Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Anna Mierzejewska, Sędziowie WSA Adam Lipiński (sprawozdawca), Ewa Marcinkowska, Protokolant spec. Elwira Sipak, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 24 października 2012 r. sprawy ze skargi S. B. na decyzję Komendanta Głównego Policji z dnia [...] maja 2012 r. nr [...] w przedmiocie odmowy zmiany decyzji w zakresie liczby egzemplarzy broni palnej do celów sportowych 1) uchyla zaskarżoną decyzję oraz utrzymaną nią w mocy decyzję [...] Komendanta Wojewódzkiego Policji z dnia [...] marca 2012 r. 2) zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu w całości.

S. B. otrzymał pozwolenie na broń palną sportową na mocy decyzji [...] Komendanta Wojewódzkiego Policji z dnia [...] września 1997 r. Powyższa decyzja została na wniosek strony zmieniona w trybie art. 155 Kpa, decyzją z dnia [...] lipca 2000 r., w ten sposób, że zainteresowany uzyskał pozwolenie na łącznie [...] egzemplarze broni. Następnie, na podstawie art. 10 ust. 1 i 3 oraz art. 12 ustawy z dnia 21 maja 1999 r. o broni i amunicji strona otrzymała decyzją tego organu z dnia [...] grudnia 2006 r. pozwolenie na kolejne [...] jednostki broni palnej sportowej. Decyzja ta została na jej wniosek zmieniona, decyzją [...] Komendanta Wojewódzkiego Policji z dnia [...] kwietnia 2008 r., w trybie art. 155 Kpa, w wyniku czego S. B. otrzymał pozwolenie na łącznie (wraz z pozwoleniem z 1997 r.) na [...] egzemplarzy broni palnej do celów sportowych.

Wnioskiem z dnia [...] lipca 2010 r. S. B. wystąpił do [...] Komendanta Wojewódzkiego Policji o zezwolenie na kolejne [...] sztuki broni sportowej. [...]. Od września 2008 r. prowadzi zajęcia strzeleckie dla nieposiadających własnej broni członków K. Stowarzyszenia Przyjaciół Strzelectwa "C." w K. Stowarzyszenie nie ma środków wystarczających do zakupu broni strzeleckiej, dlatego dodatkowa broń (o co wnioskuje) jest mu potrzebna do powyższych szkoleń. S. B. nadmienił, że posiada uprawnienia do wykonywania zawodu [...], stosowne ubezpieczenia OC i posiada warunki do przechowywania z zabezpieczenia broni. S. B. dodał, że sam czynie uprawia strzelectwo, od 14 lat w KS "G." w O. oraz w wyżej wskazanym KSPS "C.", jednakże nie posiada broni do wszystkich konkurencji. Uczestniczy także od [...] r. w 6-boju myśliwskim organizowanym przez ZO [...], ale tylko w części dotyczącej konkurencji śrutowych, bo nie posiada karabinu. Zainteresowany opisał także swoją działalność propagującą sport strzelecki.

W piśmie z dnia [...] marca 2011 r. (k. [...] akt administracyjnych) zainteresowany podał, iż chce zakupić do celów sportowych: 1 karabin centralnego zapłonu do zawodów [...] (1950r.); 1 karabin centralnego zapłonu kal. 223; 2 karabiny bocznego zapłonu kal. 22 CR.

Następnie w piśmie z dnia [...] marca 2011 r. wniósł o wydanie zaświadczenia na zakup jednej sztuki broni do celów sportowych.

Decyzją z dnia [...] kwietnia 2011 r. [...] Komendant Wojewódzki Policji odmówił załatwienia sprawy zgodnie z wnioskiem. Przedmiotowa decyzja została z powodu uchybień proceduralnych popełnionych przez organ I instancji uchylona decyzją Komendanta Głównego Policji z dnia [...] lipca 2011 r. Po ponownie przeprowadzonym postępowaniu organ I instancji decyzją z dnia [...] września 2011 r. ponownie odmówił stronie zmiany decyzji w trybie art. 155 Kpa. Również tę decyzję Komendant Główny Policji, ze względu na braki w przeprowadzonym przez organ I instancji postępowaniu, uchylił decyzją z dnia [...] grudnia 2011 r.

