Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych
|
drukuj zapisz |
6038 Inne uprawnienia do wykonywania czynności i zajęć w sprawach objętych symbolem 603, Administracyjne postępowanie Ruch drogowy, Samorządowe Kolegium Odwoławcze, Oddalono skargę, III SA/Po 1629/13 - Wyrok WSA w Poznaniu z 2015-01-15, Centralna Baza Orzeczeń Naczelnego (NSA) i Wojewódzkich (WSA) Sądów Administracyjnych, Orzecznictwo NSA i WSA
III SA/Po 1629/13 - Wyrok WSA w Poznaniu
|
|
|||
|
2013-11-21 | |||
|
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu | |||
|
Beata Sokołowska Maria Lorych-Olszanowska Walentyna Długaszewska /przewodniczący sprawozdawca/ |
|||
|
6038 Inne uprawnienia do wykonywania czynności i zajęć w sprawach objętych symbolem 603 | |||
|
Administracyjne postępowanie Ruch drogowy |
|||
|
II GZ 96/14 - Postanowienie NSA z 2014-03-12 II GZ 97/16 - Postanowienie NSA z 2016-02-11 |
|||
|
Samorządowe Kolegium Odwoławcze | |||
|
Oddalono skargę | |||
|
Dz.U. 2013 poz 267 art. 151 par. 1 pkt 2 w zw. z art. 145 par. 1 pkt 1 Ustawa z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego - tekst jednolity Dz.U. 2012 poz 1137 art. 84 ust. 2 Ustawa z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym - tekst jednolity |
|||
Sentencja
Dnia 15 stycznia 2015 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Walentyna Długaszewska (spr.) Sędziowie NSA Maria Lorych-Olszanowska WSA Beata Sokołowska Protokolant: st. sekr. sąd. Małgorzata Błoszyk po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 15 stycznia 2015 roku przy udziale sprawy ze skargi P. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w L. z dnia ... września 2013 r. nr ... w przedmiocie odmowy wydania uprawnienia diagnosty, po wznowieniu postępowania oddala skargę |
||||
Uzasadnienie
Starosta X. decyzją z dnia 5 czerwca 2013 r. wydaną na podstawie art. 151 § 1 pkt 2 w zw. z art. 145 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U.z 2013 r. poz.267) oraz art. 84 ust. 2 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym ( Dz.U. z 2012 r. poz. 1137 ze zm.), po wznowieniu z urzędu postępowania administracyjnego zakończonego wydaniem w dniu 6 grudnia 2004 r. P. uprawnienia diagnosty nr ..., uchylił decyzję z dnia ... grudnia 2004 r., nadającą P. uprawnienie diagnosty nr ... i odmówił wydania uprawnienia diagnosty. Uzasadniając rozstrzygnięcie organ wyjaśnił, że wyrokiem Sądu Rejonowego w K. z dnia ... lipca 2012 r., wydanym w sprawie ..., P. skazany został za przedłożenie w postępowaniu o uzyskanie uprawnień do dokonywania badań technicznych pojazdów, jako autentycznego, wcześniej podrobionego świadectwa ukończenia Technikum przy Zespole Szkół Zawodowych w P.. Sąd Okręgowy w P. wyrokiem z dnia ...grudnia 2012 r., wydanym w sprawie ..., utrzymał wyrok Sądu I instancji w mocy. Ponadto ustalono, że w postępowaniu o uzyskanie ww. uprawnień, P. przedłożył świadectwo pracy z dnia ... maja 1978 r. potwierdzające posiadanie wymaganej praktyki zawodowej, wydane przez W., z którego wynika, że był zatrudniony w firmie W. w okresie od ... września 1973 r. do ... maja 1978 r., gdy tymczasem z pisma Urzędu Miasta i Gminy w Y. z dnia ... listopada 2011 r. wynika, że W. zmarł... sierpnia 1976 r., a prowadzona przez niego firma została zlikwidowana ... stycznia 1974 r. Prokuratura Rejonowa w K. postanowieniem z dnia ... stycznia 2012 r. odmówiła wszczęcia postępowania w tej sprawie wobec przedawnienia karalności. Jak dalej wskazał organ, powyższe okoliczności powodują, że w chwili wydania przez Starostę X. uprawnienia diagnosty w dniu ... grudnia 2004 r. P. nie posiadał wymaganego wykształcenia, ani też okresu pracy, potwierdzającego odbycie wymaganej praktyki, celem uzyskania uprawnień do dokonywania badań technicznych pojazdów. Z tych względów, brak też było podstaw do wydania uprawnienia diagnosty nr .... W związku z powyższym, na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 kpa, który stanowi, że w sprawie zakończonej decyzją ostateczną wznawia się postępowanie, jeżeli dowody, na których podstawie ustalono istotne dla sprawy okoliczności faktyczne, okazały