Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący – Sędzia NSA Tomasz Zborzyński, Sędzia NSA Bogusław Dauter (sprawozdawca), Sędzia WSA (del.) Artur Kot, Protokolant Anna Rembowska, po rozpoznaniu w dniu 24 lipca 2019 r. na rozprawie w Izbie Finansowej Q. S.A. z siedzibą w W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 10 lutego 2017 r., sygn. akt I SA/Wr 898/16 w sprawie ze skargi Q. S.A. z siedzibą W. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia 18 maja 2016 r., nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych za okres od 2 marca do 31 grudnia 2009r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od Q. S.A. z siedzibą w W. na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w W. kwotę 360 (słownie: trzysta sześćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Zaskarżonym wyrokiem z 10 lutego 2017 r., I SA/Wr 898/16, Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu oddalił skargę Q. S.A. we W. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej we Wrocławiu z 18 maja 2016 r. w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych za okres od 2 marca do 31 grudnia 2009 r.

W skardze kasacyjnej od powyższego wyroku skarżąca spółka zarzuciła na podstawie art. 174 pkt 1) ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2018, poz. 1302 ze zm., dalej: p.p.s.a.) naruszenie prawa materialnego przez:

— uchylenie się przez sąd od wykładni przepisu art. 11 ust. 8e ustawy z 29.08.2014 roku o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych;

— niewłaściwe zastosowanie lub odmowę zastosowania przepisu art. 11 ust. 8e ustawy z 29.08.2014 roku o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Na podstawie art. 174 pkt 2) p.p.s.a. zarzucono naruszenie przepisów postępowania, tj. :

— "art. 145 § 1 lit. c)" w związku z art. 141 § 4 p.p.s.a. przez uchylenie się od zbadania i uzasadnienia zarzutu skargi naruszenia przepisu art. 11 ust. 8e ustawy z 29.08.2014 roku o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawny, które mogło mieć istotny wpływ na wynik rozstrzygnięcia, wobec braku związania organów podatkowych ponownie rozpoznających sprawę oceną prawną sądu co do dalszego postępowania w sprawie;

— "art. 145 § 1 lit. c)" w związku z art. 153 p.p.s.a. przez uchylenie się od zbadania, oceny i uzasadnienia zarzutu skargi naruszenia przepisu art. 11 ust. 8e ustawy z 29.08.2014 roku o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób, które mogło mieć istotny wpływ na wynik rozstrzygnięcia, wobec braku związania organów podatkowych ponownie rozpoznających sprawę oceną prawną sądu i wskazaniami co do dalszego postępowania w sprawie.

Spółka wniosła o uchylenie zaskarżonego wyroku w całości.

W odpowiedzi na skargę kasacyjną Dyrektor Izby Administracji Skarbowej we Wrocławiu wniósł o oddalenie skargi kasacyjnej oraz o zasądzenie na jego rzecz od skarżącej zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Skarga kasacyjna jest oczywiście bezzasadna.

Prawidłowe określenie podstaw kasacyjnych obejmuje zarówno obowiązek ich przytoczenia, jak i uzasadnienia. Uzasadnienie skargi kasacyjnej powinno być skonstruowane w taki sposób, aby można było powiązać je z konkretnymi przepisami prawa, uznanymi przez autora skargi kasacyjnej za naruszone. Ponadto powinno szczegółowo określać, do jakiego, zdaniem strony skarżącej, naruszenia przepisów prawa doszło i na czym to naruszenie polegało, a w przypadku zarzucania uchybień przepisom procesowym należy wykazać, że naruszenie to mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy. Naczelny Sąd Administracyjny nie powinien domyślać się intencji strony i samodzielnie domniemywać, złamanie jakiego dokładnie przepisu zamierzała ona zarzucić sądowi pierwszej instancji. W przypadku przepisów o złożonej strukturze wewnętrznej, skarżący kasacyjnie sam musi sprecyzować swój zarzut i wskazać konkretną jednostkę redakcyjną określonej normy, jaka jego zdaniem, została naruszona przy wydaniu zaskarżonego wyroku. Samo ogólnikowe wskazanie zarzutu, bez podania konkretnego przepisu prawa materialnego, czy procesowego nie może być uznane za spełnienie wymagań skargi kasacyjnej (por. wyrok NSA z 3 marca 2016 r., II OSK 1669/14). Innymi słowy przytoczenie podstaw kasacyjnych polega na wskazaniu, czy strona skarżąca zarzuca naruszenie prawa materialnego, naruszenie przepisów postępowania, czy też oba te naruszenia łącznie. Konieczne jest przy tym wskazanie konkretnych przepisów naruszonych przez sąd, z podaniem numeru artykułu, paragrafu, ustępu, punktu oraz innych jednostek redakcyjnych. Tylko takie opracowanie skargi kasacyjnej pozwala na wyznaczenie granic, w ramach których nastąpi rozpoznanie sprawy przez Naczelny Sąd Administracyjny w myśl art. 183 § 1 p.p.s.a.

