Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Dnia 30 lipca 2020 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi, Wydział III w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Janusz Nowacki Sędziowie Sędzia WSA Krzysztof Szczygielski Asesor WSA Małgorzata Kowalska (spr.) Protokolant Sekretarz sądowy Aneta Lubasińska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 22 lipca 2020 roku sprawy ze skargi M. F. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie odmowy wpisania do ewidencji instruktorów nauki jazdy 1. uchyla zaskarżoną decyzję i poprzedzającą ją decyzję Prezydenta Miasta Łodzi z dnia [...] nr [...]; 2. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. na rzecz skarżącego M. F. kwotę 200 (dwieście) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Zaskarżoną decyzją z [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Ł. utrzymało w mocy decyzję Prezydenta Miasta Ł. z [...] o odmowie wpisania M. F. do ewidencji instruktorów prowadzonej przez Prezydenta Miasta Ł. w zakresie prawa jazdy kategorii AM, A1, A2, A, B1, B, B+E, C1, C, C1+E, C+E, D1, D, D+E, T.

Wskazane rozstrzygnięcie zapadło w następującym stanie faktycznym:

Decyzją z 13 października 2004 r., na podstawie art. 106 ust. 1 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2003 r. Nr 58, poz. 515), wpisano M. F. do ewidencji instruktorów, przydzielając ww. numer uprawnienia: [...].

W dniu [...] ., ze względu na niewypełnienie dyspozycji art. 37 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 5 stycznia 2011 r. o kierujących pojazdami (Dz. U. z 2019 r. poz. 341) - dalej "u.k.p.", tj. nieprzedłożenie zaświadczenia potwierdzającego odbycie warsztatów doskonalenia zawodowego za rok 2018 w ustawowym terminie, organ ewidencyjny wydał decyzję administracyjną o skreśleniu M. F. z ewidencji instruktorów prowadzonej przez Prezydenta Miasta Ł..

W związku z powyższą decyzją oraz decyzją organu II instancji z [...] w dniu 6 czerwca 2019 r. M. F. złożył w Wydziale Praw Jazdy i Rejestracji Pojazdów w Departamencie Obsługi i Administracji Urzędu Miasta Ł. legitymację instruktora nr [...].

Następnie w dniu 6 września 2019 r. wpłynął do wskazanego Wydziału Praw Jazdy i Rejestracji Pojazdów wniosek M. F. o wpis do ewidencji instruktorów w zakresie prawa jazdy kat.: AM, A1, A2, A, B1, B, B+E, C1, C, C1+E, C+E, D1, D, D1+E, D+E, T. Do wniosku załączone zostały m.in.: zaświadczenie nr 10/2019 wystawione dnia 16 stycznia 2019 r. przez OŚRODEK SZKOLENIA KIEROWCÓW NR [...], potwierdzające uczestnictwo wnioskodawcy w warsztatach doskonalenia zawodowego dla instruktorów w roku 2019 oraz wniosek o uznanie ważnych dokumentów znajdujących się w teczce instruktora nr [...].

W dniu 11 września 2019 r. skierowano do M.F. wezwanie, którym zobowiązano stronę, w terminie 10 dni od jego otrzymania, do przedłożenia w Oddziale Nadzoru i Kontroli w Wydziale Praw Jazdy i Rejestracji Pojazdów w Departamencie Obsługi i Administracji Urzędu Miasta Ł.:

ważnego zaświadczenia o ukończeniu z wynikiem pozytywnym kursu dla kandydatów na instruktorów w zakresie wnioskowanych kategorii prawa jazdy, pod rygorem wydania decyzji o odmowie wpisu do ewidencji, w przypadku jego nieprzedłożenia;

dokumentów potwierdzających 3-letnie doświadczenie w prowadzeniu szkolenia osób ubiegających się o uprawnienia do kierowania pojazdami w zakresie prawa jazdy kategorii B, pod rygorem wydania decyzji o odmowie wpisu do ewidencji w zakresie prawa jazdy kategorii B+E, C1, C, C+E, C1+E, D1, D, D1+E,D+E, w przypadku ich nieprzedłożenia.

