Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA - Mieczysław Górkiewicz /sprawozdawca/ Sędzia WSA - Ireneusz Dukiel Sędzia WSA - Alicja Palus Protokolant starszy sekretarz sądowy - Magda Minkisiewicz po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 17 października 2013 r. sprawy ze skargi Sławomira M. na decyzję D. Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego we W. z dnia ... w przedmiocie wprowadzenia zmian w operacie ewidencji gruntów i budynków oddala skargę.

Decyzją z dnia 27 września 2011 r. organ na wniosek skarżącego orzekł o zmianie w danych ewidencyjnych polegających na aktualizacji użytków gruntowych w operacie ewidencji gruntów i budynków obrębu P.w działce ewidencyjnej ..., w związku z pomiarem powykonawczym budynków hodowli i sprzedaży roślin. W decyzji wskazano, że na działkach nr ... położony jest budynek .... Działki te zostały wyodrębnione w wyniku podziału nieruchomości, zatwierdzonego decyzją z dnia 25 sierpnia 2004 r., który polegał na wydzieleniu z działki nr ... działek nr .... i ..., zaś z działki nr ... działek nr ....

W dniu 22 października 2012 r. wpłynął do organu I instancji wniosek o dokonanie na podstawie § 45 w związku z § 35 ust. 7 rozporządzenia w sprawie ewidencji gruntów i budynków aktualizacji operatu ewidencyjnego prowadzonego dla działek nr ... i ..., przez usunięcie z operatu budynków o numerze ewidencyjnym ... o powierzchni 1.113,50 m² (data zakończenia budowy 2001 r.), ... o powierzchni 2.316,50 m² (data zakończenia budowy 2007 r.), nr ... o powierzchni 2.664,70 m² (data zakończenia budowy 19 kwietnia 2011 r.) i nr ...o powierzchni 1.036,30 m² (data j.w. 19 kwietnia 2011 r.), albowiem przedmiotowe obiekty nie stanowią budynków w rozumieniu § 2 pkt 4 rozporządzenia, gdyż nie są trwale związane z gruntem i nie posiadają fundamentów. Dlatego dane w operacie ewidencyjnym są nieprawdziwe.

Decyzją z dnia ... r. Prezydent Miasta L. odmówił dokonania zmian w operacie ewidencji gruntów i budynków polegających na usunięciu w kartotece budynków budynku nr ... na działce nr ... i budynków nr ... na działce nr ..., funkcja budynków handlowo – usługowa. Według uzasadnienia zmianę użytku w działce .. i założenie kartoteki dla nowych budynków na obu działkach wykonano na zlecenie skarżącego w 2011 r. Dokumentacja ta została przyjęta do zasobu geodezyjnego i kartograficznego. Obiekty posiadają opracowane projekty budowlane. W 2010 r. wydano pozwolenie na rozbudowę budynku szklarni – salon hodowli i sprzedaży roślin ,,...".

W wyniku dowodu z oględzin i dokumentacji fotograficznej ustalono, że obiekty są trwale związane z gruntem. Według KŚT (Dz. U. z 2010 r. Nr 242, poz. 1622) obiekty te stanowią budynki niemieszkalne, handlowo – usługowe (centra handlowe).

W odwołaniu skarżący zarzucił niewyjaśnienie, czy obiekty posiadają ustawowe cechy budynków (fundamenty, trwałe przegrody budowlane oraz dach) oraz dowolne ustalenie, że obiekty są trwale związane z gruntem. Wniósł o dopuszczenie dowodu z opinii biegłego z zakresu budownictwa na okoliczność rodzaju związania obiektów z gruntem. Wskazał, że obiekty nie posiadają wyodrębnionych dachów. Pozwolenia na budowę obiektów zostały wydane błędne. Trwałe związanie z gruntem nie wystarcza do uznania obiektu za budynek. Obiekt taki może być również budowlą lub obiektem liniowym.

