Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Małgorzata Wolf-Mendecka, Sędzia NSA Eugeniusz Christ (spr.), Sędzia WSA Teresa Randak, Protokolant Katarzyna Orzoł, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 25 lipca 2007 r. sprawy ze skargi "A" Sp. z o.o. w Z. na decyzje Samorządowego Kolegium Odwoławczego w C. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie podatku od nieruchomości oddala skargę

Decyzją z dnia [...] r. Nr [...] po rozpatrzeniu odwołania Spółki z o.o. "A" w K. /obecnie w Z./ zwanej dalej Spółką lub podatnikiem od decyzji Wójta Gminy R. z dnia [...] r. Nr [...] w przedmiocie określenia wyżej wymienionemu podatnikowi wysokości podatku od nieruchomości za 2005 r. w kwocie [...] zł działając na zasadzie art. 233 § 1 pkt 1, art. 21 § 1 pkt 1, § 2 i § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa /t.j. Dz.U. Nr 8 z 2005 r., poz. 60 ze zm./, w związku z art. 2 ust. 1, art. 3 ust. 1 pkt 1, art. 4, art. 5, art. 6 ust. 1, 3 i 9 oraz art. 7 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych /t.j. z 2002 r. Dz.U. Nr 9, poz. 84 ze zm./ Samorządowe Kolegium Odwoławcze w C. utrzymało w mocy zaskarżoną decyzję.

Uzasadniając rozstrzygnięcie organ odwoławczy wskazał, że podatnik na podstawie aktu notarialnego Rep. A Nr [...] z dnia [...] 2004 r. nabył prawo własności zabudowanej nieruchomości gruntowej o łącznej powierzchni [...] m2 położonej na terenie gminy R.. Zmian w ewidencji gruntów i budynków Starostwo Powiatowe w C. dokonało w dniu [...] stycznia 2005 r. Zawiadomienie w tej sprawie wpłynęło do Urzędu Gminy R. w dniu [...] stycznia 2005 r. Ponieważ podatnik nie dopełnił ciążącego na nim obowiązku złożenia deklaracji na podatek od nieruchomości za 2005 r. Wójt Gminy R. określając dla Spółki wysokość zobowiązania podatkowego za ten rok za podstawę opodatkowania przyjął dane wynikające z tych dokumentów. W odwołaniu od decyzji organu pierwszej instancji Spółka wniosła o jej uchylenie i przekazanie sprawy do ponownego rozpatrzenia przez ten organ oraz wnosząc o dopuszczenie dowodu z protokołu zdawczo-odbiorczego z dnia [...] 2005 r. i twierdząc, że w okresie od dnia [...] 2004 r. do [...] września 2005 r. samoistnym posiadaczem przedmiotowych nieruchomości była Agencja [...]. Ponadto Spółka żądała dopuszczenia dowodu z akt sprawy dotyczącej podatku od nieruchomości za 2005 r., której stroną była wskazana Agencja składając deklarację na podatek za ten rok.

Następnie organ odwoławczy zauważył, że kwestią sporu pozostającą do rozstrzygnięcia w rozpatrywanej sprawie było czy obowiązek podatkowy w podatku od nieruchomości za okres od 1 stycznia do [...] września 2005 r. ciążył na podatniku czy też na Agencji [...], którą Spółka wskazała jako samoistnego posiadacza spornych nieruchomości. Rozstrzygając tę kwestię organ drugiej instancji stwierdził, że w praktyce osoba podatnika podatku od nieruchomości ustalana jest przez organ podatkowy na podstawie danych zawartych w deklaracjach, do których składania są zobowiązane osoby prawne i jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej. Dopiero w sytuacji, gdy nie ma tych dokumentów, albo dane w nich zawarte są niezgodne z danymi wynikającymi z ewidencji gruntów, organ podatkowy jest zobowiązany do przeprowadzenia postępowania wyjaśniającego mającego na celu doprowadzenie do zgodności tych danych ze stanem faktycznym. W przypadku braku w ewidencji danych dotyczących właściciela, wskazuje się dane osób i jednostek organizacyjnych, które tymi nieruchomościami władają. W ewidencji zawarty jest również opis praw do danej nieruchomości oraz informacje o dokumentach, które stanowiły podstawę wpisu. Dane zawarte w ewidencji gruntów i budynków stanowią więc w zasadzie podstawę do ustalenia przez organ podatkowy właściciela lub władającego budynkiem, lokalem, gruntem, a to z kolei jest podstawą do ustalenia osoby, na której spoczywa obowiązek podatkowy w podatku od nieruchomości.

Samorządowe Kolegium Odwoławcze wyraziło pogląd, że w myśl art. 3 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych obowiązek podatkowy w podatku od nieruchomości ciąży w pierwszej kolejności na właścicielu, jeśli jest on znany. Ustaleń w tym zakresie organy podatkowe dokonują, zgodnie z linią orzecznictwa NSA, na podstawie wpisów wynikających z ewidencji gruntów i budynków. Zdaniem organu drugiej instancji brzmienie art. 21 ustawy z dnia 12 maja 1989 r. – Prawo geodezyjne i kartograficzne nie daje podstaw do podziału tych danych na te, które są wiążące dla organów podatkowych i te które takiego waloru nie mają. Zgodnie z tym przepisem ewidencja gruntów jest dla organu podatkowego urzędowym źródłem informacji o osobie właściciela i posiadacza samoistnego oraz o samej nieruchomości. Jest to źródło podstawowe, ale nie jedyne. W ocenie Kolegium w rozpatrywanej sprawie źródłem takim mającym podstawowe znaczenie był dokument w postaci wskazanego wyżej aktu notarialnego.

Organ drugiej instancji wyjaśnił, że obowiązek podatkowy w podatku od nieruchomości powstaje od miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstały okoliczności uzasadniające powstanie tego obowiązku. Zgodził się zatem ze stanowiskiem organu pierwszej instancji, że skoro w dniu [...] 2004 r. na podstawie umowy notarialnej nastąpiło przeniesienie własności spornej nieruchomości na Spółkę, to okoliczność ta stanowi podstawę do przyjęcia, iż obowiązek podatkowy od tej nieruchomości zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, od dnia 1 stycznia 2005 r. spoczywa na właścicielu czyli odwołującej się Spółce. Natomiast wskazany przez stronę rejestr ewidencji gruntów stanowi dokument, w którym w drodze czynności technicznej na podstawie aktu notarialnego wprowadzone zostały zmiany dotyczące własności nieruchomości. Jednakże daty dokonania w rejestrze gruntów zmian nie można w ocenie Kolegium uznać za okoliczność stanowiącą powstanie obowiązku podatkowego.

W skardze na powyższą decyzję skierowanej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego skarżąca Spółka wniosła o jej uchylenie w całości względnie stwierdzenie jej nieważności w przypadku stwierdzenia rażącego naruszenia prawa, o którym mowa w przepisie art. 156 § 1 pkt 2 Kodeksu postępowania administracyjnego zarzucając naruszenie:

- przepisu art. 3 ust. 3 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych w związku z przepisem art. 120 Ordynacji podatkowej poprzez jego niewłaściwe zastosowanie, a w konsekwencji błędnym przyjęciu, że obowiązek zapłaty podatku od nieruchomości, w okresie od 1 stycznia 2005 r. do 31 grudnia 2005 r. ciążył na Spółce, podczas, gdy w okresie od 1 stycznia 2005 r. do dnia [...] września 2005 r. obowiązek podatkowy w podatku od nieruchomości ciążył na Agencji [...], jako posiadaczu samoistnym nieruchomości,

- przepisu art. 122 Ordynacji podatkowej, w związku z przepisem art. 180, art. 187

§ 1 i art. 191 oraz w konsekwencji art. 210 § 1 pkt 4 i 6 oraz art. 210 § 4 Ordynacji podatkowej, poprzez nieuwzględnienie dowodu wnioskowanego przez Spółkę w odwołaniu tj. protokołu zdawczo-odbiorczego z dnia [...] września 2005 r., z którego wynika, iż dopiero w tym dniu tj. [...] września 2005 r. Spółka objęła nieruchomości będące przedmiotem decyzji w posiadanie oraz poprzez nieuwzględnienie faktu złożenia deklaracji na podatek od nieruchomości w styczniu 2005 r. przez Agencję [...], a w konsekwencji – niezebranie całego materiału dowodowego, oraz brak podstawy prawnej decyzji a także brak jej uzasadnienia prawnego i faktycznego,

