, określających przebieg linii granicznych. Organ uznał więc, iż brak jest przesłanek, aby podział do korzystania był przedmiotem zmian w operacie ewidencji gruntów i budynków.

A.P. nie zgodził się z wydanym rozstrzygnięciem i we wniesionym odwołaniu poczynił zarzut wydania błędnej decyzji i pominięcie współrzędnych działki nr [...] oznaczonej literami X i Y. W lakonicznym uzasadnieniu wskazał, że jako współuprawniony posiadacz samoistny określonej części działki o powierzchni 135 m² nie zgadza się z decyzją geodety miasta J.G., gdyż są współrzędne, w oparciu o które można dokonać podziału działki.

D. Wojewódzki Inspektor Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego w dniu [...] r. wydał decyzję nr[...] , którą utrzymał w mocy decyzję organu I instancji. Jakkolwiek sentencja przedmiotowej decyzji posiadała niewłaściwe zapisy, postanowieniem z dnia [...] r., nr [...] w trybie art. 113 § 1 k.p.a. dokonano jej sprostowania.

Po przedstawieniu toku dotychczasowego postępowania oraz wskazaniu regulacji prawnych związanych z zagadnieniem wpisu w ewidencji gruntów organ II instancji przystąpił do oceny prawidłowości decyzji organu I instancji. Wskazano, że wnioskodawca dołączył do wniosku prawomocne postanowienie Sądu Rejonowego w J.G. I Wydział Cywilny z dnia [...]r. (sygn. akt I Ns 1281/10), określające sposób podziału do korzystania z nieruchomości, położonej w J.G. przy ul. N. [...], oznaczonej geodezyjnie jako działka nr [...] AM [...], zapisanej w księdze wieczystej nr[...] . Wynikający z rozstrzygnięcia sądu powszechnego sposób podziału do korzystania z nieruchomości w postaci działki gruntu nr[...], położonej w J.G. przy ul. N.[...], polegał na wydzieleniu i przyznaniu do wyłącznego korzystania wnioskodawcom A.P., M.P., M.P. i P. P. części działki o powierzchni 135m² pozostawiając nieruchomość w współużytkowaniu wieczystym wnioskodawców i uczestników. Wobec kształtu rozstrzygnięcia sądu powszechnego uznano, że nie stanowi ono podstawy zmiany danych ewidencyjnych objętych operatem ewidencji gruntów i budynków, stanowiących rejestr publiczny tj. kataster nieruchomości.

Oceniając zaś odwołanie A.P. wskazano, że zarzut pominięcia współrzędnych dz. [...] cz. [...] - oznaczonych literami X i Y nie zasługuje na uwzględnienie, ponieważ przepisy art. 20 ust. 1 ustawy Prawo geodezyjne i kartograficzne nie przewidują ujawnienia w rejestrze granic do korzystania z nieruchomości, będącej współwłasnością wielu osób. Wskazano również, iż umowa o podział do korzystania z nieruchomości, jaka określona została w postanowieniu Sądu Rejonowego w J.G., przedstawia tymczasowe porozumienie współwłaścicieli przedmiotowej nieruchomości oraz sposób w jaki będą z niej korzystali. Dokonanie podziału do korzystania nieruchomości oznacza, że współwłaściciele korzystają z poszczególnych części przedmiotu na zasadzie wyłączności. Zawarcie tego typu umowy jest rozwiązaniem tymczasowym a umowa ta nie oznacza zniesienia współwłasności przedmiotowej nieruchomości. Fakt zawarcia umowy podziału do korzystania nieruchomości potwierdzony w postanowieniu Sądu Rejonowego w J. G. nie oznacza nowego stanu prawnego przedmiotowej nieruchomości. Zasadność stanowiska odmawiającego dokonania zmian w rejestrze poparto nadto orzeczeniem Sądu Najwyższego, poglądami doktryny oraz wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 19 października 2012r., (sygn. akt II SA/Wr 527/12).

A.P. zakwestionował rozstrzygnięcie organu II instancji i wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu skargę, (nazwaną odwołaniem), w której wniósł o uchylenie zaskarżonej decyzji i nakazanie uwidocznienia w ewidencji gruntów nadanych procesowo praw rzeczowych z uwzględnieniem punktów granicznych określających przebieg linii granicznych część[...] , działka nr [...] o powierzchni 135 m². Skarżący uzasadniając skargę wskazał, że pominięto dowody z dokumentów i map geodezyjnych, a zatem pozostały niewyjaśnione fakty istotne do rozstrzygnięcia sprawy. Podał również, że w celu dokładniejszego wyjaśnienia stanu sprawy wyłącznie Sąd może fakty te uznać za przyznane. Zbiór map i dokumentów podlega obowiązkowi ewidencyjnemu, a nadane prawa rzeczowe podlegają włączeniu do państwowego zasobu geodezyjnego.

W odpowiedzi na skargę D. Wojewódzki Inspektor Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego wniósł o odrzucenie skargi ze względu na braki formalne względnie o jej oddalenie. Uzasadniając swoje stanowisko względem skargi organ wskazał, że nie czyni ona zadość wymaganiom pisma w postępowaniu sądowym tj. brak w niej określenia naruszenia prawa lub interesu prawnego, a zatem winna być odrzucona, o ile skarżący nie usunie braków formalnych skargi.

Następnie D. Wojewódzki Inspektor Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego we W. przywołał przepisy związane z prowadzeniem ewidencji gruntów i budynków uznając, że nie dają one podstaw prawnych do kształtowania stosunków własnościowych i związanych z tymi stosunkami uprawnień i obowiązków. Wskazano, iż ewidencja gruntów jest publicznym rejestrem obejmującym dane o gruntach wynikające z odpowiedniej dokumentacji urzędowej, czyli odzwierciedla jedynie stan prawny i faktyczny wynikający z prawomocnych orzeczeń sądowych, aktów notarialnych, ostatecznych decyzji administracyjnych, a także aktów normatywnych oraz wynikający z opracowań geodezyjnych i kartograficznych przyjętych do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego zawierających wykazy zmian danych ewidencyjnych.

W piśmie procesowym organ administracyjny wskazał na możliwość dokonania wpisu do ewidencji gruntów i budynków tylko takich praw do nieruchomości, które jednoznacznie, w sposób niewątpliwy wynikają z dokumentów wskazanych w rozporządzeniu, a nie może sam takiego prawa ani ustanowić, ani wyinterpretować. Oceniając zarzut skargi związany z pominięciem dowodów z dokumentów i map geodezyjnych wskazano, że strona wystąpiła z żądaniem do Prezydenta Miasta J.G. o zmianę wpisu w ewidencji gruntów i budynków załączając do wniosku prawomocne postanowienie Sądu Rejonowego w J. G. I Wydział Cywilny z dnia [...] r. sygn. akt [...] oraz opinię biegłego sądowego z dnia [...] r., stanowiącą integralną część ww. postanowienia. Z kolei opinia zawiera m. in. mapę podziału do korzystania działki nr[...] , szkic sposobu korzystania z działki nr[...] , "projekt podziału do korzystania z nieruchomości wg załącznika nr [...] do post. sąd. sygn. akt [...] " oraz protokół przyjęcia przebiegu granicy nieruchomości podlegającej podziałowi do korzystania. W ocenie organu analiza przedłożonych dokumentów doprowadziła do wniosku, że określają one sposób podziału do korzystania z nieruchomości i jako takie nie stanowią one podstawy do zmiany danych ewidencyjnych objętych operatem ewidencji gruntów i budynków. Dodatkowo powołano się na wydany wcześniej wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławia z dnia 19 października 2012r.,( sygn. akt II SA/Wr 527/12), stwierdzający, że dokonanie podziału quoad usum w żadnym razie nie oznacza zniesienia współwłasności.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w we Wrocławiu zważył, co następuje:

Skarga nie jest uzasadniona.

