drukuj    zapisz    Powrót do listy

, Dostęp do informacji publicznej, Prezes Sądu, Zobowiązano ... i stwierdzono, że bezczynność miała miejsce bez rażącego naruszenia prawa, II SAB/Wa 443/13 - Wyrok WSA w Warszawie z 2014-02-19, Centralna Baza Orzeczeń Naczelnego (NSA) i Wojewódzkich (WSA) Sądów Administracyjnych, Orzecznictwo NSA i WSA

II SAB/Wa 443/13 - Wyrok WSA w Warszawie

Data orzeczenia
2014-02-19 orzeczenie prawomocne
Data wpływu
2013-08-20
Sąd
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
Sędziowie
Andrzej Góraj
Danuta Kania
Eugeniusz Wasilewski /przewodniczący sprawozdawca/
Hasła tematyczne
Dostęp do informacji publicznej
Sygn. powiązane
I OSK 2093/14 - Wyrok NSA z 2015-09-30
Skarżony organ
Prezes Sądu
Treść wyniku
Zobowiązano ... i stwierdzono, że bezczynność miała miejsce bez rażącego naruszenia prawa
Powołane przepisy
Dz.U. 1997 nr 78 poz 483 art. 61 ust. 1
Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. uchwalona przez Zgromadzenie Narodowe w dniu 2 kwietnia 1997 r., przyjęta przez Naród w referendum konstytucyjnym w dniu 25 maja 1997 r., podpisana przez Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej w dniu 16 lipca 1997 r.
Dz.U. 2001 nr 112 poz 1198 art. 6
Ustawa z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej.
Dz.U. 2012 poz 270 art. 149
Ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jednolity.
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA – Eugeniusz Wasilewski (sprawozdawca) Sędzia WSA – Danuta Kania Sędzia WSA – Andrzej Góraj Protokolant – specjalista Marek Kozłowski po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 19 lutego 2014 r. sprawy ze skargi Fundacji [...] na bezczynność Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego w przedmiocie dostępu do informacji publicznej objętej wnioskiem z dnia [...] lipca 2011 r. 1. zobowiązuje Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego do rozpoznania wniosku skarżącej Fundacji [...] z dnia [...] lipca 2011 r. o udostępnienie informacji publicznej, w terminie 14 dni od daty doręczenia prawomocnego wyroku wraz z aktami sprawy; 2. stwierdza, że bezczynność organu nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa; 3. zasądza od Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego na rzecz skarżącej Fundacji [...] kwotę 100 (słownie: sto) złotych, tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Fundacja [...] przedmiotem skargi wniesionej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie uczyniła bezczynność Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego polegającą na nieudostępnieniu treści:

1) umów, które Sąd Najwyższy, jego władze lub osoby działające z upoważnienia jego władz, zawarły z przedsiębiorstwem W. w związku z wydawaniem przez ww. przedsiębiorstwo serii wydawniczych:

- Orzecznictwo Sądu Najwyższego – Izba Cywilna (OSNC)

- Orzecznictwo Sądu Najwyższego – Izba Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych (OSNP),

2) umów, które Sąd Najwyższy, jego władze lub osoby działające z upoważnienia jego władz, zawarły z Redakcją "[...]" w związku z wydawaniem przez to wydawnictwo serii wydawniczych:

- Orzecznictwo Sądu Najwyższego – Izba Karna i Izba Wojskowa (OSNKW)

3) informacji kiedy, w jakim trybie, w jakiej ilości oraz za jaką kwotę, ww. pozycje wydawnicze zostały zakupione przez Sąd Najwyższy od poszczególnych wydawców.

Zarzucając organowi naruszenie przepisów art. 61 ust. 1 i 2 Konstytucji RP i art. 1 ust. 1 w zw. z art. 10 ust. 1 i art. 13 ust. 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej, Fundacja wniosła o zobowiązanie Prezesa SN do dokonania czynności w zakresie udostępnienia informacji publicznych, zgodnie z wnioskiem z dnia [...] lipca 2011 r. oraz zasądzenie kosztów postępowania.

