drukuj    zapisz    Powrót do listy

6149 Inne o symbolu podstawowym 614 6391 Skargi na uchwały rady gminy w przedmiocie ... (art. 100 i 101a ustawy o samorządzie gminnym), Samorząd terytorialny, Rada Miasta, Uchylono zaskarżony wyrok oraz stwierdzono nieważność zaskarżonej uchwały, I OSK 701/08 - Wyrok NSA z 2008-10-23, Centralna Baza Orzeczeń Naczelnego (NSA) i Wojewódzkich (WSA) Sądów Administracyjnych, Orzecznictwo NSA i WSA

I OSK 701/08 - Wyrok NSA

Data orzeczenia
2008-10-23 orzeczenie prawomocne
Data wpływu
2008-05-26
Sąd
Naczelny Sąd Administracyjny
Sędziowie
Jan Kacprzak /przewodniczący sprawozdawca/
Jan Paweł Tarno
Jolanta Sikorska
Symbol z opisem
6149 Inne o symbolu podstawowym 614
6391 Skargi na uchwały rady gminy w przedmiocie ... (art. 100 i 101a ustawy o samorządzie gminnym)
Hasła tematyczne
Samorząd terytorialny
Sygn. powiązane
II SA/Rz 559/07 - Wyrok WSA w Rzeszowie z 2007-10-25
Skarżony organ
Rada Miasta
Treść wyniku
Uchylono zaskarżony wyrok oraz stwierdzono nieważność zaskarżonej uchwały
Powołane przepisy
Dz.U. 2001 nr 142 poz 1591 art.39 ust.4
Ustawa z dnia 8 marca 1990 o samorządzie gminnym - tekst jednolity
Dz.U. 2007 nr 68 poz 449 art.13 ust.1 pkt2
Ustawa z dnia 20 lipca 2000 r. o ogłaszaniu aktów normatywnych i niektórych innych aktów prawnych - tekst jedn.
Dz.U. 2002 nr 153 poz 1270 art.188 § 1, art.145 § 1 pkt2
Ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.
Publikacja w u.z.o.
ONSAiWSA z 2009 r. nr 6, poz.118
Tezy

1. uchwała rady gminy wydana na podstawie art.39 ust.4 ustawy z dnia 8 marca 1990r. o samorządzie gminnym (Dz.U. z 2001r. Nr 142,poz.1591 ze zm.))jest uchwałą z zakresu prawa miejscowego w rozumieniu art.40 ust.1 tej ustawy i podlega obowiązkowi ogłoszenia, o jakim mowa w art. 42 tej ustawy.

2. uchwała o jakiej mowa w pkt 1, zawierająca postanowienia niezgodne z przepisami, o których mowa w art.42 usg, skutkiem czego nie zostaje przekazana do ogłoszenia w wojewódzkim dzienniku urzędowym, jest w całości nieważna w rozumieniuart.91 ust.1 tej ustawy.

Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Jan Kacprzak ( spr.) Sędziowie NSA Jolanta Sikorska NSA Jan Paweł Tarno Protokolant Edyta Pawlak po rozpoznaniu w dniu 23 października 2008 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Prokuratora Rejonowego w Ropczycach od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z dnia 25 października 2007 r. sygn. akt II SA/Rz 559/07 w sprawie ze skargi Prokuratora Rejonowego w Ropczycach na uchwałę Rady Miejskiej w Sędziszowie Małopolskim z dnia 10 lutego 2005 r. nr XX/192/05 w przedmiocie upoważnienia dyrektora Zespołu Obsługi Szkół i Przedszkoli Gminy Sędziszów Małopolski do prowadzenia postępowania oraz do wydawania decyzji w sprawach świadczeń pomocy materialnej o charakterze socjalnym uchyla zaskarżony wyrok i stwierdza nieważność zaskarżonej uchwały

Uzasadnienie

Przedmiotem skargi kasacyjnej jest wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z dnia 25 października 2007 r., sygn. akt II SA/Rz 559/07 oddalający skargę Prokuratora Rejonowego w Ropczycach na uchwałę Rady Miejskiej w Sędziszowie Małopolskim z dnia 10 lutego 2005 r. nr XX/192/05 w przedmiocie upoważnienia dyrektora Zespołu Obsługi Szkół i Przedszkoli Gminy Sędziszów Małopolski do prowadzenia postępowania oraz do wydawania decyzji w sprawach świadczeń pomocy materialnej o charakterze socjalnym.

