Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący NSA Małgorzata Wolska Sędziowie WSA Zbigniew Czarnik WSA Krystyna Józefczyk/spr./ Protokolant Sylwia Pacześniak po rozpoznaniu w Wydziale II Ogólnoadministracyjnym na rozprawie w dniu 6 maja 2011 r. sprawy ze skargi K. B. na decyzję Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] czerwca 2010 r., nr [...] w przedmiocie nakazu rozbiórki -skargę oddala-

Przedmiotem skargi jest decyzja Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego (dalej WINB) z dnia [...] czerwca 2010 r. Nr [...], wydana w wyniku odwołania K. B. od decyzji Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowanego (dalej PINB) z dnia [...] września 2007 r. Nr [...] nakazującej J. S. i K. B. jako właścicielom rozbiórkę murowanej altany ogrodowej, częściowo podpiwniczonej, o wymiarach 5,40 x 4,15 m, zlokalizowanej w strefie ochronnej gazociągu wysokiego ciśnienia DN 80/100 na działce nr ewid. 31/10 w N.

Utrzymując w mocy decyzję organu I instancji WINB w podstawie prawnej swojej decyzji wskazał art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000 r., Nr 98, poz. 1071 ze zm.) oraz art. 51 ust. 1 pkt 7 i ust. 7 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2006 r., Nr 156 poz. 1118 ze zm.).

Jak wynika z akt administracyjnych sprawy, PINB decyzją z [...] maja 2000 r. Nr [...] nakazał K. B. rozbiórkę wyżej opisanej altany oraz konstrukcji stalowej szklarni na fundamencie z cegły o wymiarach 6 x 3 m., jako zlokalizowanych w strefie ochronnej gazociągu zasilającego Zakłady [...] w N., wynoszącej 15 m po każdej stronie od obrysu obiektu terenowego i osi gazociągu. Na skutek odwołania K. B. WINB decyzją z [...] października 2000 r. Nr [...] uchylił decyzję organu I instancji w części dotyczącej nakazu rozbiórki konstrukcji szklarni, w pozostałym zaś zakresie utrzymał ją w mocy. Decyzje te na skutek skargi K. B. zostały uchylone wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego - Ośrodka Zamiejscowego w Rzeszowie z dnia 10 grudnia 2002 r. sygn. akt SA/Rz 2122/00 ze wskazaniem na konieczność prawidłowego ustalenia stron postępowania.

Kolejną decyzją z dnia [...] kwietnia 2003 r. Nr [...] PINB nakazał J. S. i K. B. rozbiórkę przedmiotowej altany, a WINB na skutek wniesionego przez nich oraz Polski Związek Działkowców – Okręgowy Zarząd [...] odwołania utrzymał ją w mocy decyzją z dnia [...] czerwca 2003 r. Nr [...]. Także te dwie decyzje w wyniku skargi J. S. i K. B. zostały uchylone na mocy wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z dnia 15 czerwca 2005 r. sygn. akt SA/Rz 1197/03 ze względu na uznanie przez organy administracji jako strony postępowania Polskiego Związku Działkowców - Zarządu Okręgu [...], nie zaś Polskiego Związku Działkowców w W.

Decyzją z dnia [...] września 2007 r. Nr [...] ponownie nakazał J. S. i K. B. rozbiórkę w/w altany.

