Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodnicząca Sędzia WSA Barbara Kołodziejczak-Osetek, , po rozpoznaniu w dniu 15 maja 2008 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi T. M. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia [...] grudnia 2006 r. Nr [...] w przedmiocie określenia zobowiązania podatkowego w podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące 2001 r. postanawia: - odrzucić skargę - P O S T A N O W I E N I E Dnia 15 maja 2008 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodnicząca Sędzia WSA Barbara Kołodziejczak-Osetek, , po rozpoznaniu w dniu 15 maja 2008 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku T. M. o zmianę postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 26 czerwca 2007 r. sygn. akt III SA/Wa 602/07 odmawiającego przyznania prawa pomocy w sprawie ze skargi T. M. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia [...] grudnia 2006 r. Nr [...] w przedmiocie określenia zobowiązania podatkowego w podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące 2001 r. postanawia: - odmówić zmiany postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 26 czerwca 2007 r. sygn. akt III SA/Wa 602/07 -

Pismem z dnia 25 stycznia 2007 r. Skarżący T. M. wniósł skargę na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia [...] grudnia 2006 r. w sprawie określenia zobowiązania podatkowego w podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące 2001 r. W skardze wniósł m.in. o zwolnienie go z kosztów sądowych oraz ustanowienie adwokata z urzędu.

Postanowieniem z dnia 26 czerwca 2007 r. sygn. akt III SA/Wa 602/07 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odmówił Skarżącemu przyznania prawa pomocy we wnioskowanym zakresie. Zażalenie na powyższe postanowienie zostało oddalone przez Naczelny Sąd Administracyjny postanowieniem z dnia 21 września 2007 r. sygn. akt I FZ 408/07.

Na podstawie zarządzenia Przewodniczącego Wydziału III WSA w Warszawie z dnia 9 października 2007 r. Skarżący został wezwany do uiszczenia wpisu od skargi w wysokości 9.970 zł – w terminie 7 dni pod rygorem odrzucenia skargi. Na zarządzenie to Skarżący złożył zażalenie, które zostało oddalone postanowieniem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 11 marca 2008 r. sygn. akt I FZ 594/07.

W związku z powyższym pismem z dnia 8 kwietnia 2008 r. Skarżący został wezwany do wykonania prawomocnego zarządzenia Przewodniczącego Wydziału III z dnia 9 października 2007 r. poprzez uiszczenie wpisu od skargi w wysokości 9.970 zł. Jednocześnie pouczono Skarżącego, iż nieuiszczenie wpisu w terminie 7 dni spowoduje odrzucenie skargi.

Wezwanie to doręczono Skarżącemu w dniu 14 kwietnia 2008 r. (zwrotne potwierdzenie odbioru – k. 101 akt sądowych). Zakreślony w wezwaniu siedmiodniowy termin upływał więc w dniu 21 kwietnia 2008 r. (poniedziałek). Do dnia 22 kwietnia 2008 r. Skarżący – pomimo wezwania – nie wpłacił należnej kwoty wpisu, co zostało potwierdzone notatką starszego księgowego (k. 111 akt sądowych na odwrocie).

Z tej przyczyny skargę należało odrzucić na podstawie art. 220 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm., dalej: p.p.s.a.), zgodnie z którym odrzuceniu podlega m. in. skarga, od której pomimo wezwania nie został uiszczony należny wpis.

Sąd zważył jednocześnie, iż na podjęte w sprawie rozstrzygnięcie nie mogło mieć wpływu pismo Skarżącego z dnia 14 kwietnia 2008 r., w którym zwrócił się on o reasumpcję postanowienia o odmowie zwolnienia z kosztów sądowych wskazując, że jego sytuacja w żaden sposób się nie zmieniła. Wniosek ten należało uznać za wniosek o ponowne rozpatrzenie wniosku o przyznanie prawa pomocy a w konsekwencji o zmianę postanowienia z dnia 26 czerwca 2007 r.

W opinii Sądu w niniejszej sprawie nie można tracić z pola widzenia faktu, że powyższy wniosek jest wnioskiem złożonym po kolejnym wezwaniu Skarżącego do uiszczenia wpisu, w sytuacji, gdy pierwotny wniosek o przyznanie prawa pomocy został już rozstrzygnięty, a postanowienie w tym przedmiocie stało się prawomocne wskutek oddalenia zażalenia przez Naczelny Sąd Administracyjny postanowieniem z dnia 21 września 2007 r.

Skoro zatem - w świetle powyższego - wniosek Skarżącego o przyznanie prawa pomocy został już rozpatrzony, to uznać należy, że rozstrzygnięcie tej kwestii wpadkowej uzyskało przymiot prawomocności, a w konsekwencji moc wiążącą między innymi wobec Sądu, który je wydał. Z tego zaś wypływa obowiązek uiszczenia wymaganych na danym etapie postępowania kosztów sądowych (w tym przypadku wpisu od skargi). W opinii Sądu obowiązku uiszczenia wpisu od skargi nie niweczy samo złożenie przedmiotowego wniosku o zmianę postanowienia z dnia 26 czerwca 2007 r. Dopiero bowiem wydanie przez sąd prawomocnego postanowienia odmiennej treści w przedmiocie udzielenia prawa pomocy, skutkuje utratą mocy pierwszego postanowienia. Jak zauważył Naczelny Sąd Administracyjny (zob. postanowienie z dnia 23 grudnia 2005 r., II FZ 794/05, niepubl.) złożenie kolejnego wniosku o zwolnienie od obowiązku poniesienia kosztów sądowych nie może uchylić skutków prawomocności wydanego wcześniej rozstrzygnięcia. Jedynie wydanie i uprawomocnienie się postanowienia odmiennej treści powoduje utratę mocy pierwszego z nich.

W opinii Sądu orzekającego w niniejszej sprawie analogiczne rozwiązanie należy przyjąć w odniesieniu do wniosku o zmianę prawomocnego postanowienia odmawiającego przyznania prawa pomocy.

Dodatkowo wskazać należy, iż we wniosku o zmianę postanowienia z dnia 26 czerwca 2007 r. Skarżący wyraźnie stwierdził, że jego sytuacja w żaden sposób się nie zmieniła. Zgodnie natomiast z art. 165 p.p.s.a. postanowienia niekończące postępowania w sprawie mogą być uchylane i zmieniane wskutek zmiany okoliczności sprawy. Jak widać sam Skarżący uważa, że zmiana taka w niniejszej sprawie nie nastąpiła.

W tym stanie rzeczy stwierdzić należy, że wniosek o zmianę prawomocnego postanowienia sądu odmawiającego przyznania Skarżącemu prawa pomocy nie przerwał biegu siedmiodniowego terminu do uiszczenia wpisu od skargi, co oznacza, że jego złożenie nie mogło zniweczyć skutków jego nieuiszczenia. Analogiczne stanowisko w odniesieniu do ponownego wniosku o przyznanie prawa pomocy zajął Naczelny Sąd Administracyjny m.in. w postanowieniu z dnia 10 stycznia 2007 r., I FZ 653/06, niepubl. oraz z dnia 15 listopada 2006 r., I FSK 407/06, niepubl.

Uwzględniając powyższe Sąd, na podstawie art. 220 § 3 oraz art. 58 § 3 p.p.s.a., postanowił jak w sentencji.

UZASADNIENIE

W skardze na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia [...] grudnia 2006 r. w sprawie określenia zobowiązania podatkowego w podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące 2001 r. Skarżący – T. M. wniósł o zwolnienie go z kosztów sądowych oraz ustanowienie adwokata z urzędu.

Postanowieniem z dnia 26 czerwca 2007 r. sygn. akt III SA/Wa 602/07 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odmówił Skarżącemu – T. M. przyznania prawa pomocy we wnioskowanym zakresie wskazując, iż brak jest podstaw do uznania, że jego sytuacja życiowa nie pozwala mu na poniesienie kosztów związanych z prowadzonymi przez Sądem postępowaniami. Sąd stwierdził też, że Skarżący nie podjął żadnych kroków zmierzających do poprawy swojej sytuacji życiowej, nie zgłosił się w szczególności do ośrodka pomocy społecznej, nie podjął prób znalezienia pracy pomimo tego że posiada specjalistyczne kwalifikacje oraz bogate doświadczenie zawodowe. Dodatkowo Sąd podniósł, że Skarżący nie udokumentował w sposób należyty swojej sytuacji materialnej i rodzinnej.

Na powyższe postanowienie Skarżący wniósł zażalenie, które zostało następnie oddalone przez Naczelny Sąd Administracyjny postanowieniem z dnia 21 września 2007 r. sygn. akt I FZ 408/07. W konsekwencji postanowienie WSA w Warszawie z dnia 26 czerwca 2007 r. stało się prawomocne.

Pismem z dnia 14 kwietnia 2008 r. Skarżący zwrócił się do Sądu o reasumpcję postanowienia o odmowie zwolnienia od kosztów sądowych. Wskazał, że jego sytuacja w żaden sposób się nie zmieniła. Do wniosku załączył dokumentację lekarską na dowód tego, że od wielu lat się leczy.

Powyższy wniosek, z uwagi na jego treść należało uznać za wniosek o ponowne rozpatrzenie pierwotnego wniosku o przyznanie prawa pomocy a w konsekwencji o zmianę postanowienia z dnia 26 czerwca 2007 r.

Zgodnie z art. 165 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm., dalej: p.p.s.a.) postanowienia niekończące postępowania w sprawie mogą być uchylane i zmieniane wskutek zmiany okoliczności sprawy, chociażby były zaskarżone, a nawet prawomocne. Przesłanką zmiany prawomocnego postanowienia jest więc zmiana okoliczności sprawy. Pod tym kątem należy zatem badać złożony przez Skarżącego wniosek.

Sąd stwierdził, iż we wniosku z dnia 14 kwietnia 2008 r. Skarżący nie przedstawił, żadnych okoliczności mogących uzasadnić zmianę postanowienia z dnia 26 czerwca 2007 r. odmawiającego przyznania mu prawa pomocy. Co więcej, sam Skarżący stwierdził, że jego sytuacja w żaden sposób się nie zmieniła. Skoro tak, to w dalszym ciągu aktualna pozostaje argumentacja zawarta w postanowieniu WSA w Warszawie z dnia 26 czerwca 2007 r., w którym Sąd ten dokonał analizy sytuacji finansowej i rodzinnej strony.

Dodatkowo stwierdzić należy, iż na podjęte rozstrzygnięcie nie mogła mieć wpływu dokumentacja lekarska przedłożona przez stronę wraz z wnioskiem z 14 kwietnia 2008 r. Nie stanowi ona bowiem w opinii Sądu wystarczającego potwierdzenia zmiany sytuacji finansowej strony. Tym bardziej, iż jak już zostało to wyżej stwierdzone, sam Skarżący wskazał, iż sytuacja ta nie uległa zmianie.

W tym stanie rzeczy uznając, iż w sprawie brak było podstaw do zmiany postanowienia WSA w Warszawie z dnia 26 czerwca 2007 r., Sąd, działając na podstawie art. 165 p.p.s.a. postanowił jak w sentencji.

.