Powyższy wyrok został wydany w następującym stanie sprawy:

Uchwałą z dnia 10 lutego 2005 r. Rada Miejska w Sędziszowie Małopolskim, nr XX/192/05 upoważniła dyrektora Zespołu Obsługi Szkół i Przedszkoli Gminy Sędziszów Małopolski A. B. do prowadzenia postępowania oraz do wydawania decyzji w sprawach świadczeń pomocy materialnej o charakterze socjalnym określonych w ustawie z dnia 16 grudnia 2004 r. o zmianie ustawy o systemie oświaty oraz ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. Nr 281, poz. 2781). Ponadto uchwała ta określiła, że dyrektor Zespołu Obsługi Szkół i Przedszkoli przyjmuje wnioski, wszczyna i prowadzi postępowanie administracyjne zgodnie z przepisami KPA oraz wydaje decyzje administracyjne.

Na powyższą uchwałę skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego wniósł Prokurator Rejonowy w Ropczycach, zarzucając jej naruszenie art. 42 w związku z art. 40 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. nr 142, z 2001 r., poz. 1591, ze zm.), polegające na nieopublikowaniu uchwały, jako aktu prawa miejscowego, w wojewódzkim dzienniku urzędowym.

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 25 października 2007 r. sygn. akt II SA/Rz 559/07 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie oddalił skargę Prokuratora Rejonowego w Ropczycach na wyżej opisaną uchwałę przyjmując, że uchwała ta nie narusza prawa.

Wojewódzki Sąd uznał, że przedmiotowe upoważnienie dyrektora Zespołu Obsługi Szkół i Przedszkoli Gminy Sędziszów Małopolski nie jest aktem prawa miejscowego, zatem nie powinno być publikowane w sposób przewidziany dla przepisów prawa miejscowego. Zdaniem Wojewódzkiego Sądu, możliwość umocowania przez radę gminy osoby innej niż wójt, burmistrz, prezydent miasta do wydawania i załatwiania spraw z zakresu pomocy materialnej o charakterze socjalnym dla uczniów jest szczególnym rodzajem upoważnienia publicznoprawnego. W ocenie Wojewódzkiego Sądu uchwała dokumentująca upoważnienia nie jest aktem skierowanym na zewnątrz, zatem nie kształtuje sfery indywidualnych praw i obowiązków podmiotów znajdujących się poza gminą, jako jednostką administracji publicznej. Z tego powodu uchwała taka nie spełnia warunków, jakie stawiane są przepisom prawa miejscowego.

Skargę kasacyjną od powyższego wyroku wniósł Prokurator Rejonowy w Ropczycach, domagając się jego uchylenia w całości i rozpoznania skargi zgodnie z art. 188 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).

Zaskarżonemu wyrokowi zarzucono naruszenie prawa materialnego poprzez błędną wykładnię art. 42 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (tj. Dz.U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 ze zm.) i art. 13 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20 lipca 2000 r. o ogłaszaniu aktów normatywnych i niektórych innych aktów prawnych (tj. Dz.U. z 2007 r. Nr 68, poz. 449) w zw. z art. 40 ust. 2 pkt 1 ustawy o samorządzie gminnym, polegającą na przyjęciu, iż uchwała rady gminy (miasta) podjęta na podstawie art. 39 ust. 4 ustawy o samorządzie gminnym nie stanowi aktu prawa miejscowego, a w konsekwencji nie wymaga dla wejścia w życie ogłoszenia w wojewódzkim dzienniku urzędowym, podczas gdy taka uchwała jest aktem prawa miejscowego i tym samym podlega obowiązkowej publikacji w wojewódzkim dzienniku urzędowym.

