Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Dnia 27 sierpnia 2008 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi – Wydział III w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Janusz Furmanek (spr.) Sędziowie Sędzia NSA Teresa Rutkowska Asesor WSA Ewa Alberciak Protokolant asystent sędziego Tomasz Godlewski po rozpoznaniu w dniu 6 sierpnia 2008 roku na rozprawie sprawy ze skargi I. K. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w Ł. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie uznania zgłoszenia celnego za nieprawidłowe oddala skargę

I.K. na podstawie jednolitego dokumentu administracyjnego SAD (...) w dniu [...] r. zgłosił celem objęcia procedurą dopuszczenia do obrotu na polskim obszarze celnym, importowane z Chin bluzki damskie i młodzieżowe z dziany syntetycznej, zaklasyfikowane do kodu PCN 610620000 w poz.1 SAD oraz spódnice damskie z tkanin z włókien syntetycznych zaklasyfikowane do kodu PCN 620453000 w poz.2 SAD, ze stawką celną konwencyjną 18 % wartości celnej.

Jako podstawę zastosowania stawki konwencyjnej, organ uwzględnił świadectwo zgłoszenia Form A Nr [...] z dnia [...] r. potwierdzające chińskie pochodzenie towarów w nim opisanych.

Zgłoszone towary objęte procedurą dopuszczenia do obrotu na polskim obszarze celnym zwolniono w dniu [...] r.

Naczelnik Urzędu Celnego II postanowieniem z dnia [...] r. Nr 362000[...] wszczął z urzędu postępowanie w sprawie tego zgłoszenia.

Dyrektor Izby Celnej w Ł. pismem z dnia [...] r. wystąpił do właściwego organu kraju eksportu o przeprowadzenie weryfikacji świadectwa Form A Nr [...] z dnia [...] r. w celu sprawdzenia autentyczności tego dokumentu i prawidłowości danych w nim zawartych.

Naczelnik Urzędu Celnego II w Ł., w związku z tym wystąpieniem, postanowieniem z dnia [...] r. zawiesił postępowanie w sprawie wymienionego na wstępie zgłoszenia.

Urząd d.s Kontroli Importowo-Eksportowej i Kwarantanny Republiki Ludowej Chin pismem z dnia [...] 2005 r. poinformował, że świadectwa pochodzenia przekazane do weryfikacji są sfałszowane.

Naczelnik Urzędu Celnego II w Ł. postanowieniem z dnia [...]r. nr [...] podjął zawieszone postępowanie, a następnie postanowieniem z dnia [...] r. wyznaczył stronie termin siedmiu dni do wypowiedzenia się co do zgromadzonych w postępowaniu dowodów.

Ten sam organ decyzją z dnia [...] r. nr [...] uznał zgloszenie celne z dnia [...] r. [...] za nieprawidłowe w części dotyczącej zastosowanych stawek celnych, określił prawidłową kwotę wynikającą z długu celnego w wysokości 14.012 zł, stosując do jej wymiaru stawkę autonomiczną 60 % wartości celnej towaru.

Naczelnik Urzędu Celnego II w Ł. powiadomił jednocześnie I. K.o zarejestrowaniu kwoty należności celnych.

W odwołaniu od tej decyzji skarżący zarzucił naruszenie art.122, art.123. art.180, art.187 i art.210 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa /Dz.U Nz 2005 r. Nr 8, poz.60 ze zm./ oraz art.65 § 5 i art.5a, art.230 § 5 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. Kodeks celny /Dz.U z 2001 r. Nr 75, poz.802 ze zm./ i art.1 ust.3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 listopada 1997 r. w sprawie odsetek wyrównawczych.

I. K. w dniu [...] r. przedłożył jako dowód pochodzenia towarów objętych złożonym zgłoszeniem świadectwo Form A nr [...] z dnia [...] r.

Dyrektor Izby Celnej Ł. pismem z dnia [...] r. wystąpił do właściwego organu kraju eksportu o weryfikację autentyczności i rzetelności świadectwa, przesyłając wraz z nim kopię załączonej do zgłoszenia faktury nr [...] z dnia [...] r. i inne dokumenty w celu wykorzystania ich w procedurze weryfikacji. A następnie postanowieniem z dnia [...] zawiesił postępowanie.

