Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Zofia Borowicz Sędzia NSA Stanisław Gronowski (spr.) Sędzia del. WSA Krystyna Józefczyk Protokolant Małgorzata Suchocka po rozpoznaniu w dniu 4 listopada 2010 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej A. W. T. Spółki z o.o. w C. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W. z dnia 23 lutego 2009 r. sygn. akt VI SA/Wa 2135/08 w sprawie ze skargi A. W. T. Spółki z o.o w C. na decyzję Urzędu Patentowego Rzeczypospolitej Polskiej z dnia [...] kwietnia 2008 r. nr [...] w przedmiocie sprzeciwu w sprawie o unieważnienie prawa ochronnego na znak towarowy oddala skargę kasacyjną.

Wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W. z dnia 23 lutego 2009 r., sygn. akt VI SA/Wa 2135/08, wydanym w sprawie ze skargi Agencji Wydawniczej T. Sp. z o.o. z siedzibą w Cz. na decyzję Urzędu Patentowego Rzeczypospolitej Polskiej z dnia [...] kwietnia 2008 r. nr [...] w przedmiocie sprzeciwu w sprawie o unieważnienie prawa ochronnego na znak towarowy, oddalono skargę.

Sąd ustalił następujący stan sprawy:

Decyzją Urzędu Patentowego z dnia [...] marca 2003 r. zarejestrowano z pierwszeństwem od 11 września 1998 r. na rzecz Oficyny Wydawniczej P. M. R. O. z siedzibą w M., zwanego dalej "uprawnionym", znak towarowy "1000 Jolek" R- 142003 przeznaczony do oznaczania m.in. czasopism, broszur, krzyżówek, periodyków (klasa 16). Informacja o udzieleniu prawa ochronnego na powyższy znak została opublikowana w Wiadomościach Urzędu Patentowego w dniu 30 czerwca 2003 r.

Od powyższej decyzji w dniu [...] listopada 2003 r. Agencja Wydawnicza T. sp. z o.o. z siedzibą w C., zwana dalej "skarżącą", wniosła sprzeciw, w którym po ostatecznym sprecyzowaniu zarzuciła udzielenie prawa ochronnego na powyższy znak z naruszeniem art. 8 pkt 1 i art. 9 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 31 stycznia 1985 r. o znakach towarowych (Dz. U. Nr 5, poz. 17 ze zm.), zwanej dalej "u.z.t." Stosownie do art. 8 pkt 1 powołanej ustawy niedopuszczalna jest rejestracja znaku, który jest sprzeczny z obowiązującym prawem lub zasadami współżycia społecznego. Zgodnie zaś z art. 9 ust. 1 pkt 1 u.z.t. niedopuszczalna jest rejestracja znaku dla towarów tego samego rodzaju, jeżeli jest podobny w takim stopniu do znaku towarowego zarejestrowanego na rzecz innego przedsiębiorstwa, że w zwykłych warunkach obrotu gospodarczego mógłby wprowadzać w błąd odbiorców co do pochodzenia towarów. Wobec uznania przez uprawnioną ze znaku sprzeciwu za bezzasadny, sprawa została skierowana do rozpatrzenia w trybie postępowania spornego. Według skarżącej, zarzucającej naruszenie przez sporną rejestrację art. 9 ust. 1 pkt 1 u.z.t., znak towarowy "1000 Jolek" jest podobny do serii wydawniczej czasopism krzyżówkowych, w skład której wchodzą czasopisma oznaczone za pomocą wyeksponowanej cyfry w połączeniu ze słowem "panoramicznych", tj. znaki: 100 PANORAMICZNYCH o nr R- 109471, 200 PANORAMICZNYCH o nr R105389, czy 1000 PANORAMICZNYCH o nr R- 126399. Sporny znak powiela element dystynktywny tych oznaczeń w postaci elementu liczbowego. Po pominięciu w tym znaku słowa "Jolki" pozostaje biała cyfra na czerwonym tle. Wówczas przeciętny odbiorca będzie identyfikował przedmiotowy znak ze znaną od wielu lat serią wydawnictw skarżącej. Jak wskazała jest liderem na rynku czasopism krzyżówkowych, wprowadzając od 1994 r. na rynek pierwszy nakład czasopisma 100 PANORAMICZNYCH, które osiągało milionowe nakłady. Wówczas uprawniony, konkurując ze skarżącą, wprowadzał do obrotu czasopisma krzyżówkowe zatytułowane identycznym sposobem, gdzie wiodącym elementem jest wyeksponowana cyfra, tzn. wielokrotność cyfry 100 oraz cyfry połączone ze słowem "panoramiczne" lub "krzyżówki". Zdaniem skarżącej sukces tytułów polega na prostocie komunikowania z odbiorcami i z tego sukcesu, będącego zasługą skarżącej, skorzystała strona przeciwna. Uzasadniając zarzut naruszenia art. 8 ust. 1 pkt 1 u.z.t. skarżąca wywodziła wykorzystywanie przez sporny znak renomy jej znaków, będącymi znakami powszechnie znanymi.

