Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Tadeusz Cysek po rozpoznaniu w dniu 21 listopada 2013 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej zażalenia J. S. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W. z dnia 18 września 2013 r. sygn. akt VII SA/Wa 1763/12 w zakresie odrzucenia skargi kasacyjnej w sprawie ze skargi J. S. na decyzję Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad z dnia [...] maja 2012 r., nr [...] w przedmiocie odmowy wyrażenia zgody na umieszczenie tablicy reklamowej postanawia: uchylić zaskarżone postanowienie i przekazać sprawę Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w W. do ponownego rozpoznania NSA/post.1 – postanowienie "ogólne"

Postanowieniem objętym zażaleniem Wojewódzki Sąd Administracyjny w W. odrzucił skargę kasacyjną J. S. (dalej: skarżący) na decyzję Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad z dnia [...] maja 2012 r. w przedmiocie odmowy wyrażenia zgody na umieszczenie tablicy reklamowej.

W uzasadnieniu Sąd I instancji wskazał, że pismem z dnia 15 marca 2013 r. wezwał skarżącego do usunięcia braków formalnych skargi kasacyjnej przez nadesłanie pełnomocnictwa udzielonego radcy prawnemu R. J. upoważniającego do sporządzenia skargi kasacyjnej, ewentualnie do reprezentowania skarżącego przed sądami administracyjnymi w terminie 7 dni, pod rygorem odrzucenia skargi kasacyjnej. Skarżący odebrał wezwanie w dniu 20 marca 2013 r. zatem wyznaczony przez Sąd termin do uzupełnienia braków formalnych skargi kasacyjnej upłynął 27 marca 2013. W tym czasie nakazana przez Sąd czynność nie została wykonana, dlatego zgodnie z art. 178 p.p.s.a. skarga kasacyjna została odrzucona.

Zażalenie na ww. postanowienie złożył pełnomocnik J. S. wnosząc o jego uchylenie w całości i zasądzenie na rzecz skarżącego od organu kosztów postępowania zażaleniowego. Zaskarżonemu orzeczeniu zarzucono naruszenie przepisu prawa procesowego mającego istotny wpływ na wynik sprawy tj.:

- art. 178 p.p.s.a. w zw. z art. 175 § 1 p.p.s.a. poprzez błędną jego subsumcję i odrzucenie skargi kasacyjnej z powodu nieuzupełnienia przez stronę postępowania oczywiście niezasadnie wskazanych braków formalnych tj. braku pełnomocnictwa, podczas gdy skargę kasacyjną sporządzoną przez radę prawnego skarżący wniósł osobiście do Sądu,

- art. 49 § 1 w zw. z art. 193 p.p.s.a. poprzez niewłaściwe jego zastosowanie i w konsekwencji bezzasadne wezwanie skarżącego do usunięcia braków formalnych, podczas gdy brak formalny w niniejszej sprawie nie wystąpił.

W uzasadnieniu autor zażalenia wskazał, że podmiotem składającym skargę kasacyjną nie był pełnomocnik skarżącego, lecz sam skarżący. Pierwotnie złożona przez skarżącego skarga kasacyjna nie została przez niego podpisana, to powyższe uchybienie zostało uzupełnione we wskazanym przez Sąd I instancji terminie. Skarżący podpisując skargę kasacyjną sporządzoną przez radcę prawnego R. J. w świetle obowiązujących przepisów prawa nie był zobowiązany do przedłożenia pełnomocnictwa udzielonego radcy prawnemu do sporządzenia skargi kasacyjnej. Już bowiem sam fakt podpisania i przesłania przez skarżącego rzutować miało uzewnętrznienie jego woli co do rozpatrzenia sporządzonego środka zaskarżenia. Podpisanie skargi kasacyjnej przez stronę postępowania stanowiło potwierdzenie udzielonego umocowania do jej sporządzenia przez pełnomocnika zawodowego.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Zażalenie zasługuje na uwzględnienie.

W myśl art. 34 p.p.s.a. strony i ich organy lub przedstawiciele ustawowi mogą działać przed sądem osobiście lub przez pełnomocników.

Zgodnie zaś z art. 36 p.p.s.a. pełnomocnictwo może być:

1) ogólne - do prowadzenia spraw przed sądami administracyjnymi;

2) do prowadzenia poszczególnych spraw;

3) do niektórych tylko czynności w postępowaniu.

Sąd I instancji odrzucił skargę kasacyjną uznając, iż nie zostały uzupełnione braki formalne w postaci pełnomocnictwa radcy prawnego R. J. upoważniającego do "sporządzenia skargi kasacyjnej ew. do reprezentowania skarżącego przed sądami administracyjnymi."

W ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego należy na wstępie podnieść, iż samo sporządzenie skargi kasacyjnej nie jest stricte czynnością podejmowaną przed sądem administracyjnym. Następuje ono w relacji strona i podmiot upoważniony do sporządzenia skargi kasacyjnej w myśl art. 175 § 1 p.p.s.a. w celu wykazania przy wnoszeniu skargi kasacyjnej, że został spełniony wymóg formalny określony w tym przepisie. Dopiero zaś wniesienie skargi kasacyjnej jest czynnością dokonywaną przed sądem administracyjnym.

Strona może samodzielnie wnieść skargę kasacyjną, którą sporządził podmiot określony w wyżej powołanym przepisie.

Przyjąć należy zatem, iż nie ma podstaw do wzywania strony, która uzewnętrzniła wolę wniesienia skargi kasacyjnej sporządzonej przez konkretny podmiot, mieszczący się w kręgu wskazanym w art. 175 § 1 p.p.s.a. do przedstawienia pełnomocnictwa w zakresie sporządzenia skargi kasacyjnej.

Odnosząc się natomiast do drugiej części wezwania do usunięcia braków formalnych tj. pełnomocnictwa do reprezentowania skarżącego przed sądami administracyjnymi należy zaznaczyć, iż w sytuacji przyjęcia natomiast, że czynność wniesienia skargi kasacyjnej dokonał pełnomocnik wezwanie do usunięcia braku formalnego w postaci zaniechania przedstawienia pełnomocnictwa skierowane winno być do pełnomocnika a nie strony (tak: B. Dauter [w:] B. Dauter, B. Gruszczyński, A. Kabat, M. Niezgódka-Medek, "Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz", wyd. 2, Zakamycze 2006).

Oceniając zatem ponownie konkretną skargę kasacyjną pod względem zachowania wymogów formalnych Sąd I instancji weźmie pod uwagę przedstawione wyżej wywody.

W tym stanie rzeczy Naczelny Sąd Administracyjny, na podstawie art. 185 § 1 p.p.s.a., uchylił zaskarżone postanowienie i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania.