Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi – Wydział I w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Paweł Janicki Sędziowie: Sędzia NSA Bogusław Klimowicz Sędzia WSA Paweł Kowalski (spr.) Protokolant Agnieszka Kerszner po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 29 kwietnia 2009 r. sprawy ze skargi A Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością Oddział w Polsce z siedzibą w Ł. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Ł. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie nadania numeru identyfikacji podatkowej oddala skargę.

Zaskarżoną decyzją z dnia [...]r. Nr [...] Dyrektor Izby Skarbowej w Ł. utrzymał mocy decyzję Naczelnika Łódzkiego Urzędu Skarbowego w Łodzi z dnia [...]r. Nr [...] w sprawie nadania numeru identyfikacji podatkowej (NIP) [...] "A" Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością Oddział w Polsce z siedzibą w Ł.

Uzasadniając przedmiotowe rozstrzygnięcie Dyrektor Izby Skarbowej podał, że w dniu 18 czerwca 2007r. do Drugiego Urzędu Skarbowego W - Ś wpłynęło zgłoszenie identyfikacyjne NIP-2 złożone przez "B" w Irlandii. W oparciu o zawarte w nim dane wymieniony organ podatkowy wydał w dniu 21 czerwca 2007r. decyzję w sprawie nadania Spółce numeru identyfikacji podatkowej [...]. Ponadto w oparciu o złożone przez "B" zgłoszenie rejestracyjne VAT-R, organ podatkowy dokonał rejestracji Spółki jako podatnika VAT oraz podatnika VAT UE.

W dniu 5 listopada 2007r. do [...] Urzędu Skarbowego w Ł. wpłynęło zgłoszenie identyfikacyjne NIP-2 złożone przez "A" Spółka z o.o. Oddział w Polsce z siedzibą w Ł. W oparciu o zawarte w nim dane Naczelnik [...] Urzędu Skarbowego w Ł. w dniu 9 stycznia 2008r. wydał decyzję w sprawie nadania numeru identyfikacji podatkowej [...].

W dniu 4 lutego 2008r. "A" Spółka z o.o. Oddział w Polsce złożyła odwołanie od ww. decyzji, wnosząc o jej uchylenie w całości i umorzenie postępowania w sprawie. Zaskarżonej decyzji Spółka zarzuciła naruszenie: art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1995r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników (t.j. Dz. U. z 2004 r. Nr 269, poz. 2681 ze zm.), powoływanej dalej w skrócie: ustawa o NIP, poprzez wydanie decyzji o nadaniu Oddziałowi Spółki odrębnego NIP, pomimo uprzedniego nadania NIP "A." przez inny organ podatkowy, art. 207 § 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. Nr 8, poz. 60 ze zm.), powoływanej dalej w skrócie: o.p., poprzez wydanie decyzji o nadaniu Oddziałowi Spółki NIP pomimo uprzedniego rozstrzygnięcia tej sprawy, co do istoty decyzją ostateczną wydaną przez inny organ podatkowy.

W uzasadnieniu odwołania strona podniosła, że Spółka rozpoczęła działalność w Polsce z dniem 18 czerwca 2007r. pod nazwą "B". Spółka dokonała wówczas zgłoszenia identyfikacyjnego NIP-2 wraz ze zgłoszeniem rejestracyjnym VAT-R w zakresie podatku od towarów i usług w Drugim Urzędzie Skarbowym W - Ś w W. W dniu 21 czerwca 2007r. Naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego W-Ś wydał decyzję o nadaniu Spółce NIP [...]. Ponadto strona wskazała, iż postanowiła utworzyć w Polsce oddział, zlokalizowany w Ł., pod nazwą "A" Sp. z o. o. Oddział w Polsce. Oddział Spółki dokonał zgłoszenia aktualizacyjnego, związanego ze zmianą właściwości miejscowej urzędu skarbowego, tj. z Drugiego Urzędu Skarbowego W-Ś na [...]Urząd Skarbowy w Ł. Zdaniem strony zmiana właściwości miejscowej wynikała ze zmiany siedziby spółki. Utworzenie w Polsce Oddziału Spółki oznacza jedynie zmianę formy prowadzenia działalności w Polsce i związaną z tym zmianę właściwości organu podatkowego, co spowodowała jedynie obowiązek aktualizacji danych przypisanych do istniejącego już numeru NIP, nadanego Spółce decyzją z dnia [...]r. Na potwierdzenie swojego stanowiska Spółka powołała interpretację Ministra Finansów z dnia [...]r. nr [...], z której wynika, iż "utworzenie na terytorium Polski przez przedsiębiorcę zagranicznego oddziału nie powoduje powstania na terytorium Polski nowego podatnika. Zmienia się jedynie zakres wykonywanych czynności i struktura organizacyjna tego podatnika. Nie ma zatem podstaw do odrębnej rejestracji takiego podmiotu dla podatku od towarów i usług. Sytuacja taka powoduje jedynie konieczność aktualizacji zgłoszeń identyfikacyjnych i rejestracyjnych, w oparciu o nadany wcześniej numer identyfikacji podatkowej."