W odpowiedzi Biuro Wejścia-Wyjścia Inspekcji i Kwarantanny ChRL w Pekinie pismem z dnia [...] r. potwierdziło wystawienie tego świadectwa. Poinformowało też, że eksporter nie może dostarczyć potrzebnych dokumentów aby dowieść, że towary objęte tym świadectwem pochodzą z Chin i dlatego organ administracji chińskiej zdecydował tymczasowo unieważnić świadectwo.

Dyrektor Izby Celnej w Ł. postanowieniem z dnia [...] r. podjął zawieszone postępowanie i ponownie wystąpił do organu chińskiej administracji o udzielenie w terminie 4 miesięcy ostatecznej i jednoznacznej odpowiedzi, czy dokument jest autentyczny i czy zawiera prawidłowe dane.

Organ chińskiej administracji pismem z dnia [...]r. stwierdził, że nie można znaleźć ostatecznego dowodu, aby sprawdzić, czy towary wymienione pochodzą z Chin i zdecydował się unieważnić świadectwo.

I. K. w dniu [...] r. przedłożył świadectwo Nr [...] z dnia [...] r. jako dowód niepreferencyjnego chińskiego pochodzenia towarów objętych zgłoszeniem z dnia [...] r. i wniósł o zastosowanie na podstawie tego dokumentu stawki celnej konwencyjnej wobec zgłoszonych towarów.

Dyrektor Izby Celnej pismem z dnia [...] r. skierował w/w świadectwo do organu wystawiającego świadectwo i zawiesił postępowanie postanowieniem z dnia [...] r.

Ponieważ organ, do którego skierowano świadectwo w celu jego weryfikacji, nie udzielił odpowiedzi w terminie 10 miesięcy od dnia wysłania wniosku o weryfikację Dyrektor Izby Celnej postanowieniem z dnia [...] r. podjął zawieszone postępowanie i wyznaczył stronie siedmiodniowy termin do wypowiedzenia się w sprawie zgromadzonego materiału dowodowego.

Dyrektor Izby Celnej w Ł. decyzją z dnia [...] r. nr [...] uchylił decyzję organu I instancji co do odsetek wyrównawczych i umorzył postępowanie w tej części. Utrzymał w mocy decyzję organu I instancji w pozostałej części. Przytoczył przepisy art.26 ustawy z dnia 19 marca 2004 r. Przepisy wprowadzające ustawę Prawo celne /Dz.U Nr 68,poz.623/ oraz art.85 § 1 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. Prawo celne /Dz. U z 2001 r. Nr 75, poz.802 ze zm./.

Stwierdził, że I. K.dokonując w dniu [...] r. zgłoszenia celnego wykazał w dokumencie SAD cło przy zastosowaniu stawki konwencyjnej w oparciu o opisane wcześniej świadectwo pochodzenia, wystawione w Chinach.

W Taryfie Celnej, będącej załącznikiem do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 11 grudnia 2001 r. w sprawie ustalenia Taryfy Celnej /Dz.U Nr 146, poz.1639/ obowiązującej w dacie zgłoszenia dla tych towarów klasyfikowanych do kodu PCN 620453000 nie została określona stawka celna preferencyjna DEV.

Zgłoszone towary należą do Sekcji XI Taryfy celnej /obejmującej tekstylia/ i mieszczą się w Wykazie nr 3 do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 15 października 1997 r. w sprawie określenia szczegółowych zasad i trybu ustalania niepreferencyjnego pochodzenia towarów, sposobu jego dokumentowania oraz listy towarów, których pochodzenie musi być udokmentowane świadectwem pochodzenia /Dz.U Nr 130, poz.851 ze zm./.

Zgodnie z § 11 ust.1 tego rozporządzenia niepreferencyjne uprawniające do zastosowania stawki celnej konwencyjnej, która jest niższa od autonomicznej, musi być udokumentowana świadectwem pochodzenia, spełniającym warunki określone w § 13 rozporządzenia.

Powołał się na § 20 ust.1 rozporządzenia określający uprawnienia organu dotyczące weryfikacji świadectwa i § 20 ust.2 określający termin, po którym uznaje się dokument za nieprawidłowy do potwierdzenia towaru.