Jak wynika z uzasadnienia tej decyzji, przedmiotową altanę zlokalizowano na działce ogrodowej nr [...] Rodzinnego Ogrodu Działkowego "[...]" w N. Jej budowa nie wymagała pozwolenia ani zgłoszenia. W okresie zatwierdzania Planu realizacyjnego pracowniczych ogrodów działkowych Zakładów [...] decyzją b. Prezydium Powiatowej Rady Narodowej z [...] września 1972 r. oraz w okresie budowy altany, tj. w latach 1981-1985 "obowiązywały przepisy określone normą BN-71/8976-31 i BN-80/8976-31", zgodnie z którymi odległość oddzielnie stojących budynków niemieszkalnych od gazociągu wysokiego ciśnienia o ciśnieniu powyżej 2,5 MPa i średnicy do 300 mm wynosi 15 m pomiędzy obrysem obiektu – altaną i osią gazociągu. Maksymalne dopuszczalne ciśnienie robocze gazociągu przebiegającego przez w/w działkę ogrodową wynosi 3,14 MPa, a jego średnica zewnętrzna 88 mm. Zdaniem PINB, w sytuacji kolizji gazociągu z altaną, gdzie odległość krawędzi gazociągu od obrysu altany wynosi 1,35 m, wystąpiły okoliczności o jakich mowa w art. 50 ust.1 pkt 2 ustawy Prawo budowlane, przy czym ustalanie osób winnych takiej kolizji oraz kwestia ewentualnego odszkodowania wykracza poza ramy sprawy. Gazociąg DN 80/100 został wybudowany prawdopodobnie w 1942 r. i stanowi on główne źródło zasilania Zakładów [...] oraz rezerwę dla Elektrociepłowni w N. Został on zinwentaryzowany na mapie zasadniczej przyjętej do zasobu geodezyjnego w dniu 23 grudnia 1980 r., a więc zanim wybudowano altanę. Jest utrzymywany w należytym stanie technicznym, a w jego bezpośrednim sąsiedztwie zlokalizowano także przebiegający przez działkę inwestorów drugi gazociąg wysokiego ciśnienia DN 250, stanowiący podstawowe źródło zasilania dla Elektrociepłowni. W uzasadnieniu decyzji organ I instancji powołał się także na treść pisma Zarządu Pracowniczego Ogrodu Działkowego "[...]" odnośnie zaginięcia dokumentów odnoszących się do kwestii zgody władz Związku na lokalizację altany. W ocenie PINB, stwierdzenie naruszenia przepisów w zakresie bezpiecznych i podstawowych odległości gazociągu wysokiego ciśnienia od obiektów terenowych jakim jest altana ogrodowa, wykluczało wydanie innego niż nakaz jej rozbiórki rozstrzygnięcia.

Odwołanie od decyzji PINB z dnia [...] września 2007 r. wniósł K. B. zarzucając, iż została wydana przez organ nieuprawniony, bez podstawy prawnej, a ponadto jest sprzeczna z nadal obowiązującą decyzją Prezydium PRN z [...] września 1972 r. zatwierdzającą Plan realizacyjny pracowniczych ogrodów działkowych i zezwalającą jego zdaniem na budowę altan ogrodowych na terenie działki nr 31/10. Decyzja ta zakazywała wyłącznie realizacji obiektów kubaturowych w pasie przeznaczonym na budowę drogi, a pas ten nie obejmuje jego ogródka działkowego. Odwołujący się zarzucił też brak wykonania zaleceń Sądu zawartych w wyroku SA/Rz 1197/03. Naprowadzał, że przebieg gazociągu DN 80/100 był ukrywany, nie wykazywano go na terenie ogródków działkowych i aż do 1999 r. nie był określony na mapach (dopiero w 1986 r. Rada Miejska wprowadziła w ówcześnie obowiązującym Miejscowym Planem Zagospodarowania Przestrzennego strefę ochronną od gazociągu). Jego zdaniem sposobem na usunięcie kolizji przebiegu gazociągu z wybudowanymi licznie altankami jest likwidacja ogrodu działkowego zgodnie z przepisami ustawy o rodzinnych ogrodach działkowych.

Utrzymująca w mocy powyższą decyzję PINB z [...] września 2007 r. decyzja WINB z dnia [...] grudnia 2007 r. Nr [...] została wskutek skargi K. B. uchylona wyrokiem WSA w Rzeszowie z dnia 20 sierpnia 2008 r. sygn. akt II SA/Rz 100/08 wskutek uchybień procesowych organu II Instancji – wadliwego uzasadnienia decyzji w zakresie przytoczenia i wyjaśnienia podstawy prawnej rozstrzygnięcia, m.in. poprzez brak przytoczenia przepisów z których organ wywiódł, że w okresie budowy altany istniała strefa ograniczająca możliwość wzniesienia takiego obiektu w pasie o szerokości 15 m od osi istniejącego gazociągu, połączony z brakiem analizy charakteru prawnego zastosowanych w sprawie norm branżowych BN-71/8976-31 i BN-80/8976-31. Jednocześnie w charakterze sugestii Sąd wskazał, aby organ odwoławczy przy ponownym rozpatrywaniu sprawy zwrócił uwagę na obowiązujące w dacie budowy altany rozporządzenie Ministra Górnictwa z dnia 18 sierpnia 1978 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać sieci gazowe (Dz. U. Nr 21, poz. 94).

