Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Andrzej Kisielewicz po rozpoznaniu w dniu 25 października 2016 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej zażalenia D. D. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 22 lipca 2016 r. sygn. akt VI SA/Wa 2565/15 w zakresie odrzucenia skargi kasacyjnej D. D. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 29 lutego 2016 r., sygn. akt VI SA/Wa 2565/15 oddalającego skargę D. D. na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] lipca 2015 r. nr [...] w przedmiocie kary pieniężnej postanawia: oddalić zażalenie

Postanowieniem z dnia 22 lipca 2016 r., sygn. akt VI SA/Wa 2565/14 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, działając na podstawie art. 178 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.; dalej p.p.s.a.), odrzucił skargę kasacyjną D. D. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 29 lutego 2016 r.

Sąd I instancji podniósł, że dniu 23 czerwca 2016 r. (data nadania w placówce operatora pocztowego) skarżący złożył skargę kasacyjną od wyroku z dnia 29 lutego 2016 r. Skarga kasacyjna została podpisana osobiście przez skarżącego. Skarżący nie wykazał przy tym, że należy do podmiotów uprawnionych do sporządzenia skargi kasacyjnej.

Uzasadniając swoje rozstrzygnięcie, Sąd I instancji przywołał treść art. 175 § 1 i § 3 p.p.s.a., zgodnie z którym skarga kasacyjna do Naczelnego Sądu Administracyjnego powinna być sporządzona przez adwokata lub radcę prawnego, a w sprawach obowiązków podatkowych i w sprawach własności przemysłowej może być sporządzona także przez, odpowiednio, doradcę podatkowego i rzecznika patentowego. Z obowiązku tego zwolnione są jedynie osoby enumeratywnie wyliczone w § 2 tego przepisu, tj. sędzia, prokurator, notariusz albo profesor lub doktor habilitowany nauk prawnych, będący stroną, jej przedstawicielem lub pełnomocnikiem.

Sąd I instancji podniósł, że sporządzenie skargi kasacyjnej z naruszeniem art. 175 § 1 p.p.s.a. jest brakiem, który nie podlega usunięciu w trybie art. 49 p.p.s.a. i powoduje konieczność odrzucenia skargi kasacyjnej na podstawie art. 178 p.p.s.a. jako niedopuszczalnej.

Skarżący D. D., reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika, złożył zażalenie na powyższe postanowienie, wnosząc o jego uchylenie. Zaskarżonemu postanowieniu zarzucił naruszenie w szczególności art. 178 p.p.s.a. w zw. z art. 49 § 1 p.p.s.a., poprzez wadliwe przyjęcie, że w realiach niniejszej sprawy brak formalny w postaci braku podpisu osoby uprawnionej do wniesienia skargi kasacyjnej nie podlega uzupełnieniu w trybie art. 49 § 1 p.p.s.a.

Skarżący podniósł, że w jego ocenie brak podpisu osoby uprawnionej do wniesienia środka odwoławczego stanowi brak formalny pisma procesowego, który podlega uzupełnieniu w trybie art. 49 p.p.s.a.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Zażalenie nie jest zasadne i z tej przyczyny podlega oddaleniu.

W rozpoznawanej sprawie przedmiotem sporu jest to, czy sporządzenie skargi kasacyjnej przez osobę niewymienioną w art. 175 § 1 i 2 p.p.s.a. jako podmiot uprawniony do sporządzenia skargi kasacyjnej, tj. adwokata lub radcę prawnego, sędziego, prokuratora, notariusza, profesora lub doktora habilitowanego nauk prawnych, będących stroną, przedstawicielem lub pełnomocnikiem, prokuratora, Rzecznika Praw Obywatelskich lub Rzecznika Praw Dziecka, jest brakiem, który podlega uzupełnieniu w trybie art. 49 p.p.s.a. w związku z art. 176 p.p.s.a.

Poza sporem pozostaje natomiast, że wniesiona w sprawie skarga kasacyjna została sporządzona osobiście przez skarżącego, który nie był uprawniony do jej sporządzenia. A zatem niewątpliwie skarga kasacyjna nie spełnia wymogu określonego w art. 175 p.p.s.a., tj. wymogu sporządzenia tego środka odwoławczego przez profesjonalnego pełnomocnika, należącego do grupy wskazanych w przepisie osób.

Zgodnie z ugruntowanym stanowiskiem sądów administracyjnych, w sytuacji wniesienia skargi kasacyjnej z naruszeniem art. 175 p.p.s.a. wojewódzki sąd administracyjny winien ją odrzucić bez wzywania do uzupełnienia braków (por. np. postanowienie NSA z dnia 28 stycznia 2004 r., sygn. akt FSK 3/04). Skarga kasacyjna podlega zatem odrzuceniu jako niedopuszczalna z powodu sporządzenia jej przez osobę nieposiadającą wymaganych prawem kwalifikacji. Również w doktrynie bezspornie stwierdza się, że brak w postaci niezrealizowania przymusu adwokacko – radcowskiego przy sporządzeniu skargi kasacyjnej nie podlega uzupełnieniu (vide: Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, R. Hauser, M. Wierzbowski, Wydawnictwo C.H.Beck, Warszawa 2015, s. 683).

Z tej przyczyny należało uznać, że Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zasadnie nie wzywał skarżącego do uzupełnienia braków formalnych skargi kasacyjnej i odrzucił ją na podstawie art. 178 p.p.s.a.

Mając powyższe na uwadze Naczelny Sąd Administracyjny, na podstawie art. 184 w związku z art. 197 p.p.s.a., orzekł jak w sentencji.