Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Teresa Kobylecka, Sędziowie Sędzia WSA Dorota Chobian (spr.), Sędzia WSA Dorota Pędziwilk-Moskal, Protokolant Starszy sekretarz sądowy Katarzyna Tuz-Stando, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 16 maja 2013r. sprawy ze skargi Okręgowej Rady Izby Architektów Rzeczypospolitej Polskiej na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] znak: [...] w przedmiocie odmowy udostępnienia informacji publicznej I. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję organu I instancji; II. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu do chwili uprawomocnienia się wyroku; III. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego na rzecz Okręgowej Rady Izby Architektów Rzeczypospolitej Polskiej kwotę 200 (dwieście) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Samorządowe Kolegium Odwoławcze decyzją z dnia [...], po rozpatrzeniu odwołania Okręgowej Rady Izby Architektów Rzeczypospolitej Polskiej od decyzji Starosty z dnia [...] znak: [...], odmawiającej udostępnienia Okręgowej Radzie Izby Architektów Rzeczypospolitej Polskiej przetworzonej informacji publicznej dotyczącej chronologicznego wyszczególnienia wszystkich decyzji o pozwoleniu na budowę, z podaniem nazwy i adresu inwestycji oraz nazwiska i przynależności do Izby autora części architektonicznej projektu dla pozwoleń na inwestycje, w których występuje projekt zagospodarowania lub część architektoniczna lub łącznie oba te elementy projektu budowlanego, zgodnie z art. 34 Prawa budowlanego, na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 kpa w związku z art. art. 3 ust. 1 pkt 1 i art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz.U. nr 112, poz. 1198 ze zmianami – dalej określanej jako "ustawa"), utrzymało w mocy zaskarżoną decyzję.

Do wydania powyższej decyzji doszło w następujących okolicznościach.

Wnioskiem z dnia 12 marca 2012 r. (data wpływu) Okręgowa Rada Izby Architektów Rzeczypospolitej Polskiej wystąpiła do Starosty o udostępnienie informacji w następującym zakresie: 1. Przesłanie zestawienia za każdy miesiąc, decyzji o pozwoleniu na budowę wydawanych w okresie 1 stycznia do 30 czerwca 2012r. 2.Wyszczególnienie chronologiczne wszystkich decyzji o pozwoleniu na budowę z podaniem nazwy i adresu inwestycji oraz nazwiska i przynależności do Izby autora części architektonicznej projektu dla pozwoleń na inwestycję, w których występuje projekt zagospodarowania lub część architektoniczna lub łącznie oba te elementy projektu budowlanego, zgodnie z art. 34 - Prawa budowlanego, w formie kserokopii lub zapisu elektronicznego.

Starosta udzielił informacji w zakresie wydanych pozwoleń na budowę, natomiast decyzją z dnia 26 marca 2012 r. odmówił udostępnienia informacji publicznej w części dotyczącej wyszczególnienia chronologicznego wszystkich decyzji o pozwoleniu na budowę, z podaniem nazwy

i adresu inwestycji oraz nazwiska i przynależności do Izby autora części architektonicznej projektu dla pozwoleń na inwestycje, w których występuje projekt zagospodarowania lub część architektoniczna lub łącznie oba te elementy projektu budowlanego.

W odwołaniu od powyższej decyzji Okręgowa Rada Izby Architektów Rzeczypospolitej Polskiej stwierdziła, że istnieje "szczególny interes publiczny" niezbędny dla uzyskania żądanych informacji. Interes ten istnieje wówczas, gdy uzyskanie określonych informacji mogłoby mieć znaczenie z punktu widzenia funkcjonowania państwa oraz innych ciał publicznych, a w konsekwencji przyczyniłoby się do usprawnienia funkcjonowania tych organów. Podkreśliła, że zgodnie z art. 17 ust. 1 Konstytucji ustawowo powierzone zostało samorządowi architektów sprawowanie pieczy nad należytym wykonywaniem zawodu architekta (zawodu zaufania publicznego ) w granicach interesu publicznego i dla jego ochrony. Służyć to ma zapewnieniu bezpieczeństwa i zdrowia ogółu obywateli oraz ich interesów majątkowych powierzanych projektantom- architektom w toku procesu budowlanego. Zatem działanie Izby jako podmiotu realizującego zadania publiczne, jest działaniem w interesie publicznym - ma znaczenie dla potencjalnie dużego kręgu adresatów. Przeniesienie na izby architektów części zadań i uprawnień administracji publicznej w zasadniczy sposób odróżnia je np. od związków zawodowych, które realizują wyłącznie własny interes faktyczny.