- przepisu art. 6 ust. 1 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych w związku z art. 21 ust. 1 ustawy – Prawo geodezyjne i kartograficzne poprzez ustalenie, że obowiązek podatkowy Spółki powstał od dnia 1 stycznia 2005 r. i przyjęcie jako podstawę do wymiaru podatku, aktu notarialnego z dnia [...] 2004 r. w przedmiocie nabycia prawa własności nieruchomości przez Spółkę od Agencji, nie zaś daty dokonania zmian w ewidencji gruntów tj. dnia [...] 2006 r.

W uzasadnieniu skargi podatnik stwierdził, że organ odwoławczy całkowicie zignorował fakt samoistnego posiadania nieruchomości przez inny niż skarżąca Spółka podmiot. W ogóle nie odniósł się do wskazanego w odwołaniu dowodu z protokołu oraz z akt sprawy wszczętej na podstawie deklaracji złożonej przez wymienioną Agencję. Brak jakiegokolwiek odniesienia się przez organ drugiej instancji do zarzutów skarżącego stanowił jego zdaniem rażące naruszenie prawa poprzez przypisanie Spółce obowiązku podatkowego w sytuacji, gdy obowiązek ten w przedmiotowym stanie faktycznym ciążył na Agencji [...] co w konsekwencji powoduje zaistnienie przesłanki do stwierdzenia nieważności zaskarżonej decyzji.

Skarżąca Spółka dodatkowo podniosła, że organy podatkowe nie uwzględniły okoliczności w postaci daty dokonania zmian w ewidencji gruntów i budynków co miało wpływ na błędne ustalenie momentu powstania przedmiotowego obowiązku podatkowego.

Odpowiadając na skargę Samorządowe Kolegium Odwoławcze w C. wniosło o jej oddalenie podtrzymując przyjęte w zaskarżonej decyzji stanowisko oraz jego argumentację.

Postanowieniem z dnia 15 stycznia 2007 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny odmówił wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji, a rozpatrując zażalenie na to postanowienie Naczelny Sąd Administracyjny postanowieniem z dnia 26 kwietnia 2007 r. zażalenie Spółki oddalił.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył co następuje:

Skarga okazała się nieuzasadniona.

Oceniając legalność zaskarżonej decyzji należy stwierdzić, że ustalony w sprawie stan faktyczny był w istocie niesporny. Aktem notarialnym z dnia [...] 2004 r. Rep. A nr [...] r. zawarta została pomiędzy Agencją [...] a skarżącą Spółką – umowa przeniesienia własności m.in. przedmiotowych nieruchomości będąca rezultatem zawartej w dniu [...] 2004 r. umowy spółki tworzącej Spółkę skarżącą, w której udział miała osoba fizyczna - pokryte wkładem pieniężnym /[...] zł/ i Agencja [...], pokrywająca swoje udziały w całości wkładem rzeczowym /[...] zł/ w postaci m.in. prawa własności spornych nieruchomości, do czego wcześniej się zobowiązała. W punkcie [...] umowy przenoszącej własność, strony zgodnie oświadczyły, że skarżąca spółka jest w posiadaniu przedmiotu umowy tj. spornych nieruchomości. Pismem z dnia [...] stycznia 2005 r. Starosta Powiatowy w C. zawiadomił Gminę R., że w ewidencji gruntów i budynków prowadzonej dla przedmiotowych nieruchomości wprowadzone zostały zmiany w jej danych zgłoszone

zgłoszeniem nr [...] z dnia [...] 204 r. i dokonane zmianą nr [...] z dnia [...] stycznia 2005 r. W zawiadomieniu wskazano, że podstawę dokonanych zmian stanowił akt notarialny [...] z dnia [...] 2004 r. mocą którego właścicielem przedmiotowych nieruchomości będących wkładem niepieniężnym w kapitale zakładowym stała się skarżąca Spółka. Protokołem zdawczo-odbiorczym przekazania przedmiotu umowy sporządzonego w dniu [...] września 2005 r. doszło do komisyjnego przejęcia od Agencji [...] przez skarżącą Spółkę przedmiotowych nieruchomości. Z akt sprawy nie wynika by Agencja [...] bądź skarżąca Spółka w ustawowym terminie do dnia 15 stycznia 2005 r. złożyły deklarację na podatek od przedmiotowych nieruchomości za 2005 r.

Poza sporem były okoliczności określające przedmiot opodatkowania oraz przyjęte stawki. Spór dotyczył wyłącznie podmiotu, na którym ciążył obowiązek podatkowy w podatku od tych nieruchomości oraz momentu powstania tego obowiązku. Organ podatkowy twierdził, że obowiązek ten ciążył na właścicielu nieruchomości i powstał z chwilą uzyskania przez Spółkę prawa własności, natomiast Spółka dowodziła, że podatnikiem tego podatku w okresie od 1 stycznia do [...] września 2005 r. był posiadacz samoistny tych nieruchomości wspólnik Spółki – Agencja [...].

Zgodnie z treścią art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych /t.j. Dz.U. z 2006 r. Nr 121, poz. 844 ze zm./ zwanej dalej ustawą podatkową podatnikami podatku od nieruchomości są osoby fizyczne, osoby prawne, jednostki organizacyjne, w tym spółki nie posiadające osobowości prawnej, będące właścicielami nieruchomości lub obiektów budowlanych, z zastrzeżeniem ust. 3. Przepis art. 3 ust. 3 tej ustawy stanowi, że jeżeli przedmiot opodatkowania znajduje się w posiadaniu samoistnym, obowiązek podatkowy w zakresie podatku od nieruchomości ciąży na posiadaczu samoistnym. Z brzmienia tych przepisów wynika w sposób oczywisty, że podatnikiem tego podatku jest właściciel nieruchomości chyba, że znajduje się ona w posiadaniu samoistnym innego podmiotu. Wtedy na samoistnym posiadaczu ciąży przedmiotowy obowiązek podatkowy.

Organy podatkowe wydając zaskarżoną decyzję w istocie uznały, że w 2005 r. przedmiotowe nieruchomości nie znajdowały się w posiadaniu samoistnym innego podmiotu niż skarżąca Spółka będąca ich właścicielem. Ustalenie to ma oparcie w zgromadzonych dowodach i odpowiada rzeczywistości.

W myśl art. 158 § 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych /Dz.U. Nr 94, poz. 1037 ze zm./ jeżeli wkładem do spółki w celu pokrycia udziału ma być w całości albo w części wkład niepieniężny /aport/ umowa spółki powinna szczegółowo określać m.in. przedmiot tego wkładu oraz osobę wspólnika wnoszącego wkład. Przedmiot wkładu pozostaje do wyłącznej dyspozycji Zarządu Spółki /art. 158 § 3 k.s.h./. Do powstania spółki z ograniczoną odpowiedzialnością wymaga się m.in. wniesienia przez wspólników wkładów na pokrycie całego kapitału zakładowego /art. 163 pkt 2 k.s.h./. Skoro więc prawo własności przedmiotowych nieruchomości stanowiło wkład niepieniężny wspólnika skarżącej spółki przy czym strony umowy spółki i umowy przeniesienia własności tych nieruchomości zgodnie oświadczyły, że Spółka jest w posiadaniu tych nieruchomości to tym samym twierdzenie, że po zawarciu tej ostatniej umowy ich posiadaczem samoistnym był nadal wspólnik skarżącej Spółki a nie Spółka /jej zarząd/ nie znajduje żadnego uzasadnienia. Wspólnik Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością nie może jednocześnie przenieść własności nieruchomości jako aport na rzecz Spółki i nadal

faktycznie władać nimi jak właściciel. Protokół przekazania takich nieruchomości Spółce nie ma żadnego znaczenia dla ustalenia stanu ich samoistnego posiadania przez wspólnika po ich wniesieniu do Spółki, gdyż do tego czasu, po wydaniu nieruchomości Spółce, nie mógł ani nie władał rzeczą jak właściciel. Protokół zdawczo-odbiorczy nie przenosi ani własności ani tym bardziej posiadanie nieruchomości, które jest okolicznością faktyczną. W okresie od dnia wydania nieruchomości Spółce, co nastąpiło najpóźniej w chwili zawarcia umowy z dnia [...] 2004 r., do czasu sporządzenia wymienionego protokołu wspólnik wnoszący aport w postaci przedmiotowych nieruchomości musiał liczyć się z uprawnieniami właścicielskimi skarżącej Spółki i nie władał tą rzeczą jak właściciel. O posiadaniu samoistnym nie świadczy faktyczne posiadanie danej rzeczy lecz samodzielny, rzeczywisty i niezależny od woli innej osoby stan władztwa.

Stosownie do treści art. 21 ust. 1 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. – Prawo geodezyjne i kartograficzne /t.j. Dz.U. z 2005 r. Nr 240, poz. 2027 ze zm./ zwanej dalej ustawą geodezyjną podstawę wymiaru podatków stanowią dane zawarte w ewidencji gruntów i budynków, w której wykazuje się także m.in. ich właściciela /art. 20 ust. 2 pkt 1 ustawy geodezyjnej/. Właściciel jest zobowiązany zgłaszać właściwemu staroście wszelkie zmiany danych objętych ewidencją gruntów i budynków /art. 22 ust. 2 ustawy geodezyjnej/. Obowiązek ten ciąży również na kancelariach notarialnych, które są obowiązane przesyłać staroście odpisy aktów notarialnych, z których wynikają zmiany danych objętych tą ewidencją /art. 23 ustawy geodezyjnej/. Zgłoszenia, o których mowa w art. 22 ust. 2 ustawy oraz dokumenty wpływające do starosty stanowiące podstawę aktualizacji operatu ewidencji, podlegają rejestracji w komputerowym rejestrze kancelaryjnym zwanym dalej "dziennikiem zgłoszenia zmian" /§ 48 ust. 1 rozporządzenia Ministra Rozwoju Regionalnego i Budownictwa z dnia 29 marca 2001 r. w sprawie ewidencji gruntów i budynków – Dz.U. Nr 38, poz. 454 ze zm./. Dziennik zgłoszeń zmian jest częścią składową systemu informatycznego ewidencji i zawiera między innymi informacje o dacie wpływu zgłoszenia lub dokumentu oraz datę wprowadzenia zmiany w bazie danych lub datę podjęcia decyzji o odmowie wprowadzenia zmian /§ 48 ust. 2 pkt 2 i 6 rozporządzenia/. O dokonanych zmianach w danych ewidencyjnych Starosta zawiadamia odpowiednie podmioty w tym organy podatkowe – w wypadku zmian danych mających znaczenie dla wymiaru podatku: od nieruchomości, rolnego i leśnego /§ 49 ust. 1 pkt 1 cytowanego rozporządzenia/. Zawiadomienie to zawiera w szczególności oznaczenie dokumentu, który stanowił podstawę do zmiany oraz datę wprowadzenia zmiany /§ 49 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia/. Jeżeli zmiana wpisu /nowy wpis/ co do osoby władającej nieruchomością /właściciela/ została prawomocnie dokonana, na podstawie danych zawartych w dokumentach źródłowych m.in. w akcie przeniesienia własności nieruchomości, to wiąże organy podatkowe w tym zakresie najpóźniej od dnia jej dokonania tj. wprowadzenia do właściwej ewidencji przez organ do tego uprawniony. Rejestr ewidencji gruntów i budynków /wpis w tym rejestrze/ ma charakter deklaratoryjny a nie konstytutywny. Potwierdza jedynie stan prawny i faktyczny nieruchomości zaistniały wcześniej z mocy odpowiedniego aktu prawnego tworzącego ten stan.