Zgodnie z art. 3 § 1 ustawy z dnia 30.08.2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012r. poz. 270 - t. j.), zwanej dalej p.p.s.a., zadaniem wojewódzkich sądów administracyjnych jest sprawowanie kontroli działalności administracji publicznej pod względem zgodności z prawem. Sąd nie jest przy tym związany zarzutami, wnioskami skargi, czy też powołaną w niej podstawą prawną (art. 134 § 1 ustawy p.p.s.a.), a kontrola legalności zaskarżonych orzeczeń administracyjnych sprawowana jest w granicach sprawy.

Dokonana na powyższych zasadach kontrola zaskarżonej decyzji prowadzi do wyrażonego na wstępie wniosku o bezzasadności skargi.

Na wstępie jednak odnieść się należy do stanowiska organu zaprezentowanego w odpowiedzi na skargę względem odrzucenia skargi jako uchybiającej wymogom pisma procesowego. Istotnie z treści art. 58 § 1 p.p.s.a. zawarto katalog przesłanek wskazujących na zasadność odrzucenia skargi, jednakże Sąd w składzie orzekającym nie podzielił stanowiska organu. Otóż skarżący sam konstruując skargę, wszak w sądzie administracyjnym I instancji nie obowiązuje przymus adwokacki, wskazał oprotestowaną decyzję, złożył wniosek o jej uchylenie oraz zarzucił pominięcie przez organy w jego ocenie istotnych dowodów, wymieniając je zresztą w piśmie procesowym. Wymogi formalne skargi określa art. 57 § 1 p.p.s.a., który wskazuje, że skarga powinna czynić zadość wymaganiom pisma w postępowaniu sądowym, a ponadto zawierać: wskazanie zaskarżonej decyzji, postanowienia, innego aktu lub czynności, oznaczenie organu, którego działania, bezczynności lub przewlekłego prowadzenia postępowania skarga dotyczy oraz określenie naruszenia prawa lub interesu prawnego.

Analiza skargi wskazuje, że niewątpliwie zawiera ona pierwsze dwa elementy wynikające z art. 57 § 1 p.p.s.a., zaś w stosunku do określenia naruszenia prawa lub interesu prawnego, co prawda nie wskazano wprost na konkretny przepis prawa, jednak wskazano na pominięcie przez organ wskazanych w skardze dokumentów. Skoro zatem w skardze znalazły się przywołane zapisy, zaś strona niebędąca prawnikiem działa samodzielnie, przyjąć należało, że nie tylko brak było podstaw do odrzucenia skargi ale też nie istniała konieczność kierowania do skarżącego wezwania do usunięcia braków formalnych skargi.

Przechodząc do oceny prawidłowości zaskarżonej decyzji w kontekście jej zgodności z przepisami procedury administracyjnej i prawa materialnego podkreślić należy, że wniosek A.P. odnośnie wprowadzenia zmian w operacie ewidencji gruntów w zakresie przedmiotowej nieruchomości złożony jest po raz kolejny. Zarówno organy administracyjne rozpoznawały w tym zakresie sprawę, jak też na skutek złożonej skargi wypowiadał się tutejszy Sąd. Zwrócić należy jednak uwagę, iż w zakresie ewidencji gruntów złożenie wniosku inicjuje postępowanie administracyjne bez względu na to czy sprawa w podobnym czy nawet identycznym zakresie była już przez organy rozpoznawana. Z tej przyczyny prawidłowo interpretując tą zależność D. Wojewódzki Inspektor Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego we W. właściwie odniósł się na etapie odwoławczym do decyzji Prezydenta Miasta J. G. z dnia [...] r. o umorzeniu postępowania uchylając ją i przekazując sprawę do ponownego rozpatrzenia.