W uzasadnieniu skargi podano, iż dnia [...] lipca 2011 r. Fundacja [...] zwróciła się do Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego, w trybie art. 2 ust. 1 ustawy z 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. Nr 112, poz. 1198 ze zm.) o udostępnienie treści wskazanych wyżej umów oraz informacji.

Postanowieniem z dnia [...] sierpnia 2011 r. Pierwszy Prezes Sądu Najwyższego, na podstawie art. 61a § 1 k.p.a. oraz art. 11 § 1 ustawy z dnia 23 listopada 2002 r. o Sądzie Najwyższym (Dz. U. Nr 240, poz. 2052 ze zm.) w związku z art. 5 § 2 pkt 3 i 4 k.p.a., w zw. z art. 1 ust. 1, art. 6 ust. 1 i ust. 2 oraz art. 1b ust. 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej, odmówił wszczęcia postępowania w sprawie udostępnienia powyższych informacji. W uzasadnieniu swojego stanowiska Pierwszy Prezes Sądu Najwyższego wyraził pogląd, że umowy cywilne łączące organy władzy publicznej z podmiotami trzecimi działającymi w sferze prawa prywatnego, nie należą do kategorii informacji publicznych, a w konsekwencji nie mogą być udostępnione każdemu zainteresowanemu ich treścią, na zasadach i w trybie określonym przepisami tej ustawy. Takie umowy nie należą bowiem do kategorii "dane publiczne" w rozumieniu art. 6 ust. 1 pkt 4 ustawy o dostępie do informacji publicznej. Postanowienie zostało utrzymane w mocy postanowieniem Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego z dnia [...] sierpnia 2011 r.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uwzględniając skargę Fundacji wyrokiem z dnia 10 stycznia 2012 r., sygn. akt II SA/Wa 2259/11, uchylił wydane postanowienia wskazując, ze wniosek Fundacji z [...] lipca 2011 r. nie wszczął postępowania administracyjnego toczącego się w oparciu o przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego. Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z dnia 11 września 2012 r., sygn. akt I OSK 916/12 oddalił skargę kasacyjną Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego od powyższego wyroku. Sąd kasacyjny wskazał, iż po uchyleniu orzeczeń organu, do rozpoznania pozostał wniosek o udostępnienie informacji publicznej. Organ musi zatem, po ponownym określeniu charakteru informacji, podjąć jedno z trzech możliwych działań:

‒ poinformować (pismem), że żądana informacja nie jest informacją publiczną,

‒ udzielić żądanej informacji,

‒ odmówić jej udostępnienia w oparciu o art. 5 w zw. z art. 16 ustawy o dostępie do informacji publicznej.

Wobec faktu, iż informacje, o których udostępnienie wnioskowała Fundacja w piśmie z dnia [...] lipca 2011 r. nadal nie zostały udostępnione, organ pozostaje w stanie bezczynności.

W odpowiedzi na skargę Pierwszy Prezes Sądu Najwyższego wniósł:

1) o jej odrzucenie w całości, na podstawie art. 58 § 1 pkt 1 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, dalej p.p.s.a. w związku z art. 21 ustawy o dostępie do informacji publicznej, dalej u.d.i.p.,

a w wypadku uznania, że jest ona tego rodzaju skargą, o której mowa w art. 3 § 2 lub § 3 p.p.s.a., o jej odrzucenie w całości na podstawie art. 58 § 1 pkt 3 lub pkt 8 p.p.s.a. w związku z art. 21 u.d.i.p.,

