Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi, Wydział III w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Monika Krzyżaniak Sędziowie Sędzia NSA Janusz Nowacki Sędzia WSA Małgorzata Łuczyńska (spr.) Protokolant Asystent sędziego Tomasz Porczyński po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 14 czerwca 2017 r. sprawy ze skargi T.O. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w P.T. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie skierowania na badania lekarskie w celu ustalenia istnienia lub braku przeciwwskazań zdrowotnych do kierowania pojazdami oddala skargę.

Zaskarżoną decyzją z [...] nr [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze w P. utrzymało w mocy decyzję Starosty [...] z [...] w przedmiocie skierowania T. O. na badania lekarskie przeprowadzane w celu ustalenia istnienia lub braku przeciwwskazań zdrowotnych do kierowania pojazdami.

Z ustalonego przez organy stanu faktycznego sprawy wynikało, że Starosta [...] orzekł o skierowaniu T. O., posiadającego uprawnienia do kierowania pojazdami kat. A, B, BE, C, CE, D, DE i T na badania lekarskie z powodu zaistnienia uzasadnionych zastrzeżeń co do stanu zdrowia mogących mieć wpływ na zdolność do bezpiecznego prowadzenia pojazdu. W uzasadnieniu decyzji organ wskazał, że 24 lipca 2015 r. wpłynął do Starosty wniosek Prokuratury Rejonowej w P. z [...] w przedmiocie ustalenia zdolności do kierowania pojazdami mechanicznymi przez T. O. W toku postępowania przygotowawczego prowadzonego przeciwko tej osobie ustalono zgodnie z opinią psychiatrów, że T. O. "nie jest upośledzony umysłowo, jest chory psychicznie, cierpi na utrwalone zaburzenia urojeniowe i prezentuje objawy paranoicznych zaburzeń osobowości, a nadto w czasie popełnienia zarzucanych mu czynów miał zniesioną zdolność rozumienia ich znaczenia i pokierowania swoim postępowaniem. Opinia sądowo - psychiatryczna z 25 marca 2015 r. wydana w toku prowadzonego postępowania karnego zawiera wnioski, z których wynika, że T. O. jest chory psychicznie, cierpi na utrwalone zaburzenia urojeniowe, prezentuje również objawy paranoicznych zaburzeń osobowości. Ustalony przez biegłych psychiatrów stan zdrowia T. O. w ocenie organu, rodzi uzasadnione zastrzeżenie co do jego możliwości sprawnego i bezpiecznego prowadzenia pojazdów. Dlatego też stwierdził, że przeprowadzenie badania jest niezbędne.

W odwołaniu skarżący, reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika, zarzucił:

- naruszenie prawa materialnego, tj. art. 99 ust. 1 pkt 2 lit. b ustawy z 5 stycznia 2011 r. o kierujących pojazdami (tj. Dz.U. z 2016 r., poz. 627 ze zm.) przez błędną jego wykładnię i wskazanie, że zaistniały uzasadnione zastrzeżenia co do stanu zdrowia odwołującego mogące mieć wpływ na zdolność do bezpiecznego prowadzenia pojazdu, podczas gdy w realiach niniejszej sprawy brak jest podstaw wskazujących aby odwołujący stanowił jakiekolwiek zagrożenie w ruchu drogowym,

- naruszenie przepisów postępowania, tj. art. 7 k.p.a. poprzez niewłaściwe ustalenie istniejącego stanu faktycznego, a w konsekwencji błędne przyjęcie, że opinia sądowo-psychiatryczna z 25 marca 2015 r. może być podstawą do skierowania odwołującego na badanie lekarskie podczas, gdy ww. opinia nie może być jedyną podstawą skierowania na takie badanie tym bardziej, że dotyczyła i była sporządzona do celów innego postępowania, a jej treść nie wskazuje na taki charakter schorzenia, który uniemożliwiałby mu kierowanie pojazdem,

- naruszenie przepisów postępowania, tj. art. 75 k.p.a. poprzez niedokładne wyjaśnienie i ocenę zebranego materiału dowodowego, a w konsekwencji na powstanie sprzeczności co do istotnych ustaleń organu administracyjnego, polegających na przyjęciu, że istnieją zastrzeżenia co do stanu zdrowia odwołującego, podczas gdy odwołujący ma prawo jazdy ważne bezterminowo, posiada uprawnienia kategorii A, B, BE, C, CE, D, DE oraz T, a całe postępowanie jest jego zdaniem skutkiem represji stosowanych przez organy prokuratury ze względu na działalność i czynności podejmowane przez odwołującego w innych sprawach, w szczególności pisanie skarg, odwołań i donosów. W konkluzji odwołania wniósł o uchylenie zaskarżonej decyzji w całości.

