Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

W sytuacji gdy uchybienie terminu do złożenia środka zaskarżenia jest wynikiem braku wiedzy strony co do faktu wydania aktu administracyjnego, od którego przysługuje ten środek, dzień ustania przyczyny uchybienia terminowi, od którego liczy się 7-dniowy termin, w którym należy wnieść podanie o przywrócenie terminu w rozumieniu art. 162 § 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. - Ordynacja podatkowa (Dz.U. 2005 r., Nr 8, poz. 60 ze zm.) musi być określony w sposób bezsporny co do faktu powzięcia przez stronę informacji o wydaniu tego aktu i uchybieniu terminu do jego zaskarżenia.

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Janusz Zubrzycki (sprawozdawca), Sędzia WSA del. Sylwester Golec, Sędzia NSA Barbara Wasilewska, Protokolant Marek Kleszczyński, po rozpoznaniu w dniu 16 czerwca 2009 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej A. sp. z o.o. w L. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 24 października 2007 r. sygn. akt I SA/Lu 606/07 w sprawie ze skargi A. sp. z o.o. w L. na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w L. z dnia 8 czerwca 2007 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przywrócenia terminu do wniesienia odwołania 1) uchyla zaskarżony wyrok w całości i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Lublinie, 2) zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej w L. na rzecz A. sp. z o.o. w L. kwotę 180 (słownie: sto osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

1. Wyrok Sądu pierwszej instancji i przedstawiony przez ten Sąd tok postępowania przed organami podatkowymi.

1.1. Wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 24 października 2007 r., sygn. I SA/Lu 606/07 oddalono skargę "A." sp. z o.o. w L. na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w L. z dnia 8 czerwca 2007 r., nr [...] w przedmiocie odmowy przywrócenia terminu do wniesienia odwołania.

1.2. Sąd pierwszej instancji przedstawił następujący stan faktyczny ustalony przez organy podatkowe w niniejszej sprawie.

1.3. Postanowieniem z dnia 8 czerwca 2007 r., wydanym na podstawie art. 216 § 1 w związku z art. 162 § 1, § 2, § 3 i art. 163 § 1, § 2, § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. - Ordynacja podatkowa (Dz.U. 2005 r., Nr 8, poz. 60 ze zm., powołana dalej jako "O.p."), Dyrektor Izby Skarbowej w L. odmówił spółce z ograniczoną odpowiedzialnością "A." w L. - po rozpatrzeniu jej wniosku - przywrócenia terminu do wniesienia odwołania od decyzji Naczelnika [...] Urzędu Skarbowego w L. z dnia 22 grudnia 2006 r., określającej zobowiązanie w podatku od towarów i usług za wrzesień 2005 r. oraz ustalającej dodatkowe zobowiązanie podatkowe za ten miesiąc.

W uzasadnieniu postanowienia Dyrektor Izby Skarbowej wskazał, że ww. decyzję doręczono spółce w trybie art. 150 § 2 O.p. w dniu 17 stycznia 2007 r., bowiem tego dnia upłynął ostatni dzień czternastodniowego okresu przechowywania decyzji w Urzędzie Pocztowym Nr [...] w L. Wyjaśnił również, iż w dniu 3 stycznia 2007 r. nie można było doręczyć spółce przesyłki pocztowej (zawierającej tę decyzję), pozostawiono ją na okres 14 dni do dyspozycji adresata (spółki) w placówce pocztowej. Zawiadomienie o pozostawieniu pisma w tej placówce umieszczono w oddawczej skrzynce pocztowej. W dniu 10 stycznia 2007 r. przesyłkę awizowano ponownie, lecz spółka nie podjęła przesyłki w terminie 14 dni. Przesyłkę zwrócono nadawcy w dniu 18 stycznia 2007 r. Stosownie do art. 223 § 2 pkt 1 O.p., 14 - dniowy termin do wniesienia odwołania od decyzji upłynął w dniu 31 stycznia 2007 r.

Nadto organ wyjaśnił, że w dniu 23 marca 2007 r. spółka wniosła odwołanie. Tego dnia złożyła również wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia odwołania podnosząc w nim, iż dopiero w dniu 19 marca 2007 r. jej prokurent powziął wiadomość o istnieniu decyzji w przedmiocie podatku od towarów i usług, bowiem tego dnia, od H. P. dowiedział się on o zajęciu rachunku bankowego spółki oraz wystawieniu tytułu wykonawczego. Przy czym, do tej daty osoby wchodzące w skład zarządu spółki nie miały wiedzy, że organ podatkowy wydał decyzję kończącą postępowanie podatkowe. Spółka podniosła również, że nie dotarło do niej zawiadomienie o pozostawieniu pisma w placówce pocztowej. W tym zakresie przedstawiła szereg okoliczności, które w jej ocenie świadczyły o trudnościach z doręczaniem jej korespondencji, a które mogły potwierdzić wskazane przez nią osoby.

Odnosząc się do meritum powyższego wniosku, Dyrektor Izby Skarbowej powołując się na przesłanki przywrócenia terminu określone w art. 162 § 1 - 3 O.p. wskazał przede wszystkim, że dowody zgromadzone w sprawie świadczyły, że przedmiotowy wniosek złożony został z uchybieniem siedmiodniowego terminu, liczonego od dnia ustania przyczyny uchybienia termonowi do wniesienia odwołania. Powołał się przy tym, na stanowisko ugruntowane w orzecznictwie sądowym, że datą początkową biegu terminu do wniesienia wniosku o przywrócenie terminu może być dzień, w którym strona powzięła wiadomość o uchybieniu terminu. W tym aspekcie wskazał, że Naczelnik [...] Urzędu Skarbowego w L. skierował do spółki upomnienie z dnia 27 lutego 2007 r., nr [...] wzywające do zapłaty sankcji z tytułu podatku od towarów i usług za wrzesień 2005 r. w kwocie 9.197 zł., którego odbiór w dniu 6 marca 2007 r. pokwitował pełniący funkcję Prezesa Zarządu - W. P. Na tej podstawie przyjął, że tego dnia spółka wiedziała już o decyzji w przedmiocie podatku VAT, a zarazem, że powzięła wiadomość o uchybieniu terminowi do wniesienia odwołania od decyzji. Dlatego też, wobec upływu w dniu 13 marca 2007 r. 7-dniowego terminu do wniesienia podania o przywrócenie terminu do wniesienia odwołania, złożenie przez spółkę w dniu 23 marca 2007 r. wniosku w tym przedmiocie - nastąpiło w ocenie organu - z uchybieniem terminu do jego złożenia, o którym mowa w art. 162 O.p.

Jednocześnie Dyrektor Izby Skarbowej za nieprawdziwy uznał fakt, iż S. P. - prokurent spółki dopiero w dniu 19 marca 2007 r. powziął wiadomość o przedmiotowej decyzji. Stąd zdaniem organu, zeznania świadków na okoliczność trudności z doręczaniem korespondencji spółce, nie mają znaczenia przy rozważaniu kwestii uchybienia tegoż terminu.

2. Skarga do Sądu pierwszej instancji.

2.1. Na powyższe postanowienie spółka złożyła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie, zarzucając naruszenie przepisów Ordynacji podatkowej:

- art. 122, art. 187 § 1 i art. 191, poprzez naruszenie zasady swobodnej oceny dowodów wyrażające się w błędnym przyjęciu przez organ, że spółka już od dnia 6 marca 2007 r. wiedziała o istnieniu decyzji dotyczącej podatku od towarów i usług, podczas gdy informację taką spółka powzięła dopiero w dniu 19 marca 2007 r.;

- art. 121 § 1 oraz art. 122, art. 187 § 1 i art. 191, poprzez przyjęcie domniemania faktycznego, iż spółka powzięła wiadomość o istnieniu w obrocie prawnym decyzji z treści doręczonego jej upomnienia, wzywającego do zapłaty sankcji;

- art. 122, art. 187 § 1 i art. 191, poprzez pominięcie w ocenie materiału dowodowego pisma spółki z dnia 10 marca 2007 r., które jednoznacznie wskazuje na brak wiedzy spółki o tej decyzji;

- art. 162 § 2, poprzez uznanie, że spółka złożyła wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia odwołania, z uchybieniem terminu określonego w tym przepisie;

- art. 228 § 1 pkt 2, poprzez stwierdzenie uchybienia terminowi do wniesienia odwołania, w sytuacji gdy termin wadliwie nie został przywrócony.

2.2. W odpowiedzi na skargę Dyrektor Izby Skarbowej wnosił o jej oddalenie.

3. Uzasadnienie rozstrzygnięcia Sądu pierwszej instancji.

3.1. Sąd pierwszej instancji uznał, że skarga nie jest zasadna.

3.2. W głównych motywach rozstrzygnięcia WSA wyjaśnił, iż zgodnie z obowiązującymi przepisami Dyrektor Izby Skarbowej w L. odmówił przywrócenia terminu do wniesienia odwołania od decyzji Naczelnika [...] Urzędu Skarbowego w L. z dnia 22 grudnia 2006 r.

