Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Małgorzata Borowiec po rozpoznaniu w dniu 25 kwietnia 2017 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia J.B. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z dnia 9 lutego 2017 r. sygn. akt II SAB/Bk 105/16 o odrzuceniu wniosku J.B. o uzupełnienie wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z dnia 22 listopada 2016 r. sygn. akt II SAB/Bk 105/16 w sprawie ze skargi J.B. na bezczynność Dyrektora Ośrodka Pomocy Społecznej w [...] w przedmiocie zawarcia kontraktu socjalnego postanawia oddalić zażalenie.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku wyrokiem z dnia 22 listopada 2016 r. sygn. akt II SAB/Bk 105/16 oddalił skargę J.B. na bezczynność Dyrektora Ośrodka Pomocy Społecznej w [...] w przedmiocie zawarcia kontraktu socjalnego.

W dniu 22 listopada 2016 r. J.B. złożył wniosek o sporządzenie uzasadnienia w/w wyroku.

Następnie, w dniu 16 grudnia 2016 r. skarżący złożył wniosek o uzupełnienie w/w wyroku, "przez zajęcie stanowiska orzeczniczego co do części skargi określonej w zawiadomieniu o rozprawie jako bezczynność w przedmiocie udzielenia pomocy społecznej".

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku postanowieniem z dnia 9 lutego 2017 r. sygn. akt II SAB/Bk 105/16 odrzucił wniosek J.B. o uzupełnienie wyroku. W uzasadnieniu postanowienia wskazał, że zgodnie z art. 157 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j.: Dz. U. z 2016 r., poz. 718 ze zm., dalej w skrócie "P.p.s.a."), strona może w ciągu czternastu dni od doręczenia wyroku z urzędu – a gdy wyroku nie doręcza się stronie od dnia ogłoszenia – zgłosić wniosek o uzupełnienie wyroku, jeżeli sąd nie orzekł o całości skargi albo nie zamieścił w wyroku dodatkowego orzeczenia, które według przepisów ustawy powinien był zamieścić z urzędu. Z w/w przepisu wynika zatem, że czternastodniowy termin na złożenie wniosku o uzupełnienie wyroku w sprawach, w których nie doręcza się stronie wyroku z urzędu, liczy się od dnia jego ogłoszenia. Takim wyrokiem jest wyrok oddalający skargę, który zapadł w niniejszej sprawie w dniu 22 listopada 2016 r. Termin na zgłoszenie wniosku o jego uzupełnienie upływał w dniu 6 grudnia 2016 r. Tymczasem skarżący wniósł o uzupełnienie tego wyroku w dniu 16 grudnia 2016 r., a więc uchybił ustawowemu terminowi, co skutkowało odrzuceniem wniosku, jako spóźnionego. Sąd pierwszej instancji podkreślił, że powyższej oceny nie zmienia fakt złożenia przez skarżącego wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku i jego doręczenie. Zgłoszenie bowiem przez stronę wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku, co w rezultacie może prowadzić do doręczenia jej wyroku wraz z uzasadnieniem, nie ma wpływu na sposób obliczenia biegu terminu do zgłoszenia wniosku o uzupełnienie wyroku i jest niezależne od możliwości złożenia środka odwoławczego od orzeczenia objętego takim wnioskiem (por. Tadeusz Woś, Komentarz do art. 157 P.p.s.a. oraz postanowienie WSA w Warszawie z dnia 30 maja 2007 r., sygn. akt III SA/Wa 2886/06). W konsekwencji uznać należy, iż wniosek skarżącego podlegał odrzuceniu na podstawie art. 157 § 1a P.p.s.a.

Powyższe postanowienie stało się przedmiotem zażalenia J.B. do Naczelnego Sądu Administracyjnego, w którym wyraził niezadowolenie z zajętego przez Sąd pierwszej instancji stanowiska, zarzucając nieważność postępowania w oparciu o art. 183 § 2 pkt 5 P.p.s.a., bowiem na skutek zakreślenia przez ustawodawcę w art. 157 § 1 P.p.s.a. początku biegu terminu na złożenie wniosku o uzupełnienie wyroku od daty ogłoszenia wyroku niedoręczanego stronie z urzędu, a nie od daty, w którym strona dowiedziała się o niekompletności wyroku – skarżący był pozbawiony możności obrony swoich praw. Wobec powyższego wniósł o uchylenie zaskarżonego postanowienia oraz zwrócenie się do Trybunału Konstytucyjnego z pytaniem prawnym o zgodność art. 157 § 1 P.p.s.a. z art. 45 ust. 1 Konstytucji RP oraz z art. 45 ust. 1 w związku z art. 32 ust. 1 Konstytucji RP.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 157 § 1 P.p.s.a., strona może w ciągu czternastu dni od doręczenia wyroku z urzędu – a gdy wyroku nie doręcza się stronie od dnia ogłoszenia – zgłosić wniosek o uzupełnienie wyroku, jeżeli sąd nie orzekł o całości skargi albo nie zamieścił w wyroku dodatkowego orzeczenia, które według przepisów ustawy powinien był zamieścić z urzędu. Stosownie do treści art. 157 § 1a, wniosek o uzupełnienie wyroku zgłoszony po upływie terminu, podlega odrzuceniu, a sąd może wydać postanowienie na posiedzeniu niejawnym.