Decyzja z dnia [...] została uchylona rozstrzygnięciem Kolegium z dnia [...] z powodu uchybień przy rozpatrywaniu wniosku i przekazana organowi I instancji do ponownego rozstrzygnięcia.

W trakcie ponownego postępowania przed organem I instancji wnioskodawcy w odpowiedzi na wezwanie do wykazania istnienia szczególnie istotnego interesu publicznego podali, że Okręgowa Izba Architektów RP ma charakter organizacji publicznoprawnej - jest quasi podmiotem władzy publicznej. Mocą ustawy Izba wyposażona jest we władztwo administracyjne czyli zdolność do wykonywania

w określonych przez prawo granicach zadań publicznych, w tym stanowienia aktów władczych. Jest podmiotem współbudującym porządek społeczeństwa obywatelskiego. Działanie Izby jako podmiotu realizującego zadania publiczne jest działaniem w interesie publicznym - ma znaczenie dla potencjalnie dużego kręgu adresatów. Przeniesienie na izby architektów części zadań i uprawnień administracji publicznej w zasadniczy sposób odróżnia je np. od związków zawodowych, które realizują wyłącznie własny interes faktyczny. Zgodnie z art. 17 ust 1 Konstytucji samorządowi architektów ustawowo powierzone zostało sprawowanie pieczy nad należytym wykonywaniem zawodu architekta (zawodu zaufania publicznego)

w granicach interesu publicznego i dla jego ochrony. Sprawowanie owej pieczy oznacza, iż samorząd jest zobowiązany przede wszystkim do dbania o poziom zawodowy członków Izby i zapewnienie jakości usług przez kompetentne osoby. Podkreślono, iż samorządy zawodowe tworzone są przez profesje, które ze względu na swoje społeczne znaczenie wymagają najwyższych kwalifikacji zarówno merytorycznych jak i moralnych dla ochrony tych zawodów oraz interesu społecznego. Uzyskanie wnioskowanych informacji pomogłoby poszczególnym organom funkcjonującym w strukturze Izby, na skuteczniejsze podjęcie działań mieszczących się w zakresie ich kompetencji, które prowadzić będą do podniesienia kwalifikacji i jakości usług świadczonych przez członków samorządu.

Decyzją z dnia [...] Starosta ponownie odmówił udostępnienia informacji z uwagi na brak istnienia po stronie wnioskodawcy szczególnie istotnego interesu publicznego w uzyskaniu żądanej informacji.

Nadto w uzasadnieniu dodatkowo wskazał, że zgodnie z art. 5 ustawy prawo do informacji publicznej podlega ograniczeniu w zakresie i na zasadach określonych

w przepisach o ochronie informacji niejawnych oraz o ochronie innych tajemnic ustawowo chronionych, a zatem nie jest prawem bezwzględnym.

W odwołaniu od powyższej decyzji Izba podkreśliła, iż Starosta nie zwrócił uwagi na sytuację sporządzania projektów przez osoby nie posiadające prawa do wykonywania samodzielnych funkcji technicznych w budownictwie. Uzyskanie wnioskowanych informacji o osobach sporządzających projekty architektoniczne

i zakresie inwestycji mogłaby się przyczynić do ujawnienia osób niewłaściwie wykonujących zawód architekta i niedopuszczenia do wykonywania zawodu osób, które nie należą do izby architektów. Dodała, że w praktyce dochodzi do oszustw ze strony architektów, polegających na legitymowaniu się sfałszowanymi zaświadczeniami o uprawnieniach budowlanych czy przynależności do Izby. Uzyskanie żądanych informacji pozwoli zatem na wyeliminowanie tych nieprawidłowości, jak i decyzji o pozwoleniu na budowę wydanych z rażącym naruszeniem prawa.

