Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący WSA Zbigniew Czarnik /spr./ Sędziowie WSA Jolanta Ewa Wojtyna AWSA Magdalena Józefczyk Protokolant sekr. sąd. Anna Mazurek-Ferenc po rozpoznaniu w Wydziale II Ogólno-Administracyjnym na rozprawie w dniu 25 października 2007 r. sprawy ze skargi Prokuratora Rejonowego na uchwałę Rady Miejskiej w S. z dnia [...] lutego 2005 r. nr [...] w przedmiocie upoważnienia dyrektora Zespołu Obsługi Szkół i Przedszkoli Gminy S. do prowadzenia postępowania oraz do wydawania decyzji w sprawach świadczeń pomocy materialnej o charakterze socjalnym -skargę oddala-

II SA/Rz 559/07

U Z A S A D N I E N I E

Uchwałą z dnia [...] lutego 2005 r. nr [...] Rada Miejska, upoważniła dyrektora Zespołu Obsługi Szkół i Przedszkoli Gminy S. M. do prowadzenia postępowania oraz do wydawania decyzji w sprawach świadczeń pomocy materialnej o charakterze socjalnym.

Na powyższą uchwałę skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego wniósł Prokurator Rejonowy w R. Działając na podstawie art. 5 ustawy z dnia 20 czerwca 1985 r. o prokuraturze /t.j. Dz. U. Nr 21, z 2002 r., poz. 206, z późn. zm./ związku z art. 53 § 3 oraz art. 57 § 1 pkt 3, a także art. 147 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. Nr 153, poz. 1270, z późn. zm./ dalej: p.p.s.a. Zaskarżając wskazaną uchwałę zarzucił jej naruszenie art. 42 w związku z art. 40 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym /Dz. U. nr 142, z 2001 r., poz. 1591, ze zm./ polegające na nieopublikowaniu uchwały jako aktu prawa miejscowego w wojewódzkim dzienniku urzędowym.

Wskazując powyższe naruszenia prawa Prokurator Rejonowy w R. wniósł o stwierdzenie nieważności zaskarżonej uchwały.

W odpowiedzi na skargę Gmina wniosła o odrzucenie skargi ewentualnie o jej oddalenie. Wskazując na podstawę odrzucenia podniosła, że w skardze został oznaczony podmiot nieistniejący jako ten, którego uchwała została skargą zakwestionowana. Konkretyzując skarżąca Gmina podniosła, że Rada Miejska jest organem Gminy i tylko Gmina może być stroną postępowania, nie zaś jej organ. Odnosząc się szczegółowo do wywodów skargi Gmina podkreśliła, że upoważnienie dyrektora Zespołu Obsługi Szkół i Przedszkoli Gminy S. M. nie jest przepisem prawa miejscowego, zatem nie było obowiązku publikowania uchwały Rady zawierającej takie upoważnienie w dzienniku urzędowym województwa. Upoważnienie jest aktem indywidualnym, przez co nie spełnia wymogów stawianych przepisom prawa miejscowego.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie zważył, co następuje:

Stosownie do treści art. 3 § 1 p.p.s.a. sądy administracyjne sprawują kontrolę działań administracji i stosują prawem przewidziane środki. Zakres kontroli sprawowanej przez sądy wynika z treści art. 134 § 1 p.p.s.a. Stosownie do tej regulacji sądy rozpoznając skargi nie są związane jej zarzutami, podstawą prawną ani formułowanymi przez strony wnioskami. Sądy rozpoznają skargi w granicach danej sprawy.

Dokonując merytorycznej oceny zaskarżonej uchwały Sąd stwierdza, że uchwała ta nie narusza prawa, zatem skarga Prokuratora Rejonowego w R. nie mogła zostać uwzględniona. Sąd podziela stanowisko odpowiedzi na skargę, że upoważnienie dyrektora Zespołu Obsługi Szkół i Przedszkoli Gminy S. M. nie jest przepisem prawa miejscowego, zatem nie powinno być publikowane w sposób przewidziany dla przepisów prawa miejscowego. Zdaniem Sądu możliwość umocowania przez radę gminy innej niż wójt, burmistrz, prezydent miasta osoby do wydawania i załatwiania spraw z zakresu pomocy materialnej o charakterze socjalnym dla uczniów jest szczególnym rodzajem upoważnienia publiczno-prawnego. W ocenie Sądu uchwała dokumentująca upoważnienia nie jest aktem skierowanym na zewnątrz, zatem nie kształtuje sfery indywidualnych praw i obowiązków podmiotów znajdujących się poza gminą, jako jednostką administracji publicznej. Z tego powodu uchwała taka nie spełnia warunków jakie stawiane są przepisami prawa miejscowego.

Mając na uwadze powyższe oraz treść art. 151 p.p.s.a., sąd orzekł jak na wstępie.