[...] Komendant Wojewódzki Policji decyzją z dnia [...] marca 2012 r. po raz kolejny odmówił S. B. zmiany decyzji z dnia [...] kwietnia 2008 r. w trybie art. 155 Kpa, w zakresie ilości egzemplarzy broni palnej do celów sportowych.

W uzasadnieniu decyzji organ wskazał, iż zainteresowany obecnie posiada zarejestrowanych osiem sztuk broni palnej do celów strzelectwa sportowego: 2 szt. broni śrutowej, 1 karabin centralnego zapłonu, 1 karabinek bocznego zapłonu, 3 pistolety centralnego zapłonu, 1 pistolet bocznego zapłonu. Strona uzyskała pozwolenie na posiadanie broni do celów strzelectwa sportowego, a nie do prowadzenia szkoleń i udostępniania jej adeptom strzelectwa sportowego. S. B. działa na rzecz rozwoju strzelectwa sportowego propaguje je pośród młodzieży szkolnej, żołnierzy jak i myśliwych, w tym celu założył działalność gospodarczą i pod nazwą [...] i ubiega się o posiadanie broni w celach szkoleniowych oraz do celów kolekcjonerskich (fakty znane z urzędu). Na podstawie pisma K. Stowarzyszenia Przyjaciół Strzelectwa z dnia [...] maja 2011 r. stwierdzono, że zainteresowany utracił członkostwo, a tym samym nie prowadzi już zajęć z członkami stowarzyszenia. S. B. uprawia strzelectwo sportowe głównie w macierzystym Klubie "G." w O. oraz sporadycznie (1-2 razy w roku) biorąc udział w zawodach poza województwem [...].

W dniu 1 stycznia 2012 r. wszedł w życie uchwalony przez zarząd Polskiego Związku Strzelectwa Sportowego w dniu 25 listopada 2011 r. zmieniony tekst "Regulaminu przyznawania i pozbawiania licencji zawodniczych uprawniających do uczestnictwa we współzawodnictwie sportowym w dyscyplinach wchodzących w skład sportu strzeleckiego". Z uwagi na fakt, że regulamin przewiduje przyznawanie licencji na rok kalendarzowy wezwano S. B. do przedstawienia aktualnej licencji uprawniającej do udziału we współzawodnictwie w sporcie strzeleckim. Strona do dnia wydania decyzji nie zajęła stanowiska, co do wezwania.

Reasumując, organ I instancji stwierdził, iż posiadana przez stronę ilość broni jest wystarczająca do zaspokojenia jej indywidualnych potrzeb podczas uprawiania strzelectwa sportowego w świetle jej aktywności sportowej. Strona w pełni wykorzystała przyznany jej limit i zakupiła [...] szt. broni przeznaczonych do uprawiania strzelectwa sportowego. W tym przypadku nie można mówić o słusznym interesie strony, gdyż posiadanie przez nią pozwolenia na posiadanie dwunastu egzemplarzy broni byłoby nieuzasadnione. S. B. nie przedstawił m. in. aktualnej licencji Polskiego Związku Strzelectwa Sportowego uprawniającej do uczestnictwa we współzawodnictwie sportowym w dyscyplinach wchodzących w skład sportu strzeleckiego oraz dokumentacji potwierdzającej aktywność sportową. Zmiana decyzji i przyznanie prawa do posiadania kolejnych jednostek broni nie leży w interesie społecznym, który przejawia się w tym, aby w rękach osób fizycznych nie znajdowało się broni więcej, niż wynika to z autentycznej potrzeby realizacji celu, dla którego pozwolenie na broń przyznano.

