Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Dnia 18 lutego 2014 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Marzenna Kosewska Sędziowie WSA Małgorzata Górecka ( spr.) WSA Mirella Ławniczak Protokolant: st. sekr. sąd. Izabela Kaczmarczyk po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 28 stycznia 2014 roku przy udziale sprawy ze skargi Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w P na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w P z dnia .... roku nr ... w przedmiocie określenia wysokości zobowiązania podatkowego w podatku od nieruchomości na 2010 rok oddala skargę

Uzasadnienie.

Po ponownym rozpatrzeniu sprawy Wójt Gminy C decyzją z dnia ... 2012 r. określił Spółce z o. o. wysokość zobowiązania w podatku od nieruchomości za 2010 rok w wysokości 44 327 zł.

W uzasadnieniu wskazano, że w dniu 05.07.2010 r. podatnik nabył przedmiotową nieruchomość zabudowaną – działkę nr ..., obręb M, o pow. 13,84 ha. W dniu 6.09.2010r. podatnik złożył deklarację na podatek od nieruchomości na rok 2010, w której zadeklarował grunty pozostałe o pow. 13847 m 2 , budynki mieszkalne o pow. 299 m2 oraz budynki pozostałe o pow. 64 m 2 . Grunty tej działki były sklasyfikowane w ewidencji gruntów i budynków jako tereny różne – TR. Działka została podzielona na działki ... i zaklasyfikowana w ewidencji jako tereny Bp, Bi i dr. Podatnik oświadczył, że cała powierzchnia nieruchomości jest związana z budynkami mieszkalnymi a budynki pozostałe pełnią funkcje komórek. Organ podatkowy wezwał podatnika o skorygowanie deklaracji bowiem grunty pozostałe winny być zadeklarowane jako związane z prowadzeniem działalności gospodarczej i podlegające opodatkowaniu wg stawek najwyższych. Wszczęto wobec tego postępowanie podatkowe. W toku oględzin ustalono, że na działce ... jest jeden budynek używany do celów mieszkalnych, a obok jest zniszczony budynek gospodarczy nienadający się do użytkowania ze względu na zawalający się dach. Grunty na przedmiotowej działce są zarośnięte trawą , krzakami i częściowo drzewami. Na gruntach wkopane są słupki wytyczające drogi wewnętrzne. Budynek, zgodnie z oświadczeniem Prezesa Zarządu Spółki jest przez niego wykorzystywany w celach mieszkalnych i tam też jest on zameldowany. W ocenie organu I instancji sporny budynek używany do celów mieszkalnych nie miał takiego charakteru, gdyż jest to budynek koszarowy, sklasyfikowany w ewidencji gruntów i budynków jako budynek o funkcji innej niemieszkalnej ( i ), a działka była sklasyfikowana po podziale jako Bi – inne tereny zabudowane. W toku postępowania ustalono, że podatnik nie wnosił o zmianę sposobu użytkowania przedmiotowego budynku. W budynku mieszka prezes spółki M W, jest tam zameldowany. Okoliczności te nie przesądzają jednak o konieczności zaliczenia budynku do kategorii budynku mieszkalnego. Organ wskazał ponadto, że budynki i grunty stanowiące własność podatnika – przedsiębiorcy winny być opodatkowane jako rzeczy związane z prowadzeniem działalności gospodarczej. Jedynie budynek inny niż mieszkalny o pow. 64 m2 został wyłączony od opodatkowania, gdyż ze względu na brak dachu nie nadaje się do użytkowania. Organ podatkowy naliczył wobec tego należny podatek od nieruchomości według najwyższych stawek jako, że były one własnością przedsiębiorcy a więc uznał, ze są one związane z prowadzeniem działalności gospodarczej. Stawki podatku określone zostały na podstawie obowiązującej na rok 2010 uchwały Rady Gminy Czerwonak z dnia 17.09.2009r.

W odwołaniu od powyższej decyzji strona zarzuciła organowi, że nie zastosował art. 2 ust. 3 pkt. 4 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, wprowadzającego zwolnienie podatkowe w odniesieniu do dróg publicznych. Z tego względu podatku nie należało ustalać dla działki nr ... o pow. 18257 m kw., będącej drogą i oznaczonej w ewidencji jako droga ( dr ). Ponadto sporny budynek jest budynkiem mieszkalnym, albowiem służy on zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych. Budynek jest posadowiony na działce ... oznaczonej symbolem Bi i B – działka mieszkalna.

Po rozpoznaniu odwołania SKO w P decyzją z dnia ... 2013 r. utrzymało w mocy decyzję organu I instancji.

Organ II instancji stwierdził, że w spornym budynku faktycznie można mieszkać i być zameldowanym, jednak dla potrzeb wymiaru podatków wiążące są przede wszystkim dane z ewidencji gruntów i budynków. Powiatowy Ośrodek Dokumentacji Geodezyjnej i Kartograficznej w P stwierdził, że budynek jest oznaczony jako budynek o funkcji innej niemieszkalnej, a jego mniejsza część jako budynek o funkcji produkcyjnej, usługowej i gospodarczej dla rolnictwa. Na mapie geodezyjnej budynek jest oznaczony jako "i" – budynek o funkcji innej niż mieszkalna. Ponadto organ stwierdził, że z decyzji podziałowej wynika wprost, że na spornej nieruchomości są wyłącznie drogi wewnętrzne, nie stanowiące dróg publicznych, podlegających zwolnieniu podatkowemu.

W skardze do WSA w Poznaniu strona wniosła o uchylenie decyzji organu II instancji, zarzucając jej naruszenie prawa materialnego i procesowego w zakresie błędnej kwalifikacji prawnej budynku na działce ... oraz drogi na działce ... .

Zdaniem strony skarżącej jest to droga wewnętrzna – ogólnie dostępna, podlegająca zwolnieniu podatkowemu. Jest ona elementem publicznego układu komunikacyjnego. Ponadto działka jest oznaczona w ewidencji gruntów i budynków jako dr. W kwestii budynku strona skarżąca podniosła, że działka ... jest oznaczona symbolem Bi i B – teren mieszkalny. Powiatowy Ośrodek Dokumentacji Geodezyjnej i Kartograficznej w P przedstawił nieaktualne dane, dotyczące wyłącznie budynku a nie działki.

Na rozprawie w dniu 28.01.2014 r. pełnomocnik strony skarżącej wskazał, że działka nr ... jest drogą wewnętrzną, ale z jej sposobu użytkowania wynika, że jest to droga publiczna. Działka nr ... jest terenem mieszkalnym. Była oznaczona w całości symbolem Bi – tereny inne, po podziale jej część z budynkiem mieszkalnym jest oznaczona symbolem B – budownictwo mieszkalne.

Po zamknięciu rozprawy strona skarżąca pismem z dnia 5.02.2014r. wniosła o przeprowadzenie dowodu z dokumentu dołączonego przy piśmie- decyzji Wójta Gminy C z dnia 27.09.2010r. zatwierdzającej projekt podziału działki nr ... wraz z mapą projektu podziału zatwierdzającą wykaz zmian gruntowych będącej załącznikiem do decyzji, celem wyjaśnienia wątpliwości co do charakteru użytków działek po podziale a w szczególności działek .... Nadto pismem procesowym z dnia 13.02.2014r. wniosła o zawieszenie postępowania do czasu zakończenia toczącego się przed Starostą P postępowania z wniosku skarżącej o sprostowanie niezgodności i oznaczenie użytków działki ... z oznaczenia Bi na oznaczenie B.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu zważył, co następuje:

Skarga nie zasługiwała na uwzględnienie.

Zaskarżona i poprzedzająca ją decyzja organu I instancji odpowiadają prawu.

Spór w niniejszej sprawie sprowadzał się do kilku kwestii: klasyfikacji działki ..., klasyfikacji budynku na działce ... i ustaleniem czy po dokonaniu tychże klasyfikacji grunty pozostałe należało opodatkować według najwyższej stawki podatkowej wobec przyjęcia, że są one związane z działalnością gospodarczą.

Otóż co do klasyfikacji budynku skarżącej, znajdującego się na działce nr ... . W ocenie skarżącej jest to budynek mieszkalny w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych, wobec którego należy zastosować niższą stawkę podatkową. Natomiast zdaniem organów obu instancji przedmiotem opodatkowania jest budynek inny niemieszkalny, którego nie można zakwalifikować do grupy budynków mieszkalnych.