Wniesiona od wyroku WSA w Rzeszowie z dnia 20 sierpnia 2008 r. przez K. B. skarga kasacyjna została oddalona wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 2 marca 2010 r. sygn. akt II OSK 202/09.

W wyniku powyższego w dniu [...] czerwca 2010 r. WINB po ponownym rozpatrzeniu odwołania K. B. od decyzji PINB z dnia [...] września 2007 r. Nr [...], decyzją Nr [...] utrzymał ją w mocy. Powołując się na dokonane w sprawie ustalenia organu I instancji organ odwoławczy wskazał, że zgodnie z obowiązującym w czasie budowy altany rozporządzeniem Ministra Gospodarki Terenowej i Ochrony Środowiska z dnia 20 lutego 1975 r. w sprawie nadzoru architektoniczno – budowlanego (Dz. U. Nr 8 poz. 48), budowa altan w pracowniczych (rodzinnych) ogrodach działkowych nie wymagała pozwolenia ani zgłoszenia. Wyklucza to więc zastosowanie w sprawie art. 103 ust. 2 ustawy Prawo budowlane, odnoszącego się do samowolnej budowy obiektu budowlanego.

W czasie budowy altany obowiązywały przepisy rozporządzenia Ministra Górnictwa z 18 sierpnia 1978 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać sieci gazowe (Dz. U. Nr 21, poz. 94) oraz ustanowione we właściwym trybie i stanowiące część porządku prawnego normy branżowe, od których można było odstąpić jedynie w przypadkach uzasadnionym ważnym interesem gospodarczym w drodze decyzji organu który normę ustanowił. Taką normą mającą zastosowanie w przedmiotowej sprawie była obowiązująca od 1 kwietnia 1981 r. norma branżowa Nr BN-80/8976-31 ustanowiona 1 lipca 1980 r. przez Ministra Górnictwa, wg której odległość pozioma budynków gospodarczych, altanek od gazociągów wysokiego ciśnienia powinna wynosić nie mniej niż 15 m, licząc w obie strony od zewnętrznej krawędzi gazociągu. Ponieważ ściany altany usytuowane są w odległości od 1,35 do 1,94 m od osi gazociągu, narusza to przepisy techniczno – budowlane obowiązujące w czasie jej budowy. Zachodzi więc sytuacja określona w art. 50 ust. 1 pkt 2 ustawy Prawo budowlane, tj. wykonanie robót budowlanych w sposób mogący spowodować zagrożenie bezpieczeństwa ludzi lub mienia, przez co kolizję altany z gazociągiem należy zlikwidować poprzez nakaz jej rozbiórki (art. 51 ust. 1 pkt 1 tej ustawy). W analizowanej sytuacji brak jest bowiem prawnych możliwości nałożenia obowiązku wykonania określonych czynności lub robót budowlanych w celu doprowadzenia obiektu do stanu zgodnego z przepisami.

Odnosząc się do zarzutów odwołującego się WINB w uzasadnieniu swojej decyzji wskazał także, że Plan realizacyjny Pracowniczych Ogrodów Działkowych w N. nie określał lokalizacji altan na poszczególnych działkach ogrodowych, więc z zatwierdzającej Plan decyzji Prezydium PRN z dnia [...] września 1972 r. nie można wywodzić, że zezwalała ona na budowę altan ogrodowych. Miejsce ich lokalizacji zgodnie z obowiązującym w czasie ich budowy Regulaminem ogrodu działkowego powinno być akceptowane przez zarząd ogrodu. Przepisy te mają jednak charakter wewnętrzny i wiążą członków Polskiego Związku Działkowców.