Zdaniem Sądu wątpliwości nie budzi fakt, że powyższa decyzja doręczona została spółce w dniu 17 stycznia 2007 r. w trybie art. 150 § 2 O.p. z uwagi na upływ 14 dni od daty pierwszego zawiadomienia o nadejściu przesyłki pocztowej - tj. dnia 3 stycznia 2007 r. Tym samym organ słusznie przyjął, iż stosownie do art. 233 § 2 pkt 1 O.p. 14-dniowy termin do wniesienia odwołania od decyzji upłynął w dniu 31 stycznia 2007 r. jednocześnie wskazując, że spółka złożyła odwołanie wraz z wnioskiem o przywrócenie terminu do jego wniesienia dopiero w dniu 23 marca 2007 r.

3.3. Analizując przesłanki przywrócenia uchybionego terminu zawarte w art. 162 O.p. pod kątem niniejszej sprawy, Sąd wyraził przekonanie, iż miał rację Dyrektor Izby Skarbowej odnośnie tego, iż wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia odwołania został złożony z uchybieniem terminu, o którym mowa w art. 162 § 2 O.p. Prawidłowo bowiem ocenił zgromadzony materiał dowodowy, odnośnie tego, iż datą początkową biegu terminu do wniesienia tegoż wniosku był dzień 6 marca 2007 r., w którym stronie doręczono upomnienie z dnia 27 lutego 2007 r., nr [...] wzywające ją do zapłaty sankcji z tytułu VAT za wrzesień w kwocie 9.197 zł, wraz z odsetkami liczonymi od dnia 1 lutego 2007 r. oraz kosztami upomnienia w wysokości 8,80 zł. Potwierdzeniem słuszności tego stanowiska jest treść wspomnianego upomnienia.

W tym aspekcie Sąd stwierdził, że z tego, iż upomnienie datowane jest na 27 lutego 2007 r., logicznie rzecz ujmując wynika, iż dochodzona należność publicznoprawna - dodatkowe zobowiązanie podatkowe w podatku VAT - musiała powstać wcześniej. Powinno to być zarazem dla organu zarządzającego spółką wyraźnym sygnałem, że przed tym dniem powinny być podjęte działania w celu obrony interesów spółki. Trudno bowiem przyjąć, że gdyby należność nie istniała, to organ bez uzasadnionej przyczyny wzywał by spółkę do zapłacenia zobowiązania. W tych okolicznościach pismo spółki z dnia 10 marca 2007 r. stanowić może, zdaniem Sądu, odezwę na doręczone jej upomnienie, a nie dowód braku wiedzy o decyzji organu podatkowego.

3.4. Sąd wyraził przekonanie, iż okoliczność, że organ nie podzielił twierdzeń spółki, że w dniu 19 marca 2007 r. powzięła ona wiadomość o istnieniu spornej decyzji, nie świadczy o naruszeniu dyrektywy zamieszczonej w art. 121 § 1 O.p. Bowiem zasada zaufania, o której mowa w powołanym wyżej przepisie, nie może być rozumiana, jako obowiązek przyjmowania za prawdziwe oświadczeń składanych przez podatnika i przeprowadzania wnioskowanych przez niego dowodów, mających potwierdzać takie oświadczenia, w sytuacji kiedy dotychczas zebrany materiał dowodowy jest wystarczający do merytorycznego rozstrzygnięcia sprawy.

Zadaniem WSA, skoro organ wyjaśnił stan faktyczny sprawy - zgodnie z zasadą prawdy materialnej ( art. 122 ), wyczerpująco rozpatrzył materiał dowodowy (art. 187 § 1), prawidłowo ocenił go, wyjaśniając równocześnie - i zgodnie z treścią art. 191 - dlaczego właśnie w dniu 6 marca 2007 r. spółka już wiedziała o istnieniu decyzji dotyczącej dodatkowego zobowiązania w podatku od towarów i usług, to zarzuty i wnioski skargi nie mogły być uznane za usprawiedliwione.