W odpowiedzi na powyższe wezwanie M. F. złożył w Wydziale Praw Jazdy i Rejestracji Pojazdów pismo, do którego załączył zaświadczenie wystawione przez Centrum Kształcenia Praktycznego w P., potwierdzające 3-letnie doświadczenie strony w prowadzeniu szkolenia osób ubiegających się o uprawnienia do kierowania pojazdami w zakresie prawa jazdy kategorii B oraz kserokopię zaświadczenia ukończenia specjalistycznego kursu metodyczno-dydaktycznego na wykładowców i instruktorów kształcenia kierowców wystawione na nazwisko M. F. w dniu 1 kwietnia 1985 r. przez Zakład Doskonalenia Zawodowego w W..

Decyzją z [...] Prezydent Miasta Ł. na podstawie art. 33 ust. 2 pkt 3 lit.a u.k.p. odmówił wpisania M. F. do ewidencji instruktorów prowadzonej przez Prezydenta Miasta Ł. w zakresie prawa jazdy kategorii AM, A1, A2, A, B1, B, B+E, C1, C, C1+E, C+E, D1, D, D+E, T.

M. F. złożył odwołanie od decyzji organu I instancji, podkreślając, że spełnia wszystkie wymogi określone w art. 33 ust. 1 u.k.p. i wypełnił obowiązek wynikający z art. 46 ust. 7 oraz art. 71 ust. 6 tej ustawy, które to przepisy określają jedyny zgodny z prawem warunek ponownego wpisu do ewidencji. Zdaniem odwołującego uznanie zaświadczenia o ukończeniu kursu dla instruktorów za nieważne czy też nieaktualne nie ma podstaw prawnych. Wobec powyższego M. F. wniósł o uchylenie zaskarżonej decyzji.

Decyzją z [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Ł. utrzymało w mocy decyzję organu I instancji. W uzasadnieniu rozstrzygnięcia organ przywołał przepisy mające zastosowanie w sprawie, podkreślając że M. F. został skreślony z ewidencji instruktorów w konsekwencji niezrealizowania obowiązku wynikającego z dyspozycji art. 37 ust. 1 pkt 3 u.k.p., który stanowi, że instruktor jest obowiązany do dnia 7 stycznia każdego roku przedkładać staroście zaświadczenie potwierdzające uczestnictwo w roku ubiegłym w warsztatach, o których mowa w art. 35 ust. 6. Decyzja organu I instancji została podjęta na podstawie art. 46 ust.1 pkt 3 u.k.p., zgodnie z którym starosta skreśla instruktora z ewidencji instruktorów w przypadku nieprzedłożenia do dnia 7 stycznia każdego roku zaświadczenia potwierdzającego uczestnictwo w roku ubiegłym w warsztatach doskonalenia zawodowego. Jednocześnie organ odwoławczy zauważył, że stosownie do art. 46 ust. 7 u.k.p. w przypadku skreślenia z ewidencji instruktora lub wykładowcy ze względu, o którym mowa w ust. 1 pkt 3 lub ust. 2 pkt 3, ponowny wpis do ewidencji może być dokonany po odbyciu warsztatów doskonalenia zawodowego, o których mowa w art. 35 ust. 6. Zdaniem organu ustawodawca poprzez użycie terminu "może" w treści art. 46 ust. 7 u.k.p. zobligował organ ewidencyjny również do weryfikacji przesłanek określonych w art. 33 ust. 1 pkt 2-8 u.k.p. Uzasadniając powyższe Kolegium wskazało na rozwiązania prawne przyjęte wobec osób ubiegających się o ponowny wpis do ewidencji instruktorów po skreśleniu w wyniku dopuszczenia się rażącego naruszenia przepisów w zakresie szkolenia, podkreślając, że w takim przypadku oczywistym jest, że przy ponownym wpisie organ ewidencyjny winien po pierwsze zweryfikować przesłanki z art. 46 ust. 5 u.k.p., a w drugiej kolejności przesłanki wynikające z art. 33 ust. 1 pkt 2-8 u.k.p. Z tego względu, zdaniem Kolegium, zasadnym jest stwierdzenie, iż analogiczne jest rozwiązanie co do osób ubiegających się o ponowny wpis do ewidencji instruktorów po skreśleniu w wyniku nieprzedłożenia do dnia 7 stycznia zaświadczenia potwierdzającego uczestnictwo w roku ubiegłym w warsztatach doskonalenia zawodowego. Prawidłowe jest więc stanowisko Prezydenta Miasta Ł., iż brzmienie art. 46 ust. 7 u.k.p. oznacza, iż oczywistą konsekwencją skreślenia z ewidencji jest to, że ubiegając się ponownie o wpis do ewidencji instruktorów nauki jazdy wnioskodawca winien także spełnić wymagania określone w art. 33 ust. 1 u.k.p.

