Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Ewa Pisula-Dąbrowska Sędziowie WSA Iwona Dąbrowska Andrzej Góraj (spr.) Protokolant specjalista Elwira Sipak po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 9 grudnia 2010 r. sprawy ze skargi G.B. na bezczynność Telewizji Polskiej S.A. z siedzibą w W. w przedmiocie dostępu do informacji publicznej zobowiązuje Telewizję Polską S.A. z siedzibą w W. do rozpoznania wniosku G.B. z dnia 5 grudnia 2009 r. w terminie 14 dni od doręczenia Telewizji Polskiej S.A. odpisu prawomocnego wyroku Sądu wraz z aktami administracyjnymi.

G. B. w dniu 13 lutego 2010 r. wniósł skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na bezczynność [...] S.A. z siedzibą w W. w przedmiocie rozpoznania wniosku z dnia [...] grudnia 2009 r. dotyczącego udostępnienia informacji publicznej.

W dniu [...] grudnia 2009 r. G. B. złożył wniosek o udostępnienie informacji publicznej w zakresie treści porozumienia [...] z [...] z dnia [...] czerwca 1994 r.

Następnie, zainteresowany złożył do Ministerstwa Skarbu Państwa zażalenie na niezałatwienie w terminie wniosku o udostępnienie informacji publicznej, w wyniku czego wszczęte zostało postępowanie administracyjne.

W dniu 8 lipca 2010 r. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie wpłynęła skarga G. B. na bezczynność [...] S.A. z siedzibą w W. w przedmiocie wniosku z dnia [...] grudnia 2009 r. dotyczącego udostępnienia informacji publicznej.

W skardze skarżący wniósł o zobowiązanie [...] S.A. do udostępnienia informacji publicznej.

Podniósł dalej, że zgodnie z art. 13 ust. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej, termin jej udzielenia wynosi 14 dni od dnia złożenia wniosku, czyli minął w dniu 23 grudnia 2009 r.

Organ w odpowiedzi na skargę wniósł o oddalenie skargi.

Wskazał, że skarga G. B. złożona została przedwcześnie z uwagi na niewyczerpanie przez skarżącego środków zaskarżenia.

Organ podniósł także, że dokumenty, o których udostępnienie skarżący się domaga, nie zostały wymienione w zamkniętym katalogu zawartym w art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz.U. z 2001 r. Nr 112 poz. 1198 ze zm.), a więc żądanie skarżącego stanowi przekroczenie przysługującego mu prawa do informacji publicznej i nie podlega ochronie prawnej.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

Skargę uznać należy za zasadną.

Zgodnie z treścią przepisu art. 3 § 2 pkt 8 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr. 153 poz.1270 z pózń. zm.) zakres przedmiotowy skargi na bezczynność wyznaczają postanowienia art. 3 § 2 pkt 1-4 tej ustawy.

Istota sprawy w niniejszym postępowaniu sprowadzała się do oceny, czy istnieją przesłanki ku temu, aby nakazać [...] S.A. z siedzibą w W. pełnienia stosownych czynności. Ustalenia wymagała więc okoliczność, czy firma ta pozostawała w bezczynności w zakresie rozpoznania wniosku o udzielenie informacji publicznej.

Okolicznością niesporną w sprawie było to, iż w dniu [...] grudnia 2009 r. skarżący złożył do strony przeciwnej wniosek, o udostępnienie mu, jako informacji publicznej, porozumienia zawartego pomiędzy [...] S.A. z siedzibą w W. a [...] z dnia [...] czerwca 1994 r. z późniejszymi zmianami.

Poza sporem pozostaje też okoliczność, iż [...] S.A. nie udzieliła wnioskodawcy żadnej odpowiedzi świadczącej o tym, iż rozpoznała przedmiotowy wniosek. Nie udostępniła bowiem żądanej informacji, ani też nie poinformowała skarżącego o tym aby żądanej informacji nie traktowała jako noszącej znamiona informacji publicznej.

W świetle powyższego zasadnym jawi się twierdzenie, iż [...] S.A. pozostaje w bezczynności, w zakresie rozpoznania wniosku strony z dnia [...] grudnia 2009 r.

Tutejszy Sąd nie podzielił twierdzeń zawartych w odpowiedzi na skargę, iż skarga ta jest przedwczesna z uwagi na niezakończenie postępowania wywołanego złożeniem przez skarżącego zażalenia do Ministerstwa Skarbu Państwa, na niezałatwienie sprawy w terminie. Dla możliwości skutecznego wniesienia skargi na bezczynność, nie jest bowiem niezbędne uprzednie przeprowadzenie postępowania zażaleniowego w trybie art. 37 k.p.a. Przepis art. 52 § 3 p.p.s.a. odnosi się jedynie do skarg na akty i czynności, a nie dotyczy kwestii bezczynności w zakresie wydawania aktów.

Za taką wykładnią przemawia również ratio legis przepisów normujących postępowanie skargowe na bezczynność. Celem tego postępowania jest jak najszybsze doprowadzenie do rozpoznania wniosku strony. Nadto przepisy szczególne nie stawiają Żadnych dodatkowych warunków, od których spełnienia miałoby być uzależnione wywiedzenie skargi na bezczynność.

Ww. przedstawione stanowisko pozostaje w zgodzie z orzecznictwem Sądów Administracyjnych (II SAB/Gd 12/08-; II SAB/Bk 29/08; II SAB/Łd 33/08), w tym także Naczelnego Sądu Administracyjnego, który w wyroku z dnia 24 maja 2006 r. wydanym w sprawie o sygn. akt I OSK 601/05 przesądził, iż skarga na bezczynność organu w zakresie informacji publicznej, nie musi być poprzedzona żadnym środkiem zaskarżenia na drodze administracyjnej.

W świetle powyższego, uznając iż organ dopuścił się bezczynności, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie orzekł jak w sentencji wyroku, na podstawie art. 149 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).