W przedmiotowej sprawie podstawę prawną rozstrzygnięcia stanowią przepisy ustawy Prawo geodezyjne i kartograficzne oraz rozporządzenie Ministra Rozwoju Regionalnego i Budownictwa z dnia 29 marca 2001r. w sprawie ewidencji gruntów i budynków i rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 29 listopada 2013 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie ewidencji gruntów i budynków. Regulacje te określają tryb i zasady związane m.in. z dokonywaniem wpisów w operacie ewidencji gruntów. Jakkolwiek rozstrzygnięcia organów I i II instancji, jak też wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z dnia 19 października 2012 r., (sygn. akt II SA/We 527/12), zapadły w toku innego postępowania, zamieszczone tam twierdzenia i argumentacja ze względu na faktyczną tożsamość przedmiotu postępowania, stron jak i organów administracyjnych nie tracą na aktualności. Odnosząc się do twierdzeń odwołania i skargi jeszcze raz zdecydowanie podkreślić należy, że organ administracyjny uprawniony jest do dokonania wpisu w ewidencji gruntów tylko i wyłącznie w granicach uprawnień jakie wskazują mu obowiązujące przepisy. W niniejszej sprawie zarówno organ I instancji, a w szczególności organ odwoławczy wyjaśniły co może stanowić podstawę wpisu w ewidencji. Scharakteryzowano sam rejestr i jego znaczenie prawne, a także wyczerpująco wyjaśniono dlaczego podział nieruchomości do korzystania, jakkolwiek dokonany przez sąd powszechny nie stanowi o zmianie stanu prawnego nieruchomości pozostającej w dalszym ciągu w sensie formalnoprawnym współwłasnością, co z kolei nie daje podstaw do dokonania wpisu w ewidencji gruntów.

Oceniając stanowiska organów zaprezentowane w wydanych rozstrzygnięciach należy uznać, że są one zgodne z prawem. Niemożliwe bowiem było wprowadzenie zmian w operacie ewidencji gruntów w oparciu o wniosek nie zawierający ustawowej postawy prawnej dopuszczającej jego pozytywne rozpatrzenie. Sąd w skałdzie orzekającym nie podzielił jedynego w istocie zarzutu skargi wskazującego na pominięciu dowodów i map. Oczywistym jest dla Sądu, że organy badając sprawę odniosły się do wskazanych dokumentów, jednak fakt, że nie dokonały na ich podstawie wpisu, do czego zresztą nie miały podstaw, nie uzasadnia zarzutu ich pominięcia.

Niejako dla informacji skarżącego zawrócić należy uwagę na fakt, iż regulacje prawne dotyczące nieruchomości znajdują się w bardzo wielu źródłach prawa jak ustawy, rozporządzenia itp. Ustawodawca konkretne uprawnienia względem nieruchomości przypisał konkretnym adresatom dla przykładu organom administracyjnym czy sądom. Zarówno organy administracyjne jak też sądy poruszają się w ramach prawem im przypisanych kompetencji, a więc są uprawnione do załatwiania tej kategorii spraw które określa wprost przepis prawa. Jakkolwiek z punktu widzenia właściciela, współwłaściciela, czy użytkownika wieczystego nieruchomości oczywiste może się wydawać, że dokonanie podziału nieruchomości do wyłącznego użytkowania będzie skutkować dokonaniem odpowiedniego wpisu w operacie ewidencji gruntów, faktycznie możliwość taka nie istnieje, gdyż ustawodawca nie przewidział ewidencjonowania tego rodzaju zdarzenia o charakterze cywilistycznym w rejestrze. Oczywiście istnieją metody przewidziane prawem służące uregulowaniu stosunków na nieruchomości poza podziałem nieruchomości do użytkowania jak chociażby zniesienie współwłasności, jednakże należy zainicjować stosowne postępowanie przed właściwym sądem czy organem w odpowiednim trybie.

Podsumowując należy stwierdzić, że zaskarżona decyzja i poprzedzająca ją decyzja organu I instancji odpowiadają prawu, a zarzuty skarżącego nie zasługiwały na uwzględnienie. Zdaniem Sądu w toku postępowania przed organami obu instancji nie doszło do naruszenia prawa materialnego, które miało wpływ na wynik sprawy, naruszenia prawa dającego podstawę do wznowienia postępowania administracyjnego lub innego naruszenia przepisów postępowania, które mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy.

Mając na względzie dotychczasowe rozważania i uznając skargę za niezasadną, Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu - na podstawie art. 151 ustawy p.p.s.a. - skargę oddalił.