4. Skarga kasacyjna.

4.1. Od powyższego rozstrzygnięcia skargę kasacyjną, w imieniu spółki złożył jej pełnomocnik. Zaskarżył on na podstawie art. 1, art. 173 § 1 i § 2 oraz art. 174 pkt 2) ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm., powołana dalej jako "P.p.s.a.") w całości powyższy wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie, zarzucając mu:

naruszenie przepisów postępowania sądowego, które miało istotny wpływ na wynik sprawy, tj. naruszenie art. 134 § 1, art. 141 § 4, art. 145 § 1 pkt 1) lit. c, art. 145 § 2, art. 151 P.p.s.a., jak również art. 1 § 1 i § 2 oraz art. 3 § 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 roku - Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269 ze zm. powołana dalej jako "P.u.s.a.") poprzez to, że Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie dokonując oceny legalności zaskarżonych decyzji uznał, iż organ podatkowy nie naruszył:

- art. 162 § 1 i § 2 O.p. poprzez uznanie, że wniosek o przywrócenie terminu został złożony po upływie 7 dni o powzięciu wiadomości o przyczynie jego uchybienia (o fakcie istnienia decyzji), gdyż na podstawie doręczonego mu w dniu 27 lutego 2007 roku upomnienia nr [...] wzywającego go do zapłaty "sankcji z tytułu VAT za wrzesień" podatnik powinien wiedzieć, że została wydana decyzja w sprawie, podczas, gdy brak wiedzy przedstawicieli Spółki (prokurenta i prezesa zarządu), że "sankcja z tytułu VAT za wrzesień" może powstać wyłącznie na podstawie konstytutywnej decyzji wydanej przez organ podatkowy nie jest równoznaczny z ponoszeniem winy,

- art. 122, 187 § 1, art. 191 O.p. poprzez naruszenie zasady swobodnej oceny dowodów poprzez błędne przyjęcie, iż Skarżąca od dnia 6 marca 2007 roku wiedziała o istnieniu decyzji Naczelnika [...] Urzędu Skarbowego w L. z dnia 22 grudnia 2006 roku dotyczącej zobowiązania podatkowego w podatku od towarów i usług za wrzesień 2005 roku, podczas gdy informację taką powzięto dopiero w dniu 19 marca 2007 roku,

- art. 122, art. 187 § 1, art. 191 O.p. poprzez naruszenie zasady swobodnej oceny dowodów poprzez błędne przyjęcie, iż W. P., który odebrał 27 lutego 2007 roku upomnienie Nr [...] był członkiem Zarządu Skarżącej Spółki,

- art. 188 O.p. poprzez nieprzeprowadzenie dowodów z zeznań świadków na okoliczność momentu ustania przyczyny uchybienia terminu do wniesienia odwołania przez Skarżącą Spółkę,

- art. 122, art. 187 § 1, art. 191 O.p. poprzez pominięcie w ocenie materiału dowodowego pisma podatnika z dnia 10 marca 2007 roku, które jednoznacznie wskazuje na brak wiedzy Skarżącej o ww. decyzji podatkowej,

- art. 228 § 1 pkt 2 O.p. poprzez stwierdzenie uchybienia terminowi do wniesienia odwołania, podczas, gdy termin ten wadliwie nie został przywrócony.

4.2. Przy tak sformułowanych zarzutach, na podstawie art. 185 § 1 P.p.s.a. wniesiono o uchylenie zaskarżonego wyroku w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Lublinie oraz na podstawie art. 203 pkt 1 tejże ustawy o zasądzenie zwrotu kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Nadto, na podstawie art. 106 § 3 P.p.s.a. zawnioskowano o przeprowadzenie dowodu z dołączonego do skargi kasacyjnej pełnego odpisu z rejestru przedsiębiorców na okoliczność, iż W. P. w dniu, w którym odebrał upomnienie nr [...] nie był członkiem Zarządu Skarżącej Spółki.

4.3. W uzasadnieniu skargi kasacyjnej jej autor wskazał, że w istocie rzeczy spółka uchybiła terminowi do wniesienia odwołania od przedmiotowej decyzji, jednakże we wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia odwołania, wniesionego z samym odwołaniem, spółka uprawdopodobniła brak winy w uchybieniu terminowi, dostarczając organowi odpowiednie środki dowodowe tj. zeznania świadków na okoliczność braku wiedzy przedstawicieli spółki o wydaniu ww. decyzji przez organ I instancji oraz wskazywała na trudności z doręczaniem spółce korespondencji.

