Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Monika Nowicka (spr.), Sędzia NSA Ewa Dzbeńska, Sędzia del. WSA Jolanta Rudnicka, Protokolant starszy sekretarz sądowy Kamil Wertyński, po rozpoznaniu w dniu 22 maja 2012 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej M. P. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 19 lipca 2011 r. sygn. akt II SA/Bd 587/11 w sprawie ze skargi M. P. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. z dnia [...] kwietnia 2011 r. nr [...] w przedmiocie wznowienia postępowania w sprawie przyznania dodatku do zasiłku rodzinnego oddala skargę kasacyjną

Wyrokiem z dnia 19 lipca 2011 r. (sygn. akt II SA/Bd 587/11) Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy oddalił skargę M. P. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. z dnia [...] kwietnia 2011 r. nr [...] w przedmiocie wznowienia postępowania w sprawie przyznania dodatku do zasiłku rodzinnego.

Wyrok został wydany w następujących okolicznościach faktycznych i prawnych sprawy:

Ostateczną decyzją z dnia [...] sierpnia 2006 r. nr [...] Burmistrz C., w uwzględnieniu wniosku M. P., orzekł o przyznaniu wnioskodawczyni zasiłku rodzinnego na dziecko – N. Z. w kwocie [...] zł. miesięcznie na okres od dnia [...] września 2006 r. do dnia [...] sierpnia 2007 r. (pkt [...] decyzji) i o dodatku do tego zasiłku z tytułu rozpoczęcia roku szkolnego- w kwocie [...] zł. (pkt [...] decyzji).

Decyzją z dnia [...] sierpnia 2007 r. [...] a następnie z dnia [...] lipca 2008 r. nr [....] Burmistrz C. ponownie przyznał M. P. w/w świadczenia na córkę N. Z. na okresy zasiłkowe (odpowiednio): od dnia [...] września 2007 r. do dnia [...] sierpnia 2008 r. i od dnia [...] września 2008 r. do dnia [...] sierpnia 2009 r.

W dniu [...] grudnia 2009 r. M. P., po uprzednim złożeniu w dniu [...] października 2009 r. w Miejskim Ośrodku Pomocy Społecznej w C. wniosku o wypłatę zaległych - jej zdaniem - dodatków do zasiłku rodzinnego z tytułu samotnego wychowywania córki – N. Z., wystąpiła o wznowienie postępowania zakończonego w/w decyzjami, wskazując – jako podstawę żądania – art. 145 § 1 pkt 5 k.p.a.

Decyzją z dnia [...] grudnia 2009 r. nr [...] Burmistrz C. odmówił wnioskodawczyni wznowienia postępowania w sprawach zakończonych w/w decyzjami własnymi, wydanymi w dniach: [...] sierpnia 2006 r., [...] sierpnia 2007 r. i [...] lipca 2008 r. a - rozpatrując sprawę w trybie odwoławczym - Samorządowe Kolegium Odwoławcze w W. utrzymało w mocy powyższą decyzję (decyzja z dnia [...] lutego 2010 r. nr [...]).

Wyrokiem z dnia 21 lipca 2010 r. (sygn. akt II SA/Bd 325/10) Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy uchylił – na zasadzie art. 145 § 1 pkt 1 lit. c) ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm. , zwanej dalej: "P.p.s.a".) - w/w decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. oraz utrzymaną przez nią w mocy decyzję Burmistrza C. z dnia [...] grudnia 2009 r.

Podstawą rozstrzygnięcia Sądu było stwierdzenie naruszenia w postępowaniu administracyjnym art. 1 pkt 1, art. 61, 66 § 1, art. 194 k.p.a., które formułują zasadę (cyt.) "jedna sprawa – jedna decyzja". Rozpatrując bowiem wniosek M. P. z dnia [...] grudnia 2009 r. organy nie dostrzegły, że dotyczył on wznowienia postępowania w trzech sprawach, zakończonych odrębnymi decyzjami. Ponadto Sąd polecił dodatkowo zbadanie i ustosunkowanie się przez organ do kwestii zachowania przez wnioskodawczynię terminu przewidzianego w art. 148 k.p.a.

