Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Bożenna Blitek Sędziowie WSA Janusz Bociąga WSA Halina Jakubiec (spr.) Protokolant specjalista Monika Wójcik po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 15 marca 2017 r. sprawy ze skargi W. F. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 13 lipca 2016 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wydania prawa jazdy kat. B I. skargę oddala, II. przyznaje od Skarbu Państwa – Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie na rzecz adwokata D. R. Kancelaria Adwokacka ul. [...] w K kwotę 240 (dwieście czterdzieści) złotych tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu, podwyższoną o stawkę podatku od towarów i usług obowiązującą dla tego rodzaju czynności w dniu orzekania.

Samorządowe Kolegium Odwoławcze decyzją z dnia 13 lipca 2016 r. nr [...] utrzymało w mocy decyzję Prezydenta Miasta z dnia [...] 2015 r. nr [...] orzekającą o uchyleniu decyzji Prezydenta Miasta z dnia [...] 2015 r. o wydaniu W. F. prawa jazdy kat. B, nr [...] i odmowie wydania prawa jazdy kat. B.

Jako podstawa prawna decyzji wskazany został przepis art. 12 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 5 stycznia 2011 r. o kierujących pojazdami (Dz.U. z 2016 r., poz. 627), art. 145 § 1 pkt 5 i art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego, w skrócie Kpa (t. jedn., Dz.U. z 2016 r., poz. 23).

Z uzasadnienia powyższej decyzji wynika następujący stan faktyczny:

Prezydent Miasta postanowieniem z dnia [...] 2015 r. wznowił na podstawie art. 145 § 1 pkt 5 Kpa z urzędu postepowanie administracyjne zakończone ostateczną decyzją z dnia [...] 2015 r. o wydaniu skarżącej prawa jazdy kategorii B nr [...].

W wyniku przeprowadzonego postępowania wznowieniowego zakończonego decyzją z dnia [...] 2015 r. ustalono, ze skarżąca złożyła w dniu 31 marca 2015 r. wniosek o wydanie prawa jazdy kat. B, załączając wymaganą fotografię oraz orzeczenie lekarskie nr [...] wydane w dniu 30 marca 2015 r. przez Poradnię Lekarską. W orzeczeniu stwierdzono brak przeciwskazań zdrowotnych do kierowania pojazdami silnikowymi oraz wyznaczono datę ponownego badania na dzień 30 marca 2020 r.

Skarżąca ukończyła szkolenie w Ośrodku Szkolenia "L" s.c. Z. B., E. O. w K w dniu 4 maja 2015 r.

Organ uzyskał w dniu 24 sierpnia 2015 r. informację od Starosty Powiatowego, że skarżąca posiadała uprawnienia kategorii B, które decyzją Starosty z dnia [...] 2004 r. zostały jej cofnięte.

Podjęte zostały działania wyjaśniające, w skutek czego ustalano, że skarżącej wydano prawo jazdy kat. B nr [...] w dniu 25 listopada 1994 r., natomiast uprawnienia do kierowania pojazdami kat. B posiadała od dnia 8 lipca 1988 r. W związku z zastrzeżeniami co do stanu zdrowia kierowcy, skarżąca została decyzją Starosty z dnia [...] 2004 r. utrzymaną w mocy przez Samorządowe Kolegium Odwoławcze decyzją z dnia [...] 2004 r. skierowana na badanie lekarskie w celu stwierdzenia istnienia lub braku przeciwskazań zdrowotnych do kierowania pojazdami. Skarżąca nie wykonała tego badania, w związku z czym Starosta decyzja z dnia [...] 2004 r. wydał decyzję o cofnięciu uprawnienia do kierowania pojazdami kategorii B. Prawo jazdy kat. B nr [...] zostało zatrzymane w dniu 7 lutego 2005r. Skarżąca w dalszym okresie starała się o przywrócenie cofniętego uprawnienia. Starosta decyzją z dnia [...] 2010 r. wydał decyzję odmawiającą przywrócenia uprawnień. Decyzja odwoławcza, utrzymująca w mocy tę decyzje została skontrolowana przez Sąd, który w dniu 26 kwietnia 2012 r. oddalił skargę. Skarżąca w roku 2012 r. wykonała w Ośrodku Medycyny Pracy badania i w dniu 11 lipca 2012 r. wydano orzeczenie lekarskie nr [...], w którym stwierdzono u skarżącej istnienie przeciwskazań zdrowotnych do kierowania pojazdami i wyznaczono termin badania na dzień 10 lipca 2013 r. Ponownie skarżąca poddała się badaniom w dniu 23 sierpnia 2013 r. W orzeczeniu lekarskim nr [...] także stwierdzono istnienie przeciwskazań, dodając, że dalsze badania są niecelowe.

