Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Agnieszka Łąpieś-Rosińska (spr.), Sędziowie sędzia WSA Magdalena Durzyńska,, sędzia WSA Katarzyna Golat, Protokolant sekr. sąd. Julia Durka, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 25 kwietnia 2014 r. sprawy ze skargi D. G. na decyzję Głównego Inspektora Ochrony Środowiska z dnia [...] września 2013 r. nr [...] w przedmiocie wymierzenia kary pieniężnej 1. oddala skargę; 2. przyznaje ze środków budżetowych Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na rzecz radcy prawnego P. O. kwotę 1200 (tysiąc dwieście) złotych oraz kwotę 276 (dwieście siedemdziesiąt sześć) złotych stanowiącą 23 % podatku od towarów i usług tytułem nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu.

Decyzją z dnia [...] maja 2013 r., [...] Wojewódzki Inspektor Ochrony Środowiska wymierzył D.G., karę pieniężną w wysokości 10 000 zł (słownie: dziesięć tysięcy złotych) za dokonywanie poza stacją demontażu wymontowywania z pojazdów wycofanych z eksploatacji przedmiotów wyposażenia lub części nadających się do ponownego użycia.

W uzasadnieniu wskazano, iż w dniu [...].10.2012 r. przeprowadzone zostały przez [...] Wojewódzkiego Inspektora Ochrony Środowiska niezapowiedziane oględziny terenu przy ul. [...] w P. Na miejscu zastano właściciela terenu D.G. oraz R.W. (znanego osobiście właścicielowi posesji). W budynku gospodarczym - hali, znajdującej się na przedmiotowej posesji, trwał demontaż pojazdu samochodowego o nr rejestracyjnym [...], prowadzony przez ww. osoby. Demontaż prowadzony był

z zastosowaniem prostych (ręcznych) narzędzi i polegał na wymontowywaniu części do ponownego użycia i całkowitym demontażu pozostałej części pojazdu (na odpady). W hali stwierdzono magazynowanie następujących odpadów: opon i kół samochodowych, akumulatorów, foteli, desek rozdzielczych, czyściwa i zaolejonych szmat. Odpady te magazynowane były luzem w stosach. W hali znajdowała się również beczka metalowa o pojemności ok. 200 l, do której zlewany był olej samochodowy. Na placu z tyłu posesji znajdował się kontener na odpady metali żelaznych i nieżelaznych, należący do firmy odbierającej te odpady – C. ul. [...] w P. Na placu znajdowały się również następujące pojazdy samochodowe - [...] o nr rejestracyjnym: [...] i [...] o nr rejestracyjnym: [...].

D.G. - właściciel terenu, poinformował, że ww. pojazdy należą do M.W., który wynajmuje halę na zasadach ustnej umowy, w celu prowadzenia działalności demontażu pojazdów. D.G. okazał kontrolującym również dowody rejestracyjne ww. pojazdów oraz przedstawił dokument na potwierdzenie prowadzenia działalności gospodarczej przez M.W. Powyższe ustalenia udokumentowane zostały w protokole oględzin, stanowiącym załącznik nr 3 do protokołu kontroli nr [...].

W dniu [...].10.2012 r. uprawniony inspektor WIOŚ P. udał się ponownie na teren przy ul. [...] w P. Przeprowadzone zostały oględziny terenu, z których sporządzono protokół oględzin, stanowiący załącznik nr 4 do protokołu kontroli nr [...]. Ww. oględziny przeprowadzono bez udziału właściciela posesji ani jej mieszkańców z powodu ich nieobecności. Na dachu hali prowadzone były przez 2 ludzi prace dekarskie. W toku oględzin ustalono, że w hali znajdowały się odpady pochodzące z demontażu pojazdów (koła, tapicerki, blacharka) oraz narzędzia i wózek widłowy. Na placu za hala znajdowały się: pojemnik na odpady metalowe firmy C., zdemontowany, przecięty na 2 części pojazd samochodowy koloru czerwonego, tylna część pojazdu samochodowego koloru stalowego. W pomieszczeniu przy hali znajdowały się odpady gum, odpady komunalne oraz pusty paleto-pojemnik.

