Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Dnia 24 kwietnia 2008 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział II w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Joanna Sekunda-Lenczewska, Sędziowie Sędzia WSA Renata Kubot-Szustowska (spr.), Sędzia NSA Grzegorz Szkudlarek, Protokolant Asystent sędziego Adrian Król, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 24 kwietnia 2008 roku sprawy ze skargi J. S. na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] nr [...] (znak: [...]) w przedmiocie pozwolenia na budowę 1. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Starosty [...] z dnia [...], Nr [...] ([...]); 2. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu do dnia uprawomocnienia się niniejszego wyroku.

Decyzją nr [...] z dnia [...], Starosta [...]., działając na podstawie art. 28, art.33 ust.1, art.34 ust.4 i art.36 ustawy z dnia 7.lipca 1994r. Prawo budowlane ("Dz.U. z 2006r., Nr 156, poz. 118") oraz na podstawie art. 104 ustawy z dnia 14.czerwca 1960r. Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jednolity Dz.U. nr 98 z 2000r., poz. 1071 ze zm.), zwanej w dalszej części rozważań k.p.a., zatwierdził projekt budowlany i udzielił M.G. pozwolenia "na budowę budynku gospodarczego do składowania maszyn i narzędzi ogrodniczych oraz jako podręczny składzik na opał" na działce, położonej w T., przy ul. A o numerze geodezyjnym [...], obrębu [...].

W uzasadnieniu rozstrzygnięcia wskazano, iż projektowany budynek usytuowany ma być w granicy nieruchomości inwestorki z nieruchomością, stanowiącą własność K. i J. małżonków S., na terenie zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej. Przy granicy, gdzie projektuje się usytuowanie budynku, na sąsiedniej działce znajduje się murowany budynek gospodarczy. Ściana graniczna projektowanego budynku jest ścianą bez otworów okiennych i drzwiowych oraz spełnia wymagania ściany oddzielenia przeciwpożarowego. Według obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego miasta T., uchwalonego uchwałą Nr [...] Rady Miejskiej T. z dnia [...] (Dz.Urz.Woj.Łódzkiego nr 349, poz. 3132), na przedmiotowej działce dopuszcza się lokalizację budynku gospodarczego o powierzchni zabudowy do 40 m². Projektowany budynek będzie niższy od budynku na sąsiedniej działce, do którego ma przylegać. Z ekspertyzy technicznej, zamieszczonej w części opisowej do projektu zagospodarowania działki, wynika, że projektowany budynek nie spowoduje zagrożeń dla bezpieczeństwa obiektu (budynku gospodarczego) sąsiadów ani też nie obniży jego przydatności do użytkowania. W ocenie organu I instancji, projektowany budynek spełnia wymagania, o których mowa w art. 5 ustawy Prawo budowlane oraz "postanowienia § 12 ust. 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12.04.2007r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynku i ich usytuowanie", nie było zatem przeszkód do jego zatwierdzenia i udzielenie wnioskowanego pozwolenia na budowę.

W odwołaniu od powyższego rozstrzygnięcia J. S. podniosła, iż nie wyraża zgody na projektowaną lokalizację obiektu sąsiadów. Wskazując, iż będący jej własnością budynek gospodarczy ulega częstym podtopieniem i zalaniom, przez co konieczne jest zapewnienia dostępu do jego wszystkich ścian, wniosła o odsuniecie budynku sąsiadów na odległość metra od granicy. Zakwestionowała również prawidłowość wykonanej ekspertyzy technicznej jej budynku wskazując, iż "nie było żadnego sprawdzenia zagrożenia (..) budynku", natomiast budynek ten wymaga zabezpieczenia z uwagi na wielokrotne zalewanie falą powodziową. W ocenie odwołującej, rozmiary działki inwestora umożliwiają pobudowanie budynku gospodarczego w innym miejscu. Podniosła, iż działka ta była użytkowana przez nią przez 30 lat, a "zabrana" jej przez J.M., została przezeń sprzedana M.G. i jej mężowi.

Decyzją nr [...] z dnia [...] Wojewoda [...], działając na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 k.p.a., utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję organu I instancji.

W uzasadnieniu podniósł, iż projektowany obiekt budowlany o powierzchni zabudowy 39,1 m² jest zlokalizowany na działce nr [...] w granicy z działkami [...] i [...], należącymi do J.S. W granicy działki sąsiedniej znajduje się murowany budynek gospodarczy, do którego projektowany budynek gospodarczy ma przylegać. Ponadto, budynek ten spełnia wymagania § 12 ust. 4 pkt 2 "rozporządzenia z dnia 12.04.2002r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie", z ekspertyzy technicznej, wykonanej zgodnie z dyspozycją § 206 powołanego rozporządzenia, wynika natomiast, że projektowany budynek nie spowoduje zagrożeń dla bezpieczeństwa budynku gospodarczego sąsiadów i jego użytkowników oraz nie obniży jego przydatności do użytkowania. Konstrukcja projektowanego budynku wskazuje, że wody opadowe z dachu będą w całości odprowadzane na teren własny inwestora. W ocenie organu odwoławczego, argumentacja odwołania nie może być zatem uznana za skuteczną.

W skardze na powyższe rozstrzygnięcie J.S. powtórzyła zarzuty zawarte w odwołaniu. Wskazała, iż mimo jej próśb, nie został sprawdzony stan techniczny jej budynku. Organ odwoławczy nie odniósł się też do złożonych przezeń dokumentów Straży Pożarnej i Miejskiej, potwierdzających zalewanie jej budynku w wyniku powodzi. Powtórnie wskazała, iż dla prawidłowego użytkowania jej budynku, konieczne jest odsuniecie budynku inwestora od granicy na odległość 1 metra.

W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie, odwołując się do uzasadnienia stanowiska, zawartego w motywach zaskarżonej decyzji.

Na rozprawie w dniu 9. stycznia 2008r., dopuszczono tymczasowo do udziału w sprawie w charakterze pełnomocnika organu, A. F., zobowiązując ją do złożenia dokumentu umocowującego pełnomocnika, udzielającego pełnomocnictwa dalszego do reprezentowania Wojewody [...], w terminie 10 dni pod rygorem pominięcia czynności dokonanych przezeń w imieniu organu.

Wskazany obowiązek do daty wyrokowania nie został wykonany, wobec czego czynności nieprawidłowo umocowanego pełnomocnika pominięto (art. 44 § 2 ustawy z dnia 30.sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153, poz. 1270 ze zm./, zwanej w dalszej części rozważań p.p.s.a.)

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Skarga jest zasadna.

Zgodnie z brzmieniem art. 1 § 1 ustawy z dnia 25.lipca 2002r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz.U. nr 153, poz. 1269 ze zm.), sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej. Kontrola wspomniana sprawowana jest pod względem zgodności z prawem (§ 2).

Sąd administracyjny, uwzględniając skargę, uchyla decyzję w całości albo części, jeżeli stwierdzi naruszenie prawa materialnego, które miało wpływ na wynik sprawy, naruszenie prawa, dające podstawę do wznowienia postępowania administracyjnego lub też inne naruszenie przepisów postępowania, jeżeli mogło ono mieć istotny wpływ na wynik sprawy. Jeżeli natomiast zachodzą przyczyny określone w art. 156 Kodeksu postępowania administracyjnego lub innych przepisach - stwierdza nieważność decyzji w całości lub części. Stwierdzenie wydania decyzji z naruszeniem prawa wchodzi zaś w grę, o ile zachodzą przyczyny, określone w Kodeksie postępowania administracyjnego lub innych przepisach (art. 145 p.p.s.a.) Po myśli art. 134 § 1 p.p.s.a., rozstrzygając daną sprawę, sąd nie jest związany zarzutami i wnioskami skargi, może zastosować przewidziane ustawą środki w celu usunięcia naruszenia prawa w stosunku do aktów lub czynności wydanych lub podjętych we wszystkich postępowaniach, prowadzonych w granicach sprawy, której dotyczy skarga, jeżeli jest to niezbędne dla końcowego jej załatwienia (art. 135 p.p.s.a.) .

Biorąc pod uwagę tak zakreśloną kognicję oraz przyczyny wzruszenia decyzji, Sąd stwierdził, że zaskarżone orzeczenie narusza przepisy postępowania, w stopniu określonym w cytowanym przepisie.

W pierwszej kolejności wskazać należy, iż zgodnie z treścią art. 35 ust. 1 ustawy z dnia 7.lipca 1994r. Prawo budowlane (tekst jednolity Dz.U. nr 156 z 2006r., poz. 1118 ze zm.), przed wydaniem decyzji o pozwoleniu na budowę lub odrębnej decyzji o zatwierdzeniu projektu budowlanego właściwy organ sprawdza m.in.: wykonanie projektu przez osobę posiadającą wymagane uprawnienia budowlane i legitymującą się aktualnym na dzień opracowania projektu zaświadczeniem o wpisie na listę członków właściwej izby samorządu zawodowego (pkt 4). W rozpoznawanej sprawie natomiast nie jest jasne kto jest autorem części architektonicznej, zatwierdzonego projektu budowlanego, oraz czy osoba ta posiada wymagane uprawnienia. Z części opisowej złożonego projektu wynika bowiem, iż został on sporządzony przez P.G., z wykonanych rysunków natomiast – iż jego autorem jest B.P. Z załączonej decyzji Wojewody [...] z dnia [...] nr [...] wynika zaś, iż B.P. posiada uprawnienia budowlane jedynie w specjalności konstrukcyjno – budowlanej, zaś dowodów potwierdzających uprawnienia architektoniczne P. G. brak w aktach sprawy. W oparciu o przedłożony do kontroli sądowej materiał dowodowy nie jest zatem możliwa ocena spełnienia przesłanki z art. 35 ust. 1 pkt 4 ustawy Prawo budowlane, co oznacza, iż organy administracji architektoniczno – budowlanej nie przeprowadziły koniecznego postępowania wyjaśniającego w tym przedmiocie.