się fałszywe, wznowiono z urzędu postępowanie administracyjne w sprawie zakończonej wydaniem P. uprawnień diagnosty nr ... z dnia... grudnia 2004 r. Na podstawie zebranego w sprawie materiału dowodowego, organ uznał, że zaistniały przesłanki do wydania decyzji o uchyleniu nadania uprawnień diagnosty i odmowie wydania takich uprawnienia. P. wniósł odwołanie od wskazanej wyżej decyzji. Samorządowe Kolegium Odwoławcze w L. decyzją z dnia ... września 2013 r., wydaną na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jedn. Dz. U. z 2013r., poz. 267) utrzymało w mocy decyzję organu I instancji. W uzasadnieniu organ podzielił stanowisko organu I instancji, co do zaistnienia przesłanki wznowienia postępowania z art. 145 § 1 pkt 1 k.p.a. Prawomocny wyrok Sądu Rejonowego w K. z dnia 30 lipca 2012 r. jednoznacznie przesądza, że przedłożone przez P., jako autentyczne, świadectwo ukończenia Technikum przy Zespole Szkól Zawodowych w P., które było podstawą do wydania uprawnień diagnosty, zostało podrobione. Ponadto, organ bezspornie wykazał, że również podrobione zostało świadectwo pracy. Jak wyjaśnił organ, ustalenia prawomocnego wyroku są wiążące dla organu administracji. Ponadto, odnosząc się do podniesionego w odwołaniu zarzutu, że prokurator Prokuratury Rejonowej w K. odmówił wszczęcia dochodzenia o przestępstwo z art. 270 § 1 kk w sprawie przedłożenia podrobionego dokumentu w postaci świadectwa pracy, wobec stwierdzenia, że nastąpiło przedawnienie karalności, organ stwierdził, że nie wyklucza to uznania tego dokumentu za sfałszowany, co wykazano w przeprowadzonym postępowaniu administracyjnym. P. wniósł skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w P.. W uzasadnieniu skargi zarzucił, ze decyzją z dnia ... grudnia 2004 r. nie nadano mu uprawnień diagnosty, tylko dokonano zmiany w zapisie uprawnień nr ..., które otrzymał w dniu ...lipca 2001 r. Samorządowe Kolegium Odwoławcze w odpowiedzi na skargę wniosło o jej oddalenie, podtrzymując stanowisko przedstawione w zaskarżonej decyzji. W dniu ... listopada, w odpowiedzi na wezwanie Sądu organ nadesłał akta sprawy administracyjnej dotyczącej nadania P. uprawnień diagnosty nr .... Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje: Skarga nie zasługuje na uwzględnienie. Przedmiotem kontroli Sądu w niniejsze sprawie jest decyzja Samorządowego Kolegium Odwoławczego w L. z dnia ... września 2013 r., utrzymująca w mocy decyzję Starosty X. z dnia 5 czerwca 2013 r., wydaną po wznowieniu postępowania, o uchyleniu decyzji z dnia 6 grudnia 2004 r., nadającej P. uprawnienie diagnosty nr ... i odmawiającej wydania uprawnienia diagnosty. Ustalenia faktyczne, które legły u podstaw wydanych decyzji nie budzą w ocenie Sądu żadnych wątpliwości. Wnioskiem z dnia ... lipca 2001 r. P. zwrócił się do Starosty Powiatowego w K. o wydanie indywidualnego uprawnienia do dokonywania badań technicznych pojazdów. Starosta X. w dniu ... lipca 2001 r. po stwierdzeniu wymagań określonych w art. 84 ust. 6 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym wydał P. imienne uprawnienie diagnosty nr 2/2001 do dokonywania badań technicznych w zakresie badań okresowych i badań dodatkowych: - autobusów, których dopuszczalna prędkość na autostradzie i drodze ekspresowej wynosi 100km/h - pojazdów używanych do przewozu materiałów niebezpiecznych - pojazdów przystosowanych do zasilania gazem - pojazdów zarejestrowanych po raz pierwszy za granicą (pierwsze badanie techniczne) - pojazdów skierowanych przez organ kontroli ruchu drogowego lub starostę - pojazdów marki SAM oraz - badanie zgodności z warunkami technicznymi pojazdów zabytkowych i pojazdów marki SAM, o których mowa w przepisach w sprawie zakresu i sposobu przeprowadzania badań pojazdów zabytkowych i pojazdów marki SAM, co do zgodności z warunkami technicznymi, wzorów dokumentów związanych z tymi badaniami oraz jednostek upoważnionych do przeprowadzania tych badań. Uprawnienie, jak wynika dalej z jego treści nie upoważnia do wykonywania badań technicznych, o ile uprawniony diagnosta nie jest wyznaczony przez starostę do dokonywania