Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Łucja Franiczek, Sędziowie Sędzia WSA Andrzej Matan, Sędzia WSA Artur Żurawik (spr.), Protokolant specjalista Anna Trzuskowska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 8 czerwca 2018 r. sprawy ze skargi I.L. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Katowicach z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie odmowy rejestracji pojazdu oddala skargę.

Prezydent Miasta M. decyzją z dnia [...] r., znak [...], wydaną na podstawie art. 73 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. – Prawo ruchu drogowym (j.t. Dz. z 2017 r., poz. 1260 ze zm. – dalej p.r.d.) oraz art. 104 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego (obecnie j.t. Dz. U. z 2017 r. poz. 1257 z późn. zm. – dalej k.p.a.) po rozpatrzeniu wniosku I.L. orzekł o odmowie zarejestrowania pojazdu marki [...]o numerze [...] jako motorower.

W uzasadnieniu podano m. in., że w dniu [...] r. I.L. złożył wniosek o rejestrację pojazdu ww. marki. W tym dniu została wydana decyzja w sprawie czasowej rejestracji do [...] r. przedmiotowego pojazdu. W trakcie prowadzonej procedury rejestracji pojazdu dokonano rutynowego sprawdzenia na portalu Instytutu Transportu Samochodowego co do prawidłowości klasyfikacji rodzaju pojazdu. Z treści uzyskanej informacji wynikało, że pojazd nie może być sklasyfikowany jako motorower, gdyż jest to "pojazd samochodowy inny". Jednocześnie wystąpiono do Okręgowej Stacji Diagnostycznej w T. o złożenie wyjaśnień co do treści wydanego zaświadczenia nr [...] potwierdzającego przeprowadzenie badania technicznego pojazdu i sklasyfikowania tego pojazdu jako motorower. W dniu [...]r. diagnosta przesłał pisemne sprostowanie treści wydanego w dniu [...] r. zaświadczenia, określając rodzaj pojazdu jako "pojazd samochodowy inny". W dniu [...] r. wpłynęła decyzja Starosty Sępoleńskiego uchylająca decyzję o rejestracji przedmiotowego pojazdu, gdyż został on zarejestrowany niezgodnie z obowiązującym w dacie rejestracji stanem prawnym. W toku prowadzonego postępowania organ ustalił, że pojazd o którego zarejestrowanie wnioskuje jego właściciel to pojazd silnikowy, czterokołowy – "samochodowy inny". Ten fakt został również potwierdzony przez diagnostę w wydanym ponownie zaświadczeniu o przeprowadzonym badaniu technicznym. Według obowiązującego w dacie rejestracji pojazdu rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 27 września 2003 r. w sprawie szczegółowych czynności organów w sprawach związanych z dopuszczeniem pojazdu do ruchu oraz wzorów dokumentów w tych sprawach (j.t. Dz. U. z 2016 r., poz. 1088 z późn. zm.) tego typu pojazd należało zakwalifikować jako "pojazd samochodowy inny", czterokołowiec lekki - L6e. Wobec powyższego należało odmówić zarejestrowania pojazdu jako motoroweru.

W odwołaniu z dnia [...]r. strona postępowania podniosła, że jest właścicielem pojazdu, a uchylono decyzję poprzedniemu właścicielowi. Zarzuciła, że nie podano podstaw prawnych odmowy rejestracji oraz nie wskazano statusu tego pojazdu. Wskazała na potrzebę korzystania z pojazdu z uwagi na stan zdrowia.

Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Katowicach (dalej SKO) decyzją z dnia [...]r., znak [...], wydaną na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 k.p.a., utrzymało w mocy zaskarżoną decyzję.

W uzasadnieniu podano m. in., że strona postępowania nie domaga się zarejestrowania tego pojazdu zgodnie z jego rodzajem, lecz wystąpiła o jego zarejestrowanie jako motoroweru. Jednoznacznie wynika to m. in. z treści protokołu przesłuchania strony postępowania z dnia [...] r. Zasadniczy spór, który wyłonił się w niniejszej sprawie, dotyczy rodzaju pojazdu objętego wnioskiem o zarejestrowanie. W toku postępowania organ I instancji wystąpił do uprawnionego diagnosty o wyjaśnienie wątpliwości co do kategorii pojazdu i otrzymał jednoznaczną odpowiedź, że jest to "pojazd samochodowy inny" – czterokołowiec lekki. Z uwagi na sprecyzowane żądanie strony co do rejestracji pojazdu w tej kategorii zachodzi w sprawie podstawa do odmowy takiej rejestracji.

Skargę na powyższą decyzję złożył I.L., zarzucając naruszenie art. 77 § 1 w związku z art. 80 k.p.a., które to normy prawa obligują organ administracji do zebrania i oceny całokształtu materiału dowodowego, co ma wpływ na wynik sprawy i wniósł o uchylenie decyzji obu instancji.

W uzasadnieniu podano m. in., że pojazd ten był zarejestrowany na terytorium naszego kraju ponad 10 lat więc skarżący nie miał żadnych podstaw, aby podejrzewać, iż jest zarejestrowany niezgodnie z prawem. Po zakupie udał się do wydziału komunikacji, aby zgodnie z prawem zmienić dane właściciela w dowodzie rejestracyjnym i od tamtej chwili nie może korzystać z ww. pojazdu, ponieważ urzędy współpracując ze sobą uchylają nagle poprzednie decyzje ostateczne, nie biorąc wcale pod uwagę jego praw. Dysponuje on również kopiami wyciągów z centralnej ewidencji pojazdów innych tego typu pojazdów, które zostały zarejestrowane jako motorower, ponieważ były tak zarejestrowane przed wejściem w życie nowych przepisów i nadal są zarejestrowane jako motorowery.

W odpowiedzi na skargę organ odwoławczy wniósł o jej oddalenie. Podał, że działał na podstawie i w granicach prawa, a rozstrzygnięcie znajduje umocowanie w zgromadzonym materiale dowodowym. W uzasadnieniu powtórzył swą poprzednią argumentację.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

W myśl art. 1 § 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 roku – Prawo o ustroju sądów administracyjnych (j.t. Dz. U. z 2017 r., poz. 2188 ze zm.) sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości m. in. przez kontrolę działalności administracji publicznej, przy czym zgodnie z § 2 tegoż artykułu kontrola, o której mowa, jest sprawowana pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej. Sąd rozpoznaje sprawę rozstrzygniętą zaskarżonym aktem z punktu widzenia kryterium legalności, to jest zgodności z prawem całego toku postępowania administracyjnego i prawidłowości zastosowania prawa materialnego. Nadto zgodnie z art. 134 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (j.t. Dz. U. z 2017 roku, poz. 1369 z późn. zm., dalej p.p.s.a.) sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy nie będąc związany zarzutami i wnioskami skargi oraz wskazaną podstawą prawną.

W wyniku analizy akt sprawy Sąd stwierdził, że skarga nie jest uzasadniona. Zaskarżone rozstrzygnięcie nie narusza bowiem ani prawa materialnego, ani też organ odwoławczy nie naruszył reguł procedury administracyjnej w stopniu mogącym mieć istotny wpływ na wynik sprawy, bądź skutkującym wznowieniem tego postępowania. Tymczasem, zgodnie z art. 145 § 1 p.p.s.a., dopiero stwierdzenie tego rodzaju naruszenia prawa uzasadnia uwzględnienie skargi.

Zgodnie z art. 72 ust. 1 p.r.d. rejestracji pojazdu dokonuje się na podstawie:

1) dowodu własności pojazdu lub dokumentu potwierdzającego powierzenie pojazdu, o którym mowa w art. 73 ust. 5;

2) karty pojazdu, jeżeli była wydana;

3) świadectwa zgodności WE albo świadectwa zgodności wraz z oświadczeniem zawierającym dane i informacje o pojeździe niezbędne do rejestracji i ewidencji pojazdu, dopuszczenia jednostkowego pojazdu, decyzji o uznaniu dopuszczenia jednostkowego pojazdu albo świadectwa dopuszczenia indywidualnego WE pojazdu - jeżeli są wymagane;

4) zaświadczenia o pozytywnym wyniku badania technicznego pojazdu, jeżeli jest wymagane albo dowodu rejestracyjnego pojazdu lub innego dokumentu wydanego przez właściwy organ państwa członkowskiego, potwierdzającego wykonanie oraz termin ważności badania technicznego;

5) dowodu rejestracyjnego, jeżeli pojazd był zarejestrowany;

6) dowodu odprawy celnej przywozowej, jeżeli pojazd został sprowadzony z terytorium państwa niebędącego państwem członkowskim Unii Europejskiej i jest rejestrowany po raz pierwszy;

6a) dokumentu potwierdzającego zapłatę akcyzy na terytorium kraju albo dokumentu potwierdzającego brak obowiązku zapłaty akcyzy na terytorium kraju albo zaświadczenia stwierdzającego zwolnienie od akcyzy, w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym, jeżeli samochód osobowy lub pojazd rodzaju "samochodowy inny", podrodzaj "czterokołowiec" (kategoria homologacyjna L7e) lub podrodzaj "czterokołowiec lekki" (kategoria homologacyjna L6e) został sprowadzony z terytorium państwa członkowskiego Unii Europejskiej i jest rejestrowany po raz pierwszy.

Nie budzi wątpliwości, że we wniosku o rejestrację pojazdu wyraźnie zażądano jego rejestracji jako "motoroweru", wskazując jednocześnie w skardze, że zarejestrowanie w inny sposób powoduje konieczność posiadania stosownych uprawnień do kierowania pojazdem. To samo wynika z protokołu przesłuchania z [...] r., gdzie wskazuje się, że strona z uwagi na stan zdrowia i zły wzrok takich uprawnień by nie uzyskała.

Przy tym ze skorygowanego zaświadczenia o przeprowadzonym badaniu technicznym nr [...] wynika, że jest to "pojazd samochodowy inny". Nie spełnia on bowiem przesłanek definicyjnych motoroweru, zawartych w art. 2 pkt 46 p.r.d. Motorower to pojazd dwu lub trójkołowy, zaopatrzony w silnik spalinowy o pojemności skokowej nieprzekraczającej 50 cm3 lub w silnik elektryczny o mocy nie większej niż 4 kW, którego konstrukcja ogranicza prędkość jazdy do 45 km/h. Definicja w tym brzmieniu obowiązuje od 19 stycznia 2013 r., a żaden przepis przejściowy nie nakazuje uwzględniania definicji poprzednio obowiązujących do rejestracji dokonywanych po tej dacie. Z kolei z dostępnego materiału dowodowego, w tym np. z decyzji Starosty [...] z [...]r. wynika, że sporny pojazd jest czterokołowcem. Skorygowane zaświadczenie o badaniu technicznym uwzględnia definicje ustawowe, nawet jeśli skarżący nie zgadza się z treścią tego zaświadczenia.

Skoro zadośćuczynienie żądaniu wnioskodawcy z przyczyn prawnych nie było możliwe, stąd prawidłowo wydano decyzję o odmowie zarejestrowania pojazdu jako motoroweru. Nie można bowiem tolerować fikcji prawnej służącej jedynie omijaniu przepisów o konieczności posiadania uprawnień do kierowania pojazdami określonej kategorii. Pojazd może być zarejestrowany, w razie spełnienia wszystkich przesłanek, ale zgodnie z jego kategorią rodzajową. Jeśli z różnych powodów nie może być on użytkowany przez skarżącego, ma on możliwość jego sprzedaży osobie, która stosowne uprawniania do kierowania takim pojazdem posiada. Stąd kwestia poniesienia niemałych kosztów zakupu nie ma tu żadnego znaczenia.

Sąd przy tym nie ocenia prawidłowości decyzji wydawanych poprzednio, dotyczących rejestracji ww. pojazdu przez poszczególnych, kolejnych jego właścicieli, ani też decyzji wydanej w postępowaniu wznowieniowym przez Starostę Sępoleńskiego. Fakt zarejestrowania pojazdu w przeszłości jako motoroweru nie ma najmniejszego znaczenia dla rozstrzygnięcia w niniejszej sprawie, tak jak fakt istnienia w obrocie prawnym innych decyzji, traktujących pojazd jako motorower. Decyzja dotycząca rejestracji pojazdu przez skarżącego jest odrębną decyzją i winna odpowiadać prawu obowiązującemu w czasie jej wydawania.

Nie doszło zatem do naruszenia art. 7, 77 §1, 80, 107 §1 i 3, 138 §1 pkt 1 k.p.a., ani też innych przepisów, uzasadniających uwzględnienie skargi.

Z powyższych względów skarga nie mogła odnieść skutku i jako nieuzasadniona podlegała oddaleniu na podstawie art. 151 ustawy – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.