Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Małgorzata Pocztarek, Sędziowie Sędzia NSA Małgorzata Borowiec, Sędzia del. NSA Grzegorz Jankowski (spr.), po rozpoznaniu w dniu 1 czerwca 2021 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Burmistrza Miasta B. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia [...] kwietnia 2020 r. sygn. akt II SAB/Łd 12/20 w sprawie ze skargi A.N. na bezczynność Burmistrza Miasta B. w przedmiocie udostępnienia informacji publicznej 1/ uchyla pkt 1 zaskarżonego wyroku i umarza postępowanie w tym zakresie, 2/ uchyla pkt 3 zaskarżonego wyroku, 3/ w pozostałym zakresie oddala skargę kasacyjną

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi wyrokiem z dnia [...] kwietnia 2020 r., sygn. akt II SAB/Łd 12/20 po rozpoznaniu sprawy ze skargi A.N. na bezczynność Burmistrza Miasta B. w przedmiocie udostępnienia informacji publicznej: 1/ zobowiązał organ do rozpoznania wniosku A.N. z [...] 2020 r. w terminie 14 dni od dnia zwrotu akt sprawy; 2/ stwierdził, że bezczynność organu miała miejsce bez rażącego naruszenia prawa; 3/ zasądził na rzecz skarżącej zwrot kosztów postępowania.

Opisując stan faktyczny sprawy, Sąd I instancji wskazał, iż skarżąca wnioskiem z [...] 2020 r. wystąpiła o udzielenie informacji publicznej w zakresie udzielonych w latach 2017-2019 nagród/premii pracownikom zatrudnionym w Urzędzie Miasta (z wyłączeniem stanowisk usługowych i technicznych), obowiązującego schematu organizacyjnego jednostki [...] i stanu zatrudnienia w dziale [...] z uwzględnieniem stanu na wymienione dni oraz wykazu awansów płacowych i stanowiskowych w UM B. w okresie styczeń 2017 - grudzień 2019 r.

W ocenie Sądu I instancji żądana informacja jest informacją publiczną, albowiem co do zasady informacja o wysokości zarobków, czy nagród osób zatrudnionych przez podmiot publicznych stanowi informację publiczną w rozumieniu art. 1 ust. 1 ustawy z 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej, dalej "u.d.i.p" a Burmistrz Miasta B. należy do kręgu podmiotów zobowiązanych do udostępniania informacji publicznej.

Zarówno w dacie wniesienia skargi jak i w dacie orzekania przez WSA organ pozostawał w bezczynności. Co prawda z uchybieniem terminu, jednak poinformował skarżącą o przyczynach zwłoki w załatwieniu jej wniosku oraz nowo wyznaczonym terminie jego załatwienia. Przed upływem wyznaczonego terminu [...] 2020 r. Burmistrz wydał decyzję odmawiającą udostępnienia żądanych przez skarżącą informacji, która została uchylona przez Samorządowe Kolegium Odwoławcze w [...] decyzją z [...] 2020 r., przy czym błędne jest stanowisko organu, że z uwagi na treść art. 15zzs ust. 1 pkt 10 ustawy z 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz.U. z 2020 r., poz. 374) nie jest obowiązany do rozpoznania przedmiotowego wniosku.

Skargę kasacyjną od powyższego wyroku wniósł organ, zarzucając mu naruszenie przepisów postępowania, które mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy, tj. art. 149 § 1a p.p.s.a w zw. z art. 13 ust. 2 u.d.i.p. poprzez wadliwe uznanie, że organ w dacie wniesienia skargi jak i w dacie orzekania przez Sąd pozostawał w bezczynności, podczas, gdy organ w dacie wniesienia skargi nie przekroczył maksymalnego dwumiesięcznego terminu przewidzianego w u.d.i.p. na załatwienie wniosku skarżącej i w dniu [...] 2020 r. wydał rozstrzygnięcie, a po jego uchyleniu przez SKO w [...] decyzją z dnia [...] 2020 r. sprawa została przekazana organowi do ponownego rozpoznania w identycznych ramach czasowych, co rozpoznanie pierwotne i w momencie wydawania wyroku nie upłynął jeszcze maksymalny, dwumiesięczny, przewidziany u.d.i.p. termin na ponowne rozpoznanie wniosku – co mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy, gdyż stwierdzenie bezczynności organu doprowadziło bezpośrednio do zobowiązania go do załatwienia wniosku skarżącej w terminie 14 dni od dnia zwrotu akt organowi, które to zobowiązanie jest pierwszym rozstrzygnięciem Sądu w skarżonym wyroku.