2) o dołączenie jako dowodów w sprawie na okoliczność braku przesłanek do przyjęcia niniejszej skargi do rozpoznania z przyczyn określonych w art. 58 § 1 pkt 3 lub pkt 8 p.p.s.a. w związku z art. 21 u.d.i.p.:

a) akt Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie o sygn. II SAB/Wa 405/12 z tożsamą w swej treści – co obecna – skargą Fundacji [...] z dnia 14 września 2012 r. oraz z prawomocnym postanowieniem tego Sądu z dnia 4 grudnia 2012 r., o tej samej sygnaturze, o odrzuceniu owej skargi ze względu na brak uiszczenia wpisu w terminie,

b) opatrzonego datą: [...] grudnia 2012 r., i doręczonego w tym dniu Sądowi Najwyższemu, wezwania Fundacji [...] do wykonania dwóch wyroków WSA w Warszawie z dnia 10 stycznia 2012 r. o sygn. II SA/Wa 2257/11 oraz II SA/Wa 2259/11, a także odpowiedzi na to wezwanie udzielonej przez działającego z upoważnienia Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego Dyrektora Biura Studiów i Analiz Sądu Najwyższego w formie pisma z dnia [...] stycznia 2013 r. pod podwójnym numerem [...] oraz potwierdzenia doręczenia tej odpowiedzi stronie skarżącej w dniu 4 stycznia 2013 r.,

3) o ewentualne zobowiązanie skarżącej Fundacji do odniesienia się w terminie wskazanym przez Sąd, w formie odrębnego pisma procesowego, do zawartych w niniejszej odpowiedzi na skargę alternatywnych wniosków o jej odrzucenie i związanego z nimi uzasadnienia,

4) o zobowiązanie skarżącej do wyjaśnienia pod rygorem odrzucenia skargi lub umorzenia postępowania jako bezprzedmiotowego, czy zawarte na stronie 5 jej skargi z dnia 24 lipca 2013 r. żądanie w zakresie udzielania odpowiedzi na pytanie, w jaki sposób i na jakich warunkach jest realizowany przez Sąd Najwyższy jego obowiązek wynikający z art. 7 ustawy z dnia 22 listopada 2002 r. o Sądzie Najwyższym (Dz. U. z 2013 r., poz. 499), stanowi nowy wniosek o udostępnienie informacji publicznej kierowany do Sądu Najwyższego, czy też modyfikację lub zastąpienie pierwotnego wniosku tej Fundacji z [...] lipca 2011 r. o udostępnienie informacji w postaci:

- treści umów, które Sąd Najwyższy RP, jego władze lub osoby działające z upoważnienia jego władz, zawarły z przedsiębiorstwem W., w związku z wydawaniem przez to przedsiębiorstwo serii wydawniczych: "Studia i analizy Sądu Najwyższego" i "Biuletyn Sadu Najwyższego – Izba Pracy Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych",

- treści umów, które Sąd Najwyższy RP, jego władze lub osoby działające z upoważnienia jego władz, zawarły z Wydawnictwem prawniczym [...] w związku z wydawaniem przez to wydawnictwo serii wydawniczych: "Orzecznictwo Sądu Najwyższego Izba Cywilna" (OSNC), "Orzecznictwo Sądu Najwyższego Izba Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych" (OSNP),

- treści umów, które Sąd Najwyższy RP, jego władze lub osoby działające z upoważnienia jego władz, zawarły z Redakcją "[...]" w związku z wydawaniem przez to wydawnictwo serii wydawniczej: "Orzecznictwo Sądu Najwyższego Izba Karna i Wojskowa" (OSNKW),

- odpowiedzi na pytanie, kiedy, w jakim trybie, w jakiej ilości oraz za jaką kwotę wymienione wyżej pozycje wydawnicze zostały zakupione przez Sąd Najwyższy od poszczególnych wydawców,

a w wypadku przyjęcia tej skargi do rozpoznania.