Rozpatrując sprawę ponownie, decyzją z dnia [...] lutego 2011 r. nr [...] Burmistrz C. – działając na zasadzie art. 149 § 3 w zw. z art. 148 i art. 145 § 1 pkt 5 k.p.a. – odmówił wznowienia postępowania administracyjnego zakończonego decyzją własną z dnia [...] lipca 2008 r. nr [...] przyznającą M. P. zasiłek rodzinny wraz z dodatkiem z tytułu rozpoczęcia roku szkolnego na córkę – N. Z. na okres zasiłkowy od dnia [...] września 2008 r. do dnia [...] sierpnia 2009 r.

W uzasadnieniu swego stanowiska organ podniósł, że w związku z treścią art. 148 § 1 k.p.a., podanie o wznowienie postępowania wnosi się do organu administracji publicznej, który wydał w sprawie decyzję I instancji, w terminie jednego miesiąca od dnia, w którym strona dowiedziała się o okoliczności stanowiącej podstawę do wznowienia postępowania. Tymczasem w analizowanej sprawie wnioskodawczyni dowiedziała się o okoliczności stanowiącej podstawę prawną do wznowienia postępowania co najmniej w dniu [...] września 2009 r., to jest w dniu, w którym brała udział w spotkaniu w Ośrodku Pomocy Społecznej w C., a najpóźniej w dniu [...] września 2009 r., podczas spotkania z radcą prawnym – A. K., której udzieliła wtedy pełnomocnictwa do występowania w jej imieniu w niniejszej sprawie i od której (w tym dniu) uzyskała poradę prawną.

W tych warunkach Burmistrz stwierdził, że wniosek M. P. z dnia [...] grudnia 2009 r. został złożony po upływie ustawowego terminu.

Rozpoznając sprawę w instancji odwoławczej, na skutek odwołania strony, Samorządowe Kolegium Odwoławcze w W. decyzją z dnia [...] kwietnia 2011 r. nr [...] w mocy decyzję organu pierwszej instancji.

W motywach swego rozstrzygnięcia Kolegium odwołało się do treści uzasadnienia wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 21 lipca 2010 r. (sygn. akt II SA/Bd 325/10) akcentując, że Sąd ten uznał za trafne stanowisko, według którego nie było możliwości wznowienia postępowania w sprawie o sporne świadczenie z uwagi na brak wniosku, a w konsekwencji również brak rozstrzygnięcia w zakresie tego świadczenia (dodatku do zasiłku rodzinnego z tytułu samotnego wychowania córki skarżącej). Sąd zauważył bowiem, że zarówno we wniosku z dnia [...] lipca 2006 r., jak i kolejnych wnioskach o świadczenie rodzinne skarżąca ograniczyła się jedynie do wystąpienia o zasiłek rodzinny i dodatek z tytułu rozpoczęcia roku szkolnego przez córkę N. W tej sytuacji organ I instancji nie mógł zawrzeć żadnych rozstrzygnięć w przedmiocie dodatku do zasiłku z tytułu samotnego wychowania tego dziecka.

Kolegium zwracało też uwagę, że Sąd Wojewódzki podkreślił w w/w wyroku, że przyznanie prawa do zasiłku rodzinnego nie jest tożsame z przyznaniem prawa do dodatku. Jeżeli bowiem przepis prawa wymaga dla przyznania uprawnienia wniosku strony, to wszczęcie postępowania administracyjnego, w sytuacji niezłożenia takiego wniosku nie jest możliwe. Skoro zaś wznowienie postępowania i kończąca je decyzja dotyczyć mają bytu prawnego decyzji ostatecznej, podjętej w postępowaniu zwykłym, to przedmiot wznowienia postępowania musi być tożsamy z przedmiotem decyzji ostatecznej, W tej sytuacji nie występowała tożsamość sprawy zakończonej decyzją ostateczna ze sprawą zainicjowaną wnioskiem skarżącej z dnia [...] grudnia 2009 r.

Mając na uwadze wyżej przedstawione stanowisko Sądu, Kolegium stwierdziło, że wznowienie postępowania w sprawie dodatku do zasiłku rodzinnego z tytułu samotnego wychowywania córki N. za okres od dnia [...] września 2008 r. do dnia [...] października 2009 r. było niedopuszczalne. W tych warunkach kwestia zachowania (bądź nie zachowania) przez stronę terminu przewidzianego w art. 148 k.p.a. pozostawała zaś bez wpływu na wynik sprawy.

W skardze na powyższą decyzję, wniesioną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, M. P. zarzuciła Samorządowemu Kolegium Odwoławczemu w W.: błędne ustalenie, iż w sprawie brak było wniosku o przyznanie dodatku z tytułu samotnego wychowywania dziecka, a tym samym błędne przyjęcie niedopuszczalności wznowienia postępowania oraz nierozpoznanie istoty sprawy i naruszenie zasady prawdy obiektywnej (art. 7 k.p.a.). Ponadto wskazywała również na nienależyte wyjaśnienie sprawy oraz brak oceny całokształtu zarzutów zawartych w odwołaniu, co narusza przepisy art. 7, 77 § 1, 80 i 107 § 3 kpa.

W uzasadnieniu skargi skarżąca twierdziła, że przedłożyła w Ośrodku Pomocy Społecznej akt zgonu ojca małoletniej, zmarłego w dniu [...] listopada 2006 r. oraz decyzję o przyznaniu jej renty rodzinnej po ojcu. Pomimo tego jednak pracownik Ośrodka poinformował skarżącą o braku uprawnień do dodatku z tytułu samotnego wychowywania dziecka, a dodatkowo polecił jej skreślenie tej części wniosku, która dotyczyła w/w dodatku. Ponadto M. P. podnosiła, że dopiero w lipcu 2009 r. dowiedziała się o uprawnieniu do dodatku z tytułu samotnego wychowywania dziecka.

Odpowiadając na skargę, Samorządowe Kolegium Odwoławcze w W. wnosiło o jej oddalenie, podtrzymując swoje dotychczasowe stanowisko.

Oddalając skargę – na zasadzie art. 151 P.p.s.a. - Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy stwierdził, iż zaskarżona decyzja odpowiadała prawu.

Sąd – mając na uwadze treść w/w wyroku z dnia 21 lipca 2010 r. (sygn. akt II SA/Bd 325/10) - powołał się na art. 153 P.p.s.a., zgodnie z którym ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie ten sąd oraz organ, którego działanie lub bezczynność było przedmiotem zaskarżenia i stwierdził, że z uwagi na ocenę nie istnieje obecnie możliwość formułowania odmiennych poglądów od już wyrażonego przez Sąd.

W rezultacie zatem Sąd Wojewódzki, aktualnie rozpatrujący przedmiotową sprawę uznał, że był związany poprzednio wyrażoną w postępowaniu sądowym oceną prawną, rozumianą jako wyjaśnienie istotnej treści przepisów prawnych i sposobu ich zastosowania w tym konkretnym przypadku.

W związku z powyższym Sąd pierwszej instancji podkreślił, że w uzasadnieniu wyroku z dnia 21 lipca 2010 r. zostało stwierdzone m.in., że trafna była odmowa wznowienia postępowania przez organy obu instancji, o której orzeczono w pierwszym postępowaniu prowadzonym z wniosku skarżącej z dnia [...] grudnia 2009 r. o wznowienie postępowania, ponieważ sprawa, której wznowienia postępowania dotyczył wniosek nie była przez organy administracji rozpatrywana i rozstrzygana i nie była wydana w niej decyzja ostateczna. Zachodzi więc niedopuszczalność wznowienia postępowania ze względów formalnych.

Ponadto, Sąd zwrócił uwagę, że w w/w wyroku Sąd Wojewódzki wskazał też na treść art. 8 i 23 ust. 1 ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (Dz. U. z 2006 r., Nr 139, poz. 992, ze zm.) oraz § 2 ust. 1 rozporządzenia wykonawczego Ministra Polityki Społecznej z dnia 2 czerwca 2005 r. (Dz. U. Nr 105, poz. 881) do tejże ustawy i skonstatował, że ustalenie prawa do konkretnego świadczenia rodzinnego następuje wyłącznie na wniosek osoby uprawnionej. W związku z tym w razie ubiegania się, obok zasiłku rodzinnego o dodatek do niego, osoba uprawniona musi to wyraźnie zaznaczyć na wypełnionym druku według wzoru stanowiącego załącznik nr 1 do rozporządzenia oraz załączyć do wniosku dodatkowe niezbędne do ustalenia prawa do dochodzonego dodatku dokumenty, a w przypadku wnioskowania o dodatek z tytułu samotnego wychowywania dziecka, w szczególności obligowana jest przedłożyć kopię aktu zgonu drugiego z rodziców dziecka (§ 4 rozporządzenia). Nadto ze względu na to, że w myśl art. 24 ust.1 ustawy prawo do świadczeń rodzinnych ustala się, z wyjątkiem świadczeń, o których mowa w art. 9, 14-16 i 15 b ustawy, na okres zasiłkowy, przeto na każdy kolejny okres zasiłkowy winien być złożony nowy odrębny wniosek dotyczący zasiłku rodzinnego i dodatku do niego, przy czym prawo do świadczeń ustala się począwszy od miesiąca, w którym wpłynął wniosek z prawidłowo wypełnionymi dokumentami (art. 24 ust. 2). Jak wynika z akt sprawy w dniu [...] lipca 2006 r. wpłynął do Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w C. wniosek skarżącej o przyznanie na dziecko N. Z. (nie licząc pozostałych dzieci) zasiłku rodzinnego oraz dodatku do zasiłku rodzinnego z tytułu rozpoczęcia roku szkolnego. Jakkolwiek z uwagi na to, że ojciec małoletniej zmarł w listopadzie 2006 r., ze zrozumiałych przyczyn w powyższej dacie skarżąca nie mogła wnioskować o dodatek z tytułu jej samotnego wychowywania, to nie uczyniła tego także do końca okresu zasiłkowego, tj. do [...] sierpnia 2007 r. Również w kolejnym wniosku o przyznanie świadczeń rodzinnych na rok 2007/2008, złożonym [...] lipca 2007 r. skarżąca ograniczyła się do wystąpienia dla N. Z. o zasiłek rodzinny i dodatek związany z rozpoczęciem przez nią roku szkolnego, a w dniu [...] lipca 2007 r. przedłożyła dodatkowo kserokopię decyzji przyznającej małoletniej rentę rodzinną w wysokości [...] zł, bez żadnego pisma, prawdopodobnie w celu wykazania tej kwoty w dochodzie rodziny. Podobna sytuacja zaistniała, jeżeli chodzi o wniosek złożony w organie w dniu [...] lipca 2008 r., w którym - w odniesieniu do N. Z. - skarżąca wystąpiła tylko o zasiłek rodzinny i dodatek z tytułu rozpoczęcia roku szkolnego, natomiast o dodatek z tytułu samotnego wychowywania dziecka wniosła, podobnie, jak w dwóch poprzednich okresach zasiłkowych, jedynie wskazując córkę M. C. Na zgon W. Z. skarżąca powołała się formalnie dopiero podczas spotkania w MOPS w C. w dniu [...] września 2009 r., a akt jego zgonu przedłożyła wraz z odwołaniem od decyzji z dnia [...] grudnia 2009 r. odmawiającej wznowienia postępowania w sprawie. Sąd podkreślił, że jeśli przepis prawa materialnego, tak jak w niniejszej sprawie, wymaga dla przyznania stronie uprawnienia jej wniosku, wszczęcie postępowania administracyjnego w sytuacji niezłożenia przedmiotowego wniosku nie jest możliwe. Organ administracji publicznej może kształtować stosunki prawne w takim wypadku wyłącznie na wniosek zawierający jasne uzewnętrznienie woli uprawnionego podmiotu. Treść żądania tego podmiotu wyznacza stosowną normę prawa materialnego, która ma znaczenie dla ustalenia zakresu postępowania. Ze względu na to, że wnioski skarżącej dotyczące córki N. i okresów zasiłkowych z lat 2006/2007, 2007/2008, 2008/2009 nie obejmowały dodatku, o którym mowa w art. 8 ust. 3a ustawy z dnia 28 listopada 2003 r., w decyzjach z dnia [...] grudnia 2006 r., [...] sierpnia 2007 r. i [...] lipca 2008 r. Burmistrz Miasta C. nie mógł i nie zawarł w tym przedmiocie żadnych rozstrzygnięć.

W konkluzji zatem obecnie orzekający Sąd stwierdził, że pogląd skarżącej, iż było inaczej, nie znajdował odzwierciedlenia w dokumentach znajdujących się w aktach administracyjnych a zatem organ II instancji, biorąc pod uwagę powyższą ocenę prawną Sądu Wojewódzkiego, wyrażoną w wyroku z dnia 21 lipca 2010 r., przy nie zmienionym stanie faktycznym i prawnym sprawy, zasadnie uznał wznowienie postępowania z wniosku skarżącej za niedopuszczalne i zaakceptował rozstrzygnięcie organu I instancji o odmowie wznowienia postępowania na podstawie art. 149 § 3 k.p.a.

W skardze kasacyjnej, zaskarżając powyższy wyrok w całości, M. P. zarzuciła Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Bydgoszczy naruszenie:

1. prawa materialnego poprzez niezastosowanie art. 31 i 32 ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (tekst jednolity Dz. U. z 2006 nr 139 poz. 992 z późn. zm.) przy ocenie Sądu istnienia podstaw do wznowienia postępowania w sprawie wypłaty świadczeń rodzinnych dla małoletniej N. Z. - za okres od dnia [...] września 2008r. do dnia [...] sierpnia 2009 r., a w szczególności prawa do zasiłku rodzinnego i związanego z nim prawa do dodatku z tytułu samotnego wychowywania dziecka, a tym samym błędne przyjęcie niedopuszczalności wznowienia postępowania na podstawie art. 145 §1 pkt 5 k.p.a.;

2. przepisów postępowania, które mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy, a to art. 145 § 1 pkt 1 lit. c) P.p.s.a. w związku z art 145 §1 pkt 5 k.p.a. poprzez oddalenie skargi w sytuacji gdy skarżąca wykazała, iż postępowanie organów administracji publicznej dotknięte było wadami, które uniemożliwiły prawidłowe ustalenie stanu faktycznego w sprawie i wznowienie postępowania.

Wskazując na powyższe podstawy kasacyjne skarżąca kasacyjnie wnosiła o uchylenie zaskarżonego wyroku w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Bydgoszczy wraz z zasądzeniem kosztów postępowania kasacyjnego.

W uzasadnieniu skargi kasacyjnej jej autor zwracał uwagę, że w pierwotnej wersji wniosku o świadczenia rodzinne z [...] lipca 2007 r. odpowiedni punkt dotyczący dodatku z tytułu samotnego wychowywania dziecka, został zaznaczony a następnie skreślony. Przy kolejno złożonym wniosku skarżąca była zatem przekonana o powyższym i z tego powodu nie ubiegała się o ten dodatek.

Niezależnie od powyższego akcentowano, że Miejski Ośrodek Pomocy Społecznej w C. wiedział jaka jest sytuacja rodzinna M. P., gdyż od kilku lat wypłacał dla niej wszystkie świadczenia rodzinne dysponując pełnym "wywiadem" o rodzinie i nie pomógł jej w uregulowaniu tej nieprawidłowości.

Zaakceptowanie przez Sąd I instancji przemilczenia przez Burmistrza Miasta C. i Samorządowe Kolegium Odwoławcze w W. wadliwych ustaleń, co do stanu faktycznego, podczas gdy Burmistrz dysponował decyzją o rencie rodzinnej dla małoletniej po śmierci ojca, spowodowało – zdaniem skarżącej - w konsekwencji aprobatę dla pominięcia art. 31 i 32 ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (tekst jednolity Dz. U. z 2006 r. Nr 139 poz. 992 z późn. zm.) przez organy administracji publicznej a w konsekwencji brak oceny zastosowania tych przepisów na gruncie niniejszej sprawy.

Wywodzono również, że ponieważ skarżąca nie miała innej możliwości wzruszenia prawomocnego postępowania na podstawie art. 145 §1 pk 5 k.p.a., zmuszona była do złożenia wniosku o wznowienie tego postępowania co do rozstrzygnięcia o samym zasiłku i w ten sposób orzeczenie o przedmiotowym dodatku, jako nierozłącznie związanego z zasiłkiem rodzinnym. Sąd I instancji nie rozważył zaś wszystkich okoliczności faktycznych, istotnych dla rozstrzygnięcia skargi, co uzasadniało złożenie skargi kasacyjnej

Odpowiedź na skargę kasacyjną nie została wniesiona.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Stosownie do art. 183 § 1 P.p.s.a., Naczelny Sąd Administracyjny rozpoznaje sprawę w granicach skargi kasacyjnej, biorąc z urzędu pod uwagę tylko okoliczności uzasadniające nieważność postępowania, a które to okoliczności w tym przypadku nie zachodziły. Z tego powodu postępowanie kasacyjne w niniejszej sprawie polegało wyłącznie na badaniu zasadności podstaw kasacyjnych, przytoczonych w skardze kasacyjnej, które należy uznać za nieusprawiedliwione.

Wskazać należy, iż Sąd I instancji w sposób prawidłowy dokonał oceny zaskarżonych decyzji akceptując wyrażone w nich stanowisko. Organy administracji obu instancji nie mogły bowiem wznowić postępowania w zakresie dotyczącym przyznania skarżącej kasacyjnie świadczenia rodzinnego w postaci dodatku z tytułu samotnego wychowywania przez nią córki N. Z. Podkreślenia w tym miejscu wymaga, iż kontrolowane przez Sąd I Instancji decyzje zostały wydane w warunkach związania orzekających w sprawie organów administracji obu instancji oceną prawną dokonaną przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w wyroku z dnia 21 lipca 2010 r. (sygn. akt II SA/Bd 325/10), który wprawdzie uchylił oparte na tych samych podstawach merytorycznych decyzje Burmistrza i Kolegium, jednak uczynił to wyłącznie z przyczyn formalnych, podzielając wyrażoną wówczas i powtórzoną w obecnie kontrolowanych decyzjach argumentację.

Oznacza to, że również Sąd I instancji, kontrolując legalność decyzji z dnia [...] lutego 2011 r. i [...] kwietnia 2011 r. (w konsekwencji także Naczelny Sąd Administracyjny badając wydany przez Sąd Wojewódzki wyrok), zobowiązany był wziąć pod uwagę ocenę prawną wyrażoną w przytoczonym wyżej wyroku, która notabene w pełni zasługuje na aprobatę.

W świetle powyższego za prawidłowe należało uznać twierdzenie, iż brak wniosku o przyznanie dodatku do zasiłku rodzinnego z tytułu samotnego wychowywania N. Z. skutkował brakiem możliwości wydania w tym przedmiocie decyzji, a w konsekwencji poddania takiego postępowania kontroli w trybie nadzwyczajnym. Nie ulega wątpliwości, iż w piśmie z dnia [...] lipca 2008 r. zatytułowanym "Wniosek o ustalenie prawa do zasiłku rodzinnego oraz dodatków do zasiłku rodzinnego", takiego wniosku nie było. Burmistrz C., wydając na podstawie zawartych w nim oświadczeń, decyzję z dnia [...] lipca 2008 r., na mocy której przyznał skarżącej świadczenia rodzinne na okres od [...] września 2008 r. do [...] sierpnia 2009 r. nie mógł dodatkowo orzec o przyznaniu niewymienionego w nim świadczenia. Z tego też względu nawet dysponowanie przez organ wiadomościami o przyznaniu małoletniej N. Z. renty rodzinnej po śmierci ojca nie mogło stanowić samodzielnej podstawy do wydania decyzji w tym przedmiocie.

W konsekwencji brak tego rodzaju decyzji w obrocie powodował, iż niedopuszczalnym było wznowienie postępowania w tym zakresie, skoro postępowanie to ze swej istoty prowadzi do ponownego rozpatrzenia sprawy, której w niniejszym przypadku – z uwagi na brak wniosku o przyznanie dodatku z tytułu samotnego wychowania N. Z. - nie było.

Nie można przy tym uznać, że istotnymi w niniejszej sprawie były okoliczności dotyczące zawarcia przez skarżącą we wcześniej złożonym wniosku z dnia [...] lipca 2007 r. tego rodzaju żądania, które następnie zostało przez nią wykreślone. Podstawą bowiem orzekania w przedmiocie przyznania skarżącej kasacyjnie świadczenia rodzinnego i dodatków do niego na "nowy" okres zasiłkowy (od [...] września 2008 r. do [...] sierpnia 2009 r.) był wniosek z dnia [...] lipca 2008 r., nie zaś wnioski złożone poprzednio. W w/w piśmie skarżąca zaś takiego wniosku nie zawarła. Identycznie należało odnieść się do kwestii błędnego pouczenia jej o sposobie wypełnienia wniosku o przyznanie świadczeń rodzinnych. Sama bowiem skarżąca wskazała, iż zarzut ten dotyczy wniosków w tym przedmiocie, które obejmują inne okresy zasiłkowe.

W konsekwencji, wobec braku wniosku o przyznanie skarżącej kasacyjnie dodatku z tytułu samotnego wychowywania N. Z. w okresie od dnia [...] września 2008 r. do dnia [...] sierpnia 2009 r., a zatem również wobec braku prowadzenia w tym zakresie postępowania administracyjnego, poza kontrolą organów była ocena nieistniejącej w tym przedmiocie decyzji pod kątem naruszenia art. 31 i 32 ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych. Nie można w związku z tym uznać, za prawidłowy zarzut naruszenia powyższych przepisów prawa materialnego, skoro organ w ogóle ich nie stosował, bo nie wydał na podstawie tych przepisów decyzji.

Identyczne stanowisko należało zająć w stosunku do zarzutu niedostrzeżenia przez Sąd Wojewódzki, że organy, nie informując strony o okolicznościach faktycznych i prawnych sprawy, dopuściły się naruszenia art. 9 k.p.a. Wskazany bowiem przepis odnajduje zastosowanie w postępowaniu administracyjnym, a ono z uwagi na odmowę wznowienia postępowania, nie zostało w ogóle wszczęte.

W konsekwencji powyższego nie mógł również zasługiwać na uwzględnienie zarzut naruszenia przez Sąd Wojewódzki art. 145 § 1 pkt 1 lit. c P.p.s.a. w zw. z art. 145 § 1 pkt 5 k.p.a., gdyż postępowanie administracyjne w przedmiocie przyznania dodatku z tytułu samotnego wychowania N. Z. nie było prowadzone, a co za tym idzie nie mogło w jego toku dojść do naruszeń, które mogły stanowić podstawę jego wznowienia, o których wspomina skarżąca kasacyjnie. Sąd I instancji zasadnie zatem oddalił wniesioną przez nią skargę.

Nie jest również usprawiedliwiony zawarty w uzasadnieniu skargi kasacyjnej zarzut naruszenia przez Sąd I instancji art. 141 § 4 P.p.s.a. Uzasadnienie zaskarżonego wyroku nie tylko zawiera przedstawiony w sposób wyczerpujący stan faktyczny, lecz również wyjaśnienie dlaczego organy, będąc związanymi oceną prawną zawartą w uzasadnieniu wydanego uprzednio w sprawie wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 21 lipca 2010 r. (sygn. akt II SA/Bd 325/10), nie naruszyły przepisów postępowania.

Z uwagi na powyższe, Naczelny Sąd Administracyjny - na podstawie art. 184 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270) – orzekł jak w sentencji wyroku.