W związku z powyższym Kolegium przypomniało, że jednym z warunków wpisania do ewidencji instruktorów, wymienionym w art. 33 ust. 1 pkt 6 u.k.p. jest ukończenie z wynikiem pozytywnym kursu dla kandydatów na instruktorów i posiadanie zaświadczenia o jego ukończeniu. Wskazany przepis został uszczegółowiony w rozporządzeniu Ministra Infrastruktury i Budownictwa z dnia 4 marca 2016 r. w sprawie szkolenia osób ubiegających się o uprawnienia do kierowania pojazdami, instruktorów i wykładowców (t. j. Dz.U. z 2018 r., poz. 1885). Na okoliczność potwierdzającą spełnienie powyższej przesłanki M. F. wniósł o uznanie znajdującego się w aktach organu pierwszej instancji zaświadczenia z 1 kwietnia 1985 r. wystawionego przez Zakład Doskonalenia Zawodowego w W., z treści którego wynika, iż M. F. ukończył - przeprowadzony w dniach od 3 grudnia 1984 r. do 2 marca 1985 r. - kurs organizowany przez Zakład Doskonalenia Zawodowego w P. uzyskując kwalifikacje upoważniające do prowadzenia zajęć na kursach dla kandydatów ubiegających się o prawo jazdy zgodnie z rozporządzeniem Ministrów Komunikacji i Spraw Wewnętrznych z dnia 13 października 1983 r. w sprawie kierowców pojazdów silnikowych (Dz.U. Nr 59, poz. 269). Zaświadczenie o ukończeniu szkolenia zostało wydane na podstawie ustawy z dnia 1 lutego 1983 r. Prawo o ruchu drogowym.

W ocenie organu odwoławczego przedstawiony przez stronę dokument, z uwagi na zupełnie odrębny stan prawny od obecnie obowiązującego, o którym mowa w rozporządzeniu Ministra Infrastruktury i Budownictwa z dnia 4 marca 2016 r. w sprawie szkolenia osób ubiegających się o uprawnienia do kierowania pojazdami, instruktorów i wykładowców, nie potwierdza spełnienia przez M. F. przesłanki wymienionej w art. 33 ust. 1 pkt 6 u.k.p. Wprawdzie M. F. korzystał z ochrony praw nabytych przewidzianej w ustawie, wykonując - mimo niespełnienia przesłanki określonej w art. 33 ust.1 pkt 6 u.k.p. - czynności instruktora po wejściu w życie u.k.p., niemniej jednak stan ten jednak uległ zmianie po wydaniu decyzji, w wyniku której M. F. został skreślony z ewidencji instruktorów. Utrata prawa wykonywania zawodu instruktora nauki jazdy oznaczała bowiem równoczesną utratę nabytego wcześniej - i ściśle z tym prawem związanego - zwolnienia z obowiązku legitymowania się - wynikającym z u.k.p. zaświadczeniem o ukończeniu z wynikiem pozytywnym kursu dla kandydatów na instruktorów.

Ze skargą do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi na powyższą decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. z [...] r. wystąpił M. F., zarzucając naruszenie:

przepisów prawa materialnego, a to art. 33 ust. 1 pkt 6 i 7; art. 130 ust. 6 pkt 1; art. 71 ust. 6 i art. 134 ust. 4 pkt 4 u.k.p. poprzez ich niezastosowanie i odmówienie mu wpisania do ewidencji instruktorów w zakresie prawa jazdy kategorii AM, A1, A2, A, B1, B, B+E, C1, C, C1+E, C+E,D1,D, D+E, T;

przepisów postępowania, a to art. 7, art. 7a § 1, art. 8 § 1, art. 70 § 1, art. 80 k.p.a. poprzez nierozważenie całego materiału dowodowego w sprawie skutkujące niewyjaśnieniem przez organ istoty sprawy.