Decyzję WINB z dnia [...] czerwca 2010 r. K. B. zaskarżył do WSA w Rzeszowie, opierając skargę na:

1. Naruszeniu art. 29 ust. 1 pkt 4 ustawy Prawo budowlane poprzez przyjęcie, że altana "której budowa nie wymaga pozwolenia ani zgłoszenia może podlegać kontroli organów nadzoru budowlanego pod względem innych warunków niż parametry określone przepisami ustawy",

2. Naruszeniu art. 6, 13 i 28 ustawy z dnia 8 lipca 2005 r. o rodzinnych ogrodach działkowych (Dz. U. Nr 169, poz. 1419) poprzez przyjęcie, że organ nadzoru budowlanego może nakazać rozbiórkę altany położonej na terenie takiego ogrodu, pomimo że zgodnie z § 109 Regulaminu Rodzinnego Ogrodu Działkowego z 7 kwietnia 2004 r. czynność ta jest zastrzeżona dla organów PZD,

3. Naruszeniu art. 12 ust. 3 dekretu z dnia 4 marca 1953 r. o normach i Polskim Komitecie Normalizacyjnym (Dz. U. Nr 15, poz. 61 ze zm.) oraz art. 10 ustawy z dnia 7 listopada 1961 r. o normalizacji (Dz. U. Nr 53, poz. 298 zer zm.) przez przyjęcie, że przy budowie altany należało zastosować normę branżową BN-80/8976-31, pomimo że mapy Zakładów [...] i ich infrastruktury okołozakładowej do 1999 r. były utajnione,

4. Błędnej wykładni art. 5 ustawy Prawo budowlane przez przyjęcie, że przy budowie altany należało zastosować w/w normę branżową BN-80/8976-31, mimo że w tym czasie nie istniała mapa z naniesionym gazociągiem do celów projektowych spełniająca wymogi normy PN-69/B-01530, z której można by czerpać wiedzę o ciśnieniu panującym w gazociągu oraz granicach strefy ochronnej,

5. Naruszeniu art. 30 ust. 2 ustawy z dnia 31 stycznia 1961 r. o planowaniu przestrzennym poprzez przyjęcie, przy budowie altany należało zastosować w/w normę branżową BN-80/8976-31, mimo że w Miejscowym Planie Zagospodarowania Przestrzennego nie było ustalonej strefy ochronnej gazociągu,

6. Naruszeniu § 4 pkt 1 i § 10 ust. 2 pkt 1 zarządzenia Ministra Budownictwa i Przemysłu Materiałów Budowlanych z dnia 29 października 1969 r. w sprawie planów realizacyjnych (MP Nr 48, poz. 373) poprzez przyjęcie, że należało zastosować normę branżową BN-80/8976-31, mimo że w Planie realizacyjnym ogrodu nie naniesiono gazociągu i nie ustalono wzdłuż niego strefy ochronnej,

7. naruszeniu zapisów Planu realizacyjnego ogrodu poprzez przyjęcie, że decyzja go zatwierdzająca nie zezwalała na budowę altan, podczas gdy jednoznaczne zapisy Planu w sposób bezwarunkowy dopuszczały wyposażenie działki ze środków własnych działkowicza w altanę o pow. nieprzekraczającej 20 m²,

8. Naruszenie art. 35 ust. 1 ustawy z dnia 12 lipca 1984 r. o planowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 17, poz. 99) i art. 37 ust. 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 89, poz. 415) poprzez wydanie nakazu rozbiórki altany pomimo tego, że operator gazociągu do chwili obecnej nie zagospodarował strefy ochronnej gazociągu zgodnie z obowiązującymi przepisami,

9. Niewykonanie nakazu zawartego w prawomocnym wyroku WSA w Rzeszowie z dnia 15 czerwca 2005 r. sygn. akt SA/Rz 1197/03 nakazującego zbadanie, czy w kontekście § 45 Regulaminu Pracowniczego Ogrodu Działkowego uchwalonego 29 października 1981 r. do projektu budowy altany przedkładanego zarządowi Ogrodu skarżący miał obowiązek dołączyć wypis mapy zasadniczej przyjętej do zasoby geodezyjnego 23 grudnia 1980 r., na której wyrysowany jest gazociąg DN 80/100,

10. Naruszenie art. 136 Kpa poprzez nieprzeprowadzenie przez WINB postępowania, "po myśli przywołanego przepisu, przed wydaniem skarżonej decyzji",

11. Naruszeniu art. 9 Kpa przez niepowiadomienie go o skutkach niedopełnienia wynikającego z art. 41 § 2 Kpa obowiązku powiadomienia organu o zmianie adresu,

12. Naruszeniu art. 9 Kpa poprzez "niepouczenie mnie o przepisie art. 44 Kpa, z którego wynika że w przypadku niemożności doręczenia pisma do rąk własnych adresata, termin dokonania doręczenia upływa siódmego dnia od daty pozostawienia awiza".

Z uwagi na powyższe skarżący wniósł o "uchylenie skarżonej decyzji jako niedoręczonej, skierowanie jej do prawidłowego doręczenia, ewentualnie uchylenie zaskarżonej decyzji i umorzenie postępowania bądź skierowanie sprawy do ponownego rozpatrzenia".

W odpowiedzi na skargę WINB wnioskując o jej oddalenie wskazał, że zgromadzony w sprawie materiał dowodowy nie dawał podstaw do podjęcia innego rozstrzygnięcia, a zarzuty skargi nie wnoszą nowej argumentacji mogącej mieć na niego wpływ.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje;

Stosownie do treści art. 1 § 1 i 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz.1269 ze zm.), sądy te kontrolują zaskarżone decyzje administracyjne w zakresie ich legalności, rozumianej jako zgodność tych aktów z powszechnie obowiązującymi przepisami prawa. Dokonując tej kontroli – zgodnie z art. 134 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy, nie będąc związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

_Niekwestionowane w sprawie jest to, że altana objęta nakazem rozbiórki położona jest na terenie Pracowniczego Ogrodu Działkowego "[...]" w N. na działce nr 31/10 w bezpośrednim sąsiedztwie eksploatowanego gazociągu wysokiego ciśnienia DN 80, w jego strefie ochronnej. Nie budzi też wątpliwości okres, w którym te obiekty zostały wybudowane, tj. gazociąg ok. 1942 r. (zinwentaryzowany w 19880 r.), zaś związana z przedmiotem postępowania altana w latach 1981- 1985.

Nie można także pominąć, iż przy wydawaniu zaskarżonej decyzji WINB zobowiązany był uwzględnić przytoczone powyżej wytyczne i wskazówki zawarte w wyroku WSA w Rzeszowie z dnia 20 sierpnia 2008 r. sygn. akt II SA/Rz 100/08, uchylającym wcześniejszą decyzję tego organu z dnia [...] grudnia 2007 r. o utrzymaniu w mocy decyzji PINB z dnia [...] września 2007 r. nakazującej rozbiórkę w/w altany.

Dokonana względem powyższego ocena obecnie zaskarżonej decyzji prowadzi do uznania, że odpowiada ona prawu, a WINB prawidłowo wywiązał się z nałożonych na niego obowiązków.

Jak wynika z poczynionych w sprawie ustaleń faktycznych, Plan realizacyjny pracowniczych ogrodów działkowych Zakładów [...] obejmujący działkę ewidencyjną nr 31/10 w N. na której posadowiona jest sporna altana zatwierdzony został decyzją b. Prezydium PRN z [...] września 1972 r. Zgodnie z obowiązującym w czasie jej budowy _@KON@_rozporządzeniem Ministra Gospodarki Terenowej i Ochrony Środowiska z dnia 20 lutego 1975 r. w sprawie nadzoru urbanistyczno-budowlanego (Dz. U. Nr 8 poz. 48 ze zm.), budowa altanek nie przystosowanych do stałego zamieszkania na działkach w pracowniczych ogrodach działkowych nie wymagała pozwolenia na budowę (§ 44 ust. 2 pkt 1); ich lokalizacja stosownie do regulaminu ogrodu działkowego podlegała jedynie akceptacji przez zarząd ogrodu. Okoliczności tej z uwagi na upływ czasu i przekształcenia organizacyjne w sposób bezsporny w stosunku do altany objętej nakazem rozbiórki nie dało się w postępowaniu administracyjnym ustalić, niemniej jednak nie stwierdzono w sposób jednoznaczny, że została ona zbudowana samowolnie.