W uzasadnieniu skargi kasacyjnej podniesiono, że art. 39 ust. 4 ustawy o samorządzie gminnym ma charakter przepisu prawa ustrojowego, zawierającego podstawę prawną do wydania aktu prawa miejscowego, mocą którego zostaje przyznana podmiotowi upoważnionemu pozycja organu administracyjnego, a więc mocą którego podmiot upoważniony staje się kompetentny do podejmowania działań wobec podmiotów znajdujących się poza strukturą administracji publicznej. Ustawa ta nie zawiera definicji aktu prawa miejscowego, jednakże doktryna i orzecznictwo wypracowały jednolite stanowisko co do aktów prawa miejscowego - aby stanowić akt prawa miejscowego dany akt musi obowiązywać na obszarze działania organu, który go ustanowił i musi zawierać co najmniej jedną normę o charakterze generalnym i abstrakcyjnym. Uchwała z dnia 10 lutego 2005 r. nr XX/192/05 spełnia te kryteria, bowiem dyrektor Zespołu Obsługi Szkół i Przedszkoli Gminy Sędziszów Małopolski został upoważniony do przyjmowania wniosków, wszczynania i prowadzenia postępowania zgodnie z przepisami kodeksu postępowania administracyjnego oraz wydawania decyzji administracyjnych. Tym samym określono, jaki podmiot właściwy jest w sprawie z zakresu świadczeń pomocy materialnej, co kształtuje sytuację prawną bliżej nieokreślonych podmiotów (tych wszystkich którzy zamierzają skorzystać z pomocy materialnej), niewątpliwie wywołuje skutki "na zewnątrz". W konsekwencji uchwała podejmowana na podstawie art. 39 ust. 4 ustawy o samorządzie gminnym musi być ogłoszona w wojewódzkim dzienniku urzędowym, co warunkuje jej wejście w życie. Taki wymóg wynika z treści art. 42 ustawy o samorządzie gminnym i art. 13 ust. 1 pkt 2 ustawy o ogłaszaniu aktów normatywnych i niektórych innych aktów prawnych. Jest to obowiązek ustawowy, jak również konstytucyjny (art. 88 ust. 1 Konstytucji).

Naczelny Sąd Administracyjny, zważył co następuje:

Skarga kasacyjna zasługuje na uwzględnienie.

Stosownie do art. 183 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm. - zwanej dalej p.p.s.a.), Naczelny Sąd Administracyjny rozpoznaje sprawę w granicach skargi kasacyjnej, zaś z urzędu bierze pod uwagę tylko nieważność postępowania sądowego. W niniejszej sprawie nie zachodzą przesłanki nieważności postępowania określone w art. 183 § 2 p.p.s.a.

Dokonując oceny zasadności wniesionej przez Prokuratora Rejonowego w Ropczycach skargi kasacyjnej od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z dnia 25 października 2007 r. sygn. akt II SA/Rz 559/07, Naczelny Sąd Administracyjny doszedł do przekonania, że skarga ta ma usprawiedliwione podstawy. Za prawidłowy należy uznać zarzut skargi kasacyjnej wskazujący na naruszenie prawa materialnego przez błędną wykładnię art. 42 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz.U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 ze zm.) oraz art. 13 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20 lipca 2000 r. o ogłaszaniu aktów normatywnych i niektórych innych aktów prawnych (t.j. Dz.U. z 2007 r. Nr 68, poz. 449) w zw. z art. 40 ust. 2 pkt 1 ustawy o samorządzie gminnym, polegającą na przyjęciu, iż uchwała rady gminy (miasta), podjęta na podstawie art. 39 ust. 4 ustawy o samorządzie gminnym, nie stanowi aktu prawa miejscowego, a w konsekwencji nie wymaga dla wejścia w życie ogłoszenia w wojewódzkim dzienniku urzędowym, podczas gdy taka uchwała jest aktem prawa miejscowego i tym samym podlega obowiązkowej publikacji w wojewódzkim dzienniku urzędowym.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie badał legalność uchwały Rady Miejskiej w Sędziszowie Małopolskim z dnia 10 lutego 2005 r. nr XX/192/02 i uznał, że uchwała ta nie narusza prawa.