W rozpoznawanej sprawie Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku wyrokiem z dnia z dnia 22 listopada 2016 r. sygn. akt II SAB/Bk 105/16 oddalił skargę J.B., stąd czternastodniowy termin do zgłoszenia wniosku o uzupełnienie tego wyroku należy liczyć od dnia jego ogłoszenia, tj. od dnia 22 listopada 2016 r. W/w wyrok nie był bowiem doręczany przez Sąd z urzędu. Wniosek złożony został natomiast w dniu 16 grudnia 2016 r., a więc z uchybieniem terminu do jego wniesienia, a skarżący nie wystąpił o przywrócenie terminu do dokonania tej czynności. Tym samym należy uznać, iż wniosek J.B. o uzupełnienie wyroku – jako spóźniony – podlegał odrzuceniu na podstawie art. 157 § 1a P.p.s.a.

Sąd pierwszej instancji prawidłowo wskazał, że złożenie przez skarżącego wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku nie miało wpływu na sposób obliczenia biegu terminu do wniesienia wniosku o uzupełnienie wyroku. Ponadto zauważyć należy, że nie jest dopuszczalne złożenie wniosku o uzupełnienie wyroku co do treści samego uzasadnienia.

Wobec powyższego, w niniejszej sprawie nie zaszła zarzucana przez skarżącego nieważność postępowania, poprzez pozbawienie go możności obrony swoich praw.

W ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego, nie ma również podstaw do zwrócenia się do Trybunału Konstytucyjnego z pytaniem prawnym o zgodność art. 157 § 1 P.p.s.a. z art. 45 ust. 1 Konstytucji RP oraz z art. 45 ust. 1 w związku z art. 32 ust. 1 Konstytucji RP. Wyjaśnić należy, iż przedstawienie przez sąd Trybunałowi Konstytucyjnemu pytania prawnego musi być poprzedzone stwierdzeniem zaistnienia w konkretnej sprawie niedającej się usunąć w drodze wykładni wątpliwości co do konstytucyjności aktu normatywnego, od której rozstrzygnięcia zależy orzeczenie o przedmiocie sprawy. Instytucja pytania prawnego, przewidziana art. 193 Konstytucji RP, nie daje skarżącemu w postępowaniu sądowoadministracyjnym uprawnienia do skutecznego domagania się przedłożenia przez sąd pytania prawnego Trybunałowi Konstytucyjnemu. Warunkiem wystąpienia z pytaniem prawnym jest wątpliwość powstała w składzie orzekającym co do zgodności przepisu prawa z Konstytucją RP, ratyfikowanymi umowami międzynarodowymi lub ustawą, jeżeli od odpowiedzi na pytanie prawne zależy rozstrzygnięcie sprawy toczącej się przed sądem (por. postanowienie NSA z dnia 7 września 2011 r. I OZ 653/11, LEX nr 964711). W niniejszej sprawie sytuacja taka nie wystąpiła, gdyż Naczelny Sąd Administracyjny nie miał wątpliwości co do zgodności z Konstytucją RP przepisu art. 157 § 1 P.p.s.a. Gdyby przyjąć pogląd skarżącego, to w przypadku wyroku oddalającego skargę, niezbędnym warunkiem złożenia wniosku o uzupełnienie wyroku byłoby wniesienie wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku i jego doręczenie, co w sprawach, w których brak jest ustawowego zwolnienia od obowiązku uiszczania kosztów sądowych, powodowałoby w istocie obowiązek uiszczenia przez stronę w takim przypadku opłaty kancelaryjnej od sporządzenia uzasadnienia w kwocie 100 zł. Uniemożliwiałoby to zatem stronie możliwość złożenia wyłącznie wniosku o uzupełnienie wyroku – do czego ma prawo – bez jednoczesnego obowiązku złożenia wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku i uiszczenia z tego tytułu dodatkowej opłaty.

W tym stanie rzeczy Naczelny Sąd Administracyjny uznał, iż zaskarżone postanowienie odpowiada prawu i na podstawie art. 184 w związku z art. 197 § 2 P.p.s.a., orzekł, jak w sentencji postanowienia.