Mimo jej wybudowana pod rządami ustawy Prawo budowlane z dnia 24 października 1974 r., na mocy art. 103 ust. 2 ustawy Prawo budowlane z dnia 7 lipca 1994 r. w sprawie znajdują zastosowanie przepisy tej ostatniej (art. 50 i 51), co zostało już prawomocnie przesądzone na wcześniejszym etapie postępowania w wyroku NSA z dnia 10 grudnia 2002 r. sygn. akt SA/Rz 2122/02.

Podstawę prawną zaskarżonej decyzji stanowi art. 51 ust. 1 pkt 1 i ust. 7 wspomnianej ustawy z 7 lipca 1994 r. obligujące organ nadzoru budowlanego do wydania decyzji nakazującej zaniechanie dalszych robót budowlanych, rozbiórkę obiektu budowlanego lub jego części bądź doprowadzenie obiektu do stanu poprzedniego, jeżeli roboty budowlane, w przypadkach innych niż określone w art. 48 albo w art. 49b, zostały wykonane w sposób, o którym mowa w art. 50 ust. 1 tej ustawy, tj. m.in. w sposób mogący spowodować zagrożenie bezpieczeństwa ludzi lub mienia (art. 50 ust. 1 pkt 2).

W czasie budowy altany obowiązywało rozporządzenie Ministra Górnictwa z dnia 18 sierpnia 1978 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać sieci gazowe (Dz. U. Nr 21, poz. 94), który w § 5 w zakresie określenia minimalnych odległości sieci gazowych od obiektów terenowych, zapewniających bezpieczeństwo ludzi i mienia oraz warunków jakie powinny być zachowane w stosunku do obiektów terenowych, zawierał odesłanie do przepisów odrębnych.

Prawidłowo organ administracji II instancji w wydanej przez siebie decyzji przyjął, że w sprawie objętej skargą są nimi normy branżowe, ustanowione i ogłoszone zgodnie z obowiązującą wówczas ustawą z dnia 27 listopada 1961 r. o normalizacji (Dz. U. Nr 53, poz. 298 ze zm.). Art. 7 ust. 1 tej ustawy rozróżniał powszechnie obowiązujące Polskie Normy (pkt 1), normy branżowe - obowiązujące w zakresie określonej branży (dziedziny gospodarki) niezależnie od organizacyjnego podporządkowania zakładów pracy (pkt 2) i obowiązujące w jednym lub kilku zakładach pracy normy zakładowe.

Sąd podziela poczynione przez WINB ustalenia co do charakteru prawnego norm branżowych, stanowiących w czasie budowy altany część obowiązującego porządku prawnego.

Od 1 kwietnia 1981 r. obowiązywała ustanowiona przez Ministra Górnictwa 1 lipca 1980 r. norma BN-80/8976-31 "Odległości poziome gazociągów wysokiego ciśnienia od obiektów terenowych", ogłoszona pod poz. 68 w Dzienniku Norm. i Miar Nr 19/1980 (zastąpiła ona poprzednią obowiązującą w tym zakresie normę BN-71/8976-31).

Zgodnie z nią najmniejsza dopuszczalna odległość mierzona w płaszczyźnie poziomej między obrysem oddzielnie stojących budynków niemieszkalnych i budowli pomocniczych (stodoły, szopy itp.) a osią gazociągu o ciśnieniu od 2,5 do 6,4 Mpa i średnicy do 300 mm wynosiła 15 m. Odległość ta poprzez usytuowanie ścian altany w odległości 1,35 – 1,94 m od osi gazociągu nie została zachowana.

Skoro zatem naruszało to obowiązujące w czasie jej budowy przepisy a przy tym jednocześnie stwarza to zagrożenie dla bezpieczeństwu ludzi i mienia, wobec braku innych możliwości doprowadzenia obiektu do stanu zgodnego z prawem, prawidłowo organ nadzoru budowlanego nałożył na właścicieli altany obowiązek jej rozbiórki.