Zaskarżoną decyzją organ utrzymał powyższą decyzję w mocy. Na wstępie uzasadnienia organ przytoczył brzmienie art. 7d ust. 1, art. 7 ust. 1 i art. 20 ust. 1 ustawy Prawo geodezyjne i kartograficzne (Dz. U. z 2010 r. Nr 193, poz. 1287) i § 1, § 2 ust. 1, § 65 ust. 1 i 2, § 78 rozporządzenia w sprawie ewidencji gruntów i budynków

(Dz. U. z 2001 r. Nr 38, poz. 454). Budynkiem jest obiekt budowlany będący budynkiem w rozumieniu standardowej klasyfikacji i nomenklatury wprowadzonych na podstawie ustawy o statystyce publicznej (Dz. U. z 2012 r., poz. 591). Rozporządzenie wymienia budynki handlowo – usługowe o cechach określonych w KŚT oraz budynki posadowione na filarach, zaś rok zakończenia budowy poszczególnych budynków przyjmuje się według ewidencji obiektów budowlanych oddawanych do użytkowania prowadzonej przez organy budowlane. W ewidencji wykazuje się wszystkie budynki wybudowane na podstawie pozwolenia na budowę.

Istnieje obowiązek utrzymania operatu ewidencyjnego w stanie aktualności (§ 44 pkt 2, § 46, § 47 ust. 1 rozporządzenia). Gdy aktualizacja wymaga wyjaśnień zainteresowanych lub uzyskania dodatkowych dowodów, starosta przeprowadza w sprawie aktualizacji postępowanie administracyjne lub stosuje art. 22 ust. 3 p.g.i k.

Organ omówił dowody pozwalające na ustalenie rodzaju obiektów budowlanych położonych na działkach skarżącego. Były to, pozwolenie na budowę obejmujące rozbudowę budynku szklarni – salon hodowli i sprzedaży roślin na działkach nr ...dokumentacja geodezyjna i kartograficzna przyjęta do zasobu zawierająca wykaz zmian dot. działki ... z fragmentem mapy ewidencyjnej z naniesionymi budynkami – wykonawca prac geodezyjnych dokonał pomiaru powykonawczego budynków (hal) na działkach nr ...., zaś zmiany zostały wprowadzone do operatu z urzędu w trybie aktualizacji operatu ewidencyjnego, a ponadto wypis z rejestru gruntów gdzie zaznaczono ,,inne tereny zabudowane Bi" zaś w kartotekach budynków według stanu na dzień 5 kwietnia 2013 r. wpisano m.in. budynki nr .... jako budynki handlowo – usługowe, materiał inne. W końcu organ powołał dowód z oględzin wraz z dokumentacją fotograficzną, wskazujący na trwałe powiązanie obiektów z gruntem. Według organu z dowodów tych wynika jednoznacznie, że wymienione obiekty są budynkami handlowo – usługowymi. Nie było podstawy do uzyskania opinii biegłego. Stan faktyczny obiektów został ustalony, zaś ich zaliczenie do określonego rodzaju wymagało stosowania prawa, nie zaś oceny biegłego.

Dla organu ewidencyjnego podstawowe znaczenie ma dokumentacja budowlana, ta zaś wskazuje na wybudowanie przez skarżącego budynków.

W skardze do sądu administracyjnego skarżący nadal zarzucił dowolne uznanie w oparciu o oględziny i zdjęcie, że obiekty są budynkami, chociaż nie mają cech budynku (brak fundamentu, możliwość przeniesienia obiektu w inne miejsce, brak trwałych przegród budowlanych, brak dachu), co narusza art. 7, 77 i 107 § 3 k.p.a., oraz naruszenie art. 78 w związku z art. 84 k.p.a. przez niedopuszczenie dowodu z opinii biegłego z zakresu budownictwa na okoliczność, czy obiekty są trwale związane z gruntem i czy stanowią budynki. Organ nie odniósł się do zarzutu odwołania dotyczącego braku cech obiektów, wymaganych do uznania ich za budynki, niezależnie od kwestii trwałego związania ich z gruntem. Według KŚT budynkiem jest obiekt budowlany posiadający cechy wymienione w ustawie Prawo budowlane. Istniejące w szklarniach zamknięcia stanowią element całości obiektu, a nie osobną konstrukcję dachową. Obiekty skarżącego zostały wadliwie oznaczone w decyzjach o pozwoleniu na budowę. Dokumentacja architektoniczno – budowlana uzasadnia aktualizację operatu, ale z urzędu. W nin. sprawie istotny był dowód z prawidłowo przeprowadzonych oględzin. Dla właściwej oceny ustaleń wynikających z tego dowodu, niezbędne było powołanie biegłego. Skarżący dołączył decyzję o pozwoleniu na budowę wydaną dla innego podmiotu, w której Starosta P. obiekt ekspozycji roślin określił jako budowlę.

W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie w oparciu o dotychczasową argumentację. Dodał, że cechy budynku dla potrzeb ewidencji gruntów i budynków wskazano w PKOB, gdzie nie wymienia się cechy posiadania fundamentów. Okoliczność, czy obiekty są trwale związane z gruntem, nie była istotna dla rozstrzygnięcia. Istotne było wydanie pozwolenia na budowę budynków.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Skarżący złożył wniosek o aktualizację operatu ewidencyjnego nie w oparciu o okoliczności faktyczne wykazujące zmiany dotychczasowych danych, lecz w oparciu o twierdzenie, że te niezmienione okoliczności faktyczne powinny podlegać odmiennej od dotychczasowej ocenie prawnej, co w konsekwencji uzasadnia odmienne zapisanie w ewidencji pewnych danych. Co do zasady zatem nie było podstawy do aktualizacji, skoro dane nie uległy zmianie, a ewentualnie do ponownej oceny prawidłowości dotychczasowych zapisów ewidencyjnych. Dla celów ewidencyjnych stosuje się standardowe klasyfikacje i nomenklatury (art. 40 i art. 60 ustawy o statystyce publicznej Dz. U. z 2012 r., poz. 591 w związku z rozporządzeniem RM w sprawie KŚT Dz. U. z 2010 r. Nr 242, poz. 1622 z PKOB Dz. U. z 1999 r. Nr 112, poz. 1316). Samo rozporządzenie w sprawie ewidencji posługuje się, jak trafnie zauważył organ, pojęciem ,,budynków posadowionych na filarach" (§ 63 ust. 1 pkt 3). KŚT odnośnie budynków zawiera odesłanie nie tylko do przepisów prawa budowlanego, ale również do PKOB.

W ramach grupy budynków KŚT wymienia przykładowo zbiorniki, silosy, budki telefoniczne, garaże i zadaszone parkingi, kioski towarowe na trwale związane z gruntem, hale, stacje paliw, zadaszone trybuny do oglądania sportów na świeżym powietrzu, urządzenia parków, boiska sportowe, tunel foliowy, szklarnie, domki kempingowe, cmentarze, wiaty autobusowe, toalety publiczne, groty solne.

Do klasyfikowania obiektów budowlanych służy PKOB, który definiuje je jako konstrukcje połączone z gruntem, wykonane z materiałów budowlanych i elementów składowych, będące wynikiem prac budowlanych. Budynki zaś według PKOB to obiekty budowlane z wybudowanymi instalacjami i urządzeniami technicznymi, wykorzystywane dla potrzeb stałych, przy czym za szczególny rodzaj budynku uważa się wiatę. Odrębną grupę stanowią ,,Obiekty inżynierii lądowej i wodnej".

Przepisy obu rozporządzeń nie realizują zatem w pełni odesłania do definicji budynku w prawie budowlanym, skoro w niektórych przypadkach zaliczają do budynków obiekty nie będące nawet obiektami budowlanymi. Rozporządzenie w sprawie ewidencji w ogóle nie zawiera odesłania do prawa budowlanego, lecz do wskazanych rozporządzeń

(§ 2 ust. 1 pkt 4 rozporządzenia). Organ w odpowiedzi na skargę chyba niepotrzebnie odwołał się do ustaw podatkowych. Ustawy te niekiedy odsyłają do prawa budowlanego, ale jednocześnie zakazują kwestionowania danych ewidencyjnych

(art. 21 ust. 1 p.g.i k.), których treść nie odpowiada prawu budowlanemu. W nin. sprawie nie były istotne dylematy stosowania prawa podatkowego.

Jak zaznaczono na wstępie, wniosek skarżącego nie zmierzał do usunięcia poprzednich wpisów danych ewidencyjnych, jako błędnych (por. wyroki I OSK 719/07,

I OSK 1628/10, III SA/Kr 1048/12, II SA/Bk 272/10). Organ był w zasadzie związany treścią wniosku. Tym niemniej dokonał ponadto ustaleń i ocen zmierzających do weryfikacji wcześniejszych zapisów. Ustalenia te i oceny były trafne, znajdujące oparcie w materiale dowodowym oraz nie wymagały przeprowadzenia dowodu z opinii biegłego.

Skarga okazała się zatem bezzasadna, co zgodnie z art. 151 p.p.s.a. uzasadniało jej oddalenie.

PM 04.11.2013 r.