Rozpatrując to odwołanie Kolegium stanęło na stanowisku, że wnioskodawca nie wykazał istnienia po jego stronie interesu publicznego, bowiem uzyskanie żądanych przez niego informacji nie stwarza realnych możliwości ich wykorzystania dla poprawy funkcjonowania organów administracji i lepszej ochrony interesu publicznego, a jedynie wnioskowane dane mogą zostać wykorzystane przez Izbę do ewentualnego wszczęcia postępowania w sprawie odpowiedzialności zawodowej lub dyscyplinarnej albo stanowić podstawę zakresu szkoleń organizowanych przez Izbę dla jej członków celem podniesienia jakości i standardów usług projektowych oraz kwalifikacji członków Izby. Takie działania nie będą miały żadnego pozytywnego wpływu na wykonywanie zadań przez organy. Niewątpliwie zaś udostępnienie wnioskowanych danych może być pomocne Izbie do ochrony interesów jej członków. Z art. 8 ustawy o samorządach zawodowych architektów, inżynierów budownictwa oraz urbanistów wynika bowiem obowiązek odwołującej sprawowania nadzoru nad należytym i sumiennym wykonywaniem zawodu architekta. Organ przyznał, że wykonywanie tych zadań jest istotne społecznie, ale nie jest szczególnie istotne dla interesu publicznego.

Organ odwoławczy dodał, że niewątpliwie działania Izby - choć słuszne społecznie, gdyż zmierzają do wyeliminowania (ewentualnych) oszustw polegających na podrabianiu dokumentów - nie dotyczą kwestii administracyjnych, mogących mieć wpływ na polepszenie działania organów administracji publicznej. Organ zgodził się ze stroną odwołującą się, że sporządzenie projektu budowlanego przez osobę nieuprawnioną może skutkować stwierdzeniem nieważności decyzji o pozwoleniu na budowę. W tym jednak celu (stwierdzenia nieważności decyzji ostatecznej wydanej

z rażącym naruszeniem prawa) organy administracji publicznej muszą dysponować prawomocnym wyrokiem sądowym skazującym za popełnienie przestępstwa przeciwko wiarygodności dokumentów, nie zaś samymi przypuszczeniami, że osoba sporządzająca projekt budowlany takiego czynu się dopuściła.

W skierowanej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach skardze na powyższą decyzję Okręgowa Izba Architektów Rzeczypospolitej Polskiej wniosła o jej uchylenie, zarzucając naruszenie prawa materialnego, które miało wpływ na wynik sprawy tj. art. 2 w zw. z art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy poprzez błędną wykładnię i przyjęcie, że w niniejszej sprawie udostępnienie żądanej informacji nie jest szczególnie istotne dla interesu publicznego.

W uzasadnieniu strona skarżąca podtrzymała swoje argumenty zawarte

w pismach składanych w trakcie postępowania administracyjnego, a nadto dodała, że dokonując oceny interesu publicznego należy wziąć pod uwagę, czy wnioskodawca reprezentuje wyłącznie własny interes prywatny czy też (jak w niniejszym przypadku) "jej udzielenie leży w interesie podmiotu o świadomości ponadjednostkowej".

W odpowiedzi na skargę organ odwoławczy wniósł o jej oddalenie, podtrzymując argumentację zawartą w zaskarżonej decyzji.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach zważył, co następuje:

Skarga zasługuje na uwzględnienie.

W niniejszej sprawie Okręgowa Rada Izby Architektów, domaga się od Starosty udzielenia informacji polegającej na wyszczególnieniu chronologicznym wszystkich decyzji o pozwoleniu na budowę z podaniem nazwy i adresu inwestycji oraz nazwiska i przynależności do Izby autora części architektonicznej projektu dla pozwoleń na inwestycję, w których występuje projekt zagospodarowania lub część architektoniczna lub łącznie oba te elementy projektu budowlanego (informacja dotycząca zestawienia za każdy miesiąc, decyzji

o pozwoleniu na budowę wydanych do dnia 26 marca 2012 r. została udzielona). Bezspornym jest, że powyższa informacja jest informacją publiczną

w rozumieniu ustawy o dostępie do informacji publicznej. Bezspornym jest również, iż ma ona charakter informacji przetworzonej, o której mowa w art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy. Taka zaś informacja może być udzielona jedynie w zakresie "w jakim jest to szczególnie istotne dla interesu publicznego".

