Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Zygmunt Niewiadomski Sędziowie sędzia NSA Bożena Walentynowicz sędzia del. NSA Anna Żak /spr./ Protokolant Marcin Sikorski po rozpoznaniu w dniu 20 listopada 2009 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej W. N. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 10 lipca 2008 r. sygn. akt II SA/Kr 1159/07 w sprawie ze skargi W. N.a na decyzję Małopolskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Krakowie z dnia [...] sierpnia 2007 r. nr [...] w przedmiocie odmowy nałożenia obowiązku wykonania robót budowlanych w celu doprowadzenia robót do stanu zgodnego z prawem oddala skargę kasacyjną

II OSK 1806/08

UZASADNIENIE

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie wyrokiem z dnia 10 lipca 2008r. w sprawie II SA/Kr 1159/07 oddalił skargę W. N. na decyzję Małopolskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] sierpnia 2007r. w przedmiocie odmowy nałożenia obowiązku wykonania robót budowlanych w celu doprowadzenia obiektu budowlanego do stanu zgodnego z prawem.

W uzasadnieniu wyroku Sąd I instancji przytoczył następujące okoliczności faktyczne i prawne:

Pismem z dnia 23 sierpnia 2006 r. J. i W. G. zwrócili się do Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Proszowicach o skontrolowanie prac budowlanych, prowadzonych przez B. i W. N. na działce nr [...] przy ul. [...] w Proszowicach. Wskazali, że działka ta sąsiaduje z ich działką oraz, że są w posiadaniu decyzji o pozwoleniu na budowę z dnia [...] października 1997 r., wydanej w/w osobom na budowę budynku mieszkalnego. Podnieśli, że fundamenty obiektu realizowanego przez B. i W. N., przylegające do ich budynku, zostały wykonane nieprawidłowo, ponieważ brak jest izolacji przeciwwilgociowej oraz nie wykonano pomiędzy nimi dylatacji, co zagraża stabilizacji ich budynku. Zażądali rozbiórki samowolnie wykonanych fundamentów. W dniu 12 września 2006 r. Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego w Proszowicach przeprowadził kontrolę wyżej wskazanych robót budowlanych. W protokole z tej czynności zapisano, że B. i W. N. realizują budynek na podstawie pozwolenia na budowę i zatwierdzonego tą decyzją projektu budowlanego. Pracownicy organu nadzoru budowlanego stwierdzili, że część przedmiotowego zamierzenia inwestycyjnego została wykonana z odstępstwami od projektu. Inwestorzy uzyskali jednak na to zgodę projektanta, który dokonał stosownej korekty w projekcie budowlanym. Odstępstwa te dotyczyły zmiany w elewacji południowej, co zostało odnotowane w dzienniku budowy.

W piśmie z dnia 9 października 2006 r. J. i W. G. wnieśli o wydanie nakazu wykonania przez inwestorów dylatacji i izolacji przeciwwilgociowej fundamentów. W aktach sprawy znajduje się, potwierdzona za zgodność z oryginałem kserokopia dziennika budowy. Według dokonanych w nim zapisów, w trakcie realizacji budowy nastąpiła zmiana na stanowisku kierownika budowy. Nowy kierownik budowy wpisem do dziennika budowy z dnia 7 sierpnia 2006 r. polecił "zdylatować ławy fundamentowe części budynku pozostałej do zrealizowania od tej już nadającej się do użytkowania", a więc zrealizowanej. Z wpisu do dziennika budowy z dnia 14 sierpnia 2006 r. wynika natomiast, że po wykonaniu izolacji ław i ścian fundamentowych przystąpiono do wykonywania murów zewnętrznych i wewnętrznych. W aktach znajduje się oświadczenie wykonawcy, z którego wynika, że została wykonana dylatacja od strony północnej, a ściana fundamentowa i mur od strony sąsiada zostały zaizolowane abizolem.