Jak wynika z akt administracyjnych sprawy, altana będąca przedmiotem postępowania powstała w latach 1981 – 1985, czyli w okresie, kiedy przebiegający w jej pobliżu gazociąg już istniał. Wybudowanie obiektu budowlanego w bezpośrednim sąsiedztwie gazociągu, bez zachowania wymaganych prawem odległości jest rażącym naruszeniem zasad bezpieczeństwa, niezależnie od okoliczności w jakich do tego doszło (tzn. niezależnie od tego, czy inwestor wiedział o przebiegu gazociągu). Usunięcie tej kolizji i przywrócenie bezpiecznych odległości jest możliwe tylko poprzez nakazanie rozbiórki altany, zwłaszcza że WSA w Rzeszowie wyrokiem z dnia 23 marca 2005 r. sygn. akt SA/Rz 1096/03 oddalił skargę K. B. na decyzję WINB z dnia [...] czerwca 2003 r. Nr [...] w przedmiocie nakazania rozbiórki kolidującego z jego altaną gazociągu; wniesiona od tego wyroku przez skarżącego skarga kasacyjna została oddalona wyrokiem NSA z dnia 6 listopada 2006 r. sygn. akt II OSK 1268/05.

Zdaniem Sądu w opisanym stanie faktycznym i prawnym sprawy zarzuty podniesione przez K. B. w skardze tak co do naruszenia wskazywanych przepisów prawa materialnego jak i postępowania administracyjnego nie mogą być uwzględnione, jako nie znajdujące potwierdzenia w zebranym materiale dowodowym.

Przede wszystkim nie budzi wątpliwości kompetencja organów nadzoru budowlanego do likwidacji stwierdzonych nieprawidłowości (w tym poprzez nakazanie rozbiórki) i to także wtedy, gdy budowa nie musiała być poprzedzona uzyskaniem pozwolenia na budowę lub zgłoszeniem. W oczywisty sposób rozciąga się to na wszystkie obiekty budowlane, w tym altany położone na terenie ogrodów działkowych, zwłaszcza że jak prawidłowo zostało to wskazane w zaskarżonej decyzji, Plan realizacyjny Pracowniczych Ogrodów Działkowych w N. zatwierdzony decyzją Prezydium PRN z dnia [...] września 1972 r. nie określał lokalizacji altan na poszczególnych działkach ogrodowych. Wymagana regulaminem ogrodu działkowego akceptacja miejsca ich lokalizacji przez zarząd ogrodu nie wyłączała wymogu przestrzegania obowiązujących przepisów, w tym odległości od innych obiektów i urządzeń infrastruktury technicznej, mimo że te odnośnie gazociągów w okresie budowy altany wynikały wyłącznie z przepisów branżowych. Ich wydanie i zastosowanie miało oparcie w przytoczonym § 5 rozporządzeniu Ministra Górnictwa z dnia 18 sierpnia 1978 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać sieci gazowe (Dz. U. Nr 21, poz. 94). W sytuacji ich niezachowania, nakazania obowiązku rozbiórki w takiej sytuacji nie wyklucza brak wiedzy co do przebiegu gazociągu i wymaganej dla niego strefy ochronnej, zwłaszcza że jak wynika z ustaleń poczynionych w sprawie przez organ I instancji, gazociąg został zinwentaryzowany na mapie zasadniczej przyjętej do zasobu geodezyjnego w dniu 23 grudnia 1980 r., a więc przed rozpoczęciem budowy altany.

Skoro zatem brak jest innych prawnych możliwości uregulowania kolizyjnego przebiegu gazociągu i zlokalizowanej przy nim altany niż poprzez jej rozbiórkę, zasadne było nakazanie jej dokonania przez organy nadzoru budowlanego. W sytuacji niestwierdzenia innych uchybień rzutujących na prawidłowość zaskarżonej decyzji, na podstawie art. 151 P.p.s.a. Sąd skargę oddalił.