W uzasadnieniu skargi M. F. podniósł, że zgodnie z art. 130 ust. 6 pkt 1 u.k.p. osobę wpisaną, w dniu wejścia w życie ustawy, do ewidencji, o której mowa w art. 105 ust. 2 pkt 7 ustawy Prawo o ruchu drogowym, uznaje się za spełniającą wymagania, o których mowa w art. 33 ust. 1 pkt 6 i 7 u.k.p. w zakresie dotychczas posiadanych uprawnień do prowadzenia zajęć. Natomiast na podstawie art. 33 ust. 1 pkt 6 u.k.p., instruktorem jest osoba, która ukończyła z wynikiem pozytywnym kurs dla kandydatów na instruktorów i posiada zaświadczenie o jego ukończeniu - dotyczy instruktorów osób ubiegających się o uzyskanie uprawnienia do kierowania pojazdami silnikowymi. Zdaniem skarżącego z uwagi na powyższe, osoba, która była wpisana do ewidencji instruktorów w dniu wejścia w życie ustawy o kierujących pojazdami, może uzyskać ponowny wpis do ewidencji instruktorów po spełnieniu warunku określonego w art. 46 ust. 7 u.k.p. W ocenie skarżącego stanowisko Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. przedstawione w zaskarżonej decyzji w istocie stanowi rozszerzającą wykładnię przepisów prawa, która nie znajduje oparcia w obowiązujących przepisach prawa oraz woli ustawodawcy. W sprawie nie ma jakichkolwiek wątpliwości w zakresie zasadności składanego wniosku o uzyskanie wpisu. Organ natomiast sam stwarza wątpliwości w interpretacji normy prawnej, rozstrzygając je niezgodnie z art. 7a k.p.a. na niekorzyść skarżącego.

Z powyższych względów skarżący wniósł o uchylenie w całości zaskarżonej decyzji oraz poprzedzającej ją decyzji Prezydenta Miasta Ł. z [...] i o zasądzenie od organu kosztów postępowania według norm prawem przepisanych.

W odpowiedzi na skargę Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Ł. wniosło o jej oddalenie, podtrzymując stanowisko zajęte w zaskarżonej decyzji.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Skarga jest zasadna.

Zgodnie z art. 1 § 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. - Prawo o ustroju sądów administracyjnych (t.j.Dz. U. z 2019 r. poz. 2167) sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej. Kontrola, o której mowa w § 1 sprawowana jest pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej (§ 2 art. 1 tej ustawy). W myśl art. 3 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.) – dalej "p.p.s.a" sądy administracyjne sprawują kontrolę działalności administracji publicznej i stosują środki określone w ustawie. Z wymienionych przepisów wynika, że sąd bada legalność zaskarżonego aktu, czy jest on zgodny z prawem materialnym, określającym prawa i obowiązki stron oraz z prawem procesowym, regulującym postępowanie przed organami administracji publicznej. Przy czym sąd może zastosować przewidziane ustawą środki w celu usunięcia naruszenia prawa w stosunku do aktów lub czynności wydanych lub podjętych we wszystkich postępowaniach, prowadzonych w granicach sprawy, której dotyczy skarga, jeżeli jest to niezbędne dla końcowego jej załatwienia (art. 135 p.p.s.a.).

Rozważania dotyczące zasadności skargi w rozstrzyganej sprawie rozpocząć należy przypomnieniem, że przedmiot kontroli w tej sprawie stanowiła decyzja Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. z [...] utrzymująca w mocy decyzję Prezydenta Miasta Ł. z [...] o odmowie wpisania M. F. do ewidencji instruktorów nauki jazdy prowadzonej przez Prezydenta Miasta Ł..

Nie gruncie bezspornych okoliczności faktycznych sprawy nie budzi żadnych wątpliwości, że na dzień złożenia wniosku o wpis do ewidencji instruktorów nauki jazdy (6 września 2019 roku) skarżący nie miał prawa wykonywania czynności instruktora nauki jazdy. Skarżący bowiem został wykreślony z ewidencji instruktorów nauki jazdy decyzją Prezydenta Miasta Ł. z [...] na podstawie art. 37 ust. 1 pkt 3 u.k.p. w związku z nieprzedłożeniem zaświadczenia potwierdzającego odbycie warsztatów doskonalenia zawodowego. W świetle okoliczności faktycznych sprawy bezsporne jest, że decyzja o wykreśleniu z ewidencji instruktorów nauki jazdy jest prawomocna.