W dniu 18 października 2006 r. Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego w Proszowicach przeprowadził rozprawę administracyjną. Jak wynika z protokołu rozprawy- W. N. zeznał, że roboty budowlane wykonywane były pod nadzorem kierownika budowy, początkowo przez H. P., a później przez A. S.. Oświadczył, że izolacja i dylatacja ścian fundamentowych i murów od strony sąsiada zostały wykonane. A. S. - kierownik budowy zeznał, że obowiązek kierownika budowy przejął po zmarłym H. P. w dniu 23 września 2004 r. Roboty budowlane związane z wykonaniem izolacji i dylatacji, podobnie jak inne roboty budowlane nadzorował i zostały wykonane zgodnie z obowiązującymi przepisami w budownictwie. W. G. zeznał, że nie wykonano izolacji między murem jego budynku a ścianą fundamentową budynku sąsiada. Nie wykonano też dylatacji. Do akt administracyjnych złożono szkic, sporządzony przez kierownika budowy, obrazujący wykonanie izolacji i dylatacji pomiędzy fundamentami oraz zdjęcia na dowód wykonania powyższego.

Decyzją z dnia [...] października 2006 r. Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego w Proszowicach, na podstawie art. 51 ust. 1 pkt 2 w zw. z art. 51 ust. 7 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane, odmówił nałożenia na B. i W. N. obowiązku wykonania robót budowlanych tj. izolacji i dylatacji między fundamentami, w celu doprowadzenia wykonanych robót do stanu zgodnego z prawem.

W uzasadnieniu tej decyzji Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego w Proszowicach wskazał, że przeprowadzona kontrola nie wykazała naruszenia przepisów budowlanych. Inwestorzy posiadają pozwolenie na budowę, roboty są wykonywane pod nadzorem kierownika budowy, na dokonanie zmian uzyskali inwestorzy zgodę projektanta. Z zeznań kierownika budowy - Sadowskiego - wynika, że roboty wykonano zgodnie z przepisami. W trakcie kontroli w dniu 12 września 2006 r. inspektorzy nie stwierdzili odstępstw. Na wykonanych zdjęciach w trakcie kontroli widoczne są wystające płyty styropianowe, z których zgodnie z oświadczeniami inwestora i kierownika budowy wykonana została dylatacja. Z zeznań inwestorów i kierownika budowy wynika, że dylatacja i izolacja fundamentów zostały wykonane.

W odwołaniu od tej decyzji J. i W. G. wskazali m.in, że załączone do akt sprawy zdjęcia, na których widoczny jest styropian, nie mogą być dowodem wiarygodnym na wykonanie dylatacji pomiędzy ich budynkiem a budynkiem inwestora. Przyznali, że widoczny jest na nich styropian, ale w szczelinie na wysokości stropu powyżej terenu. Poniżej terenu natomiast i między fundamentami nie jest wiadome, czy dylatacja została wykonana. Podnieśli, że uzyskali nowy dowód na okoliczność, że ani dylatacja, ani też izolacja nie zostały wykonane. W dniu 12 marca 2007 r. złożyli Powiatowemu Inspektorowi Nadzoru Budowlanego w Proszowicach inwentaryzację architektoniczno-budowlaną stanu budynku stanowiącego ich własność, zagrożonego, jak twierdzą, działaniami inwestora. W opisie technicznym w pkt 3 tego opracowania znajduje się sformułowanie, że budynek na działce sąsiada nie posiada dylatacji fundamentów od wcześniej powstałego budynku będącego przedmiotem opracowania. Fundamenty te zrealizowano dolewając beton do ściany ich budynku. Twierdzili, że budynek inwestora był realizowany dwuetapowo, bez przerwy dylatacyjnej. Ściana oficyny od strony ich działki pęka i twierdzą, że grozi to katastrofą budowlaną, gdyż wbrew wpisom w dzienniku budowy, wybudowano ją niezgodnie ze sztuką budowlaną. Budynek bez pozwolenia na użytkowanie jest zamieszkały od przełomu 2001/2002 r. PINB w Proszowicach przyjął wszystkie dowody na korzyść inwestora. Na "wizję lokalną" przysłał dwoje inspektorów, w tym G. Ł., J. P. - zięcia P.P. N.. Pierwszym zaś kierownikiem budowy był H. P. - ojciec J. P..

Decyzją z dnia [...] sierpnia 2007 r, na podstawie art. 138 § 2 kpa Małopolski Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego w Krakowie uchylił decyzję organu I instancji i przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia.

W uzasadnieniu rozstrzygnięcia Małopolski Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego w Krakowie podniósł, że materiał dowodowy wbrew treści art.7 i 77 kpa. nie został zebrany w sprawie w sposób wyczerpujący. Organ I instancji nie ustalił w sposób jednoznaczny, czy inwestor wykonał dylatację, czy też jej nie wykonał. Wskazuje na to sprzeczność pomiędzy zeznaniami na rozprawie w dniu 18 października 2006 r. - zeznania inwestora i kierownika budowy – A. S. - a ekspertyzą techniczną autorstwa L. S.. Nadto brak rzutów ław fundamentowych i ścian piwnic, a więc niekompletność projektu budowlanego, nie pozwalają na dokonanie tej oceny. Posiadanie kompletnego projektu, w szczególności w/w rzutów będzie w tym pomocne. W ponownym rozpatrzeniu tej sprawy organ I instancji winien zatem zebrać kompletny materiał dowodowy i dokonać jego oceny, zgodnie z art. 80 k.p.a. Powiatowy Inspektor Nadzoru budowlanego w Proszowicach winien w szczególności ocenić ekspertyzę autorstwa L. S. oraz rozważyć możliwość dokonania odkrywek w miejscu połączenia ław fundamentowych: budynku mieszkalnego na działce nr ewid., [...] i budynku gospodarczego na działce nr ewid. [...] w P.. W ocenie organu odwoławczego rozstrzygnięcie niniejszej sprawy wymaga przeprowadzenia postępowania wyjaśniającego w znacznej części, w zakresie przekraczającym, wynikające z art. 136 k.p.a. uprawnienie organu odwoławczego do przeprowadzenia dodatkowego postępowania dowodowego, dlatego też Małopolski Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego w Krakowie podjął takie rozstrzygnięcie, jak w sentencji decyzji.

W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie na powyższą decyzję W. N. wskazał, że Małopolski Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego w Krakowie, rozpatrując odwołanie od decyzji organu I instancji, zakwestionował dokumentację budowy przeciwstawiając jej ekspertyzę autorstwa L. S.. Podniósł, że Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego w Proszowicach nie mógł się jednak do niej odnieść, bo już wydał decyzję. W odpowiedzi na tę skargę Małopolski Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego w Krakowie podtrzymał swoje dotychczasowe stanowisko, wyrażone w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji i wniósł o oddalenie skargi.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie oddalając skargę podkreślił, że zaskarżona decyzja została wydana na podstawie art. 138 § 2 kpa. Wobec tego kontrola Sądu ograniczała się do oceny, czy organ odwoławczy nie przekroczył swoich kompetencji kasacyjnych, przyznanych mu przez ustawodawcę art. 138 § 2 k.p.a. Wskazał, że zgodnie z treścią tego przepisu decyzja organu odwoławczego wydana na jego podstawie, ograniczona jest do przypadków, gdy zachodzi konieczność prowadzenia postępowania wyjaśniającego w całości lub w znacznej części. Konieczność zatem przeprowadzenia dowodu lub kilku dowodów mieści się w kompetencjach organu odwoławczego do uzupełnienia postępowania wyjaśniającego (art. 136 k.p.a.), wyłączając dopuszczalność kasacji decyzji organu I instancji. Musi więc zachodzić jeszcze potrzeba wyjaśnienia istotnych dla treści rozstrzygnięcia okoliczności i to co najmniej w znacznej części. Oceniając pod tym względem decyzję organu odwoławczego Sąd I instancji stwierdził , że przedstawiona w jej uzasadnieniu argumentacja o konieczności wydania w rozpatrywanej sprawie decyzji kasacyjnej jest przekonywująca. Sąd wskazał, że rację ma organ odwoławczy twierdząc, że organ I instancji nie ustalił w sposób jednoznaczny, tak jak wymagają tego przepisy postępowania administracyjnego - artykuły 7 i 77 § 1 k.p.a. - czy będące podstawą sporu w tej sprawie, dylatacja i izolacja fundamentów realizowanego przez W. N. budynku zostały przez niego wykonane, czy też nie. Istnieją wątpliwości w tym względzie, których nie usuwają nie tylko wyjaśnienia złożone do protokołu z rozprawy administracyjnej przez inwestora, kierownika budowy i W. G., ale również i pozostałe dowody zalegające w aktach sprawy takie jak: przeprowadzona kontrola budowy, dziennik budowy, oświadczenie wykonawcy robót budowlanych, odręczny szkic kierownika budowy, fragmenty projektu budowlanego, czy zdjęcia, na których widoczny jest styropian pomiędzy wylewanym stropem realizowanego zamierzenia a budynkiem sąsiednim.