W dniu [...].12.2012 r. na posesji przy ul. [...] w P. przeprowadzone zostały kolejne oględziny terenu. W oględzinach uczestniczył D.G. - właściciel terenu. Podczas oględzin stwierdzono prowadzenie demontażu pojazdu samochodowego przez S.B., przebywającego na terenie i znanego osobiście właścicielowi terenu. Demontaż pojazdu polegał na wymontowywaniu części samochodowych do ponownego użycia oraz zdemontowaniu pojazdu w całości. W hali magazynowane były luzem znaczne ilości odpadów tworzyw sztucznych, opon, kół, foteli, akumulatorów, zanieczyszczonych substancjami olejowymi szmat. Znajdowały się tam również tablice rejestracyjne pojazdów samochodowych o następujących numerach rejestracyjnych: [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], które - jak poinformował Pan D.G. - pochodziły z pojazdów zdemontowanych. Na placu za halą znajdował się kontener na odpady metali żelaznych i nieżelaznych. Z przedmiotowych oględzin sporządzono protokół oględzin, stanowiący załącznik nr 5 do protokołu kontroli nr [...].

D.G. złożył pisemną informację, stanowiącą załącznik nr 6 do protokołu kontroli nr [...], w której kolejny raz poinformował, że znajdującą się na jego posesji halę wynajmuje od niego M.W. w celach demontażu, a demontaż pojazdu prowadzony jest przez osobę, która potrzebuje części samochodowej. D.G. poinformował również, że nie posiada umów kupna- sprzedaży pojazdów samochodowych, gdyż znajdują się one u właściciela firmy W. – M.W.

W dniu [...].12.2012 r. z terenu posesji przy ul. [...] w P. pobrano próbki gleby z miejsc gdzie m.in. dokonywano nielegalnego demontażu (protokół poboru próbek nr [...] z dnia [...].12.2012 r. oraz sprawozdanie z badań z dnia [...].12.2012 r. stanowią załącznik nr 7 do protokołu kontroli nr [...]). Pobrano trzy próbki przy czym jedna była próbką "zerową" (oznaczona nr [...]), pobraną z terenu sąsiedniej posesji przy ul. [...], nie oddzielonej ogrodzeniem od terenu poboru próbek. Teren posesji D.G. zaliczono do grupy B wyszczególnionej w rozporządzeniu Ministra Środowiska z dnia [...] września 2002 r. w sprawie standardów jakości gleby oraz standardów jakości ziemi (Dz. U. z 2002 r., Nr 165, poz. 1359). Z przedstawionych wyników badań wynika, że nastąpiło przekroczenie dopuszczalnej wartości stężenia oleju mineralnego, określonej w ww. rozporządzeniu próbce [...] pobranej z miejsca prowadzonej działalności, w odległości ok. 4 m w kierunku północnym od hali. Przekroczenie dopuszczalnych wartości standardów jakości gleby określonych w ww. rozporządzeniu MŚ spełnia kryterium uznania zanieczyszczenia za szkodę w środowisku (w powierzchni ziemi) zgodnie z § 5 rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 30 kwietnia 2008 r. w sprawie kryteriów oceny wystąpienia szkody w środowisku (Dz. U. z 2008 r., Nr 82, poz. 501), który brzmi: "Kryterium oceny wystąpienia szkody w środowisku w powierzchni ziemi jest zmiana lub zmiany powodujące jeden lub więcej z następujących skutków: przekroczenie standardów jakości gleby lub ziemi, o których mowa w art. 105 ust 1 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. Prawo ochrony środowiska (Dz. U. z 2008 r., Nr 25, poz. 150)".

W związku z tym faktem [...] Wojewódzki Inspektor Ochrony Środowiska zgłosił wystąpienie szkody w środowisku do Regionalnej Dyrekcji Ochrony Środowiska w P. oraz do Wydziału Ochrony Środowiska Urzędu Miejskiego w P.

W dniu [...].12.2012 r. do [...] Wojewódzkiego Inspektora Ochrony Środowiska wpłynęło pismo Zastępcy Komendanta Komisariatu Policji P., znak: [...], dotyczące ujawnienia przez funkcjonariuszy Policji faktu prowadzenia przez D.G. demontażu pojazdów marki: [...] nr rej. [...], [...] nr rej. [...] oraz [...] nr rej. [...], na które to pojazdy D.G. przedstawił umowy kupna-sprzedaży, w których figurował jako osoba kupująca. Wskazane pismo wraz z notatką służbową z dnia [...].11.2012 r., sporządzoną przez sierż. szt. R.H. stanowią załącznik nr 8 do protokołu kontroli nr [...].