W tym miejscu wskazać należy, że zgodnie z art. 46 ust. 7 u.k.p. w przypadku skreślenia z ewidencji instruktora lub wykładowcy ze względu, o którym mowa w ust. 1 pkt 3 lub ust. 2 pkt 3, ponowny wpis do ewidencji może być dokonany po odbyciu warsztatów doskonalenia zawodowego, o których mowa w art. 35 ust. 6. Przepis ten powinien być rozumiany w ten sposób, że poza wymogami z odpowiednio art. 33 ust. 1 lub art. 38 ust. 1 u.k.p. konieczne jest także odbycie przez wnioskodawcę warsztatów doskonalenia zawodowego.

Prawidłowo zatem organy w rozstrzyganej sprawie uznały, że konsekwencją wykreślenia skarżącego z ewidencji instruktorów nauki jazdy jest to, że ubiegając się ponownie o wpis do tej ewidencji skarżący znajdował się w sytuacji prawnej kandydata na instruktora i winien spełnić wymagania określone w art. 33 ust. 1 u.k.p.

Oceniając spełnienie przesłanek dla uzyskania wpisu do ewidencji instruktorów nauki jazdy organy administracji publicznej prawidłowo także odwołały się do przepisów przejściowych ustawy z dnia 5 stycznia 2011 roku o kierujących pojazdami jednak błędnie zinterpretowały mający zastosowanie w rozstrzyganej sprawie przepis intertemporalny art. 130 ust. 6 pkt 1 u.k.p.

Zgodnie z art. 130 ust. 1 u.k.p. ewidencja instruktorów nauki jazdy prowadzona na podstawie art. 105 ust. 2 pkt 7 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym została przekształcona w ewidencję, o której mowa w art. 33 ust. 1 pkt 9 u.k.p. Jednocześnie postanowiono, że wpis w ewidencji dokonany przed dniem wejścia w życie ustawy o kierujących pojazdami zachowuje ważność (art. 130 ust. 3 u.k.p.).

Natomiast zgodnie z art. 130 ust. 6 pkt 1 u.k.p. osobę wpisaną w dniu wejścia w życie ustawy do ewidencji, o której mowa w art. 105 ust. 2 pkt 7 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym, uznaje się za spełniającą wymagania, o których mowa w: art. 33 ust. 1 pkt 6 w zakresie dotychczas posiadanych uprawnień do prowadzenia zajęć.

Ustawodawca przewidział zatem ciągłość uprawnień do wykonywania czynności instruktora nauki jazdy. W rozstrzyganej sprawie skarżący spełniał wymagania określone art. 130 ust.6 pkt 1 i pkt 2 u.k.p., gdyż na dzień wejścia w życie tej ustawy był osobą uprawnioną do wykonywania czynności instruktora nauki jazdy. We wskazanej dacie M. F. był osobą wpisaną do ewidencji, o której mowa w art. 105 ust. 2 pkt 7 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym, a zatem winien być taktowany jak osoba spełniająca wymagania, o których mowa w: art. 33 ust. 1 pkt 6 u.k.p.

Dokonując wykładni art. 130 ust. 6 pkt 1 u.k.p. w ocenie sądu organy w sposób nieuprawniony odwołały się do wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 13 czerwca 2008 roku w sprawie I OSK 264/07 dotyczącego poprzedniego stanu prawnego. W tym miejscy warto wskazać, że interpretacja mających zastosowanie w rozstrzyganej sprawie przepisów była przedmiotem oceny sądów administracyjnych w sprawach np. w wyroku WSA w Poznaniu z 17 września 2015 roku w sprawie sygn. akt III SA/Po 222/15 (publ. w LEX nr 1934864) oraz WSA we Wrocławiu z 27 stycznia 2017 roku w sprawie sygn. akt III SA/Wr 678/16 (publ.w LEX nr 2337683), w których sądy oddalając skargi wskazały, iż powodem takiego rozstrzygnięcia jest (odmiennie od rozstrzyganej sprawy) fakt niefigurowania skarżących w ewidencji instruktorów nauki jazdy w dacie wejścia w życie ustawy z 5 stycznia 2011 roku o kierujących pojazdami.

W ocenie sądu w składzie rozpoznającym sprawę niniejszą organy orzekające niesłusznie uznały, że osoba która w dniu wejścia w życie ustawy o kierujących pojazdami była wpisana do ewidencji, o której mowa w art. 105 ust. 2 pkt 7 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym, nie spełnia wymagań nowej regulacji prawnej w zakresie wskazanym w art. 33 ust. 1 pkt 6 u.k.p.

Odnosząc się do zarzutów skargi wskazać należy, że organy prawidłowo przyjęły, że żądanie wpisania do ewidencji instruktorów nauki jazdy pochodzące od M. F. powinno zostać ocenione z punktu widzenia przepisów regulujących kwestie dotyczące kandydatów na instruktorów nauki jazdy. W konsekwencji zgodne z prawem było zastosowanie w okolicznościach faktycznych kontrolowanej sprawy przepisów art. 134 ust. 1-3 oraz ust. 4 pkt 5 u.k.p. Zgodnie z przepisem art. 134 ust. 4 u.k.p. do osób, które są uczestnikami kursów, ukończyły kursy lub zdały egzamin dla kandydatów na instruktorów stosuje się odpowiednio przepisy art. 134 ust.1-3 u.k.p.

Uwzględniając powyższy nakaz uznać należy, że na gruncie nowej regulacji prawnej przy ocenie spełniania przesłanego do wydania decyzji o wpisaniu do ewidencji instruktorów nauki jazdy organy administracji publicznej uwzględniać powinny, że w zakresie, w jakim zostały wydane zachowują ważność zaświadczenia o ukończeniu z wynikiem pozytywnym kursu dla kandydatów na instruktorów wydane na podstawie przepisów ustawy z dnia 20 czerwca 1997 roku - Prawo o ruchu drogowym (art. 33 ust. 1 pkt 6 w związku art. 134 ust. 2 i ust. 4 pkt u.k.p.) oraz wymagania określone w ustawie spełnia egzamin sprawdzający kwalifikacje złożony z wynikiem pozytywnym przed komisją powołaną przez wojewodę przed dniem wejścia w życie ustawy (art. 33 ust. 1 pkt 7 w związku z art. 134 ust. 2 i ust. 4 pkt 4 u.k.p.).

Z materiału dowodowego zgromadzonego w aktach sprawy wynika, że skarżący odbył kurs i uzyskał zaświadczenie o jego ukończeniu na podstawie przepisów ustawy z dnia 1 lutego 1983 roku - Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 1992r. Nr 11, poz. 41 ze zm.). W sprawie bezspornym jest, że wnioskodawca nie legitymował się zaświadczeniem wydanym na podstawie przepisów ustawy z dnia 20 czerwca 1997 roku - Prawo o ruchu drogowym dlatego prawidłowo organy odmówiły jego uwzględnienia. W stosunku do wnioskodawcy jednak znajdowała zastosowanie norma z art. 130 ust. 6 pkt 1 u.k.p. bowiem figurował on w ewidencji instruktorów nauki jazdy w dniu wejścia w życie ustawy o kierujących pojazdami, a więc zgodnie z powołanym przepisem winien być traktowany jak osoba spełniająca wymogi z art. 33 ust. 1 pkt 6 u.k.p.

Reasumując wskazać należy, że rację maja organy wskazując, że zaświadczenie o ukończeniu kursu z 1985 roku którym legitymuje się skarżący jest nieważne na gruncie obecnie obowiązującej ustawy o kierujących pojazdami i nie może uzasadniać wpisu do ewidencji instruktorów jednak na podstawie art. 130 ust. 6 pkt 1 u.k.p skarżący winien być traktowana tak jak osoba spełniająca wymagania z art. 33 ust. 6 pkt 1 ustawy. Dlatego organy wadliwie odmówiły skarżącemu ponownego wpisu do ewidencji.

Zgodnie z art. 6 k.p.a. organy administracji publicznej działają na postawie przepisów prawa co należy rozumieć w ten sposób, że organy władzy publicznej działają na podstawie i w granicach prawa zgodnie z art. 7 Konstytucji. Organ więc nie może wydając decyzję odmówić zastosowania mającego zastosowanie w sprawie art. 130 ust. 6 pkt 1 u.k.p.

Z przedstawionych wyżej względów na podstawie art. 135 i 145 § 1 pkt 1 lit.a p.p.s.a. orzeczono jak w sentencji.

O kosztach postępowania sąd orzekł na podstawie art. 200 i 205 § 1 p.p.s.a.

EC