Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Alojzy Wyszkowski, Sędziowie Sędzia WSA Zbigniew Łoboda, Sędzia WSA Jadwiga Danuta Mróz (sprawozdawca), Protokolant Katarzyna Motyl, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 17 września 2009 r. sprawy ze skargi H. F. i L. F. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w L. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie stwierdzenia uchybienia terminowi do wniesienia odwołania oddala skargę

Przedmiotem skargi H. i L. F. jest postanowienie ostateczne Samorządowego Kolegium Odwoławczego w L. z dnia [...] Nr [...] stwierdzające uchybienie terminowi do wniesienia odwołania od decyzji Burmistrza Gminy i Miasta P. z dnia [...] w sprawie ustalenia wysokości zobowiązania w podatku od nieruchomości na 2005 r.

Z akt sprawy wynika, że decyzją z dnia [...] Nr [...] Burmistrz Miasta i Gminy P. (w imieniu którego działał Kierownik Referatu Finansowego) ustalił podatnikom wysokość zobowiązania w podatku od nieruchomości na 2005 r. w kwocie 356.247,90 zł. Decyzja zawierała wymagane przepisem art. 223 § 2 pkt 1 Ordynacji podatkowej pouczenie o trybie i terminie jej zaskarżenia. Jak wynika ze zwrotnego potwierdzenia odbioru - decyzję tę organ I instancji doręczył w dniu 4 grudnia 2008 r. na adres Kancelarii ustanowionego przez podatników pełnomocnika - radcy prawnego B. B. (w aktach urzędowo potwierdzony odpis pełnomocnictwa). Z umieszczonej pod decyzją dekretacji wynika, że decyzję przesłano też na adres zamieszkania podatników.

W dniu 5 stycznia 2009 r. wpłynęło odwołanie sporządzone przez H. i L. F., opatrzone datą 31 grudnia 2008 r.

Działając na podstawie art. 228 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) zwanej dalej Ordynacją podatkową lub OP, Samorządowe Kolegium Odwoławcze (SKO) w L. - zaskarżonym postanowieniem z dnia [...] Nr [...] stwierdziło, że odwołanie H. i L. F. zostało wniesione z uchybieniem terminu przewidzianego w art. 223 § 2 pkt 1 OP. Organ uznał za skuteczne dla celów procesowych - doręczenie decyzji pełnomocnikowi w dniu 4 grudnia 2008 r. i przyjął, że termin do wniesienia odwołania upłynął w dniu 18 grudnia 2008 r., stąd uznał, że sporządzone w dniu 31 grudnia 2008 r. i wniesione w dniu 5 stycznia 2009 r. odwołanie podatników - zostało wniesione po terminie. Organ wyjaśnił, że w przedmiotowej sprawie strona była zastępowana przez pełnomocnika, zatem skutki procesowe wywołało doręczenie decyzji pełnomocnikowi, zaś doręczenie decyzji na adres podatników miało wyłącznie charakter informacyjny i nie miało wpływu na bieg terminu do wniesienia odwołania, liczonego od doręczenia decyzji pełnomocnikowi.

W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, wniesionej przez pełnomocnika - radcę prawnego M. F., zarzucono zaskarżonemu postanowieniu naruszenie:

1. prawa materialnego - art. 98 k.c. (Kodeksu cywilnego) w związku z art. 137 § 2 i §4 Ordynacji podatkowej poprzez przyjęcie, że radca prawny B. B. jest pełnomocnikiem skarżących w postępowaniu wszczętym z urzędu przez Burmistrza P. postanowieniem z dnia [...] w sprawie ustalenia podatku od nieruchomości za 2005 r.;

2. prawa procesowego:

- art. 137 § 2 w związku z art. 145 § 2 oraz art. 223 § 2 pkt 1 Ordynacji podatkowej poprzez przyjęcie, że doręczenie decyzji administracyjnej radcy prawnemu nieumocowanemu do działania w imieniu skarżących wywołuje skutki prawne wynikające z art. 223 § 2 pkt 1 podczas gdy termin do wniesienia odwołania liczy się od dnia doręczenia decyzji w sposób unormowany w art. 144-154 OP ;

- art. 122 poprzez nie ustalenie daty doręczenia decyzji wymiarowej podatnikom.

Kwestionując udział pełnomocnika w tym postępowaniu, strona podważyła skuteczność doręczenia dokonanego do rąk pełnomocnika a w konsekwencji bezzasadność stanowiska organu, że odwołanie podatników wniesione zostało po terminie.

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w rozważaniach nad stanem faktycznym i prawnym sprawy objętej zarzutami skargi uznał, że skarga nie zasługuje na uwzględnienie.

Istota sporu w powyższej sprawie sprowadza się do oceny legalności wydanego w trybie art. 228 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) postanowienia stwierdzającego uchybienie terminowi do wniesienia odwołania. Badając trafność tego rozstrzygnięcia należy rozważyć, czy prawidłowo organ ocenił znajdujące się w aktach sprawy - urzędowo potwierdzone za zgodność z oryginałem odpisy (kserokopie) pełnomocnictw, jako podstawę uznania, że w tym konkretnym postępowaniu podatnicy są zastępowani przez pełnomocnika. Bazując na pełnomocnictwie z dnia 2 styczna 2008 r. udzielonym przez L. F. radcy prawnemu B. B. i pełnomocnictwie z dnia 30 stycznia 2008 r. udzielonym małżonkowi (L. F) przez H. F. - organ uznał, że w postępowaniu dotyczącym ustalenia podatnikom zobowiązania w podatku od nieruchomości za 2005 r. strona jest zastępowana przez pełnomocnika, stąd wydana w tym zakresie decyzja doręczona została w dniu 4 grudnia 2008 r. na adres Kancelarii Radcy Prawnego B. B., co wynika z pocztowego potwierdzenia odbioru korespondencji. Z pouczenia zamieszczonego w treści decyzji, od której przysługiwało podatnikom prawo wniesienia odwołania, wynika termin i tryb jej zaskarżenia. Ponadto zamieszczona na decyzji dekretacja wskazuje, że została ona przesłana zarówno na adres Kancelarii ww. Radcy Prawnego, jak też na adres zamieszkania podatników H. i L. F. Nie budzi przy tym wątpliwości, że pełnomocnik nie złożył środka zaskarżenia. Natomiast, w dniu 5 stycznia 2009 r. wpłynęło do organu odwołanie (z dnia 31.12.2008 r.) wniesione przez podatników, którzy nie złożyli wniosku o przywrócenie terminu do jego wniesienia. Zaskarżone postanowienie stwierdzające uchybienie terminowi do wniesienia odwołania jest konsekwencją stanowiska organu, że skuteczne doręczenie decyzji nastąpiło do rąk pełnomocnika - radcy prawnego – B. B. w dniu 4 grudnia 2008 r. a zatem termin do wniesienia odwołania upłynął 18 grudnia 2008 r.

W świetle przepisów art. 228 Ordynacji podatkowej, konsekwencją stwierdzenia przez organ odwoławczy uchybienia terminowi do wniesienia odwołania jest pozostawienie go bez rozpatrzenia. Oznacza to, że podatnik zostaje pozbawiony prawa do kontroli instancyjnej wydanego przez organ I instancji rozstrzygnięcia. Dlatego też sądowa kontrola wydanych w trybie art. 228 § 1 pkt 2 Ordynacji podatkowej - postanowień - dotyczących stwierdzenia uchybienia terminowi do wniesienia odwołania, obejmuje zarówno kwestie związane z badaniem przekroczenia terminu, jak i ewentualnymi wątpliwościami związanymi z naruszeniem procesowych praw strony w postępowaniu poprzedzającym doręczenie decyzji od której podatnik wniósł spóźnione odwołanie.

Sąd badając legalność spornego postanowienia stwierdzającego uchybienie terminowi do wniesienia odwołania - z uwagi na podniesione w skardze zarzuty - musiał ocenić, czy zasadnie organ przyjął, że w postępowaniu dotyczącym ustalenia podatku od nieruchomości za 2005 r. strona była zastępowana przez pełnomocnika, w tym w czynnościach związanych z doręczeniem decyzji wymiarowej (art. 145 § 2 OP).

Rozstrzygnięcie kwestii udziału pełnomocnika w tym konkretnym postępowaniu ma istotne znaczenie, bowiem przesądza o skuteczności doręczenia decyzji do rąk pełnomocnika i procesowych konsekwencjach upływu terminu do wniesienia odwołania. Jeżeli bowiem strona była zastępowana przez pełnomocnika, to doręczenie decyzji wymiarowej pełnomocnikowi w dniu 4 grudnia 2008 r. skutkowałoby oczywistą bezskutecznością wniesionego przez stronę w dniu 5 stycznia 2009 r. odwołania (z dnia 31.12.2008 r.). Jeżeli natomiast organ bezpodstawnie przyjął udział pełnomocnika w tym postępowaniu, to skuteczność wniesionego odwołania należałoby ocenić z uwzględnieniem terminu doręczenia decyzji wymiarowej stronie, co wobec pominięcia tej okoliczności przy stwierdzeniu uchybienia terminowi do wniesienia odwołania - skutkowałoby uznaniem zarzutów skargi za uzasadnione co najmniej w zakresie nie ustalenia daty doręczenia decyzji stronie. Dalsze bowiem konsekwencje procesowe, w kwestii zachowania terminu do wniesienia odwołania, uzależnione byłyby od ustalenia daty doręczenia decyzji stronie.

Sąd w składzie orzekającym, podziela (przywołane w skardze) stanowisko, że udzielenie pełnomocnictwa oraz jego zakres i treść, są uzależnione tylko od woli mocodawcy, zatem w przypadku złożenia organowi pełnomocnictwa, organy podatkowe obowiązane są honorować udział pełnomocnika w zakresie wskazanym przez stronę w treści pełnomocnictwa. Organy nie są przy tym legitymowane, aby domniemywać, w jakiej sprawie i w jakim zakresie działa pełnomocnik. Przyjmuje się zatem, że w postępowaniach podatkowych konieczne jest nie tylko precyzyjne określenie treści pełnomocnictwa, ze wskazaniem jakiego podatku, za jaki okres i przed którym organem strona będzie zastępowana przez pełnomocnika, ale też - aby organ mógł uwzględnić rzeczywistą wolę strony - do akt konkretnej sprawy musi być złożony dokument - oryginał lub urzędowo potwierdzony odpis pełnomocnictwa.

Sąd administracyjny orzeka na podstawie akt. Z przedłożonych Sądowi akt spornej sprawy wynika, że orzekający w sprawie organ dysponował pełnomocnictwem z dnia 2 stycznia 2008 r. udzielonym przez Pana L. F. - radcy prawnemu B. B. W aktach sprawy znajduje się odpis (kserokopia) pełnomocnictwa urzędowo poświadczona za zgodność z oryginałem przez pracownika działającego z upoważnienia Burmistrza P. Z treści tego pełnomocnictwa wynika, że mocodawca Pan L. F., upoważnia radcę prawnego B. B. do prowadzenia we wszystkich instancjach spraw cyt. "w postępowaniach podatkowych Państwa L. i H. F. w sprawie zmiany decyzji ostatecznych - nakazów płatniczych za lata 2002; 2003; 2004; 2005; 2006 w sprawie ustalenia wysokości podatku od nieruchomości za 2002; 2003; 2004; 2005; 2006 r.". W takim samym zakresie przedmiotowym Pani H. F. udzieliła w dniu 30 stycznia 2008 r. pełnomocnictwa swojemu mężowi – L. F. do działania w jej imieniu, upoważniając go jednocześnie do udzielania dalszych pełnomocnictw dla radcy prawnego. Tak udzielonymi pełnomocnictwami dysponował organ podatkowy, skoro urzędowo potwierdził ich zgodność z oryginałem i włączył do akt konkretnych spraw. Zgodnie z art. 137 § 2 i § 3 OP pełnomocnictwo powinno być udzielone na piśmie lub zgłoszone ustnie do protokołu, a pełnomocnik dołącza do akt oryginał lub urzędowo poświadczony odpis pełnomocnictwa, przy czym m.inn. radca prawny, może sam uwierzytelnić odpis udzielonego mu pełnomocnictwa.

W świetle przytoczonej regulacji prawnej i treści udzielonych przez podatników pełnomocnictw, nie budzi wątpliwości Sądu, że organ honorował udział radcy prawnego – B. B., jako pełnomocnika w postępowaniu dotyczącym ustalenia zobowiązania w podatku od nieruchomości za 2005 r. Po pierwsze, włączone do akt sprawy odpisy (kserokopie) pełnomocnictw zostały uwierzytelnione przez osobę działającą z upoważnienia organu i mają charakter urzędowo poświadczonego odpisu pełnomocnictwa o jakim mowa w art. 137 § 3 OP. Pełnomocnik skarżących nie kwestionuje faktu złożenia organowi oryginału pełnomocnictwa tej treści, podważa natomiast zasadność uznania przez organ jego zakresu wywodząc, że ustanowiony w nim pełnomocnik - radca prawny B. B., nie była upoważniona do zastępowania podatników w postępowaniu dotyczącym ustalenia zobowiązania w podatku od nieruchomości za 2005 r. Wniosek taki wywodzi zarówno z zakresu pełnomocnictwa jak i daty jego udzielenia i daty wszczęcia postępowania w sprawie ustalenia wysokości zobowiązania w podatku od nieruchomości za 2005 r.

Sąd nie podziela stanowiska skarżących w tym względzie. Wskazać tu należy przede wszystkim na zakres udzielonych przez małżonków F. pełnomocnictw (z dnia 2 stycznia 2008 r. i 30 stycznia 2008 r.), który upoważniał pełnomocnika m. inn. do prowadzenia spraw we wszystkich instancjach cyt. "...w sprawie ustalenia wysokości podatku od nieruchomości za (...) 2006 r.". Zdaniem Sądu, nie wymaga żadnej szczególnej analizy treść tego pełnomocnictwa, skoro z literalnego jego brzmienia wynika zakres legitymujący organy do honorowania udziału radcy prawnego – B. B., jako pełnomocnika małżonków H. i L. F. w postępowaniu dotyczącym między innymi ustalenia zobowiązania w podatku od nieruchomości za 2005 r. Skarżący nie kwestionują faktu złożenia organowi oryginału pełnomocnictwa tej treści. Ponieważ zakres pełnomocnictwa (zarówno udzielonego małżonkowi przez H. F., jak i przez L. F - radcy prawnemu B. B.) obejmował ustalenie wysokości podatku od nieruchomości za pięć kolejnych lat (za 2002,2003, 2004, 2005 i 2006 r.) to zrozumiałym jest, że do akt konkretnej sprawy (za 2005 r.) dołączony został urzędowo poświadczony odpis tego pełnomocnictwa.

Nie można też zgodzić się z zarzutami skargi, że pełnomocnictwa udzielone 2 i 30 stycznia 2008 r. nie mogły być skuteczne w postępowaniu w sprawie ustalenia zobowiązania w podatku od nieruchomości za 2005 r. z uwagi na ich udzielenie przed wszczęciem tego postępowania (postanowieniem z [...]). Sprawy związane z wymiarem podatku od nieruchomości, z uwagi na wydaną wcześniej ([...]) decyzję ulgową dla L. F. jako przedsiębiorcy z tyt. utworzenia nowych miejsc pracy, były między innymi przedmiotem decyzji ustalających wymiar podatku w kwocie O zł (tu decyzja z [...]) jak i postępowań w trybach nadzwyczajnych (prowadzonych od 2007r., również poddanych kontroli sądu administracyjnego). Podatnicy określając w styczniu 2008 r. zakres analizowanego pełnomocnictwa, mieli zatem świadomość działań, jakie organ może podjąć w przyszłości. Skoro więc jego zakres obejmował przedmiot postępowania (ustalenie zobowiązania w podatku od nieruchomości za 2005 r.) wszczętego postanowieniem z [...] i organowi przedłożono jego oryginał - o czym świadczy urzędowe potwierdzenie jego zgodności sporządzone prze działającego z upoważnienia Burmistrza-Kierownika Referatu Spraw Obywatelskich – A. S., to za bezzasadny należy uznać zarzut nieskuteczności pełnomocnictwa, tylko dlatego, że swoim zakresem obejmowało też postępowania za lata, co do których postępowanie zostało wszczęte przez organ po dacie jego udzielenia. Rozstrzygający w tym zakresie jest zakres przedmiotowy pełnomocnictwa i fakt przedłożenia jego odpisu do akt konkretnej sprawy.

Zdaniem Sądu, okoliczność, że pełnomocnictwo zostało udzielone przed formalnym wszczęciem postępowania w sprawie ustalenia zobowiązania, nie wyklucza uznania pełnomocnika w postępowaniu wszczętym już po jego udzieleniu. O zakresie umocowania pełnomocnika decyduje treść pełnomocnictwa, a nie termin jego udzielenia. Okoliczność, że w chwili jego udzielenia nie toczyło się jeszcze postępowanie, nie wyklucza, że strona antycypując wszczęcie takiego postępowania upoważniła pełnomocnika w tym zakresie. Istotne jest, że po wszczęciu tego postępowania wobec strony, organ dysponował urzędowo potwierdzonym pełnomocnictwem, którego zakres jednoznacznie wskazywał na umocowanie pełnomocnika – B. B. do zastępowania strony w tym konkretnym postępowaniu.

Za trafnością stanowiska organu przemawia również to, że wątpliwości pełnomocnika co do swojego umocowania do udziału w tej sprawie zrodziły się dopiero wówczas, gdy okazało się, że odwołanie od decyzji wymiarowej zostało złożone po terminie. Wskazać tu bowiem należy, że tenże pełnomocnik - radca prawny B. B., bez protestu przyjmowała kierowaną do niej korespondencję, w tym doręczone jej postanowienie (z [...]) w sprawie wyznaczenia terminu do zapoznania z aktami i wypowiedzenia się, jak i decyzję wymiarową z [...] w sprawie ustalenia podatku od nieruchomości za 2005 r. Ten sam pełnomocnik złożył w tej sprawie -dotyczącej, cyt. "wszczętego z urzędu postępowania w sprawie ustalenia dla podatników zobowiązania podatkowego w podatku od nieruchomości za 2005 r." (dowód - akta sprawy), wszczętego (jak sam wskazuje) postanowieniem z [...] - wniosek z 27 listopada 2008 r. o zawieszenie ww. postępowania, powołując się na "działanie w imieniu podatników" i znajdujące się w aktach tej sprawy pełnomocnictwo. Ta sama Pani pełnomocnik nie miała też wątpliwości do zakresu swojego umocowania, gdy w dniu 23 stycznia 2009 r. złożyła w trakcie toczącego się postępowania w sprawie ustalenia zobowiązania w podatku od nieruchomości za 2005 r. zażalenie na doręczone jej (w dniu 16.01.2009 r.) postanowienie (Burmistrza P. z dnia [...]) odmawiające zawieszenia postępowania. Pełnomocnictwo udzielone w tej sprawie radcy prawnemu B. B. nie zostało odwołane, natomiast w dniu 15 grudnia 2008 r (pismo z dnia 11.12.2008 r.) wpłynęło do organu kolejne pełnomocnictwo, udzielone radcy prawnemu – M. F. Pomimo ustanowienia dwóch pełnomocników w sprawie, spóźnione (jak się okazało) odwołanie od decyzji wymiarowej za 2006 r. złożyli w dniu 5 stycznia 2009 r. sami podatnicy.

Pani radca prawny – B. B., nie miała też wątpliwości co do zakresu swojego umocowania i prawa do przeglądania akt tej sprawy, gdy organ (dysponując kwestionowanym obecnie przez skarżących pełnomocnictwem) udostępnił jej w dniu 27 marca 2009 r. akta sprawy: [...] dotyczącej właśnie ustalenia małżonkom F. podatku od nieruchomości za 2005 r. Pomimo zakwestionowania swojego pełnomocnictwa dopiero, gdy zorientowała się, że odwołanie zostało złożone po terminie, nigdy ani pełnomocnik ani mocodawcy nie zawiadomili organu o cofnięciu pełnomocnictwa udzielonego radcy prawnemu B. B., stąd organ konsekwentnie Jej właśnie (ze skutkami procesowymi z art. 145 § 2 w zw. z art. 137 § 2 i § 3 OP) doręczał - jako (pierwszemu) pełnomocnikowi - kierowaną do podatników korespondencję. W stanie faktycznym sprawy, organ nie naruszył więc procedury postępowania podatkowego, w tym reguł związanych z udziałem pełnomocnika i skutecznością doręczania pism. Stąd podnoszony w skardze zarzut naruszenia norm z art. 144- 154, w tym 145 § 2 w zw. z art. 137 § 2 OP, poprzez doręczenia decyzji wymiarowej (jak twierdzą skarżący ) "nieumocowanemu" w sprawie pełnomocnikowi, należało - w ocenie Sądu - uznać za całkowicie nieuzasadniony.

Ocena zaskarżonego rozstrzygnięcia, prowadzi do wniosku, że podniesione w skardze zarzuty - formułowane jako naruszenie prawa materialnego - art. 98 k.c. w związku z art. 137 § 2 i § 4 OP są bezzasadne. Organ dysponując złożonym do akt sprawy uwierzytelnionym - urzędowym odpisem pełnomocnictw L. F. i H. F., z uwagi na określony w nich zakres przedmiotowy - zasadnie w ocenie Sądu - honorował udział radcy prawnego B. B. jako pełnomocnika w postępowaniu dotyczącym ustalenia zobowiązania w podatku od nieruchomości za 2005 r. W uzasadnieniu Sąd wykazał niekonsekwencję pełnomocnika, który powołując się na złożone do akt tej sprawy pełnomocnictwo, aktywnie uczestniczył w toczącym się postępowaniu (m.inn. składał wnioski i środki zaskarżenia, przyjmował korespondencję), by następnie, na pewnym jego etapie - podważać swoje umocowanie. Nastąpiło to w sytuacji, gdy spóźnione okazało się wniesione przez podatników odwołanie. Taka postawa pełnomocnika, nie poparta żadnymi rzeczowymi argumentami, w zestawieniu z pełnomocnictwami jakimi dysponował organ w toku postępowania - w ocenie Sądu - nie daje żadnych podstaw do zakwestionowania legalności skarżonego rozstrzygnięcia. Stanowisko to odnosi się zarówno do podniesionych w skardze zarzutów naruszenia prawa materialnego (art. 98 k.c. w zw. z art. 137 § 2 i § 4 OP), jak i zarzutów procesowych opartych na naruszeniu art. art. 137 § 2 w związku z art. 145 § 2 z których skarżący wywodzą zachowanie określonego w art. 223 § 2 pkt 1 OP terminu do wniesienia odwołania, podważając umocowanie pełnomocnika w spornej sprawie.

Bez wpływu na skutki procesowe, w tym na określony w art. 223 § 2 OP - termin do wniesienia środków zaskarżenia, miało doręczanie korespondencji zarówno samym podatnikom jak i ustanowionemu później w sprawie drugiemu pełnomocnikowi. Ta czynność organu miała wyłącznie charakter informacyjny. Stąd bezzasadny jest również zarzut skargi, wskazujący na naruszenie art. 122 OP z uwagi na brak ustalenia daty doręczenia decyzji z [...] (wymiarowej za 2005 r.) do rąk podatników. W sytuacji, gdy stronę - jak w tym postępowaniu - zastępuje pełnomocnik, dla celów procesowych z art. 223 § 2 OP w zw. z art. 145 § 2 i art. 137 § 2 i § 3 OP - istotne było jedynie doręczenie w dniu 4 grudnia 2008 r. decyzji (ustalającej podatek od nieruchomości za 2005 r.) pełnomocnikowi strony. W ocenie Sądu, zasadnie organ odwoławczy przyjął, że skoro skutecznie doręczono decyzję w dniu 4 grudnia 2008 r. ustanowionemu w tej sprawie pełnomocnikowi - radcy prawnemu B. B., to odwołanie podatników z 31 grudnia 2008 r., które wpłynęło do organu 5 stycznia 2009 r. - wniesione zostało z uchybieniem ustawowego - 14 dniowego terminu z art. 223 § 2 pkt 1, co przy braku wniosku o przywrócenie uchybionego terminu, musiało skutkować stwierdzeniem na podstawie art. 228 Ordynacji podatkowej - uchybienia terminowi do wniesienia odwołania.

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu, oceniając zaskarżone postanowienie - w przedmiocie uchybienia terminowi do wniesienia odwołania - według kryterium legalności, stwierdził że organ podatkowy prawidłowo ustalił i właściwie ocenił stan faktyczny związany ze skutecznością doręczenia rozstrzygnięć a przyjęta subsumcja ustaleń faktycznych do mającej w sprawie zastosowanie normy art. 228 § 1 pkt 2 Ordynacji podatkowej nie narusza prawa. Uzasadnione w tym stanie rzeczy było więc oddalenie skargi - na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.