Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Dnia 14 lutego 2013 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi – Wydział III w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Irena Krzemieniewska, Sędziowie Sędzia NSA Teresa Rutkowska (spr.), Sędzia NSA Janusz Nowacki, , Protokolant Ref. staż. Przemysław Mazur, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 14 lutego 2013 roku sprawy ze skargi A. D.-K. i S. D.-K. na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] nr [...] w przedmiocie odmowy wpisania do księgi urodzeń aktu urodzenia dziecka oddala skargę.

III SA/Łd 1100/12

UZASADNIENIE

Zaskarżoną decyzją z dnia [...], nr [...], wydaną na podstawie art. 73 ust. 1 ustawy z dnia 29 września 1986 r. Prawo o aktach stanu cywilnego (tj. Dz.U. z 2011 r. Nr 212 poz.1264); art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (tj. Dz.U. z 2000r. Nr 98 poz. 1071 ze zm.) – dalej kpa., Wojewoda [...] utrzymał w mocy decyzję Kierownika Urzędu Stanu Cywilnego w [...] z dnia [...] , nr [...], orzekającą o odmowie wpisania do księgi urodzeń aktu urodzenia L. D.-K., urodzonej w dniu [...] w L. (Wielka Brytania).

Powyższe rozstrzygnięcie wydane zostało w oparciu o następujący stan faktyczny i prawny:

W dniu 7 sierpnia 2012 r. A. D. – K. oraz S. D. – K., zamieszkałe w Wielkiej Brytanii, złożyły w Urzędzie Miasta [...] wniosek o sporządzenie w polskich księgach stanu cywilnego zagranicznego aktu urodzenia L. D.-K., urodzonej w dniu [...] w L. (Wielka Brytania). Do wniosku został załączony między innymi brytyjski dokument urzędowy – "Uwierzytelniona Kopia Wpisu do Ewidencji. Zgodnie z ustawą z 1953 roku o Rejestracji Narodzin i Zgonów"- wraz z jego tłumaczeniem przysięgłym na język polski. Z treści powyższego dokumentu wynika, że S. D.-K. jest matką L. D.-K., natomiast A. D. – K. urodzona w Polsce jest wpisana jako rodzic dziecka. Ponadto w piśmie z dnia 3 sierpnia 2012 r., załączonym do tego wniosku, A. D.-K. wnosiła o rejestrację aktu urodzenia córki powołując się na art. 14 i art. 16 ustawy o obywatelstwie polskim. Z góry też zakwestionowała argument, że skoro nie jest biologiczną matką dziecka, dziecku nie należy się obywatelstwo polskie. Stwierdziła, że obywatel polski płci męskiej figurujący w brytyjskim akcie urodzenia nie napotkałby żadnych trudności z umiejscowieniem aktu urodzenia dziecka w Polsce, choć nie byłby biologicznym ojcem tego dziecka.

