Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Paweł Miładowski (spr.) Sędziowie: sędzia NSA Jolanta Rajewska sędzia NSA del. Jerzy Solarski Protokolant st. inspektor sądowy Barbara Dąbrowska-Skóra po rozpoznaniu w dniu 17 czerwca 2011 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Telewizji Polskiej S.A. z siedzibą w Warszawie od wyroku Wojewódzkiego Sadu Administracyjnego w Warszawie z dnia 9 grudnia 2010 r. sygn. akt II SAB/Wa 221/10 w sprawie ze skargi G. B. na bezczynność Telewizji Polskiej S.A. z siedzibą w Warszawie w przedmiocie dostępu do informacji publicznej oddala skargę kasacyjną

Wyrokiem z dnia 9 grudnia 2010 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, po rozpoznaniu sprawy ze skargi G. B. na bezczynność Telewizji Polskiej S.A. z siedzibą w Warszawie w przedmiocie dostępu do informacji publicznej, zobowiązał Telewizję Polską S.A. z siedzibą w Warszawie do rozpoznania wniosku G. B. z dnia [...] grudnia 2009 r., w terminie 14 dni od doręczenia Telewizji Polskiej S.A. odpisu prawomocnego wyroku Sądu wraz z aktami administracyjnymi.

Jak wynika z uzasadnienia wyroku, w dniu [...] grudnia 2009 r. G. B. złożył wniosek o udostępnienie informacji publicznej w zakresie treści porozumienia TVP z Sekretariatem Konferencji Episkopatu Polski z dnia 23 czerwca 1994 r.

Następnie, zainteresowany złożył do Ministerstwa Skarbu Państwa zażalenie na niezałatwienie w terminie wniosku o udostępnienie informacji publicznej, w wyniku czego wszczęte zostało postępowanie administracyjne.

W dniu 8 lipca 2010 r. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie wpłynęła skarga G. B. na bezczynność Telewizji Polskiej S.A. z siedzibą w Warszawie w przedmiocie wniosku z dnia [...] grudnia 2009 r. dotyczącego udostępnienia informacji publicznej.

G. B. w dniu [...] lutego 2010 r. wniósł skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na bezczynność Telewizji Polskiej S.A. z siedzibą w Warszawie w przedmiocie rozpoznania wniosku z dnia [...] grudnia 2009 r. dotyczącego udostępnienia informacji publicznej.

Podniósł, że zgodnie z art. 13 ust. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej, termin jej udzielenia wynosi 14 dni od dnia złożenia wniosku, czyli minął w dniu 23 grudnia 2009 r.

W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie, wskazując że skarga G. B. złożona została przedwcześnie z uwagi na niewyczerpanie przez skarżącego środków zaskarżenia. Organ podniósł także, że dokumenty, o których udostępnienie skarżący się domaga, nie zostały wymienione w zamkniętym katalogu zawartym w art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz.U. z 2001 r. Nr 112 poz. 1198 ze zm.), a więc żądanie skarżącego stanowi przekroczenie przysługującego mu prawa do informacji publicznej i nie podlega ochronie prawnej.

Wskazanym na wstępie wyrokiem Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zobowiązał Telewizję Polską S.A. z siedzibą w Warszawie do rozpoznania wniosku G. B. z dnia [...] grudnia 2009 r., w terminie 14 dni od doręczenia Telewizji Polskiej S.A. odpisu prawomocnego wyroku Sądu wraz z aktami administracyjnymi.

W uzasadnieniu wyroku Sad pierwszej instancji wskazał, iż istota sprawy w niniejszym postępowaniu sprowadzała się do oceny, czy istnieją przesłanki ku temu, aby nakazać Telewizji Polskiej S.A. z siedzibą w Warszawie spełnienia stosownych czynności. Ustalenia wymagała więc okoliczność, czy organ ten pozostawał w bezczynności w zakresie rozpoznania wniosku o udzielenie informacji publicznej.

Okolicznością niesporną w sprawie było to, iż w dniu [...] grudnia 2009 r. skarżący złożył do strony przeciwnej wniosek, o udostępnienie mu, jako informacji publicznej, porozumienia zawartego pomiędzy TVP S.A. z siedzibą w Warszawie a Sekretariatem Konferencji Episkopatu Polski z dnia 23 czerwca 1994 r. z późniejszymi zmianami.

Poza sporem pozostaje też okoliczność, iż Telewizja Polska S.A. nie udzieliła wnioskodawcy żadnej odpowiedzi świadczącej o tym, iż rozpoznała przedmiotowy wniosek. Nie udostępniła bowiem żądanej informacji, ani też nie poinformowała skarżącego o tym aby żądanej informacji nie traktowała jako noszącej znamiona informacji publicznej.

W świetle powyższego, zdaniem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie zasadnym jawi się twierdzenie, iż Telewizja Polska S.A. pozostaje w bezczynności, w zakresie rozpoznania wniosku strony z dnia [...] grudnia 2009 r.

Sąd nie podzielił twierdzeń zawartych w odpowiedzi na skargę, iż skarga ta jest przedwczesna z uwagi na niezakończenie postępowania wywołanego złożeniem przez skarżącego zażalenia do Ministerstwa Skarbu Państwa, na niezałatwienie sprawy w terminie. Dla możliwości skutecznego wniesienia skargi na bezczynność, nie jest bowiem niezbędne uprzednie przeprowadzenie postępowania zażaleniowego w trybie art. 37 k.p.a. Przepis art. 52 § 3 p.p.s.a. odnosi się jedynie do skarg na akty i czynności, a nie dotyczy kwestii bezczynności w zakresie wydawania aktów. Celem tego postępowania jest jak najszybsze doprowadzenie do rozpoznania wniosku strony. Nadto przepisy szczególne nie stawiają żadnych dodatkowych warunków, od których spełnienia miałoby być uzależnione wywiedzenie skargi na bezczynność.

