Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Dnia 15 lipca 2015 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi – Wydział II w składzie następującym: Przewodnicząca Sędzia WSA Czesława Nowak-Kolczyńska (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Jolanta Rosińska, Sędzia NSA Grzegorz Szkudlarek, , Protokolant Pomocnik sekretarza Aneta Panek, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 15 lipca 2015 roku sprawy ze skargi D. M. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie stwierdzenia braku potrzeby przeprowadzenia oceny oddziaływania na środowisko przedsięwzięcia oddala skargę. a.tp.

Decyzją z dnia [...] r. Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Ł., po rozpatrzeniu odwołania D. M., na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2013 r., poz. 267 – w dalszej części uzasadnienia jako: k.p.a.), art. 71 ust. 2 pkt 2, art. 84, art. 85 ust. 1 ustawy z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko (Dz.U. z 2013 r., poz. 1235 ze zm. – dalej jako: ustawa), § 3 ust. 1 pkt 53 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 9 listopada 2004 r. w sprawie określenia rodzajów przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko oraz szczegółowych uwarunkowań związanych z kwalifikowaniem przedsięwzięcia do sporządzenia raportu o oddziaływaniu na środowisko (Dz.U. z 2004 r., nr 257, poz. 2573 ze zm.) w związku z § 4 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 9 listopada 2010 r. w sprawie określenia rodzajów przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływa na środowisko (Dz.U. z 2010 r., nr 213, poz. 1397 ze zm.) utrzymało w mocy decyzję Prezydenta Miasta Ł. z dnia [...] r. stwierdzającą brak potrzeby przeprowadzania oceny oddziaływania na środowisko dla przedsięwzięcia polegającego na budowie zespołu budynków mieszkalnych wielorodzinnych z parkingiem podziemnym i usługami w parterze oraz infrastruktury technicznej i zagospodarowania terenu w Ł. ul. A 21/23.

Jak wynika z akt sprawy, postanowieniem z dnia [...] r. organ I instancji odstąpił od obowiązku przeprowadzenia oceny oddziaływania na środowisko przedmiotowej inwestycji. W toku kontroli międzyinstancyjnejorgan II instancji uchylił postanowienie organu I instancji i przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia. Następnie postanowieniem z dnia [...] r. organ I instancji ustalił pełen zakres raportu oddziaływania na środowisko. Rozstrzygnięcie to zostało utrzymane w mocy, postanowieniem organu II instancji z dnia [...] r. Z kolei postanowieniem z dnia [...] r. organ II instancji stwierdził nieważność postanowienia z dnia [...] r., rozstrzygnięcie to zostało utrzymane w mocy po kontroli instancyjnej, postanowieniem z dnia [...] r.

Na skutek zaskarżenia postanowienia z dnia [...] r. WSA w Łodzi wyrokiem z dnia 16 lutego 2012 r., II SA/Łd 1370/11 stwierdził nieważność zaskarżonego postanowienia i poprzedzającego je postanowienia organu I instancji z dnia [...] r. oraz uchylił postanowienie organu I instancji z dnia [...] r. Następnie wyrokiem z dnia [...] r. NSA uchylił wyrok z dnia [...] r. w pkt 2, co oznacza, że postanowienie organu I Instancji z dnia [...] r. o odstąpieniu od obowiązku przeprowadzenia oceny oddziaływania na środowisko pozostaje w obrocie prawnym.

W konsekwencji powyższego, decyzją z dnia [...] r. organ I instancji stwierdził brak potrzeby przeprowadzenia oceny oddziaływania na środowisko dla przedmiotowego przedsięwzięcia i określił środowiskowe uwarunkowania realizacji przedsięwzięcia.

Wydanie decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach realizacji przedmiotowego przedsięwzięcia nastąpiło po uwzględnieniu uwarunkowań, o których mowa w art. 63 ust. 1 ustawy tj.:

- rodzaj i charakterystykę przedsięwzięcia, które wiąże się z przekształceniem terenu wykorzystywanego obecnie w części jako parkingu dla samochodów osobowych i ciężarowych, a w części stanowiącym nieużytek porośnięty drzewami, krzewami i roślinnością ruderalną. W ramach inwestycji zaplanowana jest budowa czterech budynków o V kondygnacjach i czterech budynków o VII kondygnacjach oraz budowa drogi dojazdowej z ul. A, przebiegającej bezpośrednio w sąsiedztwie działki, na której zlokalizowana jest Fabryka A. W czterech parterach budynków przewiduje się lokale przeznaczone pod usługi. Projekt przewiduje budowę podziemnych garaży w bryłach budynków mieszkalnych w ilości 1500 miejsc parkingowych. Ze względu na budowę parkingów powyżej 300 miejsc postojowych dla samochodów osobowych, inwestycja zakwalifikowana jest do przedsięwzięć mogących potencjalnie znacząco oddziaływać na środowisko. Przedstawiona na mapie sytuacyjno-wysokościowej linia projektowanej zabudowy odsunięta jest ponad 100m od koryta rzeki B., przebiegającego na północ od terenu inwestycji. Działkę porastają liczne drzewa i krzewy przeznaczone do wycięcia, ze względu na kolizję z inwestycją;

- powiązań z innymi przedsięwzięciami, w szczególności kumulowania się oddziaływania przedsięwzięć znajdujących się na obszarze, na który będzie oddziaływać przedsięwzięcie. W obszarze oddziaływania planowanego przedsięwzięcia nie znajdują się inne instalacje, których funkcjonowanie mogłoby powodować kumulowanie się oddziaływań na poszczególne komponenty środowiska. Funkcjonowanie osiedla mieszkaniowego nie będzie stanowić zagrożenia ponadnormatywnego oddziaływania na środowisko, ze względu na brak źródeł emisji zanieczyszczeń do powietrza, znaczących źródeł hałasu do otoczenia, brak ścieków technologicznych. Planowana zabudowa projektowana jest natomiast w niekorzystnej lokalizacji, ze względu na sąsiedztwo Fabryki, oraz w obszarze oddziaływania drogi krajowej al. B. Jak wykazano w "Ocenie oddziaływania na klimat akustyczny na teren planowanej zabudowy mieszkaniowej wielorodzinnej hałasu przemysłowego (Zakładów A S.A) oraz hałasu komunikacyjnego" wykonanej w sierpniu 2007 r. i przedłożonej, jako dokument w sprawie, funkcjonowanie zakładów i ruch samochodowy powodują przekroczenia standardów akustycznych na terenie przyszłej zabudowy mieszkaniowej;

- wykorzystania zasobów naturalnych - funkcjonowanie obiektu wiąże się z wykorzystaniem wody, gazu ziemnego, w fazie budowy wykorzystane zostaną woda, materiały budowlane stal, drewno budowlane, olej napędowy;

- emisji i występowania innych uciążliwości - faza budowy obiektów będzie związana z emisją hałasu do środowiska i niezorganizowaną emisją zanieczyszczeń do powietrza, wytworzeniem odpadów, oraz koniecznością odprowadzenia wód opadowych z terenu budowy. W związku z powyższym w karcie informacyjnej przedsięwzięcia zaproponowano szereg rozwiązań ograniczających te oddziaływania. Wytwórcą odpadów w fazie budowy obiektu będzie podmiot prowadzący prace budowlane, na którym ciąży obowiązek przestrzegania przepisów ustawy o odpadach;

- na etapie eksploatacji przedsięwzięcia wystąpi emisja: hałasu komunikacyjnego i hałasu związanego z pracą urządzeń takich jak: wentylacja garaży podziemnych. Jak wykazały obliczenia propagacji hałasu uwzględniające wszystkie zewnętrzne źródła hałasu, dotrzymane zostaną standardy akustyczne dla terenów stanowiących otoczenie terenu inwestycji, które podlegają ochronie akustycznej (teren zabudowy jednorodzinnej i teren ogrodów działkowych). Substancji do powietrza - emisja z wyrzutni spalin z garaży podziemnych oraz emisja niezorganizowana z pojazdów poruszających się po terenie. Jak wynika z przedstawionych obliczeń rozprzestrzeniania się zanieczyszczeń, obiekt nie będzie źródłem ponadnormatywnego oddziaływania na środowisko i zachowane zostaną normy czystości powietrza określone w rozporządzeniu Ministra Środowiska z dnia 26 stycznia 2010 r. w sprawie wartości odniesienia dla niektórych substancji w powietrzu (Dz. U. z 2010 r. Nr 16, poz. 87). Odprowadzanie ścieków sanitarnych i deszczowych z terenów utwardzonych nastąpi poprzez wykorzystanie miejskich sieci sanitarnej i deszczowej, na warunkach określonych przez gestora sieci. Wody opadowe, tzw. czyste mogą być wprowadzane bezpośrednio do gruntu, po stwierdzeniu dogodnych warunków gruntowo-wodnych. Ścieki z mycia powierzchni garaży podziemnych zostaną podczyszczone w separatorze substancji ropopochodnych zintegrowanym z osadnikiem, a ścieki wytwarzane w punktach gastronomicznych zostaną podczyszczone w separatorach tłuszczu. Emisja odpadów. Na wytwórcy odpadów ciąży obowiązek prowadzenia selektywnej zbiórki odpadów; odpady magazynowane będą w wyznaczonych miejscach i przekazywane przedsiębiorcom posiadającym wymagane w tym zakresie pozwolenia. Sposób postępowania z wytwarzanymi odpadami opisany w karcie informacyjnej przedsięwzięcia jest zgodny z przepisami ustawy o odpadach.

- usytuowanie przedsięwzięcia, z uwzględnieniem możliwego zagrożenia dla środowiska w szczególności przy istniejącym użytkowaniu terenu, zdolności samooczyszczenia się środowiska odnawiania się zasobów naturalnych, walorów przyrodniczych i krajobrazowych - uwzględniającym: obszary wodno-błotne oraz inne obszary o płytkim zaleganiu wód podziemnych. Z przedłożonej dokumentacji wynika, że przedsięwzięcie realizowane będzie poza miejscem występowania obszarów o płytkim zaleganiu wód podziemnych; obszary objęte ochroną, w tym strefy ochronne ujęć wód i obszary ochronne zbiorników wód śródlądowych. Przedsięwzięcie realizowane będzie poza tymi obszarami; obszary wymagające specjalnej ochrony ze względu na występowanie gatunków roślin i zwierząt lub siedlisk przyrodniczych objętych ochroną, w tym obszary sieci Natura 2000 oraz pozostałe formy ochrony przyrody. Obszar ten nie jest objęty ochroną prawną ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody (t.j. Dz.U. z 2013 r., poz. 627). Najbliższy obszar A znajduje się w odległości ok. 5,4 km w linii prostej od inwestycji. W sąsiedztwie inwestycji brak jest uzdrowisk lub obszarów ochrony uzdrowiskowej; obszary o krajobrazie mającym znaczenie historyczne, kulturowe lub archeologiczne. Nieruchomość, na której planowana jest zabudowa nie jest objęta ochroną prawną ustawy o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami (Dz.U. z 2003 r., poz. 1568);

- rodzaj i skalę możliwego oddziaływania rozważanego w odniesieniu do uwarunkowań wymienionych w pkt 1 i 2 art. 63, wynikającymi z: zasięgu oddziaływania - obszaru geograficznego i liczby ludności, na którą przedsięwzięcie może oddziaływać; jak wynika z treści karty informacyjnej przedsięwzięcia, zasięg przestrzenny oddziaływania przedmiotowego przedsięwzięcia ograniczy się do najbliższego otoczenia; transgranicznego charakteru oddziaływania przedsięwzięcia na poszczególne elementy przyrodnicze; położenie obiektu przedsięwzięcia (centralna część kraju) wyklucza jego transgraniczne oddziaływanie na środowisko; wielkości i złożoności oddziaływania, z uwzględnieniem obciążenia istniejącej infrastruktury technicznej; informacje zawarte w przedłożonej karcie informacyjnej przedsięwzięcia pozwalają wykluczyć możliwość wystąpienia oddziaływań o znacznej wielkości lub złożoności i nie przewiduje się, że eksploatacja obiektów spowoduje znaczne obciążenia infrastruktury technicznej; prawdopodobieństwa oddziaływania; oddziaływania w fazie budowy będą związane z krótkotrwałą emisją hałasu do środowiska, emisją zanieczyszczeń do powietrza, wytwarzaniem odpadów. Oddziaływanie obiektu w fazie jego eksploatacji nie spowoduje ponadnormatywnego oddziaływania na środowisko; przedsięwzięcie ze względu na charakter i skalę nie należy do przedsięwzięć mogących powodować ryzyko wystąpienia poważnej awarii, zgodnie z rozporządzeniem Ministra Gospodarki z dnia 9 kwietnia 2002r. w sprawie rodzajów i ilości substancji niebezpiecznych, których znajdowanie się w zakładzie decyduje o zaliczeniu go do zakładu o zwiększonym ryzyku albo zakładu o dużym ryzyku wystąpienia awarii przemysłowej (Dz. U. z 2002r. Nr 58, poz. 535, ze zm.) nie zalicza się ono do zakładów stwarzających zagrożenie wystąpienia poważnej awarii przemysłowej.

W odwołaniu od powyższej decyzji D. M., wnosząc o uchylenie zaskarżonej decyzji jak również postanowienia z dnia [...] r., zarzuciła naruszenie art. 63 ust. 1 ustawy oraz przepisów rozporządzenia z dnia [...] r., jak i przepisów postępowania: art. 7, art. 11, art. 107 § 3 k.p.a. Argumentacja odwołania zmierza do wykazania, iż inwestor winien zostać zobowiązany do przeprowadzenia oceny oddziaływania na środowisko dla przedmiotowego przedsięwzięcia.

Opisaną na wstępie decyzją z dnia [...] r. Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Ł., utrzymało w mocy decyzję organu I instancji, w pełni podzielając ocenę i towarzyszące jej argumenty przemawiające za odstąpieniem od potrzeby przeprowadzenia oceny oddziaływania na środowisko.

Kolegium przypomniało, iż przedmiotowe przedsięwzięcie wymienione jest w § 3 ust. 1 pkt 53 rozporządzenia z dnia 9 listopada 2004 r. – garaże lub parkingi samochodowe lub zespół parkingów dla nie mniej niż 100 samochodów ciężarowych lub 300 samochodów osobowych. Przepis ten, na mocy § 4 rozporządzenia z dnia 9 listopada 2010 r. znajduje nadal zastosowanie, gdyż postępowanie zostało wszczęte w dniu 23 stycznia 2009 r. tj. przed dniem wejścia w życie tego rozporządzenia. Stosownie do powyższych zapisów planowane przedsięwzięcie zakwalifikowane zostało do przedsięwzięć mogących potencjalnie znacząco oddziaływać na środowisko. Organ zwrócił uwagę na dolny próg decydujący o kwalifikacji przedsięwzięcia dotyczący liczby pojazdów ciężarowych lub osobowych, poniżej którego inwestycja nie zaliczałaby się do przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko i brak górnego progu. Oznacza to, iż w każdym przypadku powyżej określonego progu dolnego inwestycja będzie tylko potencjalnie znacząco oddziaływać na środowisko. Kolegium znaczyło, iż pięciokrotnie większa liczba miejsc parkingowych niż określona w rozporządzeniu – na co zwraca uwagę odwołująca – nie oznacza pięciokrotnie większej emisji i uciążliwości oddziaływania, gdyby tak było ustawodawca oznaczyłby także górny próg i zaliczył tego rodzaju przedsięwzięcie do mogących zawsze znacząco oddziaływać na środowisko, czego nie uczynił.

W dalszej kolejności Kolegium ustosunkowało się do zarzutów odwołania, posiłkując się argumentacją organu I instancji i własną oceną wywiedzioną w oparciu o materiał dowodowy.

Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Ł. złożyli D. M., K. i K. C., W. M., wnosząc o uchylenie w całości zaskarżonej decyzji poprzedzającej ją decyzji organu I instancji oraz postanowienia organu I instancji z dnia [...] r.

Strona skarżąca podniosła zarzut naruszenia art. 63 ust. 1 ustawy przez błędną wykładnię i niewłaściwe zastosowania oraz przepisów rozporządzenia z dnia 9 listopada 2004 r., poprzez przyjęcie, że nie występuje potrzeba przeprowadzenia oceny oddziaływania na środowisko planowanego przedsięwzięcia. Nadto naruszenie przepisów postępowania tj. art. 8, art. 11, art. 77 § 1, art. 80 i art. 107 § 1 i § 3 k.p.a.

Postanowieniem z dnia 20 lutego 2015 r. Sąd odrzucił skargi K. i K. C., W. M., wobec nieuiszczenia wpisu sądowego.

W odpowiedzi na skargę Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Ł. wniosło o oddalenie skargi.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Skarga nie zasługuje na uwzględnienie.

Stosownie do treści art. 1 § 1 i 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (t.j. Dz. U. z 2014 r., poz. 1647) i art. 3 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm. – w dalszej części uzasadnienia przywoływana jako: p.p.s.a.)., sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości poprzez kontrolę działalności administracji publicznej. Kontrola ta sprawowana jest pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej.

Sąd uwzględniając skargę uchyla decyzję w całości albo w części, jeżeli stwierdzi naruszenie prawa materialnego, które miało wpływ na wynik sprawy, naruszenie prawa dające podstawę do wznowienia postępowania administracyjnego, bądź inne naruszenie przepisów postępowania, jeżeli mogło ono mieć istotny wpływ na wynik sprawy (art. 145 § 1 pkt 1 lit.a – c p.p.s.a.). W razie nieuwzględnienia skargi, sąd skargę oddala (art. 151 p.p.s.a.).

Po myśli art. 134 §1 p.p.s.a. rozstrzygając daną sprawę, sąd nie jest związany zarzutami i wnioskami skargi, może zastosować przewidziane ustawą środki w celu usunięcia naruszenia prawa w stosunku do aktów lub czynności wydanych lub podjętych we wszystkich postępowaniach, prowadzonych w granicach sprawy, której dotyczy skarga, jeżeli jest to niezbędne dla końcowego jej załatwienia (art. 135 p.p.s.a.).

Biorąc pod uwagę tak zakreśloną kognicję oraz przyczyny wzruszenia aktów organów administracji, brak było podstaw do wyeliminowania zaskarżonej decyzji z obrotu prawnego.

W ocenie Sądu, organy przyjęły i trafnie zatwierdziły kwalifikację planowanego przedsięwzięcia jako mogącego potencjalnie znacząco oddziaływać na środowisko w rozumieniu § 3 ust. 1 pkt 53 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 9 listopada 2004 r. w sprawie określenia rodzajów przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko oraz szczegółowych uwarunkowań związanych z kwalifikowaniem przedsięwzięcia do sporządzenia raportu o oddziaływaniu na środowisko w związku z § 4 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 9 listopada 2010 r. w sprawie określenia rodzajów przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko, gdyż postępowanie – na wniosek inwestora – zostało wszczęte w dniu 23 stycznia 2009 r. tj. przed dniem wejścia w życie rozporządzenia z 2010 roku. I co ważne, taka kwalifikacja uzasadniona jest ustaleniem, iż inwestycja obejmuje budowę parkingów powyżej 300 miejsc postojowych dla samochodów osobowych. Zapis § 3 ust. 1 pkt 53 rozporządzenia stanowi, iż sporządzenia raportu o oddziaływaniu przedsięwzięcia na środowisko mogą wymagać rodzaje przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko - garaże lub parkingi samochodowe, lub zespoły parkingów, dla nie mniej niż 100 samochodów ciężarowych lub 300 samochodów osobowych. Kwalifikacja spornego przedsięwzięcia jest w pełni zasadna, jak zauważył organ ustawodawca oznaczył jedynie dolny próg ilości miejsc postojowych i ten próg jest wiążący, jednocześnie nie jest dopuszczalne narzucanie progu górnego, skoro ustawodawca go nie przewidział.

Zwrócić trzeba także uwagę, iż ustawodawca w art. 71 ust. 2 ustawy wskazał, iż uznanie inwestycji jako mogącej potencjalnie znacząco oddziaływać na środowisko skutkuje koniecznością uzyskania decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach. W żadnym natomiast razie przyjęcie takiej kwalifikacji nie pociąga za sobą obowiązku sporządzenia oceny jej oddziaływania na środowisko. O tym, czy taka potrzeba istnieje decyduje organ administracji na podstawie całokształtu okoliczności konkretnej sprawy. Zgodnie z art. 59 ust. 1 pkt. 2 ustawy przeprowadzenia oceny wymaga realizacja planowanego przedsięwzięcia mogącego potencjalnie znacząco oddziaływać na środowisko, jeżeli obowiązek taki został stwierdzony na podstawie art. 63 ust. 1 ustawy w drodze postanowienia przez organ właściwy do wydania decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach, uwzględniając łącznie uwarunkowania szczegółowo wymienione pkt 1-3 tego przepisu. W niniejszej sprawie, w obrocie prawnym pozostaje postanowienie z dnia [...] r., którym organ I instancji odstąpił od obowiązku przeprowadzenia oceny oddziaływania na środowisko przedmiotowej inwestycji. Lektura przedmiotowego postanowienia nie pozostawia wątpliwości, że przy jego podejmowaniu organy, zgodnie z art. 63 ust. 2 ustawy uwzględniły uwarunkowania, o których mowa w art. 63 ust. 1 ustawy. Konsekwencją tegoż postanowienia było wydanie, stosownie do art. 84 ust. 1 ustawy, zaskarżonej decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach stwierdzającej brak potrzeby przeprowadzenia oceny oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko.