Decyzją z dnia [...] Kierownik Urzędu Stanu Cywilnego w [...] odmówił wpisania do księgi urodzeń aktu urodzenia L. D.-K., urodzonej w dniu [...] w L. (Wielka Brytania). W podstawie prawnej decyzji organ wskazał art. 73 ust. 1 i art. 7 ust. 4 ustawy z dnia 29 września 1986 r. – Prawo o aktach stanu cywilnego ( tekst jednolity z 2011r. Dz.U. nr 212, poz. 1264). W uzasadnieniu organ I instancji wskazał, że jest właściwy do rozpatrzenia podania A. D. – K. ponieważ jest ona zameldowana w Ł. /../, a zgodnie z art. 13 ustawy Prawo o aktach stanu cywilnego wpisania treści aktu stanu cywilnego sporządzonego za granicą dokonuje się w urzędzie stanu cywilnego miejsca zamieszkania wnioskodawcy. Dalej organ wyjaśnił, że wpisanie aktu zagranicznego do polskich ksiąg polega na przepisaniu pod względem językowym i formalnym, obcego aktu stanu cywilnego na obowiązujący w Polsce język urzędowy, przy zachowaniu formy obowiązującej dla krajowej rejestracji urodzeń, małżeństw i zgonów. Umiejscowienie aktu ma walor praktyczny, ponieważ umożliwia posługiwanie się polskimi odpisami aktu stanu cywilnego określonymi przepisami rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 26 października 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad sporządzania aktów stanu cywilnego , sposobu prowadzenia ksiąg stanu cywilnego, ich kontroli, przechowywania i zabezpieczenia oraz wzoru aktów stanu cywilnego, ich odpisów, zaświadczeń i protokołów (Dz.U. z 1998 r. Nr 136 poz. 884 ze zm.). Organ zaznaczył, że wiadome mu jest, iż obowiązująca w Wielkiej Brytanii od dnia 31 sierpnia 2009 r. zmiana przepisów nadała status prawny "rodzica" partnerkom biologicznych matek, z którymi pozostawały one w zarejestrowanych związkach partnerskich lub z którymi zawarły porozumienie rodzicielskie oraz umożliwiła nadanie dziecku nazwiska żeńskiej partnerki matki biologicznej dziecka. W ocenie Kierownika USC złożony dokument jest odpisem aktu zagranicznego posiadającym moc dokumentu publicznego zgodnie z prawem miejsca jego sporządzenia, jednak jego rejestracja w polskich księgach akta stanu cywilnego byłaby w tym przypadku sprzeczna z podstawowymi zasadami porządku prawnego w Polsce. W szczególności z art. 18 Konstytucji RP oraz przepisami prawa rodzinnego. Organ podkreślił również, iż transkrypcja zagranicznego aktu urodzenia ma charakter fakultatywny, bowiem co do zasady, w obrocie prawnym w Polsce, stosownie do treści art. 1138 Kodeksu postępowania cywilnego, można posługiwać się dokumentami zagranicznymi. Mają one bowiem moc dowodową na równi z polskimi dokumentami urzędowymi.

A. D.-K. wniosła odwołanie do Wojewody [...]. W jego uzasadnieniu wskazała, że jedną fundamentalnych zasad polskiego porządku prawnego jest nabycie obywatelstwa polskiego poprzez urodzenie jeżeli przynajmniej jedno z rodziców jest obywatelem polskim (art. 14 ustawy z dnia 2 kwietnia 2009 r. o obywatelstwie polskim). Obywatelstwo polskie może być również nabyte przez małoletniego cudzoziemca, przysposobionego przez obywatela polskiego, jeżeli przysposobienie pełne nastąpiło przed ukończeniem przez małoletniego 16 roku życia (art. 16 w/w ustawy). W ocenie skarżącej fakt, że figuruje w brytyjskim akcie urodzenia L. D.-K. jako rodzic, uzasadnia zastosowanie art. 14 bądź art. 16 ustawy o obywatelstwie polskim. "Zasady prawa rodzinnego", na które powołał się organ to w ocenie skarżącej termin "mglistym i niedoprecyzowanym". Fakt, że figuruje na na zagranicznym akie urodzenia jako rodzic pociąga za sobą zarówno obowiązki, jak i przywileje. Jednym z tych przywilejów jest możliwość ubiegania się o obywatelstwo polskie dla córki. Ponieważ według prawa angielskiego jest matką. zatem prawo polskie powinno być na tyle elastyczne żeby uniknąć absurdalnej sytuacji, w której po przekroczeniu granicy polskiej, nie jest uznawana za matkę.

Decyzją z dnia [...] Wojewoda [...] utrzymał w mocy decyzję organu I instancji.