Zgodzić się należy z organem, że pojęcie szczególnie istotnego interesu publicznego jest pojęciem niedookreślonym. SKO przyjęło rozumienie tego sformułowania zgodnie z wykładnią przedstawioną w wyroku NSA z dnia 27 stycznia 2011 r. sygn. akt I OSK 1870/10 (dostępnym na www.orzeczenia.nsa.gov.pl), która zakłada, że jest to pojęcie węższe od pojęcia interesu społecznego i odnosi się do spraw związanych z funkcjonowaniem państwa

i innych podmiotów publicznych jako prawnej całości, a żądający udzielenia przetworzonej informacji publicznej winien wykazać, w jakim zakresie jest ona szczególnie istotna dla interesu publicznego, co jest równoznaczne ze wskazaniem, w jaki sposób zamierza on wykorzystać uzyskane informacje dla lepszej ochrony interesu publicznego. Organ odwoławczy przeanalizował obowiązki strony skarżącej, jak również wskazany przez nią cel, jakiemu ma służyć udzielenie informacji publicznej. Jednakże Kolegium uznało, iż zarówno ustawowe kompetencje skarżącego jak i wskazany przez niego cel, któremu ma służyć uzyskanie informacji publicznej, służy jedynie interesowi społecznemu, natomiast nie nosi cech szczególnie istotnego interesu publicznego. Z powyższym rozumowaniem nie sposób się zgodzić.

Na wstępie przypomnieć należy, iż samorządy zawodowe z reguły są powołane do realizacji celów publicznych, a nie tylko społecznych. Pewne zawody, takie jak: lekarz, prawnik czy architekt, mają istotne znaczenie dla prawidłowego funkcjonowania państwa. By nadzór nad tymi zawodami uczynić sprawniejszym

i bardziej skutecznym, powołano samorządy zawodowe, którym państwo przekazało szereg swoich kompetencji władczych. O tym, że samorządy zawodowe działają

w interesie publicznym świadczy art. 17 ust. 1 Konstytucji RP, zgodnie z którym samorządy zawodowe reprezentują osoby wykonujące zawody zaufania publicznego i sprawują pieczę nad należytym wykonywaniem tych zawodów w granicach interesu publicznego określonego ustawą oraz działają dla ochrony powyższego interesu.

Powyższy zapis konstytucji przesądza o tym, że zawód architekta jest jednym z zawodów zaufania publicznego, a zadania nałożone na skarżącego przepisami art. 8 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o samorządach zawodowych architektów, inżynierów budownictwa oraz urbanistów (Dz. U. z 2001 r., Nr.5, poz. 42 ze zmianami) realizują interes publiczny i służą jego ochronie. Tym samym ocena przedstawiona przez SKO, sprowadzająca się do tezy, że ustawowa działalność skarżącego polega tylko na realizacji celu indywidualnego, jest sprzeczna

z brzmieniem wskazanego przepisu Konstytucji. W rzeczywistości bowiem działalność skarżącego określona w art. 8 ww. ustawy realizuje cel publiczny. Przykładowo przepis ten zalicza do zadań samorządów zawodowych między innymi: sprawowanie nadzoru nad należytym i sumiennym wykonywaniem zawodu przez członków izb, ustalanie zasad etyki zawodowej i nadzór nad jej przestrzeganiem, nadawanie i pozbawianie uprawnień budowlanych w specjalnościach, o których mowa w art. 14 ust. 1 pkt 1-5 ustawy - Prawo budowlane, współdziałanie z organami administracji rządowej i organami samorządu terytorialnego, opiniowanie minimalnych wymagań programowych w zakresie kształcenia zawodowego architektów, współdziałanie w doskonaleniu kwalifikacji architektów, opiniowanie projektów aktów normatywnych dotyczących architektury, prowadzenie list członków samorządów zawodowych. Takie określenie zadań wskazuje, że wykraczają one poza korporacyjne obowiązki samorządów i świadczy o tym, że samorząd architektów podejmuje działania również w interesie dobra publicznego. Jedną

z istotnych prerogatyw samorządu zawodowego architektów jest sprawowanie nadzoru nad należytym i sumiennym wykonywaniem zawodu, co nie wiąże się

z zaspokojeniem indywidualnej potrzeby, lecz ze szczególnie ważnym interesem publicznym. W ocenie Sądu, istotne jest również to, że samorząd zawodowy architektów ma chronić społeczeństwo przed uchybieniami mogącymi zaistnieć

