Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi – Wydział I w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Joanna Tarno (spr.) Sędziowie: Sędzia WSA Joanna Grzegorczyk-Drozda Sędzia WSA Bożena Kasprzak Protokolant: Asystent sędziego Maciej Dębski po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 25 maja 2015 r. sprawy ze skargi "A" Spółki z o.o. w G. S. na interpretację Dyrektora Izby Skarbowej w Ł. działającego z upoważnienia Ministra Finansów z dnia [...] nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług w zakresie uznania czy samochody osobowe będą wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej Spółki 1. uchyla zaskarżoną interpretację; 2. zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej w Ł. działającego z upoważnienia Ministra Finansów na rzecz strony skarżącej kwotę 457 (czterysta pięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

W dniu [...] r. A Sp. z o.o. (dalej: "Spółka") złożyła wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług, uzupełniony pismami z dnia [...] r. i z dnia [...] r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka prowadzi działalność w zakresie produkcji oraz sprzedaży wyrobów tytoniowych. W ramach tej działalności leasinguje samochody osobowe, które są wykorzystywane do realizacji celów w zakresie podstawowej działalności Spółki. Sposób wykorzystania tych samochodów przez Spółkę będzie określony w zasadach używania samochodów do celów służbowych, potwierdzonych prowadzoną ewidencją przebiegu pojazdu. Pracownicy wykorzystujący pojazd będą mieć obowiązek dokonywania wpisów w ewidencji przebiegu pojazdu. Ewidencje przebiegu pojazdu będą zawierać odpowiednie dane wymagane ustawą o VAT. Informację o tych pojazdach Spółka złoży każdorazowo do naczelnika urzędu skarbowego w ciągu 7 dni od dnia poniesienia pierwszego wydatku związanego z danym pojazdem.

Dodatkowo w ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka zamierza odpłatnie udostępniać pracownikom pojazdy do ich celów prywatnych. Oprócz innych typów pojazdów (np. typowo ciężarowo-dostawczych o dopuszczalnej masie całkowitej powyżej 3,5 ton) w Spółce występują tzw. samochody podstawowe oraz statusowe. Samochody podstawowe służą do wykonywania sprzedażowych zadań Spółki w terenie, przydzielane są pracownikom (co do zasady przedstawicielom handlowym) na czas świadczenia pracy na danym stanowisku w celu wykonywania obowiązków służbowych. Natomiast samochody statusowe są wykorzystywane na innych stanowiskach pracy, zależne od kategorii stanowiska, bądź oferowane na danym stanowisku zgodnie ze stosowaną praktyką na rynku pracy (zasadniczo są to pojazdy dla kadry kierowniczej).

Odpłatne udostępnianie wskazanych pojazdów będzie realizowane na podstawie umowy zawartej pomiędzy Spółką, a konkretnym pracownikiem, przedstawiającą warunki, zasady, opłaty dotyczące tego korzystania z pojazdu będącego częścią samochodowej floty Spółki.

Opłaty za udostępnianie wskazanych pojazdów (dalej: "opłaty") pracownikom Spółki do ich celów prywatnych, będą kalkulowane według następujących zasad:

1. Opłaty będą ustalane odrębnie dla danego modelu samochodu osobowego;

2. Punktem wyjściowym dla ustalenia opłaty będzie suma rocznych opłat leasingowych oraz wartości brutto rocznego średniego zużycia paliwa dla danego modelu samochodu;

3. Następnie ustalany jest procentowy udział rocznego wykorzystania danego samochodu przez pracownika do celów prywatnych w ogólnym wykorzystaniu danego samochodu. Udział ten wynosi dla samochodów podstawowych 5%, dla samochodów statusowych 9%. Udział ten został obliczony przy zastosowaniu następujących założeń:

a) ogólne roczne wykorzystanie danego samochodu wynosi 8.760 godzin (iloczyn 24 godzin x 365 dni w roku),

b) wykorzystanie do celów prywatnych rocznie jest ustalone na poziomie 411 godzin dla samochodów podstawowych oraz 791 godzin dla samochodów statusowych. Wartość ta wynika z poniższej kalkulacji:

• weekendy - 312 godzin (iloczyn 104 dni weekendowych w roku x 3 godziny w każdym dniu),

• święta - 30 godzin (iloczyn 10 dni x 3 godziny w każdym dniu),

• wakacje - 69 godzin (iloczyn 23 dni x 3 godziny w każdym dniu),

• droga dom-biuro-dom (tylko odnośnie samochodów statusowych) -380 godzin (1,5 godziny dziennie dla dni roboczych).

4. Iloczyn procentowego udziału rocznego wykorzystania danego samochodu przez pracownika do celów prywatnych i sumy rocznych opłat leasingowych oraz wartości brutto rocznego średniego zużycia paliwa dla danego modelu samochodu (wymienione w pkt 2 powyżej) wskazuje roczną wartość opłat z tytułu udostępniania pracownikowi danego modelu/rodzaju samochodu do jego celów prywatnych.

5. Wartość z punktu 4 powyżej podzielona przez 12 (miesięcy) wskazuje wysokość miesięcznej opłaty.

Wartość miesięcznej opłaty obliczona zgodnie z powyższą metodologią będzie stanowiła podstawę opodatkowania podatkiem VAT.

W uzupełnieniu wniosku wnioskodawca wskazał, że:

Spółka jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT. Pojazdy samochodowe objęte zakresem pytania będą wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

W ocenie Spółki w przypadku samochodów osobowych wykorzystywanych przez Spółkę w prowadzonej działalności gospodarczej, które będą dodatkowo odpłatnie udostępniane na rzecz własnych pracowników, należy uznać, że samochody takie będą wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej Spółki zgodnie z art. 86a ust. 3 pkt 1 lit. a) ustawy o VAT.

Leasingowane przez Spółkę samochody, o których mowa we wniosku, będą wykorzystywane na dwa sposoby:

- w czasie wykonywania przez pracowników swoich obowiązków służbowych wynikających z działalności gospodarczej Spółki, samochody wykorzystywane będą bezpośrednio do działalności gospodarczej prowadzonej przez Spółkę albo

- w czasie, w którym pracownicy nie będą wykonywali swoich obowiązków służbowych wynikających z działalności gospodarczej Spółki, samochody będą odpłatnie udostępniane tym pracownikom.

Powyższe oznacza, że zawsze, kiedy pracownik nie będzie wykonywał swoich obowiązków służbowych wynikających z działalności gospodarczej Spółki, samochód będzie odpłatnie udostępniany pracownikowi. Warunki, zasady, opłaty dotyczące tego korzystania z pojazdu będącego częścią samochodowej floty Spółki będą określone w umowach. Sposób wykorzystania tych samochodów przez Spółkę będzie określony w zasadach używania samochodów do celów służbowych potwierdzonych prowadzoną ewidencją przebiegu pojazdu. Pracownicy wykorzystujący pojazd będą mieć obowiązek dokonywania wpisów w ewidencji przebiegu pojazdu. Ewidencje przebiegu pojazdu będą zawierać odpowiednie dane wymagane ustawą o VAT.

Model udostępniania samochodów pracownikom Spółki nie przewiduje sytuacji, w której samochody leasingowane przez Spółkę na rzecz pracowników nie będą albo wykorzystywane na potrzeby działalności gospodarczej Spółki, albo odpłatnie udostępniane pracownikom. Innymi słowy, w czasie kiedy pracownik nie wykonuje swoich obowiązków służbowych wynikających z działalności gospodarczej Spółki, leasingowany przez Spółkę samochód jest mu odpłatnie udostępniany.