Na mocy tej uchwały Rada Miejska w Sędziszowie Małopolskim działając na podstawie art. 39 ust. 4 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym upoważniła A. B. dyrektora Zespołu Obsługi Szkół i Przedszkoli Gminy Sędziszów Małopolski do prowadzenia postępowania i wydawania decyzji w sprawach z zakresu świadczeń pomocy materialnej o charakterze socjalnym określonych w ustawie z dnia 16 grudnia 2004 r. o zmianie ustawy o systemie oświaty oraz ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. Nr 281, poz. 2781).

Problem prawny jaki występuje w przedmiotowej sprawie sprowadza się do wyjaśnienia charakteru prawnego uchwały rady gminy upoważniającej w myśl art. 39 ust. 4 ustawy o samorządzie gminnym inny podmiot do załatwienia indywidualnych spraw z zakresu administracji publicznej, a co się z tym wiąże do ewentualnego wymogu jej publikacji oraz skutków prawnych naruszenia tego wymogu.

Na wstępnie wspomnieć należy, że konsekwencją zasady właściwości jest domniemanie zakazu przenoszenia kompetencji między organami administracji tj. organ właściwy do załatwienia sprawy nie może wyzbyć się swoich uprawnień na rzecz innego organu, inny zaś organ nie może mu odebrać kompetencji wynikających z ustawy, chyba że przepis szczególny tak stanowi. W myśl art. 7 Konstytucji organy władzy publicznej działają na podstawie i w granicach prawa. Zasada wyinterpretowana z tego przepisu Konstytucji wymaga od organów działania według prawa przedmiotowego obiektywnego, a przepisy o właściwości mają charakter postanowień iuris cogentis.

W świetle obowiązującego prawa nie jest dopuszczalne wydanie decyzji przez organ niewłaściwy do załatwienia sprawy. Według art. 156 § 1 pkt 1 k.p.a. decyzja wydana z naruszeniem przepisów o właściwości dotknięta jest wadą nieważności. Według art. 39 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym decyzje w indywidualnych sprawach z zakresu administracji publicznej wydaje wójt (burmistrz, prezydent miasta), o ile przepisy szczególne nie stanowią inaczej. Podobnie zgodnie z art. 90m ust. 1 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty w brzmieniu powołanej wyżej ustawy zmieniającej z dnia 16 grudnia 2004 r. (Dz.U. Nr 281, poz. 2781), świadczenie pomocy materialnej o charakterze socjalnym przyznaje wójt, burmistrz, prezydent miasta. W ust. 2 tego przepisu ustawodawca wyłączył możliwość rozpoznawania spraw tego typu przez jedną z jednostek organizacyjnych podległych wójtowi (burmistrzowi, prezydentowi miasta), stanowiąc że do załatwiania świadczeń pomocy materialnej o charakterze socjalnym dla uczniów rada gminy nie może upoważnić ośrodka pomocy społecznej. Należy nadmienić, że to wyłączenie przestało obowiązywać od dnia 23 sierpnia 2008 r. tj. z dniem wejścia w życie ustawy nowelizującej z dnia 25 lipca 2008 r. o zmianie ustawy o systemie oświaty, ustawy - Karta Nauczyciela oraz ustawy o postępowaniu w sprawach nieletnich (Dz. U. Nr 145, poz. 917).

Ustawodawca w art. 39 ust. 4 ustawy o samorządzie gminnym (do dnia 17 listopada 1995 r. był to ust. 3 art. 39) zezwolił radzie gminy na udzielenie upoważnienia organowi wykonawczemu jednostki pomocniczej oraz organowi jednostek podmiotów, o których mowa w art. 9 ust. 1 tej ustawy, do załatwiania indywidualnych spraw z zakresu administracji publicznej. Art. 9 ust. 1 stanowi, że w celu wykonywania zadań gmina może tworzyć jednostki organizacyjne, a także zawierać umowy z innymi podmiotami, w tym z organizacjami pozarządowymi. Rada gminy władna jest więc podjąć uchwałę upoważniającą organy podmiotów wymienionych w tym przepisie do załatwiania określonych indywidualnych spraw z zakresu administracji publicznej. Chodzi tu o sprawy ściśle oznaczone, określone w sposób jednoznaczny treścią uchwały rady i dostosowane do zadań danej jednostki lub podmiotu, a wynikających z postanowień ustawy o samorządzie gminnym, ustaw szczególnych oraz obowiązujących statutów (regulaminów organizacyjnych) regulujących byt prawny danej jednostki lub podmiotu.