Nie jest również jasne, w oparciu o jakie dowody organy przyjęły, iż wzniesienie projektowanego budynku w bezpośrednim sąsiedztwie obiektu budowlanego skarżącej nie spowoduje zagrożeń dla bezpieczeństwa użytkowników tego obiektu lub obniżenia jego przydatności do użytkowania (§ 204 ust. 5 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12.kwietnia 2002r. w sprawie warunków technicznych jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz.U. nr 75, poz. 690 ze zm.). Zgodnie bowiem z treścią § 206 ust. 1 cytowanego rozporządzenia, w takim wypadku budowa powinna być poprzedzona ekspertyzą techniczną stanu obiektu istniejącego, stwierdzającego jego stan bezpieczeństwa i przydatności do użytkowania, uwzględniającą oddziaływania wywołane wzniesieniem nowego budynku. Ekspertyza techniczna, zawarta w projekcie budowlanym nie odnosi się natomiast do podnoszonych przez skarżącą a mających wpływ na przydatność do użytkowania istniejącego budynku okoliczności, dotyczących regularnego podtapiania obiektu i związanej z tym potrzeby zabezpieczenia jego ścian, w tym również ściany zlokalizowanej w granicy. Z treści złożonego odwołania wynika zaś, iż sporządzona przez projektanta ekspertyza nie została poprzedzona faktycznym "sprawdzeniem" opiniowanego obiektu.

Organy nie ustosunkowały się do powyższych kwestii, nie dokonując również oceny przedłożonego przez J. S. dowodu w postaci "opisu robót związanych z zabezpieczeniem budynku gospodarczego przed wpływami okresowych powodzi (...)". Podnieść należy natomiast, iż jakkolwiek przepis § 12 ust. 3 pkt 2 powołanego wyżej rozporządzenia w sprawie warunków technicznych jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie, dopuszcza sytuowanie ściany budynku bez otworów okiennych lub drzwiowych bezpośrednio przy granicy nieruchomości, w której istnienie już obiekt zlokalizowany bezpośrednio przy granicy, pozytywnie można rozstrzygnąć wniosek tej strony, która wykaże w toku postępowania, iż budowa przy granicy z nieruchomością sąsiednią nie zakłóci korzystania z sąsiedniej nieruchomości ponad przeciętną miarę, wynikającą ze społeczno-gospodarczego przeznaczenia nieruchomości. (por. np wyroki Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 9.lutego 2006r., sygn.akt II OSK 500/05, niepubl. w zbiorze urzędowym, dostępne Lex nr 194050 oraz z dnbia 28.kwietnia 2006r., sygn.akt II OSK 794/05, niepubl. w zbiorze urzędowym, dostępne Lex nr 209453 z dnia 16.listopada 2004r., sygn.akt OSK 789/04, ONSAiWSA 2005/4/86).

W rozpoznawanej sprawie natomiast, organy zaniechały wszechstronnego wyjaśnienia okoliczności, mogących mieć znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy, naruszając tym samym przepisy art. 7, 77 § 1 i 80 k.p.a.

Niezależnie od tego wskazać należy, iż z nadesłanych do kontroli sądowej akt administracyjnych wynika, iż organ odwoławczy z niezrozumiałych przyczyn pominął w prowadzonym postępowaniu K.S. i M.G. Osoby te były stronami postępowania przed organem I instancji zaś ich interes prawny, w rozumieniu art. 28 k.p.a., wydaje się nie budzić wątpliwości. K.S. jest bowiem współwłaścicielem (wraz ze skarżącą) nieruchomości sąsiadującej z terenem inwestycji, natomiast M.G. – współwłaścicielem nieruchomości objętej planowanym przedsięwzięciem.

Ponadto, w nadesłanych aktach administracyjnych brak jest wypisu z części tekstowej miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, zaś załączony wyrys nie określa precyzyjnie położenia działki, na terenie której realizowana ma być inwestycja. Uniemożliwia to natomiast jednoznaczną ocenę dopuszczalności realizowania planowanej inwestycji pod kątem jej zgodności z przepisami prawa miejscowego.

Biorąc pod uwagę powyższe, na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. c p.p.s.a. w zw. z art. 135 p.p.s.a. orzeczono o uchyleniu zaskarżonej decyzji oraz poprzedzającej ją decyzji organu I instancji, uznając to za niezbędne dla końcowego załatwienia sprawy.

W oparciu o treść art. 152 p.p.s.a. rozstrzygnięto zaś o niewykonywaniu zaskarżonej decyzji do dnia uprawomocnienia się wyroku.

A.K.