Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Izabela Głowacka - Klimas Sędziowie Sędzia WSA Piotr Borowiecki Sędzia WSA Andrzej Wieczorek (spr.) Protokolant st. sekr. sąd. Karolina Pilecka po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 28 września 2016 r. sprawy ze skargi A. B. na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] grudnia 2015 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji oddala skargę w całości

Decyzją z [...] grudnia 2015 r. Nr [...] Główny Inspektor Transportu Drogowego (dalej: organ, GITD) po rozpatrzeniu wniosku A. B. (dalej: skarżący) o ponowne rozpoznanie sprawy, na podstawie art. 127 § 3, art. 138 § 1 pkt 1, art. 158 § 1 w zw. z art. 156 § 1 pkt 2 oraz art. 157 § 1 i 2 k.p.a., utrzymał w mocy własną decyzję z [...] października 2015 r. Nr [...], którą odmówiono stwierdzenia nieważności decyzji GITD z [...] kwietnia 2012 r. Nr [...] o nałożeniu kary pieniężnej w wysokości 3 000 złotych z tytułu nieuiszczenia opłaty elektronicznej.

Podstawę faktyczną rozstrzygnięcia stanowiło wykonanie przez skarżącego przejazdu w dniu [...] listopada 2011 r. o godz. [...] po drodze ekspresowej S3 wymienionej w załączniku 1 pkt 9 lit. c – węzeł Międzyrzec Południe - węzeł Nowa Sól Zachód (w dniu wykonywania przejazdu po drodze ekspresowej S3 wymienionej w załączniku nr 1 pkt 8 lit. c węzeł Sulechów - węzeł Nowa Sól) do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 22 marca 2011 r. w sprawie dróg krajowych lub odcinków, na których pobiera się opłatę elektroniczną oraz wysokości stawek opłaty elektronicznej, z naruszeniem obowiązku uiszczenia opłaty, o której mowa w art. 13 ust 1 pkt 3 ustawy z 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (Dz. U. z 2015 r., poz. 460; dalej u.d.p.). Naruszenie obowiązku uiszczenia opłaty elektronicznej zostało zarejestrowane przez urządzenie kontrolne zainstalowane na bramownicy nr [...] oraz zapisane pod numerem ewidencyjnym [...]. W sprawie został sporządzony protokół nr [...] z [...] grudnia 2011 r. Na podstawie ww. protokołu GITD wydał trzy decyzje dotyczące stwierdzonych naruszeń w tym: z [...] kwietnia 2012 r. Nr [...] (dotyczącą niniejszej sprawy) oraz z [...] kwietnia 2012 r. Nr [...] i Nr [...]

Pismem z 4 maja 2015 r. pełnomocnik strony złożył wniosek o stwierdzenie nieważności decyzji z [...] kwietnia 2012 r. Nr [...] jako wydanej bez podstawy prawnej lub z rażącym naruszeniem prawa. Zdaniem strony organ dokonał błędnej wykładni przepisu art. 13 ust 1 u.d.p., która doprowadziła do nieuprawnionego naliczenia kary za brak opłaty za poszczególne odcinki drogi krajowej.

Decyzją z [...] października 2015 r. GITD odmówił stwierdzenia nieważności decyzji z [...] kwietnia 2012 r. W ocenie organu zarzuty podniesione przez stronę nie znajdują uzasadnienia i nie mogą stanowić podstawy do stwierdzenia nieważności ww. decyzji. Odwołując się do orzecznictwa sądów administracyjnych podkreślił, że prezentowane przez organ w decyzji z [...] kwietnia 2012 r. stanowisko jest w pełni akceptowane przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, co potwierdzają przytoczone na tę okoliczność wyroki tego Sądu. Pismem z 12 listopada 2015 r. pełnomocnik strony złożył wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy. Decyzją z [...] grudnia 2015 r. organ utrzymał zaskarżoną decyzję w mocy.