W dniu [...].02.2013 r. do [...] Wojewódzkiego Inspektora Ochrony Środowiska wpłynęło pismo Kierownika Oddziału Ewidencji Pojazdów Urzędu Miejskiego w P. z dnia [...].02.2013 r., znak: [...], potwierdzające fakt nabycia przez D.G. samochodu marki [...] nr rej. [...]. Z ww. pisma wynikało również, że do Wydziału Komunikacji Urzędu Miasta P. nie wpłynęło zaświadczenie o demontażu ww. pojazdu

(o przyjęciu niekompletnego pojazdu) oraz że właściciel nie wnioskował o jego wyrejestrowanie.

Zdaniem [...] Wojewódzkiego Inspektora Ochrony Środowiska zebrany materiał dowodowy wskazuje, iż D.G. dokonuje poza stacją demontażu wymontowywania z pojazdów wycofanych z eksploatacji przedmiotów wyposażenia lub części nadających się do ponownego użycia, bez uregulowanego stanu formalno-prawnego w tym zakresie. Nie posiada instalacji spełniającej minimalne wymagania techniczne dla stacji demontażu określone w rozporządzeniu Ministra Gospodarki i Pracy z dnia 28 lipca 2005 r. w sprawie minimalnych wymagań dla stacji demontażu oraz sposobu demontażu pojazdów wycofanych z eksploatacji (Dz. U. Nr 143, poz. 1206 ze zm.), a także uzgodnień dotyczących wytwarzania odpadów. Demontując przedmiotowe pojazdy strona naruszyła zatem przepis art. 5 ust. 2 ustawy o recyklingu pojazdów wycofanych z eksploatacji, zgodnie z którym demontaż pojazdów wycofanych z eksploatacji może być prowadzony wyłącznie

w stacjach demontażu.

Ustalając wysokość kary pieniężnej [...] Wojewódzki Inspektor Ochrony Środowiska wziął pod uwagę kryteria określone w art. 53a ust. 4 ustawy

o recyklingu pojazdów wycofanych z eksploatacji, tj. uwzględnił skalę działalności oraz stopień szkodliwości dokonanego czynu.

Pismem z dnia [...].05.2013 r. D.G. złożył odwołanie od ww. decyzji.

Decyzją z dnia [...] września 2013 r. Główny Inspektor Ochrony Środowiska działając na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 oraz art. 53a ust. 1 ustawy z dnia 20 stycznia 2005 r. o recyklingu pojazdów wycofanych z eksploatacji (Dz. U. Nr 25, poz. 202, ze. zm.), po rozpatrzeniu odwołania D.G., od decyzji [...] Wojewódzkiego Inspektora Ochrony Środowiska z dnia [...].05.2013 r., w sprawie wymierzenia D.G., kary pieniężnej w wysokości 10 000 zł (słownie: dziesięć tysięcy złotych) za dokonywanie poza stacją demontażu wymontowywania z pojazdów wycofanych z eksploatacji przedmiotów wyposażenia lub części nadających się do ponownego użycia, orzekł o utrzymaniu w mocy zaskarżonej decyzji.

W ocenie organu II instancji ustalenia kontroli przeprowadzonej przez [...] Wojewódzkiego Inspektora Ochrony Środowiska bezsprzecznie wskazują na fakt, iż D.G. prowadził działalność w zakresie demontażu pojazdów wycofanych z eksploatacji w rozumieniu ustawy o recyklingu pojazdów wycofanych z eksploatacji bez wymaganych decyzji w zakresie gospodarowania tego rodzaju odpadami. Na okoliczności te wskazuje zarówno dokument urzędowy w postaci Protokołu z kontroli nr [...] jak i zeznania strony, oraz wyjaśnienia przedstawione w odwołaniu D.G. Dowodom tym dał wiarę organ II instancji, rozpatrując niniejszą sprawę, gdyż tworzyły one spójny i wzajemnie uzupełniający się stan faktyczny.

Pismem z dnia [...] października 2013r. D.G. wniósł skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, kwestionując stanowisko orzekających w sprawie organów i wnosząc o uchylenie wydanych w sprawie rozstrzygnięć. Zarzucił błąd w ustaleniach faktycznych i w ocenie zebranego materiału dowodowego.

Pismem z dnia [...] kwietnia 2014 r. pełnomocnik skarżącego podtrzymał skargę zarzucając decyzji:

1. Naruszenie przepisów postępowania, które miało istotny wpływ na wynik sprawy, a mianowicie art. 138 § 1 pkt 1 k.p.a. poprzez utrzymanie w mocy decyzji organu I instancji wydanej z naruszeniem:

a. art. 77 § 1 i ar. 80 k.p.a. wskutek dokonania błędnego ustalenia w oparciu

o zgromadzony w sprawie materiał, że skarżący prowadził "działalność w zakresie dokonywania poza stacją demontażu wymontowywania z pojazdów wycofanych

z eksploatacji przedmiotów wyposażenia lub części nadających się do ponownego użycia",

b. art. 75 § 1 zd. 1 k.p.a. w zw. z art. 77 ust. 6 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r.

o swobodzie działalności gospodarczej (tekst jednolity: Dz. U. 2010 r. nr 220 poz. 1447 ze zm., dalej w skrócie jako "usdg") i w zw. z art. 12a ustawy z dnia 20 lipca 1991 r. o Inspekcji Ochrony Środowiska (tekst jednolity: Dz. U. 2007 r. nr 44 poz. 287, ze zm., dalej w skrócie jako "uios") wskutek dokonania ustaleń okoliczności istotnych dla prowadzonego postępowania na podstawie protokołu kontroli przeprowadzonej z naruszeniem art. 79 ust. 1, ust. 4, ust. 6 i ust. 7, art. 80 ust. 1-5 usdg.

Wskazał, iż wbrew ustaleniom dokonanym w toku postępowania skarżący nie prowadził "działalności w zakresie dokonywania poza stacją demontażu wymontowywania z pojazdów wycofanych z eksploatacji przedmiotów wyposażenia lub części nadających się do ponownego użycia." Jak wynika bowiem z treści protokołu kontroli, w czasie pierwszych oględzin terenu stanowiącego własność skarżącego ustalono, że samochody tam się znajdujące, będące przedmiotem rzekomego nielegalnego demontażu, należały do M.W., a nie do skarżącego, któremu skarżący wynajmował halę, gdzie była prowadzona rzekoma ww. działalność. Zatem to nie skarżący, lecz osoba trzecia, prowadził

ww. ewentualnie nielegalną działalność, a nie skarżący. Fakt wynajmowania hali przez skarżącego ww. przedsiębiorcy jest bowiem bezsporny, skoro powołuje się nań zarówno organ jak i skarżący, a ponadto za taki został uznany przez Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska, co wynika z uzasadnienia znajdującego się w aktach postanowienia tego organu. W czasie drugich oględzin prowadzonych przez WIOŚ

w ogóle nie stwierdzono demontażu jakichkolwiek samochodów, a jedynie odpady pochodzące z takiego demontażu. W czasie trzecich oględzin organ miał ustalić, że skarżący nie posiada umów nabycia pojazdów rzekomo tam nielegalnie demontowanych, albowiem umowy te miał M.W.

Jedynie z pisma Policji i władz miasta P. - wymienionych w odpowiedzi na skargę - wynika, że skarżący miał jakoby demontować pojazd należący do niego, a mianowicie [...] o numerze rejestracyjnym [...], przy czym nie był to pojazd wycofany z eksploatacji. Z pism tych jednak nie wynika, na czym ów rzekomy demontaż miał polegać, a organy obu instancji wydające zaskarżone decyzje nie poczyniły w tym kierunku żadnych ustaleń. Dlatego pisma powyższe nie mogą być zatem dowodem na okoliczność, że skarżący prowadził demontaż w rozumieniu ustawy o recyklingu pojazdów. Nie wynika z nich bowiem, jakie czynności konkretnie wykonywał skarżący w odniesieniu do wymienionych tam pojazdów, ani też że ww. należący do skarżącego pojazd był odpadem w rozumieniu przepisów o odpadach.

Ponadto pełnomocnik wskazał, iż skarżący prowadzi działalność gospodarczą i kontrola ma dotyczyć tej działalności. Z tego względu WIOS winien był przeprowadzić kontrolę zgodnie z przepisami rozdziału 5 usdg, jak nakazuje art. 12a uios. Odpowiednich wymogów jednak nie zachowano i wskutek tego naruszono przepisy art. art. 79 ust. 1, ust. 4, ust. 6 i ust. 7 oraz art. 80 ust. 1-5 usdg, stosownie do których organ kontrolujący winien był zawiadomić skarżącego o zamiarze wszczęcia kontroli, informując o tym jak wymaga tego art. 79 ust. 6 usdg, i wszcząć ją w terminie określonym w art. 79 ust. 4 usdg, a jeżeli istniały podstawy do odstąpienia od zawiadomienia, należało o tym dokonać odpowiednich wpisów

w książce kontroli i jej protokole, czego również zaniechano.

