Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Dnia 16 listopada 2017 r. Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Irena Kamińska po rozpoznaniu w dniu 16 listopada 2017 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia H.P. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 20 lipca 2017 r. o sygn. akt III SA/Łd 543/17 odmawiające wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi H.P. na decyzję Łódzkiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego w Łodzi z dnia 19 kwietnia 2017r. nr [...] w przedmiocie wprowadzenia zmian w ewidencji gruntów i budynków postanawia: oddalić zażalenie.

W dniu 24 maja 2017r. H.P. wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi skargę na decyzję Łódzkiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego w Łodzi z dnia 19 kwietnia 2017 r. w przedmiocie wprowadzenia zmian w ewidencji gruntów i budynków. W skardze strona skarżąca wnosząc o uchylenie zaskarżonej decyzji lub stwierdzenie jej nieważności zawarła również wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi postanowieniem z dnia 20 lipca 2017 r. o sygn. akt III SA/Łd 543/17 odmówił wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji.

Jak wyjaśnił w uzasadnieniu, wykonanie decyzji o wprowadzeniu zmian w ewidencji gruntów i budynków nie może wywołać negatywnych skutków, o jakich stanowi art. 61 § 3 p.p.s.a. W konsekwencji, zaskarżona decyzja, której wstrzymania domaga się strona skarżąca z uwagi na jej charakter nie nadaje się do wykonania ani nie wymaga wykonania.

Niezależnie od powyższego Sąd pierwszej instancji podniósł, że sąd administracyjny rozpoznając wniosek o wstrzymanie wykonania aktu złożony w trybie art. 61 § 3 p.p.s.a. nie jest uprawniony do samodzielnego szukania okoliczności spełniających kryteria przyznania wnioskowanej ochrony. W rozpoznawanej sprawie skarżąca we wniosku o wstrzymanie wykonania decyzji nie uzasadniła, w jaki sposób wykonanie zaskarżonej decyzji może wiązać się z ryzykiem powstania trudnych do odwrócenia skutków, bądź niebezpieczeństwem wyrządzenia znacznej szkody, a więc ustawowych przesłanek wstrzymania wykonania aktu, wynikających z art. 61 § 3 p.p.s.a. Tym samym, w świetle przedstawionych powyżej uwag wniosek nie zasługiwał na uwzględnienie.

Zażalenie na powyższe postanowienie wniosła H.P. Wskazała w nim, że z zaskarżoną decyzją nie sposób się zgodzić.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Zgodnie z treścią art. 61 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz.U. z 2016r ., nr 718 ze zm.) – dalej p.p.s.a., wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności. W myśl natomiast art. 61 § 3 p.p.s.a., po przekazaniu sądowi skargi sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części aktu lub czynności, o których mowa w § 1, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, z wyjątkiem przepisów prawa miejscowego, które weszły w życie, chyba że ustawa szczególna wyłącza wstrzymanie ich wykonania.

W niniejszej sprawie nie stwierdzono, aby zachodziło niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków w wykonaniu skarżonej decyzji. Okoliczności takich nie wskazała sama wnioskodawczyni. Naczelny Sąd Administracyjny podziela w tym zakresie wywody Sądu pierwszej instancji, z których wynika, że stan ten jest konsekwencją charakteru skutków prawnych skarżonej decyzji.

Powyższego zapatrywania nie podważyło wniesione zażalenie, albowiem jego argumentacja nie odnosiła się do skarżonego postanowienia WSA w Łodzi, lecz do kwestii legalności zaskarżonej decyzji, która zostanie rozpoznania w sprawie głównej, nie zaś niniejszej sprawie zażaleniowej.

Mając powyższe na uwadze, Naczelny Sąd Administracyjny oddalił zażalenie na podstawie art. 184 w zw. z art. 197 § 2 p.p.s.a.