Nie jest w związku z tym dopuszczalna wykładnia zakresu zaskarżenia i jego kierunków, gdyż skarga kasacyjna powinna być tak zredagowana, aby nie stwarzała wątpliwości interpretacyjnych. Podkreślić też trzeba, że wywołane skargą kasacyjną postępowanie przed Naczelnym Sądem Administracyjnym nie polega na ponownym rozpoznaniu sprawy ad meritum w jej całokształcie, a uzasadnione jest odniesienie się jedynie do zarzutów przedstawionych w skardze kasacyjnej w ramach wskazanych podstaw kasacyjnych. Zdaniem Z. Kmieciaka, domniemywanie woli skarżącego powołania jednej z podstaw kasacji nie daje się pogodzić zarówno z zasadą z art. 183 § 1 p.p.s.a., jak i samą konstrukcją szczególnego środka zaskarżenia, którym jest skarga kasacyjna do NSA (Z. Kmieciak, Glosa do wyroku NSA z dnia 25 lutego 2005 r., FSK 1640/04, OSP 2005, z. 12, poz. 143).

W sprawie niniejszej strona skarżąca zarzuciła naruszenie przepisów prawa, których nie ma we wskazanych aktach prawnych. Nie ma bowiem takiej jednostki redakcyjnej, jak art. 11 ust.8e w ustawie z dnia 29 sierpnia 2014 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ani też art. 145 pkt 1 lit. c w ustawie Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.

Nawet gdyby przyjąć — z najdalej idącej ostrożności — że w przypadku art. 11 ust. 8e chodzi o ustawę o podatku dochodowym od osób prawnych, a w przypadku art. 145 § 1 lit. c, chodzi o art. 145 § 1 pkt 1 lit. c p.p.s.a., to żaden z tych przepisów nie został naruszony przez sąd pierwszej instancji.

Odnośnie do pierwszego z przepisów prawa materialnego, to po pierwsze sąd pierwszej instancji, go nie stosował, więc nie była potrzebna jego wykładnia, a po wtóre i najważniejsze, przepis ten wszedł w życie od 1 stycznia 2015 r., a strona skarżąca nie wykazała na jakiej podstawie uważa, że mógł on mieć zastosowanie do zdarzenia kształtującego podatkowy stan faktyczny z 2009 r.

Brak naruszenia art. 145 § 1 pkt 1 lit. c i art. 141 § 4 oraz art. 153 p.p.s.a. jest konsekwencją bezzasadności naruszenia art. 11 ust. 8e u.p.d.o.p.

Z tych wszystkich względów i na podstawie art. 184 p.p.s.a. Naczelny Sąd Administracyjny orzekł jak w wyroku. O kosztach postępowania kasacyjnego Sąd orzekł na podstawie art. 204 pkt 2 w zw. z art. 205 § 2 p.p.s.a. w zw. z § 14 ust. 1 pkt 1 lit. c) i pkt 2 lit. b) rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz. U. z 2015 r., poz. 1804, ze zm.).