Słusznie zauważa organ odwoławczy, że w pierwszym rzędzie materiał dowodowy należy uzupełnić tak, aby mógł on stanowić podstawę do wydania decyzji co do istoty sprawy, w szczególności rozważyć należy przeprowadzenie odkrywki fundamentów. Ustaleniu tej istotnej okoliczności - wykonania lub nie wykonania dylatacji i izolacji fundamentów realizowanego obiektu - pomocne będzie uzyskanie kompletnego projektu budowlanego, w tym rzutów ław i piwnic budynku. Rację mają J. i W. G. podnosząc, że na zdjęciach załączonych do akt sprawy widoczny jest styropian w szczelinie ale na wysokości stropu powyżej terenu. Zdjęcia te nie obrazują rzeczywistości poniżej terenu i między fundamentami. Zasadnie pisze organ odwoławczy, że dopiero całość materiału dowodowego należy ocenić, w myśl art. 80 k.p.a.(zasada swobodnej oceny dowodów), zwłaszcza ekspertyzę L. S. wskazującą na nie wykonanie dylatacji i izolacji fundamentów. Podkreślić należy, że ekspertyza ta podlega ocenie organu jak każdy inny dowód w sprawie. Nie można jej bowiem ignorować, gdyż za dowód w sprawie należy zaś dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem (art. 75 § 1 k.p.a.).

Uzupełnienie dowodów, które zalecił organ odwoławczy nie mieści się w jego kompetencjach, ponieważ chodzi tu w zasadzie o przeprowadzenie dowodów od początku i zgodnie z regułami dowodowymi przyjętymi w Kodeksie postępowania administracyjnego, a w związku z tym nie mógł uczynić tego organ odwoławczy w ramach uzupełniającego postępowania dowodowego (art. 136 k.p.a.). Sąd stwierdził, że nic nie wnoszą do sprawy czynności kontroli budowy, przeprowadzone przez organ I instancji. Nikt z pracowników organu nadzoru budowlanego nie dokonał naocznego stwierdzenia, czy dylatacja jak i izolacja zostały wykonane podczas czynności oględzin. Powyższe pozwala na stwierdzenie, że wbrew przekonaniu organu I instancji fakty istotne dla rozstrzygnięcia nie zostały udowodnione. W dalszej części uzasadnienia wyroku Sąd I instancji stwierdził, że organ I instancji nie zawarł w uzasadnieniu swojej decyzji rozważań prawnych i nie wiadomym jest dlaczego stan faktyczny tej sprawy podpada pod przepis art. 51 ust. 1 pkt 2 Prawa budowlanego z 1994 r. Organ I instancji nie wypowiedział się też dlaczego uznał za udowodniony fakt wykonania spornej dylatacji i izolacji, a co za tym idzie z jakich powodów brak jest przesłanek do nakazania inwestorom czynności w celu doprowadzenia wykonanych robót do stanu zgodnego z prawem na podstawie art. 51 ust. 1 pkt 2 Prawa budowlanego z 1994 r. Organ zobowiązany jest przedstawić w tym względzie własną ocenę, a nie ograniczać się do powołania się na wyjaśnienia inwestora, czy kierownika budowy. Biorąc powyższe pod uwagę Sąd uznał, że postępowanie wyjaśniające przeprowadzone przez organ I instancji wymaga ponownego przeprowadzenia i to w znacznej części. Zdaniem Sądu organ odwoławczy nie naruszył art. 138 § 2 k.p.a., co skutkować musiało oddaleniem skargi na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.