5) o niewyznaczanie terminu rozprawy do czasu rozpoznania przez Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie jednocześnie składanego wniosku o sprostowanie – prawdopodobnie – oczywistej omyłki oraz o wyjaśnienie wątpliwości związanych z fragmentem uzasadnienia wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 11 września 2012 r., I OSK 916/12, którego treść, jako wydanego w tej samej, materialnie rzecz biorąc, sprawie ma istotne znaczenie dla rozpoznania obecnej skargi Fundacji [...], a także dla wstępnej oceny jej dopuszczalności,

6) o oddalenie skargi w całości, gdyż zdaniem Sądu Najwyższego umowy prawa cywilnego łączące organy władzy publicznej z podmiotami trzecimi, działającymi w sferze prawa prywatnego, nie należą do kategorii informacji publicznych w rozumieniu art. 1 ust. 1 i art. 6, a w konsekwencji nie mogą być udostępniane każdemu zainteresowanemu na zasadach określonych w ustawie.

Pierwszy Prezes Sądu Najwyższego nie pozostaje zatem w bezczynności w udzieleniu odpowiedzi na sformułowane w tytule niniejszej odpowiedzi na skargę żądania Fundacji [...] o udostępnienie określonych informacji, jakie zostały sformułowane w jej wniosku z dnia [...] lipca 2011 r.

W piśmie procesowym z dnia 27 listopada 2013 r. pełnomocnik organu, nawiązując do odpowiedzi na skargę oraz odnosząc się do wezwania WSA z dnia 18 listopada 2013 r. o udostępnienie oryginałów lub uwierzytelnionych kserokopii przedmiotowych umów, wskazał, iż wezwanie to zostało mu doręczone 20 listopada 2013 r. Jednakże przed jego skierowaniem do pełnomocnika organu, nie doszło do powiadomienia Sądu Najwyższego – Pierwszego Prezesa SN o sposobie ewentualnego rozpoznania wniosków zawartych w odpowiedzi na skargę o jej odrzucenie, co sprawia, że organowi nie jest wiadome, czy skarga nadal stanowi przedmiot postępowania wstępnego przed WSA w Warszawie, czy doszło już do przyjęcia jej do merytorycznego rozpoznania.

W wezwaniu Sądu z dnia 18 listopada 2013 r. nie zostały wskazane podstawy prawne ani przesłanki danego wezwania.

Ponadto podniesiono, iż w dniu 4 listopada 2013 r. Pierwszy Prezes SN, powołując się na art. 191 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 188 pkt 1 i 2 Konstytucji RP wystąpił do Trybunału Konstytucyjnego o zbadanie zgodności z Konstytucją RP wskazanych we wniosku przepisów ustawy o dostępie do informacji publicznej.

Wskazując na powyższe, organ wniósł:

1) o odniesienie się przez WSA w Warszawie do zawartych w odpowiedzi na skargę wniosków Sądu Najwyższego – Pierwszego Prezesa SN o odrzucenie skargi zarejestrowanej w tym Sądzie pod sygn. II SAB/Wa 443/13 przez wydanie stosownego postanowienia lub o pisemne wyjaśnienie czy, a jeżeli tak, to na jakim etapie postępowania WSA w Warszawie odniesie się do owych wniosków,

2) o pisemne wyjaśnienie, czy skarga Fundacji [...] zs. w miejscowości [...], zarejestrowana w WSA w Warszawie pod sygn. II SAB/Wa 443/13, została przyjęta do merytorycznego rozpoznania, a jeżeli tak, czy i kiedy może dojść do takiego jej rozpoznania,

3) w wypadku wyjaśnienia, że doszło do przyjęcia danej skargi do merytorycznego rozpoznania, powołując się na art. 125 § 1 pkt 1 p.p.s.a., o zawieszenie postępowania w tej sprawie do czasu zakończenia postępowania przed Trybunałem Konstytucyjnym Rzeczpospolitej Polskiej w sprawie zainicjowanej ww. wnioskiem Pierwszego Prezesa SN z [...] listopada 2013 r.,

4) o ewentualne wskazanie na podstawy prawne lub/i przesłanki wystąpienia przez WSA w Warszawie do Sądu Najwyższego – Pierwszego Prezesa SN z ww. wezwaniem z dnia [...] listopada 2013 r., a także o ewentualne uchylenie – na podstawie art. 165 p.p.s.a. samodzielnie lub w związku z odesłaniem zawartym w art. 167 p.p.s.a. – postanowienia/zarządzenia, w którego wykonaniu doszło do przedstawienia owego wezwania Sądowi Najwyższemu,

