Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Dnia 3 czerwca 2011 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi – Wydział II w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA: Arkadiusz Blewązka Sędziowie Sędzia NSA: Anna Stępień (spr.) Sędzia WSA: Joanna Sekunda – Lenczewska Protokolant Asystent sędziego Katarzyna Orzechowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 3 czerwca 2011 roku przy udziale --- sprawy ze skargi D. G. na bezczynność "A" Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Ł. w przedmiocie udostępnienia informacji publicznej 1. zobowiązuje Prezesa Zarządu "A" Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Ł. do załatwienia, w terminie 14 dni, wniosku D. G. z dnia [...] o udostępnienie informacji publicznej; 2. odrzuca skargę w pozostałej części; 3. zasądza od organu – "A" Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Ł. na rzecz skarżącego – D. G. kwotę 100 (sto) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

D. G. złożył do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu skargę na bezczynność Zaocznej Policealnej Szkoły Rachunkowości "A II" w P. W skardze tej wniósł o nakazanie kierownikowi jednostki, aby udostępnił informację publiczną, o którą się zwrócił we wniosku z dnia 17 września 2010r., ukaranie kierownika jednostki karą, o której mowa w art. 23 ustawy o dostępie do informacji publicznej i zasądzenie na jego rzecz zwrotu kosztów postępowania.

W uzasadnieniu skarżący podniósł, iż w dniu 17 września 2010r. złożył wniosek o udostępnienie informacji publicznej. Wniosek ten został wysłany elektronicznie i doręczony tego samego dnia bezczynnemu podmiotowi. Piętnastodniowy ustawowy termin minął zatem w dniu 4 października 2010r. W tym terminie bezczynny podmiot nie udostępnił żądanej informacji. Otrzymał jedynie pismo pełnomocnika organu założycielskiego, które nie jest ani udostępnieniem informacji publicznej ani decyzją administracyjną, stąd uznać je należy za przejaw bezczynności Zaocznej Policealnej Szkoły Rachunkowości "A II".

Do skargi D. G. załączył kopię wniosku o udostępnienie informacji publicznej z dnia 17 września 2010r., w którym zwrócił się do Zaocznej Policealnej Szkoły Rachunkowości "A II" o udostępnienie na podstawie art. 6 ustawy z dnia 6 września 2001r. o dostępie do informacji publicznej kopii statutu, regulaminów obowiązujących w placówce i wykazu składników majątku placówki.

W odpowiedzi na skargę "A" Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Ł. wniosła o oddalenie skargi, ewentualnie jej odrzucenie i zasądzenie kosztów postępowania według norm przepisanych.

W uzasadnieniu spółka podniosła, iż pismem z dnia 20 września 2010r. odmówiono skarżącemu dostępu do żądanych informacji z uwagi na ich niepubliczny charakter. Pismo to zostało nadane w placówce operatora publicznego Poczty Polskiej, tak więc Spółka nie pozostawała w bezczynności, gdyż w terminie 14 dni udzieliła skarżącemu odpowiedzi w zakresie jego wniosku.

Żądane przez skarżącego informacje nie mają charakteru publicznych, nie spełniają kryteriów, o których mowa w art. 1, art. 4 i art. 5 ustawy o dostępie do informacji publicznej. Skarżący zwrócił się o udzielenie informacji publicznej do podmiotu, który jest podmiotem prawa prywatnego, a nie administracyjnego, nie wykonującego zadań publicznych. W zakresie szkolnictwa takie obowiązki zostały nałożone na gminy, powiaty oraz województwa. Osoby fizyczne i prawne mogą prowadzić szkoły, jednakże w zakresie prowadzonej działalności gospodarczej. Fakt niepublicznego charakteru placówek oraz spółki nie zmienia możliwości wydawania świadectw, tak jak w szkołach publicznych, co wiąże się z nadaniem uprawnień szkoły publicznej. Nie jest to ani powszechność świadczonych usług edukacyjnych, ani publiczny charakter, tak jak w przypadku szkół gminnych, czy powiatowych.