Skargę kasacyjną od powyższego wyroku złożyła Telewizja Polska S.A. w Warszawie zaskarżając tenże wyrok w całości i zarzucając naruszenie prawa materialnego przez jego niewłaściwe zastosowanie, tj. art. 3 ust. 1 pkt 1,2,3 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. 01.112.1198 ze zm.), przez przyjęcie, iż prawo do informacji publicznej obejmuje uprawnienie do dostępu do dokumentu prywatnego, jakim jest porozumienie TVP z Sekretariatem Konferencji Episkopatu Polski z dnia [...].06.1994 r., dalej "porozumienie", kiedy prawo do informacji publicznej nie obejmuje uprawnienia do dostępu do dokumentów prywatnych w postaci umów cywilnoprawnych i w związku z tym niewłaściwe zastosowanie art. 4 ust. 1 pkt 5 Uoddip przez przyjęcie, iż TVP obowiązana jest do udostępnienia G. B. porozumienia, a w konsekwencji niewłaściwe zastosowanie art. 13 ust. 1 Uoddip poprzez przyjęcie, iż TVP w związku z nieudostępnieniem G. B., na jego wniosek, w terminie 14 dni od daty złożenia wniosku, porozumienia popadła w bezczynność w zakresie rozpoznania jego wniosku, podczas gdy do rozpoznania wniosku G. B. o udostępnienie porozumienia nie była obowiązana, a więc nie mogła popaść ze względu na to w bezczynność.

W związku z powyższym wniesiono o uchylenie zaskarżonego wyroku WSA w Warszawie w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania WSA w Warszawie, a także o zasądzenie od G. B. na rzecz TVP S.A. zwrotu kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego, według norm przepisanych.

Naczelny Sąd Administracyjny, zważył co następuje:

Skarga kasacyjna nie zasługiwała na uwzględnienie.

Stosownie do treści art. 183 § 1 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Naczelny Sąd Administracyjny rozpoznaje sprawę w granicach skargi kasacyjnej z urzędu biorąc pod uwagę jedynie nieważność postępowania.

Wobec tego, że w rozpoznawanej sprawie nie zachodzi żadna z okoliczności skutkujących nieważnością postępowania, o jakich mowa w art. 183 § 2 p.p.s.a., a nadto nie zachodzi również żadna z przesłanek, o których mowa w art. 189 p.p.s.a., które Naczelny Sąd Administracyjny rozważa z urzędu dokonując kontroli zaskarżonego skargą kasacyjną wyroku Sądu pierwszej instancji, Naczelny Sąd Administracyjny dokonał kontroli zaskarżonego wyroku w zakresie wyznaczonym podstawami skargi kasacyjnej.

W pierwszej kolejności podkreślenia wymaga fakt, że przedmiotem niniejszej sprawy jest skarga na bezczynność Telewizji Polskiej S.A. Sąd pierwszej instancji uznając, że organ dopuścił się bezczynności, na podstawie art. 149 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm. – zwanej dalej p.p.s.a.) zobowiązał Telewizję Polską S.A. z siedzibą w Warszawie do rozpoznania wniosku G, B, z dnia [...] grudnia 2009 roku.

Podkreślenia wymaga fakt, na co zwracał uwagę Sąd pierwszej instancji, że Telewizja Polska S.A. do której został skierowany wniosek o udostępnienie informacji nie udzieliła wnioskodawcy żadnej odpowiedzi świadczącej o tym, iż rozpoznała przedmiotowy wniosek. Nie udostępniła żądanej informacji, nie wydała decyzji o odmowie udostępnienia takiej informacji, ani nie poinformowała skarżącego o tym, aby żądanej informacji nie traktowała jako informacji publicznej.

W tej okoliczności Sąd pierwszej instancji nie był zobligowany do badania czy wnioskowana informacja mieści się w katalogu informacji publicznych wskazanym w ustawie z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej. Gdyby organ skierował do wnioskującego pismo informacyjne o tym, że informacja której żąda nie ma charakteru informacji publicznej, wówczas, jak jednoznacznie przyjmuje doktryna sądowoadministracyjna pismo takie nie podlegałoby zaskarżeniu do sądu administracyjnego, jednakże ewentualna skarga na bezczynność organu w zakresie wniosku o udostępnienie informacji publicznej obligowałaby sąd do kwalifikacji żądanych informacji i w zależności od ich charakteru podjęcia stosownego rozstrzygnięcia. Niemniej jednak w niniejszej sprawie Telewizja Polska S.A. nie podjęła się rozpoznania wniosku, a zatem brak jest podstaw do stwierdzenia czy odmawia ona żądanym informacjom charakteru informacji publicznej, czy też z innego powodu informacji tej nie udziela.

Zarzuty skargi kasacyjnej nie mogły odnieść zamierzonego skutku, albowiem wbrew twierdzeniom skarżącej kasacyjnie w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku nie wskazano, iż "prawo do informacji publicznej nie obejmuje uprawnienia do dostępu do dokumentu prywatnego, jakim jest porozumienie TVP z Sekretariatem Konferencji Episkopatu Polski". Jak już podniesiono powyżej Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wskazał jedynie, że wniosek skarżącego nie został w jakikolwiek sposób rozpoznany.

Mając na uwadze powyższe Naczelny Sad Administracyjny na podstawie art. 184 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi skargę kasacyjna oddalił.