Podniósł, że organ chińskiej administracji, do którego skierowano wniosek o weryfukację świadectwa potwierdził odbiór pisma Dyrektora Izby Celnej w Ł., nie udzielił jednak odpowiedzi w terminie 10 miesięcy od dnia wysłania wniosku /...r./. To zaś nie pozwala uznać tego dokumentu za prawidłowy do pochodzenia towaru zgodnie z § 20 ust.2 powołanego wcześniej rozporządzenia.

Wobec powyższego zastosowano autonomiczną stawkę celną zgodnie z punktem 10 części pierwszej Postanowień wstępnych do Taryfy celnej stanowiącej załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 11 grudnia 2001 r. w sprawie ustanowienia Taryfy celnej /Dz.U Nr 146, poz.1639 ze zm./ w oparciu o załączoną do zgłoszenia fakturę.

Odnosząc się do zarzutu przedawnienia określonego w art.65 § 5 Kodeksu celnego Dyrektor Izby Celnej powołał się na wskazane w art.230 § 5 pkt 2 okoliczności powodujące wstrzymanie biegu terminu, tj. zawieszenie postępowania.

Zgłoszenie celne zostało przyjęte w dniu [...] r. Toczące się postępowanie w pierwszej instancji zostało zawieszone postanowieniem z dnia [...] r., doręczonym skarżącemu w dniu [...] r.

Z tym dniem uległ wstrzymaniu bieg 3-letniego terminu do wydania decyzji weryfikującej zgłoszenie celne.

Postępowanie zostało podjęte [...] r., kiedy doręczono stronie postanowienie Naczelnika Urzędu Celnego II w Ł. z dnia [...] r. o podjęciu postępowania.

I. K. w dniu [...] r. potwierdził odbiór decyzji wydanej w dniu [...] r. uznającej zgłoszenie celne za nieprawidłowe. To oznacza, że został zachowany termin określony w art.65 § 5 Kodeksu celnego.

Zdaniem organu odwoławczego nie zasługuje na uwzględnienie zarzut, że organ I instancji wydając decyzję uznającą zgłoszenie celne za nieprawidłowe po upływie 3 lat od dnia przyjęcia zgłoszenia uniemożliwił importerowi przedłożenie odpowiedniego dowodu dla towarów objętych tym zgłoszeniem.

Zgodnie bowiem z pkt 8 załącznika 49 do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 7 września 2001 r. w sprawie deklaracji skróconych i zgłoszeń celnych /Dz.U Nr 117, poz.1250/.

Jeżeli dokument potwierdzający pochodzenie towaru nie jest dołączony do zgłoszenia celnego, może być dostarczony urzędowi celnemu nie później niż w ciągu 3 lat od dnia przyjęcia zgłoszenia celnego, z zachowaniem terminu jego ważności określonego w przepisach prawa.

W tej sprawie taka sytuacja nie wystąpiła, gdyż do zgłoszenia celnego zostało załączone świadectwo pochodzenia towaru Form A Nr [...] z dnia [...] r.

Dyrektor Izby Celnej uznał, że skarżący spełnił przesłanki do odstąpienia od poboru odsetek wyrównawczych zgodnie z § 1 ust.3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 listopada 1997 r.

I. K. w skardze na tę decyzję do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego zarzucił:

1/ naruszenie art.122, 187, 191 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. /Dz.U z 2005 r. Nr 8, poz.60 ze zm./ poprzez niewyjaśnienie stanu faktycznego sprawy

2/ prawa materialnego - a/ art.65 § 5 Kodeksu celnego poprzez wydanie decyzji w sytuacji, gdy nastąpiło przedawnienie możliwości jej wykonania,

b/ § 20 a ust.1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 15 października 1997 r. w sprawie określenia szczegółowych zasad i trybu ustalania niepreferencyjnego pochodzenia towarów, sposób jego dokumentowania oraz listy towarów, których pochodzenie musi być udokumentowane świadectwem pochodzenia /Dz.U Nr 130, poz.851 ze zm./ poprzez niedokonanie weryfikacji przedłożonego świadectwa pochodzenia.

Powołując się na te zarzuty wniósł o uchylenie decyzji organów obu instancji.

Podniósł, że Dyrektor Izby Celnej wysłał świadectwo weryfikacji Nr [...] z dnia [...] r. do niewłaściwej instytucji, świadectwo zostało wysłane na adres [...], gdzie mieści się "A", a więc inna instytucja od tej, która wystawiła świadectwo.

Stwierdził też, że przepis art.65 § 5a Kodeksu celnego dodany przez art.1 pkt 2 lit.b ustawy z dnia 23 kwietnia 2003 r. o zmianie ustawy Kodeks Celny oraz o zmianie ustawy o Służbie Celnej /Dz.U Nr 120, poz.1122/ obowiązuje dopiero od dnia 10 sierpnia 2003 r. i zgodnie z art.3 ust.1 i ust.2 ustawy zmieniającej stosuje się go jedynie do postępowań wszczętych i niezakończonych ostatecznie przed dniem w życie tejże zmiany., dotyczących uznania zgłoszenia celnego za nieprawidłowe, zwrotów lub umorzeń, tj. wszczętych i niezakończonych przed dniem 10 sierpnia 2003 r.

Skoro więc przed dniem 10 sierpnia 2003 r. nie toczyło się postępowanie, bo obowiązywała ostateczna decyzja z [...] r., to oczywistym jest, że w sprawie nie znajduje zastosowania art.65 § 5a Kodeksu celnego.

Ponadto Dyrektor Izby Celnej naruszył przepis art.122 Ordynacji podatkowej, gdyż stan faktyczny nie został ustalony zgodnie z zasadą określoną w tym przepisie, tj. z zasadą prawdy obiektywnej

Dyrektor Izby Celnej w Ł.w odpowiedzi na te zarzuty wyjaśnił, że Kodeks celny w brzmieniu obowiązującym w czasie rozpatrywania tej sprawy przewidywał już możliwość zawieszenia biegu terminu określonego w art.65 § 5 z powodu zawieszenia postępowania w sprawie celnej zgodnie z art.230 § 5 i § 6 Kodeksu celnego.

Zawieszenie postępowania przez Naczelnika Urzędu Celnego II spowodowało, że uległ wstrzymaniu bieg 3-letniego terminu do wydania decyzji weryfikującej zgłoszenie celne.

Wyjaśnił też, jakie skutki prawne wywołuje przyjęcie zgłoszenia celnego.

Odnosząc się do zarzutu, że świadectwo pochodzenia zostało skierowane pod niewłaściwy adres wyjaśnił, że dane adresowe instytucji do której wysłano wniosek o weryfikację świadectwa zostały przekazane z Departamentu Ceł Ministerstwa Finansów i pochodzą z bazy elektronicznego systemu zarządzania wzorami SMS z Komisji Europejskiej i z informacji uzyskanych z ambasad i innych przedstawicielstw, różnych państw, niektórych ministerstw, izb handlowo-przemyslowych.

W zbiorze nazw i adresów izb handlowych i innych organizacji wystawiających w Chinach świadectwo pochodzenia dla tego organu podano adres, pod który wysłano pismo o dokonanie weryfikacji.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje.

Zgodnie z art.3 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U Nr 153, poz.1270 ze zm./ sądy administracyjne sprawują kontrolę działalności administracji publicznej. Kontrola ta sprawowana jest pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej - art.1 § 2 ustawy Prawo o ustroju sądów administracyjnych /Dz.U. Nr 153, poz.1269 ze zm./. Oznacza to, że sąd nie orzeka co do istoty sprawy, lecz jedynie kontroluje zgodność rozstrzygnięcia z prawem procesowym i materialnym.

Zgodnie z art.145 § 1 pkt 1 decyzja podlega uchyleniu, jeżeli Sąd stwierdzi:

a/ naruszenie prawa materialnego, które mialo wpływ na wynik sprawy.

b/ naruszenie prawa dające podstawę do wznowienia postępowania administracyjnego,

c/ inne naruszenie przepisów postępowania, jeżeli mogło mieć ono istotny wpływ na wynik sprawy.

Mając na uwadze kryterium legalności zaskarżonych rozstrzygnięć i przyczyny uchylenia decyzji Sąd nie stwierdził, aby kwestionowana decyzja naruszała prawo.

I. Artykuł 25 ustawy z dnia 19 marca 2004 r .Przepisy wprowadzające ustawę - Prawo celne /Dz.U Nr 63, poz.623/ stanowi, że .traci moc ustawa z dnia 9 stycznia 1997 r. Kodeks celny .

Zgodnie zaś z art.26 tejże ustawy przepisy dotychczasowe stosuje się do spraw dotyczących długu celnego, jeżeli dług celny powstał przed dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej.

Zgodnie zatem art.65 § 4 pkt 2 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. Kodeks celny /Dz.U z 2001 r. Nr 75, poz.802 ze zm./ po przyjęciu zgłoszenia celnego organu może z urzędu wydać decyzję, w której uznaje zgłoszenie celne za nieprawidłowe w całości lub w części:

a/ rozstrzyga o nadaniu towarowi właściwego przeznaczenia celnego,

b/ określa kwotę wynikającą z długu celnego zgodnie z przepisami prawa celnego lub

c/ zmienia elementy zawarte w zgłoszeniu celnym inne niż określone w lit.a/ i b/

Decyzja ta nie może zostać wydana, jeżeli upłynęły 3 lata od dnia przyjęcia zgłoszenia celnego - § 5 tego artykułu Przy czym przepis art.5 a stanowi, że przepisy art.230 § 5 i 6 stosuje się odpowiednio. Zgodnie z § 5, § 11 bieg terminów ulega zawieszeniu z dniem zawieszenia postępowania w sprawie celnej. Terminy te biegną dalej z dniem podjęcia zawieszonego postępowania w sprawie celnej.

Przepisy § 5a art.65 dodano /odpowiednio art.1 pkt 2 lit.b i pkt 50, a przepis art.230 § 5 i 6 zmieniono ustawą z dnia 23 kwietnia 2003 r. o zmianie ustawy Kodeks celny oraz o zmianie ustawy o Służbie Celnej /Dz.U Nr 120, poz.1122/. Ustawa ta zgodnie z godnie z art.5 weszła w życie 10 sierpnia 2003 r.. Artykuł 3 ust.2 ustawy z dnia 23 kwietnia 2003 r. stanowi, że do postępowań wszczętych i niezakończonych ostatecznie przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, dotyczących uznania zgłoszenia celnego za nieprawidłowe, zwrotów lub umorzeń określonych przepisami działu X tytułu VII ustawy zmienionej w art.1 oraz wyznaczenia lub uznania miejsca, w którym mogą być dokonywane czynności przewidziane prawa celnego stosuje się przepisy ustawy zmienionej w art.1 w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą.

Zgodnie z art.65 § 3 Kodeksu celnego przyjęcie zgłoszenia celnego powoduje z mocy prawa:

1/ objęcie towaru procedurą celną,

2/ określenie kwoty wynikającej z długu celnego - chyba, że w sprawie zostanie wydana decyzja rozstrzygająca inaczej o przeznaczeniu celnym towaru lub o kocie wynikającej z długu celnego.

Organy celne przyjęły zgłoszenie celne na podstawie jednolitego dokumentu administracyjnego SAD E [...] w dniu [...] r.

Przyjęcie zgłoszenia wywołało skutki, o których mowa w art.65 § 3 Kodeksu celnego. I w tym dniu zostało zakończone postępowanie celne w tym przedmiocie.

Zgodnie jednak z art.83 § 1 Kodeksu celnego, organ celny po zwolnieniu towarów z urzędu lub na wniosek może dokonać kontroli zgłoszenia celnego.

Takie postępowanie wszczął Naczelnik Urzędu Celnego II w Ł. postanowieniem z dnia [...] r., które to postanowienie skarżący otrzymał w dniu [...] r. I w tym dniu wszczęto postępowanie weryfikacyjne. /art.165 § 4 Ordynacji podatkowej w związku z art.262 Kodeksu celnego/ i to postępowanie jest przedmiotem oceny w toku postępowania sądowo-administracyjnego. Do tego postępowania zastosowanie mają przepisy Kodeksu celnego po zmianach i uzupełnieniach dokonanych ustawą z dnia 23 kwietnia 2003 r.