5) w wypadku oddalenia ww. wniosku o zastosowanie art. 165 p.p.s.a., w stosunku do zarządzenia/postanowienia, którego wykonaniu ma służyć przedmiotowe wezwanie z dnia [...] listopada 2013 r., o wskazanie i wyjaśnienie na piśmie Sądowi Najwyższemu – Pierwszemu Prezesowi SN:

a) takiego sposobu przedstawienia WSA w Warszawie objętych treścią tego wezwania umów prawa cywilnego, który będzie gwarantował, że z ich treścią nie będzie mogła zapoznać się strona skarżąca (osoba lub osoby ją reprezentujące),

b) czy przedmiotem danego wezwania są tylko umowy obowiązujące według stanu na dzień doręczenia owego wezwania, czy także umowy między Sądem Najwyższym, a określonymi, faktycznymi wydawcami ww. zbiorów urzędowych orzeczeń Sądu Najwyższego, jakie funkcjonowały w okresie wystąpienia z pierwotnym wnioskiem Fundacji [...] o udostępnienie treści określonych umów, a więc w 2011 r.,

6) o uznanie za usprawiedliwione obecnego braku wykonania zobowiązania zawartego w ww. wezwaniu z dnia [...] listopada 2013 r. w terminie określonym w tym wezwaniu.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 1 § 1 i § 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. – Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269 ze zm.), sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej.

Kontrola ta, stosownie do art. 3 § 2 pkt 8 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), obejmuje także orzekanie w sprawach skarg na bezczynność organów.

Bezczynność organu administracji publicznej ma miejsce wówczas, gdy organ będąc właściwym w sprawie i zobowiązanym do podjęcia czynności, nie podejmuje jej w terminie określonym w przepisach prawa i w konsekwencji pozostaje w zwłoce. Skarga na bezczynność ma na celu spowodowanie wydania przez organ administracji publicznej oczekiwanego aktu lub podjęcia określonej czynności.

W ocenie Sądu skarga na bezczynność Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego jest uzasadniona.

Prawo dostępu do informacji publicznej ma konstrukcję publicznego prawa podmiotowego.

Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej w art. 61 ust. 1 stanowi, iż obywatel ma prawo do uzyskiwania informacji o działalności organów władzy publicznej oraz osób pełniących funkcje publiczne. Prawo to obejmuje również uzyskiwanie informacji o działalności organów samorządu gospodarczego i zawodowego, a także innych osób oraz jednostek organizacyjnych w zakresie, w jakim wykonują one zadania władzy publicznej i gospodarują mieniem komunalnym lub majątkiem Skarbu Państwa, zaś według ust. 2 prawo do uzyskiwania informacji obejmuje dostęp do dokumentów oraz wstęp na posiedzenia kolegialnych organów władzy publicznej pochodzących z powszechnych wyborów, z możliwością rejestracji dźwięku lub obrazu, przy czym tryb udzielania informacji, o których mowa w ust. 1 i 2, określają ustawy (ust. 3).

Realizacji konstytucyjnego prawa dostępu do wiedzy na temat funkcjonowania organów władzy publicznej służy ustawa z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej, która w art. 1 wskazuje, iż każda informacja o sprawach publicznych stanowi informację publiczną w rozumieniu ustawy i podlega udostępnieniu i ponownemu wykorzystaniu na zasadach i w trybie określonych w tym akcie prawnym.

W przepisie art. 6 ust. 1 ustawy, ustawodawca dokonał przykładowego wyliczenia, jaka informacja stanowi informację publiczną.

W orzecznictwie oraz doktrynie przyjmuje się w związku z tym, że informacją publiczną jest każda wiadomość wytworzona lub odnoszona do władz publicznych, a także wytworzona lub odnoszona do innych podmiotów wykonujących funkcje publiczne w zakresie wykonywania przez nie zadań władzy publicznej i gospodarowania mieniem komunalnym lub mieniem Skarbu Państwa, o ile odnosi się do faktów i danych.

Wspomniany przepis art. 6 ust. 1 w pkt 4 u.d.i.p. stanowi, że udostępnieniu podlega informacja publiczna m.in. o danych publicznych, w tym treść i postać dokumentów urzędowych, w szczególności treść aktów administracyjnych i innych rozstrzygnięć. Informacją publiczną jest zatem treść dokumentów wytworzonych przez organy władzy publicznej i podmioty niebędące organami administracji publicznej, treść wystąpień, opinii, ocen przez nie dokonywanych, niezależnie do jakiego podmiotu są one kierowane i jakiej sprawy dotyczą. Ponadto walor informacji publicznej posiada treść wszelkiego rodzaju dokumentów odnoszących się do organu władzy publicznej lub podmiotu niebędącego takim organem, związanych z nimi bezpośrednio poprzez ich wytworzenie bądź też przez nie wytworzonych, lecz używanych przy realizacji przewidzianych prawem zadań.

W wyroku z dnia 7 grudnia 2010 r., sygn. akt I OSK 1774/10, Naczelny Sąd Administracyjny wskazał, iż ustawodawca, formułując w art. 61 Konstytucji zasadę "prawa do informacji", wyznaczył reguły wykładni tego uprawnienia. Jeżeli bowiem stanowi ono prawo konstytucyjne, to ustawy określające tryb dostępu do informacji powinny być interpretowane w taki sposób, aby gwarantować obywatelom i innym osobom i jednostkom szerokie uprawnienia w tym zakresie, a wszelkie wyjątki winny być rozumiane wąsko. Oznacza to stosowanie w odniesieniu do tych ustaw takich zasad wykładni, które sprzyjają poszerzaniu, a nie zawężaniu obowiązku informacyjnego. Naczelny Sąd Administracyjny w swoim orzecznictwie przyjął szerokie pojęcie "informacji publiczne" i "sprawy publicznej". Stwierdził bowiem, że może być ona wyodrębniana zarówno na podstawie kryterium podmiotowego, jak i przedmiotowego. Uznał w związku z tym, że informacją publiczną jest każda wiadomość wytworzona przez szeroko rozumiane władze publiczne oraz osoby pełniące funkcje publiczne, a także inne podmioty, które tę władzę realizują. Stąd informacją publiczną jest każda wiadomość wytworzona lub odnosząca się do władz publicznych, a także wytworzona lub odnosząca się do innych podmiotów, wykonujących funkcje publiczne, w zakresie wykonywania przez nie zadań władzy publicznej (por. wyroki Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 30 października 2002 r. w sprawach o sygn. akt II SA 181/02, II SA 1956/02 i II SA 2036-2037/02, niepubl.).

W rozpoznawanej sprawie nie budzi wątpliwości, iż Pierwszy Prezes Sądu Najwyższego – organ wymiaru sprawiedliwości, jest podmiotem obowiązanym do udostępnienia informacji publicznej będącej w jego posiadaniu, zaś żądane przez Fundację [...] we wniosku z dnia [...] lipca 2011 r. umowy na wydawanie orzecznictwa Sądu Najwyższego oraz informacje dotyczące trybu, ilości i kwot na ten cel wydatkowanych stanowią informację publiczną.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy z dnia o Sądzie Najwyższym, Sąd Najwyższy wydaje zbiór swoich orzeczeń. Zasadnie skarżąca podnosi, iż informacja o tym, w jaki sposób i na jakich warunkach ten obowiązek wydawania zbioru orzeczeń jest realizowany, jest informacją o sprawach publicznych.

Umowy zawierane przez Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego bądź z jego upoważnienia z przedsiębiorstwami na wydawanie zbiorów orzecznictwa SN wskazują bowiem na sposób działania władzy publicznej w zakresie wykonywania zadań publicznych i działalności w ramach gospodarki środkami publicznymi.

W rozpoznawanej sprawie przedmiotem wniosku Fundacji [...] z dnia [...] lipca 2011 r. jest w istocie żądanie udostępnienia informacji o wydatkach na zakupione przez Sąd Najwyższy pozycje wydawnicze.

Zgodnie z brzmieniem art. 9 pkt 2 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. Nr 157, poz.1240 ze zm.) nie może budzić wątpliwości, iż organy władzy publicznej, w tym sądy tworzą sektor finansów publicznych. W rozdziale 4 działu 1 tej ustawy została uregulowana jedna z naczelnych zasad rządzących gospodarką środkami publicznymi, zasada jawności finansów publicznych, wyrażona w art. 33 ust. 1 ustawy o finansach publicznych, od której przewiduje się jedynie dwa wyjątki. Jawność może być wyłączona w stosunku do środków publicznych, których pochodzenie lub przeznaczenie zostało uznane za informację niejawną na podstawie odrębnych przepisów lub jeśli wynika to z obowiązujących Rzeczpospolitą umów międzynarodowych.

Wobec powyższych uregulowań można stwierdzić, że jawność gospodarki środkami publicznymi jest zasadą, która musi być bezwzględnie przestrzegana przez każdą jednostkę dysponującą publicznymi środkami finansowymi. Wydatkujący środki publiczne podlegają kontroli odpowiednich urzędów, kontroli politycznej oraz kontroli ze strony samych obywateli. Jakakolwiek reglamentacja informacji o działalności podmiotów publicznych w stosunku do tych podmiotów musi być podyktowana racjami znajdującymi swoje uzasadnienie w Konstytucji. W tym wypadku ewentualne wątpliwości natury konstytucyjnej rozwiewa jednak wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 20 marca 2006 r., sygn. akt K 17/05 (OTK-A z 2006 r., nr 3, poz. 30 (p. wyrok NSA z dnia 11 stycznia 2013 r., sygn. akt I OSK 2508/12).

Podobne stanowisko w kwestii charakteru umów cywilnoprawnych zawieranych przez jednostki samorządu terytorialnego wyraził Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 8 listopada 2012 r., sygn. akt I CSK 190/12, wskazując, iż ujawnienie imion i nazwisk osób zawierających umowy cywilnoprawne z tymi podmiotami nie narusza prawa do prywatności tych osób, o którym mowa w art. 5 ust. 2 u.d.i.p.

Prawidłowa wykładnia przepisu art. 1 ust. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej musi zatem uwzględniać publiczno-prawny charakter materii, której dotyczył wniosek Fundacji [...] Nie bez znaczenia jest tu także ta okoliczność, że organ nie przesłał na żądanie Sądu wskazanych we wniosku dokumentów. Powyższe względy zadecydowały o uznaniu, że skarga na bezczynność Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego jest uzasadniona i o zobowiązaniu tego podmiotu do rozpoznania wniosku Fundacji [...] z dnia [...] lipca 2011 r. poprzez udzielenie informacji bądź wydanie decyzji odnośnie jej udzielenia, jeżeli organ uzna, że nie zachodzą przesłanki negatywne (ograniczające dostęp do informacji publicznej), wynikające z przepisu art. 5 ust. 1-4 ustawy.

Biorąc pod uwagę całokształt okoliczności przedmiotowej sprawy, a zwłaszcza spór co do charakteru żądanej informacji, czy stanowi ona informację publiczną Sąd uznał, że stwierdzona bezczynność nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa.

Brak wątpliwości dotyczących konstytucyjności mających zastosowanie w sprawie przepisów prawa materialnego stał na przeszkodzie zawieszeniu postępowania.

Mając powyższe na uwadze Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, na podstawie art. 149 ustawy – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, orzekł jak w wyroku.

O kosztach postępowania rozstrzygnięto zgodnie z art. 200 i art. 205 § 1 powołanej ustawy.



Powered by SoftProdukt