Organ Policji nie neguje faktu uprawiania sportu strzeleckiego przez S. B., z tego powodu posiada on [...] egzemplarzy broni różnego rodzaju i służących do różnych konkurencji strzeleckich. Posiadane jednostki broni odpowiadają cechom broni wykorzystywanej do celów strzelectwa sportowego jak i myśliwskich konkurencji sportowych. Strona posiada zarówno broń śrutową ([...] i [...]) jak i kulową ([...]), które mogą być wykorzystywane w sporcie myśliwskim. Ponadto strona może zakupić inny model broni w miejsce jednostki broni nie spełniającej jej oczekiwań.

Aby w dalszym ciągu prowadzić szkolenia osób z broni sportowej strona powinna spełnić wymagania określone w cytowanej ustawie o broni i amunicji i uzyskać pozwolenie na posiadanie broni w celu szkoleniowym.

S. B. wniósł odwołanie od powyższej decyzji do Komendanta Głównego Policji, który działając na podstawie 138 § 1 pkt 1 w zw. z art. 155 i art. 268a Kpa, po rozpatrzeniu odwołania, decyzją z dnia [...] maja 2012 r. utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję.

W uzasadnieniu decyzji Komendant Główny Policji wskazał, iż skarżący uzyskał pozwolenie na broń palną do celów sportowych decyzją [...] Komendanta Wojewódzkiego Policji z dnia [...] września 1997 r., na podstawie przepisów nieobowiązującej już ustawy z dnia 31 stycznia 1961 r. o broni, amunicji i materiałach wybuchowych. Dalsze egzemplarze broni – wobec zmiany stanu prawnego, poprzez wejście w życie nowych przepisów ustawy o broni i amunicji, wymieniony uzyskał z mocy decyzji tego organu z dnia [...] grudnia 2006 r. Aktualnie ustawa ta została znowelizowana ustawą z dnia 5 stycznia 2011 r. o zmianie ustawy o broni i amunicji oraz ustawy o wykonywaniu działalności gospodarczej w zakresie wytwarzania i obrotu materiałami wybuchowymi, bronią, amunicją oraz wyrobami i technologią o przeznaczeniu wojskowym lub policyjnym (Dz. U. z 2011 r. nr 38, poz. 195). Te zmiany stanu prawnego w zakresie dostępu do broni weszły w życie w dniu 10 marca 2011 r. O zmianę ostatniej decyzji [...] Komendanta Wojewódzkiego Policji S. B. wystąpił z wnioskiem z dnia [...] lipca 2010 r., a więc przed zmianą przepisów ustawy o broni i amunicji . Wniosek dotyczy zastosowania przepisu art. 155 Kpa, a nie przepisu prawa materialnego, dlatego w niniejszej sprawie nie ma zastosowania dyspozycja art. 3 ustawy z dnia 5 stycznia 2011 r., w myśl którego do spraw wszczętych, a nie zakończonych przed dniem wejścia w życie przepisów tej ustawy, zastosowanie mają przepisy dotychczasowe. Innymi słowy, zmiana przepisów prawa materialnego zaistniała w toku postępowania administracyjnego prowadzonego w trybie art. 155 Kpa, stanowi przeszkodę do stosowania tego trybu zmiany decyzji, zwłaszcza, że ustawa z dnia 3 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy Kodeks postępowania administracyjnego oraz ustawy prawo o postępowania przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2011 r., Nr 6, poz. 18), która wprowadziła aktualnie obowiązujące (od dnia 11 kwietnia 2011 r.) brzmienie art. 155 Kpa, nie zawiera przepisów przejściowych, które sprawy wszczęte w tym trybie nadzwyczajnym przed dniem 11 kwietnia 2011 r. nakazywałyby rozpatrywać na podstawie przepisów dotychczasowych. Zatem istnieją prawne przeszkody do dokonania kolejnej zmiany tej decyzji w trybie art. 155 Kpa.