W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

Zgodnie z art.1 § 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych ( Dz. U. Nr 153 z 2002r. poz.1269 ze zm.) sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej, przy czym w świetle § 2 powołanego wyżej artykułu, kontrola ta sprawowana jest pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej. Sądy administracyjne sprawują więc kontrolę aktów i czynności z zakresu administracji publicznej pod względem ich zgodności z prawem materialnym i przepisami procesowymi. Ponadto jak stanowi art.134 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ( Dz. U. Nr 153 z 2002r. poz. 1270 z późniejszymi zmianami ), dalej zwanej p.p.s.a., Sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy i nie jest związany zarzutami skargi ani jej wnioskami.

Oceniając zaskarżoną decyzję w oparciu o wskazane kryteria - Sąd uznał, iż skarga nie zasługuje na uwzględnienie. Sąd, badając legalność zaskarżonej decyzji

w oparciu o wyżej powołane kryteria, doszedł do przekonania, iż zarówno zaskarżona decyzja Głównego Inspektora Ochrony Środowiska jak i utrzymana nią

w mocy decyzja [...] Wojewódzkiego Inspektora Ochrony Środowiska nie naruszają prawa. W opinii Sądu, poczynione przez organ zarówno I jak i II instancji ustalenia wynikają z zebranego w sprawie materiału dowodowego, zaś dokonana przez ten organ ocena tego materiału w kontekście zastosowanych przepisów ustawy nie budzi zastrzeżeń. Zdaniem Sądu organy obu instancji wyczerpująco zbadały wszystkie okoliczności faktyczne związane z niniejszą sprawą, zgodnie z zasadą prawdy obiektywnej (art. 7 k.p.a. i art. 77 k.p.a.). Nie doszło również do naruszenia praw skarżących jako strony toczącego się postępowania.

Przedmiotem skargi jest decyzja Głównego Inspektora Ochrony Środowiska utrzymująca w mocy decyzję [...] Wojewódzkiego Inspektora Ochrony Środowiska wymierzającą D.G., karę pieniężną w wysokości 10 000 zł (słownie: dziesięć tysięcy złotych) za dokonywanie poza stacją demontażu wymontowywania z pojazdów wycofanych z eksploatacji przedmiotów wyposażenia lub części nadających się do ponownego użycia.

Podstawę materialnoprawną wydanej decyzji stanowił art. 53a ust. 1 ustawy

z dnia 20 stycznia 2005 r. o recyklingu pojazdów wycofanych z eksploatacji (Dz. U. Nr 25, poz. 202, ze. zm.), zgodnie z którym kto poza stacją demontażu dokonuje:

1.usunięcia z pojazdów wycofanych z eksploatacji elementów lub substancji niebezpiecznych, w tym płynów,

2.wymontowania z pojazdów wycofanych z eksploatacji przedmiotów wyposażenia lub części nadających się do ponownego użycia,

3.wymontowania z pojazdów wycofanych z eksploatacji elementów nadających się do odzysku lub recyklingu - podlega karze pieniężnej od 10 000 do 300 000 zł.

Biorąc pod uwagę ustalenia z trzykrotnych oględzin i kontroli przeprowadzonej na terenie posesji stanowiącej własność skarżącego, [...] Wojewódzki Inspektor Ochrony Środowiska wymierzył skarżącemu karę pieniężną w wysokości 10 000 zł za dokonywanie poza stacją demontażu wymontowywania z pojazdów wycofanych z eksploatacji przedmiotów wyposażenia lub części nadających się do ponownego użycia.

Mając na uwadze zgromadzony w sprawie materiał dowodowy oraz obowiązujące przepisy, orzekający w niniejszej sprawie Sąd doszedł do przekonania, iż organy administracji nie naruszyły prawa wymierzając skarżącej karę pieniężną na podstawie art. 53a ust. 1 ustawy o recyklingu pojazdów wycofanych z eksploatacji.

W pierwszej kolejności zauważyć należy, że pojęcie pojazdu wycofanego

z eksploatacji określone zostało w słowniku zawartym w art. 3 pkt 6 ustawy

o recyklingu pojazdów wycofanych z eksploatacji. Stosownie do treści tego przepisu z nim ilekroć w ustawie jest mowa o pojeździe wycofanym z eksploatacji rozumie się przez to pojazd stanowiący odpad w rozumieniu przepisów o odpadach. Zgodnie z ustawą z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach (Dz. U. z 2013 r., poz. 21) - odpady oznaczają każdą substancję lub przedmiot, których posiadacz pozbywa się, zamierza pozbyć się lub do ich pozbycia się jest obowiązany. Magazynowane na terenie należącym do D.G. pojazdy nie były przez niego użytkowane zgodnie z ich pierwotnym przeznaczeniem, lecz poddawane demontażowi w celu pozyskania

z nich przedmiotów wyposażenia i części nadających się do ponownego użycia. Pojazdy te zostały więc właściwie zakwalifikowane przez [...] Wojewódzkiego Inspektora Ochrony Środowiska za - spełniające definicję odpadów - pojazdy wycofane z eksploatacji.