badań technicznych pojazdów. Jak wynika z akt administracyjnych, w dniu 6 grudnia 2004 r. Starosta X. na podstawie art. 84 ust. 2 ustawy Prawo o ruchu drogowym udzielił P. uprawnienia diagnosty nr ... do wykonywania : - okresowych badań technicznych pojazdów, w tym także pojazdu zabytkowego, taksówki osobowej lub bagażowej, pojazdu uprzywilejowanego oraz pojazdu przeznaczonego do nauki jazdy i przeprowadzani egzaminu państwowego, dodatkowych nadań technicznych pojazdów skierowanych przez starostę w celu ustalenia danych niezbędnych do jego rejestracji - badań technicznych autobusu, którego dopuszczalna prędkość na autostradzie i drodze ekspresowej wynosi 100km/h - pojazdów przeznaczonych do przewozu towarów niebezpiecznych - pojazdów przystosowanych do zasilania gazem - pojazdów zarejestrowanych po raz pierwszy za granicą lub pojazdów nowego typu wyprodukowanych lub importowanych w ilości jednej sztuki rocznie, skierowanych przez organ kontroli ruchu drogowego lub starostę o ile wymagają specjalistycznego badania oraz pojazdów, w których dokonano zmian konstrukcyjnych lub wymiany elementów powodujących zmianę danych w dowodzie rejestracyjnym, marki "S.", co do zgodności z warunkami technicznymi. Uprawnienie zezwala na wykonywanie badań technicznych pojazdów tylko i wyłącznie w stacji kontroli pojazdów posiadających wpis do rejestru przedsiębiorstw prowadzących stacje kontroli pojazdów. Decyzja o udzieleniu P. uprawnień diagnosty z dnia ... lipca 2001, pozostaje w obrocie, bowiem, pomimo wydania ww. decyzji o nadaniu uprawnień z dniu 6 grudnia 2004 r., nie została ona uchylona. Jak wynika dalej z akt administracyjnych, w piśmie skierowanym do Ministerstwa Transportu Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia 16 czerwca 2013 r., będącym odpowiedzią na zapytanie o przyczynę funkcjonowania w obrocie prawnym dwóch decyzji nadających uprawnienia diagnosty P., w sytuacji, gdy znaczna część zakresu tychże uprawnień pokrywa się, Starosta X. wyjaśnił, że uprawnienia diagnosty nr ... z dnia ... grudnia 2004 r. wydano P. w związku ze zmianami przepisów i na podstawie art. 84 ust. 2 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym. Minister Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej decyzją z dnia 10 września 2013 r. wydaną po rozpatrzeniu wniosku Starosty X., odmówił uchylenia decyzji Starosty X. nr ... z dnia ... lipca 2001 r. nadającej P. uprawnienie do wykonywania badań technicznych. W uzasadnieniu decyzji wyjaśnił, że zgodnie z art. 161 § 1 kpa Minister może uchylić lub zmienić w niezbędnym zakresie każdą decyzję ostateczną, jeżeli w inny sposób nie można usunąć stanu zagrażającego życiu lub zdrowiu ludzkiemu albo zapobiec poważnym szkodom dla gospodarki narodowej lub dla ważnych interesów Państwa, zaś w przedmiotowej sprawie brak jest możliwości bezsprzecznego stwierdzenia zaistnienia przesłanek powodujących bezpośredni stan zagrożenia życia lub zdrowia ludzkiego, albo poważne szkody dla gospodarki narodowej lub dla ważnych interesów Państwa, bowiem weryfikacja tego stanu musiałaby wiązać się z przytoczeniem konkretnych zdarzeń drogowych spowodowanych bezsprzecznie przez stan techniczny pojazdów, które uzyskały pozytywny wynik badania technicznego wykonanego od dnia ... lipca 2001 r. przez P. Z przedstawionych wyżej okoliczności wynika, że podstawą wydania skarżącemu uprawnienia diagnosty nr ... pozostawały te same dokumenty złożone przez skarżącego wraz z wnioskiem z dnia ... lipca 2001 r. Należy jednak podkreślić, że okoliczności dotyczące uprawnień udzielonych skarżącemu 10 lipca 2001 r., nie mają wpływu na rozstrzygnięcie w przedmiotowej sprawie. Przedmiotem kontroli Sądu, jak wskazano wyżej, jest bowiem wyłącznie decyzja dnia ... września 2013 r., utrzymująca w mocy decyzję Starosty X. z dnia ... czerwca 2013 r. dotycząca uprawnienia diagnosty nr .... Nie budzi wątpliwości, że podstawą udzielenia skarżącemu uprawnień nr ... z dnia 6 grudnia 2004 r. był art. 84 ust. 2 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. Nr 58, poz.515 z 2003 r. ze zm.). Zgodnie z tym przepisem Starosta wydaje uprawnienie do wykonywania badań technicznych, jeżeli osoba ubiegająca się o jego wydanie posiada wymagane wykształcenie techniczne i praktykę, odbyła wymagane szkolenie oraz zdała z wynikiem pozytywnym egzamin kwalifikacyjny. P., co w sposób nie budzący żadnych wątpliwości ustalono w przedmiotowej sprawie, nie posiadał wymaganego wykształcenia technicznego i praktyki. Skarżący, co wynika ze wskazanego wyżej wyroku Sądu Rejonowego w K. z dnia ... lipca 2012 r. ubiegając się o wydanie imiennych uprawnień diagnosty przedłożył, jako autentyczne, podrobione wcześniej przez nieustaloną osobę świadectwo ukończenia Technikum przy Zespole Szkół Zawodowych w P., stwierdzające uzyskanie wykształcenia średniego z tytułem Technik Mechanik, co było podstawą do wydania mu uprawnień przez Starostę Powiatowego w K.. Ustalone w sprawie okoliczności wskazują również na wątpliwości, co do prawdziwości przedłożonego przez P. świadectwa pracy. W ocenie Sądu, wskazane wyżej okoliczności i dowody uzasadniały wznowienie postępowania na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 kpa. Zgodnie z tym przepisem w sprawie zakończonej decyzją ostateczną wznawia się postępowanie, jeżeli dowody, na których podstawie ustalono istotne dla sprawy okoliczności faktyczne, okazały się fałszywe. Jak wynika ze wskazanego przepisu koniecznym jest, aby na podstawie fałszywych dowodów ustalono istotne dla sprawy okoliczności faktyczne, a wiec takie których istnienie miało bezpośredni wpływ na określenie praw i obowiązków osób będących podmiotem postępowania. Niewątpliwie zarówno świadectwo ukończenia Technikum przy Zespole Szkół Zawodowych w P., stwierdzające uzyskanie przez skarżącego wykształcenia średniego z tytułem Technik Mechanik, jak i świadectwo pracy były dowodami, na podstawie których ustalono istotne dla sprawy okoliczności faktyczne. Zasadniczo też, jak przyjmuje się w orzecznictwie i doktrynie, sfałszowanie dowodów musi znaleźć potwierdzenie w orzeczeniu sądu lub innego organu, z wyjątkiem sytuacji przewidzianej w art. 145 § 2 i § 3 k.p.a. Za fałszywe dowody uznaje się, m.in., fałszywe dokumenty. Fałszywy zaś jest dokument podrobiony oraz dokument, którego treść została sfałszowana. W przedmiotowej sprawie, jak wskazano wyżej, skarżący przedłożył, jako autentyczne, podrobione świadectwo ukończenia Technikum, co było podstawą do wydania mu uprawnień przez Starostę Powiatowego w K., a co stwierdził prawomocnym wyrokiem Sąd Rejonowy w K.. Odnośnie powołania się przez organy na świadectwo pracy, jako dowód, którym również posłużył się skarżący, ubiegając się o nadanie mu uprawnień diagnosty, a który, jak ustalił organ, również był dokumentem fałszywym, co stwierdzono na podstawie informacji uzyskanych z Urzędu Miasta i Gminy, należy wskazać na art. 145 § 3 k. p .a , który nie został powołany przez organ ani w postanowieniu o wznowieniu postępowania, ani w zaskarżonych decyzjach, a z którego wynika, że z przyczyn określonych w § 1 pkt 1 i 2 można wznowić postępowanie także w przypadku, gdy postępowanie przed sądem lub innym organem nie może być wszczęte na skutek upływu czasu lub z innych przyczyn, określonych w przepisach prawa. Jest to wyjątek który dotyczy sytuacji, gdy postępowanie przed sądem lub innym organem nie może być w ogóle wszczęte na skutek upływu czasu lub z innych przyczyn określonych w przepisach prawa. Może tu zatem wchodzić w grę przedawnienie karania, tak jak to wynika z wyżej wskazanego postanowienia Prokuratora Prokuratury Rejonowej w K., którym odmówiono wszczęcia dochodzenia w sprawie przedłożenia podrobionego dokumentu w postaci świadectwa pracy w Starostwie Powiatowym w K. przez P.. Niewątpliwie jednak sam fakt posłużenia się przez skarżącego podrobionym świadectwem ukończenia Technikum, celem uzyskania uprawnień diagnosty był wystarczającą przesłanką wznowienia postępowania w przedmiotowej sprawie, jak również uchylenia decyzji o udzieleniu skarżącemu uprawnień diagnosty nr ... jak i odmowy wydania tych uprawnień. Wobec powyższego, Sąd na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), oddalił skargę. |