Skarżąca kontestowała również stanowisko WSA, który uznał, iż organ podatkowy słusznie nie dał wiary konsekwentnie prezentowanemu w toku postępowania twierdzeniu spółki, że o istnieniu decyzji określającej zobowiązanie podatkowe w podatku od towarów i usług za wrzesień 2005 r. dowiedziała się ona w dniu 19 marca 2007 r., bowiem w dniu 6 marca 2007 r. W. P. odebrał upomnienie z dnia 27 lutego 2007 r. wzywające do uregulowania "podatku VAT - sankcja" za "9/2005". Argumentując w zakresie tego zarzutu pełnomocnik podniósł, że treść wystosowanego upomnienia nie wskazywała na istnienie w obrocie prawnym decyzji w przedmiocie należności objętej upomnieniem, a pogląd Sądu oraz organu podatkowego oparty jest na błędnym domniemaniu faktycznym, że każdy wie co oznacza sankcja w podatku od towarów i usług, która nie jest wyrażeniem ustawowym, oraz że sankcja ta może powstać wyłącznie w drodze decyzji organu podatkowego.

4.4. Ponadto skarżąca podkreśliła, iż dla oceny w zakresie ustalania momentu ustania przyczyny uchybienia terminowi niedopuszczalne jest konstruowanie stanu faktycznego na domniemaniach wiedzy podatnika o przepisach materialnego prawa podatkowego. Wyraziła pogląd, iż badaniu winien podlegać stan faktyczny sprawy, tj. czy podatnik wiedział w określonej dacie o istnieniu decyzji, czy też nie wiedział, a nie jak bardzo prawdopodobne jest, że podatnik się domyślał, że taka decyzja istnieje.

4.5. Odpowiedzi na skargę kasacyjną nie wniesiono.

5. Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje.

5.1. Skarga kasacyjna zasługuje na uwzględnienie, przede wszystkim z uwagi na trafność sformułowanych w niej zarzutów naruszenia art. 134 § 1, art. 141 § 4, art. 145 § 2 i art. 151 P.p.s.a. w zw. z art. 122, art. 187 § 1 i art. 191 O.p.

5.2. W sprawie tej kwestią sporną jest, czy Sąd pierwszej instancji prawidłowo uznał za trafne rozstrzygniecie organu odwoławczego, w którym uznano, że wniosek strony o przywrócenie terminu do złożenia odwołania został przez nią złożony z uchybieniem terminu określonego w art. 162 § 2 O.p., tzn. z uchybieniem terminu 7 dni od dnia ustania przyczyny uchybienia terminu.

5.3. Trafnie w skardze kasacyjnej podniesiono, że na podstawie zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego wadliwie ustalono dzień ustania przyczyny uchybienia terminu do wniesienia odwołania, od którego liczy się 7-dniowy termin, o którym stanowi art. 162 § 2 O.p. Sąd pierwszej instancji zaakceptował w tym zakresie pogląd organu odwoławczego, że dniem tym był 6 marca 2007 r., w którym "W. P., pełniący funkcję Prezesa Zarządu, pokwitował odbiór upomnienia" z dnia 27 lutego 2007 r.

Z materiału dowodowego sprawy niewątpliwie wynika, że faktycznie w dniu 6 marca 2007 r. W. P. pokwitował odbiór upomnienia z dnia 27 lutego 2007 r. Jednakże z odpisu KRS skarżącej spółki, którym dysponował Sad pierwszej instancji, jak również z odpisu załączonego do skargi kasacyjnej, wynika że W. P. w dniu 6 marca 2007 r. nie pełnił funkcji Prezesa Zarządu skarżącej spółki, będąc jedynie jej wspólnikiem. Wadliwe tym samym ustalono, że W. P. był w tym dniu uprawnionym do odbioru korespondencji w imieniu spółki jako jej Prezes Zarządu (był nim N. P.). W sprawie zaś nie dokonano żadnych innych ustaleń, z których wynikałoby takie uprawnienie W. P. Jednak nie to jest istotne dla uwzględnienia skargi kasacyjnej spółki, gdyż z materiału dowodowego sprawy wnika, że spółka została poinformowana o treści ww. upomnienia, o czym świadczy treść pisma spółki z dnia 10 marca 2007 r. Jednakże w świetle treści tegoż upomnienia oraz powyższego pisma rację należy przyznać skarżącej spółce, że wadliwym jest wywodzenie z faktu doręczenia spółce tegoż upomnienia, iż powzięła ona wiedzę o wydaniu w dniu 22 grudnia 2006 r. decyzji przez Naczelnika [...] Urzędu Skarbowego w L. w przedmiocie podatku od towarów za wrzesień 2005 r.