Organ odwoławczy wskazał, że zgodnie z art. 73 ust. 1 ustawy Prawo o aktach stanu cywilnego, akt cywilny sporządzony za granicą może być wpisany do polskich ksiąg stanu cywilnego na wniosek osoby zainteresowanej lub z urzędu. Organ II instancji podzielił pogląd wyrażony w uzasadnieniu decyzji I instancji, że kierownik urzędu stanu cywilnego dokonujący transkrypcji aktu co do zasady nie bada przedstawionego dokumentu pod względem merytorycznym. Wyjątkiem jest jednak sytuacja, gdy w rezultacie dokonanej transkrypcji zagranicznego aktu stanu cywilnego powstałby akt, którego treść byłaby sprzeczna z podstawowymi zasadami porządku prawnego obowiązującego w Rzeczypospolitej Polskiej. Zasadę tę należy wywieść z reguły określonej w przepisie art. 7 ustawy z dnia 4 lutego 2011 r. Prawo prywatne międzynarodowe ( Dz. U. nr 80, poz. 432), który stanowi, że prawa obcego nie stosuje się, jeżeli jego stosowanie miałoby skutki sprzeczne z podstawowymi zasadami porządku prawnego Rzeczypospolitej Polskiej. Do takiej samej konkluzji prowadzi także zastosowanie przepisu art. 1146 § 1 Kodeksu postępowania cywilnego dotyczącego, uznawania orzeczeń, który także odwołuje się do klauzuli porządku publicznego.

Organ wyjaśnił przy tym, że klauzula porządku publicznego definiowana jest doktrynie jako nadzwyczajny środek ochrony własnego porządku prawnego przed ingerencją obcych rozwiązań prawnych, których skutki są nie do pogodzenia z elementarnym poczuciem prawnym ukształtowanym na gruncie własnego systemu.

Należało zatem rozważyć, czy w przedmiotowej sprawie uzasadnione było zastosowanie klauzuli porządku publicznego, skoro w złożonym brytyjskim odpisie aktu narodzin dziecka wskazane są dwie kobiety S. D.-K. - matka oraz A. D. – K. – rodzic.

Zdaniem organu przedłożony do transkrypcji brytyjski akt urodzenia L. D.-K. nie może być wpisany do polskich ksiąg z powodu jego sprzeczności z przepisami ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy. Powołana ustawa precyzyjne określa kwestie związane z pochodzeniem dziecka. Określa, że matką jest kobieta, która je urodziła. Natomiast przepisy dotyczące ojcostwa, niezależnie od sposobu jego ustalenia, w każdym przypadku wymieniają mężczyznę. Organ odwoławczy wskazał ponadto, że obowiązujące przepisy jednoznacznie określają możliwość zawarcia małżeństwa czy przysposobienia dziecka, wymieniając kobietę i mężczyznę. Nie przyznają tych praw osobom tej samej płci, co w ocenie organu ma bezpośrednie przełożenie na ustalenie pochodzenia dziecka. Organ podkreślił również, że art. 18 Konstytucji RP jednoznacznie rozstrzyga, że tylko związek kobiety i mężczyzny jest prawnie uznawany przez państwo i tylko taki związek korzysta z ochrony i opieki Rzeczypospolitej Polskiej. Wojewoda [...] również podkreślił, że strona może się posługiwać zagranicznym aktem stanu cywilnego na terenie Rzeczypospolitej Polskiej, bez względu na to, czy został on wpisany do polskiej księgi stanu cywilnego. Z treści zaskarżonej decyzji nie wynika również by odmowa transkrypcji uniemożliwiała złożenie wniosku o poświadczenie obywatelstwa L. D.-K. W przypadku złożenia takiego wniosku będzie on rozpatrywany w odrębnym postępowaniu.

A. D.-K. i S. D.-K. wniosły na powyższą decyzję Wojewody [...] skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi. Uzasadniając skargę powtórzyły argumentację przedstawioną w odwołaniu od decyzji organu I instancji. W ocenie skarżących zaskarżona decyzja narusza przepisy ustawy o obywatelstwie polskim. Natomiast argumentacja organów dotycząca sprzeczności stanu faktycznego z obowiązującym w Polsce prawem rodzinnym mogłaby mieć ewentualne znaczenie w przypadku, gdyby występowały o transkrypcję brytyjskiego aktu małżeństwa. Wniosły o uchylenie zaskarżonej decyzji oraz poprzedzającej ją decyzji organu I instancji.

W piśmie procesowym skierowanym do sądu 5 lutego 2013 r. skarżące popierały skargę. Podniosły, że, że ustawa Prawo prywatne międzynarodowe w art. 55 ust. 1 stanowi, że ustalenie i zaprzeczenie pochodzenia dziecka podlegają prawu ojczystemu dziecka z chwili jego urodzenia, zatem do oceny pochodzenia małoletniej zastosowanie mają przepisy prawa brytyjskiego, a zgodnie z nim rodzicami dziecka są A. D.-K. oraz S. D.-K. Wskazały także, że wprawdzie prawo polskie nie przewiduje obowiązku transkrypcji aktów zagranicznych, to jednak zachodzą przypadki, zawarte w ustawach szczególnych, które wymagają złożenia odpisów aktu stanu cywilnego w polskiej wersji tj. po dokonaniu transkrypcji w polskim urzędzie stanu cywilnego np. w celu złożenia takiego dokumentu w sądzie, w urzędzie lub do dokonania określonej czynności bądź uzyskania dokumentu. Dlatego argument o fakultatywności dokonania transkrypcji jest nietrafny.

Uzasadniając swój interes faktyczny i prawny do złożenia wniosku wskazywały na potrzebę zapewnienia skutecznej ochrony stosunków rodzinnych na terenie RP m.in. zapewnienie obojgu rodzicom dostępu do informacji o stanie zdrowia dziecka, dostępu do informacji o postępach w nauce w przypadku realizowania obowiązku szkolnego w Polsce, reprezentacji przy czynnościach prawnych, postępowaniach sądowych czy ustalaniu obywatelstwa.

W odpowiedzi na skargę Wojewoda [...] wniósł o jej oddalenie, argumentując jak w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości między innymi poprzez kontrolę działalności administracji publicznej, która jest sprawowana pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej – patrz art. 1 §1 i 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. – Prawo o ustroju sądów administracyjnych ( Dz. U. nr 153, poz. 1269 ze zm.). Uzupełnieniem tego zapisu jest treść art. 3 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (jedn. tekst Dz. U. z 2012 r. poz. 270 )[dalej p.p.s.a], który stanowi, że sądy administracyjne sprawują kontrolę działalności administracji publicznej i stosują środki określone w ustawie. W myśl art. 134 § 1 p.p.s.a. Sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy nie będąc jednak związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Zgodnie z art. 145 § 1 pkt 1 ustawy p.p.s.a., decyzja podlega uchyleniu w całości lub w części, jeżeli sąd stwierdzi:

1) naruszenie prawa materialnego, które miało wpływ na wynik sprawy,

2) naruszenie prawa dające podstawę do wznowienia postępowania administracyjnego,

3) inne naruszenie przepisów postępowania, jeżeli mogło mieć ono istotny wpływ na wynik sprawy.

Z wymienionych przepisów wynika, iż sąd badając legalność zaskarżonej decyzji ocenia, czy jest ona zgodna z prawem materialnym, określającym prawa i obowiązki stron oraz z prawem procesowym, regulującym postępowanie przed organami administracji publicznej. Analiza w tym zakresie dokonywana jest według stanu faktycznego i prawnego obowiązującego w dacie wydania zaskarżonej decyzji.

W rozpatrywanej sprawie, w ocenie Sądu, skarga nie jest uzasadniona, bowiem zaskarżone decyzja nie narusza ani prawa materialnego, ani przepisów postępowania w stopniu, który mógłby mieć wpływ na wynik sprawy.

Na wstępnie należy podkreślić, że w rozpoznawanej sprawie organy rozpatrywały wniosek o wpisanie do polskich ksiąg stanu cywilnego aktu stanu cywilnego sporządzonego za granicą. Stan faktyczny sprawy nie budził żadnych wątpliwości i w zakresie istotnym dla rozstrzygnięcia wynikał z dokumentów załączonych do wniosku. Przedmiotem rozstrzygnięcia nie była natomiast kwestia obywatelstwa dziecka, którego akt urodzenia był przedmiotem postępowania.

Rozpatrujące wniosek o transkrypcję organy prawidłowo przyjęły, że podstawą prawną rozstrzygnięcia jest ustawa z dnia 29 września 1986 r. Prawo o aktach stanu cywilnego ( tekst jednolity z 2011 r. Dz. U. nr 212, poz. 1264 ze zm.) [dalej ustawa a.s.c], która reguluje sprawy związane m.in. z rejestracją urodzeń ( art. 1 ustawy a.s.c).

Zgodnie z art. 13 ustawy a.s.c. wpisania treści aktu stanu cywilnego sporządzonego za granicą dokonuje się w urzędzie stanu cywilnego miejsca zamieszkania wnioskodawcy. Ponieważ posiadająca obywatelstwo polskie A. D.-K., wpisana jako rodzic w akt urodzenia dziecka sporządzony w Wielkiej Brytanii - - jest zameldowana w [...], a więc posiada w [...] miejsce stałego pobytu, właściwym do rozpatrzenia wniosku był Kierownik Urzędu Stanu Cywilnego w [...].

Jak stanowi art. 73 ust. 1 ustawy a.s.c., akt stanu cywilnego sporządzony za granicą może być wpisany do polskich ksiąg stanu cywilnego na wniosek osoby zainteresowanej lub z urzędu. Wpisanie do aktu zagranicznego do polskich ksiąg zwane jest "transkrypcją" albo "umiejscowieniem". W ramach transkrypcji kierownik urzędu stanu cywilnego opisuje jedynie akt podlegający transkrypcji przytaczając jego treść bez żadnych zmian. W wyniku transkrypcji powstaje polski akt stanu cywilnego, który nie różni się treścią od aktu transkrybowanego, a pod względem formy, mocy dowodowej oraz zasad korekty, nie różni się od aktów stanu cywilnego rejestrujących zdarzenia krajowe (patrz: postanowienie SN z dnia 16 marca 2007 r. III CSK 380/06 – LEX 457689, wyrok WSA w Warszawie z dnia 1 kwietnia 2010 r. IV SA/Wa 270/10 - LEX 620136, postanowienie SN z dnia 3 czerwca 2011 r. IIICSK 259/10 – LEX 1129120).

Tak jak podkreślił organ odwoławczy w uzasadnieniu swojej decyzji, kierownik urzędu stanu cywilnego co do zasady nie bada przedstawionego dokumentu pod względem merytorycznym. Zawsze jednak zobowiązany jest do dokonania oceny, czy treść polskiego aktu stanu cywilnego, który miałby powstać w wyniku transkrypcji nie naruszy podstawowych zasad porządku prawnego obowiązujących na terenie Rzeczypospolitej Polskiej. Zgodnie bowiem z art. 7 ustawy z dnia 4 lutego 2011 r. Prawo prywatne międzynarodowe ( Dz. U. nr 80, poz. 432) prawa obcego nie stosuje się, jeżeli jego stosowanie miałoby skutki sprzeczne z podstawowymi zasadami porządku prawnego Rzeczypospolitej Polskiej.

W rozpatrywanej sprawie w wyniku transkrypcji aktu urodzenia L. D.-K. powstałby akt, w którym w rubryce przeznaczonej na wpisanie danych ojca dziecka wpisana zostałaby kobieta. W związku z tym organ prawidłowo uznał, że najpierw należy ocenić, czy w tym wypadku transkrypcja aktu urodzenia nie wywoła skutków sprzecznych z podstawowymi zasadami porządku prawnego Rzeczypospolitej Polskiej. Jak wskazał Sąd Najwyższy w postanowieniu z dnia 26 lutego 2003 r. sygn. II CK 13/03, przez podstawowe zasady porządku prawnego należy rozumieć nie tylko fundamentalne zasady ustroju społeczno-politycznego, a więc zasady konstytucyjne, ale również naczelne zasady rządzące poszczególnymi dziedzinami prawa, w tym także prawa rodzinnego.

W niniejszej sprawie przy ustalaniu podstawowych zasad porządku prawnego Rzeczypospolitej – na użytek klauzuli porządku publicznego należało brać przede wszystkim pod uwagę przepisy zawarte w Kodeksie rodzinnym i opiekuńczym. Ustawa ta w dziale IA zatytułowanym "Rodzice i dzieci" , rozdziale I "Pochodzenie dziecka" jednoznacznie określa kwestie związane z pochodzeniem dziecka. Art. 61(9) k.r.o stanowi, że matką dziecka jest kobieta, która je urodziła. Z kolei przepisy dotyczące ojcostwa ( Oddział 2 "Ojcostwo" ) niezależnie od sposobu jego ustalenia zawsze jako ojca dziecka wymieniają mężczyznę. Z tymi rozwiązaniami pozostają w zgodności uregulowania ustawy a.s.c. , która w art. 42 przewiduje tylko możliwość wpisania mężczyzny, jako ojca dziecka. Nawet w przypadku, gdy: nie zachodzi domniemanie, że ojcem dziecka jest mąż matki, brak podstaw do wpisania ojca dziecka na podstawie uznania dziecka lub sądowego ustalenia ojcostwa, do akt urodzenia dziecka jako imię ojca wpisuje się imię wskazane przez przedstawiciela ustawowego dziecka a w braku takiego wskazania jedno z imion zwykle w kraju używanych. Zawsze więc obok matki dziecka w akcie urodzenia wpisuje się jako drugie z rodziców osobę płci męskiej. Żaden z przepisów nie przewiduje możliwości wpisania w akcie urodzenia dziecka obok matki dziecka jako drugiego z rodziców -drugiej kobiety. Przepisy obowiązujące na terenie RP nie przewidują także, jak trafnie podkreślił Wojewoda [...], ani możliwości usankcjonowania związku osób tej samej płci ani możliwości przysposobienia dziecka przez osoby tej samej płci (Zgodnie z art. 115 § 1 k.r.o. przysposobić wspólnie mogą tylko małżonkowie.) Pojęcia "rodzicielstwo", "rodzice" zawsze odnoszą się do osób różnej płci tj kobiety i mężczyzny, na co wskazuje także jednoznacznie art. 18 Konstytucji RP, który stanowi, że małżeństwo jako związek kobiety i mężczyzny, rodzina, macierzyństwo i rodzicielstwo znajdują się pod ochroną i opieką Rzeczypospolitej Polskiej.

Powyższe rozważania w pełni uzasadniły wniosek jaki wyprowadził Kierownik Urzędu Stanu Cywilnego w [...], że dokonanie transkrypcji przedmiotowego aktu urodzenia do polskich ksiąg pozostawałyby w sprzeczności porządkiem prawnym obowiązującym na terenie RP. Zaistniała zatem podstawa do wydania decyzji o odmowie dokonania transkrypcji aktu urodzenia L. D.-K. do polskich ksiąg stanu cywilnego na podstawie art. 7 ust. 4 i art. 73 ust.1 ustawy a.s.c. w zw. z art. 7 ustawy Prawo prywatne międzynarodowe i przepisami ustawy k.r.o. zawartymi w Dziale Ia "Rodzice i dzieci" Rozdziale I "Pochodzenie dziecka", Rozdziale II "Stosunki między rodzicami a dziećmi" i Dziale II "Przysposobienie"

Odnosząc się do zarzutów podnoszonych w pismach strony oraz w skardze, że odmowa transkrypcji narusza przepisy ustawy z dnia 2 kwietnia 2009 r. o obywatelstwie polskim ( Dz. U. z 2012, poz. 161),a w szczególności art. 14 i 16 tej ustawy, należy jeszcze raz podkreślić, że przedmiotem rozstrzygnięcia, które podlegało ocenie sądu była kwestia transkrypcji aktu urodzenia sporządzonego w innym państwie. Organy w tej sprawie nie rozstrzygały kwestii obywatelstwa dziecka, a więc nie mogły także naruszyć przepisów, które regulują te kwestie, gdyż ich nie stosowały. Dokonanie oceny, czy istniała możliwość dokonania transkrypcji takiego aktu urodzenia sporządzonego w innym państwie UE, w którym obok matki dziecka, jako rodzic dziecka wpisana jest druga kobieta, pozostająca z matką dziecka w związku partnerskim, nie była w żadnym stopniu uzależniona od posiadanego przez dziecko obywatelstwa. Ponadto, tak jak podkreślił organ odwoławczy, odmowa transkrypcji aktu urodzenia dziecka nie uniemożliwia skutecznego złożenia wniosku o poświadczenie obywatelstwa dziecka.

Sąd podziela także pogląd, wyrażany wielokrotnie w orzecznictwie, że zagraniczny akt stanu cywilnego, jako dokument urzędowy ma na terenie Polski taką samą moc jak polski akt stanu cywilnego. Moc dowodowa zagranicznego aktu stanu cywilnego nie zależy bowiem od wpisania go do polskich ksiąg stanu cywilnego na podstawie art. 73 ust. 1 ustawy a.s.c. (patrz wyrok WSA w Gliwicach z dnia 6.05.2010 r. II SA/Gl 669/09 – ONSAiWSA 2011/6/114, postanowienie SN z 16 marca 2007 r. III CSK 380/06 -LEX 457689, postanowienie SN z 8.08. 2003 r VCK 6/02 OSN 2003 zeszyt 7-8)

O tym, że zagraniczne dokumenty urzędowe mają moc dowodową na równi z polskimi dokumentami urzędowymi stanowi art. 1138 ustawy Kodeks postępowania cywilnego, który nie wprowadza żadnych dodatkowych wymogów w tym zakresie. Wobec tego wbrew zarzutom podnoszonym w piśmie uzupełniającym skargę nie ma żadnych formalnych przeszkód aby skarżące posługiwały się zagranicznym aktem urodzenia w polskim sądzie bądź polskim urzędzie, gdyż stanowi on wyłączny dowód zdarzeń w nich stwierdzonych, zgodnie z art. 4 ustawy a.s.c.. Zupełnie inną natomiast kwestią jest wywodzenie określonych skutków prawnych z treści tego aktu na terenie RP. Każda sytuacja i każdy wniosek będzie podlegał odrębnej ocenie, w zakresie skutków jakie może wywołać i ich zgodności z zasadami porządku prawnego RP, co pozostaje poza zakresem rozpatrywanej sprawy.

W ocenie Sądu odmowa transkrypcji nie pozostaje również w sprzeczności z uregulowaniami UE. Wszystkie orzeczenia, na które powoływały się skarżące dotyczą uznawania nazwisk. W orzeczeniach tych Europejski Trybunał Sprawiedliwości przesądził o obowiązku jednego państwa członkowskiego do zaakceptowania na swoim terytorium skutków nabycia przez obywatela UE określonego statusu i nazwiska w innym państwie członkowskim. ( np. wyrok Trybunału ( wielka izba) z dnia 14 października 2008 r. w sprawie C-353/06 wszczętej przez S.G. , D.R., )

Gdy natomiast chodzi o kwestie adopcji dzieci i uprawnienia w tym zakresie osób tej samej płci pozostających w związkach partnerskich, Europejski Trybunał Praw Człowieka w wyroku z dnia 15 marca 2012 r. (25951/07) ( w sprawie tej zaskarżono odmowę orzeczenia adopcji prostej dziecka A –biologicznego dziecka jednej z partnerek w zarejestrowanym związku partnerskim; skarżące jak osoby niepozostające w związku małżeńskim nie mogły dokonać takiej adopcji) stwierdził, że kwestia naruszenia art. 14 Konwencji pojawia się wówczas, gdy zachodzi różnica w traktowaniu osób znajdujących się w porównywalnych położeniach. Różnica taka jest dyskryminująca, gdy nie posiada obiektywnego i rozsądnego uzasadnienia/../. Trybunał podkreślił, że układające się Państwa cieszą się określonym marginesem uznania przy rozstrzyganiu, czy i w jakim zakresie różnice w położeniach, pod innymi względami analogicznych, uzasadniają różne traktowanie, włącznie z różnicami w traktowaniu w świetle prawa. Trybunał w te sprawie nie uznał aby miało miejsce naruszenie art. 14 Konwencji w zw. z jej art. 8 ( LEX nr 1130706).

Z powyższych względów, Sąd na podstawie art. 151 p.p.s.a. oddalił skargę.

b.a.