Spółka nie wykonuje zadań publicznych. Prowadzenie szkól niepublicznych o uprawnieniach szkół publicznych nie spełnia kryteriów wykonywania zadań publicznych, gdyż te wynikają ze stosowanych przepisów prawa. Żaden przepis prawa nie nakłada na spółkę obowiązku wykonywania zadań publicznych ani też zleconych. Stanowisko o braku obowiązku udzielenia żądanej przez skarżącego informacji znalazło odzwierciedlenie w postanowieniu Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 18 listopada 2010r., sygn. akt II SAB/Łd 41/10 o odrzuceniu skargi w analogicznej sprawie.

Prawomocnym postanowieniem z dnia 29 grudnia 2010r., sygn. akt II SAB/Po 75/10 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu przekazał sprawę Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Łodzi jako sądowi właściwemu.

W uzasadnieniu WSA w Poznaniu podniósł, iż z analizy zgromadzonych w sprawie dokumentów wynika, że skarga ta dotyczy udzielenia informacji publicznej przez podmiot zarejestrowany w Ł. To bowiem "A" Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w Ł. prowadzi Zaoczną Policealną Szkołę Rachunkowości "A II" w P..

W piśmie z dnia 1 czerwca 2011r. skarżący podtrzymał swoje stanowisko w sprawie. Podniósł, że podmiot był zobowiązany udzielić mu żądanej informacji publicznej. Z Wydziału Oświaty Urzędu Miasta P. uzyskał informację, że Zaoczna Policealna Szkoła Rachunkowości "A II" w P. jest wpisana do ewidencji szkół i placówek niepublicznych oraz ma uprawnienia szkoły publicznej, a więc wykonuje zadania publiczne.

Do pisma tego załączył wydruk korespondencji e-mail prowadzonej z Wydziałem Edukacji Urzędu Miasta Ł. oraz Wydziałem Oświaty Urzędu Miasta P., a także wydruk ze strony internetowej "A" Spółki z ograniczoną odpowiedzialności – "A bezpłatne szkoły".

Na stronie tej spółka przedstawia swoją ofertę edukacyjną oraz informuje o posiadaniu przez wszystkie prowadzone przez nią szkoły uprawnień szkół publicznych, co oznacza, że realizuje programy nauczania zatwierdzone przez MEN, zatrudnia wysoko wykwalifikowaną kadrę pedagogiczną, przeprowadza egzaminy zawodowe i maturalne, wydaje zaświadczenia do WKU, ZUS itp., wystawione przez nią świadectwa ukończenia szkoły są dokumentem urzędowym pozwalającym na podejmowanie nauki w szkołach wyższego stopnia, prowadzone przez spółkę szkoły są ośrodkami egzaminacyjnymi OKE, więc ich słuchacze mogą zdawać egzaminy zawodowe w swoich macierzystych szkołach.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 1 § 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz.U. nr 153, poz. 1269 ze zm.) sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości, m.in. poprzez kontrolę działalności administracji publicznej. Kontrola ta sprawowana jest pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej i obejmuje, m.in. orzekanie w sprawach skarg na bezczynność organów w postępowaniach niezakończonych decyzją administracyjną, postanowieniem, innymi aktami lub czynnościami z zakresu administracji publicznej dotyczącymi uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa (§ 2 art. 1 ustawy Prawo o ustroju sądów administracyjnych i art. 3 § 2 pkt 8 w związku z pkt 1 – 4 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. nr 153, poz. 1270 ze zm., dalej jako p.p.s.a.).

W myśl art. 3 § 2 pkt 8 p.p.s.a. zakres przedmiotowy skargi na bezczynność wyznaczają postanowienia art. 3 § 2 pkt 1 – 4 p.p.s.a. Skarga na bezczynność przysługuje tylko w sprawach, w których wydawane są decyzje i określone postanowienia oraz w tych sprawach, w których mogą być wydawane akty lub podejmowane czynności z zakresu administracji publicznej. W orzecznictwie i doktrynie przyjmuje się przy tym, że bezczynność organu zachodzi wówczas, gdy nie dotrzymuje on terminu załatwienia sprawy, a także w przypadku odmowy wydania stosownego aktu czy podjęcia czynności, choćby organ mylnie sądził, że załatwienie sprawy nie wymaga podjęcia takich działań.

Rolą sądu administracyjnego rozpoznającego skargę na bezczynność organu jest ustalenie przede wszystkim trzech kwestii. Po pierwsze, powinien on zbadać, czy sprawa, w której została wniesiona skarga, była sprawą określoną w art. 3 § 2 pkt 1 – 4 p.p.s.a. Po drugie, sąd zobowiązany jest rozważyć, czy dopuszczalność skargi uwarunkowana jest zachowaniem określonego trybu przeciwdziałania bezczynności oraz, czy taki tryb przed wniesieniem doń skargi został wyczerpany.

Następnie, o ile wynik badania dwóch pierwszych kwestii będzie pozytywny, sąd musi ustalić, czy organowi administracji można przypisać bezczynność rozumianą jako niewydanie w terminie decyzji lub postanowienia, względnie aktu lub czynności wskazanych w art. 3 § 2 pkt 4 p.p.s.a.

Z uwagi na zawarty w odpowiedzi na skargę zarzut niedopuszczalności skargi, wyjaśnić na wstępie należy, iż istotnie - wskazanym w niej postanowieniem z dnia 18 listopada 2010r., sygn. akt II SAB/Łd 41/10 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi odrzucił skargę na bezczynność "A" Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w przedmiocie udostępnienia informacji publicznej. Z uzasadnienia tego postanowienia wynika, że skarżący domagał się udostępnienia informacji publicznej w postaci kopii wpisu do ewidencji niepublicznych placówek oświatowych, kopii decyzji o nadaniu uprawnień szkoły publicznej oraz podania wysokości środków publicznych przyznanych na wykonywanie zadań publicznych za wszystkie lata prowadzenia tego rodzaju działalności w podziale na lata. W uzasadnieniu tego postanowienia sąd wskazał, iż katalog podmiotów podlegających ustawie o dostępie do informacji publicznej zamieszczony został w art. 4 ustawy z dnia 6 września 2001r. o dostępie do informacji publicznej (Dz.U. nr 112, poz. 1198 ze zm.). Jest to katalog otwarty. Przykładowe wyliczenie podmiotów zobowiązanych w art. 4 ust. 1 w/w ustawy w punktach od 1 do 5 jest poprzedzone ogólnym wyrażeniem, że są to "władze publiczne oraz inne podmioty wykonujące zadania publiczne", co oznacza, że przy dokonywaniu oceny, czy dany podmiot jest zobowiązany do udostępniania informacji publicznej, konieczne jest w każdym wypadku ustalenie, czy podmiot ten mieści się w tym ogólnym określeniu "władze publiczne oraz inne podmioty wykonujące zadania publiczne". Z tego względu sąd uznał, że "A" Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Ł. nie jest jednym z podmiotów, o których mowa w przywołanym art. 4 ustawy o dostępie do informacji publicznej, gdyż jest podmiotem prawa prywatnego, spółką z ograniczoną odpowiedzialnością, która podlega przepisom prawa handlowego i nie wykonuje zadań publicznych.

"A" Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Ł. funkcjonuje jako spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, która w zakresie swojej działalności prowadzi jednostki organizacyjne, w szczególności poprzez zapewnienie warunków działania szkoły lub placówki, w tym bezpiecznych i higienicznych warunków nauki, wykonywanie remontów obiektów oraz zadań inwestycyjnych. W konsekwencji nie może być uznana za podmiot, o którym stanowi art. 4 ustawy o dostępie do informacji publicznej, a co za tym - nie jest zobowiązana do udzielania informacji publicznej, o którą wnioskuje skarżący. W żaden sposób nie można utożsamiać "A" Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Ł. z prowadzonymi przez nią szkołami albo placówkami niepublicznych, albowiem nawet jeśli określona szkoła albo placówka jest przez nią prowadzona, to nadal są to odrębne podmioty. Skoro do "A" Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Ł. nie stosuje się przepisów ustawy o dostępie do informacji publicznej, to brak wydania decyzji administracyjnej odmawiającej udostępnienia takiej informacji nie może być traktowany jako bezprawna bezczynność. Ustawa o dostępie do informacji publicznej przewiduje sądowoadministracyjną kontrolę udostępniania informacji publicznej przez podmioty w niej wymienione i na zasadach w niej określonych. Oznacza to, że w przypadku gdy zastosowanie ustawy jest wobec jakiegoś podmiotu wyłączone, wyłączona jest także właściwość sądu administracyjnego. W związku z tym skarga na taką "bezczynność" nie może być skutecznie wniesiona.

Poglądu tego sąd w składzie rozpatrującym niniejszą sprawę jednakże nie podziela z następujących względów.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej każda informacja o sprawach publicznych stanowi informację publiczną i w związku z tym podlega udostępnieniu na zasadach i w trybie określonym tą ustawą. Z kolei art. 4 ust. 1 pkt 5 tej ustawy wyraźnie stanowi o obowiązku udostępniania informacji publicznej przez podmioty reprezentujące inne osoby lub jednostki organizacyjne, które wykonują zadania publiczne lub dysponują majątkiem publicznym.

Zaoczna Policealna Szkoła Rachunkowości "A II" w P. prowadzona przez "A" Spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością została objęta wpisem do ewidencji szkół i placówek niepublicznych oraz ma uprawnienia szkoły publicznej.

Wpis ten w świetle art. 82 ust. 1 ustawy z dnia 7 września 1991r. o systemie oświaty (tekst jedn. – Dz.U. z 2004r., nr 256, poz. 2572 ze zm.) uprawnia osoby prawne i fizyczne do prowadzenia odpowiedniego typu publicznych szkół i placówek, a więc zorganizowanego świadczenia usług edukacyjnych.

W świetle art. 70 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej oraz przepisów powołanej ustawy o systemie oświaty nie ulega wątpliwości, że oświata i kształcenie stanowią wykonywanie zadań publicznych, nawet wtedy, gdy realizują je szkoły niepubliczne. Sąd w składzie rozpoznającym niniejszą sprawę podziela w tej kwestii stanowisko zajęte przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim w postanowieniu z dnia 4 listopada 2010r., sygn. akt II SO/Go 12/10, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w postanowieniu z dnia 24 lutego 2011r., sygn. akt II SO/Po 13/10 oraz Naczelny Sąd Administracyjny w postanowieniu z dnia 5 maja 2011r., sygn. akt I OZ 307/11 (dostępne w Centralnej Bazie Orzeczeń Sądów Administracyjnych pod adresem: http://orzeczenia.nsa.gov.pl). Pogląd ten znajduje swoje uzasadnienie w preambule ustawy o systemie oświaty stanowiącej, iż oświata w Rzeczypospolitej Polskiej stanowi wspólne dobro całego społeczeństwa; kieruje się zasadami zawartymi w Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, a także wskazaniami zawartymi w Powszechnej Deklaracji Praw Człowieka, Międzynarodowym Pakcie Praw Obywatelskich i Politycznych oraz Konwencji o Prawach Dziecka. Nauczanie i wychowanie - respektując chrześcijański system wartości - za podstawę przyjmuje uniwersalne zasady etyki. Kształcenie i wychowanie służy rozwijaniu u młodzieży poczucia odpowiedzialności, miłości ojczyzny oraz poszanowania dla polskiego dziedzictwa kulturowego, przy jednoczesnym otwarciu się na wartości kultur Europy i świata. Szkoła winna zapewnić każdemu uczniowi warunki niezbędne do jego rozwoju, przygotować go do wypełniania obowiązków rodzinnych i obywatelskich w oparciu o zasady solidarności, demokracji, tolerancji, sprawiedliwości i wolności oraz art. 1 do tejże ustawy określającym cele systemu oświaty, w tym możliwość zakładania i prowadzenia szkół i placówek przez różne podmioty. System oświaty obejmuje, m.in. szkoły ponad gimnazjalne, w tym publiczne i niepubliczne szkoły policealne o okresie nauczania nie dłuższym niż 2,5 roku, których ukończenie umożliwia osobom posiadającym wykształcenie średnie uzyskanie dyplomu, potwierdzającego kwalifikacje zawodowe po zdaniu egzaminu (art. art. 2 pkt 2 lit. c w związku z art. 9 ust. 1 pkt 3 lit. g ustawy o systemie oświaty).

Ponadto, art. 5 ust. 1 ustawy o systemie oświaty wyraźnie stanowi, że szkoły mogą mieć charakter publiczny lub niepubliczny. Mogą być zakładane i prowadzone przez osoby prawne (art. 5 ust. 2 pkt 2 ustawy o systemie oświaty). Oznacza to, że zadania oświatowe, jakie stawia ustawodawca, mogą być realizowane w dwóch równoważnych, choć zarazem nietożsamych formach, organizowanych przez (1) organy państwa bądź też (2) inne osoby fizyczne i prawne.

Takie rozróżnienie nie ma jednak wpływu na generalny cel, tj. wykonywanie zadania edukacji publicznej, wobec czego należy uznać, że podmioty reprezentujące szkoły niepubliczne są również zobowiązane do udzielania informacji o charakterze publicznym (vide: postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 24 lutego 2011r., sygn. akt II SO/Po 13/10 oraz Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 5 maja 2011r., sygn. akt I OZ 307/11 – dostępne w Centralnej Bazie Orzeczeń Sądów Administracyjnych pod adresem: http://orzeczenia.nsa.gov.pl).

Dodać jeszcze trzeba, że zgodnie z art. 90 ust. 2 ustawy o systemie oświaty niepubliczne szkoły ponadgimnazjalne o uprawnieniach szkół publicznych otrzymują dotacje z budżetu powiatu, co oznacza dysponowanie w tym zakresie majątkiem publicznym.

W tym stanie rzeczy uznać trzeba, że skarżący mógł skutecznie domagać się udzielenia mu żądanych informacji, tj. kopii statutu, regulaminów obowiązujących w placówce i wykazu składników majątku placówki, stanowiących w tym wypadku nie tylko informację o sprawach publicznych - zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej, ale również o podmiocie zobowiązanym do jej udzielenia, zasadach jego funkcjonowania i majątku publicznym w zakresie określonym w art. 6 ust. 1 pkt 2, 3 i 5 tej ustawy.

"A" Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością jako osoba prawna prowadząca Zaoczną Policealną Szkoła Rachunkowości "A II" w P. i podmiot zobowiązany do udzielenia informacji o charakterze publicznym powinien był więc załatwić powyższy wniosek w sposób zgodny z przepisami prawa.

Pokreślić w tym miejscu trzeba, że zgodnie z art. 13 ust. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej, udostępnienie informacji na wniosek następuje bez zbędnej zwłoki, nie później jednak niż w terminie 14 dni, z wyjątkiem sytuacji przewidzianej w art. 13 ust. 2 i art. 15 ust. 2 tej ustawy. Udostępnienie informacji publicznej jest czynnością materialno - techniczną. Organ może odmówić udzielenia informacji z uwagi na ochronę tajemnic ustawowo chronionych. Jednakże odmowa udostępnienia informacji winna nastąpić formie decyzji administracyjnej (art. 16 ust. 1 w związku z art. 17 ust. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej). W zależności od rodzaju tajemnicy wnioskodawcy służy wówczas, po wyczerpaniu środków zaskarżenia, bądź skarga do sądu administracyjnego, bądź powództwo do sądu powszechnego (art. 22 ustawy o dostępnie go informacji publicznej).

W wyroku z dnia 17 grudnia 2010r., sygn. akt I OSK 1811/10 (dostępnym w Centralnej Bazie Orzeczeń Sądów Administracyjnych pod adresem: http://orzeczenia.nsa.gov.pl) Naczelny Sąd Administracyjny wyjaśnił, że bezczynność organu na gruncie ustawy o dostępie do informacji publicznej polega na tym, że organ zobowiązany do podjęcia czynności materialno - technicznej w przedmiocie informacji publicznej, takiej czynności nie podejmuje.

Innymi słowy, z bezczynnością organu w zakresie dostępu do informacji publicznej mamy do czynienia wówczas, gdy organ milczy wobec wniosku strony o udzielenie takiej informacji.

Z kolei stanowisko organu, które w istocie sprowadza się do odmowy udzielenia informacji przybiera, jak wskazano powyżej, procesową formę decyzji administracyjnej, co uzasadnia stosowanie w tym zakresie Kodeksu postępowania administracyjnego.

W wyroku tym Naczelny Sąd Administracyjny podkreślił również, iż w tego typu sprawach wnioskodawca domaga się udzielenia informacji, czyli informacji zgodnej z wnioskiem. Przedstawienie informacji zupełnie innej, niż ta, na którą oczekuje wnioskodawca lub też informacji zupełnie wymijającej, może powodować jego uzasadnione wątpliwości co do tego, czy organ w ogóle udzielił odpowiedzi.

W rozpatrywanej sprawie poza sporem jest, że jedyną odpowiedź na wniosek skarżącego stanowiło pismo z dnia 20 września 2010r. W piśmie tym adwokat K. M., jako pełnomocnik "A" Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Ł. – organu założycielskiego Zaocznej Policealnej Szkoły Rachunkowości "A II w P., poinformował skarżącego o tym, że jego wniosek nie znajduje podstawy prawnej, żądanie nie dotyczy informacji publicznej. W związku z tym odmówił mu udostępnienia żądanych informacji z uwagi na ich niepubliczny charakter.

Analiza tego pisma wskazuje, iż nie jest ono decyzją odmawiająca udostępnienia informacji publicznej, a jedynie "zawiadomieniem", że żądanie nie dotyczy informacji publicznej. Nie jest też odpowiedzią uwzględniająca wniosek skarżącego (zgodną z wnioskiem).

Mając powyższe na względzie oraz to, że do dnia wydania niniejszego wyroku organ zobowiązany do udzielenia informacji publicznej, takiej informacji nie udzielił skarżącemu, jak również nie wydał decyzji o odmowie jej udzielenia, należało zobowiązać Prezesa Zarządu "A" Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Ł. do załatwienia wniosku skarżącego z dnia 17 września 2010r. jako organ reprezentujący podmiot zobowiązany do wykonania powyższego obowiązku.

Mając powyższe na uwadze sąd na podstawie art. 149 p.p.s.a. orzekł, jak w pkt 1 sentencji wyroku.

Odnosząc się natomiast do sformułowanego w skardze wniosku o wymierzenie kierownikowi jednostki kary, o której mowa w art. 23 ustawy o dostępie do informacji publicznej podnieść należy, że przepis ten stanowi, iż kto, wbrew ciążącemu na nim obowiązkowi, nie udostępnia informacji publicznej, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku. Jest to przepis karny, penalizujący naruszenie obowiązku udostępnienia informacji publicznej. Zakres właściwości rzeczowej sądów administracyjnych nie obejmuje jednak orzekania kar za czyny zabronione, nawet wówczas, gdy zostały one spenalizowane w aktach prawnych zawierających normy prawa administracyjnego (art. 3 § 2 i 3 p.p.s.a.).

Do orzekania o odpowiedzialności karnej za przestępstwa właściwe są sądy powszechne (art. 1 § 2 ustawy z dnia 27 lipca 2001r. Prawo o ustroju sądów powszechnych – Dz.U. nr 98, poz. 1070 ze zm.). Z tych względów to żądanie skargi uznać należało za niedopuszczalne, co uzasadnia jej odrzucenie w tym zakresie na mocy art. 58 § 1 pkt 1 p.p.s.a.

O zwrocie kosztów postępowania orzeczono na podstawie art. 200 i art. 205 § 1 p.p.s.a.

A.D.