Skargę kasacyjną od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 10 lipca 2008r. wniósł W. N.. Zaskarżając wyrok w całości zarzucił mu na podstawie art. 174 pkt.2 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi naruszenie przepisów postępowania, mające wpływ na wynik sprawy :

1. art. 183 § 2 pkt 5 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi poprzez pozbawienie spadkobierców zmarłej B. N. możności obrony ich praw przed Sądem I instancji , co skutkuje nieważnością postępowania,

2. art. 145 § 1 pkt 1 lit c ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi poprzez niewzięcie przez Wojewódzki Sąd Administracyjny pod uwagę całokształtu materiału dowodowego zgromadzonego w aktach administracyjnych rozpoznawanej sprawy w celu stwierdzenia czy zostało naruszone prawo materialne i czy miało ono wpływ na wynik sprawy.

Wskazując na powyższe naruszenia skarżący wniósł o uchylenie w całości zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Krakowie oraz o zasądzenie kosztów postępowania według norm przepisanych. Na zasadzie art. 124 § 1 pkt.1 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi wniósł o zawieszenie postępowania ze względu na śmierć strony postępowania a to B. N..

W uzasadnieniu skargi kasacyjnej jej autor wskazał, że z treści decyzji zarówno organu I jak i II instancji wynika, iż stronami postępowania administracyjnego byli B. i W. N.. B. N. zmarła w dniu [...] sierpnia 2007r. a więc po wydaniu decyzji organu II instancji z dnia [...] sierpnia 2007r. Wskutek śmierci strony w jej miejsce winni wstąpić spadkobiercy. Wobec tego postępowanie przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym winno zostać zawieszone i podjęte z udziałem spadkobierców zmarłej jako jego stronami. Wskutek jednak wadliwości procedowania Sądu I instancji postępowanie toczyło się nadal z udziałem jedynie W. N. i zakończone zostało wydaniem wyroku z dnia 10 lipca 2008r. W rezultacie należy przyjąć, że postępowanie jest dotknięte nieważnością., ponieważ pominięto spadkobierców B. N., którzy winni byli zostać uwzględnieni w postępowaniu jako jego strony. Sąd pozbawił tychże spadkobierców możliwości obrony swoich praw.

Następnie autor skargi kasacyjnej wskazując na art. 145 § 1 pkt 1 lit a w zw. z art. 141 § 4 prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnym stwierdził, że Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie nie wziął pod uwagę całokształtu materiału dowodowego zgromadzonego w rozpoznawanej sprawie w celu stwierdzenia czy zostało naruszone prawo materialne i czy miało on wpływ na wynik sprawy wskazać należy i podniósł że nie można zgodzić się z argumentacją Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, iż organ II instancji nie naruszył swoich kompetencji kasacyjnych przyznanych mu przez ustawodawcę art. 138 § 2 kpa.

Zdaniem skarżącego organ I instancji ustalił w sposób jednoznaczny czy wykonane zostały stanowiące istotę niniejszego postępowania dylatacja i izolacja fundamentów. Nie zostały naruszone przepisy art. 7 i 77 kpa stanowiące o konieczności kompleksowego wyjaśniania stanu faktycznego. Organ ten oparł się w tym zakresie na zeznaniach stron postępowania B. i W. małżonków N. jak i kierownika budowy A. S., które to zeznania jawią się jako konsekwentne spójne i szczere. Również przeprowadzona kontrola nie wykazała naruszenia obowiązujących przepisów prawa budowlanego. Inwestorzy działali w oparciu o pozwolenie na budowę i zatwierdzony projekt budynku. Roboty budowlane wykonane zostały pod nadzorem kierownika budowy i zgodnie z obowiązującymi w budownictwie przepisami. Także przedłożona do akt sprawy dokumentacja fotograficzna w należyty sposób obrazuje fakt wykonania przez inwestora spornych prac budowlanych. Sam fakt, iż na zdjęciach widoczny jest fragment ściany powyżej linii fundamentów nie dyskredytuje przedmiotowej dokumentacji fotograficznej jako dowodu.

Jedyna sprzeczność w materiale dowodowym, która uniemożliwia wydanie zdaniem organu II instancji jak i Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego decyzji co do istoty sprawy, zachodzi pomiędzy wskazanymi powyżej dowodami a ekspertyzą mgr inż. L. S. W ocenie skarżącego taka sprzeczność w zakresie materiału dowodowego nie uzasadniała uchylenia decyzji organu I instancji a stanowić mogła podstawę wydania decyzji, co do istoty sprawy. Kasator wskazał także , że skoro strona postępowania B. N. zmarła w dniu [...] sierpnia 2007r. wniosek o zawieszenie postępowania jest uzasadniony i winien zostać uwzględniony a postępowanie może zostać podjęte z chwilą zgłoszenia się lub wskazania spadkobierców zmarłej.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Skarga kasacyjna jest nieuzasadniona.

Zgodnie z art. 183 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.,- dalej powoływanej jako p.p.s.a.) Naczelny Sąd Administracyjny rozpoznaje sprawę w granicach skargi kasacyjnej, biorąc jedynie pod rozwagę z urzędu nieważność postępowania, której przesłanki w sposób enumeratywny wymienione zostały w art. 183 § 2 p.p.s.a.

Podstawowym zarzutem skargi kasacyjnej w niniejszej sprawie jest naruszenie art. 183 § 2 pkt 5 p.p.s.a., to jest wydanie zaskarżonego wyroku w postępowaniu dotkniętym nieważnością, z tego względu, iż w postępowaniu sądowoadministracyjnym nie brali udziału spadkobiercy strony postępowania administracyjnego B. N., która zmarła po wydaniu decyzji przez organ odwoławczy. W wyniku tego uchybienia, jak podnosi to autor skargi kasacyjnej, spadkobiercy zmarłej strony zostali pozbawieni możności obrony swych praw przed wojewódzkim sądem administracyjnym. Odnosząc się do tego zarzutu stwierdzić należy, że jest on bezpodstawny, ponieważ taki przypadek w rozpoznawanej sprawie nie zachodzi.

Przepis art. 183 § 2 pkt 5 p.p.s.a., przewiduje sankcję nieważności postępowania przed sądem gdy strona została pozbawiona możliwości obrony swoich praw. Nieważność postępowania z tej przyczyny zachodzi więc wówczas gdy strona wskutek naruszenia właściwych przepisów przez sąd pierwszej instancji nie uczestniczyła w postępowaniu i została na skutek tego pozbawiona możliwości przedstawienia swojego stanowiska przed sądem. Jak wynika z akt sprawy, w postępowaniu przed Sądem I instancji brali udział skarżący W. N. i jego córka - uczestniczka postępowania sądowoadministracyjnego D. P.. Zostali oni prawidłowo zawiadomieni o terminie rozprawy i mieli możliwość przedstawienia swojego stanowiska przed Sądem I instancji.

Naczelny Sąd Administracyjny przed rozpoznaniem przedmiotowej skargi kasacyjnej zwrócił się do skarżącego o wskazanie następców prawnych B. N.. Skarżący pisemnie poinformował, iż on oraz D. P. są następcami prawnymi B. N.. Wobec powyższego, skoro w postępowaniu przed Sądem I instancji brali udział następcy zmarłej strony - B. N. i nie zostali oni pozbawieniu możności obrony swych praw, to postępowanie sądowoadministracyjne, wbrew twierdzeniom skargi kasacyjnej, nie jest dotknięte wadą nieważności o jakiej mowa w art.183 § 2 pkt 5 p.p.s.a.

Nie występują także w tej sprawie inne okoliczności stanowiące o nieważności postępowania, co pozwala rozpoznać kolejny zarzut skargi kasacyjnej tj. zarzut naruszenia art. 145 § 1 pkt 1 lit c p.p.s.a.

W pierwszej kolejności należy wskazać, że uzasadniając ten zarzut skarżący nie odwołuje się do treści w/w przepisu lecz odwołuje się do przepisu art.145 § 1 pkt.1 lit.a a w zw. z art.141 § 4 p.p.s.a. Jednak z dalszej części uzasadnienia skargi kasacyjnej wynika, że w istocie kwestionuje on stanowisko Sądu I instancji, który stwierdził, iż były podstawy do zastosowania przez organ odwoławczy rozstrzygnięcia, o którym mowa w art.138 § 2 kpa. Zdaniem skarżącego organ I instancji w sposób "kompleksowy" wyjaśnił stan faktyczny nie naruszając przepisów art.7 i 77 kpa. i nie było podstaw do uchylenia jego decyzji przez organ odwoławczy.

W ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego w zaskarżonym wyroku Sąd I instancji oddalając skargę, trafnie wywiódł, iż organ odwoławczy nie naruszył przepisu art.138 § 2 kpa i swoje stanowisko w sposób wyczerpujący uzasadnił zgodnie z wymogami przepisu art.141 § 4 p.p.s.a.

Art. 145 § 1 pkt 1 lit. c p.p.s.a. stanowi, że sąd uwzględniając skargę, uchyla decyzję lub postanowienie, jeżeli stwierdzi inne naruszenie przepisów postępowania, jeżeli mogło ono mieć wpływ na wynik sprawy. Natomiast art. 151 p.p.s.a. stanowi, że w razie nieuwzględnienia skargi sąd skargę oddala. W przypadku oddalenia skargi – tak jak ma to miejsce w niniejszej sprawie - można by zarzucić Sądowi I instancji naruszenie art. 145 § 1 pkt 1 lit. c p.p.s.a. tylko wówczas, gdyby sąd ten nie dostrzegł, że w sprawie doszło do naruszenia przepisów postępowania administracyjnego w sposób mogący mieć istotny wpływ na wynik sprawy i oddalił skargę. Taka sytuacja w rozpoznawanej sprawie jednak nie zachodzi.

Trafnie Sąd I instancji wywiódł, że nie została w sprawie wyjaśniona okoliczność czy została wykonana dylatacja i izolacja przedmiotowego obiektu w sposób wynikający z zatwierdzonego projektu budowlanego. W stanie faktycznym tej sprawy, w sytuacji gdy przedłożono dowód w postaci ekspertyzy budowlanej opracowanej przez uprawnioną osobę, z której wynika, że robót powyższych nie wykonano, istotnie zapisy w dzienniku budowy mimo, że ma on status dokumentu urzędowego, nie mogą przesądzać o wykonaniu tych robót. Konieczne jest przeprowadzenie postępowania dowodowego, które w sposób nie budzący wątpliwości wyjaśni sporną kwestię. Zastosowanie w tej sytuacji przez organ odwoławczy regulacji określonej w przepisie art.138 § 2 kpa było uzasadnione. Ponadto przeprowadzenie postępowania dowodowego w takim zakresie przez organ odwoławczy i wydanie decyzji co do istoty sprawy naruszałoby zasadę dwuinstancyjności postępowania administracyjnego wyrażoną w przepisie art.15 kpa.

Zauważyć także należy, że postępowanie w tej sprawie prowadzone jest w trybie przepisu art. 51 w zw. z art. 50 ustawy z dnia 7 lipca 1994r. Prawo budowlane ( Dz.U. z 2006r, nr 156, poz.1118 ze zm.) i jego celem jest wyjaśnienie przez organy nadzoru budowlanego czy doszło do istotnych odstępstw od ustaleń i warunków określonych w pozwoleniu na budowę bądź w przepisach. Jeśli właściwe organy ustalą, że doszło do istotnych odstępstw od ustaleń i warunków określonych w pozwoleniu na budowę bądź w przepisach możliwe będzie zastosowanie rozstrzygnięć przewidzianych w art. 51 w/w ustawy Prawo budowlane. Wskazany przepis nie przewiduje jednak wydania decyzji o odmowie nałożenia obowiązku wykonania określonych robót budowlanych. Gdyby organ nadzoru budowlanego w rozpoznawanej sprawie uznał, że roboty budowlane prowadzone są zgodnie z ustaleniami i warunkami określonymi w ostatecznej decyzji o pozwoleniu na budowę i nie uchybiają żadnym przepisom budowlanym winien po prostu umorzyć swoje postępowanie, ponieważ przepis art. 51 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r Prawo budowlane nie daje mu materialnoprawnej podstawy do merytorycznego wypowiedzenia się w takiej sytuacji.

Biorąc powyższe pod uwagę, Naczelny Sąd Administracyjny na podstawie art. 184 p.p.s.a. oddalił skargę kasacyjną.