Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Informacje związane z naborem kandydatów na stanowiska i funkcje w służbie publicznej, w tym w postaci imion i nazwisk kandydatów, stosownie do art. 6 ust. 1 pkt 3 lit g ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. Nr 112, poz. 1198 ze zm.) w zw. z art. 60 i art. 61 ust. 1 Konstytucji RP, stanowią informację publiczną, w rozumieniu art. 1 ust. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej, i dostęp do nich nie podlega ograniczeniu z uwagi na prawo do prywatności, o którym mowa w art. 5 ust. 2 tej ustawy.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Olga Żurawska - Matusiak Sędziowie WSA Ewa Grochowska - Jung Jacek Fronczyk (spr.) Protokolant starszy sekretarz sądowy Dorota Kwiatkowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 17 czerwca 2013 r. sprawy ze skargi E. K. na decyzję Prezesa Urzędu Lotnictwa Cywilnego z dnia [...] grudnia 2012 r. nr [...] w przedmiocie odmowy udostępnienia informacji publicznej 1) uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję z dnia [...] listopada 2012 r. nr [...]; 2) stwierdza, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu w całości; 3) zasądza od Prezesa Urzędu Lotnictwa Cywilnego na rzecz skarżącej E. K. kwotę 200 (słownie: dwieście) złotych, tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Decyzją z dnia [...] listopada 2012 r. nr [...] Prezes Urzędu Lotnictwa Cywilnego, mając za podstawę art. 104 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego (t. j.: Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 ze zm.) i art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. Nr 112, poz. 1198 ze zm.), odmówił E. K. udzielenia informacji o osobach, które spełniły warunki formalne zamieszczone w ogłoszeniu o naborze na stanowiska Wiceprezesa Urzędu Lotnictwa Cywilnego ds. Standardów Lotniczych oraz Wiceprezesa Urzędu Lotnictwa Cywilnego ds. Transportu Lotniczego.

W uzasadnieniu decyzji organ podał, że do Urzędu Lotnictwa Cywilnego wpłynął wniosek E. K. z dnia [...] listopada 2012 r., ponowiony w dniu [...] listopada 2012 r., o udzielenie informacji o osobach, które spełniły warunki formalne zamieszczone w ogłoszeniu o naborze na stanowiska Wiceprezesa Urzędu Lotnictwa Cywilnego ds. Standardów Lotniczych oraz Wiceprezesa Urzędu Lotnictwa Cywilnego ds. Transportu Lotniczego. Zgodnie z art. 6 ust. 1 pkt 3 lit. "g" ww. ustawy o dostępie do informacji publicznej, udostępnieniu podlega informacja publiczna o naborze kandydatów do zatrudnienia na wolne stanowiska, w zakresie określonym w przepisach odrębnych. Jednakże prawo do informacji publicznej, na podstawie art. 5 ust. 2 zdanie pierwsze powyższej ustawy, podlega ograniczeniu ze względu na prywatność osoby fizycznej. Lista osób spełniających wymagania formalne zawiera imiona, nazwiska i adresy, a więc te elementy, które tworzą sferę prywatności człowieka. Z tego względu żądana przez zainteresowaną informacja publiczna nie może zostać udostępniona.

W dniu [...] grudnia 2012 r. E. K. sformułowała wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy, zarzucając organowi naruszenie art. 61 ust. 1 i 3 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, art. 5 ust. 2 oraz art. 14 ust. 1 i 2 w związku z art. 16 ust. 1 ww. ustawy o dostępie do informacji publicznej, poprzez bezzasadne nieudostępnienie żądanej informacji publicznej. Podniosła, że w trybie ustawy o dostępie do informacji publicznej podlega udostępnieniu informacja o naborze kandydatów do zatrudnienia na wolne stanowiska, w zakresie określonym w przepisach odrębnych, a także informacja o konkursie na wyższe stanowisko w służbie cywilnej, również w zakresie określonym w przepisach odrębnych (art. 6 ust. 1 pkt 3 lit. "g" i "h" tej ustawy). Zdaniem zainteresowanej, wśród tych odrębnych przepisów jest m.in. art. 29 ustawy z dnia 21 listopada 2008 r. o służbie cywilnej (Dz. U. Nr 227, poz. 1505 ze zm.), który wyraźnie wskazuje, że imiona i nazwiska kandydatów, którzy spełniają wymagania formalne, oraz wynik naboru stanowią informację publiczną. Tym samym ustawodawca wprost dopuścił możliwość udostępniania żądanych przez nią informacji, a zatem art. 5 ust. 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej nie może mieć w takiej sytuacji zastosowania. Zaznaczyła, że – wbrew temu, co podaje organ – w swym wniosku nie żądała adresów osób spełniających kryteria formalne, lecz domagała się jedynie imion i nazwisk, te zaś nie korzystają z ochrony prawa do prywatności.

Decyzją z dnia [...] grudnia 2012 r. nr [...] Prezes Urzędu Lotnictwa Cywilnego, stosując art. 138 § 1 pkt 1 kpa i art. 16 ust. 2 ww. ustawy o dostępie do informacji publicznej, utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję, nie znajdując podstaw do uwzględnienia wniosku.

W motywach rozstrzygnięcia organ wyjaśnił, że powoływany przez stronę art. 29 ww. ustawy o służbie cywilnej nie ma w sprawie zastosowania, bowiem w zakresie naboru na stanowisko Wiceprezesa Urzędu Lotnictwa Cywilnego ds. Standardów Lotniczych oraz Wiceprezesa Urzędu Lotnictwa Cywilnego ds. Transportu Lotniczego stosuje się art. 20 ust. 15 w związku z art. 20 ust. 4-13 ustawy z dnia 3 lipca 2002 r. – Prawo lotnicze (t. j.: Dz. U. z 2012 r., poz. 933 ze zm.). Stosownie do przepisu art. 20 ust. 12 tej ustawy, ujawnieniu podlegają wyniki naboru, w tym imiona i nazwiska wybranych kandydatów oraz ich miejsca zamieszkania. Natomiast przepis ten nie przewiduje udostępniania imion i nazwisk wszystkich osób, które spełniły warunki formalne zamieszczone w ogłoszeniu o naborze. Udostępnieniu żądanych przez zainteresowaną danych sprzeciwiają się także przepisy ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o ochronie danych osobowych (t. j.: Dz. U. z 2002 r. Nr 101, poz. 926 ze zm.), wszak te dopuszczają możliwość przetwarzania (m.in. udostępnienia) danych osobowych tylko w przypadkach określonych w art. 23 ust. 1 tej ustawy, z których żaden w sprawie nie zachodzi. W takiej sytuacji dostęp do żądanej informacji publicznej podlega ograniczeniu ze względu na prywatność osoby fizycznej, o czym stanowi art. 5 ust. 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej, wszak konstytucyjne prawo do informacji o działalności organów władzy publicznej nie ma charakteru bezwzględnego.

W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na powyższą decyzję E. K. wyraziła krytyczną ocenę stanowiska organu, podnosząc analogiczne zarzuty, jakie przedstawiła we wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy. W jej ocenie, informacja o osobach, które spełniły warunki formalne zamieszczone w ogłoszeniu o naborze na stanowiska Wiceprezesa Urzędu Lotnictwa Cywilnego ds. Standardów Lotniczych oraz Wiceprezesa Urzędu Lotnictwa Cywilnego ds. Transportu Lotniczego, nie korzysta z ochrony prawa do prywatności i powinna zostać udostępniona na złożony wniosek, jako że nie jest publikowana w Biuletynie Informacji Publicznej organu. Skarżąca wniosła o uchylenie obu podjętych w sprawie decyzji oraz o zasądzenie kosztów postępowania.

W odpowiedzi na skargę Prezes Urzędu Lotnictwa Cywilnego wniósł o jej oddalenie, podtrzymując argumentację zaprezentowaną w podjętych w sprawie decyzjach.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

Stosownie do treści art. 1 § 1 i 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. – Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269 ze zm.), sąd administracyjny sprawuje wymiar sprawiedliwości poprzez kontrolę pod względem zgodności z prawem zaskarżonej decyzji administracyjnej i to z przepisami obowiązującymi w dacie jej wydania. Innymi słowy, sąd administracyjny kontroluje legalność rozstrzygnięcia zapadłego w postępowaniu z punktu widzenia jego zgodności z prawem materialnym i obowiązującymi przepisami prawa procesowego.

Skarga analizowana pod tym kątem zasługuje na uwzględnienie.

Ustrojowa doniosłość dostępu do informacji publicznej dla obywateli uzasadnia umieszczenie w Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej ochrony prawa obywateli do uzyskania takiej informacji. Prawo dostępu do informacji publicznej ma bowiem konstrukcję publicznego prawa podmiotowego. Konstytucja RP w art. 61 ust. 1 stanowi, że obywatel ma prawo do uzyskiwania informacji o działalności organów władzy publicznej oraz osób pełniących funkcje publiczne. Prawo to obejmuje również uzyskiwanie informacji o działalności organów samorządu gospodarczego i zawodowego, a także innych osób oraz jednostek organizacyjnych w zakresie, w jakim wykonują one zadania władzy publicznej i gospodarują mieniem komunalnym lub majątkiem Skarbu Państwa. Prawo do uzyskiwania informacji obejmuje dostęp do dokumentów oraz wstęp na posiedzenia kolegialnych organów władzy publicznej pochodzących z powszechnych wyborów, z możliwością rejestracji dźwięku lub obrazu (ust. 2). Ograniczenie prawa, o którym mowa w ust. 1 i 2, może nastąpić wyłącznie ze względu na określone w ustawach ochronę wolności i praw innych osób i podmiotów gospodarczych oraz ochronę porządku publicznego, bezpieczeństwa lub ważnego interesu gospodarczego Państwa (ust. 3). W ustępie 1 powołanego przepisu zostało określone powszechne obywatelskie prawo dostępu do informacji o działalności organów władzy publicznej oraz osób pełniących funkcje publiczne. Obejmuje ono także uzyskiwanie informacji o działalności organów samorządu gospodarczego i zawodowego, a także innych osób oraz jednostek organizacyjnych w zakresie, w jakim wykonują one zadania władzy publicznej i gospodarują mieniem komunalnym lub majątkiem Skarbu Państwa. Korelatem tego prawa podmiotowego jest spoczywający przede wszystkim na organach władzy publicznej obowiązek udzielania obywatelom określonych informacji o działalności instytucji. Obowiązek ten polega zatem nie tyle na dostępności określonych informacji dla odbiorcy, ile przynajmniej – co do zasady – oznacza konieczność aktywnego działania ze strony organu udzielającego informacji, które polega na dostarczeniu osobie zainteresowanej, na jej żądanie, pewnego zakresu informacji. Formy realizacji obywatelskiego prawa do informacji publicznej Konstytucja RP określa w ust. 2 tegoż przepisu, wskazując na możliwość dostępu do dokumentów urzędowych oraz wstępu na posiedzenia kolegialnych organów władzy publicznej pochodzących z powszechnych wyborów (z możliwością rejestracji obrazu i dźwięku). Artykuł 61 ust. 3 Konstytucji RP wyznacza granice dopuszczalnego ograniczenia tego prawa: ograniczenie może nastąpić wyłącznie ze względu na określone w ustawach ochronę wolności i praw innych osób i podmiotów gospodarczych oraz ochronę porządku publicznego, bezpieczeństwa lub ważnego interesu gospodarczego Państwa. Z kolei art. 61 ust. 4 stanowi, że tryb udzielania informacji publicznej określają ustawy, a w odniesieniu do Sejmu i Senatu, ich regulaminy. Oznacza to, że obywatelskie prawo do informacji nie ma charakteru bezwzględnego, i że ustawodawca ogranicza dostęp do informacji publicznej, respektując konieczność ważenia zasady (dostęp do informacji publicznej) i wartości wskazanych w art. 61 ust. 3 Konstytucji RP, jako dopuszczalnych kryteriów ograniczenia zasady dostępności (interes jednostki, interes Państwa).

Ograniczenia dostępności informacji publicznej i kryteria ważenia kolidujących ze sobą wartości podlegają ocenie z punktu widzenia mechanizmu proporcjonalności. Określając bowiem konstytucyjne wolności i prawa obywatela, prawodawca dostrzega potrzebę wprowadzania ograniczeń tych dóbr. Przedkłada jedno dobro konstytucyjne nad drugie, wytyczając tym samym granice korzystania z wolności i praw, tworząc swoistą hierarchię dóbr, mieszczącą się w ich konstytucyjnych relacjach. Ograniczając pewną sferę wolności konstytucyjnej obywatela, przepis ustawy musi czynić to w sposób, który przede wszystkim nie naruszy jej istoty i nie spowoduje zachwiania relacji konstytucyjnego dobra, które jest ograniczane (prawo do informacji publicznej), do celu, jaki temu przyświeca (ochrona prywatności), który to cel musi być także kwalifikowany w kategoriach wartości konstytucyjnej (interes jednostki, interes Państwa). Chodzi zatem o prawidłowe wyważenie proporcji, jakie muszą być zachowane, by przyjąć, że dane ograniczenie wolności obywatelskiej nie narusza konstytucyjnej hierarchii dóbr (zasada proporcjonalności).

Ustawa z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. Nr 112, poz. 1198 ze zm.) służy realizacji konstytucyjnego prawa dostępu do wiedzy na temat funkcjonowania organów władzy publicznej. Używając w art. 2 ust. 1 pojęcia "każdemu", ustawodawca precyzuje zastrzeżone w Konstytucji obywatelskie uprawnienie, wskazując, że każdy może z niego skorzystać na określonych w tej ustawie zasadach. Ustawa ta reguluje zasady i tryb dostępu do informacji, mających walor informacji publicznych, wskazuje, w jakich przypadkach dostęp do informacji publicznej podlega ograniczeniu oraz kiedy żądane przez wnioskodawcę informacje nie mogą zostać udostępnione. Oczywiście ustawa znajduje zastosowanie jedynie w sytuacjach, gdy spełniony jest jej zakres podmiotowy i przedmiotowy.

W rozpoznawanej sprawie istotnie spełniony został zakres podmiotowy i przedmiotowy stosowania ustawy, co zresztą sporne nie jest, bowiem Prezes Urzędu Lotnictwa Cywilnego jest podmiotem zobowiązanym na gruncie ustawy o dostępie do informacji publicznej do udzielenia informacji, mającej walor informacji publicznej, będącej w jego posiadaniu (art. 4 ust. 1 pkt 1 i ust. 3), zaś informacja o osobach, które spełniły warunki formalne zamieszczone w ogłoszeniu o naborze na stanowiska Wiceprezesa Urzędu Lotnictwa Cywilnego ds. Standardów Lotniczych oraz Wiceprezesa Urzędu Lotnictwa Cywilnego ds. Transportu Lotniczego stanowi informację publiczną, wszak informacja o naborze kandydatów do zatrudnienia na wolne stanowiska, w zakresie określonym w przepisach odrębnych, podlega udostępnieniu w trybie i na zasadach określonych w ustawie o dostępie do informacji publicznej (art. 6 ust. 1 pkt 3 lit. "g" ww. ustawy).

Sporna natomiast jest kwestia zasadności odmowy udostępnienia żądanej informacji publicznej, na którą składa się powód determinujący decyzję podjętą w trybie art. 16 ust. 1 w związku z art. 5 ust. 2 ww. ustawy o dostępie do informacji publicznej. W tym kontekście poczynione na wstępie rozważania natury ogólnej mają podstawowe znaczenie prawne, albowiem wskazany przez organ powód odmowy wyłania zagadnienie relacji prawa do informacji publicznej i prawa do ochrony prywatności.

Zgodnie z brzmieniem art. 31 ust. 3 Konstytucji RP, ograniczenia w zakresie korzystania z konstytucyjnych wolności i praw (tu prawa do informacji publicznej) mogą być ustanawiane tylko w ustawie i tylko wtedy, gdy są konieczne w demokratycznym Państwie dla jego bezpieczeństwa lub porządku publicznego, bądź dla ochrony środowiska, zdrowia i moralności publicznej, albo wolności i praw innych osób. Ograniczenia te nie mogą naruszać istoty wolności i praw. Z przepisu tego wynika, że każdy obywatel może korzystać z konstytucyjnych wolności i praw w granicach zakreślonych przez ustawę, albowiem chroniąc sferę wolności obywatelskich, Konstytucja dopuszcza także ograniczenia w zakresie korzystania z konstytucyjnych praw i wolności, stanowiąc, że "mogą być ustanawiane tylko w ustawie", jak choćby właśnie w art. 5 ust. 2 ww. ustawy o dostępie do informacji publicznej. Istotne przy tym jest, że ograniczenia w zakresie korzystania z praw i wolności mogą być wprowadzane tylko wówczas, gdy są konieczne w demokratycznym Państwie w celu zapewnienia jego bezpieczeństwa lub porządku publicznego, ochrony środowiska, zdrowia i moralności publicznej, ochrony wolności i praw innych osób.

Artykuł 5 ust. 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej stanowi, że prawo do informacji publicznej podlega ograniczeniu ze względu na prywatność osoby fizycznej lub tajemnicę przedsiębiorcy. Ograniczenie to nie dotyczy informacji o osobach pełniących funkcje publiczne, mających związek z pełnieniem tych funkcji, w tym o warunkach powierzenia i wykonywania funkcji, oraz przypadku, gdy osoba fizyczna lub przedsiębiorca rezygnują z przysługującego im prawa. Przepis ten określa zatem zakres ograniczenia w dostępie do informacji publicznej ze względu na prywatność osoby fizycznej lub tajemnicę przedsiębiorcy, wskazując, że z przewidzianej w nim ochrony nie korzystają informacje o osobach pełniących funkcje publiczne i mających związek z pełnieniem tych funkcji, w tym o warunkach powierzenia i wykonywania funkcji publicznej. Wolą ustawodawcy było więc zapewnienie dostępności do informacji dotyczących osób decydujących się na udział w życiu publicznym. Na taki wniosek pozwala nie tylko brzmienie art. 5 ust. 2 ww. ustawy o dostępie do informacji publicznej, ale także przepis art. 6 ust. 1 pkt 3 lit. "g" tej ustawy.

Sposób wyłaniania najlepszego kandydata, zmierzający w istocie do powierzenia mu funkcji piastuna organu administracji publicznej lub jego zastępcy, tworzy sferę faktów publicznych. Zgłaszając swoją aplikację na wolne stanowisko publiczne, kandydat musi więc liczyć się z tym, że jego imię i nazwisko nie będą w procedurze naboru korzystać z ochrony prawa do prywatności. Jeśli bowiem począwszy od momentu kandydowania na określone stanowisko publiczne do chwili zakończenia wykonywania funkcji publicznej osoba godzi się na udział w życiu publicznym, to nie może budzić wątpliwości, że dla zachowania zasady jawności życia publicznego dane w postaci imienia i nazwiska osoby spełniającej warunki formalne podlegają udostępnieniu.

W powyższym aspekcie, Sąd nie może pominąć art. 60 Konstytucji RP, który stanowi, że obywatele polscy, korzystający z pełni praw publicznych, mają prawo dostępu do służby publicznej na jednakowych zasadach. Stanowi on niewątpliwie zaakcentowanie, przy naborze na którekolwiek stanowisko w służbie publicznej, konstytucyjnej zasady równości, wyrażonej w art. 32 ustawy zasadniczej. Podkreślenia, w ocenie Sądu, wymaga, że ustrojodawca posłużył się w art. 60 Konstytucji RP pojęciem "służby publicznej", szerszym, niż służba cywilna, a obejmującym wszelkie stanowiska i funkcje związane z wykonywaniem zadań publicznych. Niewątpliwie do stanowisk służby publicznej należy też zaliczyć stanowiska Wiceprezesów Urzędu Lotnictwa Cywilnego: ds. Standardów Lotniczych oraz ds. Transportu Lotniczego. Mając to na uwadze, skoro konstytucyjnie nakazano, aby dostęp do służby publicznej odbywał się rzeczywiście na jednakowych zasadach, to nabór do tej służby powinien podlegać kontroli społecznej, którą właśnie umożliwia publiczna dostępność informacji związanych z naborem do służby publicznej. Potwierdza to wykładnia systemowa (argumentum a rubrica), gdyż nieprzypadkowo w tym względzie prawodawca konstytucyjny ulokował art. 60 i art. 61, będący gwarantem dostępności informacji publicznej, obok siebie. Wobec tego, wnioskując z konstytucyjnych celów na środki przyjęte przez samego ustawodawcę, informacje związane z naborem kandydatów do służby publicznej podlegają upublicznieniu w zakresie, w jakim pozostają w związku z tym postępowaniem. Dotyczy to także imion i nazwisk osób, które przystąpiły do naboru (rekrutacji) na stanowisko w służbie publicznej, a dla których nabór ten nie zakończył się pomyślnie (np. na skutek niespełnienia przez nie wymogów formalnych). Jeżeli bowiem konstytucyjna zasada równości w dostępie do tej służby ma być realna, to tym samym konieczne jest umożliwienie każdemu zainteresowanemu sprawdzenia, czy istotnie wyniki naboru wyłoniły najlepszych spośród kandydatów, według ustalonych przy naborze kryteriów, oraz czy wszystkich kandydatów potraktowano według jednakowych, przyjętych wcześniej zasad. Temu zaś służy tryb określony w ustawie o dostępie do informacji publicznej.

Zgodnie z art. 29 ustawy z dnia 21 listopada 2008 r. o służbie cywilnej (Dz. U. Nr 227, poz. 1505 ze zm.), imiona i nazwiska kandydatów, którzy spełniają wymagania formalne, oraz wynik naboru stanowią informację publiczną w zakresie objętym wymaganiami określonymi w ogłoszeniu o naborze. Przepis ten wprawdzie nie ma zastosowania do naboru na stanowiska Wiceprezesa Urzędu Lotnictwa Cywilnego ds. Standardów Lotniczych oraz Wiceprezesa Urzędu Lotnictwa Cywilnego ds. Transportu Lotniczego, gdyż te nie są stanowiskami należącymi do korpusu służby cywilnej, nie są także wyższymi stanowiskami w służbie cywilnej, są to bowiem stanowiska zastępców osoby piastującej funkcję centralnego organu administracji rządowej, jaką jest Prezes Urzędu Lotnictwa Cywilnego, nie oznacza to jednak, że przewidziany w art. 20 ust. 3 ustawy z dnia 3 lipca 2002 r. – Prawo lotnicze (t. j.: Dz. U. z 2012 r., poz. 933 ze zm.) nabór na wymienione stanowiska wyłączony jest spod działania zasady dostępności do wiedzy na temat funkcjonowania organów administracji publicznej, jaka legła u podstaw obywatelskiego, konstytucyjnego prawa do informacji publicznej. Choć odrębna regulacja, jaką jest ww. ustawa – Prawo lotnicze, do której odwołuje się art. 6 ust. 1 pkt 3 lit. "g" ww. ustawy o dostępie do informacji publicznej, w art. 20 ust. 12 określa, że w Biuletynie Informacji Publicznej Urzędu i Biuletynie Informacji Publicznej Kancelarii Prezesa Rady Ministrów niezwłocznie ogłasza się wynik naboru przez umieszczenie informacji w postaci: nazwy i adresu Urzędu, stanowiska, na które był prowadzony nabór, imion, nazwisk wybranych kandydatów oraz ich miejsc zamieszkania, w rozumieniu ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.) albo informacji o niewyłonieniu kandydata, to nie zmienia to faktu, iż imiona i nazwiska osób, które spełniły warunki formalne zamieszczone w ogłoszeniu o naborze na stanowiska Wiceprezesa Urzędu Lotnictwa Cywilnego ds. Standardów Lotniczych oraz Wiceprezesa Urzędu Lotnictwa Cywilnego ds. Transportu Lotniczego, jako informacje o naborze kandydatów do zatrudnienia na wolne stanowiska publiczne, także podlegają udostępnieniu według zasad określonych w ustawie o dostępie do informacji publicznej, co stanowi emanację dyspozycji art. 61 Konstytucji RP. Odsyłając w art. 6 ust. 1 pkt 3 lit. "g" ww. ustawy o dostępie do informacji publicznej do przepisów odrębnych, ustawodawca ma na względzie szczegółowy zakres przedmiotowy tworzonej na potrzeby danego naboru informacji publicznej, ten zaś obejmuje treść ogłoszenia o naborze. Innymi słowy, imiona i nazwiska kandydatów zainteresowanych objęciem funkcji Wiceprezesa Urzędu Lotnictwa Cywilnego i spełniających kryteria formalne, pozyskane w odpowiedzi na ogłoszenie o naborze, jako dane dotyczące funkcji publicznej, podlegają udostępnieniu w trybie i na zasadach określonych w ustawie o dostępie do informacji publicznej. Zatem nie tylko wynik naboru stanowi podlegającą udostępnieniu informację publiczną. Ustawa – Prawo lotnicze mówi o obowiązku publikowania informacji o wyniku naboru, jednakże nie oznacza to, że w ten sposób zostaje ograniczona jawność w zakresie pozostałej, a tworzonej na potrzeby naboru, informacji publicznej. Skoro powołany art. 29 ww. ustawy o służbie cywilnej pozwala na traktowanie imion i nazwisk kandydatów, którzy spełniają wymagania formalne, w kategoriach informacji publicznej w zakresie objętym wymaganiami określonymi w ogłoszeniu o naborze na stanowisko w korpusie służby cywilnej, to przyjąć należy, że tym bardziej w przypadku stanowisk piastunów funkcji organów administracji publicznej, bądź ich zastępców, treść ogłoszenia o naborze wytycza przedmiot tworzonej w wyniku naboru informacji publicznej, w tym w zakresie imion i nazwisk osób spełniających kryteria formalne o naborze, i jednocześnie przez to określa również dopuszczalne ramy jej udostępnienia na złożony wniosek, jako że informacja publiczna, która nie funkcjonuje w obiegu publicznym, udostępniana jest na wniosek (art. 10 ust. 1 ww. ustawy o dostępie do informacji publicznej).

Przepis art. 47 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej statuuje, że każdy ma prawo do ochrony prawnej życia prywatnego, rodzinnego, czci i dobrego imienia oraz do decydowania o swoim życiu osobistym. W myśl art. 51 ust. 2 wskazanego aktu, władze publiczne nie mogą pozyskiwać, gromadzić i udostępniać innych informacji o obywatelach, niż niezbędne w demokratycznym Państwie prawnym. Na gruncie przywołanych przepisów konstytucyjnych dostrzec należy, że każdorazowo, przy udostępnianiu informacji publicznej bezpośrednio lub pośrednio dotyczącej osoby fizycznej, konieczne jest wyważenie jej prawa do prywatności oraz wartości publicznej w postaci dostępu do informacji publicznej. Legalność udostępniania takich informacji poddał analizie Trybunał Konstytucyjny w wyroku z dnia 20 marca 2006 r. o sygn. akt K 17/05 (publ. "Orzecznictwo Trybunału Konstytucyjnego – Zbiór Urzędowy" 2006, seria A, nr 30, poz. 3). Zgodnie z nim, informacje publiczne podlegają udostępnieniu, o ile nie wychodzą poza niezbędność określoną potrzebą transparentności życia publicznego, ocenianą zgodnie ze standardami przyjętymi w demokratycznym Państwie prawnym, jak również są to informacje mające znaczenie dla oceny funkcjonowania instytucji oraz osób pełniących funkcje publiczne.

W rozpoznawanej sprawie żądane przez skarżącą informacje w rzeczy samej mają znaczenie dla oceny funkcjonowania instytucji publicznej, dokonywanej przez obywatela, wszak ma on prawo wiedzieć, kto personalnie ubiegał się o wolne stanowiska Wiceprezesa Urzędu Lotnictwa Cywilnego ds. Standardów Lotniczych oraz Wiceprezesa Urzędu Lotnictwa Cywilnego ds. Transportu Lotniczego i spełnił warunki formalne podane w ogłoszeniu o naborze. Tego rodzaju wiedza mieści się w zakresie przejrzystości i transparentności życia publicznego, sprzyjającym zapewnieniu jednakowych zasad w dostępie do służby publicznej (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 8 listopada 2012 r. o sygn. akt I CSK 190/12, publ. LEX nr 1286307). Podejmując decyzję o aplikowaniu na wolne stanowisko publiczne – piastuna funkcji organu administracji publicznej lub jego zastępcy, kandydat godzi się na udział w życiu publicznym, a więc jego imię i nazwisko przestają korzystać z ochrony prawa do prywatności. Nie chodzi tu bowiem o informacje dotyczące życia prywatnego tych osób, lecz o ich dane osobowe, które zostały pozyskane jako dane osób biorących udział w naborze na stanowisko publiczne, do których dostęp powinien być nieograniczony, zwłaszcza że ochrona prywatności nie obejmuje publicznej aktywności osoby, jeżeli ta decyduje się na publiczną działalność. W tym przypadku jawność sektora publicznego góruje nad indywidualnym interesem jednostki, toteż powoływane przez Prezesa Urzędu Lotnictwa Cywilnego przepisy ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o ochronie danych osobowych (t. j.: Dz. U. z 2002 r. Nr 101, poz. 926 ze zm.) nie uniemożliwiają udostępnienia imion i nazwisk kandydatów zainteresowanych objęciem funkcji Wiceprezesa Urzędu Lotnictwa Cywilnego ds. Standardów Lotniczych oraz Wiceprezesa Urzędu Lotnictwa Cywilnego ds. Transportu Lotniczego i spełniających kryteria formalne naboru na te funkcje.

Uznając zatem skargę za uzasadnioną, Sąd wyeliminował z obrotu prawnego obie podjęte w sprawie decyzje jako naruszające przepisy prawa materialnego, które stanowiły podstawę ich wydania.

Z tych względów, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, działając na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. "a" w związku z art. 135 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j.: Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), orzekł, jak w punkcie pierwszym sentencji wyroku. W oparciu o art. 152 ww. ustawy, Sąd wstrzymał wykonanie zaskarżonej decyzji w całości.

Obowiązkiem organu ponownie rozpoznającego sprawę będzie zastosowanie się do stanowiska wyrażonego w niniejszym wyroku.

O kosztach orzeczono na podstawie art. 200, art. 205 § 1 oraz art. 209 ww. ustawy – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Sąd zasądził od Prezesa Urzędu Lotnictwa Cywilnego na rzecz skarżącej E. K. kwotę 200 zł, stanowiącą wartość uiszczonego wpisu od skargi.