Zaskarżoną decyzją z [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze w P. utrzymało decyzję organu I instancji w mocy.

W uzasadnieniu decyzji organ odwoławczy wskazał na mające w sprawie zastosowanie przepisy oraz odwołał się do orzecznictwa sądów administracyjnych.

W ocenie organu II instancji, uzasadnione zastrzeżenia co do stanu zdrowia T. O. wynikają z opinii sądowo - psychiatrycznej z 25 marca 2015r. sporządzonej przez biegłych specjalistów psychiatrów na potrzeby toczącego się przeciwko skarżącemu postępowania karnego. Wskazano w niej, że T. O. jest chory psychicznie, cierpi na utrwalone zaburzenia urojeniowe, prezentuje objawy paranoicznych zaburzeń osobowości. Biegli stwierdzili, że w czasie popełnienia zarzucanych mu czynów miał zniesioną zdolność rozumienia znaczenia czynów i pokierowania swoim postępowaniem. Z akt wynika zresztą że postępowanie przeciwko skarżącemu umorzono z powodu stwierdzenia, że nie popełnił on przestępstwa z uwagi na niemożność rozpoznania znaczenia czynu i pokierowania swoim postępowaniem, tj. w oparciu o art. 17 § 1 pkt 2 k.p.k. w zw. z art. 31 § 1 k.k.

W ocenie Kolegium przedstawione okoliczności poddają w wątpliwość możliwość bezpiecznego uczestniczenia skarżącego w ruchu drogowym. Stanowią więc wystarczającą podstawę do skierowania skarżącego na badania lekarskie. Kolegium wskazało, że decyzję w omawianym trybie wydaje się nie wtedy, gdy istnieje pewność, co do stanu zdrowia kierowcy, ale właśnie "w przypadkach nasuwających zastrzeżenia co do stanu zdrowia". Dopiero badanie przeprowadzone przez uprawnionego lekarza, pozwala w pełni na weryfikację zastrzeżeń co do stanu zdrowia danego kierowcy (kierunek tych badań jest dwojaki - "w celu stwierdzenia istnienia lub braku przeciwwskazań zdrowotnych do kierowania pojazdem").

Odnosząc się do zarzutów odwołania Kolegium wskazało, że na wynik sprawy nie ma wpływu ani to, że opinię sporządzono w 2015 r., ani to, że sporządzono ją na potrzeby innego postępowania. W sprawie nie ma też znaczenia, że skarżący w ostatnich latach nie spowodował żadnych kolizji drogowych, jak również nie był karany za naruszenia przepisów ruchu drogowego. Przepisy prawa nie uzależniają skierowania na badania lekarskie z uwagi na uzasadnione zastrzeżenia co do stanu zdrowia od tego, czy dany kierowca naruszył przepisy ruchu drogowego. Ponadto odnosząc się do zarzutu, że "całe postępowanie jest skutkiem represji stosowanych przez organy prokuratury" wskazało, że to biegli psychiatrzy wydali opinię w sprawie, która jest przesądzającym dowodem w sprawie, a nie Prokuratura Rejonowa w P.

Na powyższe rozstrzygnięcie skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi złożył T. O., reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika, zarzucając decyzji:

naruszenie przepisów prawa materialnego - art. 99 ust. 1 pkt 2 lit. b ustawy o kierujących pojazdami poprzez błędne zastosowanie i wydanie decyzji o skierowaniu na badania mimo braku spełnienia przesłanki uzasadnionych zastrzeżeń co do stanu zdrowia skarżącego i poprzez uznanie, że stwierdzenia Starosty [...] w przedmiocie opinii sądowo-psychiatrycznej z 25 marca 2015 r. są wiarygodną informacją dotyczącą stanu zdrowia skarżącego;

naruszenie przepisów prawa materialnego, tj. art. 23 ust. 1 pkt 2 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. o ochronie danych osobowych w zw. z art. 99 ust. 1 pkt 2 lit. b ustawy o kierujących pojazdami poprzez jego niezastosowanie i niezwrócenie się przez organ administracyjny do np. ZUS w celu uzyskania danych o stanie zdrowia skarżącego w zakresie wykazującym uzasadnione wątpliwości co do jego stanu zdrowia jako osoby, która ma być skierowana na badania lekarskie;

naruszenie przepisów postępowania, tj. art. 7, art. 77 § 1, art. 80 k.p.a. w zw. z art. 99 ust. 1 pkt. 2 lit b ustawy o kierujących pojazdami z uwagi na brak wszechstronnego rozważania i obiektywnego wyjaśnienia okoliczności sprawy a w dalszej kolejności brak wszechstronnej oceny zebranego materiału dowodowego co doprowadziło do bezzasadnego przyjęcia przesłanek do skierowania skarżącego na badania lekarskie w szczególności przez:

a) błędne przyjęcie, że opinia sądowo-psychiatryczna z 25.03.2015 r. może być podstawą do skierowania odwołującego na badanie lekarskie, podczas gdy ww. opinia nie może być jedyną podstawą skierowania na takie badanie tym bardziej, że dotyczyła i była sporządzona do celów innego postępowania, a jej treść nie wskazuje na taki charakter schorzenia, który uniemożliwiałby jemu kierowanie pojazdem;

b) błędne przyjęcie, że pomimo iż odwołujący regularnie korzysta z pojazdu, posiada prawo jazdy ważne bezterminowo, nie było żadnych zdarzeń drogowych, kolizji w których brałby udział odwołujący, to istnieją zastrzeżenia co do stanu zdrowia odwołującego skutkującego niemożnością prowadzenia pojazdów.

W związku z powyższym wniósł o uchylenie zaskarżonej decyzji w całości i wstrzymanie wykonania decyzji w przedmiocie przedłożenia orzeczenia lekarskiego do czasu rozpoznania skargi.

W odpowiedzi na skargę Samorządowe Kolegium Odwoławcze w P. w całości podtrzymało swoje dotychczasowe stanowisko i argumenty podniesione w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.

W piśmie z dnia 4 maja 2017 r. skarżący podtrzymał dotychczasowe stanowisko i wskazał, że zaskarżona decyzja jest wydana bezzasadnie na podstawie sfałszowanych dokumentów fałszowanych przez samych prokuratorów w dacie 15 lipca 2015 r., co stanowi przestępstwo urzędnicze.

Na rozprawie w dniu 14 czerwca 2017 r. pełnomocnik skarżącego poparł skargę oraz cofnął wniosek o odroczenie rozprawy do czasu zakończenia postępowania karnego.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Stosownie do art. 1 § 1 i 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (tekst jedn.: Dz.U. z 2016 r., poz. 1066) sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej. Dokonując tej kontroli sąd nie jest związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Sąd stosuje przewidziane ustawą środki w celu usunięcia naruszenia prawa w stosunku do aktów lub czynności wydanych lub podjętych we wszystkich postępowaniach prowadzonych w granicach sprawy, której dotyczy skarga, jeżeli jest to niezbędne dla końcowego jej załatwienia (art. 134 § 1 i art. 135 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – tekst jedn.: Dz.U. z 2016 r., poz. 718 ze zm., zwanej dalej p.p.s.a.).

Przedmiotem kontroli Sądu jest decyzja Samorządowego Kolegium Odwoławczego w P. z dnia [...] utrzymująca w mocy decyzję Starosty [...] o skierowaniu skarżącego na badania lekarskie przeprowadzane w celu ustalenia istnienia lub braku przeciwwskazań zdrowotnych do kierowania pojazdami. Ocena legalności zaskarżonej decyzji, przeprowadzona według wskazanych powyżej kryteriów wykazała, że skarga jest niezasadna.

Materialnoprawną podstawę zaskarżonej decyzji stanowiły przepisy art. 99 ust. 1 pkt 2 lit. b w zw. z art. 75 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 5 stycznia 2011 r. o kierujących pojazdami (Dz.U. z 2016 r., poz. 627 ze zm.).

W myśl art. 75 ust. 1 pkt 5 ustawy, badaniu lekarskiemu przeprowadzanemu w celu ustalenia istnienia lub braku przeciwwskazań zdrowotnych do kierowania pojazdami podlega osoba posiadająca prawo jazdy lub pozwolenie na kierowanie tramwajem, jeżeli istnieją uzasadnione i poważne zastrzeżenia co do stanu jej zdrowia. Zgodnie zaś z treścią art. 99 ust.1 pkt 2 lit. b ustawy o kierujących pojazdami, starosta (prezydent miasta) wydaje decyzję administracyjną o skierowaniu kierowcy lub osoby posiadającej pozwolenie na kierowanie tramwajem na badanie lekarskie, jeżeli istnieją uzasadnione zastrzeżenia co do stanu jego zdrowia.

Przytoczone regulacje prawne nie wskazują precyzyjnie, jakie zastrzeżenia są wystarczające do skierowania danej osoby na badania lekarskie. Mowa w nich jedynie o tym, że muszą być one "uzasadnione" i "poważne" oraz, że informacja o nich musi być wiarygodna. Są to zatem stwierdzenia dość ogólne, pozostawiające właściwemu organowi administracji możliwość dokonania oceny, czy w konkretnym wypadku zastrzeżenia są właśnie tego rodzaju, a celem powołanych regulacji jest zapewnienie maksymalnego bezpieczeństwa w ruchu drogowym. Z unormowań tych wynika, że decyzja o skierowaniu na badania lekarskie może zapaść wówczas, gdy organ znajdzie się w posiadaniu informacji nasuwających zastrzeżenia co do warunków zdrowotnych kierowcy, zaś źródło uzyskania tego typu informacji jest wiarygodne. Zgodnie ze słownikowym znaczeniem słowo "zastrzeżenie" oznacza "krytyczną uwagę, wątpliwość" (por. "Wielki Słownik Poprawnej Polszczyzny", Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2006, str. 1455). Należy również mieć na uwadze, że w art. 99 ust. 1 pkt 2 lit. b) u.k.p. mowa jest o "uzasadnionych", a w art. 75 ust. 1 pkt 5 u.k.p. o "uzasadnionych i poważnych" zastrzeżeniach co do stanu zdrowia kierującego pojazdem. Oba te sformułowania są dość ogólne (por. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 30 listopada 2016 r. sygn. I OSK 1699/16, publ. www.orzeczenia.nsa.gov.pl). W literaturze wskazuje się, że chodzi o przesłanki, które z dużą dozą prawdopodobieństwa wskazują na istotne zmniejszenie się sprawności kierującego pojazdem. Może to być np. pochodząca z różnych źródeł informacja o pogarszającym się stanie zdrowia, objawy chorobowe świadczące o zaistnieniu przeciwwskazań do wydania prawa jazdy (tak: Wojciech Kotowski, Komentarz do art. 122 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym, System Informacji Prawnej Lex Omega, aktualny na gruncie art. 99 ust. 1 pkt 2 lit. b ustawy o kierującymi pojazdami z uwagi na przejście regulacji do tej ustawy).

W rozpoznawanej sprawie przyczyną, dla której Starosta [...], skierował skarżącego na badania lekarskie był wniosek Prokuratury Rejonowej w P. z [...] w przedmiocie ustalenia zdolności do kierowania pojazdami mechanicznymi przez T. O. Prokurator powołał się w tym wniosku na opinię sądowo-psychiatryczną z dnia 25 marca 2015 r. sporządzoną przez biegłych specjalistów psychiatrów w związku z toczącym się przeciwko skarżącemu postępowaniem karnym. Z treści opinii wynika, że u skarżącego stwierdzono chorobę psychiczną. Skarżący cierpi na utrwalone zaburzenia urojeniowe, prezentuje objawy paranoicznych zaburzeń osobowości. Postępowanie karne zakończyło się jego umorzeniem z powodu stwierdzenia, że skarżący nie popełnił przestępstwa z uwagi na niemożność rozpoznania znaczenia czynu i pokierowania swoim postępowaniem, tj. w oparciu o art. 17 § 1 pkt 2 k.p.a. w zw. z art. 31 § 1 k.k.

Nie budzi zatem wątpliwości prawidłowość oceny organu administracji publicznej dokonanej na tle powyższych okoliczności faktycznych, odnoszących się bezpośrednio do stanu zdrowia skarżącego, że okoliczności te budzą uzasadnione zastrzeżenia co do jego stanu zdrowia, powodując konieczność skierowania skarżącego na badania lekarskie. Trzeba wobec tego zauważyć, że wskazane przez organ dolegliwości skarżącego nie pozostają bez znaczenia w kontekście przedmiotu badań lekarskich jakie mają być wobec niego przeprowadzone. Z rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 17 lipca 2014 r. w sprawie badań lekarskich osób ubiegających się o uprawnienia do kierowania pojazdami i kierowców (Dz. U. z 2014 r., poz. 949) wprost wynika, że w ramach badania lekarskiego uprawniony lekarz dokonuje oceny stanu zdrowia osoby badanej w celu stwierdzenia istnienia lub braku przeciwwskazań zdrowotnych do kierowania pojazdami, w zakresie m.in. układu nerwowego i stanu psychicznego - mogących mieć wpływ na zdolność do kierowania pojazdami (§ 4 ust. 1 pkt. 5 i pkt 8 tego rozporządzenia). Z kolei, oceniając stan zdrowia osoby badanej w zakresie stanu psychicznego uwzględnia się chociażby poważne zaburzenia zachowania spowodowane wiekiem lub zaburzenia osobowości mające negatywny wpływ na ocenę sytuacji, zachowanie lub zdolności adaptacyjne (ust. 5 pkt 3 załącznika nr 4 do rozporządzenia). Przyjęcie zatem, że dolegliwości skarżącego - w kontekście zapewnienia bezpieczeństwa ruchu drogowego - budzą "uzasadnione zastrzeżenia", pozostaje w zgodzie nie tylko z zasadami logicznego rozumowania i doświadczenia życiowego, lecz znajduje pełne umotywowanie w regulacjach normatywnych, wskazujących na elementy stanu zdrowia, które mają istotne znaczenie dla oceny istnienia lub braku przeciwwskazań zdrowotnych do kierowania pojazdami w ramach mającego mieć miejsce badania lekarskiego.

Z punktu widzenia bezpieczeństwa w ruchu drogowym nie jest obojętne, czy kierowca potrafi powściągnąć emocje w sytuacjach stresowych, z którymi będzie stykał się na drodze. Natomiast nie ma znaczenia fakt, czy pojawiające się na tym tle dysfunkcje mają postać jednostki chorobowej, czy też cechy nieprawidłowej osobowości. Każda bowiem trwała niemożność emocjonalnego poradzenia sobie przez kierowcę z sytuacjami drogowymi będzie elementem dyskwalifikującym go. Dlatego też stan psychiczny, emocjonalny kierującego pojazdem nie jest bez znaczenia dla bezpieczeństwa w ruchu drogowym (por. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 6 listopada 2009 r., sygn. akt I OSK 126/09, LEX nr 557072).

Podkreślenia wymaga, że podstawą do wydania decyzji o skierowaniu na badania lekarskie jest wiarygodna informacja o zastrzeżeniach, co do stanu zdrowia kierującego pojazdem, a nie ustalenie, czy w istocie rozpoznane zmiany stanowią o niezdolności do prowadzenia pojazdów. Stwierdzenie istnienia lub braku przeciwwskazań zdrowotnych do kierowania pojazdami należy bowiem do uprawnionego lekarza, który na podstawie badania lekarskiego wydaje odpowiednie przewidziane prawem orzeczenie. Wskazany przepis art. 99 ust. 1 pkt 2 lit. b ustawy, ma zaś zastosowanie niezależnie od ustalenia, czy powstanie zastrzeżeń nastąpiło w bezpośrednim związku z zachowaniem i sposobem prowadzenia pojazdu podczas wykonywania przez daną osobę uprawnioną zindywidualizowanej czynności faktycznego kierowania pojazdem, czy też uzyskane przez organ wiarygodne informacje, uprawdopodabniające pośrednio wątpliwości co do posiadania przez konkretnego kierowcę wymaganej do prowadzenia pojazdów sprawności, mają źródło w innych okolicznościach (por. wyrok WSA w Bydgoszczy z dnia 23 listopada 2010 r. sygn. akt II SA/Bk 624/10, LEX nr 752374). W przedmiotowej sprawie zaistniała ta druga sytuacja, a więc zastrzeżenia co do stanu zdrowia skarżącego zostały ujawnione w związku z prowadzonym przeciwko skarżącemu postępowaniem karnym, w następstwie sporządzenia na jego potrzeby, przez biegłych specjalistów opinii sądowo-psychiatrycznej. Na podstawie przeprowadzonego wywiadu oraz dokumentacji medycznej biegli stwierdzili, że skarżący cierpi na chorobę psychiczną, ma utrwalone zaburzenia urojeniowe, prezentuje objawy paranoicznych zaburzeń osobowości. W ocenie biegłych, w czasie popełnienia zarzucanych skarżącemu czynów miał zniesioną zdolność rozumienia znaczenia czynów i pokierowania swoim postępowaniem. Niewątpliwie zatem opisane przypadłości zdrowotne, zdaniem Sądu, należy kwalifikować do tych, które mogą potencjalnie wpływać na wymaganą od kierującego pojazdem zdolność panowania nad swoim zachowaniem w trakcie uczestniczenia w ruchu drogowym. Informacja o zastrzeżeniach, co do stanu zdrowia skarżącego, zawierająca ustalenia biegłych, którzy rozpoznali u skarżącego utrwalone zaburzenia urojeniowe oraz objawy paranoicznych zaburzeń osobowości stanowi informację wiarygodną, a zatem uzasadniającą wydanie decyzji na podstawie art. 99 ust. 1 pkt 2 lit. b w zw. z art. 75 ust. 1 pkt 5 ustawy o kierujących pojazdami. Wskazana opinia została bowiem wydana przez specjalistów w danej dziedzinie (biegłych sądowych), a więc osoby posiadające wiadomości specjalne.

W tym stanie rzeczy, wydanie w niniejszej sprawie decyzji, na podstawie art. 99 ust. 1 pkt 2 lit. b w zw. z art. 75 ust. 1 pkt 5 ustawy o kierujących pojazdami, o skierowaniu skarżącego na badania lekarskie było w pełni uzasadnione i zgodne z prawem.

W złożonej skardze skarżący kwestionuje prawidłowość przeprowadzonego przez organ administracji publicznej postępowania, zwłaszcza poprawność oparcia się na stanowisku Prokuratora Rejonowego i przedstawionej przez niego opinii sądowo-psychiatrycznej. Prezentowana w tym względzie argumentacja skarżącego nie może odnieść zamierzonego skutku. Zauważyć zwłaszcza należy, że z żadnego powszechnie obowiązującego przepisu prawa nie wynika niedopuszczalność czynienia przez organ administracji publicznej ustaleń stanu faktycznego istotnych dla rozstrzygnięcia określonej sprawy administracyjnej – w tym na podstawie art. 99 ust. 1 pkt. 2 lit. b u.k.p. - w oparciu o opinię biegłych sporządzoną na potrzeby postępowania karnego. Jako dowód należy bowiem dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem (art. 75 § 1 zd. 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego, tekst jedn. Dz. U. z 2013 r., poz. 267 ze zm.). Wyjątku od tej zasady nie ustanawia art. 99 ust. 2 pkt. 1 lit. a u.k.p. Jeżeli zatem dany dokument, jak należy traktować opinię biegłych sporządzoną na potrzeby innego postępowania, jest przydatny do poczynienia istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy ustaleń faktycznych, jak miało to miejsce w kontrolowanej sprawie, organ administracji publicznej nie tylko może ale i powinien – zważywszy na spoczywający na nim obowiązek dokładnego i wyczerpującego wyjaśnienia stanu faktycznego sprawy (art. 7 i art. 77 § 1 k.p.a.) – włączyć ten dokument do akt sprawy przeprowadzając z niego postępowanie dowodowe. Skarżący skutecznie nie podważył mocy dowodowej znajdującej się w aktach sprawy opinii sądowo-psychiatrycznej. Nie sposób zatem zarzucić organowi administracji publicznej naruszenia art. 7 i art. 77 § 1 k.p.a.

Należy podkreślić, że skierowanie na badanie ma wykazać istnienie lub brak przeciwwskazań zdrowotnych do prowadzenia pojazdów mechanicznych w ruchu drogowym. Jest zatem dozwoloną przez ustawodawcę formą kontroli posiadanych przez kierującego uprawnień. Zawarte w art. 99 ust. 1 pkt 2 lit. b) u.k.p. sformułowanie "starosta wydaje decyzję", dowodzi, że skorzystanie z takich uprawnień nie zależy od swobodnego uznania organu. Decyzja o skierowaniu na omawiane badanie jest decyzją o charakterze związanym. Jeżeli stan zdrowia kierującego nasuwa zastrzeżenia, o jakich mowa w art. 99 ust. 1 pkt 2 lit. b i art. 75 ust. 1 pkt 5 ustawy o kierujących pojazdami, organ zobowiązany jest do skierowania kierującego na omawiane badania. Decyzja starosty nie ogranicza w żadnym zakresie praw skarżącego i nie powoduje ich utraty. Służy ona tylko do wyjaśnienia istniejących w tym względzie uzasadnionych zastrzeżeń. W wyniku przeprowadzonego badania może się więc okazać, że zastrzeżenia te nie zostaną potwierdzone, a zatem, że nie istnieją żadne przeciwwskazania do prowadzenia pojazdów. Celem badań jest jedynie weryfikacja powziętych przez organ wątpliwości (por. wyrok NSA z dnia 21 października 2014 r., sygn. akt I OSK 584/13 publ. www.orzeczenia.nsa.gov.pl ).

W ocenie Sądu wniosek Prokuratora oparty na opinii sądowo-psychiatrycznej, wydanej na potrzeby prowadzonej przez Prokuratora sprawy karnej, o zastrzeżeniach co do stanu zdrowia skarżącego jest wiarygodny i stanowił wystarczajacą podstawę do wszczęcia postępowania administracyjnego, w którym organ powinien ocenić zdolność skarżącego do uczestniczenia w ruchu drogowym poprzez skierowanie go na badania lekarskie. Wobec powyższego nie można postawić organowi zarzutu naruszenia przepisów prawa materialnego, tj. art. 23 ust. 1 pkt 2 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. o ochronie danych osobowych w zw. z art. 99 ust. 1 pkt 2 lit. b ustawy o kierujących pojazdami poprzez jego niezastosowanie i niezwrócenie się przez organ administracyjny do np. ZUS w celu uzyskania danych o stanie zdrowia skarżącego w zakresie wykazującym uzasadnione wątpliwości co do jego stanu zdrowia jako osoby, która ma być skierowana na badania lekarskie;

Reasumując należy stwierdzić, że użytkownicy dróg publicznych powinni pozostawać w uzasadnionym przekonaniu, że organ administracji publicznej, który posiada do tego ustawowe uprawnienia, podejmuje działania mające na celu wyeliminowanie zagrożeń, jakie mogą stwarzać kierowcy posiadający prawo prowadzenia pojazdów, pomimo iż stan ich zdrowia nie daje gwarancji bezpiecznego kierowania pojazdem (por. wyrok NSA z dnia 25 stycznia 2017 r. sygn. I OSK 509/15 publ. www.orzeczenia.nsa.gov.pl). Nie ulega wątpliwości, że kondycja zdrowotna każdego człowieka, w tym i kierującego, może z czasem ulec pogorszeniu. Ewentualne niedomagania zdrowotne kierowcy są ważnym czynnikiem wpływającym na bezpieczeństwo nie tylko samego zainteresowanego ale także innych uczestników ruchu drogowego. Ochrona bezpieczeństwa ruchu drogowego wymaga zatem, aby organ wydający uprawnienia do prowadzenia pojazdów czuwał nie tylko nad tym, aby uprawnienia te otrzymały osoby mające odpowiedni stan zdrowia, ale także by kontrolował on, czy kierujący w późniejszym czasie nie utracił zdolności zdrowotnych do kierowania pojazdami. Temu celowi miała i ma służyć instytucja wprowadzona poprzednio do ustawy Prawo o ruchu drogowym, a obecnie w art. 99 ust. 1 pkt 2 lit. b ustawy o kierujących pojazdami (por. wyrok NSA z dnia 30 listopada 2016 r. sygn. akt I OSK 1699/16 publ. www.orzeczenia.nsa.gov.pl).

Zdaniem Sądu informacja, którą uzyskał starosta o możliwych zastrzeżeniach co do stanu zdrowia skarżącego była wiarygodna i upoważniała do podjęcia decyzji o skierowaniu na badanie lekarskie. Z tych wszystkich względów zarzuty dotyczące naruszeń prawa materialnego jak i procesowego uznać należy za nieusprawiedliwione.

Mając na uwadze powyższe, Wojewódzki Sąd Administracyjny, uznając kontrolowaną decyzję za zgodną z prawem, na podstawie art. 151 p.p.s.a. orzekł o oddaleniu skargi.

d.j.