Lektura zaskarżonego aktu uzasadnia ocenę co do jego prawidłowości. Organy analizując materiał dowody uwzględniły rodzaj i charakterystykę przedsięwzięcia, z uwzględnieniem jego skali i wielkości zajmowanego terenu oraz ich wzajemnych proporcji, powiązań z innymi przedsięwzięciami, w szczególności kumulowania się oddziaływań przedsięwzięć znajdujących się na obszarze, na który będzie oddziaływać przedsięwzięcie, wykorzystywania zasobów naturalnych, emisji i występowania innych uciążliwości, ryzyka wystąpienia poważnej awarii, przy uwzględnieniu używanych substancji i stosowanych technologii, usytuowanie przedsięwzięcia, z uwzględnieniem możliwego zagrożenia dla środowiska oraz rodzaj i skalę możliwego oddziaływania rozważanego w odniesieniu do wymienionych uwarunkowań, wynikających z zasięgu oddziaływania - obszaru geograficznego i liczby ludności, na którą przedsięwzięcie może oddziaływać, transgranicznego charakteru oddziaływania przedsięwzięcia na poszczególne elementy przyrodnicze, wielkości i złożoności oddziaływania, z uwzględnieniem obciążenia istniejącej infrastruktury technicznej, prawdopodobieństwa oddziaływania, jak i czasu trwania, częstotliwości i odwracalności oddziaływania. Niewątpliwie, w sposób przejrzysty odniesiono się do każdego uwarunkowania i jasno sformułowano wyniki dokonanej analizy, prowadzące do wniosku, że planowana inwestycja nie będzie w sposób istotny oddziaływać na środowisko. Nadto, złożona dla potrzeb postępowania karta informacyjna o przedsięwzięciu, która została poddana wnikliwej analizie organu, zawiera wskazania w zakresie prognozowanych emisji: hałasu, pyłów i gazów, ścieków do środowiska wodnego i odpadów. Co istotne z dokonanych pomiarów i prognoz wynika, iż zarówno na etapie realizacji przedsięwzięcia ale i na etapie jego eksploatacji nie prognozuje się przekroczenia odpowiednich standardów. A jednocześnie sformułowane w ocenie końcowej karty informacyjnej zalecenia z zakresu ochrony środowiska zostały uwzględnione w warunkach zaskarżonej decyzji.

Warto w tym miejscu zwrócić uwagę, iż strona kwestionując zaskarżoną decyzję i materiał dowodowy w oparciu o który została wydana – m.in. kartę informacyjną przedsięwzięcia – nie przedłożyła żadnych konkretnych dowodów wskazujących na wadliwość tychże ustaleń i treści karty informacyjnej przedsięwzięcia. W myśl art. 3 ust. 1 pkt 5 ustawy karta informacyjna przedsięwzięcia obejmuje dane dotyczące a) rodzaju, skali i usytuowaniu przedsięwzięcia, b) powierzchni zajmowanej nieruchomości, a także obiektu budowlanego oraz informacji o dotychczasowym sposobie ich wykorzystywania i pokryciu nieruchomości szatą roślinną, c) rodzaju technologii, d) ewentualnych wariantach przedsięwzięcia, e) przewidywanej ilości wykorzystywanej wody, surowców, materiałów, paliw oraz energii, f) rozwiązaniach chroniących środowisko, g) rodzajach i przewidywanej ilości wprowadzanych do środowiska substancji lub energii przy zastosowaniu rozwiązań chroniących środowisko, h) możliwym transgranicznym oddziaływaniu na środowisko, i) obszarach podlegających ochronie na podstawie ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody, znajdujących się w zasięgu znaczącego oddziaływania przedsięwzięcia, j) wpływie planowanej drogi na bezpieczeństwo ruchu drogowego w przypadku drogi w transeuropejskiej sieci drogowej. Taką kartę informacyjną przedsięwzięcia inwestor przedstawił i dokument ten jako dokument prywatny, poddany został ocenie na równi z innymi dowodami zebranymi w sprawie. W orzecznictwie sądów administracyjnych zarysował się natomiast jednolity pogląd, iż nie można uznać za skuteczne zarzuty strony skarżącej wobec ustaleń organów administracji co do oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko dokonanych na podstawie karty informacyjnej przedsięwzięcia w sytuacji, gdy strona skarżąca nie zaoferowała żadnych konkretnych dowodów wskazujących na wadliwość tychże ustaleń i treści karty informacyjnej przedsięwzięcia. Nie wystarczy powoływanie się na ogólnikowe przypuszczenia wskazujące na nierzetelność karty (por. wyrok NSA z 14 lutego 2013 r., sygn. akt II OSK 1944/11 oraz wyrok WSA w Warszawie z 19 listopada 2011 r., sygn. akt IV SA/Wa 414/11; wyrok WSA w Lublinie z dnia 14 maja 2015 r., sygn. akt II SA/Lu 810/14). W niniejszej sprawie strona nie poparła swych zarzutów własnym dokumentem, ani też argumentacją pozwalającą na odmienną ocenę informacji zawartych w karcie, niż zaprezentowana w zaskarżonej decyzji. Trudno niewątpliwie dać wiarę gołosłownym twierdzeniom, w sytuacji gdy dysponuje się dokumentem sporządzonym – owszem na zlecenie inwestora – ale przez osoby posiadające odpowiednie kwalifikacje. A skoro w toku postępowania, nie został przedłożony dokument sporządzony również przez osoby posiadające odpowiednie kwalifikacje, ale który w ramach norm prawa i wymogów prawa, w sposób odmienny określałby zakres negatywnego oddziaływania inwestycji na środowisko, to trudno odmówić wiary dokumentowi przedłożonemu przez inwestora. Tym bardziej, iż orzekając w niniejszej sprawie, realizując zasady postępowania dowodowego, organ nie ograniczył się wyłącznie to tejże karty informacyjnej, ale uwzględnił również stanowisko organów opiniujących.

W świetle powyższego, w ocenie Sądu zarzuty naruszenia przepisów prawa materialnego nie zasługują na uwzględnienie. Zarówno sama kwalifikacja spornego przedsięwzięcia jako nie wymagającego sporządzenia raportu odziaływania na środowisko, jak i analiza tegoż przedsięwzięcia w kontekście przesłanek opisanych w art. 63 ust. 1 ustawy nie budzi wątpliwości. Przedmiotowa inwestycja nie jest powiązana z innymi przedsięwzięciami, zatem nie wystąpi zjawisko kumulowania się jej oddziaływań z innymi inwestycjami, co próbowała wykazać strona skarżąca wskazując na kumulację oddziaływania z Fabryką A. Zgodnie z art. 63 ust. 1 pkt 1 lit. b ustawy wypowiadając się w kwestii obowiązku przeprowadzenia oceny oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko dla planowanego przedsięwzięcia mogącego potencjalnie znacząco oddziaływać na środowisko organ właściwy do wydania decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach, bierze pod rozwagę m.in. rodzaj i charakterystykę przedsięwzięcia, z uwzględnieniem "powiązań z innymi przedsięwzięciami, w szczególności kumulowania się oddziaływań przedsięwzięć znajdujących się na obszarze, na który będzie oddziaływać przedsięwzięcie". Biorąc pod uwagę to, że przez pojęcie przedsięwzięcia na gruncie ustawy rozumie się "zamierzenie budowlane lub inną ingerencję w środowisko polegającą na przekształceniu lub zmianie sposobu wykorzystania terenu, w tym również na wydobywaniu kopalin; przedsięwzięcia powiązane technologicznie kwalifikuje się jako jedno przedsięwzięcie, także jeżeli są one realizowane przez różne podmioty" nie sposób przyjąć, jak wskazuje strona skarżąca, że dochodzi do kumulowania się oddziaływań przedsięwzięcia polegającego na zamiarze budowy zespołu budynków mieszkalnych wielorodzinnych z parkingiem podziemnym i usługami w parterze oraz infrastruktury technicznej i zagospodarowania terenu z przedsiębiorstwem – A. Niewątpliwie są to dwa odrębne przedsięwzięcia, niepowiązane technologicznie i co ważne generujące innego rodzaju oddziaływanie na otoczenie, na środowisko.

Wobec powyższego, poniesione w skardze zarzuty są niezasadne. Sąd nie dostrzegł również innych istotnych wadliwości zaskarżonego aktu. Obszerny materiał dowodowy, ale przede wszystkim jego wnikliwa analiza, znajdująca odzwierciedlenie w argumentach zaskarżonych decyzji czyni niezasadnymi również podniesione w skardze zarzuty naruszenia przepisów postępowania.

Mając powyższe na względzie, Sąd orzekł jak w sentencji wyroku, na podstawie art. 151 p.p.s.a.

A. P.