Dlatego też twierdzenie, że skutki prawne, w tym podatkowe, wynikające z ewidencji gruntów i budynków powstają z dniem daty dokonania odpowiednich zmian w tej ewidencji nie znajduje żadnego uzasadnienia. Dla wymiaru podatku od nieruchomości istotne znaczenie mają dane zawarte w stosownej ewidencji, odzwierciedlające aktualny stan prawny nieruchomości w tym dane wynikające z tytułu własności. Data ujawnienia tych danych w ewidencji nie ma znaczenia dla zaistnienia obowiązku podatkowego w podatku od nieruchomości skoro moment jego powstania i wygaśnięcia określony został w art. 6 ust. 1 – 4 ustawy podatkowej. Zgodnie z brzmieniem art. 6 ust. 1 tej ustawy obowiązek podatkowy powstaje od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstały okoliczności uzasadniające powstanie tego obowiązku. Podatnikiem podatku od nieruchomości są podmioty i jednostki opisane w art. 3 ustawy podatkowej.

W przypadku właścicieli nieruchomości lub obiektów budowlanych okolicznością uzasadniającą powstanie przedmiotowego obowiązku jest fakt nabycia ich własności. Zawarcie umowy przenoszącej własność nieruchomości lub obiektów budowlanych podlegających opodatkowaniu na rzecz podmiotu /lub jednostki/, określa moment, od którego należy liczyć termin powstania przedmiotowego obowiązku podatkowego. Osoba prawna będąca właścicielem przedmiotu opodatkowania przed rozpoczęciem roku podatkowego obowiązana jest złożyć deklarację na podatek od nieruchomości na dany, kolejny rok podatkowy w terminie do dnia 15 stycznia tego roku /art. 6 ust. 9 ustawy podatkowej/.

Skoro więc jak w niniejszej sprawie osoba prawna, Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, nabyła przedmiotowe nieruchomości z mocy umowy przenoszącej ich własność na rzez Spółki zawartej w dniu [...] 2004 r. to tym samym niezależnie od momentu odnotowania tej zmiany w odpowiednich rejestrach jej obowiązek podatkowy związany z tą okolicznością powstał 1 stycznia 2005 r., a więc przed dniem 15 stycznia tego roku co nakładało na Spółkę obowiązek złożenia do tego dnia stosownej deklaracji oraz wpłacenia obliczonego w deklaracji podatku od nieruchomości w terminach przewidzianych ustawą podatkową. Niewypełnienie tak powstałego zobowiązania oraz niezłożenie wymaganej deklaracji uprawniało organ podatkowy do jego określenia na podstawie art. 21 § 3 Ordynacji podatkowej.

Skarżąca Spółka nie wykazała by jej władanie przedmiotowymi nieruchomościami zostało w jakikolwiek sposób zakłócone. Nie podważyła aktu notarialnego przenoszącego własność ani nie kwestionowała dokonanego na jego podstawie wpisu w ewidencji gruntów i budynków co do zmiany właściciela nieruchomości. Nie podejmowała w tej kwestii żadnych stosownych kroków prawnych w odpowiednich do tego postępowaniach. Twierdzenie o samoistnym posiadaniu tych nieruchomości, po ich wydaniu spółce przez inny podmiot, nie zostało w żaden sposób wykazane. Ewentualne złożenie deklaracji podatkowej dotyczącej danej nieruchomości przez inny podmiot niż jej właściciel nie udowadnia, a nawet nie uprawdopodabnia faktu jej samoistnego posiadania przez ten podmiot, szczególnie w sytuacj,i gdy podmiot ten będący wcześniej jej właścicielem wyzbył się własności oraz posiadania tej nieruchomości – co zostało stwierdzone w akcie przenoszącym jej własność, na rzecz aktualnego właściciela.

Organ podatkowy bada stan posiadania przedmiotu opodatkowania o ile w sprawie zaistniały okoliczności faktyczne świadczące o tym, że dana nieruchomość pozostaje we władaniu innego podmiotu niż właściciel.

W niniejszej sprawie okoliczności takie nie zostały przez podatnika wykazane. Wydając zaskarżoną decyzję organ odwoławczy miał wiedzę o istnieniu i treści powołanego w odwołaniu i dołączonego protokołu z dnia [...] września 2005 r. oraz dysponował informacją, że poprzedni właściciel nieruchomości organowi podatkowemu pierwszej instancji – za rok 2005 – nie zgłosił ich do opodatkowania ani też nie wykazał jako przedmioty opodatkowania zwolnione z podatku od nieruchomości /pismo Wójta Gminy R. z dnia [...] 2006 r./. Należy przy tym podkreślić, że w toku całego długotrwałego postępowania pierwszoinstancyjnego podatnik nie przedstawił ani nie wnioskował o dopuszczenie dowodu ze wskazanych w odwołaniu dokumentów, a jedynie w piśmie z dnia [...] 2006 r. wzmiankował o istnieniu powołanego wyżej protokołu z dnia [...] września 2005 r. Mając zapewniony pełny i nieskrępowany udział w toczącym się postępowaniu podatkowym dopiero na etapie postępowania odwoławczego podatnik podniósł zarzut braku – po jego stronie – obowiązku podatkowego wskazując na inny podmiot /wspólnika Spółki/ jako posiadacza samoistnego. Do zarzutu tego organ pierwszej instancji odniósł się w trybie art. 227 § 1 Ordynacji podatkowej stwierdzając, że oświadczenie zawarte w pkt [...] umowy przenoszącej własność wyklucza uznanie byłego właściciela przedmiotowych nieruchomości za posiadacza, a spisanie protokołu zdawczo-odbiorczego pozostawało bez wpływu na obowiązek publicznoprawny w zakresie podatku od nieruchomości. Organ odwoławczy podzielił to stanowisko. Spółka nie wnosiła zastrzeżeń co do zakresu zgromadzonego w postępowaniu pierwszoinstancyjnym materiału dowodowego.

Poza protokołem z dnia [...] września 2005 r. i informacją o ewentualnym złożeniu przez poprzedniego właściciela deklaracji podatkowej podatnik nie przedstawił żadnych dowodów przemawiających za tym, że w 2005 r. mimo przekazania przedmiotowych nieruchomości w formie aportu do skarżącej Spółki i ich wcześniejszego wydania w posiadanie Spółki, wspólnik wnoszący wkład niepieniężny w postaci przedmiotowych nieruchomości pozostał bądź stał się na nowo ich posiadaczem samoistnym. Skarżąca nie wymieniła ani nie uprawdopodobniła czynności właścicielskich podjętych w tym czasie przez poprzedniego właściciela nieruchomości. Samo stwierdzenie strony o samoistnym posiadaniu przez inny podmiot przedmiotowych nieruchomości nie poparte żadnymi dowodami, które by stan taki potwierdzały i przy istnieniu dowodów przeciwnych nie powoduje konieczności prowadzenia w tym zakresie postępowania.

Twierdzenie skarżącej Spółki, że objęła przedmiotowe nieruchomości w posiadanie dopiero w dniu [...] września 2005 r. pozostaje w sprzeczności z oświadczeniem zawartym w umowie z dnia [...] 2004 r., że jest już w jej posiadaniu. Sprzeczność ta nie została przez stronę w żaden sposób wyjaśniona.

Wbrew zarzutom skargi organ odwoławczy wydając zaskarżoną decyzję miał na uwadze zarówno treść protokołu z dnia [...] września 2005 r. jak i fakt niezłożenia przez wcześniejszego właściciela nieruchomości deklaracji podatkowej za 2005 r. Wynika to z zawartego w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji stwierdzenia, iż Kolegium w pełni podzieliło argumenty organu pierwszej instancji przedstawione w piśmie z dnia [...] 2006 r.

Sąd z urzędu zauważa, że organ odwoławczy naruszył przepis art. 200 § 1 Ordynacji podatkowej, gdyż w aktach sprawy nie ma informacji o przeprowadzeniu opisanej tam czynności. Uchybienie to nie mogło mieć istotnego wpływu na wynik sprawy skoro nowe dowody i informacje zostały przez stronę przedłożone w odwołaniu, a organ odwoławczy nie przeprowadził żadnych innych czynności dowodowych.

Z tych przyczyn Sąd uznał, że zaskarżona decyzja nie narusza przepisów prawa w sposób opisany w art. 155 § 1 i § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm./ i na mocy art. 151 tej ustawy skargę oddalił.