W doktrynie i orzecznictwie wskazuje się na trudności związane z prawidłowym definiowaniem budynku mieszkalnego w rozumieniu przepisów ustawy o podatkach i opłatach lokalnych (t.j. Dz.U. 2010r., Nr 95, poz. 613 ze zm.), dalej u.p.o.l. (wynikające z braku definicji legalnej tego pojęcia w aktach o charakterze ustawowym). Część orzecznictwa wskazuje, że "jedynym kryterium decydującym o zaliczeniu budynku do kategorii budynków mieszkalnych, jest faktyczne wykorzystywanie budynku na cele mieszkalne". Jednocześnie w doktrynie prawa podatkowego za budynek mieszkalny przyjęło się uważać całość pomieszczeń mieszczących się w bryle budynku, związanych z szeroko pojętą funkcją zamieszkiwania (L. Etel, komentarz do art. 5 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, lex 2013).

W doktrynie wskazuje się ponadto, że "organy podatkowe nie są kompetentne do określania rodzaju budynków, zwłaszcza gdy klasyfikacja ta wzbudza wątpliwości podatnika. Organy podatkowe nie mają dostatecznej wiedzy technicznej, aby samodzielnie określić, że dany budynek jest budynkiem mieszkalnym, a nawet gdyby taką wiedzę miały, to nie są organem uprawnionym do dokonywania takiej klasyfikacji. Jeżeli dany budynek figuruje w ewidencji budynków, łatwo można ustalić, jaki to jest rodzaj budynku, a organ podatkowy nie może w takim przypadku klasyfikować samodzielnie budynku, tylko w razie wątpliwości powinien zasięgnąć stosownej informacji w organie prowadzącym ewidencję" (L. Etel, komentarz do art. 5 u.p.o.l, lex 2013).

W sytuacji braku odpowiednich danych ewidencyjnych "organ podatkowy powinien dotrzeć do dokumentacji budowlanej danego budynku (decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, projekt budowlany, pozwolenie na budowę, decyzja o dopuszczeniu budynku do użytkowania itp.), w której znajduje się, dokonane przez uprawniony organ, precyzyjne określenie rodzaju budynku" (L. Etel, w/w, lex 2013 ). "Jeżeli w trakcie wszczętego postępowania podatkowego okaże się, że takiej dokumentacji budowlanej nie ma, organ podatkowy powinien wystąpić do rzeczoznawcy budowlanego o opinię, czy dany obiekt budowlany jest budynkiem mieszkalnym. Informacje o rodzaju budynku można zatem uzyskać z zasobu geodezyjno-kartograficznego, dokumentacji budowlanej albo od biegłego" (zob. L. Etel, komentarz do art. 5 u.p.o.l., lex 2013; wyrok WSA w Poznaniu z dnia 26 października 2007 r., sygn. akt I SA/Po 948/07, LEX nr 399017).

Po przeanalizowaniu akt administracyjnych sprawy Sąd stwierdził, że organy podatkowe zasadnie uznały, że nie ma podstaw do zakwalifikowania spornego budynku do kategorii budynków mieszkalnych. Dla przyjęcia takiej tezy wystarczające okazały się dane ewidencyjne określające rodzaj budynku (budynek ma założoną kartotekę w rejestrze budynków). Powiatowy Ośrodek Dokumentacji Geodezyjnej i Kartograficznej w P stwierdził w piśmie z dnia 26.03.2012 r., że budynek jest oznaczony jako budynek o funkcji innej niemieszkalnej, a jego mniejsza część jako budynek o funkcji produkcyjnej, usługowej i gospodarczej dla rolnictwa. Na mapie geodezyjnej budynek jest oznaczony jako "i" – budynek o funkcji innej niż mieszkalna. Organ ustalił, że strona nie wnosiła o zmianę sposobu użytkowania przedmiotowego budynku.

Powyższe dane ewidencyjne przesądzają w ocenie Sądu o braku podstaw do zaliczenia spornego budynku do kategorii budynku mieszkalnego, korzystającego z preferencyjnych stawek podatkowych. Bez znaczenia jest zatem fakt, że budynek ten jest zamieszkiwany oraz że położony jest na terenie działki oznaczonej symbolem B – tereny mieszkalne. Kolejny raz należy zwrócić uwagę na to, iż strona nie wniosła o zmianę sposobu użytkowania budynku a budynek ten- co wynika z akt administracyjnych - został zakupiony wraz z całą objętą niniejszą sprawą nieruchomością tj. działką nr ... przed podziałem, od Skarbu Państwa- Agencji Mienia Wojskowego przez A W (akt notarialny z 12.01.2007r., Rep. A nr ...) a następnie przekazany na własność skarżącej Spółce

Przechodząc do omówienia kolejnej spornej kwestii należy uznać, iż niezasadny był zarzut strony dotyczący konieczności zastosowania zwolnienia podatkowego wobec drogi na działce ... . Trafnie wskazał bowiem organ II instancji, że zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy o drogach publicznych zalicza się do nich również drogi gminne, jednak za wyjątkiem dróg wewnętrznych ( art. 7 ust. 1 i art. 8 ust. 1 ). Sporna działka jest drogą wewnętrzną i na mocy przepisów rangi ustawowej nie może być ona zaliczona do kategorii dróg publicznych podlegających zwolnieniu podatkowemu. Wskazać należy jednocześnie, że określenie tej drogi wewnętrznej symbolem dr w ewidencji budynków i gruntów nie przesądza w żaden sposób o konieczności uznania jej za drogę publiczną. Jest to bowiem sposób oznaczania w ewidencji również dróg wewnętrznych, stanowiących własność prywatną.

Z uwagi na powyższe sporne grunty należało opodatkować jako powierzchnia gruntów związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej (136 417 m2 ) według najwyższej stawki (0,74 zł) zgodnie z §1 pkt1 lit.a uchwały Nr 305/XLIII/2009 Rady Gminy Czerwonak z dnia 17 września 2009r. zaś sporny budynek na działce 34/10 stawką18,18 zł za 1 m 2 bowiem także związany jest z prowadzeniem działalności gospodarczej (§1pkt2 lit.b uchwały) . Jak słusznie organ podatkowy wskazał, o tym czy dana nieruchomość pozostaje związana z działalnością gospodarczą nie przesądza to, czy działalność gospodarcza jest w danym obiekcie i w danym czasie prowadzona. Tak więc przejściowe niewykorzystywanie przez podmiot gospodarczy nieruchomości do wykonywania działalności gospodarczej , nie daje podstaw do tego aby do wymiaru podatku od nieruchomości , nie miały zastosowania stawki przewidziane dla nieruchomości związanych z działalnością gospodarczą. Jedynie zły stan techniczny budynku daje podstawę do zwolnienia z opodatkowania tym podatkiem. Takim budynkiem był budynek gospodarczy na przedmiotowej działce, który ze względu na zawalający się dach został wyłączony przez organ podatkowy z opodatkowania podatkiem od nieruchomości i dotyczyło to pow. 64 m 2 .

Biorąc powyższe pod uwagę nie było podstaw do uwzględnienia wniosku strony skarżącej o zawieszenie postępowania ze względu na toczące się postępowanie administracyjne przed Starostą P z wniosku strony o sprostowanie niezgodności zapisów ewidencyjnych ze stanem rzeczywistym. Co do wniosku strony skarżącej o przeprowadzenie dowodu z dołączonego do pisma procesowego strony dokumentu: decyzji podziałowej Wójta Gminy C z dnia 27.09.2010r. Sąd zauważa, że wniosek został zgłoszony po zamknięciu rozprawy i brak było podstaw do jej otwarcia na nowo, (art. 133§3 p.p.s.a.). W aktach administracyjnych jest ta decyzja wraz z załącznikiem i została ona uwzględniona jako materiał dowodowy przez organy podatkowe.

W tym stanie rzeczy skoro z powyższych rozważań wynika, że zarzuty skargi nie mogły prowadzić do jej uwzględnienia Sąd, na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. - Dz. U. z 2012 roku, poz. 270 ze zm.), orzekł jak w sentencji wyroku.