Wobec powyższego należy podzielić stanowisko [...] Wojewódzkiego Inspektora Ochrony Środowiska, iż pojazdy znajdujące się na kontrolowanej posesji stanowiły odpady, z uwagi na zmianę sposobu ich użytkowania, co jednoznacznie potwierdzają wynik oględzin, protokół kontroli oraz dokumentacja fotograficzna.

Zdaniem Sądu przeprowadzona kontrola wykazała również, iż skarżący demontował pojazdy wycofane z eksploatacji. Potwierdza to duża liczba w różnym stopniu zdemontowanych pojazdów, duża liczba części i elementów pojazdów oraz odpadów pochodzących z pojazdów (np. przepracowane oleje). Z przepisów nie wynika, iż trzeba być właścicielem demontowanych pojazdów.

Powyższe odbywało się z naruszeniem przepisów ustawy o recyklingu pojazdów wycofanych z eksploatacji w tym art. 5 zgodnie z którym zbieranie pojazdów wycofanych z eksploatacji mogą prowadzić wyłącznie przedsiębiorcy prowadzący punkty zbierania pojazdów i przedsiębiorcy prowadzący stacje demontażu, a demontaż pojazdów wycofanych z eksploatacji może być prowadzony wyłącznie w stacjach demontażu.

Jednocześnie jak ustalono w toku kontroli D.G. zezwalał na prowadzenie działalności związanej z demontażem pojazdów na swoim terenie również innym osobom – R.W. i S.B., albowiem jak twierdzi wynajmował znajdującą się na jego terenie halę w celu prowadzenia demontażu pojazdów M.W. (nie posiada jakichkolwiek dokumentów na tę okoliczność). Sąd nie dał jednak wiary twierdzeniom skarżącego, iż nie prowadził on demontażu pojazdów wycofanych z eksploatacji na swojej nieruchomości i demontaż był prowadzony wyłącznie przez wskazane wyżej osoby. Jak wynika bowiem, z treści notatki służbowej z dnia [...].11.2012 r., sporządzonej przez sierż. szt. R.H. stanowiącej załącznik nr 8 do protokołu kontroli nr [...], D.G. oświadczył, iż R.W. i S.B. pomagają mu rozbierać zakupione przez niego samochody, które później sprzedaje na złomowisku.

Na uwzględnienie nie zasługiwał zarzut dotyczący naruszenia przez prowadzący postępowanie organ przepisów ustawy z dnia 2 lipca 2004 r.

o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. 2010 r. nr 220 poz. 1447 ze zm.), poprzez brak zawiadomienia skarżącego o przeprowadzanych oględzinach. Zgodnie bowiem z treścią art. 79 ust. 1 ww. ustawy organy kontroli zawiadamiają przedsiębiorcę o zamiarze wszczęcia kontroli. Jednakże jak stanowi ust. 2 pkt 5 zawiadomienia o zamiarze wszczęcia kontroli nie dokonuje się, w przypadku gdy przeprowadzenie kontroli jest uzasadnione m.in. bezpośrednim zagrożeniem środowiska naturalnego. W niniejszej sprawie istniały zatem podstawy do odstąpienia od zawiadomienia skarżącego o przeprowadzanych oględzinach.

Jak stwierdził organ odwoławczy celem ustawy o recyklingu pojazdów wycofanych z eksploatacji jest m.in. przeciwdziałanie nielegalnemu demontażowi pojazdów wycofanych z eksploatacji, tj. demontażowi prowadzonemu poza stacją demontażu, zagrażającemu środowisku. Zatem wymierzona Panu D.G. kara pieniężna jest adekwatna do stopnia szkodliwości popełnionego przez niego czynu.

Mając na uwadze powyższe Sąd działając na podstawie art. 151 p.p.s.a oddalił skargę. O wynagrodzeniu pełnomocnika z urzędu orzeczono na podstawie art. 250 p.p.s.a. oraz § 14 ust.2 pkt 1 lit. a) Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego z urzędu (Dz. U. z 2013r. poz.490).