W piśmie z dnia 2 października 2008r. Spółka wyjaśniła, iż działalność gospodarczą na terytorium Polski wykonuje wyłącznie "A" Sp. z o.o. Oddział w Polsce, który jest zarówno podatnikiem podatku od towarów i usług jak i płatnikiem podatków i składek ubezpieczeniowych.

Wskazaną na wstępie decyzją Dyrektor Izby Skarbowej w Ł. z dnia [...]r. utrzymał w mocy decyzję organu pierwszej instancji.

Organ odwoławczy stwierdził, że w świetle art. 2 ust. 2 i ust. 3 ustawy o NIP, obowiązkowi ewidencyjnemu - oprócz podatników - podlegają również inne podmioty, w szczególności zakłady (oddziały) osób prawnych, jeżeli są płatnikami podatków lub płatnikami składek ubezpieczeniowych. Oddział, jako zakład pracy jest płatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych w myśl art. 31 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 ze zm.). Dodatkowo ciąży na nim obowiązek płatnika odprowadzania składek na ubezpieczenie społeczne, zgodnie z art. 4 ust. 2 pkt a ustawy z dnia 13 października 1998r. o systemie ubezpieczeń społecznych (t.j. Dz. U. z 2007r. Nr 11, poz. 74 ze zm.) oraz płatnika składek na ubezpieczenie zdrowotne na podstawie art. 85 ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2004r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz. U. z 2008r. Nr 164, poz. 1027 ze zm.).

Dyrektor Izby Skarbowej w Ł. uznał, że posiadanie przez "A" Spółka z o. o. Oddział w Polsce statusu płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych oraz składek ubezpieczeniowych związane jest z obowiązkiem uzyskania numeru NIP. Tym samym numer NIP 5262960502 nadany Spółce macierzystej będącej przedsiębiorcą zagranicznym (tj. "A") jako podatnikowi podatku VAT, powinien być stosowany przy realizacji obowiązków z zakresu tegoż podatku. Natomiast Oddział ww. przedsiębiorcy zagranicznego, tj. "A" Spółka z o. o. Oddział w Polsce jako strona umów o pracę ze swymi pracownikami i w konsekwencji płatnik zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych oraz składek ubezpieczeniowych, powinien posiadać z tego tytułu własny numer identyfikacji podatkowej. Tym samym zgodnie z art. 2 ust. 2 ustawy o NIP, podlega on odrębnemu obowiązkowi ewidencyjnemu i wymogowi nadania numeru NIP. Numerem tym Oddział powinien posługiwać się wyłącznie dla potrzeb realizacji obowiązków wynikających z posiadania statusu płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych i składek ubezpieczeniowych.

W skardze na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej Spółka wniosła o jej uchylenie w całości na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. a i lit. c) ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. -Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), powołanej dalej w skrócie: p.p.s.a., oraz o zasądzenie zwrotu kosztów postępowania w oparciu o art. 200 i art. 205 p.p.s.a. Zaskarżonemu rozstrzygnięciu zarzuciła naruszenie:

1) art. 2 ust. 2 w związku z art. 5 ust. 1 ustawy o NIP, poprzez nadanie skarżącej Spółce odrębnego numeru identyfikacji podatkowej pomimo uprzedniego nadania NIP "Rehab Enterprises Ltd." przez inny organ podatkowy;

2) art. 207 § 2 o.p., poprzez wydanie decyzji o nadaniu skarżącej Spółce NIP pomimo uprzedniego rozstrzygnięcia tej sprawy, co do istoty decyzją ostateczną wydaną przez inny organ podatkowy, wskazując iż stanowi to wadę wymienioną w art. 247 § 1 o.p.

W uzasadnieniu skargi Spółka podniosła, iż celem wprowadzenia instytucji numeru identyfikacji podatkowej było stworzenie takiej sytuacji, w której każdy podmiot podlegający obowiązkom z zakresu prawa podatkowego oraz ubezpieczeń społecznych i zdrowotnych byłby dostatecznie zidentyfikowany, przede wszystkim w celu kontroli przez właściwe organy realizacji tych obowiązków. Dlatego identyfikacja podmiotów na gruncie przepisów ustawy o NIP opiera się z jednej strony na zasadzie powszechności, co oznacza, że każdy podmiot, na którym ciążą określone obowiązki jest obowiązany posiadać NIP oraz, z drugiej strony, na zasadzie indywidualności, według której każdy podmiot może posiadać tylko jeden NIP. W ocenie Spółki przepisy ustawy o NIP nie przewidują sytuacji, w której ten sam podmiot posiadałby więcej niż jeden NIP. Na poparcie swojego stanowiska przywołała wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 3 września 2002r. sygn. akt III SA 3288/00, w którym Sąd stwierdził, że przedsiębiorca może posługiwać się tylko jednym numerem identyfikacji podatkowej. W sytuacji gdy otrzyma dwa NIP, druga decyzja w tej sprawie musi być unieważniona.

Nadto Spółka podniosła, iż na gruncie prawa podatkowego oddział przedsiębiorcy zagranicznego nie posiada podmiotowości prawnopodatkowej. Zatem, w opinii Spółki uwzględniając okoliczność, iż określony podmiot może posiadać tylko jeden NIP oraz oddział przedsiębiorcy nie jest odrębnym podatnikiem, tylko zorganizowaną częścią przedsiębiorcy, zaskarżona decyzja dotycząca nadania Oddziałowi Spółki oddzielnego NIP jest niezgodna z prawem. W przedmiotowej sprawie doszło bowiem do nadania NIP podmiotowi, który posiadał już NIP. Odwołując się do poglądu wyrażonego w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 4 kwietnia 2001 r. (sygn. akt III SA 555/2000), Spółka podniosła, że na gruncie ustawy o NIP obowiązuje zasada jednokrotności zgłoszenia identyfikacyjnego, co oznacza, że podatnikowi nadaje się jeden numeru NIP bez względu na rodzaj oraz liczbę opłacanych przez podatnika podatków, formę opodatkowania, liczbę oraz rodzaje prowadzonej działalności gospodarczej oraz liczby prowadzonych przedsiębiorstw.

W odpowiedzi na skargę Dyrektor Izby Skarbowej wniósł o oddalenie skargi podtrzymując swoje stanowisko wyrażone w zaskarżonej decyzji.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi zważył, co następuje:

Skarga nie jest uzasadniona. Zarówno zaskarżona decyzja Dyrektora Izby Skarbowej oraz poprzedzająca ją decyzja organu pierwszej instancji są zgodne z obowiązującymi przepisami prawa materialnego. Przy ich wydaniu, wbrew zarzutom skargi, organy podatkowe nie naruszyły również przepisów postępowania, w tym art. 207 § 2 i art. 247 § 1 o.p.

Na wstępie należy wyjaśnić, iż "A" jest przedsiębiorcą zagranicznym, który w Polsce wykonuje działalność gospodarczą w ramach oddziału, w rozumieniu przepisów art. 85 i następnych ustawy z dnia 2 lipca 2004r. o swobodzie działalności gospodarczej (t.j. Dz. U. z 2007r. Nr 155, poz. 1095 ze zm.) Stosownie do art. 5 pkt 4 tej ustawy oddział jest wyodrębnioną i samodzielną organizacyjnie częścią działalności gospodarczej, wykonywaną przez przedsiębiorcę poza siedzibą przedsiębiorcy lub głównym miejscem wykonywania działalności. Oddział powstaje po dokonaniu rejestracji w Rejestrze Przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego. W ramach oddziału może być prowadzona działalność gospodarcza wyłącznie zakresie przedmiotu działalność przedsiębiorcy zagranicznego.

Jak wynika z odpisu pełnego KRS załączonego do akt sprawy przedsiębiorca ów – "A" jest spółką prawa irlandzkiego z siedzibą w Dublinie. Wymieniona spółka utworzyła w Polsce oddział występujący pod nazwą "A" Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Oddział w Polsce z siedzibą w Ł.

Istota sporu w rozpoznawanej sprawie sprowadza się do ustalenia, czy przedsiębiorca zagraniczny prowadzący w Polsce działalność gospodarczą w formie oddziału, jest adresatem obowiązków wynikających z ustawy o NIP, w sytuacji gdy przed utworzeniem oddziału przedsiębiorcy zagranicznemu został nadany numer identyfikacji podatkowej.

Z art. 1 ustawy o NIP wynika, że adresatami norm w niej zawartych są nie tylko podatnicy, ale również płatnicy podatków i płatnicy składek na ubezpieczenia społeczne oraz ubezpieczenia zdrowotne. Z kolei z art. 2 ust. 2 tej ustawy wynika, że obowiązkowi ewidencyjnemu podlegają również inne podmioty niż wymienione w ust. 1, jeżeli na podstawie odrębnych ustaw są podatnikami, a w szczególności zakłady (oddziały) osób prawnych oraz płatnicy podatków; podmioty te również otrzymują NIP. Z przywołanych przepisów wynika w sposób oczywisty, że adresatem obowiązku ewidencyjnego są prócz podatników również płatnicy podatku. Podlegają oni (płatnicy) temu obowiązkowi, jeśli nie są podatnikami podatku od towarów i usług oraz podatków dochodowych. Wniosek powyższy wynika pośrednio z treści art. 4 ustawy o NIP, który reguluje właściwość organów podatkowych w zakresie ewidencji podatników i płatników.

Istotne jest zatem ustalenie, czy oddział przedsiębiorcy zagranicznego jest odrębnym od swojej jednostki macierzystej podatnikiem podatku od towarów i usług bądź podatnikiem podatku dochodowego.

Ustawa z 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) w przeciwieństwie do poprzednio obowiązującej ustawy z dnia 8 stycznia 1993r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50 ze zm.) nie przewiduje możliwości by oddziały osoby prawnej rozliczały się z tego podatku jako odrębni od tej osoby podatnicy. Jednocześnie na skutek wejścia w życie art. 160 ust. 3 nowej ustawy o VAT istniejące oddziały osób prawnych będące odrębnymi podatnikami podatku od towarów i usług zostały "wchłonięte" przez swoje jednostki macierzyste, które wstąpiły we wszystkie przewidziane w przepisach prawa podatkowego prawa i obowiązki swoich zakładów (oddziałów). Z powyższego wynika, że w aktualnym stanie prawnym podatnikiem podatku od towarów i usług jest osoba prawna, niezależnie od liczby posiadanych oddziałów i stopnia ich samodzielności. Powyższe dotyczy również przedsiębiorców zagranicznych, którzy prowadzą działalność gospodarczą w Polsce w ramach oddziału. W konsekwencji, w ocenie Sądu należy przyjąć, że na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług z 11 marca 2004r., oddział przedsiębiorcy zagranicznego nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Z treści skargi wynika, że strona skarżąca pogląd ów podziela (str. 7 skargi). Nadto wnioski jakie wynikają z treści art. 160 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług korespondują z poglądem wyrażonym w przywoływanym przez stronę, piśmie Ministra Finansów z dnia 28 marca 2007r. W ocenie Sądu należy zgodzić się z poglądem, iż utworzenie na terytorium Polski przez przedsiębiorcę zagranicznego oddziału nie powoduje powstania nowego podatnika.

W ocenie Sądu oddział przedsiębiorcy zagranicznego nie posiada również podmiotowości podatkowej na gruncie ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.). Jak wskazano powyżej zgodnie z art. 85 ust. 1 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej, dla wykonywania działalności gospodarczej na terytorium Polski przedsiębiorcy zagraniczni mogą, na zasadzie wzajemności, o ile ratyfikowane umowy międzynarodowe nie stanowią inaczej, tworzyć oddziały z siedzibą na terytorium Polski. Oddział ten jest stałą placówką utrzymywaną na terytorium Polski, która prowadzi działalność gospodarczą. Spełnia ona zatem przesłanki, aby w świetle przytoczonych przepisów, uznać ją za zakład (art. 4a pkt 11 lit. "a" ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych). Utworzenie na terytorium danego państwa zakładu, nie powoduje powstania nowego podmiotu podatkowego w tym państwie. Zakład nie jest bowiem podmiotem podatkowym, gdyż podmiotem takim pozostaje przedsiębiorca zagraniczny. Posiadający siedzibę w Polsce oddział nie stanowi więc odrębnego podmiotu podatkowego w stosunku do spółki posiadającej siedzibę za granicą, ale stanowi jedynie organizacyjnie i majątkowo wyodrębnioną część tej spółki. Dochody wykazywane przez oddział pozostają więc dochodami tej spółki. Oznacza to, iż pomimo swojej odrębności majatkowo-organizacyjnej, w stosunku do jednostki macierzystej, oddział nie jest z punktu widzenia prawa podatkowego samodzielnym podmiotem. W konsekwencji brak jest również podstaw prawnych by oddziałowi zagranicznego przedsiębiorcy nadać NIP jako podatnikowi podatku dochodowego.

