Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Małgorzata Borowiec Sędziowie NSA Małgorzata Jaśkowska (spr.) del. NSA Roman Ciąglewicz Protokolant asystent sędziego Aleksander Jakubowski po rozpoznaniu w dniu 5 marca 2015 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Fundacji (...) od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 20 listopada 2013 r. sygn. akt II SAB/Wa 482/13 w sprawie ze skargi Fundacji (...) na bezczynność Prezesa Rady Ministrów w przedmiocie dostępu do informacji publicznej objętej wnioskiem z dnia 7 sierpnia 2013 r. 1. oddala skargę kasacyjną; 2. zasądza od Fundacji (...) na rzecz Prezesa Rady Ministrów kwotę 180 (sto osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Wyrokiem z dnia 20 listopada 2013 r. o sygn. akt II SAB/Wa 482/13 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę Fundacji [...] na bezczynność Prezesa Rady Ministrów w przedmiocie rozpatrzenia wniosku z dnia 7 sierpnia 2013 r. o udostępnienie informacji publicznej.

Wyrok ten zapadł na tle następującego stanu faktycznego i prawnego sprawy.

Pismem z dnia 7 sierpnia 2013 r. Fundacja [...] na podstawie art. 2 ust. 1 oraz art. 6 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. z 2014 r., poz. 782 ze zm. - dalej jako ustawa o dostępie do informacji publicznej) zwróciła się do Prezesa Rady Ministrów o udzielenie, za pośrednictwem poczty elektronicznej, następujących informacji:

1) wskazanie podstawy prawnej, w oparciu o którą wydawany jest kwartalnik "Przegląd Legislacyjny",

2) udostępnienie wszystkich egzemplarzy kwartalnika "Przegląd Legislacyjny", które zostały wydane do chwili złożenia wniosku.

W odpowiedzi na wniosek pismem z dnia 14 sierpnia 2013 r. Kancelaria Prezesa Rady Ministrów - Centrum Informacyjne Rządu poinformowało Fundację [...], iż:

kwartalnik "Przegląd Legislacyjny" jest wydawany na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 26 stycznia 1984 r. - Prawo prasowe (Dz. U. Nr 5, poz. 24 ze zm. – dalej jako Prawo prasowe),

numery "Przeglądu Legislacyjnego" nie stanowią informacji publicznej – taką informacją są tylko zawarte w nich opinie Rady Legislacyjnej, które od 2008 r. udostępnia się na stronie internetowej Rady Legislacyjnej. O udostępnienie wcześniejszych opinii należy zwrócić się z odpowiednim wnioskiem do Archiwum Rady Ministrów (zasady korzystania z zasobów archiwalnych znajdują się w Biuletynie Informacji Publicznej KPRM). Z kolei numery "Przeglądu Legislacyjnego" z bieżącego roku można nabyć w Wydawnictwie [...] przy ul. [...] w Warszawie, natomiast nakład starszych numerów niż tegoroczne został już wyczerpany i nie jest dostępny w sprzedaży.

Pismem z dnia 21 sierpnia 2013 r. Fundacja [...] wniosła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na bezczynność Prezesa Rady Ministrów w przedmiocie nieudostępnienia informacji publicznej wskazanej w punkcie 2. wniosku z dnia 7 sierpnia 2013 r. W skardze zarzucono organowi naruszenie przepisów art. 61 ust. 1 i 2 Konstytucji RP oraz art. 1 ust. 1 w zw. z art. 10 ust. 1 i art. 13 ust. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej.

Jednocześnie Fundacja [...] wniosła o zobowiązanie strony przeciwnej do dokonania czynności w zakresie udostępnienia informacji publicznej zgodnie z treścią punktu 2. wniosku z dnia 7 sierpnia 2013 r. oraz o zasądzenie kosztów postępowania według norm przepisanych.