Wobec powyższego zupełnie niezrozumiałym jest zarzut naruszenia art.65 Kodeksu celnego. Nie ma bowiem żadnych przesłanek, aby nie stosować art.65 § 5a Kodeksu celnego.

W tej sytuacji organ I instancji, uwzględniając czas zawieszenia postępowania celnego zachował 3-letni termin do wydania decyzji w sprawie uznania zgłoszenia celnego za nieprawidłowe.

II. Zgodnie z § 13 ust.1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 15 października 1997 r. w sprawie określenia szczegółowych zasad i trybu ustalania sposobu jego dokumentowania oraz liczby towarów, którego pochodzenie musi być udokumentowane świadectwem pochodzenia /Dz.U Nr 130, poz.851 ze zm./, jeżeli pochodzenie przywożonego towaru na polski obszar celny musi być udokumentowane świadectwem pochodzenia, dowodem pochodzenia towaru może być świadectwo pochodzenia, które spełnia łącznie następujące warunki:

1/ zostało sporządzone przez organ upoważniony w danym kraju do wydawania świadectw pochodzenia oraz dający gwarancję rzetelności kontroli pochodzenia towarów

2/ zawiera dane niezbędne do identyfikacji towaru objętego świadectwem, w szczególności dane określone w punktach a - d.

3/ poświadcza, że towar, ktorego świadectwo dotyczy pochodzi z określonego kraju

§ 20 a ust.1 stanowi, że w celu sprawdzenia autentyczności świadectwa pochodzenia towarów lub prawidłowości danych w nim zawartych organ celny może skierować je do weryfikacji do organu wystawiającego świadectwo.

Ustęp 2 tegoż paragrafu stanowi, że jeżeli organ, do którego skierowano świadectwo w celu jego weryfikacji, nie udzieli odpowiedzi w terminie 10 miesięcy od dnia wysłania wniosku o weryfikację lub udzielona odpowiedź nie będzie zawierała informacji pozwalających na stwierdzenie, że weryfikowany dokument uznaje się za nieprawidłowy do potwierdzenia pochodzenia towaru.

Wniosek o weryfikację został nadany w dniu [..] r. Organ administracji chińskiej nie udzielił odpowiedzi w terminie określonym w powołanym wyżej przepisie..

Skoro dokument został uznany za nieprawidłowy, to organ - po myśli punktu 10 części pierwszej postanowień wstępnych do Taryfy Celnej stanowiącej załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 11 grudnia 2001 r. w sprawie ustanowienia Taryfy celnej /Dz.U Nr 146, poz.1639 ze zm./ - mógł zastosować stawkę celną autonomiczną

Należy zwrócić uwagę, że rozporządzenie z dnia 15 października nie zawiera § 29, którego naruszenie zarzucił organowi pełnomocnik skarżącego w piśmie procesowym z dnia [...] r. /k.52 akt/.

III. Nie zasługuje na uwzględnienie zarzut, że świadectwo pochodzenia towarów zostało skierowane pod niewłaściwy adres. Świadectwo to zostało skierowane do organu wystawiającego świadectwo pochodzenia. Adresat pismo to odebrał i potwierdził jego odbiór. Organ oparł się na informacjach przekazanych z Departamentu Ceł Ministerstwa Finansów. Nie można więc twierdzić, że nie wyczerpał wszelkich środków celem dokonania weryfikacji wiarygodności świadectwa.

W tym stanie faktycznym nie miał obowiązku wobec braku odpowiedzi poszukiwania innych jeszcze organizacji potwierdzających świadectwo pochodzenia, czy też sprawdzania adresów tych instytucji.

Skarżący zapoznał się z aktami. Miał możliwość wypowiedzenia się co do zgromadzonego materiału dowodowego przed wydaniem decyzji. Jeżeli miał wątpliwości co do prawidłowości adresu, to powinien w trosce o ochronę własnego interesu aktywnie włączyć się do postępowania przedstawiając stosowne dokumenty informujące o właściwym adresie. Uczynił to dopiero w piśmie skierowanym do organu już po wydaniu decyzji i w skardze skierowanej do Sądu.

Z tych też względów Sąd na podstawie art.151 ustawy p.p.s.a oddalił skargę.

T.P.