Rozważenia wymaga zatem, czy oddziałowi zagranicznego przedsiębiorcy podlega obowiązkowi ewidencyjnemu jako płatnikowi podatku lub składek ubezpieczeniowych.

Stosownie do art. 8 o.p. płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu. Z art. 31 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej, zwane dalej "zakładami pracy", są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

W przypadku przedsiębiorców zagranicznych, którzy utworzyli w Polsce swój oddział, pracodawcą może być zarówno zagraniczna osoba prawna, jak i jej oddział w Polsce. Uznanie go za płatnika wymaga wykazania, iż oddział taki ma przymiot zakładu pracy – pracodawcy (por. wyrok WSA w Warszawie z dnia 26 czerwca 2008 r. sygn. akt III SA/Wa 266/08, LEX nr 402907).

Z niespornych ustaleń faktycznych sprawy wynika, że Spółka "A" nie zatrudnia na terytorium Polski żadnych pracowników. Nie jest zatem z tego tytułu płatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych, jak również płatnikiem w rozumieniu ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych. Pracowników zatrudnia natomiast utworzony przez Spółkę oddział w Polsce, w formie którego obecnie Spółka zagraniczna działa na terytorium Polski (pismo strony skarżącej z dnia 2 października 2008 r. – karta 115 akt administracyjnych).

Wobec powyższego należy stwierdzić, że działanie organów podatkowych w niniejszej sprawie nie naruszało art. 2 ust. 2 i ust. 3 w związku z art. 5 ust. 1 ustawy o NIP, bowiem nadanie oddziałowi przedsiębiorcy zagranicznego - "A" Sp. z o.o. oddział w Polsce – numeru NIP miało swoje umocowanie normatywne w art. 2 ust. 2 i ust. 3 ustawy o NIP. Oddział ten jest bowiem, jako pracodawca, płatnikiem podatku dochodowego od dochodów uzyskiwanych przez zatrudnianych w oddziale pracowników.

Sąd podzielił stanowisko Dyrektora Izby Skarbowej, iż w rozpatrywanej sprawie nie doszło do nadania dwóch numerów NIP temu samemu podmiotowi. Organ odwoławczy trafnie wskazał, że decyzja Naczelnika Drugiego Urzędu Skarbowego W - Ś z dnia [...]r. o nadaniu NIP Spółce "B" z siedzibą w Irlandii (obecnie "A") było związane z rejestracją tej spółki (a nie jej oddziału w Polsce) jako podatnika polskiego podatku VAT. Jak wskazano wyżej podatnikiem podatku od towarów i usług nie jest oddział Spółki w Polsce. Jest nim natomiast, a w każdym razie, może być, z tytułu wykonywania określonych czynności, Spółka "A" w Irlandii.

W konsekwencji uznać należało, że wbrew zarzutom skargi, zaskarżona decyzja Dyrektora Izby Skarbowej w Ł. nie jest kolejną (drugą) decyzją wydaną w sprawie już poprzednio rozstrzygniętej inną decyzją ostateczną (art. 247 § 1 pkt 4 o.p.). Stroną postępowania w sprawie zakończonej decyzją Naczelnika Urzędu Skarbowego W-Ś z dnia [...]r., jest "B" z siedzibą w Irlandii pod adresem: [...]. Natomiast podmiotem który uzyskał NIP w postępowaniu zakończonym zaskarżoną decyzja jest "A" Sp. z o.o. Oddział w Polsce z siedzibą w Ł. Z uwagi na brak tożsamości podmiotów, które były stronami obu postępowań zakończonych ww. decyzjami, nie zachodzą podstawy do wyeliminowania zaskarżonej decyzji z obrotu prawnego w oparciu o art. 145 § 1 pkt 2 p.p.s.a. w związku z art. 247 § 1 pkt 4 o.p.

Organy podatkowe nie naruszył także art. 207 o.p. Stosownie do wymienionego przepisu organ podatkowy orzeka w sprawie w drodze decyzji, chyba że przepisy niniejszej ustawy stanowią inaczej (§ 1). Decyzja rozstrzyga sprawę co do jej istoty albo w inny sposób kończy postępowanie w danej instancji (§ 2). Postępowanie w przedmiocie nadania numeru identyfikacji podatkowej toczy się na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej, zaś rozstrzygnięcie sprawy ma formę decyzji, co wynika wprost z art. 3 ust. 1a i ust. 2 ustawy o NIP.

Mając na uwadze powyższe Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi na podstawie art. 151 p.p.s.a. oddalił skargę.

M.Ko.