w procesie projektowania. Realizacja powyższego celu następuje poprzez nadawanie i pozbawianie uprawnień budowlanych przez samorząd. Podkreślić należy, że udzielenie takich uprawnień określonej osobie jest jednocześnie gwarancją i świadectwem, że osoba ta posiada odpowiednie kwalifikacje zawodowe

i może ponosić pełną odpowiedzialność za wykonywaną pracę w określonym zakresie. W związku z tym samorząd architektów ma ustawowy obowiązek ujawniania osób niewłaściwie wykonujących zawód architekta i niedopuszczenia do wykonywania zawodu przez osoby spoza Izby. Warto również zauważyć, że samodzielne funkcje techniczne w budownictwie pełnić mogą wyłącznie osoby będące członkami właściwego samorządu zawodowego, tak więc kontrola posiadania uprawnień do wykonywania tych funkcji obejmować musi również sprawdzenie spełnienia tego warunku. Okręgowa Izba Architektów może powyższej weryfikacji dokonać uzyskując stosowne informacje od Starosty i następnie może to wykorzystać informując organ architektoniczno – budowlany, które osoby nie mają uprawnień do sporządzania projektów, a mimo to projekty te zostały zatwierdzone.

W ocenie organu odwoławczego pojęcie "szczególnej istotności dla celu publicznego" należy sprowadzić jedynie do spraw związanych ściśle

z funkcjonowaniem państwa i innych podmiotów publicznych. W związku z tym ponownie podkreślić należy, że skarżący ma status podmiotu publicznego nie tylko

z racji brzmienia art. 17 Konstytucji. Zgodnie bowiem z art. 19 ust. 2 ustawy

o samorządach zawodowych architektów, inżynierów budownictwa oraz urbanistów, podejmuje on uchwały, będące w istocie decyzjami administracyjnymi w rozumieniu kodeksu postępowania administracyjnego. Informacja publiczna, której domaga się strona skarżąca, jest ściśle związana z funkcjonowaniem samorządu zawodowego architektów i realizacją nałożonych na samorząd obowiązków. Dlatego też nie można zgodzić się ze stanowiskiem Kolegium, że uzyskanie tych informacji przez skarżącą będzie podstawą do podjęcia przez nią działań, "które nie będą miały żadnego pozytywnego wpływu na wykonywanie zadań przez organy, a jedynie może być pomocne Izbie do ochrony jej członków". Jak już wyżej wspomniano weryfikacja uzyskanej od organu informacji z informacjami posiadanymi już przez Izbę może pomóc wyeliminować sytuacje, w których organ architektoniczno – budowlany zatwierdza projekt sporządzony przez osobę nieuprawnioną. Ponadto organ odwoławczy, powołując się na wyrok NSA z dnia 27 stycznia 2011 r. sygn. akt I OSK 1870/10 (dostępny na www.orzeczenia.nsa.gov.pl), przyjął, że na ocenę istnienia szczególnego interesu publicznego ma wpływ charakter i pozycja podmiotu żądającego udzielenia informacji publicznej, a zwłaszcza realna możliwość wykorzystania uzyskanych danych dla lepszej ochrony interesu publicznego,

i wskazał, że przykładem takiego podmiotu może być poseł, radny czy też minister. Tymczasem umknęło uwadze Kolegium, że takim szczególnym podmiotem jest również samorząd zawodowy architektów, gdyż ma on realną możliwość wykorzystania udzielonych mu informacji dla lepszej ochrony interesu publicznego. Jak bowiem konsekwentnie wyjaśniała strona skarżąca w trakcie postępowania administracyjnego, informacja publiczna pomogłaby poszczególnym organom funkcjonującym w strukturze Izby, w wypełnianiu nałożonego na Izbę przez państwo zadania stania na straży tego, by osoby wykonujące samodzielne funkcje techniczne w budownictwie czyniły to rzetelnie oraz, aby były to osoby faktycznie posiadające uprawnienia. Żądane informacje wykorzystane zostaną również do dbania o jakość usług świadczonych przez członków samorządu na rzecz obywateli (poprzez możliwość skontrolowania działalności architektów należących do Izby Architektów). Służyć to będzie zabezpieczeniu interesu publicznego - zapewnieniu bezpieczeństwa i zdrowia ogółu obywateli oraz ich interesów majątkowych, a także pozwolą na ustalenie, czy projekty budowlane są sporządzane przez osoby faktycznie do tego uprawnione.