Uprawniony ze spornego znaku uznał zarzuty skarżącej za bezzasadne. Zakwestionował po stronie skarżącej istnienie interesu prawnego w postępowaniu o unieważnienie prawa z rejestracji spornego znaku towarowego. Według uprawnionego omawiany znak nie jest podobny do znaków skarżącej. Nie zgodził się też z zarzutem naruszenia przez sporną rejestrację art. 8 pkt 1 u.z.t., gdyż skarżąca nie udowodniła, aby w dacie zgłoszenia do rejestracji znaku "1000 Jolek", przeciwstawione znaki były znakami renomowanymi dla jakichkolwiek towarów, w tym dla czasopism z krzyżówkami. Nawet przyjmując renomę znaków skarżącej, nie ma podstaw do twierdzenia jakoby uprawniony czerpał korzyści z renomy jej znaków.

Urząd Patentowy oddalił sprzeciw. Według organu sprzeciw skarżącej został wniesiony w terminie, o jakim mowa w art. 246 ust. 1 ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. Prawo własności przemysłowej (Dz. U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1117 ze zm.), zwanej dalej "p.w.p." W myśl tego przepisu każdy może wnieść umotywowany sprzeciw wobec prawomocnej decyzji Urzędu Patentowego o udzieleniu patentu, prawa ochronnego lub prawa z rejestracji w ciągu 6 miesięcy od opublikowania w "Wiadomościach Urzędu Patentowego" informacji o udzieleniu prawa (ust. 1). Stosownie do ust. 2 powołanego artykułu podstawę sprzeciwu, o którym mowa w ust. 1, stanowią okoliczności, które uzasadniają unieważnienie patentu, prawa ochronnego lub prawa z rejestracji. Jak wskazał organ podmiot wnoszący sprzeciw nie ma obowiązku wykazywania interesu prawnego. W ocenie organu, dokonującego analizy przeciwstawionych znaków z punktu widzenia przesłanek wskazanych w art. 9 ust. 1 u.z.t., znak towarowy "1000 Jolek" nie jest podobny do wskazanej serii znaków skarżącego w stopniu uzasadniającym ryzyko wprowadzenia odbiorców w błąd. W warstwie słownej znaki te stanowią połączenie liczb, tj. wielokrotności liczby "100", oraz słów. W przypadku spornego znaku jest to słowo "Jolek". Natomiast w odniesieniu do znaków skarżącej są to słowa "panoramiczne" oraz "krzyżówki", odmienione w różnych przypadkach.

Zdaniem Urzędu Patentowego oznaczenia stanowiące połączenie liczb z wyrazami tego typu nie posiadają wystarczającej zdolności odróżniającej na towary jakimi są czasopisma z krzyżówkami. Znaki te informują odbiorcę towarów, którymi są oznaczane, o rodzaju towarów oraz ich zawartości, informując wyraźnie nabywcę o liczbie krzyżówek. Wskazane przez skarżącą znaki, podobnie jak sporny znak, zostały wyrażone w określonej grafice, na którą składają się różne kroje czcionek, kolorystyka i układ kompozycyjny. Niemniej, analiza warstwy wizualnej przeciwstawionych znaków prowadzi do wniosku, że znaki te różnią się z uwagi na ich odmienną kolorystycznie i kompozycyjnie ekspozycję elementów słownych. Sporny znak składa się z cyfry "1000" w białym kolorze na czerwonym tle z widniejącym z boku żółtym napisem "Jolek", podczas gdy koncepcja graficzna znaków skarżącej sprowadza się do centralnie umieszczonej liczby podkreślonej wstęgą lub łukowatą ramką, w której umieszczone są wyrazy "panoramicznych" lub "krzyżówek". Całość występuje w rożnych wersjach kolorystycznych (kilka kolorów) bądź dwubarwnej (białej i czerwonej). Przeciwstawione znaki posiadają odmienne formy przedstawieniowe.

Omawiane znaki, zdaniem organu, różnią się również w warstwie słownej, gdyż dotyczą różnego rodzaju krzyżówek. O ile znaki skarżącej odnoszą się wprost do "krzyżówek" lub "panoramicznych", o tyle sporny znak dotyczy "Jolek", a zatem zupełnie innego rodzaju krzyżówek. "Jolki" to bowiem rodzaj krzyżówek, co przyznały bezspornie same strony. Jednocześnie, jak wskazał Urząd Patentowy, żaden ze wskazywanych przez skarżącą znaków towarowych nie dotyczy "Jolek". Toteż, całościowa analiza przeciwstawionych znaków prowadzi do wniosku, iż różnią one się pod względem wizualnym, słownym, a co za tym idzie także fonetycznym.

W ocenie Urzędu Patentowego przeciwstawione znaki nie posiadają konkretnej zdolności odróżniającej względem towarów, którymi są oznaczane. O ich zdolności rejestrowej może decydować co najwyżej forma w jakiej są przedstawione. Zasada swobody dostępu do oznaczeń ogólnoinformacyjnych oznacza możliwość używania bez ograniczeń oznaczeń stanowiących nazwy rodzajowe przez podmioty działające na rynku. Dlatego nie jest skutecznie możliwy zarzut naruszenia praw wynikających z rejestracji znaku towarowego, które miałoby polegać na używaniu przez inny podmiot na rynku elementów informacyjnych zawartych w zarejestrowanych znakach towarowych, gdyż spowodowałby to nieuzasadnione ograniczenie swobody prowadzenia działalności na rynku.

Według Urzędu Patentowego, odnoszącego się do zarzutu naruszenia przez sporną rejestrację przepisu art. 8 pkt 1 u.z.t., skarżąca nie udowodniła, aby w dacie zgłoszenia do rejestracji znaku "1000 Jolek", przeciwstawione znaki były znakami renomowanymi dla jakichkolwiek towarów, w tym dla czasopism z krzyżówkami. Przedstawione materiały w postaci wydruków z Internetu, kserokopie stron tytułowych czasopism z krzyżówkami czy deklarowane wysokie nakłady wydawanych egzemplarzy, a także wydatki na reklamę, w okolicznościach niniejszej sprawy nie stanowią wystarczającego materiału dowodowego na poparcie argumentów skarżącej.

Rozpoznając skargę skarżącej na powyższą decyzję Wojewódzki Sąd Administracyjny w W., jak to wskazano na wstępie, skargę tę oddalił. Według Sądu pierwszej instancji, podzielającego stanowisko organu, przeciwstawione znaki nie są podobne w stopniu, o jakim mowa w art. 9 ust.1 u.z.t. Za trafną uznał ocenę organu, że przeciwstawione znaki różnią się z uwagi na odmienną kolorystycznie i kompozycyjnie ekspozycję elementów słownych, a to wobec odmiennego kroju czcionki, elementów liczbowych oraz występujących różnic w elementach graficznych; np. jedynie w znakach skarżącej występuje "łukowata wstęga". Kompleksowa ocena znaków, jak wskazał Sąd, wymagała skoncentrowania się na tych dominujących elementach porównywanych znaków, które mają zdolność odróżniającą, gdyż tylko one nadają się do realizacji podstawowej funkcji znaku towarowego jaką jest oznaczenie pochodzenia towarów lub usług. W rozpatrywanych znakach same liczby nie mają konkretnej zdolności odróżniającej, dlatego jako takie nie mogą powodować niebezpieczeństwa wprowadzenia w błąd w rozumieniu komentowanego przepisu. W rozpatrywanej sprawie skarżący, odwołując się do ochrony tytułu prasowego jako znaku towarowego twierdził, że istnieje podobieństwo koncepcyjne porównywanych znaków. Stanowisko to nie zostało przez organ zaaprobowane, co zdaniem Sądu, było działaniem prawidłowym. Jak zauważył Sąd pierwszej instancji ochrona tytułu prasowego, jako znaku towarowego dla czasopism krzyżówkowych, nie wyłącza możliwości uzyskania przez innego przedsiębiorcę prawa ochronnego na znak towarowy tytułu prasowego zawierającego takie same elementy (w tym przypadku liczb), jeżeli znaki te mogą być w obrocie łatwo odróżniane. Przepis art. 132 ust. 4 p.w.p. dopuszcza bowiem zbieżność tych elementów, które na rynku prasowym znajdują się w powszechnym użyciu. Wyłącza to możliwość monopolizacji używania takich zwrotów.

Od wyroku Sądu pierwszej instancji skarżąca wniosła skargę kasacyjną.

Zaskarżonemu wyrokowi zarzuciła naruszenie przepisów postępowania, które miało istotny wpływ na wynik sprawy:

1. art. 145 § 1 pkt 1 podpkt c) ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), zwanej "p.p.s.a." poprzez niezastosowanie tego przepisu, pomimo wydania przez Urząd Patentowy decyzji z naruszeniem art. 8 w związku z art. 76 § 1 k.p.a. oraz art. 255 ust. 4 p.w.p.;

2. art. 134 § 1 p.p.s.a. poprzez wyjście poza granice niniejszej sprawy i rozstrzyganie okoliczności w postaci zdolności odróżniającej znaków towarowych skarżącej;

3. art. 145 § 1 pkt 1 podpkt c) p.p.s.a. w związku z art. 1 § 1 i § 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. - Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269 ze zm.) zwanej dalej "u.s.a." poprzez jego niezastosowanie, pomimo wydania przez Urząd Patentowy decyzji z naruszeniem art. 7 oraz art. 77 k.p.a. polegające na dokonaniu błędnych ustaleń faktycznych co do podobieństwa znaków towarowych skarżącej do znaku "1000 Jolek", co do renomy znaków skarżącej oraz co do okoliczności, że cyfra 1000 znajduje się na rynku prasowym w powszechnym użyciu;

4. art. 145 § 1 pkt 1 podpkt c) p.p.s.a. poprzez jego niezastosowanie w sprawie pomimo wydania przez Urząd Patentowy decyzji z naruszeniem art. 80 k.p.a. poprzez nieuwzględnienie części materiału dowodowego przy ocenie przesłanek posiadania przez znaki towarowe skarżącej renomy;

5. art. 133 § 1 p.p.s.a. w związku z art. 1 § 1 i § 2 u.s.a. poprzez dokonanie błędnych ustaleń faktycznych i nieuwzględnienie części materiału dowodowego przy ocenie przesłanek posiadania przez znaki towarowe skarżącej renomy oraz przyjęciu, że cyfra 1000 znajduje się w powszechnym użyciu na rynku prasowym;

6. art. 145 § 1 pkt 1 podpkt c) p.p.s.a. poprzez jego niezastosowanie w sprawie pomimo wydania przez Urząd Patentowy decyzji z naruszeniem art. 107 § 3 k.p.a. poprzez wadliwe uzasadnienie decyzji i niewskazanie przyczyn, dla których organ odmówił mocy dowodowej części zebranemu w sprawie materiałowi dowodowemu, jak również niewyjaśnienie podstaw zapadłego rozstrzygnięcia;

7. art. 141 § 4 p.p.s.a. poprzez sporządzenie błędnego uzasadnienia wyroku, które uniemożliwia ustalenie jaki stan faktyczny w zakresie podobieństwa oznaczenia "1000 Jolek" do znaków towarowych skarżącej oraz renomy znaków towarowych skarżącej Sąd pierwszej instancji przyjął za podstawę rozstrzygnięcia i w konsekwencji ustalenie podstawy prawnej rozstrzygnięcia;

Zaskarżonemu wyrokowi zarzucono także naruszenie prawa materialnego:

1. art. 9 ust. 1 pkt 1 u.z.t. poprzez jego błędne zastosowanie i przyjęcie braku podobieństwa pomiędzy znakiem "1000 Jolek" oraz znakami towarowymi skarżącej;

2. art. 8 pkt 1 u.z.t. poprzez jego błędną wykładnię i przyjęcie wadliwych kryteriów oceny podobieństwa znaków relewantnego z punktu widzenia oceny naruszenia renomy znaków towarowych skarżącej;

3. art. 8 u.z.t. poprzez jego niezastosowanie w stanie faktycznym sprawy;

4. art. 132 ust. 4 p.w.p. w związku z art. 315 ust. 3 p.w.p. poprzez jego zastosowanie w niniejszej sprawie, podczas gdy przepisy ustawy Prawo własności przemysłowej nie mają zastosowania do niniejszej sprawy;

Wskazując na powyższe skarżąca wniosła o:

1. uchylenie zaskarżonego wyroku w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu;

lub

2. uchylenie zaskarżonego orzeczenia i rozpoznanie skargi poprzez jej uwzględnienie i uchylenie decyzji Urzędu Patentowego RP z dnia [...] kwietnia 2008 r.,

3. zasądzenie na rzecz skarżącej kosztów postępowania kasacyjnego wraz z kosztami zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Na wstępie niniejszych rozważań podkreślić należy, że zgodnie z treścią art. 174 p.p.s.a. skargę kasacyjną można oprzeć na następujących podstawach: 1) naruszeniu prawa materialnego przez jego błędną wykładnię lub niewłaściwe zastosowanie; 2) naruszeniu przepisów postępowania, jeżeli uchybienie to mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy. Naczelny Sąd Administracyjny jest związany podstawami skargi kasacyjnej, bowiem stosownie do treści art. 183 § 1 p.p.s.a, rozpoznając sprawę w granicach skargi kasacyjnej, bierze pod rozwagę z urzędu jedynie nieważność postępowania, która zachodzi w przypadkach przewidzianych w § 2 tego artykułu. W niniejszej sprawie nie występują jednak żadne z wad wymienionych we wspomnianym przepisie, które powodowałyby nieważność postępowania prowadzonego przez Sąd pierwszej instancji.

W sytuacji, kiedy skarga kasacyjna zarzuca naruszenie prawa materialnego oraz naruszenie przepisów postępowania, w pierwszej kolejności rozpoznaniu podlega zarzut naruszenia przepisów postępowania. Do kontroli subsumpcji danego stanu faktycznego pod zastosowany przepis prawa materialnego można przejść dopiero wówczas, gdy okaże się, że stan faktyczny przyjęty w zaskarżonym wyroku jest prawidłowy albo nie został skutecznie podważony. Stąd, wobec postawienia w skardze kasacyjnej zarzutu naruszenia prawa materialnego oraz przepisów postępowania, jako pierwszy należało poddać ocenie zarzut naruszenia przepisów postępowania.

Przechodząc do oceny zasadności postawionego w skardze kasacyjnej zarzutu naruszenia przez Sąd pierwszej instancji art. 145 § 1 pkt 1 podpkt c) p.p.s.a. poprzez niezastosowanie tego przepisu, pomimo wydania przez Urząd Patentowy decyzji z naruszeniem art. 8 w zw. z art. 76 § 1 k.p.a. oraz art. 255 ust. 4 p.w.p., skarżąca wywodzi ten zarzut z faktu dokonanej przez Urząd Patentowy w decyzji z [...] kwietnia 2008 r. oceny konkretnej zdolności odróżniającej elementów znaku ,,1000 Jolek" (R-142003) i przeciwstawionych znaków skarżącej, wychodząc poza granice sprawy z naruszeniem art. 255 ust. 4 p.w.p., a dopuszczalności takiej oceny nie zakwestionował Sąd pierwszej instancji. Z zarzutem tym nie można się zgodzić. Wbrew skarżącej Urząd Patentowy, a w ślad za nim Sąd pierwszej instancji, nie naruszył przepisu art. 255 ust. 4 p.w.p., w myśl którego Urząd Patentowy rozstrzyga sprawy w trybie postępowania spornego w granicach wniosku i jest związany podstawą prawną wskazaną przez wnioskodawcę. Aby bowiem rozpoznać sprzeciw skarżącej na decyzję Urzędu Patentowego w przedmiocie rejestracji znaku towarowego Urząd Patentowy musiał ocenić konkretną zdolność rejestracyjną spornego znaku i znaków przeciwstawionych, tym bardziej, gdy podstawę sprzeciwu stanowił art. 9 ust. 1 pkt 1 u.z.t. Nie można bowiem oceniać niebezpieczeństwa wprowadzenia w błąd odbiorców co do pochodzenia towarów, o którym mowa w powołanym wyżej przepisie, z pominięciem konkretnej zdolności odróżniającej elementów przeciwstawionych znaków. Tym samym Sąd pierwszej instancji nie naruszył przepisu art. 134 § 1 p.p.s.a., stosownie do którego Sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy nie będąc jednak związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Trudno też dopatrzyć się, aby w okolicznościach niniejszej sprawy zaskarżony wyrok mógł w jakikolwiek sposób naruszyć przepis art. 76 § 1 k.p.a., zgodnie z dokumenty urzędowe sporządzone w przepisanej formie przez powołane do tego organy państwowe w ich zakresie działania stanowią dowód tego, co zostało w nich urzędowo stwierdzone. Posiadane przez skarżącą rejestracje znaków towarowych, zawierające składnik cyfrowy połączony ze słowem "Panoramicznych" lub "Krzyżówek", a więc elementy o charakterze ogólnoinformacyjnym, nie mogą być przeszkodą dla analogicznego prawa uprawnionego do włączania tych elementów do swoich znaków, w sytuacji, gdy w odniesieniu do uprawnionego wspomniane elementy jego znaku w dostatecznym stopniu czynią ten znak dystynktywny, o ile oczywiście, a co ma miejsce w okolicznościach sprawy, przeciwstawione znaki towarowe nie prowadzą do niebezpieczeństwa wprowadzania w błąd odbiorcy towaru oznaczanego w taki sposób.

Nie znajduje również uzasadnienia podniesiony w skardze kasacyjnej zarzut naruszenia przez sporną rejestrację art. 145 § 1 pkt 1 ppkt c w zw. z art. 1 § 1 i § 2 ustawy Prawo o ustroju sądów administracyjnych poprzez jego niezastosowanie, pomimo wydania przez Urząd Patentowy decyzji z naruszeniem art. 7 oraz art. 77 k.p.a. Z oczywistych wręcz względów Sąd pierwszej instancji nie mógłby naruszyć, i też nie naruszył, wskazanych przepisów ustawy Prawo o ustroju sądów administracyjnych z powołaniem na naruszenie przepisów Kodeksu postępowania administracyjnego. Naruszenie wskazanych przepisów ustawy Prawo o ustroju sądów administracyjnych mogłoby przykładowo wówczas wchodzić w grę, gdyby sprawa w ogóle nie podlegała właściwości sądu administracyjnego, co jednakże nie ma miejsca w okolicznościach sprawy.

Wbrew zarzutom skargi kasacyjnej w sprawie nie doszło do naruszenia art. 80 k.p.a. przez nieuwzględnienie części materiału dowodowego na okoliczność posiadania przez znaki towarowe skarżącej waloru znaków renomowanych. Urząd Patentowy, jak i Sąd pierwszej instancji, nie naruszyli zasady swobodnej oceny dowodów, o której mowa w art. 80 k.p.a., uznając, że na poparcie swego stanowiska skarżąca nie przedłożyła wystarczających dowodów. Ponadto, co jest akcentowane w orzecznictwie, okolicznością przemawiającą przeciwko istnieniu renomy znaku towarowego jest m.in., co ma miejsce w okolicznościach sprawy, informacyjny charakter istotnych elementów takiego znaku. Innymi słowy, elementy liczbowe oraz nazwy rodzajowe krzyżówek w znakach skarżącej nie pozwalają na uznanie, iż mamy tutaj do czynienia z renomowanymi znakami towarowymi dla tych towarów.

Z powyższych względów nie jest też zasadny zarzut skargi kasacyjnej w kwestii naruszenia przez Sąd pierwszej instancji art. 133 § 1 w związku z art. 1 § 1 i § 2 ustawy Prawo o ustroju sądów administracyjnych poprzez dokonanie błędnych ustaleń faktycznych i nieuwzględnienie części materiału dowodowego przy ocenie przesłanek posiadania przez znaki towarowe skarżącej renomy oraz przyjęciu, że cyfra 1000 znajduje się w powszechnym użyciu na rynku prasowym.

Wbrew zarzutom skargi kasacyjnej w sprawie nie doszło do naruszenia art. 145 § 1 pkt 1 podpkt c) p.p.s.a. poprzez jego niezastosowanie w sprawie, a to w związku z zarzutem skarżącej wydania przez Urząd Patentowy decyzji z naruszeniem art. 107 § 3 k.p.a. poprzez wadliwe uzasadnienie decyzji i niewskazanie przyczyn, dla których organ odmówił mocy dowodowej części zebranemu w sprawie materiałowi dowodowemu, jak również niewyjaśnienie podstaw zapadłego rozstrzygnięcia. W okolicznościach sprawy Urząd Patentowy w wystarczającym stopniu, co skontrolował Sąd pierwszej instancji, wyjaśnił podstawy zaskarżonej decyzji w zakresie braku podstaw dla uchylenia spornej rejestracji z powołaniem się na art. 8 pkt 1 i art. 9 ust. 1 pkt 1 u.z.t. W wystarczającym też stopniu organ uzasadnił brak renomy po stronie przeciwstawionych znaków skarżącej w dacie zgłoszenia do rejestracji spornego znaku towarowego, co zaakceptował Sąd pierwszej instancji.

Naczelny Sąd Administracyjny nie dopatrzył się również zasadności podniesionego w skardze kasacyjnej zarzutu naruszenie art. 141 § 4 p.p.s.a. Uzasadnienie zaskarżonego wyroku pozwala bowiem w dobrym stopniu poznać stanowisko i argumentację jaką kierował się Sąd pierwszej instancji, oddalając skargę. Natomiast odmienne stanowisko skarżącej prezentowane w sprawie w żadnym stopniu, samo przez się, nie może stanowić podstawy dla postawienia Sądowi pierwszej instancji zarzutu naruszenia art. 141 § 4 p.p.s.a. Temu celowi mogą służyć inne przepisy postępowania, nie zaś art. 141 § 4 p.p.s.a.

Reasumując, wbrew zarzutom skarżącej, Sąd pierwszej instancji nie naruszył wskazanych w skardze kasacyjnej przepisów postępowania.

Powyższe ustalenie, że nie doszło do naruszenia przepisów postępowania, ma istotne znaczenie w kwestii dotyczącej oceny zasadności podniesionych w skardze kasacyjnej zarzutów naruszenia prawa materialnego. Skoro bowiem Sąd pierwszej instancji, kontrolując zaskarżoną decyzję Urzędu Patentowego, nie naruszył przepisów postępowania, uznając iż znak uprawnionego nie jest podobny do przeciwstawionych znaków skarżącej, które to znaki nie mają waloru znaków renomowanych, to tym samym Sąd pierwszej instancji nie naruszył wskazanego w skardze kasacyjnej przepisu art. 9 ust. 1 pkt 1 u.z.t. poprzez jego błędne zastosowanie.

Przechodząc do podniesionego w skardze kasacyjnej zarzutu naruszenia art. 8 pkt 1 u.z.t. poprzez jego błędną wykładnię i przyjęcie wadliwych kryteriów oceny podobieństwa przeciwstawionych znaków relewantnego z punktu widzenia oceny naruszenia renomy znaków towarowych skarżącej, zarzut ten również oparty jest w części na przesłance renomy znaków skarżącej, co w sprawie nie zostało wykazane. Ponadto, wbrew stanowisku skarżącej, zarówno w zaskarżonej decyzji jak i w wyroku Sądu pierwszej instancji, nie mówi się, że niebezpieczeństwo wprowadzania w błąd co do pochodzenia oznaczanych towarów jest przesłanką zastosowania art. 8 pkt 1 u.z.t. Natomiast zaakcentowano odmienne formy przedstawienia przeciwstawionych znaków i brak podobieństwa tych znaków, czego skarga kasacyjna skutecznie nie podważyła. Ponadto skarga kasacyjna nie wykazała, aby uprawniony czerpał nienależne korzyści z charakteru odróżniającego lub renomy wcześniejszych znaków skarżącej, bądź działał na ich szkodę. Tym samym nietrafny jest zarzut naruszenia przez Sąd pierwszej instancji art. 8 pkt 1 u.z.t.

Niezasadny jest także podniesiony w skardze kasacyjnej zarzut naruszenia przez Sąd pierwszej instancji przepisu art. 132 ust. 4 p.w.p. w zw. z art. 315 ust. 3 p.w.p. poprzez jego zastosowanie w niniejszej sprawie, podczas gdy przepisy Prawo własności przemysłowej nie miały zastosowania do niniejszej sprawy. Wbrew stanowisku skarżącej Sąd pierwszej instancji nie zastosował art. 132 ust. 4 p.w.p. Sąd ten rozważał prawidłowość zastosowania przez Urząd Patentowy w zaskarżonej decyzji materialnoprawnych przepisów ustawy o znakach towarowych, tj. art. 8 pkt 1 i art. 9 ust. 1 pkt 1, nie zaś przepisów ustawy Prawo własności przemysłowej. Wprawdzie Sąd pierwszej instancji powołał przepis art. 132 ust. 4 p.w.p., lecz uczynił to jedynie posiłkowo, jako kolejny, jednakże nie decydujący, argument na okoliczność trafności stanowiska Urzędu Patentowego.

Można też dodać, że oba przeciwstawiane znaki towarowe mają niewielką siłę dystynkcyjną, o czym była już mowa, gdyż składają się z liczby oraz elementu słownego mającego charakter nazwy rodzajowej. Te elementy, co do zasady, nie mogą stanowić wyłącznego elementu znaku towarowego, stosownie do art. 7 ust. 2 u.z.t. W myśl tego przepisu nie ma dostatecznych znamion odróżniających znak, który stanowi tylko nazwę rodzajową towaru lub informuje jedynie o właściwości, jakości, liczbie, ilości, masie, cenie, przeznaczeniu, sposobie, czasie lub miejscu wytworzenia, składzie, funkcji lub przydatności towaru, bądź inne podobne oznaczenie nie dające wystarczających podstaw odróżniających pochodzenie towaru. Na gruncie ustawy Prawo własności przemysłowej powyższa zasada wynika z art. 129 ust. 1 pkt 2 p.w.p., w myśl którego nie udziela się praw ochronnych na oznaczenia, które nie mają dostatecznych znamion odróżniających. Zgodnie zaś z art. 129 ust. 2 pkt 2 p.w.p. nie mają dostatecznych znamion odróżniających oznaczenia, które składają się wyłącznie z elementów mogących służyć w obrocie do wskazania w szczególności rodzaju towaru, jego pochodzenia, jakości, ilości, wartości, przeznaczenia, sposobu wytwarzania, składu, funkcji lub przydatności. O zdolności dystynktywnej takiego znaku, a tym samym jego zdolności rejestracyjnej, decyduje jedynie oryginalność prezentacji tych elementów w znaku towarowym. Wychodząc z tego punktu widzenia przeciwstawione znaki towarowe nadają się do odróżnienia towarów oznaczanymi tymi znakami. Zaskarżona decyzja, jak i wyrok Sądu pierwszej instancji, w żadnym stopniu nie podważają więc przeciwstawionych znaków towarowych skarżącego. Mała moc dystynktywna spornych znaków towarowych nie uzasadnia także, co jest oczywiste, naruszania praw z tych znaków. Tym niemniej uprawniony ze znaku o małej mocy dystynktywnej, a to z uwagi na ograniczenie się w tym znaku do zaprezentowania elementów o charakterze ogólnoinformacyjnym, musi w dość dużym stopniu tolerować istnienie konkurencyjnego znaku towarowego, zawierającego analogiczne elementy o charakterze ogólnoinformacyjnym. Granicą wspomnianej tolerancji, która nie została naruszona w świetle prawidłowych ustaleń Urzędu Patentowego, niezakwestionowanych przez Sąd pierwszej instancji, jest takie podobieństwo przeciwstawionych znaków, jeżeli mogłoby to wprowadzić w błąd nabywcę towaru (art. 9 ust. 1 pkt 1 u.z.t.). Na gruncie ustawy Prawo własności przemysłowej mówi o tym przepis art. 132 ust. 2 pkt 2 p.w.p., zgodnie z którym nie udziela się prawa ochronnego na znak towarowy identyczny lub podobny do znaku towarowego, na który udzielono prawa ochronnego lub zgłoszonego w celu uzyskania prawa ochronnego (o ile na znak taki zostanie udzielone prawo ochronne) z wcześniejszym pierwszeństwem na rzecz innej osoby dla towarów identycznych lub podobnych, jeżeli zachodzi ryzyko wprowadzenia odbiorców w błąd, które obejmuje w szczególności ryzyko skojarzenia znaku ze znakiem wcześniejszym.

Z omawianych względów skoro skarga kasacyjna nie jest oparta na usprawiedliwionych podstawach, podlega ona oddaleniu, stosownie do art. 184 p.p.s.a.