Komendant Główny Policji przyznał, iż wcześniej okoliczność ta umknęła jego uwadze, niemniej jednak dotychczasowe uchylanie decyzji organu I instancji miało na celu zgromadzenie materiału dowodowego niezbędnego do prawidłowego załatwienia sprawy, co dotyczy zarówno trybu nadzwyczajnego, jak i trybu zwykłego, bowiem w przypadku istotnych braków w materiale dowodowym oraz innych uchybień przepisów postępowania, które Komendant Główny Policji stwierdził w tej sprawie, byłby zobowiązany do uchylenia decyzji organu I instancji w obu tych trybach. Tym samym zalecane przez Komendanta Głównego Policji w decyzjach z dnia [...] lipca 2011 r. oraz z dnia [...] grudnia 2011 r. czynności dowodowe były niezbędne do przeprowadzenia, niezależnie od trybu, w jakim sprawa się toczyła.

Aby zatem uzyskać prawo dysponowania większą ilością egzemplarzy broni do celów sportowych, S. B. powinien zwrócić się do organu I instancji ze stosownym wnioskiem w trybie art. 10 ust. 1 w zw. z ust. 2 pkt 4 i ust. 3 pkt 3 ustawy o broni i amunicji.

S. B. wniósł skargę od powyższej decyzji Komendanta Głównego Policji do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, kwestionując prawidłowość powyższego rozstrzygnięcia. Zaskarżonej decyzji zarzucił rażące naruszenie art. 40 § 2 i art. 155 oraz art. 8 Kpa.

Wskazał tu na fakt ustanowienia pełnomocnika – J. C. (pełnomocnictwo z dnia [...] maja 2012 r.) w innym postępowaniu odwoławczym, prowadzonym przez tego samego funkcjonariusza organu II instancji i z tego faktu wywodził obowiązek organu doręczenia decyzji z dnia [...] maja 2012 r. pełnomocnikowi. Komendant Główny Policji obowiązku tego nie dochował, zatem, w ocenie skarżącego, przedmiotowa decyzja nie weszła do obrotu prawnego.

Wskazał także, iż zakres nowelizacji art. 155 Kpa w żaden sposób nie uniemożliwia rozpatrzenie jego wniosku o zmianę decyzji w zakresie liczby egzemplarzy broni do celów sportowych.

W ocenie skarżącego podnoszenie przez organ II instancji, jako głównej przyczyny odmowy, zmiany stanu prawnego, która to przyczynę Komendant Główny Policji dostrzega dopiero, gdy po raz trzeci rozpatruje sprawę, w sposób rażący narusza zasadę zaufanie do władzy publicznej.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

Stosownie do treści art. 13 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270) do rozpoznania sprawy właściwy jest wojewódzki sąd administracyjny, na którego obszarze właściwości ma siedzibę organ administracji publicznej, którego działalność została zaskarżona, czyli w tej sprawie – Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie. Natomiast zgodnie z treścią art. 1 § 1 i 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. – Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269) sąd administracyjny sprawuje wymiar sprawiedliwości, poprzez kontrolę pod względem zgodności z prawem zaskarżonej decyzji administracyjnej i to z przepisami obowiązującymi w dacie jej wydania.

Skarga jest zasadna.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, w brew stanowisku zawartym w uzasadnieniu decyzji Komendanta Głównego Policji, nie dostrzega aby fakt nowelizacji art. 155 Kpa, jak i fakt nowelizacji ustawy o broni i amunicji uniemożliwiał, ze względów czysto formalnych, rozpatrzenie wniosku S. B. o zmianę decyzji [...] Komendanta Wojewódzkiego Policji w zakresie liczby egzemplarzy broni do celów sportowych.

Porównując treść art. 10 ustawy o broni i amunicji w brzmieniu obowiązującym przez dniem 10 marca 2011 r. jak i od tego dnia wyraźnie wynika, iż zasady wydawania pozwolenia na broń od dnia 11 kwietnia 2011 r. sportową nie uległy zmianie. Poza spełnieniem ogólnych przesłanek, do posiadania broni, istotne jest tu uprawianie tego sportu przez zainteresowanego, legitymowanie się przez zainteresowanego członkostwem w stowarzyszeniu o charakterze strzeleckim i posiadanie kwalifikacji sportowych – licencji właściwego polskiego związku sportowego.

Natomiast nowelizacja art. 155 Kpa dotyczy wykreślenia słów " ,lub przez organ wyższego stopnia, ", która to zmiana w ogóle nie dotyczy niniejszej sprawy.

Zatem stan prawny obowiązujący w dacie wydania ostatniej decyzji w sprawie S. B. w zakresie liczby egzemplarzy broni do celów sportowych, jak i w dacie złożenia przez niego wniosku inicjującego niniejszą sprawę, w porównaniu z datą wydania decyzji przez oba organy, całkowicie przystawał (oczywiście w zakresie uregulowania dostępu do broni sportowej) do obecnego stanu prawnego.

Podkreślić tu należy, iż niemożność zastosowania art. 155 Kpa występuje wtedy gdy stany prawne byłyby nieprzystawalne do siebie. W niniejszej sytuacji takiej nieprzystawalności brak.

Nadto Komendant Główny Policji nie wykazał dlaczego zmiana przepisów uniemożliwia rozpatrzenie wniosku skarżącego. W sytuacji gdy wniosek oparty jest wprost na regulacji art. 155 Kpa, należało by wykazać na czym polega nieprzystawalność starych i nowych przepisów dla bytu niniejszej sprawy, na czym ma polegać różnica w ich brzmieniu nadająca nowej regulacji inną treść, co do istoty danego stosunku prawnego. Samo stwierdzenie, iż przepis art. 155 Kpa oraz ustawa o broni i amunicji uległy nowelizacji, bez konkretnego odniesienia się do danych stanów prawnych i ich analizy porównawczej jest gołosłowna.

Z powyższych względów zaskarżona decyzja jest nieprawidłowa i narusza prawo.

Również podczas rozpatrywania sprawy przez organ I instancji, poczyniono poważne błędy, które miały wpływ na podjęte rozstrzygnięcie. Niewolny od błędów i niejasności jest także wniosek skarżącego co do ilości wnioskowanej broni i jej przeznaczenia.

Ponieważ niniejsza sprawa cięgnie się od 2010 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uważa za zasadne wskazać na te uchybienia, w celu usprawnienia dalszego postępowania.

[...] Komendant Wojewódzki Policji wydając decyzję w dniu [...] marca 2012 r. powinien mieć już pełne rozeznanie, co do treści wniosku S. B. Tymczasem treść tego wniosku, nie jest tak do końca oczywista. We wniosku z dnia [...] lipca 2010 r. strona wnioskuje o zmianę w trybie art. 155 Kpa ostatniej decyzji w zakresie liczby egzemplarzy broni do celów sportowych, wnosząc o przyznanie jej dodatkowo [...] sztuk broni sportowej, przy czym główna argumentacja strony sprowadza się do potrzeb prowadzenia szkoleń strzeleckich w lokalnym stowarzyszeniu strzeleckim. Strona podkreśla tu także swoje zasługi dla propagowania strzelectwa i organizowanie ekspozycji broni strzeleckiej. W piśmie z dnia [...] marca 2012 r. skarżący wskazuje na konkretne typy broni, które chce w ramach dodatkowych [...] sztuk uzyskać. Z kolei w piśmie z dnia [...] marca 2011 r. skarżący wnosi o zezwolenia na zakup [...] sztuki broni do celów sportowych.

Zatem nie wiadomo, co jest przedmiotem niniejszego postępowania: dodatkowe [...] sztuki broni strzeleckiej sportowej, czy [...] sztuka tej broni. Nie wiadomo jaki jest cel posiadania przez skarżącego broni – uczestnictwo w zawodach strzeleckich, czyli uprawianie przez niego strzelectwa sportowego, czy też jest to inny cel – organizowanie szkoleń w zakresie strzelectwa sportowego.

Skarżący argumentuje wydanie decyzji w trybie art. 155 Kpa, nie tylko samodzielnym uprawianiem sportu strzeleckiego, własnymi potrzebami uczestniczenia w różnych zawodach strzeleckich – do czego niezbędne jest posiadanie różnych typów broni strzeleckiej, ale także potrzebą organizowania szkoleń strzeleckich i potrzebami wystawienniczymi – do czego także potrzebuje różnych typów broni strzeleckiej. Skarżący dotychczas posiada zezwolenia na posiadanie [...] sztuk broni strzeleckiej palnej sportowej, ale jedynie dla celów uprawiania przez siebie sportu strzeleckiego. Zatem porównując poprzednie decyzje z treścią wyżej opisanego wniosku, od razu rysuje się przedmiotowa niemożność zmiany w trybie art. 155 Kpa decyzji w zakresie liczby egzemplarzy broni do celów sportowych, gdyż argumentacja strony wskazuje na inny niż uprawianie sportu cel – na szkolenie.

Jak wynika z akt sprawy, S. B. działa na rzecz rozwoju strzelectwa sportowego, propaguje je pośród młodzieży szkolnej, żołnierzy jak i myśliwych i w tym celu założył działalność gospodarczą pod nazwą [...] Ubiega się także o posiadanie broni w celach szkoleniowych oraz do celów kolekcjonerskich (inne sprawy).

Należy wyraźnie rozróżnić cele sportowe od szkoleniowych, jak to czyni ustawa o broni i amunicji w art. 10 ust. 2 pkt 4) i pkt 8). Cele dla których wydaje się zezwolenia na posiadanie broni i przyczyny, które ustawodawca uważa za istotne dla wydania takich zezwoleń określa art. 10 ust. 3 ustawy. Dla każdego celu w zasadzie są te przyczyny określone odrębnie, bowiem inne ważne przyczyny skutkują wydaniem zezwolenia na posiadanie broni w zależności od celu tego posiadania.

Zatem skarżący, skoro jak twierdzi w niniejszej sprawie, posiada potrzebę zwiększenia ilości posiadanej broni sportowej, co celów uprawiania samodzielnie strzelectwa sportowego, powinien wskazać organowi dokładnie ilość potrzebnej broni i konkretny typ oraz uzasadnić dlaczego obecnie posiadana przez niego ilość broni jest niewystarczająca do zawodów, w których startuje, bądź zamierza startować. Skarżący powinien także przedstawić aktualną licencję z właściwego polskiego związku strzeleckiego (są wydawane na rok). Dopiero w taki sposób zredagowany wniosek, będzie nadawał się do rozpatrzenia przez właściwy organ Policji.

Podkreślić tu należy, iż niedopuszczalne jest aby broń posiadana przez skarżącego w celach uprawiania przez niego sportu strzeleckiego, objęta zezwoleniem do jej wykorzystywania w takim właśnie celu, była jednocześnie wykorzystywana przez inne osoby, albo wykorzystywania przez skarżącego do prowadzenia działalności szkoleniowej (na takie korzystanie z broni należy uzyskać odrębne zezwolenie). Należy tu wyraźnie rozróżnić wydanie zezwolenia na posiadanie broni sportowej, od zezwolenia na posiadanie broni sportowej w celach szkoleniowych.

W skardze skarżący zarzucił organowi II instancji, iż nie doręczył decyzji ustanowionemu pełnomocnikowi. Zarzut ten jest chybiony, albowiem polska procedura administracyjna (art. 33 §3 Kpa) wymaga złożenia pełnomocnictwa do konkretnej sprawy, a zatem skoro skarżący ustanowił pełnomocnika i z treści pełnomocnictwa wynika, iż pełnomocnik będzie go reprezentował w kilku sprawach, to odpisy tego pełnomocnictwa powinny zostać złożone w każdej z tych spraw bez wyjątku. Obowiązek właściwego złożenia pełnomocnictwa, do konkretnych spraw, spoczywa na pełnomocniku, a nie na organie.

Wobec wyżej stwierdzonych uchybień, które miały wpływ na treści podjętych rozstrzygnięć administracyjnych decyzje obu instancji należało wyeliminować z obrotu prawnego i dlatego Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, orzekł jak w sentencji wyroku, na podstawie art. 145 § 1 ust.1 lit. a i lit. c oraz art.152 ustawy – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.