Z treści upomnienia w żadnym przypadku nie wynika w sposób jednoznaczny fakt wydania takiej decyzji, natomiast pismo spółki z dnia 10 marca 2007 r. wskazuje, że władze spółki w żadnym przypadku faktu otrzymania upomnienia nie łączyły z wydaniem decyzji z dnia 22 grudnia 2006 r. Świadczy o tym stanowczo i jednoznacznie ostatnie zdanie tegoż pisma, w którym spółka domaga się przedstawienia powodów i podstawy prawnej, na której Urząd Skarbowy domaga się wpłaty należności nie dając możliwości odwołania. Gdyby władze spółki miały świadomość, że otrzymane upomnienie jest efektem wydania powyższej decyzji wymiarowej miały możliwość - zamiast pisać w dniu 10 marca 2007 r. do Naczelnika Urzędu Skarbowego pisma żądającego stosownych wyjaśnień w związku z otrzymanym upomnieniem - złożenia w tym dniu odwołania od tej decyzji wraz z wnioskiem o przywrócenie terminu. Świadczy to również o braku takiej świadomości po stronie władz spółki. Nie ma przy tym również podstaw do twierdzenia, że brak tej świadomości był efektem braku należytej staranności władz spółki, skoro doręczenie upomnienia spółce nie nastąpiło do rąk upoważnionej osoby, a z treści upomnienia nie wynikał expressis verbis, jak również w sposób dorozumiany fakt wydania decyzji wymiarowej, co w kontekście wynikającego z niego żądania uiszczenia należności podatkowej, spotkało się z prawidłowa reakcją władz spółki - żądania stosownego wyjaśnienia tego żądania.

5.4. W sytuacji gdy uchybienie terminu do złożenia środka zaskarżenia jest wynikiem braku wiedzy strony co do faktu wydania aktu administracyjnego, od którego przysługuje ten środek, dzień ustania przyczyny uchybienia terminowi, od którego liczy się 7-dniowy termin, w którym należy wnieść podanie o przywrócenie terminu w rozumieniu art. 162 § 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. - Ordynacja podatkowa (Dz.U. 2005 r., Nr 8, poz. 60 ze zm.) musi być określony w sposób bezsporny co do faktu powzięcia przez stronę informacji o wydaniu tego aktu i uchybieniu terminu do jego zaskarżenia.

W przypadku gdy termin do wniesienia wniosku o przywrócenie terminu ma charakter terminu nieprzywracalnego, nie można domniemywać początku jego biegu. Okoliczności towarzyszące powzięciu przez stronę informacji o uchybieniu terminu muszą jednoznacznie wskazywać, że strona na ich podstawie miała co najmniej obiektywną możliwość pozyskania wiedzy o fakcie wydania aktu administracyjnego (dacie jego wydania), którego nie zaskarżyła w terminie. Nie mogą to być, jak przyjęły organy podatkowe i Sąd pierwszej instancji w tej sprawie, okoliczności z których nie wynika jednoznacznie taka wiedza, a których jedynie weryfikacja przez stronę pozwala na jej pozyskanie.

5.5. Z tych względów zarzuty skargi kasacyjnej wskazujące na wadliwe zaakceptowanie przez Sąd pierwszej instancji dokonanego przez organy podatkowe ustalenia dnia, od którego liczy się 7-dniowy termin, o którym stanowi art. 162 § 2 O.p. - poprzez naruszenie art. 122, art. 187 § 1 i art. 191 O.p. - stanowi o naruszeniu przez ten Sąd art. 134 § 1, art. 141 § 4, art. 145 § 2 i art. 151 P.p.s.a.

Kwestia natomiast, czy doszło również do naruszenia art. 162 § 1 O.p. oraz art. 228 § 1 pkt 2 O.p. musi być przedmiotem ponownej analizy Sądu pierwszej instancji, gdyż w zakresie wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia odwołania Sąd ten musi ocenić, czy organ odwoławczy w sposób dostateczny rozważył warunki zastosowania lub odmowy zastosowania normy art. 162 § 1 O.p., w kontekście określonej w niej przesłanki przywrócenia terminu - uprawdopodobnienia, że uchybienie terminu nastąpiło bez winy strony.

5.6. W świetle powyższego Naczelny Sąd Administracyjny uznając, iż przedmiotowa skarga kasacyjna jest zasadna w zakresie sformułowanych zarzutów kasacyjnych, działając na podstawie art. 185 i art. 203 pkt 1 P.p.s.a. - orzekł jak w sentencji wyroku.