Nadto zdaniem Sądu organ odwoławczy w sposób nieuzasadniony zawęża zawarte w art. 3 ust. 1 pkt 1 określenie "szczególnie istotne dla interesu publicznego" jedynie do spraw związanych z funkcjonowaniem podmiotów publicznych, co skutkuje znacznym ograniczeniem dostępu do informacji przetworzonych, a co nie jest przecież celem ustawy. Co prawda, powyższe rozumienie należy uznać na prawidłowe, jednakże nie za jedyne możliwe. Zgodnie bowiem z wyrokiem NSA

z dnia 7 grudnia 2011 r. sygn. akt I OSK 1405/11 (dostępnym na www.orzeczenia.nsa.gov.pl) przesłankę określoną w art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy "należy uznać za wypełnioną w takiej sytuacji, w której pozyskanie określonej informacji i jej upublicznienie leży w interesie nie tylko wnioskodawcy, ale także innych obywateli". Powyższe rozumienie "szczególnej istotności dla interesu publicznego", w pełni akceptowane przez skład sędziowski orzekający w niniejszej sprawie, jest znacznie szersze niż przyjęte przez SKO, i jednoznacznie przemawia za tym, że określony przez skarżącego cel, któremu ma służyć żądana informacja, z całą pewnością wychodzi poza jego własny interes. Stanowi to dodatkowy argument przemawiający za tym, że strona skarżąca domaga się udzielenia informacji publicznej w zakresie szczególnie istotnym dla interesu publicznego, a jej skarga jest w pełni zasadna.

Co do powołania przez organ I instancji w treści decyzji z dnia [...] art. 5 ust. 1 ustawy to stwierdzić należy, że Starosta ograniczył się jedynie do zacytowania tego przepisu bez podania jakie zastosowanie ma on w niniejszej sprawie. Tymczasem jeżeli jakaś informacja nie może, zdaniem organu zostać udostępniona, to jego obowiązkiem jest wykazanie, że stanowi ona tajemnicę. Organ musi zatem podać, czy dane te objęte są tajemnicą ze względu na ochronę danych osobowych w nich zawartych, ze względu na prawo do prywatności, czy też przykładowo tajemnicę służbową, skarbową, statystyczną. Ponadto zgodnie z art. 16 ust. 2 pkt 2 ustawy uzasadnienie decyzji o odmowie udostępnienia informacji publicznej powinno zawierać oznaczenie podmiotów, ze względu na których dobra, o których mowa w art. 5 ust. 2 (prywatność osoby fizycznej lub tajemnicę przedsiębiorcy) wydano decyzję o odmowie udostępnienia informacji. Brak wskazanych elementów w decyzji organu I instancji czyni niemożliwym ocenę przez Sąd orzekający, czy żądane przez skarżącą informacje podlegają ochronie z powodu tego, że są objęte tajemnicą.

W tym miejscu wskazać należy, że w dacie wystąpienia przez skarżącą z wnioskiem o udostępnienie informacji, organ I instancji żądanymi informacjami jeszcze nie dysponował, skoro wniosek został złożony w dniu 13 marca 2013 r., a dotyczył okresu od 1 stycznia do 30 czerwca 2012 r. Tak więc odnośnie danych dotyczących pozwoleń wydanych po dniu 13 marca 2012 r. wniosek ten w chwili jego złożenia nie mógł być uwzględniony. Tym niemniej, ponieważ utrzymana w mocy zaskarżoną decyzją decyzja organu I instancji została wydana w dniu [...] wówczas już Starosta dysponował żądanymi informacjami.

Mając to wszystko na uwadze stwierdzić należy, że w niniejszej sprawie organy naruszyły prawo materialne, tj. art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy i dlatego Sąd na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. a w związku z art. 135 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jednolity Dz. U.

z 2012 poz. 270 ze zmianami), dalej P.p.s.a., uchylił zarówno zaskarżoną decyzję jak

i utrzymaną nią w mocy decyzję organu I instancji. Punkt drugi wyroku wydano

w oparciu o 152 P.p.s.a. Natomiast na podstawie art. 200 P.p.s.a. Sąd orzekł

o zwrocie skarżącemu kosztów postępowania niezbędnych do celowego dochodzenia praw, na które składa się wpis sądowy w wysokości 200 zł.

Ponownie rozpoznając sprawę organ winien uwzględnić dokonaną wyżej wykładnię art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy.