Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi – Wydział III w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Ewa Alberciak po rozpoznaniu w dniu 20 lipca 2017r. na posiedzeniu niejawnym wniosku H.P. o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi H.P. na decyzję Ł. Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego w Ł. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie wprowadzenia zmian w ewidencji gruntów i budynków p o s t a n a w i a : odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji. D.Cz.

W dniu [...] H.P. wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi skargę na decyzję Ł. Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego w Ł. z dnia [...] Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w Ł. z dnia [...] w przedmiocie wprowadzenia zmian w ewidencji gruntów i budynków. W skardze strona skarżąca wnosząc o uchylenie zaskarżonej decyzji lub stwierdzenie jej nieważności zawarła również wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył co następuje:

Wniosek nie zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z treścią art. 61 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz.U. z 2016r., nr 718 ze zm.) - dalej p.p.s.a., wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności. W myśl natomiast art. 61 § 3 p.p.s.a., po przekazaniu sądowi skargi sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części aktu lub czynności, o których mowa w § 1, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków z wyjątkiem przepisów prawa miejscowego, które weszły w życie, chyba że ustawa szczególna wyłącza wstrzymanie ich wykonania. Odmowa wstrzymania wykonania aktu lub czynności przez organ nie pozbawia skarżącego złożenia wniosku do sądu. Dotyczy to także aktów wydanych lub podjętych we wszystkich postępowaniach prowadzonych w granicach tej samej sprawy.

Należy podkreślić, że wstrzymanie wykonania może jednak dotyczyć wyłącznie tych aktów administracyjnych, które nadają się do wykonania i wymagają wykonania. Przez pojęcie wykonania aktu administracyjnego należy rozumieć spowodowanie w sposób dobrowolny lub doprowadzenie w trybie egzekucji do takiego stanu rzeczy, który jest zgodny z rozstrzygnięciem zawartym w danym akcie. Nie każdy akt administracyjny nadaje się do tak rozumianego wykonania. Nie kwalifikują się do wykonania te spośród aktów prawnych, które dla sprowadzenia stanu prawnego lub faktycznego w nim określonego nie wymagają czynności podmiotów uprawnionych. W rzeczywistości więc problem wykonania aktu administracji dotyczy aktów zobowiązujących, ustalających dla ich adresatów nakazy powinnego zachowania lub zakazy określonego zachowania, aktów, na podstawie których określony podmiot uzyskuje równocześnie uprawnienie i mocą którego zostają na niego nałożone obowiązki (por. P. Tarno: Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - komentarz, LexisNexis. W-wa 2005, str. 295).

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że rozpoznawany wniosek skarżącej nie zasługuje na uwzględnienie, albowiem zaskarżona decyzja nie posiada atrybutu wykonalności.

Przedmiotem zaskarżenia w niniejszej sprawie jest decyzja Ł. Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego w Ł. z dnia [...] w przedmiocie wprowadzenia zmian w ewidencji gruntów i budynków. Wyjaśnić należy, że organy administracji publicznej, prowadząc ewidencję gruntów, rejestrują jedynie stany prawne w oparciu o określone dokumenty i nie mogą samodzielnie rozstrzygać w kwestii uprawnień objętych tymi dokumentami. Ewidencja gruntów jest tylko zbiorem informacji (art. 20, art. 22 i art. 24 ustawy z dnia 17 maja 1989r. - Prawo geodezyjne i kartograficzne /tekst jedn. Dz.U. z 2016r., poz. 1629 ze zm./), a rejestr ewidencji gruntów jest wyłącznie odzwierciedleniem danych wynikających z przedłożonych organowi dokumentów i stąd też ma charakter deklaratoryjny, a nie konstytutywny. Oznacza to, że nie kształtuje nowego stanu prawnego, a jedynie potwierdza stan prawny zaistniały wcześniej. Ewidencja gruntów pełniąc funkcje informacyjno-techniczne, nie rozstrzyga sporów o prawa do gruntów ani nie nadaje tych praw. Rejestruje jedynie stany prawne ustalone w innym trybie lub przez inne organy, a zmiany danych w ewidencji gruntów można dokonać tylko w oparciu o decyzje administracyjne, orzeczenia sądowe lub akty notarialne, w których zawarte są dane objęte ewidencją gruntów (por. wyroki: NSA z 20 sierpnia 1998 r., III SA 766/98; z 19 kwietnia 2001 r., II SA 862/00; z 4 stycznia 2011 r., I OSK 389/10). Zmiany w ewidencji gruntów i budynków mają wtórny charakter do stanu prawnego. Nie mogą kształtować nowego stanu prawnego, a zadaniem organów ewidencyjnych jest tylko zarejestrowanie stanów prawnych ustalonych w innym trybie lub przez inne organy orzekające (por. postanowienie WSA w Krakowie z 29 października 2009 r., III SA/Kr 969/09; postanowienie WSA w Poznaniu z 17 maja 2012 r., II SA/Po 194/12; postanowienie NSA z 2 września 2016 r., I OZ 894/16). Wykonanie zatem decyzji o wprowadzeniu zmian w ewidencji gruntów i budynków nie może zatem wywołać negatywnych skutków, o jakich stanowi art. 61 § 3 p.p.s.a.

W konsekwencji, zaskarżona decyzja, której wstrzymania domaga się strona skarżąca z uwagi na jej charakter nie nadaje się do wykonania ani nie wymaga wykonania.

Niezależnie od powyższego należy również podnieść, że sąd administracyjny rozpoznając wniosek o wstrzymanie wykonania aktu złożony w trybie art. 61 § 3 p.p.s.a. nie jest uprawniony do samodzielnego szukania okoliczności spełniających kryteria przyznania wnioskowanej ochrony. Norma zawarta w art. 61 § 3 p.p.s.a. poprzez wskazanie, że sąd jest władny do działania w tym zakresie jedynie na wniosek strony skarżącej, zaś decyzja sądu uzależniona jest od spełnienia choć jednej ze wskazanych w ustawie przesłanek pozytywnych przesądzają, że sąd rozpoznając wniosek o wstrzymanie wykonania aktu lub czynności nie ma możliwości rozważania innych argumentów ponad te, które wskazano we wniosku. Oznacza to, że na podstawie art. 61 § 3 p.p.s.a., to strona skarżąca w celu uzyskania ochrony własnego interesu, po tym jak wniesie skargę, występując z wnioskiem o wstrzymanie wykonania aktu przez sąd, ma obowiązek wykazania istnienia oraz uzasadnienia ustawowych przesłanek popierających to żądanie (por. postanowienia Naczelnego Sądu Administracyjnego: z dnia 13 maja 2010r., sygn. akt II FZ 182/10, z dnia 4 lipca 2012r., sygn. akt II OSK 1522/12, www.orzeczenia.nsa.gov.pl). W rozpoznawanej sprawie skarżąca we wniosku o wstrzymanie wykonania decyzji nie uzasadniła, w jaki sposób wykonanie zaskarżonej decyzji może wiązać się z ryzykiem powstania trudnych do odwrócenia skutków, bądź niebezpieczeństwem wyrządzenia znacznej szkody, a więc ustawowych przesłanek wstrzymania wykonania aktu, wynikających z art. 61 § 3 p.p.s.a. Tym samym, w świetle przedstawionych powyżej uwag wniosek nie zasługiwał na uwzględnienie.

Z powyższych względów, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi na podstawie art. 61 § 3 i § 5 p.p.s.a. orzekł, jak w postanowieniu.

D.Cz.