Organ przyjął, że informacje o posiadaniu przez skarżącą prawa jazdy kat. B od roku 1987 oraz o cofnięciu uprawnień stanowią nowe okoliczności faktyczne istniejące w dniu wydania decyzji, a nieznane organowi, który wydał decyzję uzasadniające wznowienie postępowania w sprawie zakończonej ostateczną decyzją z dnia [...] 2015 r.

Zgodnie z przepisem art. 12 ustawy o kierujących pojazdami prawo jazdy nie może być wydane osobie, w stosunku do której wydano decyzję o cofnięciu uprawnienia do kierowania pojazdami lub zatrzymaniu prawa jazdy, w okresie i zakresie obowiązywania tej decyzji. Skarżąca winna przedłożyć orzeczenie lekarskie wydane przez wojewódzki ośrodek medycyny pracy na podstawie art. 75 ust. 1 pkt 3 ustawy o kierujących pojazdami, które zgodnie z § 10 ust. 1 rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 17 lipca 2014 r. w sprawie badań lekarskich osób ubiegających się o uprawnienia do kierowania pojazdami i kierowców (Dz.U. z 2014 r., poz. 949) wydają wojewódzkie ośrodki medycyny pracy, właściwe ze względu na miejsce zamieszkania osoby badanej. Po przeprowadzeniu badania lekarskiego skarżąca powinna poddać się kontrolnemu sprawdzeniu kwalifikacji zgodnie z przepisem art. 49 ust. 1 pkt 3 ustawy o kierujących pojazdami.

Organ dokonał zgodnie z § 9 ust. 1 rozporządzenia z dnia 24 lutego 2009 r. Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej w sprawie wydawania dokumentów stwierdzających uprawnienia od kierowania pojazdami (Dz.U. z 2016 r., poz. 231) weryfikacji dokumentów w zakresie spełnienia przesłanek określonych w ustawie do wydania prawa jazdy a także zgodności danych z ujętymi w prowadzonej ewidencji kierowców danymi dotyczącymi posiadanych uprawnień lub zakazów, orzeczeń lekarskich i psychologicznych stwierdzających istnienie lub brak przeciwskazań zdrowotnych i psychologicznych do kierowania pojazdami. W przypadku negatywnej weryfikacji dokumentów, zgodnie z § 9 ust. 2 rozporządzenia, należało odmówić skarżącej wydania prawa jazdy, gdyż nadal obowiązuje decyzja o cofnięciu uprawnienia do kierowania pojazdami wydana w dniu 31 sierpnia 2004 r.

W odwołaniu od ww. decyzji skarżąca podniosła, że nie otrzymała decyzji Starosty o cofnięciu jej uprawnienia do kierowania pojazdami oraz, że zdała egzamin teoretyczny i praktyczny na prawo jazdy w Ośrodku Ruchu Drogowego.

Uzasadniając decyzję odwoławczą, Kolegium wskazało, że organ pierwszej instancji, orzekając w dniu [...] 2015 r. o wydaniu skarżącej dokumentu prawa jazdy kat. B, nie wiedział o istnieniu decyzji Starosty z dnia [...] 2004 r., a w dniu wydania decyzji z dnia [...] 2015 r. decyzja ta pozostawała w obrocie prawnym. Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 3 ustawy o kierujących pojazdami prawo jazdy nie może być wydane osobie, w stosunku do której wydano decyzję o cofnięciu uprawnienia do kierowania pojazdami lub zatrzymaniu prawa jazdy - w okresie i zakresie obowiązywania tej decyzji. Z uwagi na fakt pozostawania obrocie prawnym opisanej wyżej decyzji Starosty z dnia [...] 2004 r. o cofnięciu skarżącej uprawnienia do kierowania pojazdami kat. B, nie jest możliwe wydanie prawa jazdy.

Organ odwoławczy wyjaśnił także, że decyzja o cofnięciu uprawnień do kierowania pojazdami kat. B została doręczona skarżącej w trybie doręczenia zastępczego.

Powyższa decyzja została zaskarżona przez W. F. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie. Powtórzyła w niej zarzuty z odwołania.

W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie, podtrzymując stanowisko w sprawie.

Wojewódzki Sad Administracyjny w Krakowie zważył co następuje:

Zgodnie z art. 1 § 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. - Prawo o ustroju sądów administracyjnych (t. jedn., Dz. U. z 2016, poz. 1066) kontrola sądowa zaskarżonych decyzji, postanowień bądź aktów wymienionych w przepisie art. 3 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. jedn., Dz. U. 2016, poz. 718 dalej p.p.s.a.) sprawowana jest w oparciu o kryterium zgodności z prawem. W związku z tym, zgodnie z art. 145 § 1 tej ustawy, aby wyeliminować z obrotu prawnego akt wydany przez organ administracyjny, konieczne jest stwierdzenie, że doszło w nim do naruszenia przepisów prawa materialnego, bądź przepisów postępowania w stopniu mogącym mieć istotny wpływ na wynik sprawy, albo też do naruszenia przepisów prawa dającego podstawę do wznowienia postępowania, albo stwierdzenia nieważności decyzji. Przystępując do oceny legalności zaskarżonych decyzji i postanowień sąd bada, czy zaskarżona decyzja bądź postanowienie nie naruszają prawa oraz czy zostały wydane w prawidłowo przeprowadzonym postępowaniu.

Kierując się powyższymi kryteriami Sąd nie znalazł podstaw do uwzględnienia skargi.

Zaskarżona decyzja Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 13 lipca 2016 r. została wydana w jednym z trybów nadzwyczajnych określonych w Kodeksie postępowania administracyjnego tj. w trybie wznowienia postępowania administracyjnego.

Wznowienie postępowania jest instytucją procesową stwarzającą prawną możliwość ponownego rozpoznania i rozstrzygnięcia sprawy administracyjnej zakończonej decyzją ostateczną, jeżeli postępowanie, w którym ona zapadła, było dotknięte kwalifikowaną wadą wymienioną w przepisach prawa procesowego.

Postępowanie wznowieniowe w pierwszym etapie ogranicza się do zbadania przez organ, który zamierza z urzędu wznowić postępowanie zakończone decyzją ostateczną bada, czy zaistniały przesłanki wznowienia, o których mowa w art. 145 § 1 Kpa. Pozytywne ustalenie w tym zakresie uzasadnia wydanie postanowienia o wznowieniu postępowania, które rozpoczyna drugi etap postępowania i stanowi podstawę do przeprowadzenia postępowania co do przyczyn wznowienia oraz co do rozstrzygnięcia istoty sprawy (art 149 § 1 i 2 Kpa).

Należy też przypomnieć, że zgodnie z uchwałą Siedmiu Sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 2 grudnia 2002 r., sygn. akt OPS 11/02 (publ. ONSA 2003/3/86) "celem wznowionego postępowania jest ustalenie, czy postępowanie zwykłe było dotknięte określonymi wadami i usunięcie ewentualnych wadliwości zakończonego postępowania zwykłego, ustalenie, czy i w jakim zakresie wadliwość postępowania zwykłego wpłynęła na byt prawny decyzji ostatecznej wydanej w postępowaniu zwykłym, oraz, w razie stwierdzenia określonej wadliwości decyzji dotychczasowej, doprowadzenie do jej uchylenia i wydania nowej decyzji rozstrzygającej o istocie sprawy albo stwierdzenie, że decyzja dotychczasowa wydana została z określonym naruszeniem prawa (art. 151 § 1 pkt 1 i 2 oraz § 2 Kpa).

Stosownie do przepisu art. 151 § 1 kpa decyzją wydaną po wznowieniu postępowania organ odmawia uchylenia decyzji dotychczasowej, gdy stwierdzi brak podstaw do jej uchylenia na podstawie art. 145 § 1, art. 145a lub 145b (pkt 1) albo uchyla decyzję dotychczasową, gdy stwierdzi istnienie podstaw do jej uchylenia na podstawie art. 145 § 1, art. 145a lub 145b, i wydaje nową decyzję rozstrzygającą o istocie sprawy (pkt 2), bądź też w przypadku, gdy w wyniku wznowienia postępowania nie można uchylić decyzji na skutek okoliczności, o których mowa w art. 146, organ ograniczy się do stwierdzenia wydania zaskarżonej decyzji z naruszeniem prawa oraz wskazania okoliczności, z powodu których nie uchylił tej decyzji (§ 2).

Katalog przesłanek wznowienia postępowania, wymieniony w przepisie art. 145 § 1 Kpa ma charakter zamknięty, co oznacza, że wznowienie postępowania nie jest dozwolone z jakichkolwiek innych przyczyn. Wykładnia przesłanek wznowienia winna mieć charakter zawężający.

Wystąpienie tych przesłanek zobowiązuje organ do wznowienia postępowania bez względu na to, czy miały one wpływ na treść decyzji. Stopień, zakres, jak i skutki ewentualnego wpływu na treść danej decyzji podlegają ocenie organu dopiero po wznowieniu postępowania.