Skarżąca podniosła, iż objęte wnioskiem numery "Przeglądu Legislacyjnego" powinny być jej udostępnione, gdyż wszystkie treści w nich zawarte - również te niebędące opiniami Rady Legislacyjnej - stanowią informację publiczną. "Przegląd Legislacyjny" powstaje bowiem w ramach działalności organu władzy publicznej - jest wydawany "z inicjatywy oraz przez Kancelarię Prezesa Rady Ministrów". Wymienione czasopismo nie stanowi prywatnej pozycji wydawniczej, ale jest wynikiem działań podejmowanych przez podmiot publiczny w związku z określonymi kompetencjami przyznanymi na podstawie przepisów prawa.

Jak wskazała skarżąca, z informacji zawartej na stronie internetowej Rady Legislacyjnej wynika, że w "Przeglądzie Legislacyjnym" zamieszczane są opracowania naukowe poświęcone szeroko rozumianej problematyce legislacji oraz aktualne informacje o pracach Rady Legislacyjnej. Treści publikowane w przedmiotowym czasopiśmie dotyczą zatem kwestii związanych z procesem tworzenia prawa przez podmioty publiczne, bądź też aktywności Rady działającej na podstawie art. 14 ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. o Radzie Ministrów (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r., poz. 392 ze zm.) i wydanego na jej podstawie rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 23 grudnia 2010 r. w sprawie zadań Rady Legislacyjnej oraz szczegółowych zasad i trybu jej funkcjonowania (Dz. U. z 2011 r. Nr 6, poz. 21). Zarówno proces stanowienia prawa, jak i działalność Rady Legislacyjnej, w tym wydawanie "Przeglądu Legislacyjnego", należy zaliczyć w poczet spraw publicznych. Ponadto proces wydawania czasopisma jest finansowany ze środków publicznych, co przemawia za uznaniem jego treści za informację publiczną.

Podsumowując swoje stanowisko strona skarżąca podkreśliła, iż "Przegląd Legislacyjny", jako treść tworzona z inicjatywy i przez podmiot publiczny ze środków publicznych, dotycząca spraw publicznych - powinna być uznawana za informację publiczną i udostępniana w trybie ustawy o dostępie do informacji publicznej.

W odpowiedzi na skargę Prezes Rady Ministrów wniósł o jej oddalenie, podtrzymując stanowisko zawarte w piśmie z dnia 14 sierpnia 2013 r. Dodatkowo organ wskazał, iż wydawanie "Przeglądu Legislacyjnego" nie należy do obowiązków Kancelarii Prezesa Rady Ministrów wynikających z przepisów prawa, natomiast jest dopuszczalne na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy - Prawo prasowe. Organ podkreślił, że "Przegląd Legislacyjny" jest jednym z kilkunastu ogólnopolskich, fachowych periodyków prawniczych, zamieszczającym przede wszystkim artykuły naukowe, a także inne formy publikacji jurydycznych (recenzje, polemiki, glosy). Ukazuje się od kilkudziesięciu lat i stanowi forum dyskusji w zakresie prawa publicznego ze szczególnym uwzględnieniem problematyki związanej z procesem legislacyjnym. Na łamach "Przeglądu Legislacyjnego" można zapoznać się z opiniami Rady Legislacyjnej o przedłożonych jej projektach aktów normatywnych (co można też uczynić czytając je na stronie internetowej Rady).

Kancelaria Prezesa Rady Ministrów mając na względzie cele edukacyjne wydaje powyższy periodyk, który oprócz stanowisk oraz innych dokumentów Rady Legislacyjnej, będących informacją publiczną, zawiera artykuły autorów z różnych dziedzin prawa. Artykuły te są oryginalnymi dziełami, a zamieszczone w nich poglądy wyrażają osobiste przekonania ich autorów. Artykuły (recenzje, polemiki, glosy) nie stanowią informacji publicznej, nie są też dokumentami urzędowymi.

Organ podkreślił również, że "Przegląd Legislacyjny" jako czasopismo naukowe, wydawane na podstawie Prawa prasowego, podlega ustawie z dnia 7 listopada 1996 r. o obowiązkowych egzemplarzach bibliotecznych (Dz. U. Nr 152, poz. 722 ze zm.), która nakazuje przekazywanie nieodpłatnie wskazanym bibliotekom egzemplarzy wydawnictwa, w celu umożliwienia zapoznania się każdemu zainteresowanemu w zakresie własnego użytku z określoną pozycją. Mając zatem na względzie, że czasopismo naukowe nie jest informacją publiczną oraz że w piśmie Kancelarii Prezesa Rady Ministrów poinformowano, gdzie są udostępnione stanowiska Rady Legislacyjnej, stanowiące informację publiczną, skargę należy uznać za niezasadną, ponieważ organ nie pozostaje w bezczynności.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 20 listopada 2013 r. o sygn. akt II SAB/Wa 482/13 oddalił skargę Fundacji [...].

Jak wskazał Sąd w uzasadnieniu orzeczenia, "Przegląd Legislacyjny" jest periodykiem wydawanym przez Kancelarię Prezesa Rady Ministrów na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy Prawo prasowe, która reguluje prasową działalność wydawniczą i dziennikarską. Powołany przepis stanowi, iż wydawcą może być osoba prawna, fizyczna lub inna jednostka organizacyjna, choćby nie posiadała osobowości prawnej. W szczególności wydawcą może być organ państwowy, przedsiębiorstwo państwowe, organizacja polityczna, związek zawodowy, organizacja spółdzielcza, samorządowa i inna organizacja społeczna oraz kościół i inny związek wyznaniowy.

Sąd I instancji podkreślił, że "Przegląd Legislacyjny" jest ogólnopolskim, fachowym kwartalnikiem prawniczym, wydawanym dla celów edukacyjnych, w którym zamieszczane są opracowania naukowe poświęcone szeroko rozumianej problematyce legislacji. Periodyk ten zawiera artykuły naukowe pracowników naukowych oraz inne formy publikacji - recenzje, polemiki, glosy. Zawiera również informacje o aktualnych pracach Rady Legislacyjnej, tj. wykazy opinii Rady Legislacyjnej z danego okresu, teksty wybranych opinii Rady oraz sprawozdania z jej działalności.

Ponadto Sąd wyjaśnił, że aby konkretna informacja posiadała walor informacji publicznej, musi odnosić się do sfery faktów i istniejącego stanu rzeczy oraz czynności dokonanych już przez organ czy też strony danego postępowania. Nie jest natomiast informacją publiczną jakakolwiek treść intelektualna, która nie dotyczy spraw publicznych. Z tego względu Sąd uznał, że kwartalnik "Przegląd Legislacyjny" nie stanowi informacji publicznej w rozumieniu art. 61 Konstytucji RP w zw. z art. 1 ust. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej. W ocenie Sądu I instancji jest on wynikiem działalności wydawniczej w myśl art. 7 ust. 1 Prawa prasowego i w rozumieniu art. 7 ust. 2 pkt 3 powołanej ustawy oznacza czasopismo - druk periodyczny ukazujący się w regularnych odstępach czasu, jednak nie częściej niż raz w tygodniu i nie rzadziej niż raz w roku, spełniający warunki wyznaczone w art. 7 ust. 2 pkt 1 tej ustawy, tj. posiadający stały tytuł, numer bieżący i datę.

WSA w Warszawie zaznaczył, że jakkolwiek opinie Rady Legislacyjnej - organu opiniodawczo-doradczego Rady Ministrów i Prezesa Rady Ministrów w rozumieniu § 1 i 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 23 grudnia 2010 r. w sprawie zadań Rady Legislacyjnej oraz szczegółowych zasad i trybu jej funkcjonowania, posiadają walor informacji publicznej, to jednak sam fakt, iż są one zamieszczane w "Przeglądzie Legislacyjnym", nie czyni tego periodyku informacją publiczną w rozumieniu ustawy o dostępie do informacji publicznej.

Za przyjęciem takiego stanowiska przemawiają następujące względy. Po pierwsze, jak wskazał organ, informacje o pracach Rady, w tym wspomniane opinie, są dostępne na stronie internetowej Rady Legislacyjnej, ewentualnie w Archiwum Rady Ministrów. Po drugie, oprócz informacji o pracach Rady Legislacyjnej, w "Przeglądzie Legislacyjnym" znajdują się artykuły naukowe bądź inne formy publikacji jurydycznych (recenzje, polemiki, glosy) autorów z różnych dziedzin prawa. Są to oryginalne dzieła ich twórców, będące wyrazem osobistych poglądów autorów. Nie dotyczą one spraw publicznych (sfery danych i faktów publicznych) i stąd nie posiadają waloru informacji publicznej w rozumieniu ustawy o dostępie do informacji publicznej.

Z wymienionych względów Sąd uznał za uzasadniony pogląd, iż kwartalnik "Przegląd Legislacyjny" jest wydawnictwem w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy - Prawo prasowe i zawiera treści intelektualne, które nie stanowią informacji publicznej (por. wyrok NSA z dnia 30 maja 2012 r., sygn. akt I OSK 450/12, orzeczenia.nsa.gov.pl).

Dodatkowo odnosząc się do argumentu strony skarżącej, iż proces wydawania przedmiotowego czasopisma jest finansowany ze środków publicznych, Sąd wyjaśnił, że jakkolwiek informację na temat wydatkowania środków publicznych na działalność wydawniczą Kancelarii Prezesa Rady Ministrów należałoby zakwalifikować jako informację publiczną w rozumieniu art. 6 ust. 1 pkt 5 ustawy o dostępie do informacji publicznej, to jednak samo czasopismo ze wskazanych wyżej przyczyn waloru informacji publicznej nie posiada.

Niezależnie od powyższego Sąd I instancji zauważył, iż - jak zasadnie wskazał organ - "Przegląd Legislacyjny", jako czasopismo naukowe wydawane na podstawie ustawy Prawo prasowe, podlega przepisom ustawy z dnia 7 listopada 1996 r. o obowiązkowych egzemplarzach bibliotecznych. Ustawa ta w art. 1 określa obowiązki wydawców w zakresie przekazywania dzieł oraz obowiązki bibliotek w zakresie gromadzenia dorobku wydawniczego. Zgodnie z art. 3 ust. 1 powołanej ustawy wydawca, który udostępnia publicznie egzemplarze publikacji na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej lub za granicą, jest obowiązany do nieodpłatnego przekazania uprawnionym bibliotekom liczby egzemplarzy publikacji (egzemplarze obowiązkowe), określonej w art. 5 ust. 1 - 3. Przepis ten stanowi, że Bibliotece Narodowej w Warszawie i Bibliotece Jagiellońskiej w Krakowie przekazuje się po dwa egzemplarze obowiązkowe. Biblioteki te mają obowiązek wieczystego archiwizowania jednego egzemplarza obowiązkowego. Pozostałym bibliotekom uprawnionym w rozumieniu art. 3 ust. 5 ustawy, przekazuje się po jednym egzemplarzu obowiązkowym. Listę bibliotek uprawnionych zawiera załącznik nr 1 do rozporządzenia Ministra Kultury i Sztuki z dnia 6 marca 1997 r. w sprawie wykazu bibliotek uprawnionych do otrzymywania egzemplarzy obowiązkowych poszczególnych rodzajów publikacji oraz zasad i trybu ich przekazywania (Dz. U. Nr 29, poz. 161 ze zm.).

Jednocześnie Sąd I instancji zauważył, że przekazywanie obowiązkowych egzemplarzy "Przeglądu Legislacyjnego" m.in. do Biblioteki Narodowej w Warszawie zapewnia każdemu zainteresowanemu dostęp do treści czasopisma i możliwość zapoznania się z określoną pozycją w żądanym zakresie. Wymienione czasopismo, jako forma prasowa, funkcjonuje zatem w obiegu publicznym.

Podsumowując swoje rozważania Sąd stwierdził, że organ prawidłowo, w terminie określonym w art. 13 ust. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej, poinformował pisemnie stronę skarżącą, iż wnioskowana informacja nie posiada waloru informacji publicznej i nie podlega przepisom ustawy o dostępie do informacji publicznej. W tej sytuacji postawiony organowi zarzut bezczynności na gruncie ustawy o dostępie do informacji publicznej został uznany za niezasadny, co skutkowało oddaleniem skargi.