Taka uchwała rady gminy przekazuje kompetencje do władczego działania do załatwiania indywidualnych spraw z zakresu administracji publicznej, przenosząc je na inny podmiot jako organ w znaczeniu funkcjonalnym, a kompetencje te traci organ dotychczasowy określony wprost w ustawie. Organy jednostek i podmiotów upoważnionych przez uchwałę rady gminy wydają decyzje we własnym imieniu, decyzje takie są rozstrzygnięciem organu, który przejął kompetencje. Brak jest zastrzeżenia ustawowego, by organ na który przeniesiono omawiane kompetencje, wykonywał je w imieniu organu, któremu pierwotnie ona przysługiwała wprost z ustawy. Uchwała rady przenosząca kompetencje władcze organu ustawowego wyłącza go od prowadzenia postępowań w tych sprawach. Organem właściwym w rozumieniu art. 20 k.p.a. staje się organ wskazany w uchwale rady gminy.

Zgodzić należy się z twierdzeniem Prokuratora wnoszącego skargę kasacyjną, że tego typu uchwała stanowi akt prawa miejscowego, gdyż przekazując kompetencje do władczego działania organowi upoważnionemu wywołuje także skutki na zewnątrz administracji, wiążąc nieokreślony krąg osób, potencjalnych stron postępowania administracyjnego w określonej kategorii spraw, wskazując inny niż określony w ustawie organ właściwy do wydawania decyzji administracyjnych w takich sprawach.

Należy zwrócić równocześnie uwagę, że upoważnienie wydane uchwałą rady gminy na mocy art. 39 ust. 4 ustawy o samorządzie gminnym jest odmienną czynnością od tej, którą na mocy art. 39 ust. 2 ustawy o samorządzie gminnym organ administracji z mocy ustawy właściwy w sprawie udziela upoważnienia innym osobom do wydawania decyzji administracyjnych w jego imieniu. Upoważnienie takie określa się mianem pełnomocnictwa administracyjnego. W takiej sytuacji upoważniający organ nie przestaje być właściwy w sprawie, ani nie zostaje zwolniony z odpowiedzialności za sposób załatwienia sprawy. Decyzja podjęta przez tak upoważnioną osobę wywołuje skutki prawne w stosunku do osób trzecich, tak jak gdyby decyzja podjęta była bezpośrednio przez ustawowo właściwy organ.

Naczelny Sąd Administracyjny orzekający w tej sprawie podziela stanowisko w powyższym zakresie prezentowane w orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego (np. wyrok z dnia 24 czerwca 1994 r. SA/Łd 1417/94 - OSP 1996 r. nr 5, poz. 101), Sądu Najwyższego (np. postanowienie z dnia 27 czerwca 2001 r. II CKN 880/00 - OSNC 2002 r. nr 3, poz. 33, postanowienia z dnia 5 czerwca 2003 r. II CKN 193/01 - OSNC 2004 r. nr 7-8, poz. 128 i II CKN 194/01 - Lex nr 137549; postanowienia z dnia 23 lipca 2003 r. II CKN 219/07 - Lex nr 137557 i z dnia 17 września 2003 r. II CKN 371/01 - Lex nr 82278 oraz z dnia 23 czerwca 2005 r. II CK 367/05 - Lex nr 180867) oraz w piśmiennictwie prawniczym (np. B. Adamiak - OSP 1994 r. nr 10, poz. 196, OSP 1996 r. nr 5, poz. 101, Samorząd Terytorialny 1997 r. nr 6, poz. 3; R. Szarek - OSP 2002 r. nr 4, poz. 56; J. Murzydło - Samorząd Terytorialny 2007 r. nr 7-8, poz. 103; M. Augustyniak - PPP 2008 r. nr 3, poz. 41).

Z powyższych względów należy uznać, że uchwała wydana na podstawie art. 39 ust. 4 ustawy o samorządzie gminnym jest uchwałą z zakresu prawa miejscowego w rozumieniu art. 40 ust. 1 tej ustawy. Błędne jest zatem odmienne stanowisko przyjęte przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w zaskarżonym wyroku.

Tym samym taka uchwała powinna być, zgodnie z art. 42 ustawy o samorządzie gminnym, ogłoszona na zasadach i w trybie przewidzianym w powołanej ustawie z dnia 20 lipca 2000 r. o ogłaszaniu aktów normatywnych i niektórych innych aktów (t.j. Dz.U. z 2007 r. Nr 68, poz. 449), która weszła w życie w dniu 1 stycznia 2001 r. Przepisy tej ustawy stanowią, że ogłoszenie aktu normatywnego w dzienniku urzędowym jest obowiązkowe oraz, że akty normatywne zawierające przepisy powszechnie obowiązujące, ogłaszane w dziennikach urzędowych, wchodzą w życie po upływie 14 dni od dnia ich ogłoszenia, chyba że akt normatywny określi termin dłuższy, z określonymi wyjątkami, a nadto że akty prawa miejscowego, stanowione przez organy gminy, ogłasza się w wojewódzkim dzienniku urzędowym (art. 2 ust. 1, art. 4 ust. 1 i 2, art. 5, art. 13 pkt 2). Z przepisów tych wynika, że warunkiem wejścia w życie aktu prawa miejscowego jest jego ogłoszenie w wojewódzkim dzienniku urzędowym oraz, że brak takiego ogłoszenia powoduje, że dany akt nie wywołuje zamierzonych skutków prawnych.

Ponadto uchwała rady gminy będąca aktem prawa miejscowego, która co do jej wejścia w życie zawiera unormowanie niezgodne ze wskazanymi przepisami powołanej ustawy o ogłaszaniu aktów normatywnych i niektórych innych aktów prawnych, skutkiem czego nie zostaje przekazana do ogłoszenia w wojewódzkim dzienniku urzędowym, nie tylko nie wywołuje zamierzonych skutków prawnych lecz jako sprzeczna z przepisami, o których mowa w art. 42 ustawy o samorządzie gminnym jest nieważna w rozumieniu art. 91 ust. 1 tej ustawy. Przy czym nieważność ta dotyczy nie tylko jej postanowień sprzecznych z przepisami, o których mowa w art. 42 ustawy o samorządzie gminnym, ale dotyczy całości uchwały jako aktu prawa miejscowego, gdyż z powodu nieogłoszenia go w wojewódzkim dzienniku urzędowym nie może on wywołać skutków prawnych w nim zamierzonych, w tym być podstawą prawną dla wykonywania określonej działalności władczej w sprawach indywidualnych z zakresu administracji publicznej.

W rozpoznawanej sprawie kwestionowana uchwała Rady Miejskiej w Sędziszowie Małopolskim Nr XX/192/05 z dnia 10 lutego 2005 r. stanowi w § 3, że wchodzi ona w życie z dniem podjęcia, a przy tym nie zawiera żadnych postanowień dotyczących jej ogłoszenia w wojewódzkim dzienniku urzędowym. Taka treść uchwały w tym zakresie jest zaś wynikiem błędnego przekonania Rady, że uchwała ta nie jest aktem prawa miejscowego i dlatego nie podlega obowiązkowi ogłoszenia w wojewódzkim dzienniku urzędowym.

W tym stanie rzeczy Naczelny Sąd Administracyjny podzielił stanowisko skarżącego Prokuratora co do nieważności całej zaskarżonej uchwały oraz uznając trafność zarzutu skargi kasacyjnej naruszenia prawa materialnego i zawartego w niej wniosku o zastosowanie art. 188 p.p.s.a., orzekł na podstawie tego przepisu o uchyleniu zaskarżonego wyroku, a na podstawie art. 145 § 1 pkt 2 w zw. z art. 188 p.p.s.a. stwierdził nieważność zaskarżonej uchwały.



Powered by SoftProdukt