W odniesieniu do samochodów leasingowanych przez Spółkę, będzie istniał nadzór nad używaniem pojazdów w trakcie wykonywania obowiązków służbowych. Spółka będzie monitorować ilość zużytego paliwa poprzez rozwiązania, które są powszechnie dostępne na rynku (m.in. poprzez tzw. karty paliwowe).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w przypadku samochodów osobowych wykorzystywanych przez Spółkę w prowadzonej działalności gospodarczej, które będą dodatkowo odpłatnie udostępniane na rzecz własnych pracowników, należy uznać, że będą one wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej Spółki zgodnie z art. 86a ust. 3 pkt 1 lit. a) ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jednolity Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), dalej: "ustawa o VAT"?

Zdaniem wnioskodawcy tak. W opisanym zdarzeniu przyszłym wystąpi świadczenie, którego bezpośrednim konsumentem będzie pracownik Spółki, jako odbiorca świadczenia odnoszący korzyść. Świadczeniem będzie udostępnianie wskazanych samochodów osobowych przez Spółkę. Opłaty wnoszone przez pracowników za korzystanie ze wskazanych samochodów osobowych będą stanowić wynagrodzenie Spółki. Oznacza to, że odpłatne udostępnianie samochodów osobowych przez Spółkę pracownikom na ich cele prywatne będzie stanowiło odpłatne świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, a więc czynność podlegającą opodatkowaniu. Wobec powyższego odpłatne udostępnianie samochodów osobowych przez Spółkę na rzecz pracowników będzie realizowane w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Interpretacją z dnia [...]r. Dyrektor Izby Skarbowej w Ł., działający z upoważnienia Ministra Finansów uznał, że stanowisko podatnika jest nieprawidłowe.

W uzasadnieniu rozstrzygnięcia, dokonując analizy art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, organ wskazał, że dana czynność podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej czynności mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Odnosząc się do usług komercyjnego wynajmu samochodów pracownikom Spółki lub osobom trzecim stwierdzono, że uwzględniając fakt, że za wynajem samochodów pracownikom będzie pobierane wynagrodzenie, usługi te będą wykonywane w ramach działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT. Powyższe nie oznacza jednak, że samochody Spółki wykorzystywane są wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika.

Organ zauważył, że art. 86a ust. 3 pkt 1 lit. a) ustawy o VAT przewiduje wyłączenie ogólnej zasady wynikającej z art. 86a ust. 1 tej ustawy w zakresie odliczania podatku naliczonego związanego z wydatkami dotyczącymi pojazdów samochodowych, w sytuacji gdy dany pojazd samochodowy jest wykorzystywany wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika. Jednocześnie ustawodawca w ust. 4 art. 86a ustawy wyjaśnił kiedy pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane do działalności gospodarczej.

Ten ostatni przepis w sposób jednoznaczny wskazuje, że pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane do działalności gospodarczej jeżeli sposób wykorzystywania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza określony w ustalonych przez niego zasadach ich używania, dodatkowo potwierdzony prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu, wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub konstrukcja tych pojazdów wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub powoduje, że ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą jest nieistotne. Wykorzystywanie samochodów wyłącznie do działalności gospodarczej musi być rozpatrywane w kategoriach obiektywnych.

Organ zauważył przy tym, że zarówno używanie samochodów przez pracowników do świadczenia pracy na rzecz wnioskodawcy, jak i ewentualny wynajem samochodów - stanowią niewątpliwie wykorzystywanie pojazdów do działalności gospodarczej.

Jednakże, wykorzystywanie samochodów przez pracowników w celu realizacji ich obowiązków i wynajem tych samych samochodów pracownikom do wykorzystania w celach prywatnych nie pozwala na stworzenie jasnych i przejrzystych zasad, z których wynikałby brak możliwości użycia samochodów do celów prywatnych w czasie wykorzystywania ich do wykonywania obowiązków służbowych, np. dojazd do pracy z miejsca zamieszkania oraz powrót. Tym bardziej, że przyjęty przez wnioskodawcę model nieprzewidujący sytuacji, gdy samochody nie będą albo wykorzystywane na potrzeby działalności gospodarczej Spółki, albo odpłatnie udostępnione pracownikom, wskazuje, że samochód będzie przez cały czas w dyspozycji pracownika.

Z uwagi na to, że samochody będą wykorzystywane do celów prywatnych pracowników (po ich wynajęciu od wnioskodawcy), Spółka nie ma obiektywnych możliwości wyeliminowania ich użycia w takim celu również w czasie kiedy powinny być wykorzystywane wyłącznie do wykonywania obowiązków na rzecz Spółki. Praca przedstawicieli handlowych charakteryzuje się tym, że niemożliwe jest dokładne określenie z góry w jakim czasie (każdego dnia) samochód będzie wykorzystywany do realizacji obowiązków na rzecz Spółki, a w związku z tym w jakim czasie będzie podlegał wynajęciu na rzecz pracownika.

Wobec powyższego z przedstawionego opisu sprawy wynika, że istnieje realna możliwość wykorzystywania samochodów do celów prywatnych zatrudnionych pracowników, również w czasie, gdy samochody powinny być wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej Spółki.

Z uwagi na powyższe spostrzeżenia organ nie zgodził się z twierdzeniem wnioskodawcy co do tego, że samochody opisane we wniosku będą wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej w rozumieniu art. 86a ust. 4 ustawy o VAT. Jak wynika z przedstawionych okoliczności możliwe jest użycie tych samochodów przez pracowników Spółki do celów prywatnych w czasie, kiedy samochody powinny być używane do celów służbowych.

Zatem wskazany przez wnioskodawcę sposób użytkowania samochodów nie jest równoznaczny ze stworzeniem stosownych procedur użytkowania tych pojazdów, które wykluczają ich potencjalne użycie do celów prywatnych.

Bez znaczenia jest, że wnioskodawca będzie prowadził dla tych samochodów ewidencję przebiegu pojazdu oraz poinformuje właściwego naczelnika urzędu skarbowego na odpowiednim formularzu o wykorzystywaniu tych samochodów do celów działalności gospodarczej, ponieważ już z samej procedury sposobu użytkowania tych pojazdów wynika użytek mieszany.

Końcowo organ zauważył, że odrębnym rozstrzygnięciem został załatwiony wniosek w części dotyczącej stwierdzenia, czy dla celów kalkulacji opłaty za udostępnianie samochodów osobowych przez Spółkę na rzecz pracowników, przez wartość rynkową o której mowa w art. 32 ustawy o VAT należy uznać wysokość opłat za udostępnianie (określonych na podstawie uzasadnionych biznesowych kryteriów) stosowanych na rynku pojazdów udostępnianych odpłatnie pracownikom.

Nie zgadzając się z powyższym rozstrzygnięciem, po uprzednim bezskutecznym wezwaniu organu do usunięcia naruszenia prawa, A Sp. z o.o., złożyła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, domagając się uchylenia zaskarżonej interpretacji oraz zasądzenia kosztów postępowania według norm przepisanych.

Kwestionowanemu rozstrzygnięciu zarzuciła naruszenie art. 86a ust. 3 pkt 1 lit. a) w związku z art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy o VAT, poprzez uznanie, że w przypadku samochodów osobowych wykorzystywanych przez skarżącą w prowadzonej działalności gospodarczej, które będą dodatkowo odpłatnie udostępniane na rzecz własnych pracowników, nie będą one wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej skarżącej zgodnie z art. 86a ust. 3 pkt 1 lit. a) ustawy o VAT.

W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi zważył co następuje:

Na podstawie art. 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. – Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1296) sąd administracyjny sprawuje kontrolę działalności administracji publicznej pod względem zgodności z prawem. Oznacza to, że w zakresie dokonywanej kontroli Sąd zobowiązany jest zbadać, czy organy administracji w toku postępowania nie naruszyły prawa, i to przynajmniej w stopniu mogącym mieć wpływ na wynik sprawy.

Skarga zasługuje na uwzględnienie.

Od dnia 1 kwietnia 2014 r. na gruncie podatku VAT weszły w życie przepisy statuujące nowe zasady odliczania i rozliczania wszystkich wydatków dotyczących samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej do 3,5 tony. Konstrukcja takich pojazdów sprawia, że mogą one być co do zasady wykorzystywane nie tylko do celów prowadzonej działalności gospodarczej, ale też prywatnie. Dlatego ustawodawca w stosunku do tego rodzaju pojazdów wykorzystywanych w celach "mieszanych" (tj. zarówno do celów związanych z działalnością gospodarczą, jak i do celów niezwiązanych z tą działalnością) przyjął zasadę ograniczonego do 50% prawa do odliczenia podatku w odniesieniu do wszystkich wydatków z nimi związanych (art. 86a ust. 1 i 2 ustawy o VAT).

Odliczenie pełne, tj. w wysokości 100%, przysługuje m. in. w odniesieniu do wydatków związanych z pojazdami wykorzystywanymi przez podatnika wyłącznie do działalności gospodarczej. Przy czym ustawodawca precyzuje, że pojazdy uznaje się za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, gdy sposób wykorzystywania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza określony w ustalonych przez podatnika zasadach ich używania, dodatkowo potwierdzony prowadzoną przez podatnika ewidencją przebiegu pojazdu, wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub konstrukcja tych pojazdów wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub powoduje, że ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą jest nieistotne (art. 86a ust. 4 ustawy o VAT).

Z tak brzmiącego przepisu wynika, że w celu dokonania pełnego odliczenia podatku od towarów i usług muszą zostać spełnione łącznie dwa warunki:

1) sposób wykorzystywania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza określony w ustalonych przez niego zasadach ich używania wyklucza ich użycie do celów prywatnych,

2) wykluczenie użytku prywatnego musi zostać potwierdzone prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu.

Przepisy ustawy o VAT nie określają jednak w jaki sposób podatnik ma zapewnić w swojej firmie wyeliminowanie użytku prywatnego używanych w nim pojazdów samochodowych dla celów pełnego odliczenia podatku naliczonego. Wskazać jednak należy, że przykładowo może tego dokonać za pomocą wprowadzonych regulaminów, umów, zarządzeń wraz z podjęciem dodatkowych działań zabezpieczających ich wykonanie. Działania te muszą być dostosowane do specyfiki działalności przedsiębiorstwa i sposobu używania dla jego celów pojazdów. Określone przez podatnika zasady używania pojazdów muszą obiektywnie potwierdzać, że pojazd jest wykorzystywany wyłącznie w działalności gospodarczej i nie ma możliwości prywatnego użytku tych pojazdów.

W niniejszej sprawie organ zgodził się ze skarżącą Spółką, że przedmiotowe usługi będą wykonywane w ramach działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, ponieważ za wynajem samochodów pracownikom będzie pobierane wynagrodzenie. Zdaniem organu powyższe nie oznacza jednak, że samochody Spółki będą wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jak tego wymaga art. 86a ust. 3 pkt 1 lit. a) ustawy o VAT. Ponieważ samochody te będą wykorzystywane do celów prywatnych pracowników, Spółka nie ma obiektywnych możliwości wyeliminowania ich użycia w takim celu również w czasie kiedy powinny być wykorzystywane wyłącznie do wykonywania obowiązków na rzecz Spółki. Praca przedstawicieli handlowych charakteryzuje się tym, że niemożliwe jest dokładne określenie z góry w jakim czasie (każdego dnia) samochód będzie wykorzystywany do realizacji obowiązków na rzecz Spółki, a w związku z tym w jakim czasie będzie podlegał wynajęciu na rzecz pracownika. Zatem – w ocenie organu - istnieje realna możliwość wykorzystywania samochodów do celów prywatnych zatrudnionych pracowników, również w czasie, gdy samochody powinny być wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej Spółki.

Z taką argumentacją nie można się jednak zgodzić. Istotne jest, aby zapewnić stosowne procedury mające na celu wyeliminowanie takiego niebezpieczeństwa. Z art. 86a ust. 4 ustawy o VAT wynika bowiem, że jednym z warunków dokonywania pełnych odliczeń podatku od towarów i usług jest, aby sposób wykorzystania tych pojazdów przez podatnika, określony w ustalanych przez niego zasadach, wykluczał użycie tych samochodów do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą.

Na gruncie niniejszej sprawy podatnik wskazał, że w czasie wykonywania przez pracowników swoich obowiązków służbowych wynikających z działalności gospodarczej Spółki, przedmiotowe samochody będą wykorzystywane bezpośrednio do działalności gospodarczej prowadzonej przez Spółkę. Natomiast w czasie, w którym pracownicy nie będą wykonywali swoich obowiązków służbowych wynikających z działalności gospodarczej Spółki - samochody będą odpłatnie udostępniane tym pracownikom. Uszczegółowienie tej reguły oraz jej realizacja, będzie dokonywane w oparciu o umowy zawierane z poszczególnymi pracownikami. W umowach tych zostaną określone warunki, zasady i opłaty dotyczące korzystania z pojazdów. Sposób wykorzystania tych samochodów przez Spółkę będzie określony w zasadach używania samochodów do celów służbowych potwierdzonych prowadzoną ewidencją przebiegu pojazdu. Pracownicy wykorzystujący pojazdy będą mieli obowiązek dokonywania wpisów w ewidencji przebiegu pojazdu, zawierającej dane wymagane ustawą o VAT. Skarżąca natomiast będzie monitorować ilość zużytego paliwa m. in. przez tzw. karty paliwowe.

Organ stwierdzając ogólnikowo, że w sytuacji przedstawionej przez wnioskodawcę nie ma obiektywnych możliwości wyeliminowania użycia samochodów do użytku prywatnego, nie wskazuje jednak jakie jeszcze konkretne, inne, niż opisane przez Spółkę środki zabezpieczające i procedury powinny być podjęte przez podatnika. Jednocześnie interpretacja dokonana przez organ powoduje, że sporne przepisy ustawy podatkowej nigdy nie mogłyby zostać zastosowane. Dopóki bowiem mamy do czynienia z tzw. "czynnikiem ludzkim" - istnieje potencjalne zagrożenie, że dany pojazd może zostać wykorzystany do celów innych niż związane z działalnością gospodarczą Spółki. Okoliczności tej nie da się całkowicie wyeliminować, chodzi zatem jedynie o stworzenie takich mechanizmów i wprowadzenie takich zasad używania pojazdów, które dadzą maksymalną gwarancję wykorzystania ich wyłącznie w działalności gospodarczej podatnika.

Wydaje się zatem, że sporządzenie stosownych umów określających warunki, zasady i opłaty dotyczące korzystania z pojazdów, wprowadzenie zasad używania samochodów do celów służbowych oraz nałożenie na pracowników obowiązku dokonywania wpisów w ewidencji przebiegu pojazdu, zawierającej dane wymagane ustawą o VAT oraz monitorowanie przez Spółkę ilości zużytego paliwa - mogą stanowić wystarczające i obiektywne środki dla zabezpieczenia wykorzystania przedmiotowych pojazdów dla celów działalności gospodarczej. Odmienną kwestią natomiast jest ocena treści wymienionych dokumentów, która może zostać dokonana dopiero w postępowaniu wymiarowym.

Reasumując, Sąd podzielił zarzuty skargi, że udzielając zaskarżonej interpretacji organ dopuścił się naruszenia art. 86a ust. 3 pkt 1 lit. a) w zw. z art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy o VAT.

Przy ponownym rozpoznaniu wniosku skarżącej Spółki organ zobowiązany będzie do zastosowanie się do ceny prawnej zawartej w niniejszym uzasadnieniu.

Z powyższych względów na podstawie art. 146 § 1, art. 200 i 205 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2012 r., 270 z późn. zm.) Sąd orzekł jak w sentencji wyroku.

P.C.