Podkreślenia wymaga przy tym, że wznowienie postępowania ma ściśle określone granice, wyznaczone treścią decyzji ostatecznej oraz podstawą wznowienia.

Oznacza to, że organ orzekający w tym trybie nadzwyczajnym jest związany podstawą wznowienia i nie może ponownie rozpoznać sprawy w jej całokształcie jak w postępowaniu zwykłym wychodząc poza ustawową przesłankę, na podstawie której wznowił postępowanie.

W rozpatrywanej sprawie przesłanką tą jest okoliczność wynikająca z decyzji Starosty z dnia [...] 2004 r. o cofnięciu uprawnienia do kierowania pojazdami kategorii B. Skarżąca okoliczności tej nie ujawniła ubiegając się o prawo jazdy, toteż okoliczność ta pomimo jej istnienia w dacie wydania decyzji t.j [...] 2015r., organowi nie była znana, co uprawniało do zastosowania art. 145 § 1pkt 5 Kpa.

Wpływ tej okoliczności na wynik postępowania, które zostało wznowione, należy ocenić w kontekście art. 12 ust. 1 pkt 3 ustawy o kierujących pojazdami,

Przepis ten stanowi pojazdami prawo jazdy nie może być wydane osobie,

w stosunku do której wydano decyzję o cofnięciu uprawnienia do kierowania pojazdami lub zatrzymaniu prawa jazdy, w okresie i zakresie obowiązywania tej decyzji. W przypadku skarżącej decyzja o cofnięciu uprawnień nie zawiera określonego terminu, ale wynika on z art. art. 75 ust. 1 pkt 3 wzw z art. 103 ust.3 tej ustawy o kierujących pojazdami tzn. skarżąca może ubiegać się o przywrócenie uprawnień po przeprowadzeniu badań kontrolnych oraz kontrolnego sprawdzenia kwalifikacji w trybie art. 49 ust 1 pkt 3 a ustawy o kierującymi pojazdami.

W sytuacji cofnięcia uprawnień do kierowania pojazdami jest to jedyny tryb do ponownego uzyskania cofniętych uprawnień. Obejście tego trybu, jak to uczyniła skarżąca poprzez złożenie egzaminu i zaświadczenia lekarskiego o braku przeciwskazań do prowadzenia pojazdów tak, jak gdyby skarżąca ubiegała się o prawo jazdy po raz pierwszy , nie jest dopuszczalne ze względu na treść powołanego przez organ przepisu art. 12 ust. 1 pkt 3 ustawy o kierujących pojazdami. Przepis ten został trafnie zinterpretowany i zastosowany wobec skarżącej.

Trafnie też organ pierwszej instancji zauważył, że z treści normatywnej przepisu art. 4 ust 2 i art. 12 w/w ustawy wynika niedopuszczalność wydania nowego prawa jazdy w sytuacji utraty uprawnień, co potwierdza art. 50 ust.2 pkt 3 ustawy o kierujących pojazdami, wykluczający możliwość egzaminowania osoby co do której wydano decyzję o cofnięciu uprawnień, w trybie przewidzianym dla osób ubiegających się o prawo jazdy się raz pierwszy.

Z tego też względu egzamin złożony przez skarżącą w dniu 21.04.2015

i 19.05.2015 r. został przez Marszałka Województwa unieważniony, decyzją z dnia [...] 2016 r. [...], utrzymaną przez Samorządowe Kolegium Odwoławcze w mocy (decyzją z dnia [...] 2016 r. [...].), a postępowanie w tej sprawie było przedmiotem kontroli tut. Sądu w sprawie o sygn. III SA/Kr 1229/16.

Wskazany w uzasadnieniu organu pierwszej instancji tryb dotyczący przywrócenia cofniętych uprawnień został prawidłowo przedstawiony.

Nie budzi w sprawie wątpliwości okoliczność, że nadal obowiązuje decyzja o cofnięciu uprawnienia do kierowania pojazdami wydana w dniu [...] 2004 r., a skarżąca przystąpiła do egzaminu państwowego na prawo jazdy kategorii B w okresie obowiązywania decyzji cofającej uprawnienia do kierowania pojazdami.

Zarzuty skargi okazały się zatem nieuzasadnione. Sąd rozpoznający niniejszą sprawę nie stwierdził również, by zaskarżona decyzja była dotknięta innymi uchybieniami, które uzasadniałyby jej uchylenie. Wobec powyższego Sąd oddalił skargę stosownie do art. 151 p.p.s.a.

O kosztach orzeczono na podstawie art. 242 p.p.s.a.