W oparciu o powyższe skarżący kasacyjnie wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji albo uchylenie zaskarżonego wyroku i oddalenie skargi, zasądzenie kosztów postępowania wg norm przepisanych oraz zrzekł się przeprowadzenia rozprawy.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 183 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2019 r., poz. 2325 ze zm.) dalej p.p.s.a. Naczelny Sąd Administracyjny przy rozpatrywaniu sprawy na skutek wniesienia skargi kasacyjnej związany jest granicami tej skargi, a z urzędu bierze pod rozwagę tylko nieważność postępowania w wypadkach określonych w § 2, z których żaden w rozpoznawanej sprawie nie zachodzi.

Rozpoznając skargę kasacyjną w tak zakreślonych granicach, Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że zasługuje ona na uwzględnienie.

Zgodnie z treścią art. 13 ust. 1 u.d.i.p. udostępnianie informacji publicznej na wniosek następuje bez zbędnej zwłoki, nie później jednak niż w terminie 14 dni od dnia złożenia wniosku, z zastrzeżeniem ust. 2 i art. 15 ust. 2. Według art. 13 ust. 2 u.d.i.p. jeżeli informacja publiczna nie może być udostępniona w terminie określonym w ust. 1, podmiot obowiązany do jej udostępnienia powiadamia w tym terminie o powodach opóźnienia oraz o terminie, w jakim udostępni informację, nie dłuższym jednak niż 2 miesiące od dnia złożenia wniosku.

Natomiast z treści art. 149 § 1 p.p.s.a. wynika, że nakaz wydania określonego aktu lub dokonania czynności możliwy jest, gdy organ nie rozstrzygnął toczącej się przed nim sprawy. Celem skargi na bezczynność jest bowiem zwalczanie braku działania (zwłoki) w załatwianiu sprawy administracyjnej.

Rozpoznając skargę na bezczynność, sąd zatem bierze pod uwagę jedynie sam fakt, czy w danej sprawie zostało wydane orzeczenie lub, czy z innych powodów organowi administracji nie można zarzucić bezczynności, polegającej na naruszaniu terminów załatwienia sprawy wyznaczonych przepisami k.p.a. lub w ustawach szczególnych. Istotą żądania dochodzonego w skardze na bezczynność jest bowiem zobowiązanie organu przez sąd administracyjny do załatwienia sprawy w wyznaczonym terminie.

Z powyższego wynika więc, że ewentualne zobowiązanie organu do wydania aktu jest możliwe jedynie wówczas, gdy organ nie zakończył toczącej się przed nim sprawy. Nie można jednak zobowiązać organu do dokonania czynności, która została w momencie orzekania już dokonana, choćby nawet organ naruszył przy tym terminy określone w przepisach k.p.a., przewidziane dla załatwiania spraw. Przy rozpatrywaniu skargi na bezczynność organu sąd administracyjny orzeka biorąc za podstawę stan prawny i faktyczny istniejący w chwili zamknięcia rozprawy poprzedzającej wydanie orzeczenia, a nie w chwili złożenia skargi.

Postępowanie wywołane skargą na bezczynność organu ograniczone jest do badania przez Sąd, czy organ miał wynikający z prawa obowiązek wydania aktu lub czynności i czy dokonał tego w terminie określonym w art. 35 k.p.a. lub w ustawach szczególnych oraz czy po wytoczeniu skargi nie zaszły przesłanki umorzenia postępowania.

Zgodnie z art. 161 § 1 pkt 3 p.p.s.a. sąd umarza postępowanie, gdy z innych przyczyn stało się ono bezprzedmiotowe. Postępowanie sądowoadministracyjne staje się bezprzedmiotowe, jeżeli w jego toku wystąpią zdarzenia, w których następstwie zakończy się sprawa sądowoadministracyjna, co oznacza, że przed wydaniem wyroku wygaśnie przedmiot zaskarżenia.

Z akt sprawy wynika, że organ decyzją [...] 2020 r. rozpatrzył wniosek skarżącej z [...] 2020 r. o udostępnienie informacji publicznej.

Jakkolwiek Sąd I instancji dostrzegł fakt wydania rzeczonej decyzji, to pominął skutki wywołane jej wydaniem, bowiem mając powyższe na uwadze niniejsze postępowanie sądowoadministracyjne dotyczące bezczynności w tej sprawie należało na mocy art. 161 § 1 pkt 3 p.p.s.a. umorzyć jako bezprzedmiotowe.

Z powyższych przyczyn Naczelny Sąd Administracyjny, na podstawie art. 188 w zw. z art. 161 § 1 pkt 3 p.p.s.a. orzekł jak w punkcie 1 wyroku, na podstawie art. 188 p.p.s.a. jak w punkcie 2 wyroku oraz na podstawie art. 184 p.p.s.a. jak w punkcie 3 wyroku.