W skardze kasacyjnej z dnia 4 lutego 2014 r. pełnomocnik Fundacji [...] zaskarżył wyrok WSA w Warszawie w całości, zarzucając mu naruszenie przepisów prawa materialnego, tzn.:

1) art. 61 ust. 1 i 2 Konstytucji RP poprzez błędną wykładnię prowadzącą do uznania, iż informacje wytworzone w ramach działania organu władzy publicznej nie stanowią informacji związanej z jego działalnością i nie podlegają udostępnieniu,

2) art. 1 ust. 1 w zw. z art. 23a ust. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej poprzez błędną wykładnię prowadzącą do uznania, iż wnioskowane przez stronę skarżącą informacje nie stanowią informacji publicznej.

Ponadto zarzucono naruszenie przepisów postępowania, tj. art. 141 § 4 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j.: Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm. – dalej jako ppsa), polegające na niedostatecznym wyjaśnieniu podstawy prawnej, w oparciu o którą Sąd I instancji uznał, iż określone informacje wytworzone w ramach działalności organu władzy publicznej nie stanowią informacji publicznej.

Z uwagi na powyższe wniesiono o "uchylenie i zmianę zaskarżonego wyroku i uwzględnienie skargi Fundacji [...] w całości", ewentualnie o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy WSA w Warszawie do ponownego rozpoznania oraz zasądzenie kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu skargi kasacyjnej zarzucono Sądowi I instancji wadliwe sformułowanie uzasadnienia zaskarżonego wyroku, gdyż z jego treści, w ocenie pełnomocnika strony skarżącej, nie wynika, jakimi dyrektywami wykładni kierował się Sąd wyłączając z zakresu informacji publicznej wytworzone przez władze publiczne informacje.

Ponadto powołano szereg orzeczeń sądów administracyjnych wskazując na przyjęte w orzecznictwie stanowisko co do konieczności szerokiego definiowania pojęcia informacji publicznej (wyrok WSA w Bydgoszczy z dnia 6 lutego 2008 r., sygn. akt II SAB/Bd 31/07, wyrok WSA w Warszawie z dnia 22 czerwca 2007 r., sygn. akt II SAB/Wa 175/06, wyrok NSA z dnia 5 kwietnia 2013 r., sygn. akt I OSK 191/13).

W uzasadnieniu skargi kasacyjnej podniesiono również, że treść art. 23a ust. 1 oraz art. 23b ust. 3 ustawy o dostępie do informacji publicznej wskazuje, iż informacje publiczne wytworzone w ramach działalności organu władzy publicznej, nawet w ramach działalności wydawniczej, podlegają zasadom ponownego wykorzystania. W ocenie pełnomocnika strony skarżącej, skoro informacje objęte wnioskiem Fundacji [...] mogą być udostępniane w trybie przepisów o ponownym wykorzystywaniu informacji publicznej, to tym bardziej podlegają one udostępnieniu w trybie dostępu do informacji publicznej.

W odpowiedzi na skargę kasacyjną Prezes Rady Ministrów wniósł o jej oddalenie oraz zasądzenie kosztów postępowania według norm przepisanych.

Pismem z dnia 28 stycznia 2015 r. zgłosiło swój udział w postępowaniu Stowarzyszenie [...], popierając skargę kasacyjną. W ocenie Stowarzyszenia, wnioskowane informacje stanowią informację publiczną, gdyż "Przegląd Legislacyjny" składa się z tekstów zamówionych w ramach wykonywania przez państwo ustawowych zadań. Nie ma znaczenia okoliczność wykonywania tej działalności w formie wydawniczej.

Stowarzyszenie podkreśliło, że nie można zrozumieć, dlaczego wytworzona za publiczne pieniądze publikacja nie jest swobodnie dostępna. Upowszechnianie specjalistycznej wiedzy leży w interesie Państwa, które ją nabywa, gdyż w przeciwnym wypadku wiedza ta pozostaje dostępna jedynie dla wąskiego grona osób.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje.

Skarga kasacyjna nie zasługiwała na uwzględnienie.

Stosownie do art. 183 § 1 ppsa Naczelny Sąd Administracyjny rozpoznaje sprawę w granicach skargi kasacyjnej, biorąc z urzędu pod rozwagę jedynie nieważność postępowania, której przesłanki określone zostały w § 2 wymienionego przepisu. Wobec niestwierdzenia przyczyn nieważności, skarga kasacyjna w niniejszej sprawie podlegała rozpoznaniu w granicach przytoczonej w niej podstawy.

Autor skargi kasacyjnej zarzucił zaskarżonemu orzeczeniu naruszenie zarówno przepisów prawa materialnego, jak też przepisów postępowania. W takiej sytuacji, co do zasady, jako pierwsze podlegają rozpatrzeniu zarzuty naruszenia przepisów postępowania, gdyż weryfikacja prawidłowości wykładni przepisów prawa materialnego, dokonanej przez Sąd I instancji, jest możliwa jedynie w przypadku stwierdzenia braku uchybień natury procesowej, mogących mieć istotny wpływ na treść rozstrzygnięcia. Jednakże w niniejszej sprawie z zestawienia zarzutów podniesionych w skardze kasacyjnej oraz z treści jej uzasadnienia wynika, że sformułowane w środku odwoławczym zarzuty powinny być rozpoznane łącznie. Zmierzają one bowiem do wykazania, że zasadnicze uchybienie Sądu I instancji polegało na uznaniu, iż żądana przez skarżącą Fundację informacja nie ma charakteru informacji publicznej, a tym samym Prezes Rady Ministrów nie jest obowiązany do jej udostępnienia.

Przechodząc do podniesionych w skardze kasacyjnej kwestii, w pierwszej kolejności należy zauważyć, że niniejsza sprawa dotyczy bezczynności Prezesa Rady Ministrów w przedmiocie nieudostępnienia informacji publicznej wskazanej w punkcie 2. wniosku z dnia 7 sierpnia 2013 r. Stan bezczynności oznacza sytuację, w której mimo upływu ustawowych terminów organ nie udostępnia żądanej informacji, nie wydaje decyzji, gdy zachodzą podstawy do odmowy udostępnienia informacji publicznej z przyczyn wskazanych w art. 5 ustawy o dostępie do informacji publicznej albo umorzenia postępowania w przypadku przewidzianym w art. 14 ust. 2 tej ustawy, bądź nie informuje wnioskodawcy o tym, że objęta wnioskiem informacja nie stanowi informacji publicznej i nie podlega udostępnieniu w trybie przepisów powołanej ustawy.

WSA w Warszawie po zbadaniu okoliczności rozpatrywanej sprawy doszedł do przekonania, iż organ prawidłowo uznał, że wnioskowana informacja nie stanowi informacji publicznej, o czym strona skarżąca została zawiadomiona w sposób przewidziany w przepisach prawa pismem z dnia 14 sierpnia 2013 r., a więc z zachowaniem ustawowego terminu.

Stanowisko Sądu I instancji przedstawione w zaskarżonym wyroku jest trafne. Nie można bowiem zgodzić się z twierdzeniem strony wnoszącej skargę kasacyjną, iż egzemplarze "Przeglądu Legislacyjnego" stanowią informację publiczną, gdyż jest on wydawany przez organ administracji i finansowany ze środków publicznych.

Wymienione czasopismo ukazuje się na podstawie ustawy z dnia 26 stycznia 1984 r. - Prawo prasowe. Wprawdzie publikowane są w nim opinie Rady Legislacyjnej oraz inne informacje o jej działalności, mające walor informacji publicznej, jednakże sam periodyk jako całość nie staje się z tego powodu informacją publiczną. Należy bowiem zauważyć, że oprócz informacji o działalności Rady Legislacyjnej (udostępnianych zarazem na jej stronie internetowej), w "Przeglądzie Legislacyjnym" zamieszczane są treści intelektualne, które nie stanowią informacji publicznej, tj. artykuły naukowe bądź inne formy publikacji - recenzje, polemiki, glosy z różnych dziedzin prawa, niedotyczące sfery danych i faktów publicznych. Przepisy ustawy o dostępie do informacji publicznej nie znajdują zatem zastosowania w zakresie udostępniania egzemplarzy tego periodyku.

Uzupełniając powyższe uwagi trzeba również wspomnieć, że chociaż kwoty wydatków przeznaczanych ze środków publicznych na finansowanie działalności wydawniczej Kancelarii Prezesa Rady Ministrów - jak wskazał Sąd I instancji - należałoby zakwalifikować jako informację publiczną, to jednak finansowane w ten sposób czasopismo, z podanych wcześniej przyczyn, nie stanowi informacji publicznej.

"Przegląd Legislacyjny" jako kwartalnik wydawany na podstawie Prawa prasowego podlega wspomnianej wcześniej ustawie o obowiązkowych egzemplarzach bibliotecznych, która nakłada na jego wydawcę obowiązek przekazywania nieodpłatnie wskazanym bibliotekom egzemplarzy obowiązkowych każdego numeru, w celu umożliwienia zapoznania się z nimi każdemu zainteresowanemu we własnym zakresie.

W związku z powyższym, odnosząc się do argumentacji podniesionej w skardze kasacyjnej należy zauważyć, że skoro wnioskowana przez stronę skarżącą kasacyjnie informacja nie stanowi informacji publicznej, to nie podlega udostępnieniu w żadnym z trybów przewidzianych w ustawie o dostępie do informacji publicznej, w tym również na podstawie przepisów o ponownym wykorzystaniu informacji publicznej.

Dodatkowo warto wyjaśnić, że w aktualnym stanie prawnym ustawa o dostępie do informacji publicznej implementuje dyrektywę 2003/98/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 17 listopada 2003 r. w sprawie ponownego wykorzystywania informacji sektora publicznego (Dz. Urz. UE L 345 z 31.12.2003), która nie ma zastosowania do zbiorów innych niż informacja publiczna, a znajdujących się w posiadaniu podmiotów zobowiązanych do jej udostępniania. Natomiast dokonanie implementacji w prawie krajowym Dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2013/37/UE z dnia 26 czerwca 2013 r. zmieniającej dyrektywę 2003/98/WE w sprawie ponownego wykorzystywania informacji sektora publicznego (Dz. Urz. UE L 175/6) umożliwi również ponowne wykorzystanie zbiorów bibliotecznych niebędących informacją publiczną. Jednocześnie podkreślenia wymaga, że choć zbiory te w świetle wspomnianej dyrektywy zmieniającej będą na zasadach ustawowo określonych udostępniane do ponownego wykorzystania, nadal nie będą jednak stanowić informacji publicznej, a więc nie będą miały do nich zastosowania przepisy regulujące dostęp do takiej informacji.

Przechodząc do kolejnej kwestii podniesionej w skardze kasacyjnej wskazać należy, że naruszenie art. 141 § 4 ppsa może stanowić skuteczny zarzut kasacyjny w sytuacji, gdy uzasadnienie wyroku zostało sporządzone w sposób uniemożliwiający kontrolę instancyjną zaskarżonego orzeczenia. W takim bowiem przypadku wadliwość uzasadnienia można uznać za naruszenie przepisów postępowania mogące mieć istotny wpływ na wynik sprawy. W ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego uzasadnienie zaskarżonego wyroku zawiera wszystkie elementy konstrukcyjne przewidziane w art. 141 § 4 ppsa. W uzasadnieniu Sąd I instancji przedstawił bowiem przebieg postępowania przed organem administracji oraz wskazał z jakich przyczyn i na podstawie jakich przepisów zarzuty skargi nie zasługują na uwzględnienie, co umożliwia przeprowadzenie kontroli instancyjnej ustaleń Sądu w kwestionowanym zakresie.

Reasumując, skoro informacja objęta wnioskiem Fundacji [...] nie stanowiła informacji publicznej, to organ prawidłowo zawiadomił stronę na piśmie w ustawowym terminie, iż nie podlega ona udostępnieniu w trybie ustawy o dostępie do informacji publicznej. Nie pozostawał zatem w bezczynności.

Stąd też Naczelny Sąd Administracyjny działając na podstawie art. 184 ppsa oddalił skargę kasacyjną.

O kosztach postępowania orzeczono na podstawie art. 204 pkt 1 ppsa w związku z § 14 ust. 2 pkt 2 lit. a rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r., poz. 490).