W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skarżący zarzucił organowi naruszenie art. 156 § 1 pkt 2 k.p.a. poprzez brak stwierdzenia nieważności decyzji, w sytuacji gdy ta została wydana z rażącym naruszeniem prawa tj. przepisu art. 13 ust. 1 u.d.p., polegającym na błędnym założeniu, że przepis ten zezwala na wielokrotne karanie za przejazd drogą krajową bez uiszczenia wymaganej opłaty, w zależności od liczby postawionych na niej bramek wyznaczających odcinki tej drogi, a nie jednorazowe karanie za przejazd po drodze krajowej, rozumianej jako całość, bez względu na liczbę bramownic pomiarowych. Wniósł o uwzględnienie skargi i stwierdzenie nieważności decyzji z [...] kwietnia 2012 r. ewentualnie o uchylenie w całości zaskarżonej decyzji organu I instancji. Ponadto wniósł o zasądzenie kosztów postępowania w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych oraz o wstrzymanie wykonalności zaskarżonej decyzji.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

Skargę należało oddalić.

Sąd uznał, że zaskarżona w niniejszej sprawie decyzja z [...] grudnia 2015 r. oraz utrzymana nią w mocy decyzja z [...] października 2015 r. nie naruszają prawa. Wskazane rozstrzygnięcia organu zostały wydane w postępowaniu nadzorczym wszczętym na skutek wniosku skarżącego o stwierdzenie nieważności decyzji z [...] kwietnia 2012 r. nakładającej na stronę karę pieniężną w kwocie 3 000 zł za wykonywanie przejazdu po drodze ekspresowej bez uiszczenia opłaty elektronicznej.

Z uwagi na to, że jako podstawa stwierdzenia nieważności decyzji wskazany został art. 156 § 1 pkt 2 k.p.a. rola GITD sprowadziła się do rozstrzygnięcia, czy jego decyzja z [...] kwietnia 2012 r. została wydana bez podstawy prawnej lub rażącym naruszeniem prawa. Zaskarżoną decyzją oraz utrzymaną nią w mocy decyzją z [...] października organ nie dopatrzył się wadliwości, które uzasadniałyby stwierdzenie nieważności decyzji z [...] kwietnia 2012 r. Sąd zgodził się ze stanowiskiem organu.

Z protokołu kontroli z [...] grudnia 2011 r., będącego dokumentem urzędowym w rozumieniu art. 76 § 1 k.p.a. wynika bezspornie, iż przejazd będący przedmiotem niniejszego postępowania odbywał się w dniu [...] listopada 2011 r. o godz. [...] po drodze ekspresowej S3 wymienionej w załączniku 1 pkt 9 lit. c – węzeł Międzyrzec Południe - węzeł Nowa Sól Zachód (w dniu wykonywania przejazdu po drodze ekspresowej S3 wymienionej w załączniku nr 1 pkt 8 lit. c węzeł Sulechów - węzeł Nowa Sól) do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 22 marca 2011 r. w sprawie dróg krajowych lub odcinków, na których pobiera się opłatę elektroniczną oraz wysokości stawek opłaty elektronicznej, z naruszeniem obowiązku uiszczenia opłaty, o której mowa w art. 13 ust 1 pkt 3 u.d.p. Wskazane naruszenie zostało zarejestrowane przez urządzenie kontrolne zainstalowane na bramownicy nr [...] oraz zapisane pod numerem ewidencyjnym [...]. Dwa pozostałe naruszenia odzwierciedlone w protokole kontroli dotyczyły: przejazdu w dniu [...] listopada 2011 r. po autostradzie A4 wymienionej w załączniku nr 1 pkt 3 lit. a – węzeł Zgorzelec (granica państwa) – węzeł Murckowska (w dniu wykonywania przejazdu Zgorzelec (granica państwa) - węzeł Bielany Wrocławskie (naruszenie miało miejsce o godz. [...]) oraz w dniu [...] listopada 2011 r. po drodze ekspresowej S3 wymienionej w załączniku 1 pkt 9 lit. a – węzeł Goleniów Północ – Szczecin Dąbie (w dniu wykonywania przejazdu po drodze ekspresowej S3 wymienionej w załączniku nr 1 pkt 8 lit. a węzeł Goleniów Północ-Szczecin (węzeł Kijewo)) (naruszenie miało miejsce o godz. [...]).

W wyniku skanowania urządzenia viaBOX ustalono, że kontrolowany pojazd w dniu przejazdu miał otwarte trzy incydenty. Opłata z przejazd nie została uiszczona z uwagi na brak środków na koncie pre-pay. Bezspornie istniały zatem podstawy prawne do nałożenia na skarżącego kary pieniężnej na podstawie art. 13k ust. 1 w związku z art. 13 ust. 1 pkt 3 u.d.p.

Zgodnie z art. 13k ust. 1 pkt 1 u.d.p. za przejazd po drodze krajowej kierującemu pojazdem samochodowym, o którym mowa w art. 13 ust. 1 pkt 3, za który pobiera się opłatę elektroniczną bez uiszczenia tej opłaty - wymierza się karę pieniężną w wysokości 3 000 zł. W przedmiotowej sprawnie skarżący nie uiścił opłaty za przejazd wskazanym odcinkiem drogi płatnej wymienionym w załączniku nr 1 pkt 8 lit. c do rozporządzenia z 22 marca 2011 r.

Zawarta w art. 13ha ust. 6 u.d.p. delegacja mówi, że Rada Ministrów, w drodze rozporządzenia określi drogi krajowe lub ich odcinki, na których pobiera się opłatę elektroniczną (pkt 1), ustali dla nich wysokość stawek opłaty elektronicznej za przejazd kilometra, dla danej kategorii pojazdu, w wysokości nie większej niż określona w ust. 4 (pkt 2). Opłata elektroniczna pobierana jest za przejazd po drogach krajowych lub ich odcinkach, wymienionych w rozporządzeniu z 22 marca 2011 r. Przepis § 4 cytowanego rozporządzenia określa sposób rozumienia początku i końca drogi krajowej lub jej odcinka, na którym pobiera się opłatę elektroniczną. Drogi krajowe lub ich odcinki, na których pobiera się opłatę elektroniczną szczegółowo wymieniają załączniki nr 1 i 2 do rozporządzenia z 22 marca 2011 r.

W skardze skarżący wskazuje, iż jego zdaniem, organ dokonał błędnej wykładni art. 13 ust. 1 u.d.p. przyjmując, iż przepis te zezwala na wielokrotne karanie za przejazd jedną drogą krajową bez uiszczenia wymaganej opłaty, w zależności od liczby postawionych na niej bramek wyznaczających odcinki tej drogi. Sąd nie podzielił twierdzenia skarżącego. W ocenie Sądu, każdy przejazd po drodze krajowej albo jej odcinku wymienionych w załączniku nr 1 i 2 do rozporządzenia z 22 marca 2011 r. podlega odrębnej opłacie. Odnosząc się do zarzutu trzykrotnego ukarania skarżącego za jeden przejazd realizowany w dniu [...] listopada 2011 r. wskazać należy, że każdy z zarejestrowanych w tym dniu incydentów, wyszczególnionych w protokole kontroli, dotyczył innego odcinka drogi krajowej, a zatem stanowił odrębną podstawę do wszczęcia postępowania administracyjnego z art. 13 k u.d.p. W świetle powyższego, skoro za przejazd omawianym odcinkiem drogi ekspresowej, skarżący nie uiścił opłaty elektronicznej, to zgodnie z art. 13k ust. 1 pkt 1 u.d.p uprawnione było stanowisko GITD o wymierzeniu kary pieniężnej w kwocie 3 000 zł.

W rozpatrywanej sprawie Sąd nie dopatrzył się także naruszenia przepisów postępowania w stopniu, który miałby istotne znaczenie dla jej wyniku.

Z powyższych względów, skargę na mocy art. 151 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2016 r. Nr 718) należało oddalić.